Thuis
alle pijlers
Pup gefixeerd op in hand bijten
zondag 15 november 2020 om 09:23
Sinds een week hebben we een pup in huis, ze is nu ruim 9 weken. Ze is op zich lief, maar vindt niks leuker dan in mijn handen bijten. En niet zachtjes bijten, maar echt pijnlijk. Ze is dan niet af te leiden met iets anders, als ze ziet dat mijn hand het speeltje beweegt valt ze die weer aan. Negeren en mijn hand tot vuist ballen leidt tot een hard trekken aan mouw/broek.
Het is zo frustrerend want ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik wil niet dat mijn frustratie haar een slechte start geeft, maar eerlijk, dit vind ik ook echt niet leuk.
Wie heeft er tips?
Het is zo frustrerend want ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik wil niet dat mijn frustratie haar een slechte start geeft, maar eerlijk, dit vind ik ook echt niet leuk.
Wie heeft er tips?
zondag 15 november 2020 om 11:11
. 
zondag 15 november 2020 om 11:25
En fouten ga je toch maken.
Ik heb ondertussen al heel wat pups groot gebracht maar bij alle honden zit altijd wel iets waarvan ik denk "oei dat had ik beter kunnen doen". Dan probeer ik dat op latere leeftijd bij te stellen. Honden leren tot de dag dat ze dood gaan en een foutje in de opvoeding is zo weer afgeleerd met een beetje inspanning.
Laat het dus los en ga op je gevoel af.
Ik heb bij iedere nieuwe pup altijd een aantal speerpunten waarvan ik heel belangrijk vind dat het goed gaat.
Bij mij is dat het betrouwbaar loslopen, betrouwbaar hierkomen, en rust vinden.
Ik focus me daar dus op. Dingen als zindelijkheid komen vanzelf al mijn honden zijn zindelijk geworden waar de ene al zo goed als zindelijk was met 13 weken was de andere pas zindelijk met 7 maand. En alles er tussen in.
Dat bijten stopt vanzelf, hou vooral rust reinheid en regelmaat aan en echt het komt.
Eigenlijk hou ik in de totale opvoeding het principe van rust reinheid en regelmaat aan en al mijn honden zijn leuke vriendelijke honden binnen de mogelijkheden van hun eigen rastypische eigenschappen.
Ik vraag een mechelaar niet om te stoppen met bijten, maar fixeer ik het bijten op de juiste voorwerpen. Een stafford vraag ik niet om sociaal te zijn met andere honden maar leer ik op mij te richten.
Mijn continentale staande hond vraag ik niet om niet te jagen, maar redigeer ik het jagen op punten waarop ik het toesta.
Het is geen hogere wiskunde een pup opvoeden dus vertrouw gewoon lekker op je gevoel en geniet~!!
Ik heb ondertussen al heel wat pups groot gebracht maar bij alle honden zit altijd wel iets waarvan ik denk "oei dat had ik beter kunnen doen". Dan probeer ik dat op latere leeftijd bij te stellen. Honden leren tot de dag dat ze dood gaan en een foutje in de opvoeding is zo weer afgeleerd met een beetje inspanning.
Laat het dus los en ga op je gevoel af.
Ik heb bij iedere nieuwe pup altijd een aantal speerpunten waarvan ik heel belangrijk vind dat het goed gaat.
Bij mij is dat het betrouwbaar loslopen, betrouwbaar hierkomen, en rust vinden.
Ik focus me daar dus op. Dingen als zindelijkheid komen vanzelf al mijn honden zijn zindelijk geworden waar de ene al zo goed als zindelijk was met 13 weken was de andere pas zindelijk met 7 maand. En alles er tussen in.
Dat bijten stopt vanzelf, hou vooral rust reinheid en regelmaat aan en echt het komt.
Eigenlijk hou ik in de totale opvoeding het principe van rust reinheid en regelmaat aan en al mijn honden zijn leuke vriendelijke honden binnen de mogelijkheden van hun eigen rastypische eigenschappen.
Ik vraag een mechelaar niet om te stoppen met bijten, maar fixeer ik het bijten op de juiste voorwerpen. Een stafford vraag ik niet om sociaal te zijn met andere honden maar leer ik op mij te richten.
Mijn continentale staande hond vraag ik niet om niet te jagen, maar redigeer ik het jagen op punten waarop ik het toesta.
