Thuis
alle pijlers
Interesse in huis van overleden man
dinsdag 17 november 2009 om 11:16
Wij, mij man en ik hebben al heel lang interesse in een huis in een bepaalde wijk. Nu wil het geval dat er een huidige bewoner afgelopen zaterdag is overleden. Het laatste huis in deze wijk dat verkocht is, is in 2001 verkocht. Dus je begrijpt wel dat wij er een beetje boven op zitten. Maar dat voelt wel heel dubbel. En hoe pak je het aan, dat je netjes te kennen geeft dat wij het eventueel willen kopen. Wij willen na de begrafenis een net briefje door de deur doen. Eigenlijk vinden wij dat je 6 weken moet wachten, maar wij zijn bang dat dan al iemand ons voor geweest is. Dus toch maar een paar dagen na de begrafenis. Maar wat kunnen we het beste op het briefje zetten?
dinsdag 17 november 2009 om 12:12
Sja meningen verschillen. Persoonlijk zitten wij in dit schip. Mijn opa is dit jaar overleden en het huis moet verkocht worden. Wij zouden geen aanstoot hebben genomen om er op aangesproken te worden vlak na overlijden of tijdens ziekte. Zal wellicht beïnvloedt zijn door het feit dat het huis al te koop stond, in opdracht van opa zelf. Heck, als het aan hem had gelegen dan hadden we op zijn sterfbed de verkoop nog geregeld en contract getekend en al.
Wat wél van invloed is, is hóe je het aanpakt. Het voorkomen van dat aasgieren gevoel. Voor mij heeft dat niet met timing te maken, wél met hoe je de boodschap brengt en het bod dat men uitbrengt. Zo was er een persoon die het lef had om ruim 20% beneden vraagprijs te bieden terwijl de vraagprijs al zeer scherp is. Ja hallo, het eerste wat ik toen concludeerde was 'die wil een slaatje slaan uit het overlijden, niet eens mee wíllen praten'.
Daarentegen zijn er ook vragen gekomen vlak na het overlijden. Niet alleen over het huis, maar ook qua auto etc. Mits normaal ingepakt waren wij er alleen maar blij mee. Hele basic vragen als "als dit niet het juiste moment is, zeg het s.v.p., ik wil jullie niet voor het hoofd stoten, weet hoe heftig de laatste weken zijn geweest, zou ik mogen vragen of jullie al weten wat jullie willen met......". (klein dorp, dus heftige ziekteverloop was algemeen bekend)
De zooi moet uiteindelijk toch geregeld en zolang als men normale omgangsvormen opbrengt en niet enorm een financieel slaatje wil slaan; allang al blij. Emotie en rouw hangt bij ons niet af van een huis of bezittingen, maar van de persoon die was en hoe daar mee omgegaan wordt.
Bij twijfel zou je kunnen kijken of je in de omgeving kunt peilen. Dat je interesse hebt, maar alles behalve de nabestaanden voor de kop wilt stoten. Of het bekend is dat snel contact wel goed opgenomen wordt of niet geblieft is.
Wat wél van invloed is, is hóe je het aanpakt. Het voorkomen van dat aasgieren gevoel. Voor mij heeft dat niet met timing te maken, wél met hoe je de boodschap brengt en het bod dat men uitbrengt. Zo was er een persoon die het lef had om ruim 20% beneden vraagprijs te bieden terwijl de vraagprijs al zeer scherp is. Ja hallo, het eerste wat ik toen concludeerde was 'die wil een slaatje slaan uit het overlijden, niet eens mee wíllen praten'.
Daarentegen zijn er ook vragen gekomen vlak na het overlijden. Niet alleen over het huis, maar ook qua auto etc. Mits normaal ingepakt waren wij er alleen maar blij mee. Hele basic vragen als "als dit niet het juiste moment is, zeg het s.v.p., ik wil jullie niet voor het hoofd stoten, weet hoe heftig de laatste weken zijn geweest, zou ik mogen vragen of jullie al weten wat jullie willen met......". (klein dorp, dus heftige ziekteverloop was algemeen bekend)
De zooi moet uiteindelijk toch geregeld en zolang als men normale omgangsvormen opbrengt en niet enorm een financieel slaatje wil slaan; allang al blij. Emotie en rouw hangt bij ons niet af van een huis of bezittingen, maar van de persoon die was en hoe daar mee omgegaan wordt.
