Thuis
alle pijlers
Dag huis, dag tuin, dag opbergschuur....
woensdag 25 februari 2009 om 07:14
Vandaag ga ik verhuizen.
Of nou ja, vandaag worden alles spullen ingepakt door de verhuizer, ook onze bedden en dus slapen we de komende nacht in een hotel in de buurt van ons nieuwe huis en morgen worden al onze spullen gebracht. (naar het nieuwe huis, niet naar het hotel natuurlijk)
Het huis is nog niet helemaal af maar wel zo af dat er in gewoon kan worden. We verheugen ons hier al anderhalf jaar op en vandaag is het eindelijk zo ver, we gaan!
En nu jank ik dus de hele tijd want ik vind het zo moeilijk om afscheid te nemen van mijn 'oude huis'. Het voelt als weggaan bij iemand waar je nog van houdt, voor een ander. Gisterenavond was ik - van de ongelooflijke vermoeidheid ook - helemaal emotioneel en wierp ik mezelf op een bepaald moment snikkend tegen een vrijgekomen muur waar de bank heeft gestaan, die net naar buiten was gesleept om te worden opgehaald door de gemeente. Ik wíl mijn lieve huis helemaal niet uit!
Ik heb er later met mijn man hartelijk om gelachen, om mijn eigen dramatische gedoe, wat lekker opluchtte maar poeh, het doet echt pijn.
Overmorgen is het van andere mensen, die ik het van harte gun maar het voelt nog zo erg als van ons....
Zijn er meer hier zoals ik, die afscheid nemen van een fijn huis niet in de kouwe kleren gaat zitten?
Ik hoop dat ik jullie reacties nog kan lezen, de verhuizers zijn hier om een uur of acht en geen idee wanneer ik dan weer kan internetten, voorlopig is er nog niets qua nutsvoorzieningen in het nieuwe huis en we hebben een 'dongel' gekocht maar of die het daar ook doet in die uithoek......het zal mij benieuwen.
(f)
Of nou ja, vandaag worden alles spullen ingepakt door de verhuizer, ook onze bedden en dus slapen we de komende nacht in een hotel in de buurt van ons nieuwe huis en morgen worden al onze spullen gebracht. (naar het nieuwe huis, niet naar het hotel natuurlijk)
Het huis is nog niet helemaal af maar wel zo af dat er in gewoon kan worden. We verheugen ons hier al anderhalf jaar op en vandaag is het eindelijk zo ver, we gaan!
En nu jank ik dus de hele tijd want ik vind het zo moeilijk om afscheid te nemen van mijn 'oude huis'. Het voelt als weggaan bij iemand waar je nog van houdt, voor een ander. Gisterenavond was ik - van de ongelooflijke vermoeidheid ook - helemaal emotioneel en wierp ik mezelf op een bepaald moment snikkend tegen een vrijgekomen muur waar de bank heeft gestaan, die net naar buiten was gesleept om te worden opgehaald door de gemeente. Ik wíl mijn lieve huis helemaal niet uit!
Ik heb er later met mijn man hartelijk om gelachen, om mijn eigen dramatische gedoe, wat lekker opluchtte maar poeh, het doet echt pijn.
Overmorgen is het van andere mensen, die ik het van harte gun maar het voelt nog zo erg als van ons....
Zijn er meer hier zoals ik, die afscheid nemen van een fijn huis niet in de kouwe kleren gaat zitten?
Ik hoop dat ik jullie reacties nog kan lezen, de verhuizers zijn hier om een uur of acht en geen idee wanneer ik dan weer kan internetten, voorlopig is er nog niets qua nutsvoorzieningen in het nieuwe huis en we hebben een 'dongel' gekocht maar of die het daar ook doet in die uithoek......het zal mij benieuwen.
(f)
woensdag 25 februari 2009 om 09:48
lieve leo
heel veel sterkte vandaag. Ik heb altijd alleen maar vrienden als verhuizers gehad. Maar de meneer die de keuken kwam brengen was ook zo een kreuner. Het eerste wat ie zei was oww is jullie keuken op de eerste verdieping. Om vervolgens onder luid gezucht en gekreun de spullen naar boven te sjouwen.
