Thuis
alle pijlers
Mijn opa...
vrijdag 25 september 2009 om 19:54
Lieve allemaal.
Ik wil dit gewoon even van mij afschrijven.
Het gaat slecht met mijn opa. De man is 85 jaar en 66 jaar getrouwd met zijn meissie en nog steeds stapelverliefd... dat vertelde hij me net nog. Hij is zo ontzettend trots op zijn meissie, zijn 4 kinderen, een heleboel kleinkinderen en zelfs 5 achterkleinkinderen.
We hebben een grote, warme familie en bij elkaar is het altijd heel erg gezellig. Wat er ook gebeurd, iedereen staat voor elkaar klaar.
Eergisteren is mijn opa opgenomen in het ziekenhuis. Het ging al even niet lekker met hem. Hij heeft de laatste weken meerdere bloedtransfusies gekregen maar van de laatste paar transfusies knapt hij niet meer op. Hij verliest ergens bloed maar waar, dat weten de artsen (nog) niet. Ze hebben hem meerdere keren inwendig onderzocht en nu wacht hij nog op de laatste uitslag.
Vanmiddag ben ik weer bij opa op bezoek geweest, handje in handje hebben we gelachen en gehuild. Hij was moe...zo verschrikkelijk moe.
De artsen hebben verteld dat opa nu ongeveer in de laatste fase van zijn leven zit. Iedere dag kan de laatste zijn. Hij is min of meer opgegeven.
We hebben er allen zo'n verdriet van! Iedereen in de familie kent hem heel zijn of haar leven.
We kennen opa zijn ondeugende streken, zijn wijsheid, zijn liefde, zijn warmte, zijn liefde voor biljarten en iedereen heeft met hem gelachen en gehuild, we hebben allemaal als kind met opa gespeeld.
Nu lijkt het erop dat we met zijn allen afscheid moeten nemen.
We zullen oma straks heel goed opvangen. Zij zal het er verschrikkelijk moeilijk mee krijgen, het moeilijkst van allemaal! Sja... wat wil je, na 66 jaar huwelijk.
In ieder geval...de mooie momenten die we hebben beleefd met z'n allen zal ik altijd blijven koesteren.
Lieve opa en oma, we houden allemaal verschrikkelijk veel van u!
Ik wil dit gewoon even van mij afschrijven.
Het gaat slecht met mijn opa. De man is 85 jaar en 66 jaar getrouwd met zijn meissie en nog steeds stapelverliefd... dat vertelde hij me net nog. Hij is zo ontzettend trots op zijn meissie, zijn 4 kinderen, een heleboel kleinkinderen en zelfs 5 achterkleinkinderen.
We hebben een grote, warme familie en bij elkaar is het altijd heel erg gezellig. Wat er ook gebeurd, iedereen staat voor elkaar klaar.
Eergisteren is mijn opa opgenomen in het ziekenhuis. Het ging al even niet lekker met hem. Hij heeft de laatste weken meerdere bloedtransfusies gekregen maar van de laatste paar transfusies knapt hij niet meer op. Hij verliest ergens bloed maar waar, dat weten de artsen (nog) niet. Ze hebben hem meerdere keren inwendig onderzocht en nu wacht hij nog op de laatste uitslag.
Vanmiddag ben ik weer bij opa op bezoek geweest, handje in handje hebben we gelachen en gehuild. Hij was moe...zo verschrikkelijk moe.
De artsen hebben verteld dat opa nu ongeveer in de laatste fase van zijn leven zit. Iedere dag kan de laatste zijn. Hij is min of meer opgegeven.
We hebben er allen zo'n verdriet van! Iedereen in de familie kent hem heel zijn of haar leven.
We kennen opa zijn ondeugende streken, zijn wijsheid, zijn liefde, zijn warmte, zijn liefde voor biljarten en iedereen heeft met hem gelachen en gehuild, we hebben allemaal als kind met opa gespeeld.
Nu lijkt het erop dat we met zijn allen afscheid moeten nemen.
We zullen oma straks heel goed opvangen. Zij zal het er verschrikkelijk moeilijk mee krijgen, het moeilijkst van allemaal! Sja... wat wil je, na 66 jaar huwelijk.
In ieder geval...de mooie momenten die we hebben beleefd met z'n allen zal ik altijd blijven koesteren.
Lieve opa en oma, we houden allemaal verschrikkelijk veel van u!
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
vrijdag 25 september 2009 om 20:25
vrijdag 25 september 2009 om 20:34
Mooi geschreven en heel herkenbaar ook.
Dit zijn nare, trieste zaken, die helaas bij het leven horen.
Voor je oma is het fijn dat ze straks omringd wordt door liefde en steun.
Voor nu moeten jullie nog maar zoveel mogelijk van je opa genieten!
Sterkte, Gebakske!
Dit zijn nare, trieste zaken, die helaas bij het leven horen.
Voor je oma is het fijn dat ze straks omringd wordt door liefde en steun.