Het is geen hogere wiskunde een pup opvoeden dus vertrouw gewoon lekker op je gevoel en geniet~!!
zondag 15 november 2020 om 11:38
Mijn pup had dit ook heel erg. Ik heb geprobeerd het advies op te volgen om de pup terecht te wijzen op allerlei manieren. Dit zorgde er alleen maar voor dat de pup nog baldadiger werd dan hij al was. Voor hem is het een instinct om alles te ontdekken met zn bek en is het nonsens om dat af te willen leren, omdat dit tegen de aard in gaat.
Wel kun je ervoor zorgen dat je niet aanleert dat bijten een positieve reactie opwekt, door geen trekspelletjes te doen en op iets iets anders over te gaan waarbij bijten lastiger wordt (met een balletje gooien oid) Of weglopen/stoppen met het spel als je merkt dat hij alleen nog maar op je handen gefixeerd is.
Het is gedrag dat compleet normaal is en, mist je het verder niet enorm beloont of uitlokt, vanzelf weer over gaat.
Verder eens met Snowdogs en springding.
Wel kun je ervoor zorgen dat je niet aanleert dat bijten een positieve reactie opwekt, door geen trekspelletjes te doen en op iets iets anders over te gaan waarbij bijten lastiger wordt (met een balletje gooien oid) Of weglopen/stoppen met het spel als je merkt dat hij alleen nog maar op je handen gefixeerd is.
Het is gedrag dat compleet normaal is en, mist je het verder niet enorm beloont of uitlokt, vanzelf weer over gaat.
Verder eens met Snowdogs en springding.
zondag 15 november 2020 om 11:50
De allerbest werkende methode (je hoort er heel veel) is altijd geweest om op het moment dat hij bijt, je hand niet terug te trekken maar je hand te sluiten om zijn onderkaak. Je pink naar hem toe gekeerd; handrug omhoog. Daarna houd je zijn kaak vast twee keer zo lang als hem lief is. Niet knijpen; gewoon losjes vasthouden. Zijn hoektanden blijven dan achter je hand haken. Ook als hij probeert zich los te trekken blijf je vasthouden. Bijten ervaart hij dan als "niet fijn". In één of twee keer heeft hij dan een les geleerd, terwijl jij hem niets verboden hebt. Dat laatste is erg belangrijk, want een hond went gauw aan een stem die telkens maar "nee" zegt. Ten slotte hoort hij het niet meer. Dus bewaar je "nee" voor als het echt nodig is.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 15 november 2020 om 12:16
oke ik kom terug op het feit dat je niet snel iets fout doet....tv-icoon schreef: ↑15-11-2020 11:50De allerbest werkende methode (je hoort er heel veel) is altijd geweest om op het moment dat hij bijt, je hand niet terug te trekken maar je hand te sluiten om zijn onderkaak. Je pink naar hem toe gekeerd; handrug omhoog. Daarna houd je zijn kaak vast twee keer zo lang als hem lief is. Niet knijpen; gewoon losjes vasthouden. Zijn hoektanden blijven dan achter je hand haken. Ook als hij probeert zich los te trekken blijf je vasthouden. Bijten ervaart hij dan als "niet fijn". In één of twee keer heeft hij dan een les geleerd, terwijl jij hem niets verboden hebt. Dat laatste is erg belangrijk, want een hond went gauw aan een stem die telkens maar "nee" zegt. Ten slotte hoort hij het niet meer. Dus bewaar je "nee" voor als het echt nodig is.
Fysiek beperken van je hond om zich te uiten is echt niet oké
Een pup leert niet door angst dit soort dingen af. Zo leer je hem angst voor iets wat hij nodig heeft om de wereld te verkennen.
Het bijten stopt echt vanzelf... het is een puppendingetje...
