Thuis
alle pijlers
Kat - nog maar een kattenvraag - wanneer laten inslapen?
maandag 13 juli 2009 om 23:18
Hallo allemaal,
Het lijkt wel de week van de kat hier op het forum dus ik plemp mijn vraag er ook nog maar even bij.
Ik heb een poes van ruim 16 jaar. Het is altijd een zorgenkatje geweest (was allergisch voor allerlei soorten voer, heeft x-poten, beetje bangig) maar een heerlijk gezelligheidsbeestje.
Vanaf dat ik op mezelf ging wonen is zij er ook (drie maanden in eerste huisje kwam zij er als kitten bij). Waar ik ga, gaat poes ook (in huis dan welteverstaan he? ).
Nu is ze dus oud. En zielig. Ze heeft kanker en nierproblemen maar geen pijn. Het speciale voer voor katten met dierproblemen weigert ze te eten dus ze krijgt normaal voer. Geen harde brokken meer trouwens omdat ze die sinds een paar maanden direct uitspuugt. Nu begint ze ook haar andere voer (pate en brokken in gelei) ook uit te spugen. Ze drinkt eigenlijk niet meer (behalve wat ik door haar voer heen doen en ze is nog maar vel over been. Er zit echt geen vetje meer aan.
Steeds heb ik nog gedacht "ach..zolang ze geen pijn heeft en ze lijkt het nog naar haar zin te hebben laat ik haar lekker gaan, we zien wel hoe lang het nog goed gaat". Maar nu begin ik het wel echt zielig te vinden. Ze houdt niks binnen (ben vannacht de hele nacht bezig geweest om spuug op te ruimen) en ligt ook niet meer lekker in de woonkamer bij me. Ze trekt zich terug in de logeerkamer op haar plekje waar ze ook vaak ligt als ik er niet ben. Normaal lag ze daar echt nooit als ik thuis ben. Nu komt ze er alleen vandaan als ik naar haar toeloop. Dan laat ze zich even aaien, knuffelen (en spinnen..dat wel) en gaat dan snel weer liggen.
Het eten geef ik al in kleine beetjes tegelijk, zodat ze niet kan schrokken. Dat werkte ook even wel en ze hield het beter binnen. Dat lijkt nu ook over.
Verder heeft ze nog steeds geen pijn (denk ik) en is ook nog gewoon zindelijk (gaat nog keurig op de kattenbak).
Lang verhaal maar hier komt dan toch eindelijk de vraag:
Wanneer wordt het zó zielig voor poes dat ik haar beter kan laten inslapen? Wacht ik tot ze echt omvalt? Wacht ik tot ze haar urine niet meer kan houden? Ik weet werkelijk niet of ik haar nu een plezier doe om haar te laten leven en dat ik egoistisch ben (wil haar tenslotte niet kwijt) of dat ik heel terecht denk, het kan nog wel even.
Ervaringen van anderen? Graag!
Het lijkt wel de week van de kat hier op het forum dus ik plemp mijn vraag er ook nog maar even bij.
Ik heb een poes van ruim 16 jaar. Het is altijd een zorgenkatje geweest (was allergisch voor allerlei soorten voer, heeft x-poten, beetje bangig) maar een heerlijk gezelligheidsbeestje.
Vanaf dat ik op mezelf ging wonen is zij er ook (drie maanden in eerste huisje kwam zij er als kitten bij). Waar ik ga, gaat poes ook (in huis dan welteverstaan he? ).
Nu is ze dus oud. En zielig. Ze heeft kanker en nierproblemen maar geen pijn. Het speciale voer voor katten met dierproblemen weigert ze te eten dus ze krijgt normaal voer. Geen harde brokken meer trouwens omdat ze die sinds een paar maanden direct uitspuugt. Nu begint ze ook haar andere voer (pate en brokken in gelei) ook uit te spugen. Ze drinkt eigenlijk niet meer (behalve wat ik door haar voer heen doen en ze is nog maar vel over been. Er zit echt geen vetje meer aan.
Steeds heb ik nog gedacht "ach..zolang ze geen pijn heeft en ze lijkt het nog naar haar zin te hebben laat ik haar lekker gaan, we zien wel hoe lang het nog goed gaat". Maar nu begin ik het wel echt zielig te vinden. Ze houdt niks binnen (ben vannacht de hele nacht bezig geweest om spuug op te ruimen) en ligt ook niet meer lekker in de woonkamer bij me. Ze trekt zich terug in de logeerkamer op haar plekje waar ze ook vaak ligt als ik er niet ben. Normaal lag ze daar echt nooit als ik thuis ben. Nu komt ze er alleen vandaan als ik naar haar toeloop. Dan laat ze zich even aaien, knuffelen (en spinnen..dat wel) en gaat dan snel weer liggen.
