Thuis
alle pijlers
Rondkomen van een salaris???
maandag 18 augustus 2008 om 13:31
Ik ga binnenkort, na jarenlang in België gewoond te hebben, terug naar Nederland met mijn gezinnetje van twee jonge kinderen. Aangezien ik al een tijdje weg ben uit NL en we gedwongen zullen zijn om van één salaris rond te komen vraag ik me af of (en hoe) we het financieel zullen redden. Ik schat dat ik netto rond de 2500 EUR zal verdienen en we zoeken een eensgezinswoning in de regio tussen Amsterdam en Leiden (niet deze steden zelf). Waar moet ik zo'n beetje op rekenen qua lasten? De kinderen zullen in principe door mijn schoonouders worden opgevangen, hooguit zullen we 2 dgn per week een creche moeten betalen. Alle info is welkom, ook tips over waar je relatief goedkoop en gezellig (?)kunt wonen in deze regio met goede bereikbaarheid. Ik heb nl nog geen baan en zoek iets tussen Den Haag en Amsterdam. Bedankt!!!
maandag 18 augustus 2008 om 23:09
Domnaief mutsje,
ik vind het een rare nick, maar goed...
ja, het leven is duur. Voor iedereen. Ten minste, dat kan het zijn. Als je je bestedingen een beetje aanpast, kun je nog altijd een lekker leven leiden. Ok, dan zit je niet op de voorste rij in een luxer restaurant. Je kunt toch net zoveel genieten van een wat meer doorsnee restaurant. Sinds wanneer is leuk leven zo gekoppeld aan harde cash? Tuurlijk, er bestaat absoluut een omslagpunt en ik prijs mezelf zeker gelukkig dat ik niet tot de categorie armoe hoor. Want ik denk dat diegenen dit een belachelijk gesprek uberhaupt vinden. "Wat nou beetje luxe? Als mijn wasmachine kapot gaat heb ik geen cent om 'm te vervangen, zoiets".
Dus geld heb je gewoon nodig. Maar leuk leven zit ook voor een deel in je hoofd hoor! Tis maar waar je je kicks vandaan moet halen. Dus ja, ik vind je redenaties inderdaad nogal kort door de bocht en daarmee mogelijk veroordelend en arrogant.
Huis kopen? Volgens mij bestaat nederland voor maar 20 of 30 procent uit koophuizen. Dus waar denk je dat het gros van de inwoners in leven??? Precies, die zijn echt niet bezig met een huis voor 2 ton te kopen hoor. Die staan 10 jaar op een wachtlijst te wachten op een huurhuis als ze niet in een totaal verpauperde buurt willen wonen.
ik vind het een rare nick, maar goed...
ja, het leven is duur. Voor iedereen. Ten minste, dat kan het zijn. Als je je bestedingen een beetje aanpast, kun je nog altijd een lekker leven leiden. Ok, dan zit je niet op de voorste rij in een luxer restaurant. Je kunt toch net zoveel genieten van een wat meer doorsnee restaurant. Sinds wanneer is leuk leven zo gekoppeld aan harde cash? Tuurlijk, er bestaat absoluut een omslagpunt en ik prijs mezelf zeker gelukkig dat ik niet tot de categorie armoe hoor. Want ik denk dat diegenen dit een belachelijk gesprek uberhaupt vinden. "Wat nou beetje luxe? Als mijn wasmachine kapot gaat heb ik geen cent om 'm te vervangen, zoiets".
Dus geld heb je gewoon nodig. Maar leuk leven zit ook voor een deel in je hoofd hoor! Tis maar waar je je kicks vandaan moet halen. Dus ja, ik vind je redenaties inderdaad nogal kort door de bocht en daarmee mogelijk veroordelend en arrogant.
Huis kopen? Volgens mij bestaat nederland voor maar 20 of 30 procent uit koophuizen. Dus waar denk je dat het gros van de inwoners in leven??? Precies, die zijn echt niet bezig met een huis voor 2 ton te kopen hoor. Die staan 10 jaar op een wachtlijst te wachten op een huurhuis als ze niet in een totaal verpauperde buurt willen wonen.
maandag 18 augustus 2008 om 23:17
''Het aandeel koopwoningen in de woningvoorraad groeide daarmee van 51 naar 56%.''
Bron: Woningpeil Vereniging Eigen Huis
Ongeveer de helft woont dus in een koopwoning. Waarvan velen in een huis van 2 ton, omdat het nu eenmaal niet meevalt om iets voordeligers te vinden. Vaak kunnen deze mensen zo'n huis maar krap betalen terwijl ze te vermogend zijn voor sociale huur.
Bron: Woningpeil Vereniging Eigen Huis
Ongeveer de helft woont dus in een koopwoning. Waarvan velen in een huis van 2 ton, omdat het nu eenmaal niet meevalt om iets voordeligers te vinden. Vaak kunnen deze mensen zo'n huis maar krap betalen terwijl ze te vermogend zijn voor sociale huur.
maandag 18 augustus 2008 om 23:25
Je hebt gelijk Justme. Ik denk nog teveel in stedelijk gebied...