Baby's mogen alles in hun mond stoppen en dat vinden we schattig maar een pup die uiting geeft aan overprikkeling moet een hand vast gehaakt in zijn bekje hebben?
zondag 15 november 2020 om 12:18
Het is een pup en voor een pup normaal gedrag. Zeg nee als ze ongewenst gedrag vertoont en biedt haar wat anders aan en beloon haar dan. Zorg dat ze voldoende slaapt, net als bij een mensen baby. Dus slapen, plassen, spelen, slapen, plassen, eten, plassen, spelen, slapen enz. Als ze moe of overprikkeld zijn, worden ze net als een mensenbaby jengelig en lastig. Opvoeden van een pup kost je gewoon tijd, maar dan heb je er jaren plezier van.
zondag 15 november 2020 om 12:30
Waarom zou je volkomen natuurlijk gedrag op deze fysieke manier afstraffen?tv-icoon schreef: ↑15-11-2020 11:50De allerbest werkende methode (je hoort er heel veel) is altijd geweest om op het moment dat hij bijt, je hand niet terug te trekken maar je hand te sluiten om zijn onderkaak. Je pink naar hem toe gekeerd; handrug omhoog. Daarna houd je zijn kaak vast twee keer zo lang als hem lief is. Niet knijpen; gewoon losjes vasthouden. Zijn hoektanden blijven dan achter je hand haken. Ook als hij probeert zich los te trekken blijf je vasthouden. Bijten ervaart hij dan als "niet fijn". In één of twee keer heeft hij dan een les geleerd, terwijl jij hem niets verboden hebt. Dat laatste is erg belangrijk, want een hond went gauw aan een stem die telkens maar "nee" zegt. Ten slotte hoort hij het niet meer. Dus bewaar je "nee" voor als het echt nodig is.
40 jaar geleden wisten we niet beter, maar tegenwoordig weten we dat fysiek straffen niets oplevert. Een hond leert op een hondenmanier. Aan antropomorfisme hebben ze geen boodschap.
zondag 15 november 2020 om 13:20
Fudge, nog even ter relativering: pups zullen uiteindelijk vrijwel altijd stoppen met (hard) bijten, maar dat is vaak pas tegen het eind van de pubertijd.
Als pup verkennen ze de wereld en leren ze wat wel en niet mag. En dan denk je het eindelijk onder controle te hebben, en dan komt de pubertijd en begint het weer van voor af aan. In die fase willen ze namelijk testen of ze je echt goed begrepen hebben en ook of de grenzen misschien niet toch wat opgeschoven kunnen worden. Vaak wordt het gaandeweg die periode eerst heel heftig “foute boel” en nemen daarna de foute buien af en in duur en frequentie. Wanneer de pubertijd precies valt, hangt mede af van het ras (des te groter de hond, des te langer de pubertijd vaak duurt).
Bij het ras wat ik heb duurt de pubertijd zelfs tot zo’n 3-3,5 jaar. Verwacht dus niet dat je het bijten binnen twee weken onder controle hebt.
En ter overweging: leer de pup liever dat hard bijten zeer doet dan dat bijten helemaal niet mag. Honden gebruiken bijten namelijk ook om (letterlijk) van zich af te bijten, dus bijten blijft heel natuurlijk gedrag, ook op volwassen leeftijd. Dat is ook niet erg, zolang ze het maar als waarschuwing gebruiken en niet als een aanval. Mijn hond “hapt” nog altijd wel eens in mijn hand, maar ik hou daar inmiddels geen schrammetje of blauwe plek meer aan over, omdat hij zijn eigen kracht nu kent en dus zachtjes hapt ipv keihard bijt.
Als pup verkennen ze de wereld en leren ze wat wel en niet mag. En dan denk je het eindelijk onder controle te hebben, en dan komt de pubertijd en begint het weer van voor af aan. In die fase willen ze namelijk testen of ze je echt goed begrepen hebben en ook of de grenzen misschien niet toch wat opgeschoven kunnen worden. Vaak wordt het gaandeweg die periode eerst heel heftig “foute boel” en nemen daarna de foute buien af en in duur en frequentie. Wanneer de pubertijd precies valt, hangt mede af van het ras (des te groter de hond, des te langer de pubertijd vaak duurt).
Bij het ras wat ik heb duurt de pubertijd zelfs tot zo’n 3-3,5 jaar. Verwacht dus niet dat je het bijten binnen twee weken onder controle hebt.
En ter overweging: leer de pup liever dat hard bijten zeer doet dan dat bijten helemaal niet mag. Honden gebruiken bijten namelijk ook om (letterlijk) van zich af te bijten, dus bijten blijft heel natuurlijk gedrag, ook op volwassen leeftijd. Dat is ook niet erg, zolang ze het maar als waarschuwing gebruiken en niet als een aanval. Mijn hond “hapt” nog altijd wel eens in mijn hand, maar ik hou daar inmiddels geen schrammetje of blauwe plek meer aan over, omdat hij zijn eigen kracht nu kent en dus zachtjes hapt ipv keihard bijt.
zondag 15 november 2020 om 13:42
Hmm: wat deden wij 2,5 jaar geleden ook al weer?