Bij twijfel zou je kunnen kijken of je in de omgeving kunt peilen. Dat je interesse hebt, maar alles behalve de nabestaanden voor de kop wilt stoten. Of het bekend is dat snel contact wel goed opgenomen wordt of niet geblieft is.
vandaag ga ik van alles kunnen
dinsdag 17 november 2009 om 12:12
Ik zou er zelf geen moeite mee hebben als mensen op die manier te kennen geven dat ze interesse hebben in het huis van mijn overleden opa of ouders. Maar blijkbaar is het voor veel mensen wel heel kwetsend, en dat zou ik niet op mijn geweten willen hebben.
Nu ik alle reacties overlees, zou ik de buren informeren en een rondje makelaars doen.
Wij hebben zelf ons huis gekocht op een vrij on-orthodoxe manier: We hoorden dat de eigenaresse was opgenomen in een verpleeghuis en niet meer terug zou komen. We hebben copntact opgenomen met haar zoon (die we viva via kenden) en zo is de koop gesloten. We zijn pas een jaar daarna de koop gaan sluiten maar voor iedereen was het prettig geregeld zo.
Nu ik alle reacties overlees, zou ik de buren informeren en een rondje makelaars doen.
Wij hebben zelf ons huis gekocht op een vrij on-orthodoxe manier: We hoorden dat de eigenaresse was opgenomen in een verpleeghuis en niet meer terug zou komen. We hebben copntact opgenomen met haar zoon (die we viva via kenden) en zo is de koop gesloten. We zijn pas een jaar daarna de koop gaan sluiten maar voor iedereen was het prettig geregeld zo.
dinsdag 17 november 2009 om 12:13
Maar ergens op azen, vind ik toch heel iets anders dan beleefd informeren of het huis te koop komt.
Het is namelijk best logisch dat het huis weg moet, en in deze crisistijd kunnen mensen het een behoorlijke opluchting vinden als er geïnteresseerden voor zijn.
Het is namelijk best logisch dat het huis weg moet, en in deze crisistijd kunnen mensen het een behoorlijke opluchting vinden als er geïnteresseerden voor zijn.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 17 november 2009 om 12:13
Persoonlijk zou ik pislink worden als vlak na het overlijden van mijn paps iemand interesse zou tonen in zijn woning.
Echt?
Mijn vader is net overleden.
Ik zou het iemand helemaal niet kwalijk hebben genomen als hij/zij interesse kenbaar zou maken. Ik snap niet zo goed wat daar beledigend aan is?!
Ik snap al helemaal niet dat je in een periode als dat je druk zou maken om zoiets.
Ik zou als nabestaande niet meteen contact opnemen, zijn al drukke dagen, maar het briefje even wegleggen, en wachten tot na de begrafenis
Echt?
Mijn vader is net overleden.
Ik zou het iemand helemaal niet kwalijk hebben genomen als hij/zij interesse kenbaar zou maken. Ik snap niet zo goed wat daar beledigend aan is?!
Ik snap al helemaal niet dat je in een periode als dat je druk zou maken om zoiets.
Ik zou als nabestaande niet meteen contact opnemen, zijn al drukke dagen, maar het briefje even wegleggen, en wachten tot na de begrafenis
dinsdag 17 november 2009 om 12:14
quote:passiebloempje65 schreef op 17 november 2009 @ 12:08:
Toen mijn vader overleed en mijn moeder met 2 dochters achterbleef, kwamen "vrienden" om de roeiboot, zijn gereedschap en herenracefiets vragen want wij zouden die toch niet gebruiken.
Merk dat ik nu weer boos word...Bah!