In het centrum van grote steden en in studentenbuurten zijn vooral huurwoningen te vinden. Koopwoningen staan vooral op het platteland, in forensenplaatsen en aan de rand van de stad. Dat meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) woensdag. Gemiddeld is iets meer dan de helft van de woningen in Nederland een koopwoning.
Inwoners van de landelijke gebieden wonen hoofdzakelijk in koopwoningen. Zo bedraagt het aandeel koopwoningen in kleine gemeenten zoals Rozendaal, Meerlo-Wanssum, Hunsel en Bergeijk meer dan tachtig procent. Voor een huurwoning in het landelijk gebied moet worden gezocht in dorpskernen. In de gemeente Noordoostpolder lag alleen in de dorpskernen het aandeel huurwoningen boven de twintig procent, licht het CBS toe.
Amsterdam telde in 2005 met tachtig procent het hoogste aandeel huurwoningen, gevolgd door Rotterdam met 72 procent. Met elk ruim zestig procent huurwoningen staan de studentensteden Groningen en Delft op plaats drie en vier. In buurten rond universiteiten is maar een op de twintig woningen een koopwoning.
Een stad als Amsterdam voert de afgelopen jaren in samenwerking met woningcorporaties een actief beleid om sociale huurwoningen tot koopwoningen om te toveren.
In het centrum van grote steden en in studentenbuurten zijn vooral huurwoningen te vinden. Koopwoningen staan vooral op het platteland, in forensenplaatsen en aan de rand van de stad. Dat meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) woensdag. Gemiddeld is iets meer dan de helft van de woningen in Nederland een koopwoning.
Inwoners van de landelijke gebieden wonen hoofdzakelijk in koopwoningen. Zo bedraagt het aandeel koopwoningen in kleine gemeenten zoals Rozendaal, Meerlo-Wanssum, Hunsel en Bergeijk meer dan tachtig procent. Voor een huurwoning in het landelijk gebied moet worden gezocht in dorpskernen. In de gemeente Noordoostpolder lag alleen in de dorpskernen het aandeel huurwoningen boven de twintig procent, licht het CBS toe.
Amsterdam telde in 2005 met tachtig procent het hoogste aandeel huurwoningen, gevolgd door Rotterdam met 72 procent. Met elk ruim zestig procent huurwoningen staan de studentensteden Groningen en Delft op plaats drie en vier. In buurten rond universiteiten is maar een op de twintig woningen een koopwoning.
Een stad als Amsterdam voert de afgelopen jaren in samenwerking met woningcorporaties een actief beleid om sociale huurwoningen tot koopwoningen om te toveren.
dinsdag 19 augustus 2008 om 07:42
Intiem, windt je niet zo op.
In de tijd dat ik nog rond modaal zat met gezin (en nog getrouwd) hebben wij een huis gekocht. Dat kon toen. Als starter zijnde. Nu kan dat niet meer. Want? Het leven is duurder geworden. Huisprijzen zijn hoger, hypotheken hoger bla bla bla. Wat ik roep is een bekende klacht.
Het betekent niet dat je eigenlijk in een koophuis zou moeten wonen of dat je geen kwaliteit van leven kan hebben, maar gewoon, dat het leven een stuk duurder is geworden. Tjeez wat kunnen mensen vallen over die tekst.
Vroegah, had een modaal inkomen de keus (starter weer ff he? ) huren of kopen. Nu niet meer. Waarom??? Omdat HET leven duurder is geworden. Is het daarmee erg om in een huurwoning te wonen? Nee. Betekent dat dan perse dat je een kutleven hebt? Helemaal niet.
Ik hou er over op
In de tijd dat ik nog rond modaal zat met gezin (en nog getrouwd) hebben wij een huis gekocht. Dat kon toen. Als starter zijnde. Nu kan dat niet meer. Want? Het leven is duurder geworden. Huisprijzen zijn hoger, hypotheken hoger bla bla bla. Wat ik roep is een bekende klacht.
Het betekent niet dat je eigenlijk in een koophuis zou moeten wonen of dat je geen kwaliteit van leven kan hebben, maar gewoon, dat het leven een stuk duurder is geworden. Tjeez wat kunnen mensen vallen over die tekst.
Vroegah, had een modaal inkomen de keus (starter weer ff he? ) huren of kopen. Nu niet meer. Waarom??? Omdat HET leven duurder is geworden. Is het daarmee erg om in een huurwoning te wonen? Nee. Betekent dat dan perse dat je een kutleven hebt? Helemaal niet.
Ik hou er over op
dinsdag 19 augustus 2008 om 07:47
quote:intiem schreef op 18 augustus 2008 @ 23:09:
Sinds wanneer is leuk leven zo gekoppeld aan harde cash? .Sinds mensenheugenis volgens mij. Zonder harde cash geen droomhuis met grote tuin, zonder harde cash geen verre reizen, zonder harde cash geen geld om zomaar lekker uit eten te gaan met vrienden aan de andere kant van 't land etc. etc.