Volgend mij gingen we met deze hond in ieder geval veel fysieker om dan met de vorige 2. Dus meer aanraken, betasten, kroelen, en dus ook VEEL meer op haar niveau blijven: laag bij de grond bereikbaar zijn. Niet alleen met je voeten en enkels, maar gewoon veel laag gaan zitten en liggen. We hebben bv een ingegraven trampoline waar we gewoon lekker tegen elkaar aan op konden liggen (tja: ander jaargetijde), en een grote lage gestoffeerde "voetenbank" met een hondenkleed er op waarmee we met onze rug tegen de bank aan zaten zodat ze er bij kon.
Juist als je laag gaat zitten of liggen, kan een pup dat als een uitdaging zien om een bekkenspel met je te beginnen: je handen zijn voor een hond ook een soort bekken, en net als jonge en volwassen honden soms heel leuk ingehouden (staand of liggend) met hun bek elkaar zachtjes kunnen vastpakken en zachtjes bijten, zo kan jij dat met je handen ook bij je hond uitnodigen (kijk maar hoe je hond reageert als je met je handen open en dicht een soort hapmondje vormt: grote kans dat hij ook zijn bek open doet en mee doet. Doe het rustig en niet gericht op zijn ogen; meer in zijn borst, poten en soms in de zijkant van zijn snuitje"happen", maar hem ook de kans geven om jou hand zo vast te pakken). Dit is spel; stoeien en contact maken.
Je hond kan zo een band met je aangaan. Grote honden kunnen echt op hun zij of rug liggen en zich daarmee bewust onderdanig maken tijdens het spel om de pup uit te dagen: het is een rollenspel waarbij de pup dingen mag doen die normaal gecorrigeerd worden als "te dominant".
Wel is het zo dat de grote hond (jij) vaak het beste het initiatief kan nemen (uitnodiging beginnen) en weer beëindigen door bv hoger te gaan zitten of op te staan en "klaar" te zeggen. Dat kan zowel als je het lang genoeg vindt duren (ga niet door tot de pup zelf stopt en wegloopt want daarmee behoudt hij het initiatief), of als je het te woest vindt worden en het niet volgend jouw regels gaat.
Als onze pup me woest besprong als ik laag ging zitten of liggen, dan kon ik 2 dingen doen: of even opstaan en mezelf zo weer hoger maken als boodschap dat ik niet meeging in de uitdaging van de pup, of ik kon de pup fysiek helemaal omhelzen en zo tegen me aan gedrukt houden dat er wel contact is, maar dat het bijtende bekje niet bij mijn handen of gezicht kon komen. Je ziet een grote hond dat ook wel eens doen; je hele lijf inzetten om zonder correctie de ander even uit te schakelen: dan is het dus geen wederzijds stoeien maar rust afdwingen door zelf rustig en buiten schot te blijven.
Honden communiceren veel met geuren, en door al die handelingen zet jij jouw geur via je handen en je lijf op je pup. Dat is wat moederhonden ook doen: verzorgen en overheersen tegelijk. Voor honden die het ondergaan een fijn teken dat jij betrouwbaar bent en dat ze de regie bij jou mogen laten. Dus veel met je handen aaien; overal. De belangrijkste "dominante" zones zijn boven op de kop, de schouders en boven de staart. Daar zet de baas zijn geur af met zijn handen. Pups letten erg op zulke dingen, en proberen ook hun geur op jou en je meubels te zetten, om te kijken hoe jij daar mee om gaat. Een pootje bovenop jouw voet zetten is nooit per ongeluk. Een ander hond trekt dan zijn poot weg. Of met je stoeien terwijl hun achterkant met opgeheven staart "toevallig" tegen je bank staat... Dan even onderbreken door bv de staart met je hand naar beneden te aaien zodat de geurklieren afgedekt worden.
Met allebei mijn opties op het happen ga je niet in op de uitdaging, maar neem je de regie op een voor honden begrijpelijke manier over zoals de leidinggevende hond (moederhond of dominante hond in de roedel) zou doen. Je negeert een "commando" om in te gaan op een uitdaging van je hondje.
