Geluidsoverlast...

Geluidsoverlast.... wanhopig word ik ervan. Meer mensen die in een oud, niet-geïsoleerd appartementencomplex wonen? Hoe ga jij er mee om? Word je er ook gek van dat je álles van de buren hoort, gewekt wordt om 3 uur 's nachts door een stofzuiger of harde muziek of kan je er goed mee omgaan?



Mijn vriend en ik hebben weliswaar besloten om te gaan verhuizen, maar nu ik aan het zoeken ben, zakt me de moed in de schoenen, als ik zie dat bijna overal een inkomenseis van 5 keer de huur wordt gevraagd... Ik werk zelf in het onderwijs, geen ruim salaris dus, en mijn vriend studeert nog, dus aan die eis voldoen we niet. (Hoewel we wel veel spaargeld hebben en hij nog gespekt wordt door zijn ouders, maar dat telt niet mee. Zelf zitten we er overigens niet mee dat we met een hoge huur weinig per maand zouden overhouden.) Om eventuele vragen te voorkomen: we zijn niet kieskeurig met zoeken (zoeken ook buiten de ring enz.) maar we willen ook geen bijv 800 euro betalen voor 50 m2, zoals je wel vaak tegenkomt in deze regio..



En ik wil zo graag weg hier, want ik word hier zo verdrietig van... Ik kan het niet goed uitleggen, maar als ik de buren hoor thuiskomen, ben ik meteen alert en denk ik: oh nee... En dan begint het vrijwel meteen. Gestommel, keiharde klappen (alsof ze om de seconde dingen laten vallen), geloop op hakken, muziek keihard en zo kan ik nog wel even doorgaan... daarnaast word ik ook gewoon verdrietig (kan er geen ander woord voor bedenken) van de huiselijke 'normale' geluiden die we continu horen... het ophalen van een neus, het schrapen van een keel, geneurie, altijd een televisie die aanstaat, gemompel en harde stemmen... Bovendien wonen we in een luidruchtige buurt, dus altijd groepen jongeren voor de deur met muziek en geschreeuw.. ik merk dat het invloed heeft op mijn hele psychische toestand... Het klinkt zo overdreven, maar is er iemand die dit herkent?

Bedankt voor je reactie Flora!



Ik herken inderdaad erg wat je zegt, ook dat je niet weet of de geluiden normaal zijn. Van ons zullen ze dat ook wel horen, en mijn vriend is ook best luidruchtig (met dingen pakken in de keuken bijv) dus ik weet dat het geen zin heeft om me aan dat soort dingen te ergeren, maar toch blijf ik zo alert op die bonken en dat gestommel.



Ik erger me ook het meest aan die dingen die zo onnodig zijn. Je hóeft niet 3 uur lang op hakken te lopen, je hóeft ook niet midden in de nacht harde muziek te draaien en als je 's ochtends om 6 uur gaat hardlopen, kan je toch ook best de deur normaal dichtdoen, en niet dicht sláán. Hebben ze dat dan écht niet in de gaten vraag ik me af. Ik moet wel eens om 6 uur opstaan en dan doe ik alles juist zachtjes omdat ik me anders opgelaten voel.



Maar wat je zegt, ik kan moeilijk aan ze vragen of ze de televisie uit kunnen doen Die zullen ze van mij ook wel horen. Daarom snap ik ook niet echt van mezelf dat ik me daardoor zo gespannen voel als ik die dingen hoor, want de geluiden zijn normaal. Maar ik kan er niet echt iets aan doen, ik ben er zo gespitst op. Ik kan mezelf niet echt ontspannen als ik steeds dat gemompel op de achtergrond hoor.



Ik ben blij dat je het herkent!



Zelf lawaai gaan maken doe ik eigenlijk niet, want aan weerszijden van ons wonen buren die wel aardig zijn en rekening houden met de gehorigheid, dus dat vind ik dan niet leuk voor hen. Anders weet ik het niet... kan me voorstellen dat ik dan wat meer lak krijg inderdaad. Dat ik dan dus niet extra zachtjes doe 's ochtends om 6 uur.

Meiske, oh ja dat is ook vervelend ja. Zeker in je slaapkamer, dat is toch best intiem en dan heb je het gevoel dat de buren heel dichtbij zijn, alsof je met ze op een kamer ligt. Als ik in bed lig, hoor ik ook het bed piepen van de buurman. Gelukkig geen gesex of iets, maar dat piepen vind ik al dichtbij komen, dat draait hij zich om en dat weet ik dan. Snap je wat ik bedoel?



Ik weet eigenlijk niet of er manieren zijn om je kamer extra te isoleren... vast wel. Misschien eens bij een bouwmarkt informeren. Of anders allemaal eierdozen aan je muur plakken