Sinds wanneer is leuk leven zo gekoppeld aan harde cash? .Sinds mensenheugenis volgens mij. Zonder harde cash geen droomhuis met grote tuin, zonder harde cash geen verre reizen, zonder harde cash geen geld om zomaar lekker uit eten te gaan met vrienden aan de andere kant van 't land etc. etc.
dinsdag 19 augustus 2008 om 07:55
quote:elninjoo schreef op 19 augustus 2008 @ 07:47:
[...]
Sinds mensenheugenis volgens mij. Zonder harde cash geen droomhuis met grote tuin, zonder harde cash geen verre reizen, zonder harde cash geen geld om zomaar lekker uit eten te gaan met vrienden aan de andere kant van 't land etc. etc.Mij maak je niet blij met verre reizen en uit eten gaan aan de andere kant van het land dus dat komt even goed uit dan !
[...]
Sinds mensenheugenis volgens mij. Zonder harde cash geen droomhuis met grote tuin, zonder harde cash geen verre reizen, zonder harde cash geen geld om zomaar lekker uit eten te gaan met vrienden aan de andere kant van 't land etc. etc.Mij maak je niet blij met verre reizen en uit eten gaan aan de andere kant van het land dus dat komt even goed uit dan !
dinsdag 19 augustus 2008 om 07:59
dinsdag 19 augustus 2008 om 11:07
quote:Hebbes schreef op 19 augustus 2008 @ 10:16:
Tuurlijk zijn er andere dingen die ik graag wil doen maar het geld niet voor heb maar het scheelt wel veel als je een instelling hebt dat je snel tevreden bent en niet materialistisch ingesteld bent.Het scheelt nog meer als je niet zo snel tevreden bent en jezelf motiveert om meer uit 't leven te halen.
Tuurlijk zijn er andere dingen die ik graag wil doen maar het geld niet voor heb maar het scheelt wel veel als je een instelling hebt dat je snel tevreden bent en niet materialistisch ingesteld bent.Het scheelt nog meer als je niet zo snel tevreden bent en jezelf motiveert om meer uit 't leven te halen.
dinsdag 19 augustus 2008 om 11:21
Waarom elninjoo? Ik heb juist respect voor mensen die iets hebben van 'het is goed zo' en dus niet altijd streven naar meer, meer, meer. Daarvan zijn er al genoeg in de wereld!
Een ex-collega liet een behoorlijke promotie schieten omdat hij het belangrijk vond elke dag tussen de middag thuis te kunnen eten met vrouw en dochters en dat zou na die promotie niet meer kunnen (andere werkplek).
'Iedereen' vond het BELACHELIJK; maar hij was volkomen tevreden met zijn leven en vond het extra geld dat hij kon gaan verdienen de offers die hij daarvoor moest brengen niet waard.
Een ex-collega liet een behoorlijke promotie schieten omdat hij het belangrijk vond elke dag tussen de middag thuis te kunnen eten met vrouw en dochters en dat zou na die promotie niet meer kunnen (andere werkplek).
'Iedereen' vond het BELACHELIJK; maar hij was volkomen tevreden met zijn leven en vond het extra geld dat hij kon gaan verdienen de offers die hij daarvoor moest brengen niet waard.
dinsdag 19 augustus 2008 om 11:55
dinsdag 19 augustus 2008 om 12:21
Berusten in het lot is bepaald mijn ding niet. Maar zoveel mogelijk mijn leven leven waar ik gelukkig van wordt wél. Alleen is geluk voor mij niet alles bepalend gekoppeld aan (veel) geld. Ik kan namelijk ook prima gelukkig zijn met een stevige wandeling of met een vriendin bij wijze van uitzondering een lekker broodje eten op een terras met een kopje koffie erbij. Geluk is voor mij ook mijn favoriete woonblad kunnen kopen. Als al die dingen niet meer kunnen, dan voel ik me wél arm. Het is nog geen uitgave van 25 euro in de maand, maar wel mijn "gevoelsmatige broodnodige luxe".
Waarom een groot droomhuis met een grote tuin? Een kleiner huis met uberhaupt een tuin is al geweldig hoor. Zeker in stedelijk gebied. En tuurlijk moet je wat te dromen overhouden. Doe ik ook. Ik weet nl. precies wat voor vloer ik wil hebben na de renovatie van mijn huis. Maar kan dat niet betalen. Nu ben ik er voor aan het sparen en misschien heb ik geluk en komt 'ie er uiteindelijk toch.