Het eten geef ik al in kleine beetjes tegelijk, zodat ze niet kan schrokken. Dat werkte ook even wel en ze hield het beter binnen. Dat lijkt nu ook over.
Verder heeft ze nog steeds geen pijn (denk ik) en is ook nog gewoon zindelijk (gaat nog keurig op de kattenbak).
Lang verhaal maar hier komt dan toch eindelijk de vraag:
Wanneer wordt het zó zielig voor poes dat ik haar beter kan laten inslapen? Wacht ik tot ze echt omvalt? Wacht ik tot ze haar urine niet meer kan houden? Ik weet werkelijk niet of ik haar nu een plezier doe om haar te laten leven en dat ik egoistisch ben (wil haar tenslotte niet kwijt) of dat ik heel terecht denk, het kan nog wel even.
Ervaringen van anderen? Graag!
anoniem_84859 wijzigde dit bericht op 13-07-2009 23:30
Reden: slordigheidje
Reden: slordigheidje
% gewijzigd
dinsdag 14 juli 2009 om 14:38
Hey Lunax, fijn om positieve geluiden over je kat te lezen! Zelf eten (en hopelijk ook een beetje drinken) is een goed teken, zeker als ze het niet meteen weer uitspuugt . Hoop voor jou dat ze de stijgende lijn te pakken heeft en dat de dierenarts je ook nog wat verder kan helpen met dat krachtvoer: voordeel daarvan is dat het nogal smeuig is en dus ook vocht bevat.
dinsdag 14 juli 2009 om 17:53
Ben er nog niet helemaal uit. Poes was net heel blij dat ik thuis was (normaal), zeurde om eten en heeft vervolgens het water dat ik door het voer had gemengd opgedronken/opgelikt en het eten weer laten staan. Daarna direct weer terug naar de logeerkamer.
Morgen dus sowieso even langs de dierenarts (zonder poes) voor advies en eventueel even naar die dierenspeciaalzaak (Yamuna...wat een ontzettend lief aanbod!! Maar ik heb een auto en heb net even gekeken, dat weet ik te vinden)
Bedankt weer allemaal voor adviezen en het meeleven
Morgen dus sowieso even langs de dierenarts (zonder poes) voor advies en eventueel even naar die dierenspeciaalzaak (Yamuna...wat een ontzettend lief aanbod!! Maar ik heb een auto en heb net even gekeken, dat weet ik te vinden)
Bedankt weer allemaal voor adviezen en het meeleven
dinsdag 14 juli 2009 om 18:05
tjee, wat moeilijk allemaal Lunax! Ik kan me zo voorstellen hoe je steeds in dubio zit. Op zich is het wel een goed teken dat ze drinkt hoor. En wat dat eten betreft... is het niet zo dat ze een slecht gebit heeft en daardoor te grote stukjes voer naar binnen schrokt? die er dan dus weer uitkomen?
Hoe dan ook......sterkte en een !
Hoe dan ook......sterkte en een !
dinsdag 14 juli 2009 om 18:12
Ik weet het niet hoor, of het goede berichten zijn. Ze heeft iets gedronken en dat is goed, maar eten laat ze weer staan en ze verstopt zich ook direct weer.
We zullen zien. Morgen maar overleggen.
@Gioia: thnx En nee, ze schrokt niet met eten en krijgt al seniorenvoer (dus zonder grote stukjes erin). Dat zou het dus niet moeten zijn...
We zullen zien. Morgen maar overleggen.
@Gioia: thnx En nee, ze schrokt niet met eten en krijgt al seniorenvoer (dus zonder grote stukjes erin). Dat zou het dus niet moeten zijn...
dinsdag 14 juli 2009 om 18:23
dinsdag 14 juli 2009 om 18:35
Ik denk zelf dat de dierenarts niet zoveel aan haar zal kunnen zien. Kanker en nierproblemen (niet uitzonderlijk bij oude katten) zijn al vastgesteld en het is nu alleen nog een kwestie van het een beetje leuk houden voor haar. Ik denk dat de DA daar ook wel adviezen over kan geven zonder haar te zien. Als dat niet zo is kan ik haar altijd nog even halen, maar om haar nu op voorhand in de stress te jagen voor een bezoekje aan de DA vind ik eigenlijk een beetje zielig.
dinsdag 14 juli 2009 om 22:31
woensdag 15 juli 2009 om 14:15
@Lunax. Ik vond het op zich niet moeilijk. We konden zien dat de kat last had. Hij sliep alleen nog maar op de extra slaapkamer en redde het gewoon niet meer om beneden op de bak te gaan. Hij plaste dus al onder aan de trap. Daarnaast dronk hij waanzinnig veel, ruim een liter per dag. Was dus ook geen wonder dat hij zoveel plaste en braakte.