En ach ik hecht me ook aan kleine dingen, heb een hele doos vol met spullen die itsman al lang zou hebben weggegooid, dat zegt ie altijd. Maar ach ik kan er niet zonder en die doos met rommeltjes gaat dus iedere verhuizing mee
Wat ik eigenlijk wilde zeggen toi toi toi, het gaat helemaal goedkomen daar geloof ik in. Tot snel
heel veel sterkte vandaag. Ik heb altijd alleen maar vrienden als verhuizers gehad. Maar de meneer die de keuken kwam brengen was ook zo een kreuner. Het eerste wat ie zei was oww is jullie keuken op de eerste verdieping. Om vervolgens onder luid gezucht en gekreun de spullen naar boven te sjouwen.
En ach ik hecht me ook aan kleine dingen, heb een hele doos vol met spullen die itsman al lang zou hebben weggegooid, dat zegt ie altijd. Maar ach ik kan er niet zonder en die doos met rommeltjes gaat dus iedere verhuizing mee
Wat ik eigenlijk wilde zeggen toi toi toi, het gaat helemaal goedkomen daar geloof ik in. Tot snel
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
woensdag 25 februari 2009 om 09:55
woensdag 25 februari 2009 om 09:57
Hier nog zo iemand die echt heel slecht afscheid kan nemen van woonhuizen.
Mijn ouderlijk huis is 2 maanden geleden verkocht: mijn ouders gingen verhuizen maar het voelde ZO raar. Thuis was voor mij toch nog steeds een beetje daar. In het huis waar ik ben opgegroeid, ik heb er 24 jaar gewoond en mijn hele jeugd daar meegemaakt.
Ik heb echt meerdere malen een rondje gelopen door alle kamers om ze "Gedag" te zeggen, ja heel debiel ...
Nu wonen er andere mensen en hoewel ik wel aan t idee gewend ben merk ik dat ik toch ergens in mijn hoofd nog het gevoel heb dat mijn thuis daar is.....terwijl ik er nu nooit meer in kan
Ook toen ik uit m'n eigen appartementej moest omda ik ging samenwonen heb ik tranen met tuiten gehuild. En eerlijk gezegd mis ik het nog steeds.......het samenwonen is erg leuk maar m'n huisje was zo gezellig en knus en gaaf.....ik heb er denk ik ook te kort gewoond en moest er alweer uit toen het voor m'n gevoel nog maar net af was.
Sterkte!
Mijn ouderlijk huis is 2 maanden geleden verkocht: mijn ouders gingen verhuizen maar het voelde ZO raar. Thuis was voor mij toch nog steeds een beetje daar. In het huis waar ik ben opgegroeid, ik heb er 24 jaar gewoond en mijn hele jeugd daar meegemaakt.
Ik heb echt meerdere malen een rondje gelopen door alle kamers om ze "Gedag" te zeggen, ja heel debiel ...
Nu wonen er andere mensen en hoewel ik wel aan t idee gewend ben merk ik dat ik toch ergens in mijn hoofd nog het gevoel heb dat mijn thuis daar is.....terwijl ik er nu nooit meer in kan
Ook toen ik uit m'n eigen appartementej moest omda ik ging samenwonen heb ik tranen met tuiten gehuild. En eerlijk gezegd mis ik het nog steeds.......het samenwonen is erg leuk maar m'n huisje was zo gezellig en knus en gaaf.....ik heb er denk ik ook te kort gewoond en moest er alweer uit toen het voor m'n gevoel nog maar net af was.
Sterkte!
woensdag 25 februari 2009 om 10:05
woensdag 25 februari 2009 om 10:07
zaterdag 28 februari 2009 om 17:27
Hah Leo,
Ik ben benieuwd hoe het gegaan is!
Ik herken je gevoel wel en niet. Ik had het wel toen mijn ouderlijk huis verkocht werd, toen mijn ouders gingen scheiden. Maar ik had het niet toen we weggingen uit ons flatje waar we het eerst samenwoonden, of bij onze afgelopen verhuizing. Bij de laatste scheelt het; het was (is) een enorm vochtig huis, wat ons woonplezier toch echt wel een stuk minder maakte.