En Elninjo, meer uit het leven halen heeft toch ook echt wel een plafond op een bepaald moment. Tuurlijk kun je a la tsjakka je hele hebben en houwen verkopen en zonder noemenswaardige cent op zak afreizen naar Amerika en proberen daar je fortuin te maken en als dat lukt is dat mooi meegenomen. Maar eerlijk gezegd is dat niet mijn ding hoor. En ik kom uit de zorgsector en dan houdt het als verpleegkundige met bepaald salaris ook wel op. Je kunt wel meer verantwoordelijkheden krijgen (altijd werk genoeg hoor), maar die betalen zich niet bepaald in verhouding uit. Dus moet je echt een totaal andere baan gaan zoeken. Dan kun je inderdaad stellen, da's toch eigen keuze om uberhaupt in de zorgsector te gaan zitten. Klopt! Maar er zijn toch mensen die het moeten doen, of niet dan? Of moeten we dan maar tegen Elninjo's nierstenen zeggen, 'sorry, maar ga liever carriere maken'
Ik vind het zo'n rechts gelul dat alles en alles zelf te scheppen is. Terwijl je al scheppende over zoveel mensen heenstapt. Want dat vind ik vaak het kromme. Ik vind dat hele hogerop komen idee heel vaak ten koste gaan van een heleboel waarden en soms zelfs over lijken gaan. Het is altijd maar vanuit de gedachte "als ik er maar warmpjes bijzit en de rest die zoekt het maar uit".
Terwijl ik meer de gedachte hanteer dat wel met z'n allen proberen een bepaalde comfort zone te bereiken die niet ten koste gaat/over de ruggen gaat van anderen.
Andermans rijkdom bestaat namelijk altijd bij de gratie van andermans armoe.
Dus tevreden zijn is ook een kunst en daar word je echt ook heel gelukkig zijn. Tevreden is overigens wat anders dan berusten. Ik probeer ook heel hard tevreden te zijn, wat ik soms best moeilijk vind, aangezien ik graag een groter huis wil (alleen maar dat huis hoor, kleren, auto's etc. kan me allemaal niks schelen). Maar het realistische gegeven is dat ik dat grotere huis niet krijg (niet met mijn huidige leven in ieder geval). Door almaar te focussen op dat mooie grote huis, zou ik bijna vergeten dat ik eigenlijk al een superhuisje heb! Dan zou al het genieten van mijn huidige stekje haast aan me voorbijgaan. Da's toch eeuwig zonde???
Amen
Waarom een groot droomhuis met een grote tuin? Een kleiner huis met uberhaupt een tuin is al geweldig hoor. Zeker in stedelijk gebied. En tuurlijk moet je wat te dromen overhouden. Doe ik ook. Ik weet nl. precies wat voor vloer ik wil hebben na de renovatie van mijn huis. Maar kan dat niet betalen. Nu ben ik er voor aan het sparen en misschien heb ik geluk en komt 'ie er uiteindelijk toch.
En Elninjo, meer uit het leven halen heeft toch ook echt wel een plafond op een bepaald moment. Tuurlijk kun je a la tsjakka je hele hebben en houwen verkopen en zonder noemenswaardige cent op zak afreizen naar Amerika en proberen daar je fortuin te maken en als dat lukt is dat mooi meegenomen. Maar eerlijk gezegd is dat niet mijn ding hoor. En ik kom uit de zorgsector en dan houdt het als verpleegkundige met bepaald salaris ook wel op. Je kunt wel meer verantwoordelijkheden krijgen (altijd werk genoeg hoor), maar die betalen zich niet bepaald in verhouding uit. Dus moet je echt een totaal andere baan gaan zoeken. Dan kun je inderdaad stellen, da's toch eigen keuze om uberhaupt in de zorgsector te gaan zitten. Klopt! Maar er zijn toch mensen die het moeten doen, of niet dan? Of moeten we dan maar tegen Elninjo's nierstenen zeggen, 'sorry, maar ga liever carriere maken'
Ik vind het zo'n rechts gelul dat alles en alles zelf te scheppen is. Terwijl je al scheppende over zoveel mensen heenstapt. Want dat vind ik vaak het kromme. Ik vind dat hele hogerop komen idee heel vaak ten koste gaan van een heleboel waarden en soms zelfs over lijken gaan. Het is altijd maar vanuit de gedachte "als ik er maar warmpjes bijzit en de rest die zoekt het maar uit".
Terwijl ik meer de gedachte hanteer dat wel met z'n allen proberen een bepaalde comfort zone te bereiken die niet ten koste gaat/over de ruggen gaat van anderen.
Andermans rijkdom bestaat namelijk altijd bij de gratie van andermans armoe.
Dus tevreden zijn is ook een kunst en daar word je echt ook heel gelukkig zijn. Tevreden is overigens wat anders dan berusten. Ik probeer ook heel hard tevreden te zijn, wat ik soms best moeilijk vind, aangezien ik graag een groter huis wil (alleen maar dat huis hoor, kleren, auto's etc. kan me allemaal niks schelen). Maar het realistische gegeven is dat ik dat grotere huis niet krijg (niet met mijn huidige leven in ieder geval). Door almaar te focussen op dat mooie grote huis, zou ik bijna vergeten dat ik eigenlijk al een superhuisje heb! Dan zou al het genieten van mijn huidige stekje haast aan me voorbijgaan. Da's toch eeuwig zonde???