Ja, dit vind ik ook gatver! Net als de 'vrienden' van een vriend van mij, die vonden dat hij maar geluk had met een eigen huis, een eigen auto en wat niet al op zijn 18e, omdat hij wees was en geen broers/zussen had...
Mijn empatisch vermogen is dus zeker wel aanwezig en voor de goede orde, ik heb beide ouders nog en als jullie precies willen weten waar die allemaal aan lijden open ik graag een ander topic.
Ik ben echter ook gewoon rationeel en zelf altijd graag zo snel mogelijk praktisch ingesteld.
Er móet iets gebeuren met het huis, zeer waarschijnlijk. Er zijn inmiddels ook genoeg reacties van mensen die zich kunnen voorstellen wél blij geweest te zijn met zo'n briefje. Kan me ook voorstellen dat nabestaanden het huis zelfs líever verkopen aan iemand die zegt dat huis al zó lang te bewonderen, dan via een makelaar aan 'zo maar' een koper.
Juist omdat het van vreemden komt, zie ik niet wat er kwetsend aan is. Ja, je wilt er liever nog niet mee bezig zijn en er aan herinnerd worden dat dit huis van je vader/opa/wat dan ook misschien een keer naar anderen moet. Nou goed, zoals ik al zei, de nabestaanden hóeven niks te doen met een dergelijk briefje. Ze kunnen het weggooien en alles gaan doen in het huis wat ze willen.
Of ze kunnen het bewaren tot ze er aan toe zijn. Of ze kunnen het aan hun makelaar geven.
Maar het idee om bij de buren eens te polsen vind ik wel nog veel beter dan een briefje.
Toen mijn vader overleed en mijn moeder met 2 dochters achterbleef, kwamen "vrienden" om de roeiboot, zijn gereedschap en herenracefiets vragen want wij zouden die toch niet gebruiken.
Merk dat ik nu weer boos word...Bah!
Ja, dit vind ik ook gatver! Net als de 'vrienden' van een vriend van mij, die vonden dat hij maar geluk had met een eigen huis, een eigen auto en wat niet al op zijn 18e, omdat hij wees was en geen broers/zussen had...
Mijn empatisch vermogen is dus zeker wel aanwezig en voor de goede orde, ik heb beide ouders nog en als jullie precies willen weten waar die allemaal aan lijden open ik graag een ander topic.
Ik ben echter ook gewoon rationeel en zelf altijd graag zo snel mogelijk praktisch ingesteld.
Er móet iets gebeuren met het huis, zeer waarschijnlijk. Er zijn inmiddels ook genoeg reacties van mensen die zich kunnen voorstellen wél blij geweest te zijn met zo'n briefje. Kan me ook voorstellen dat nabestaanden het huis zelfs líever verkopen aan iemand die zegt dat huis al zó lang te bewonderen, dan via een makelaar aan 'zo maar' een koper.
Juist omdat het van vreemden komt, zie ik niet wat er kwetsend aan is. Ja, je wilt er liever nog niet mee bezig zijn en er aan herinnerd worden dat dit huis van je vader/opa/wat dan ook misschien een keer naar anderen moet. Nou goed, zoals ik al zei, de nabestaanden hóeven niks te doen met een dergelijk briefje. Ze kunnen het weggooien en alles gaan doen in het huis wat ze willen.
Of ze kunnen het bewaren tot ze er aan toe zijn. Of ze kunnen het aan hun makelaar geven.
Maar het idee om bij de buren eens te polsen vind ik wel nog veel beter dan een briefje.
dinsdag 17 november 2009 om 12:19
quote:whopper schreef op 17 november 2009 @ 11:30:
[...]
Waarom nog een week wachten? Ik zou nu, direct een briefje door de bus doen. Wat kan jou het schelen dat de familie verdriet heeft en hier niet op zit te wachten? Gewoon doen joh!
(je begrijpt; als je dat bij mijn vader zou flikken dan zou ik er persoonlijk op toezien dat dat huis dus NIET naar jou gaat....)