Daardoor wisten we dus al dat zijn nieren stuk waren. Maar omdat hij zo angstig was voor de Da en hij eigenlijk geen pillen aannam hebben we voor hem besloten.
Zo was zijn leven ook niets meer waard. Hij begon namelijk te lijden. Dat is voor ons altijd het moment geweest om een ereschuld in te lossen. Hij kon ons niet vertellen dat het genoeg was geweest.
Ja, ik heb het er wel moeilijk mee gehad. Vandaar dat ik na de injecties gevraagd heb om een onderzoek. Hij is verder niet opgesneden hoor. De Da heeft alleen gevoelt en vertelde dus dat hij al pijn moest hebben gehad en zich slecht moet hebben gevoelt.
Daardoor wisten we dus al dat zijn nieren stuk waren. Maar omdat hij zo angstig was voor de Da en hij eigenlijk geen pillen aannam hebben we voor hem besloten.
Zo was zijn leven ook niets meer waard. Hij begon namelijk te lijden. Dat is voor ons altijd het moment geweest om een ereschuld in te lossen. Hij kon ons niet vertellen dat het genoeg was geweest.
Ja, ik heb het er wel moeilijk mee gehad. Vandaar dat ik na de injecties gevraagd heb om een onderzoek. Hij is verder niet opgesneden hoor. De Da heeft alleen gevoelt en vertelde dus dat hij al pijn moest hebben gehad en zich slecht moet hebben gevoelt.
woensdag 15 juli 2009 om 14:56
Poes leek vanachtend wel weer redelijk helder. Ze heeft vannacht weer niet gespuugd dus het lijkt wat beter met haar te gaan. Ben tussen de middag (van het werk) wel even bij de dierenarts geweest maar die hadden (natuurlijk!) ook lunchpauze. Dat schoot dus niet op. Straks nog maar een keer proberen.
Alhoewel ik nu bijna het idee krijg dat ze vorige week en de afgelopen dagen toch 'gewoon' iets van een virus gehad heeft omdat ze wel weer lijkt op te knappen. Voor zover dat gaat dan nog in ieder geval.
Pepermint: Kan me voorstellen dat je op dat moment die keus hebt genomen. Als de kat niet meer op of bij zijn bak kan komen dan houdt het ook echt op. Ik kan me voorstellen dat als poes hier dat niet meer kan dat ik het ook direct zou doen.
Vooralsnog lijkt het hier allemaal weer even rustig. Hopelijk zet de stijgende lijn nog even door en kwakkelen we nog een tijdje zo door
Alhoewel ik nu bijna het idee krijg dat ze vorige week en de afgelopen dagen toch 'gewoon' iets van een virus gehad heeft omdat ze wel weer lijkt op te knappen. Voor zover dat gaat dan nog in ieder geval.
Pepermint: Kan me voorstellen dat je op dat moment die keus hebt genomen. Als de kat niet meer op of bij zijn bak kan komen dan houdt het ook echt op. Ik kan me voorstellen dat als poes hier dat niet meer kan dat ik het ook direct zou doen.
Vooralsnog lijkt het hier allemaal weer even rustig. Hopelijk zet de stijgende lijn nog even door en kwakkelen we nog een tijdje zo door
woensdag 15 juli 2009 om 19:05
Net bij de dierenarts geweest maar die had toch weinig zinnigs te melden zonden poes te zien. Ik denk dat ik een beetje te naief ben in mijn 'het gewoon nog een beetje leuk houden voor haar'. Maar goed, vrijdagmiddag een afspraak met poes bij de DA dus.
Voor het moment ligt ze heel beledigd op de logeerkamer omdat ik haar heb gepest met een anti vlooien pipetje. Alle reden om zich te verstoppen voor mij nu dus
Helaas niet gegeten vandaag. Vrijdag maar weer vervolg.
Voor het moment ligt ze heel beledigd op de logeerkamer omdat ik haar heb gepest met een anti vlooien pipetje. Alle reden om zich te verstoppen voor mij nu dus
Helaas niet gegeten vandaag. Vrijdag maar weer vervolg.
woensdag 15 juli 2009 om 20:19
Ik zit ook met deze dilemma.