Amen
dinsdag 19 augustus 2008 om 14:33
bedankt voor de tips, even voor de duidelijkheid, het hele gezin verhuist terug, incl manlief maar die start net met een eigen zaak dus qua inkomsten hoef ik daar voorlopig niet veel van te verwachten. Ik begrijp dat huren duurder is maar als je nog geen vaste baan hebt zoals ik zal het denk ik niet mogelijk zijn om meteen te kopen en ben ik dus aangewezen op de particuliere markt. Ik heb verder niemand gehoord over de lasten die een gezin heeft, zoals verzekeringen/telefoon/electriciteit/water/internet, hiermee kan ik een beeld krijgen van de totale vaste uitgaven...
dinsdag 19 augustus 2008 om 14:45
Maar héb je dan een baan met 2500 netto in de maand of hoop je dat te krijgen?
Vaste lasten, tja, lastig te zeggen. Want mijn vaste lasten zijn ongetwijfeld anders dan de jouwe. Ik heb van alles zo'n beetje het goedkoopst en wat ik niet nodig heb, heb ik ook niet.
Dus internet, vaste telefoon en tv is voor mij ca. 50 euro per maand, incl. mobiel. Ik heb een huurhuis, dus geen levensverzekeringen e.d. en dan zit ik qua inboedel, rechtsbijstand e.d. op iets van 25 euro per maand. Dan heb ik huur, gas, water en licht en natuurlijk allerlei heffingen waar ik voorlopig van ontslagen ben. Mijn huur en electraverbruik zijn met mijn rampzalige ongeisoleerde huis bijna even hoog, dus ongeveer 300 en 300.
Maar goed, mijn vaste lasten zijn dus weer hele andere lasten dan iemand anders heeft.
Vaste lasten, tja, lastig te zeggen. Want mijn vaste lasten zijn ongetwijfeld anders dan de jouwe. Ik heb van alles zo'n beetje het goedkoopst en wat ik niet nodig heb, heb ik ook niet.
Dus internet, vaste telefoon en tv is voor mij ca. 50 euro per maand, incl. mobiel. Ik heb een huurhuis, dus geen levensverzekeringen e.d. en dan zit ik qua inboedel, rechtsbijstand e.d. op iets van 25 euro per maand. Dan heb ik huur, gas, water en licht en natuurlijk allerlei heffingen waar ik voorlopig van ontslagen ben. Mijn huur en electraverbruik zijn met mijn rampzalige ongeisoleerde huis bijna even hoog, dus ongeveer 300 en 300.
Maar goed, mijn vaste lasten zijn dus weer hele andere lasten dan iemand anders heeft.
dinsdag 19 augustus 2008 om 14:51
BTW, huren is niet per definitie duurder dan kopen. Hangt van het soort huis en welke sector af. Heb je ergens meettijd of niet?
Dus eerst weten welke verdeling je kunt maken. Hoeveel kun je incl. aan wonen kwijt zijn (dus totaal bedrag, incl. alle onvoorziene extra's) en wat heb je minimaal nodig om als gezin van te leven. Dus boodschappen, kleding, kadootjes, vakantie, inrichtingskosten, vervanging/reparatie apparatur, vervoer, dat soort dingen. Dan hou je misschien nog een extra bedrag over en dat kun je verdelen tussen die twee posten. Naargelang je luxer wilt wonen, danwel leven.
Met dat woonbedrag moet je eens een consultant/hypotheekverstrekker, verhuurder of wat dan ook in de arm nemen en op een rijtje zetten wat je tegenwoordig in Nederland kwijt bent aan wonen (of dat dus huren is of kopen) en welke lasten dat minimaal met zich meebrengt in bijvoorbeeld heffingen, aanslagen. Dan weet je wat je netto ongeveer over houdt voor een hypotheek of huur en kun je daar iets mee gaan zoeken.
Dus eerst weten welke verdeling je kunt maken. Hoeveel kun je incl. aan wonen kwijt zijn (dus totaal bedrag, incl. alle onvoorziene extra's) en wat heb je minimaal nodig om als gezin van te leven. Dus boodschappen, kleding, kadootjes, vakantie, inrichtingskosten, vervanging/reparatie apparatur, vervoer, dat soort dingen. Dan hou je misschien nog een extra bedrag over en dat kun je verdelen tussen die twee posten. Naargelang je luxer wilt wonen, danwel leven.
Met dat woonbedrag moet je eens een consultant/hypotheekverstrekker, verhuurder of wat dan ook in de arm nemen en op een rijtje zetten wat je tegenwoordig in Nederland kwijt bent aan wonen (of dat dus huren is of kopen) en welke lasten dat minimaal met zich meebrengt in bijvoorbeeld heffingen, aanslagen. Dan weet je wat je netto ongeveer over houdt voor een hypotheek of huur en kun je daar iets mee gaan zoeken.
dinsdag 19 augustus 2008 om 14:51
quote:Pauline65 schreef op 19 augustus 2008 @ 11:21:
Waarom elninjoo? Ik heb juist respect voor mensen die iets hebben van 'het is goed zo' en dus niet altijd streven naar meer, meer, meer. Daarvan zijn er al genoeg in de wereld!