Je kan er ook een commando tegenover zetten: hond bespringt je. Jij zegt dat hij eerst moet zitten, en als beloning laat je hem daarna even stoeien met een flostouw. Jij stopt door " klaar" te zeggen en de flos weg te leggen.
Okee: dus wat betekent het happen?
Het is een "dominante" manier waarop de pup initiatief toont en jou een opdracht probeert te geven om op hem te reageren. Dit is NIET erg: je hoeft het dus niet te bestraffen of steeds negeren. Je hond gaat gewoon een gesprekje met je aan. Je kan op een hondse manier terug communiceren dat je ziet wat je pup doet, en hem een antwoord terug geven om de verhouding tussen jullie weer te bevestigen.
Honden vinden die bevestiging fijn. Het happen is niet om jouw gezag te betwisten, maar om aan jou te vragen of je het nog een keer wilt bevestigen.
Pups letten erg op wat ze bij jou aanraken en waar jij hen aanraakt. Het "overheersen" door je geur op ze af te zetten, is iets waar ze niet meteen in mee gaan. Hoe meer band je opbouwt en hoe meer je ze op een voor hen begrijpelijke manier verzorgt en overheerst, hoe meer ze zich bij jullie gezagsverhouding zullen neerleggen, maar dit is een proces van een paar jaar; hun hersenen zijn nog in ontwikkeling. Als deze basis goed is, zal je hond heel veel accepteren "omdat jij het zegt"; dat is dan een sterkere motivatie dan een trucje doen voor een koekje.
Mijn super snelle jachthond van 2,5 jaar BEGINT zover te komen dat ze dingen die echt haar diepste passie zijn (keihard rondrennen door het bos bijvoorbeeld), laat bijsturen of begrenzen door mij, gewoon omdat IK het zeg, terwijl ze voorheen besloot dat ik haar toch niet kon pakken als ze los was, en dan weigerde om zich te laten aanlijnen. Dat is dus niet omdat ik het aanlijnen en hier komen train, maar omdat ik haar blijf leiding geven en werk aan de baasgerichtheid. Dat begon bij de juiste reactie op het happen en de bewuste aanrakingen.
Het is niet altijd handig, maar honden zullen een andere hond die een gesprekje aangaat altijd beantwoorden: er is geen "nu eerst dit mailtje afmaken" bij. Dus blijf met je hond in gesprek.
Volgend mij gingen we met deze hond in ieder geval veel fysieker om dan met de vorige 2. Dus meer aanraken, betasten, kroelen, en dus ook VEEL meer op haar niveau blijven: laag bij de grond bereikbaar zijn. Niet alleen met je voeten en enkels, maar gewoon veel laag gaan zitten en liggen. We hebben bv een ingegraven trampoline waar we gewoon lekker tegen elkaar aan op konden liggen (tja: ander jaargetijde), en een grote lage gestoffeerde "voetenbank" met een hondenkleed er op waarmee we met onze rug tegen de bank aan zaten zodat ze er bij kon.
Juist als je laag gaat zitten of liggen, kan een pup dat als een uitdaging zien om een bekkenspel met je te beginnen: je handen zijn voor een hond ook een soort bekken, en net als jonge en volwassen honden soms heel leuk ingehouden (staand of liggend) met hun bek elkaar zachtjes kunnen vastpakken en zachtjes bijten, zo kan jij dat met je handen ook bij je hond uitnodigen (kijk maar hoe je hond reageert als je met je handen open en dicht een soort hapmondje vormt: grote kans dat hij ook zijn bek open doet en mee doet. Doe het rustig en niet gericht op zijn ogen; meer in zijn borst, poten en soms in de zijkant van zijn snuitje"happen", maar hem ook de kans geven om jou hand zo vast te pakken). Dit is spel; stoeien en contact maken.
Je hond kan zo een band met je aangaan. Grote honden kunnen echt op hun zij of rug liggen en zich daarmee bewust onderdanig maken tijdens het spel om de pup uit te dagen: het is een rollenspel waarbij de pup dingen mag doen die normaal gecorrigeerd worden als "te dominant".
Wel is het zo dat de grote hond (jij) vaak het beste het initiatief kan nemen (uitnodiging beginnen) en weer beëindigen door bv hoger te gaan zitten of op te staan en "klaar" te zeggen. Dat kan zowel als je het lang genoeg vindt duren (ga niet door tot de pup zelf stopt en wegloopt want daarmee behoudt hij het initiatief), of als je het te woest vindt worden en het niet volgend jouw regels gaat.