Voor nu moeten jullie nog maar zoveel mogelijk van je opa genieten!
Sterkte, Gebakske!
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
zaterdag 26 september 2009 om 14:14
Gebakkie ... herkenbaar , mijn opa en oma zijn begin dit jaar beide overleden na 67jaar huwelijk. En altijd samen nog thuis gewoond.
Mijn oma en opa hebben hun laatste maanden nog samen kunnen doorbrengen op 1 kamer in het verpleeghuis. Mijn opa toch wel licht dementerend kwam op de PG afdeling , mijn oma lag 2 etages boven hem op een somatische afdeling.
Na wat gesprekken met de arts en het personeel , hebben wij als fam het voor elkaar kunnen krijgen dat ze samen op 1 kamer kwamen op de PG afdeling. Oma was toch aan haar bed gebonden. En een echtpaar dat al 70jaar samen is ga je toch niet eens scheiden van elkaar. En dan notabene 2 etages van elkaar vandaan.
Toen oma overleed zat mijn opa bij haar kist hield haar hand vast en zei : Mijn Meissie ik kom zo snel mogelijk bij je , ik mis je zo verschrikkelijk..
Mennnn wat een woorden voor een 92jarige man. (hele familie was in tranen toen ze dit zagen en hoorden)
3 weken later ging opa hij heeft woord gehouden, ze waren weer samen ! Prachtig voor hen , voor ons ondanks al het verdriet.
Sterkte !! En geniet nog van alle mooie momenten met Opa, lekker samen herinneringen ophalen. Vraag eens aan je opa wat hem het beste bij is gebleven van jou als persoon. (misschien geeft hij dan wel een antwoord die je totaal niet verwacht , verteld hij een gebeurtenis die jijzelf niet eens meer weet of herinnerd)
Mijn oma en opa hebben hun laatste maanden nog samen kunnen doorbrengen op 1 kamer in het verpleeghuis. Mijn opa toch wel licht dementerend kwam op de PG afdeling , mijn oma lag 2 etages boven hem op een somatische afdeling.
Na wat gesprekken met de arts en het personeel , hebben wij als fam het voor elkaar kunnen krijgen dat ze samen op 1 kamer kwamen op de PG afdeling. Oma was toch aan haar bed gebonden. En een echtpaar dat al 70jaar samen is ga je toch niet eens scheiden van elkaar. En dan notabene 2 etages van elkaar vandaan.
Toen oma overleed zat mijn opa bij haar kist hield haar hand vast en zei : Mijn Meissie ik kom zo snel mogelijk bij je , ik mis je zo verschrikkelijk..
Mennnn wat een woorden voor een 92jarige man. (hele familie was in tranen toen ze dit zagen en hoorden)
3 weken later ging opa hij heeft woord gehouden, ze waren weer samen ! Prachtig voor hen , voor ons ondanks al het verdriet.
Sterkte !! En geniet nog van alle mooie momenten met Opa, lekker samen herinneringen ophalen. Vraag eens aan je opa wat hem het beste bij is gebleven van jou als persoon. (misschien geeft hij dan wel een antwoord die je totaal niet verwacht , verteld hij een gebeurtenis die jijzelf niet eens meer weet of herinnerd)
zaterdag 26 september 2009 om 14:23
Wat mooi geschreven en wat herkenbaar Gebakkie.
Ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen. Mijn opa is vorig jaar op 86-jarige leeftijd overleden, hij was echt op. Maar wat was het zwaar, ik had zo'n sterke en bijzondere band met mijn opa.
Ik wens je heel veel sterkte! Geniet van de momenten die je nog met je opa hebt
Het liedje Opa van Marco Borsato is trouwens erg mooi:
En zo is opa toch een beetje blijven leven,
want herinneringen raak je nooit meer kwijt.
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven,
dus hij blijft gewoon m'n opa voor altijd.
Ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen. Mijn opa is vorig jaar op 86-jarige leeftijd overleden, hij was echt op. Maar wat was het zwaar, ik had zo'n sterke en bijzondere band met mijn opa.
Ik wens je heel veel sterkte! Geniet van de momenten die je nog met je opa hebt
Het liedje Opa van Marco Borsato is trouwens erg mooi:
En zo is opa toch een beetje blijven leven,
want herinneringen raak je nooit meer kwijt.
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven,
dus hij blijft gewoon m'n opa voor altijd.
dinsdag 29 september 2009 om 12:10
AgentL, je wens naar ons is in vervulling gegaan! De bloeding is gevonden en hij wordt straks geholpen! Tevens hebben de artsen geconstateerd dat hij verkeerde medicijnen had waardoor zijn bloeddruk enorm daalde. De medicijnen zijn aangepast en hij heeft nu de bloedruk van een jonge hond! Oh wat fijn zeg, we gaan het vanavond vieren!!
@Ratteke, hierbij het antwoord.
@Zespri, wat een prachtig verhaal! Ik kreeg ook tranen in mijn ogen ervan, zeer ontroerend maar een heel mooi eind.