Een ex-collega liet een behoorlijke promotie schieten omdat hij het belangrijk vond elke dag tussen de middag thuis te kunnen eten met vrouw en dochters en dat zou na die promotie niet meer kunnen (andere werkplek).
'Iedereen' vond het BELACHELIJK; maar hij was volkomen tevreden met zijn leven en vond het extra geld dat hij kon gaan verdienen de offers die hij daarvoor moest brengen niet waard.
Maar dat is 'n weloverwogen keuze. De levenskwaliteit gaat er met die betere baan voor hem niet op vooruit, dus maakt ie daarom die keus.
Zo'n soort keus maak ik zelf ook door geen eigen zaak te willen of een beter betaalde baan in de randstad bijv. Want voor mij is mijn vrije tijd mij ook veel te lief, ik wil genieten van de natuur om mij heen ipv dagelijks een paar uur in de file te moeten staan en ik wil op mijn werk de deur achter mij dicht kunnen trekken en 4 weken op reis kunnen gaan.
Waarom elninjoo? Ik heb juist respect voor mensen die iets hebben van 'het is goed zo' en dus niet altijd streven naar meer, meer, meer. Daarvan zijn er al genoeg in de wereld!
Een ex-collega liet een behoorlijke promotie schieten omdat hij het belangrijk vond elke dag tussen de middag thuis te kunnen eten met vrouw en dochters en dat zou na die promotie niet meer kunnen (andere werkplek).
'Iedereen' vond het BELACHELIJK; maar hij was volkomen tevreden met zijn leven en vond het extra geld dat hij kon gaan verdienen de offers die hij daarvoor moest brengen niet waard.
Maar dat is 'n weloverwogen keuze. De levenskwaliteit gaat er met die betere baan voor hem niet op vooruit, dus maakt ie daarom die keus.
Zo'n soort keus maak ik zelf ook door geen eigen zaak te willen of een beter betaalde baan in de randstad bijv. Want voor mij is mijn vrije tijd mij ook veel te lief, ik wil genieten van de natuur om mij heen ipv dagelijks een paar uur in de file te moeten staan en ik wil op mijn werk de deur achter mij dicht kunnen trekken en 4 weken op reis kunnen gaan.
dinsdag 19 augustus 2008 om 14:51
dinsdag 19 augustus 2008 om 15:08
quote:intiem schreef op 19 augustus 2008 @ 12:21:
Berusten in het lot is bepaald mijn ding niet. Maar zoveel mogelijk mijn leven leven waar ik gelukkig van wordt wél. Alleen is geluk voor mij niet alles bepalend gekoppeld aan (veel) geld. Ik kan namelijk ook prima gelukkig zijn met een stevige wandeling of met een vriendin bij wijze van uitzondering een lekker broodje eten op een terras met een kopje koffie erbij. Geluk is voor mij ook mijn favoriete woonblad kunnen kopen. Als al die dingen niet meer kunnen, dan voel ik me wél arm. Het is nog geen uitgave van 25 euro in de maand, maar wel mijn "gevoelsmatige broodnodige luxe".
Waarom een groot droomhuis met een grote tuin? Een kleiner huis met uberhaupt een tuin is al geweldig hoor. Zeker in stedelijk gebied.
Veel van mijn persoonlijk geluk haal ik ook uit dingen die goedkoop zijn: de natuur in bijv. Maar ik zou er niet eerst voor in de auto willen stappen om uberhaupt bij die natuur te kunnen komen. Ook hecht ik veel waarde aan rust om mij heen, vandaar dat ik ook veel belang hecht aan mijn vrijstaande huis in het bos. Dus geen overlast van buren zoals dat bij alle rijtjeshuizen van toepassing is. Het is 'n klein huis wat flink verbouwen moest worden, maar ik hecht dus weer geen waarde aan de grootte (ik hoef geen heel gezin te huisvesten tenslotte) maar wel aan die ruimte met natuur om mij heen. Maar goed, dat kost dus idd wel meer geld, maar dat heb ik voor mijn eigen levenskwaliteit dus wel er voor over.
quote:En Elninjo, meer uit het leven halen heeft toch ook echt wel een plafond op een bepaald moment. Tuurlijk kun je a la tsjakka je hele hebben en houwen verkopen en zonder noemenswaardige cent op zak afreizen naar Amerika en proberen daar je fortuin te maken en als dat lukt is dat mooi meegenomen. Maar eerlijk gezegd is dat niet mijn ding hoor. En ik kom uit de zorgsector en dan houdt het als verpleegkundige met bepaald salaris ook wel op. Je kunt wel meer verantwoordelijkheden krijgen (altijd werk genoeg hoor), maar die betalen zich niet bepaald in verhouding uit. Dus moet je echt een totaal andere baan gaan zoeken. Dan kun je inderdaad stellen, da's toch eigen keuze om uberhaupt in de zorgsector te gaan zitten. Klopt! Maar er zijn toch mensen die het moeten doen, of niet dan? Of moeten we dan maar tegen Elninjo's nierstenen zeggen, 'sorry, maar ga liever carriere maken'
Je zal dat beroep neem ik aan toch gekozen hebben omdat je je daar zelf in thuis voelt, niet omdat je altruistisch bent ingesteld. Zolang je werk doet dat helemaal naar je zin is, dan haal je daar ook levensvreugde uit, ook al verdien je minder dan wanneer je een andere baan zou hebben gekozen.