Als onze pup me woest besprong als ik laag ging zitten of liggen, dan kon ik 2 dingen doen: of even opstaan en mezelf zo weer hoger maken als boodschap dat ik niet meeging in de uitdaging van de pup, of ik kon de pup fysiek helemaal omhelzen en zo tegen me aan gedrukt houden dat er wel contact is, maar dat het bijtende bekje niet bij mijn handen of gezicht kon komen. Je ziet een grote hond dat ook wel eens doen; je hele lijf inzetten om zonder correctie de ander even uit te schakelen: dan is het dus geen wederzijds stoeien maar rust afdwingen door zelf rustig en buiten schot te blijven.
Honden communiceren veel met geuren, en door al die handelingen zet jij jouw geur via je handen en je lijf op je pup. Dat is wat moederhonden ook doen: verzorgen en overheersen tegelijk. Voor honden die het ondergaan een fijn teken dat jij betrouwbaar bent en dat ze de regie bij jou mogen laten. Dus veel met je handen aaien; overal. De belangrijkste "dominante" zones zijn boven op de kop, de schouders en boven de staart. Daar zet de baas zijn geur af met zijn handen. Pups letten erg op zulke dingen, en proberen ook hun geur op jou en je meubels te zetten, om te kijken hoe jij daar mee om gaat. Een pootje bovenop jouw voet zetten is nooit per ongeluk. Een ander hond trekt dan zijn poot weg. Of met je stoeien terwijl hun achterkant met opgeheven staart "toevallig" tegen je bank staat... Dan even onderbreken door bv de staart met je hand naar beneden te aaien zodat de geurklieren afgedekt worden.
Met allebei mijn opties op het happen ga je niet in op de uitdaging, maar neem je de regie op een voor honden begrijpelijke manier over zoals de leidinggevende hond (moederhond of dominante hond in de roedel) zou doen. Je negeert een "commando" om in te gaan op een uitdaging van je hondje.
Je kan er ook een commando tegenover zetten: hond bespringt je. Jij zegt dat hij eerst moet zitten, en als beloning laat je hem daarna even stoeien met een flostouw. Jij stopt door " klaar" te zeggen en de flos weg te leggen.
Okee: dus wat betekent het happen?
Het is een "dominante" manier waarop de pup initiatief toont en jou een opdracht probeert te geven om op hem te reageren. Dit is NIET erg: je hoeft het dus niet te bestraffen of steeds negeren. Je hond gaat gewoon een gesprekje met je aan. Je kan op een hondse manier terug communiceren dat je ziet wat je pup doet, en hem een antwoord terug geven om de verhouding tussen jullie weer te bevestigen.
Honden vinden die bevestiging fijn. Het happen is niet om jouw gezag te betwisten, maar om aan jou te vragen of je het nog een keer wilt bevestigen.
Pups letten erg op wat ze bij jou aanraken en waar jij hen aanraakt. Het "overheersen" door je geur op ze af te zetten, is iets waar ze niet meteen in mee gaan. Hoe meer band je opbouwt en hoe meer je ze op een voor hen begrijpelijke manier verzorgt en overheerst, hoe meer ze zich bij jullie gezagsverhouding zullen neerleggen, maar dit is een proces van een paar jaar; hun hersenen zijn nog in ontwikkeling. Als deze basis goed is, zal je hond heel veel accepteren "omdat jij het zegt"; dat is dan een sterkere motivatie dan een trucje doen voor een koekje.
Mijn super snelle jachthond van 2,5 jaar BEGINT zover te komen dat ze dingen die echt haar diepste passie zijn (keihard rondrennen door het bos bijvoorbeeld), laat bijsturen of begrenzen door mij, gewoon omdat IK het zeg, terwijl ze voorheen besloot dat ik haar toch niet kon pakken als ze los was, en dan weigerde om zich te laten aanlijnen. Dat is dus niet omdat ik het aanlijnen en hier komen train, maar omdat ik haar blijf leiding geven en werk aan de baasgerichtheid. Dat begon bij de juiste reactie op het happen en de bewuste aanrakingen.