@ De rest, bedankt voor jullie medeleven.
Ik ben zo blij
@Ratteke, hierbij het antwoord.
@Zespri, wat een prachtig verhaal! Ik kreeg ook tranen in mijn ogen ervan, zeer ontroerend maar een heel mooi eind.
@ De rest, bedankt voor jullie medeleven.
Ik ben zo blij
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
dinsdag 29 september 2009 om 12:15
Ach Gebakkie, wat schrijf je mooi en warm over je opa.
Hoop dat het toch wat beter met hem gaat en dat je nog vaak de kans krijgt om hem te bezoeken. Praten, herinneringen ophalen, vindt hij vast ook heel fijn.
Tja.. denk natuurlijk meteen aan mijn eigen opa, hij is er al 16 jr niet meer maar denk nog heeeeel vaak aan hem. Ben voor een deel bij mijn opa en oma opgegroeid dus heb/had best een speciale band met ze.
Heel veel sterkte in de komende tijd en geniet van hem zolang het nog kan!
Hoop dat het toch wat beter met hem gaat en dat je nog vaak de kans krijgt om hem te bezoeken. Praten, herinneringen ophalen, vindt hij vast ook heel fijn.
Tja.. denk natuurlijk meteen aan mijn eigen opa, hij is er al 16 jr niet meer maar denk nog heeeeel vaak aan hem. Ben voor een deel bij mijn opa en oma opgegroeid dus heb/had best een speciale band met ze.
Heel veel sterkte in de komende tijd en geniet van hem zolang het nog kan!
dinsdag 29 september 2009 om 12:17
Wat een fantastisch nieuws! Ik ben zo blij voor je! Je opa is toch een heel belangrijk onderdeel van je leven, inderdaad de strken die opa's uithalen zijn om niet te vergeten!
Ik heb ook een hele goede band met m'n opa, ben z'n eerste kleinkind, en hou zo ontzettend veel van die man!!! Ben er ook erg trots op dat ik op hem lijk, heb dezelfde gezichtsvorm, neus en hoge jukbeenderen!
Ik heb ook een hele goede band met m'n opa, ben z'n eerste kleinkind, en hou zo ontzettend veel van die man!!! Ben er ook erg trots op dat ik op hem lijk, heb dezelfde gezichtsvorm, neus en hoge jukbeenderen!
zaterdag 3 oktober 2009 om 19:57
Jippie!! Wat fijn om te lezen Gebakkie!!!
Mijn opa heeft 2,5 jaar geleden een aneurisma gehad, en die is bijna altijd dodelijk. Maar hij had het 'geluk' dat de aorta gescheurd was aan de achterkant, en dat het bloed wegsijpelde omdat het werd tegengehouden door spieren (of iets anders wat bij/in je ruggewervel zit, ik weet het niet meer precies). Normaal als je aorta scheurt dan ben je binnen 2 minuten dood omdat het bloed vrij baan heeft om weg te 'spuiten' zeg maar.
Dus enorm veel geluk gehad!
En nu een jaar geleden heeft hij een week lang met een heftige longontsteking doorgelopen. Of nou ja, hij lag ziek op bed. Maar weigerde om naar de dokter te gaan, want zo koppig is hij ook wel weer.
Toen hij 'eindelijk' werd opgenomen in het ziekenhuis kreeg hij dezelfde avond nog een maagperforatie en hij is met spoed geopereerd. Wéér op het nippertje voor de dood weggehaald zei de dokter.
Het is toch wat, die oudjes!
Heel veel geluk voor de toekomst Gebakkie!
Mijn opa heeft 2,5 jaar geleden een aneurisma gehad, en die is bijna altijd dodelijk. Maar hij had het 'geluk' dat de aorta gescheurd was aan de achterkant, en dat het bloed wegsijpelde omdat het werd tegengehouden door spieren (of iets anders wat bij/in je ruggewervel zit, ik weet het niet meer precies). Normaal als je aorta scheurt dan ben je binnen 2 minuten dood omdat het bloed vrij baan heeft om weg te 'spuiten' zeg maar.
Dus enorm veel geluk gehad!
En nu een jaar geleden heeft hij een week lang met een heftige longontsteking doorgelopen. Of nou ja, hij lag ziek op bed. Maar weigerde om naar de dokter te gaan, want zo koppig is hij ook wel weer.
Toen hij 'eindelijk' werd opgenomen in het ziekenhuis kreeg hij dezelfde avond nog een maagperforatie en hij is met spoed geopereerd. Wéér op het nippertje voor de dood weggehaald zei de dokter.
Het is toch wat, die oudjes!
Heel veel geluk voor de toekomst Gebakkie!
maandag 23 november 2009 om 15:44
Vanmiddag om 13:30 is mijn opa overleden. Het ging de laatste weken/dagen niet goed. Hij had een ontsteking en een lek aan zijn aorta en hij wilde geen bloedtransfusies meer dus hij heeft er zelf voor gekozen. Hij is heel vredig en zonder pijn heengegaan.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