Ik zou een week wachten omdat dan de uitvaart al achter de rug is.
Ik zie het probleem niet zo eerlijk gezegd, wees blij dat er een markt is voor het huis.
Hier vlakbij was ook zo'n huis waarvan de laatste bewoner overleden was. Niemand wilde het hebben en na jarenlang te koop te hebben gestaan heeft de uiteindelijke koper heeft alles platgegooid en er wat nieuws opgezet. Dat kan ook gebeuren. dan had je liever dat het meteen was verkocht.
Wat is er nou mis met een net briefje waarin je aangeeft interesse te hebben?
[...]
Waarom nog een week wachten? Ik zou nu, direct een briefje door de bus doen. Wat kan jou het schelen dat de familie verdriet heeft en hier niet op zit te wachten? Gewoon doen joh!
(je begrijpt; als je dat bij mijn vader zou flikken dan zou ik er persoonlijk op toezien dat dat huis dus NIET naar jou gaat....)
Ik zou een week wachten omdat dan de uitvaart al achter de rug is.
Ik zie het probleem niet zo eerlijk gezegd, wees blij dat er een markt is voor het huis.
Hier vlakbij was ook zo'n huis waarvan de laatste bewoner overleden was. Niemand wilde het hebben en na jarenlang te koop te hebben gestaan heeft de uiteindelijke koper heeft alles platgegooid en er wat nieuws opgezet. Dat kan ook gebeuren. dan had je liever dat het meteen was verkocht.
Wat is er nou mis met een net briefje waarin je aangeeft interesse te hebben?
dinsdag 17 november 2009 om 12:21
@ BGB
Zo"n vraag van buitenstaanders ook, gaat erom dat als wij het wilden verkopen of weg wilden geven, wij daar dan zelf voor hadden gekozen. Nu werd er voor ons al ingevuld.
Zelfde geldt nu oom voor het huis van onze moeder, als wij willen verkopen dan zetten wij het te koop. Als wij eraan toe zijn.
Bij zo'n briefje in de bus wordt er ook vanuit gegaan dat familie eraf wil, misschien moet eerst in de familie nagedacht en gesproken worden over wie er evt. in wil. Dat kost ook tijd en emotie's wellicht.
Zo"n vraag van buitenstaanders ook, gaat erom dat als wij het wilden verkopen of weg wilden geven, wij daar dan zelf voor hadden gekozen. Nu werd er voor ons al ingevuld.
Zelfde geldt nu oom voor het huis van onze moeder, als wij willen verkopen dan zetten wij het te koop. Als wij eraan toe zijn.
Bij zo'n briefje in de bus wordt er ook vanuit gegaan dat familie eraf wil, misschien moet eerst in de familie nagedacht en gesproken worden over wie er evt. in wil. Dat kost ook tijd en emotie's wellicht.
dinsdag 17 november 2009 om 12:22
Hoe zo'n brief valt, valt van te voren niet te bepalen. Zoals je hier ook al ziet zijn de meningen verdeelt.
Ik heb zo iets van nee heb je, ja kun je krijgen. Als je een net meelevend briefje schrijft is er wat mij betreft niets aan de hand. Maar dat is dus echt persoonlijk. En goed briefje legt geen enkele druk op de nabestaanden.
Ik heb zo iets van nee heb je, ja kun je krijgen. Als je een net meelevend briefje schrijft is er wat mij betreft niets aan de hand. Maar dat is dus echt persoonlijk. En goed briefje legt geen enkele druk op de nabestaanden.
dinsdag 17 november 2009 om 12:24
dinsdag 17 november 2009 om 12:28
quote:jemamem schreef op 17 november 2009 @ 12:13:
Persoonlijk zou ik pislink worden als vlak na het overlijden van mijn paps iemand interesse zou tonen in zijn woning.
Echt?
Mijn vader is net overleden.
Ik zou het iemand helemaal niet kwalijk hebben genomen als hij/zij interesse kenbaar zou maken. Ik snap niet zo goed wat daar beledigend aan is?!