Het is niet altijd handig, maar honden zullen een andere hond die een gesprekje aangaat altijd beantwoorden: er is geen "nu eerst dit mailtje afmaken" bij. Dus blijf met je hond in gesprek.
zondag 15 november 2020 om 15:14
Fijn jullie ervaringen te lezen. Hondenmens en SpringDing, zo te lezen 'lezen' jullie je honden heel goed, waardoor je in kan schatten wat hij vertelt en hoe je daarop kan reageren. Dat geeft mij ook meer zelfvertrouwen, omdat het niet altijd volgens de methoden zoals in boekjes/blogs/video's uitgelegd wordt gaat. Niet in de laatste plaats omdat die informatie lang niet altijd overeen komt.
Na de turbulente ochtend gaat het nu goed. Ze is net even gaan wandelen en daarna nog even spelen. Ik merkte dat ze haar spel zelf niet zou stoppen, dus stopte ik het en bracht haar naar haar plek. Daar kwam ze uiteraard direct vanaf, dus gewoon weer teruggebracht. En nog een keer. En nog een keer. Etc. Tot ze ging liggen en bijna direct vertrokken was. Geen gebijt, geen frustratie, geen overprikkeling.
Het is trouwens een appenzeller. Ja, best een pittig hondje en een die vanaf het begin een duidelijke opvoeding nodig heeft. Realiseer ik me heel goed, vandaar dat ik extra op zoek ben naar 'doe ik het wel goed' en 'hoe zie je de grens tussen leuk spelen en overprikkeld'.
Na de turbulente ochtend gaat het nu goed. Ze is net even gaan wandelen en daarna nog even spelen. Ik merkte dat ze haar spel zelf niet zou stoppen, dus stopte ik het en bracht haar naar haar plek. Daar kwam ze uiteraard direct vanaf, dus gewoon weer teruggebracht. En nog een keer. En nog een keer. Etc. Tot ze ging liggen en bijna direct vertrokken was. Geen gebijt, geen frustratie, geen overprikkeling.
Het is trouwens een appenzeller. Ja, best een pittig hondje en een die vanaf het begin een duidelijke opvoeding nodig heeft. Realiseer ik me heel goed, vandaar dat ik extra op zoek ben naar 'doe ik het wel goed' en 'hoe zie je de grens tussen leuk spelen en overprikkeld'.
Ik sluit me aan bij de adviezen die hier al gegeven zijn. Succes (en sterkte, haha) met de opvoeding!
zondag 15 november 2020 om 17:34
Dat is wat puppies doen, bijten bijten bijten.
Ik heb mezelf daar nooit aan gestoord, het gaat immers vanzelf over. Maar als je het zo erg vindt, pak dan zo'n stuk touw wat overal voor twee euro te krijgen is als speelgoed voor honden. Dan kun je je hond die aanbieden om in te bijten en dan kan hij er lekker aan trekken.
Een pup wil nu eenmaal spelen en hij heeft geen handjes om te pakken.
Ik heb mezelf daar nooit aan gestoord, het gaat immers vanzelf over. Maar als je het zo erg vindt, pak dan zo'n stuk touw wat overal voor twee euro te krijgen is als speelgoed voor honden. Dan kun je je hond die aanbieden om in te bijten en dan kan hij er lekker aan trekken.
Een pup wil nu eenmaal spelen en hij heeft geen handjes om te pakken.
zondag 15 november 2020 om 17:44
Dat is ook wel de bedoeling; we wonen achteraf op een groot stuk land, ik ben veel alleen thuis en het is fijn als ze ons wil beschermen. Tot nu toe vindt ze vreemden trouwens heel leuk en gezellig. Dat zal nog wel veranderen.
zondag 15 november 2020 om 18:12
Ik hoop dat je je hond niet alleen als bescherm meubilair gaat houden maar hem ook echt met hem gaat wandelen en de mogelijkheid biedt tot interactie met andere honden, voordat je aan de andere kant van de lijn gaat hangen "omdat hij niet met andere honden kan" (omdat hij dat nooit heeft kunnen leren).
zondag 15 november 2020 om 18:23
Appenzellers zijn perfecte erfhonden, dus dat zit wel goed. Ze zijn erg graag buiten en met hun typische blaf kondigen ze bezoek luid en duidelijk aan.
Behalve buiten zijn ze ook graag bij het gezin en ondernemen ze graag dingen samen met jullie.