Ik wens je veel geluk in je nieuwe huis, in je nieuwe provincie en ik hoop dat jij (en je gezin) je snel thuis voelt!
Ik ben benieuwd hoe het gegaan is!
Ik herken je gevoel wel en niet. Ik had het wel toen mijn ouderlijk huis verkocht werd, toen mijn ouders gingen scheiden. Maar ik had het niet toen we weggingen uit ons flatje waar we het eerst samenwoonden, of bij onze afgelopen verhuizing. Bij de laatste scheelt het; het was (is) een enorm vochtig huis, wat ons woonplezier toch echt wel een stuk minder maakte.
Ik wens je veel geluk in je nieuwe huis, in je nieuwe provincie en ik hoop dat jij (en je gezin) je snel thuis voelt!
woensdag 4 maart 2009 om 18:17
Hoe is het gegaan? Al gewend aan het nieuwe huis?
Mijn ervaring is dat ik altijd denk dat ik mijn oude huis ontzettend ga missen... En dat ik dat dan totaal niet doe.
(Nou wilde ik zeggen dat ik nooit naar de andere kant van het land ben verhuisd, was ik even vergeten dat ik dat wel heb gedaan. De provincie die ik achtergelaten heb, heb ik ook nooit gemist).
Mijn ervaring is dat ik altijd denk dat ik mijn oude huis ontzettend ga missen... En dat ik dat dan totaal niet doe.
(Nou wilde ik zeggen dat ik nooit naar de andere kant van het land ben verhuisd, was ik even vergeten dat ik dat wel heb gedaan. De provincie die ik achtergelaten heb, heb ik ook nooit gemist).
woensdag 4 maart 2009 om 20:17
Bijna 10 jaar geleden verhuisden wij van Den Haag ( aldaar geboren en getogen) naar het platteland van Twente, zelfverkozen . Huilend verliet ik ons huis. Mijn echtgenoot en ik begonnen daar ons getrouwde leven en mijn eerste twee dochters werden er geboren.
Dochter 2, toen bijna 8 jaar, na een week of twee zo erg huilend op de bank in ons nieuwe huis "Mam, ik wil naar mijn eigen huis!" Mijn hart brak.
Nog steeds kom ik geregeld in DH en rij dan expres door onze oude straat. Dan prijs ik mij zo gelukkig, dat ik daar nu niet meer woon, saaie straat, weinig van de lucht te zien, geen bomen in de straat.....
Hier zit ik aan de eettafel, kijk naar de tuin waar regelmatig een eekhoorntje doorheen huppelt, waar nog heel veel mussen en ander vliegend spul zijn en denk ik nog zo vaak dat ik op vakantie ben
Ik kan mij je emoties helemaal voorstellen, Leo.
Dochter 2, toen bijna 8 jaar, na een week of twee zo erg huilend op de bank in ons nieuwe huis "Mam, ik wil naar mijn eigen huis!" Mijn hart brak.
Nog steeds kom ik geregeld in DH en rij dan expres door onze oude straat. Dan prijs ik mij zo gelukkig, dat ik daar nu niet meer woon, saaie straat, weinig van de lucht te zien, geen bomen in de straat.....
Hier zit ik aan de eettafel, kijk naar de tuin waar regelmatig een eekhoorntje doorheen huppelt, waar nog heel veel mussen en ander vliegend spul zijn en denk ik nog zo vaak dat ik op vakantie ben
Ik kan mij je emoties helemaal voorstellen, Leo.
woensdag 4 maart 2009 om 20:55
Ach, toen mijn ouders tien jaar geleden gingen verhuizen, riep ik jankend uit dat ik zelfs van het behang hield (we hadden geen behang) en ook dat is goed gekomen, was zo gewend in het nieuwe huis.
Hoe is de verhuizing gegaan? Niks gesneuveld? Oude mopperaar nog een beetje bijgetrokken? (hij hád tenslotte een doornroosje-pleister. hoe kun je dan nog chagrijnig blijven?)
Hoe is de verhuizing gegaan? Niks gesneuveld? Oude mopperaar nog een beetje bijgetrokken? (hij hád tenslotte een doornroosje-pleister. hoe kun je dan nog chagrijnig blijven?)