Ik snap al helemaal niet dat je in een periode als dat je druk zou maken om zoiets.
Ik zou als nabestaande niet meteen contact opnemen, zijn al drukke dagen, maar het briefje even wegleggen, en wachten tot na de begrafenis
Gecondoleerd jenamen met je pa. Verschrikkelijk.
Knap dat je daar geen moeite mee zou hebben. Ik zou me diep gekwetst voelen hoor. Je wereld staat toch stil op zo'n moment. Jouw lieve liefste pap is er niet meer en de wereld draait door. Dat is toch wrang? Ik zou in alle rust op mijn tempo afscheid willen nemen van alles van hem. Dus ook zijn huis (al is er bij ons daar geen sprake van, ma blijft er wonen). Dat is iets emotioneels. Het huis, daar liggen alle herinneringen. Als iemand zomaar als jij midden in al je verdriet met een of ander (hoe keurig ook geschreven) briefje loopt te aasgieren op zijn huis (het huis van jouw vader, die jij net bent verloren) nee... ik zou het zien voelen als "pa is net van me afgepakt en nu heeft iemand nog het lef om zijn huis ook nog te claimen" En natuurlijk het is heel zakelijk en niet verkeerd bedoeld. Maar echt ik zou er heel verdrietig en kwaad om worden.
Persoonlijk zou ik pislink worden als vlak na het overlijden van mijn paps iemand interesse zou tonen in zijn woning.
Echt?
Mijn vader is net overleden.
Ik zou het iemand helemaal niet kwalijk hebben genomen als hij/zij interesse kenbaar zou maken. Ik snap niet zo goed wat daar beledigend aan is?!
Ik snap al helemaal niet dat je in een periode als dat je druk zou maken om zoiets.
Ik zou als nabestaande niet meteen contact opnemen, zijn al drukke dagen, maar het briefje even wegleggen, en wachten tot na de begrafenis
Gecondoleerd jenamen met je pa. Verschrikkelijk.
Knap dat je daar geen moeite mee zou hebben. Ik zou me diep gekwetst voelen hoor. Je wereld staat toch stil op zo'n moment. Jouw lieve liefste pap is er niet meer en de wereld draait door. Dat is toch wrang? Ik zou in alle rust op mijn tempo afscheid willen nemen van alles van hem. Dus ook zijn huis (al is er bij ons daar geen sprake van, ma blijft er wonen). Dat is iets emotioneels. Het huis, daar liggen alle herinneringen. Als iemand zomaar als jij midden in al je verdriet met een of ander (hoe keurig ook geschreven) briefje loopt te aasgieren op zijn huis (het huis van jouw vader, die jij net bent verloren) nee... ik zou het zien voelen als "pa is net van me afgepakt en nu heeft iemand nog het lef om zijn huis ook nog te claimen" En natuurlijk het is heel zakelijk en niet verkeerd bedoeld. Maar echt ik zou er heel verdrietig en kwaad om worden.
dinsdag 17 november 2009 om 12:36
HP; zo sta jij er in, maar niet iedereen. Een overlijden wordt niet minder pijnlijk, verdrietig, oneerlijk of wat dan ook als je e.e.a. ook zakelijk kunt bekijken.
Wij gaan heel zakelijk om met alles. Het moet tóch gebeuren en opa was zelf ook een zakelijke man op dit gebied. Hij ís het huis niet, hij is de ziel die in ons hart zit.
Dat een ander binnen no time in zijn auto reed; wat dan nog. Die auto was heilig voor opa, waar die voor stond. Dat maakt het niets minder als we die auto langere tijd stil laten staan. Welnee, laat lekker een ander er ook zo van genieten zoals hij ooit deed. Wij hebben de herinneringen en die kunnen niet op tegen iets leegs als bezittingen. Of zoals Blof zegt in hun nummer Dichterbij Dan Ooit; "Hier is niets om voor te blijven. Hier is alleen nog wat er was. En dat neem ik mee voor altijd".