Zelf doe ik creatief werk, ik zou ook vast meer verdienen als ik een of andere yuppenbaan zou hebben, maar daar zou ik me ook niet thuis in voelen, terwijl ik in creatieve zaken mijn ei lekker kwijt kan. Dat zal vast ook gelden voor mensen die een baan in de gezondheidszorg ambieeren, anders begonnen ze er niet aan. En kom niet met 't lulverhaal 'iemand moet 't toch doen', want zo gek is niemand, je doet 't omdat dat vak je ligt.
quote:Ik vind het zo'n rechts gelul dat alles en alles zelf te scheppen is. Terwijl je al scheppende over zoveel mensen heenstapt. Want dat vind ik vaak het kromme. Ik vind dat hele hogerop komen idee heel vaak ten koste gaan van een heleboel waarden en soms zelfs over lijken gaan. Het is altijd maar vanuit de gedachte "als ik er maar warmpjes bijzit en de rest die zoekt het maar uit".
Terwijl ik meer de gedachte hanteer dat wel met z'n allen proberen een bepaalde comfort zone te bereiken die niet ten koste gaat/over de ruggen gaat van anderen.
Andermans rijkdom bestaat namelijk altijd bij de gratie van andermans armoe.
Maar als je zelf niet meedoet dan ben jij degene waarover gelopen wordt. Het is gewoon eerlijke concurrentie in veel gevallen, want de een is gewoon bereid om zich meer in te zetten en logisch dat ie het dan ook beter krijgt. Ik heb juist veel bewondering voor mensen die veel weten te bereiken in 't leven zolang dat tenminste niet ten koste gaat van hun levenskwaliteit. 'n Echte bourgondier weet de juiste balans te vinden tussen hard werken en van 't leven genieten. Als je aan dat laatste niet meer toekomt doe je iets verkeerd.
quote:Dus tevreden zijn is ook een kunst en daar word je echt ook heel gelukkig zijn. Tevreden is overigens wat anders dan berusten. Ik probeer ook heel hard tevreden te zijn, wat ik soms best moeilijk vind, aangezien ik graag een groter huis wil (alleen maar dat huis hoor, kleren, auto's etc. kan me allemaal niks schelen). Maar het realistische gegeven is dat ik dat grotere huis niet krijg (niet met mijn huidige leven in ieder geval). Door almaar te focussen op dat mooie grote huis, zou ik bijna vergeten dat ik eigenlijk al een superhuisje heb! Dan zou al het genieten van mijn huidige stekje haast aan me voorbijgaan. Da's toch eeuwig zonde???Ja, als je je leven door wensen laat regeren is dat altijd eeuwig zonde. Je moet wel realtistisch blijven in je wensen. Als iets niet voor je is weggelegd moet je je op haalbare dingen focussen. Ik ben ook tevreden met wat ik heb, maar ik weet wel dat voor mij mijn woonlocatie een belangrijke rol speelt en dat ik me niet gelukkig had gevoeld als ik in 'n drukke/lawaaierige buurt had moeten wonen. Maar mijn (onhaalbare) dromen bestaan vooral uit de wens om mijn vliegbrevet te halen enzo, dingen die wel leuk zijn, maar waar ik niet wakker van lig als het nooit gebeurt.
Berusten in het lot is bepaald mijn ding niet. Maar zoveel mogelijk mijn leven leven waar ik gelukkig van wordt wél. Alleen is geluk voor mij niet alles bepalend gekoppeld aan (veel) geld. Ik kan namelijk ook prima gelukkig zijn met een stevige wandeling of met een vriendin bij wijze van uitzondering een lekker broodje eten op een terras met een kopje koffie erbij. Geluk is voor mij ook mijn favoriete woonblad kunnen kopen. Als al die dingen niet meer kunnen, dan voel ik me wél arm. Het is nog geen uitgave van 25 euro in de maand, maar wel mijn "gevoelsmatige broodnodige luxe".
Waarom een groot droomhuis met een grote tuin? Een kleiner huis met uberhaupt een tuin is al geweldig hoor. Zeker in stedelijk gebied.