Mijn 18-jarige kat kwam 2 weken naar me toe gelopen en zakte plotseling door zn achterpoten. Hij probeerde op te staan maar dat lukte hem niet. Toen ik hem oppakte en op de bank zette kon hij wel weer staan. De hele dag wankelde hij een beetje, maar liep nog wel de trap op en sprong op de bank. Die avond ging het weer stukken beter.
Ik ben naar de dierenarts gegaan en die heeft een bloedonderzoek gedaan en gaf mn kat 2 spuiten. 1 voor artrose en een ander voor de nieren. En ik kreeg een medicijn mee tegen pijn bij artrose. Hij vond mn kat ook heel mager.
Ik begon dus mn kat meer lekker eten te geven. Blikvoer ipv brokjes. Maar vorige week viel hij weer zomaar om, hij leek echt straal bezopen. Echt heel erg om te zien. Ik heb meteen 's avonds de dierenarts gebeld omdat ik dacht dat dit echt het einde was. Maar de dierenarts zei dat de bloedtest er heel goed uitzag. Kat heeft geen problemen met zn nieren en verder zag alles er prima uit voor een kat van deze leeftijd. Dat had hij zelf ook niet verwacht. Hij dacht nog aan een hersentumor, maar dat kon hij dan onmogelijk ontdekken.
Ik wachtte dus nog even af. Maar sindsdien gaat het weer beter.
Ik ben elke dag met hem op de weegschaal gaan staan en hij lijkt wel wat aangekomen te zijn.
Ik wilde eigenlijk vandaag terug gaan naar de dierenarts, maar wist niet of dat nog wel echt nodig zou zijn. Dus ik kijk het nog een weekje aan.
Het eten blijft nog wel een probleem. Hij is onwijs kieskeurig, en dat voer dat hij 3 dagen geleden lekker vond vind hij vandaag niet lekker. Dus ik heb alle merken en smaken in huis gehaald, waarvan ik meer dan de helft weer weggooien omdat hij daar op dat moment geen zin in heeft.
Ik zal vrijdag 's carnibest proberen.
Maar ik wordt echt gek van het afwachten en die onzekerheid. Misschien valt hij vanavond weer om en is het echt het einde. Of misschien gaat het weer beter en leeft hij nog jaren zo door.
Maar voor een spuitje vind ik het denk ik nog veel te vroeg.
Ik baal er wel van dat ik alleen woon, en als ik op mn werk ben me zorgen maak over hem. Volgende week moet ik één dag van 9:00 tot 21:00 werken en ik maak me al een week zorgen over hoe het dan moet met het voer. Echt fris is het niet als je blikvoer de hele dag laat staan met dat hete weer.
Maar goed, dat ene dagje overleeft hij vast wel.
Mijn 18-jarige kat kwam 2 weken naar me toe gelopen en zakte plotseling door zn achterpoten. Hij probeerde op te staan maar dat lukte hem niet. Toen ik hem oppakte en op de bank zette kon hij wel weer staan. De hele dag wankelde hij een beetje, maar liep nog wel de trap op en sprong op de bank. Die avond ging het weer stukken beter.
Ik ben naar de dierenarts gegaan en die heeft een bloedonderzoek gedaan en gaf mn kat 2 spuiten. 1 voor artrose en een ander voor de nieren. En ik kreeg een medicijn mee tegen pijn bij artrose. Hij vond mn kat ook heel mager.
Ik begon dus mn kat meer lekker eten te geven. Blikvoer ipv brokjes. Maar vorige week viel hij weer zomaar om, hij leek echt straal bezopen. Echt heel erg om te zien. Ik heb meteen 's avonds de dierenarts gebeld omdat ik dacht dat dit echt het einde was. Maar de dierenarts zei dat de bloedtest er heel goed uitzag. Kat heeft geen problemen met zn nieren en verder zag alles er prima uit voor een kat van deze leeftijd. Dat had hij zelf ook niet verwacht. Hij dacht nog aan een hersentumor, maar dat kon hij dan onmogelijk ontdekken.
Ik wachtte dus nog even af. Maar sindsdien gaat het weer beter.
Ik ben elke dag met hem op de weegschaal gaan staan en hij lijkt wel wat aangekomen te zijn.
Ik wilde eigenlijk vandaag terug gaan naar de dierenarts, maar wist niet of dat nog wel echt nodig zou zijn. Dus ik kijk het nog een weekje aan.
Het eten blijft nog wel een probleem. Hij is onwijs kieskeurig, en dat voer dat hij 3 dagen geleden lekker vond vind hij vandaag niet lekker. Dus ik heb alle merken en smaken in huis gehaald, waarvan ik meer dan de helft weer weggooien omdat hij daar op dat moment geen zin in heeft.
