Kat ernstig ziek, wat te doen?

Sinds deze zomer ben ik meerdere malen met mijn poes (15) bij de dierenarts geweest omdat zij erg mager is geworden. Er is urine- en bloedonderzoek uitgevoerd en haar waarden waren goed, en ik ben naar huis gestuurd met advies over haar voeding om haar aan te laten komen.

Dit lukte even, maar niet consequent.
Nu at ze wel weer erg slecht, dus ben gister weer naar de dierenarts geweest.

Ze heeft een tumor bij haar darmen en als gevolg daarvan een vergrote milt Een week of 6 geleden, toen ik er voor het laatst was, had ze wel een kleine verdikking bij de darmen gevoeld maar dat leek niks ernstigs.

Ze heeft een injectie gehad om zich beter te voelen zodat ze hopelijk nog een paar weekjes comfortabel kan leven. Injectie kan 1x herhaald worden. Maar het zou ook kunnnen dat de injectie niet werkt. Moet haar dus goed in de gaten houden en als het geen kwaliteit van leven meer is haar in laten slapen

Nu zag het me vandaag niet helemaal lekker dat ik gisteren niet naar de behandelopties heb gevraagd (kwam door de emoties). Dat zal vast zo zijn door haar leeftijd en de prognose, maar ik wilde het toch gevraagd hebben. Daarom heb ik vandaag gebeld. Nu is het zo dat de betreffende dierenarts er dinsdag pas is en dan contact met mij opneemt. De andere dierenarts durfde er niets over te zeggen omdat zij de diagnose niet heeft gesteld. De assistente zei al wel dat als er operatiemogelijkheden zijn, zij deze niet uitvoeren.

Nu heb ik 2 opties: afwachten tot dinsdag, (vind ik best lang, de tumor groeit snel) of morgen bij een meer gespecialiseerde plek informatie inwinnen. Nu is het wel de vraag of er telefonisch een zinnig woord over te zeggen is. Ernaar toe moeten levert ook weer stress op voor haar

Aan de ene kant denk ik: ik volg het advies van mijn dierenarts op, ze is erg oud, en eventuele behandeling zou waarschijnlijk te veel voor haar zijn, hoe pijnlijk ook: het is gewoon klaar. Aan de andere kant denk ik: ik kan pas een besluit nemen als ik weet wat de opties zijn.

Laat ik 1 ding voorop stellen: het moet in het belang van mijn kat zijn. Als een dierenarts zou zeggen dat het kan worden behandeld maar dit afraadt gezien leeftijd / ziektebeeld, zou ik dit advies opvolgen

Ik zit erg in mijn emotie, en weet nu echt even niet wat wijsheid is. Ik ben daarom benieuwd wat iemand die hier met een frisse blik naar kijkt van denkt

Bedankt voor het lezen!

Een wat latere reactie, ik heb lekker wat afleiding gezocht de afgelopen dagen.

Emily2020. Ik vond het opruimen ook echt een dingetje. Nu zijn mijn huisgenoten (we wonen met z'n drieën) zo aardig geweest dit te doen. Vond ik fijn! Zij zijn er ook erg verdrietig om.

En dankjewel het gaat wat beter. Ik mis haar natuurlijk gigantisch, maar ben iets meer gewend aan het idee. Waar ik eerst echt huilbuien had, zijn het nu tranen die in mijn ogen dringen. En ik kan ook met een glimlach aan alle leuke dingen denken.

Beter.Laat., een collage maken is inderdaad ook leuk. Of een fotoboek. Moet eens kijken wat ik wil. Ik heb een paar dagen terug een pootafdruk en plukje haar ontvangen van het crematorium. Een mooi aandenken

Ik zal eens kijken of ik nog een topic ga openen. Het leek me een goed idee omdat erover praten fijn is, maar ik merk nu dat juist afleiding zoeken, en er niet telkens mee bezig zijn, mij ook goed doet. Dus ik twijfel een beetje of zo'n plek juist prettig is, of dat ik het verdriet dan juist telkens opzoek, als jullie snappen wat ik bedoel.

Zielig is dat, als het ene huisdier overlijdt, voor de achterblijver. Echt hartverscheurend om te zien.
Maar wat fijn, nogmeersterretjes, dat de kat zijn draai weer vindt.

Izzy, het lijkt me nog veel moeilijker als je kat nog zo jong was. Ik kon het al amper accepteren terwijl de mijne wel een mooie leeftijd heeft bereikt. Maar ik leefde echt in de veronderstelling dat zij minstens 18 zou worden.

Alhoewel ik er wel aan gewend ben inmiddels, mis ik haar onwijs. Het is wel echt een leegte die achterblijft. Soms betrap ik mezelf nog op van die gewoontes die zinloos zijn zonder kat
(de balkondeur snel dichtdoen bijvoorbeeld). Dan besef je je hoe sterk je aan zo'n diertje gewend bent.

Ik ga over een tijdje samenwonen en dan nemen wij een kat! Ik kan niet wachten

Izzy_ schreef: ↑

17-12-2020 06:43

Ik ben heel blij dat ik niet katloos was, want dat had ik denk ik niet aangekund. Jij ook nog veel sterkte.

Dankjewel

Het bevalt ook totaal niet ik praat ook heel veel over katten, tot 't vervelends aan toe geloof ik haha.

Maar het is nu gewoon even niet het moment, als we gaan samenwonen kunnen we echt samen een katje nemen.

Ik zat net al wel te kijken op een site ej zag 2 schatjes waar een logeeradres voor werd gezocht voor een halfjaar. Lijkt me onwijs leuk, maar het afscheid lijkt me zo zwaar dat ik dit halfjaar maar even uitzit denk ik