Nog nooit heb ik zo'n leegte mogen ervaren als hij na heeft gelaten. Ik koester herinneringen, bepaalde spulletjes waar een verhaal achter zit, mijn ouders idem dito. Maar de rest? Het is maar spul, dat kan niet eens in de schaduw van zijn ziel staan.
Doordat we het onderscheid zo ervaren, wordt het ook een zakelijke aangelegenheid. Natuurlijk, het is elke keer weer raar om zijn huis leeg te zien staan. Het zal ook raar zijn om er straks een ander te zien wonen. Maar dat staat los van onze rouw en rouwverwerking.
Wij gaan heel zakelijk om met alles. Het moet tóch gebeuren en opa was zelf ook een zakelijke man op dit gebied. Hij ís het huis niet, hij is de ziel die in ons hart zit.
Dat een ander binnen no time in zijn auto reed; wat dan nog. Die auto was heilig voor opa, waar die voor stond. Dat maakt het niets minder als we die auto langere tijd stil laten staan. Welnee, laat lekker een ander er ook zo van genieten zoals hij ooit deed. Wij hebben de herinneringen en die kunnen niet op tegen iets leegs als bezittingen. Of zoals Blof zegt in hun nummer Dichterbij Dan Ooit; "Hier is niets om voor te blijven. Hier is alleen nog wat er was. En dat neem ik mee voor altijd".
Nog nooit heb ik zo'n leegte mogen ervaren als hij na heeft gelaten. Ik koester herinneringen, bepaalde spulletjes waar een verhaal achter zit, mijn ouders idem dito. Maar de rest? Het is maar spul, dat kan niet eens in de schaduw van zijn ziel staan.
Doordat we het onderscheid zo ervaren, wordt het ook een zakelijke aangelegenheid. Natuurlijk, het is elke keer weer raar om zijn huis leeg te zien staan. Het zal ook raar zijn om er straks een ander te zien wonen. Maar dat staat los van onze rouw en rouwverwerking.
vandaag ga ik van alles kunnen
dinsdag 17 november 2009 om 12:50
Ik vind een groot verschil zitten tussen een beleefd briefje sturen en azen. Maar ik kom dan ook uit een hele nuchtere familie, waarschijnlijk scheelt dat ook. Een huis is voor mij een stapel stenen, de herinneringen zitten niet in stenen maar in mijn ziel, in bepaalde voorwerpen e.d..
En ja, ik ben mijn moeder verloren, ik weet heel goed waar ik over praat. Zakelijke dingen moeten nu eenmaal geregeld worden.
En nogmaals nee heb je, ja kun je krijgen. Het is aan de nabestaanden of zij iets doen met het briefje of niet. Ze kunnen zwelf hun beslissing hierover nemen. En degene die het briefje stuurt vraagt echt niet of ie er volgende maand al in kan. Deze mensen hebben meestal gewoon geduld en zijn echt wel bereid te wachten tot de nabestaanden zover zijn. Ze hijgen de nabestaanden niet in de nek, vind ik.
En ja, ik ben mijn moeder verloren, ik weet heel goed waar ik over praat. Zakelijke dingen moeten nu eenmaal geregeld worden.
En nogmaals nee heb je, ja kun je krijgen. Het is aan de nabestaanden of zij iets doen met het briefje of niet. Ze kunnen zwelf hun beslissing hierover nemen. En degene die het briefje stuurt vraagt echt niet of ie er volgende maand al in kan. Deze mensen hebben meestal gewoon geduld en zijn echt wel bereid te wachten tot de nabestaanden zover zijn. Ze hijgen de nabestaanden niet in de nek, vind ik.
dinsdag 17 november 2009 om 12:59
Dit is echt een onderwerp waar de meningen heel erg uiteenlopen...
Ik zou een briefje als nabestaande denk ik niet zo erg vinden.