Zorg dat je duidelijke regels hebt voor haar, maar pak haar niet te hard aan want dan zal ze zich van je afkeren.
zondag 15 november 2020 om 18:25
Oh misschien is mijn bericht verkeerd begrepen. Ze wordt zeker geen beschermmeubilair; in de eerste plaats wordt ze een fijn maatje, gaat het om de gezelligheid in huis (ik ben veel alleen en heb geen kinderen ofzo), en bijkomend vinden we het heel fijn dat het een waaks ras is, juist omdat ik veel alleen ben.
Bij ons vlakbij zit zo'n beschermhond. Die is de hele dag buiten en blaft flink tegen alles en iedereen dat voorbij komt. Die heeft nooit interactie met de baasjes, slaapt in een grote kooi buiten en komt ook niet binnen. Daar zijn wij echt niet naar op zoek.
Overigens doen we goed ons best haar goed te socialiseren. Ze heeft al kennis gemaakt met vreemde honden en andere pups, wandelt elke dag (niet meer dan nu goed voor haar is). Doordat we achteraf, in een natuurgebied, wonen, ontmoet ze veel wandelaars, vaak met hond, en fietsers. Ik ga ook geregeld met haar naar het dorp om haar daar aan te laten wennen.
Meer tips om haar een goede start te geven zijn uiteraard welkom
.
Bij ons vlakbij zit zo'n beschermhond. Die is de hele dag buiten en blaft flink tegen alles en iedereen dat voorbij komt. Die heeft nooit interactie met de baasjes, slaapt in een grote kooi buiten en komt ook niet binnen. Daar zijn wij echt niet naar op zoek.
Overigens doen we goed ons best haar goed te socialiseren. Ze heeft al kennis gemaakt met vreemde honden en andere pups, wandelt elke dag (niet meer dan nu goed voor haar is). Doordat we achteraf, in een natuurgebied, wonen, ontmoet ze veel wandelaars, vaak met hond, en fietsers. Ik ga ook geregeld met haar naar het dorp om haar daar aan te laten wennen.
Meer tips om haar een goede start te geven zijn uiteraard welkom
.
zondag 15 november 2020 om 19:54
zondag 15 november 2020 om 20:29
Dat vind ik altijd zo erg he! Neem dan geen hond!-Fudge- schreef: ↑15-11-2020 18:25Oh misschien is mijn bericht verkeerd begrepen. Ze wordt zeker geen beschermmeubilair; in de eerste plaats wordt ze een fijn maatje, gaat het om de gezelligheid in huis (ik ben veel alleen en heb geen kinderen ofzo), en bijkomend vinden we het heel fijn dat het een waaks ras is, juist omdat ik veel alleen ben.
Bij ons vlakbij zit zo'n beschermhond. Die is de hele dag buiten en blaft flink tegen alles en iedereen dat voorbij komt. Die heeft nooit interactie met de baasjes, slaapt in een grote kooi buiten en komt ook niet binnen. Daar zijn wij echt niet naar op zoek.
Overigens doen we goed ons best haar goed te socialiseren. Ze heeft al kennis gemaakt met vreemde honden en andere pups, wandelt elke dag (niet meer dan nu goed voor haar is). Doordat we achteraf, in een natuurgebied, wonen, ontmoet ze veel wandelaars, vaak met hond, en fietsers. Ik ga ook geregeld met haar naar het dorp om haar daar aan te laten wennen.
Meer tips om haar een goede start te geven zijn uiteraard welkom
Een hond is een ROEDELdier, geen einzelganger! Stop hem niet in zijn eentje weg buiten! Stom volk. Ze moesten het verbieden om een hond in een ren te houden.
Ik denk dat je al goed bezig bent. Je zult veel plezier hebben van een hond, want een hond heeft heel veel te bieden.
zondag 15 november 2020 om 20:49
Ja het is ook echt sneu. En vervelend, want hij blaft echt ontzettend veel, dus omwonenden hebben er veel last van. En die hond nog wel het meest, dat kan bijna niet anders. Maar die doet echt dienst als waakhond.
In het gezin waar ik opgroeide hadden we ook een hond. Maar die haalden we op volwassen leeftijd uit het asiel en ik. kan me niet herinneren dat we daar ooit gedoe mee hadden. Dat was zo leuk, hij was echt een belangrijk onderdeel van ons gezin.
In het gezin waar ik opgroeide hadden we ook een hond. Maar die haalden we op volwassen leeftijd uit het asiel en ik. kan me niet herinneren dat we daar ooit gedoe mee hadden. Dat was zo leuk, hij was echt een belangrijk onderdeel van ons gezin.