Ik zal vrijdag 's carnibest proberen.
Maar ik wordt echt gek van het afwachten en die onzekerheid. Misschien valt hij vanavond weer om en is het echt het einde. Of misschien gaat het weer beter en leeft hij nog jaren zo door.
Maar voor een spuitje vind ik het denk ik nog veel te vroeg.
Ik baal er wel van dat ik alleen woon, en als ik op mn werk ben me zorgen maak over hem. Volgende week moet ik één dag van 9:00 tot 21:00 werken en ik maak me al een week zorgen over hoe het dan moet met het voer. Echt fris is het niet als je blikvoer de hele dag laat staan met dat hete weer.
Maar goed, dat ene dagje overleeft hij vast wel.
woensdag 15 juli 2009 om 20:37
@Oestra: Lastig he? Ik heb ook het idee dat het nog te vroeg is voor een spuitje maar ben ook bang dat ik het zit te rekken en dat ik haar daar eigenlijk geen plezier mee doe. Dat van dat eten herken ik trouwens hoor, ik heb inmiddels alle smaken bakjes pate wel in huis. En dat wat ze de ene dag wel eet hoeft ze de volgende absoluut niet meer.
Jij ook sterkte met je keus!
@Yamuna: Mijn DA zit bij het winkelcentrum, aan de kant van de bioscoop
Jij ook sterkte met je keus!
@Yamuna: Mijn DA zit bij het winkelcentrum, aan de kant van de bioscoop
woensdag 15 juli 2009 om 23:18
herkenbaar verhaal. Mijn kat van 14 had een tumor in haar bek waar niets aan te doen was. Ze was verder nog helemaal gezond maar de tumor groeide en eten ging steeds moeilijker. ze werd ook steeds magerder en begon zich af en toe terug te trekken. Soms had ze ineens een opleving en ging ze weer beter eten. Al die tijd kwam ze nog gewoon op schoot liggen en wilde ze aandacht. Dat maakte dat ik er heel lang over heb gedaan om haar te laten inslapen. Vond het een heel naar idee dat ik moest beslissen over haar leven of dood...uiteindelijk wilde ze niets meer eten en toen heb ik de knoop doorgehakt.
sterke!
sterke!
woensdag 15 juli 2009 om 23:20
donderdag 16 juli 2009 om 04:14
quote:Lunax schreef op 15 juli 2009 @ 22:02:
Ik kom niet heel vaak bij de dierenarts (behalve om voer te halen) maar heb tot nu toe nooit klachten gehad over deze.
Wat was er met die in Butterhuizen dan?
standaard diagnose "tsja ik weet t niet, hier heb je antibiotica, dat is dan 90 euro"
en nu begrijp ik best dat je aan een hond die niet kan terugpraten niet altijd een spatzuivere diagnose kan knopen. maar deze arts zegt in ons geval echt heel vaak "ik weet het niet hier heb je AB"
tijdje geleden met de bloedafname voor onderzoek heeft ie de vacht zo lullig geschoren dat er een flinke nare brandplek is ontstaan op de huid. en ja het blijft mensen werk , waar mensen werken kan iets misgaan... maar als je dan terug gaat met je hond dan krijg je een AB kuur, een creme tegen brandwonden en een gepeperde rekening van 110 euro.
dat mn 14 mnd oude poes gestereliseert moest worden overleed ze aan de narcose .... en toen was ik wel definitief klaar met deze DA. Jammer want zn assistente was absoluut een snoes met ons dieren.
Ik kom niet heel vaak bij de dierenarts (behalve om voer te halen) maar heb tot nu toe nooit klachten gehad over deze.
Wat was er met die in Butterhuizen dan?
standaard diagnose "tsja ik weet t niet, hier heb je antibiotica, dat is dan 90 euro"
en nu begrijp ik best dat je aan een hond die niet kan terugpraten niet altijd een spatzuivere diagnose kan knopen. maar deze arts zegt in ons geval echt heel vaak "ik weet het niet hier heb je AB"
tijdje geleden met de bloedafname voor onderzoek heeft ie de vacht zo lullig geschoren dat er een flinke nare brandplek is ontstaan op de huid. en ja het blijft mensen werk , waar mensen werken kan iets misgaan... maar als je dan terug gaat met je hond dan krijg je een AB kuur, een creme tegen brandwonden en een gepeperde rekening van 110 euro.
dat mn 14 mnd oude poes gestereliseert moest worden overleed ze aan de narcose .... en toen was ik wel definitief klaar met deze DA. Jammer want zn assistente was absoluut een snoes met ons dieren.
donderdag 16 juli 2009 om 09:31