Wel denk ik dat het weinig zin zal hebben. Zeker als het een gewild huis is, gaan ze echt niet "omdat dit zo makkelijk is" het aan jou verkopen zonder tussenkomst van een makelaar. Als nabestaande zouden briefjes als deze me juist sterken om naar een makelaar te gaan en er een goede prijs uit te slepen. En bij een lager bod niet akkoord te gaan...
Dus ik denk dat je er weinig mee zal bereiken uiteindelijk. Buiten het feit dat het verkeerd kán vallen bij de nabestaanden. (Hierbij krijg ik wel meteen het idee: als je perse wil, reageer je onder je meisjesnaam, dan weten ze echt niet zo snel of die meneer Pietje bij mevrouw Pleuntje hoort.)
Rondje makelaars en evt de buren polsen is denk ik alles wat je kunt doen.
Ik zou een briefje als nabestaande denk ik niet zo erg vinden.
Wel denk ik dat het weinig zin zal hebben. Zeker als het een gewild huis is, gaan ze echt niet "omdat dit zo makkelijk is" het aan jou verkopen zonder tussenkomst van een makelaar. Als nabestaande zouden briefjes als deze me juist sterken om naar een makelaar te gaan en er een goede prijs uit te slepen. En bij een lager bod niet akkoord te gaan...
Dus ik denk dat je er weinig mee zal bereiken uiteindelijk. Buiten het feit dat het verkeerd kán vallen bij de nabestaanden. (Hierbij krijg ik wel meteen het idee: als je perse wil, reageer je onder je meisjesnaam, dan weten ze echt niet zo snel of die meneer Pietje bij mevrouw Pleuntje hoort.)
Rondje makelaars en evt de buren polsen is denk ik alles wat je kunt doen.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
dinsdag 17 november 2009 om 13:03
Enne, persoonlijk vind ik het huis van mijn ouders meer dan een stapel steentjes. Ik heb er vanaf mijn geboorte gewoond en ondertussen heeft mijn vader het van een schuur waar een ruimte "bewoonbaar" was, opgebouwd tot een prachtig huis. Het is mijn vader zijn levenswerk, zijn handen hebben alles aangeraakt, alles gemaakt... nou dat betekent veel voor me. Het zou echt heel raar zijn als daar een ander zou gaan wonen.
Ergens in mijn hoofd denk ik ook dat ik daar later ga wonen En ik ben heel erg onafhankelijk van mijn ouders, ik ben sinds mijn 20ste volledog zelfstandig en vanaf mijn 18e het huis uit.
Ergens in mijn hoofd denk ik ook dat ik daar later ga wonen En ik ben heel erg onafhankelijk van mijn ouders, ik ben sinds mijn 20ste volledog zelfstandig en vanaf mijn 18e het huis uit.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
dinsdag 17 november 2009 om 13:05
Het is al vele malen gezegd maar ik zou het ook echt niet waarderen zo'n briefje te vinden als mijn vader of moeder overlijdt.
Als het een gewilde buurt is, hebben ze waarschijnlijk al genoeg briefjes in de bus gehad (ik vond er minstens 1 per maand in mijn brievenbus in Amsterdam, en ik was springlevend). Dan gaan ze sowieso echt niet verkopen aan de eerste de beste die een briefje in de bus doet. Ik zou er zelf juist op toezien dat uitgerekend diegene het huis niet krijgt, en zo te zien ben ik niet de enige.
Dus volgens mij heb je er niet veel bij te winnen maar kun je er wel wat mee verliezen als je zo'n briefje schrijft..
Als het een gewilde buurt is, hebben ze waarschijnlijk al genoeg briefjes in de bus gehad (ik vond er minstens 1 per maand in mijn brievenbus in Amsterdam, en ik was springlevend). Dan gaan ze sowieso echt niet verkopen aan de eerste de beste die een briefje in de bus doet. Ik zou er zelf juist op toezien dat uitgerekend diegene het huis niet krijgt, en zo te zien ben ik niet de enige.
Dus volgens mij heb je er niet veel bij te winnen maar kun je er wel wat mee verliezen als je zo'n briefje schrijft..
mahna mahna tuduuuudududu