Veel van mijn persoonlijk geluk haal ik ook uit dingen die goedkoop zijn: de natuur in bijv. Maar ik zou er niet eerst voor in de auto willen stappen om uberhaupt bij die natuur te kunnen komen. Ook hecht ik veel waarde aan rust om mij heen, vandaar dat ik ook veel belang hecht aan mijn vrijstaande huis in het bos. Dus geen overlast van buren zoals dat bij alle rijtjeshuizen van toepassing is. Het is 'n klein huis wat flink verbouwen moest worden, maar ik hecht dus weer geen waarde aan de grootte (ik hoef geen heel gezin te huisvesten tenslotte) maar wel aan die ruimte met natuur om mij heen. Maar goed, dat kost dus idd wel meer geld, maar dat heb ik voor mijn eigen levenskwaliteit dus wel er voor over.
quote:En Elninjo, meer uit het leven halen heeft toch ook echt wel een plafond op een bepaald moment. Tuurlijk kun je a la tsjakka je hele hebben en houwen verkopen en zonder noemenswaardige cent op zak afreizen naar Amerika en proberen daar je fortuin te maken en als dat lukt is dat mooi meegenomen. Maar eerlijk gezegd is dat niet mijn ding hoor. En ik kom uit de zorgsector en dan houdt het als verpleegkundige met bepaald salaris ook wel op. Je kunt wel meer verantwoordelijkheden krijgen (altijd werk genoeg hoor), maar die betalen zich niet bepaald in verhouding uit. Dus moet je echt een totaal andere baan gaan zoeken. Dan kun je inderdaad stellen, da's toch eigen keuze om uberhaupt in de zorgsector te gaan zitten. Klopt! Maar er zijn toch mensen die het moeten doen, of niet dan? Of moeten we dan maar tegen Elninjo's nierstenen zeggen, 'sorry, maar ga liever carriere maken'
Je zal dat beroep neem ik aan toch gekozen hebben omdat je je daar zelf in thuis voelt, niet omdat je altruistisch bent ingesteld. Zolang je werk doet dat helemaal naar je zin is, dan haal je daar ook levensvreugde uit, ook al verdien je minder dan wanneer je een andere baan zou hebben gekozen.
Zelf doe ik creatief werk, ik zou ook vast meer verdienen als ik een of andere yuppenbaan zou hebben, maar daar zou ik me ook niet thuis in voelen, terwijl ik in creatieve zaken mijn ei lekker kwijt kan. Dat zal vast ook gelden voor mensen die een baan in de gezondheidszorg ambieeren, anders begonnen ze er niet aan. En kom niet met 't lulverhaal 'iemand moet 't toch doen', want zo gek is niemand, je doet 't omdat dat vak je ligt.
quote:Ik vind het zo'n rechts gelul dat alles en alles zelf te scheppen is. Terwijl je al scheppende over zoveel mensen heenstapt. Want dat vind ik vaak het kromme. Ik vind dat hele hogerop komen idee heel vaak ten koste gaan van een heleboel waarden en soms zelfs over lijken gaan. Het is altijd maar vanuit de gedachte "als ik er maar warmpjes bijzit en de rest die zoekt het maar uit".
Terwijl ik meer de gedachte hanteer dat wel met z'n allen proberen een bepaalde comfort zone te bereiken die niet ten koste gaat/over de ruggen gaat van anderen.
Andermans rijkdom bestaat namelijk altijd bij de gratie van andermans armoe.
Maar als je zelf niet meedoet dan ben jij degene waarover gelopen wordt. Het is gewoon eerlijke concurrentie in veel gevallen, want de een is gewoon bereid om zich meer in te zetten en logisch dat ie het dan ook beter krijgt. Ik heb juist veel bewondering voor mensen die veel weten te bereiken in 't leven zolang dat tenminste niet ten koste gaat van hun levenskwaliteit. 'n Echte bourgondier weet de juiste balans te vinden tussen hard werken en van 't leven genieten. Als je aan dat laatste niet meer toekomt doe je iets verkeerd.
quote:Dus tevreden zijn is ook een kunst en daar word je echt ook heel gelukkig zijn. Tevreden is overigens wat anders dan berusten. Ik probeer ook heel hard tevreden te zijn, wat ik soms best moeilijk vind, aangezien ik graag een groter huis wil (alleen maar dat huis hoor, kleren, auto's etc. kan me allemaal niks schelen). Maar het realistische gegeven is dat ik dat grotere huis niet krijg (niet met mijn huidige leven in ieder geval). Door almaar te focussen op dat mooie grote huis, zou ik bijna vergeten dat ik eigenlijk al een superhuisje heb! Dan zou al het genieten van mijn huidige stekje haast aan me voorbijgaan. Da's toch eeuwig zonde???Ja, als je je leven door wensen laat regeren is dat altijd eeuwig zonde. Je moet wel realtistisch blijven in je wensen. Als iets niet voor je is weggelegd moet je je op haalbare dingen focussen. Ik ben ook tevreden met wat ik heb, maar ik weet wel dat voor mij mijn woonlocatie een belangrijke rol speelt en dat ik me niet gelukkig had gevoeld als ik in 'n drukke/lawaaierige buurt had moeten wonen. Maar mijn (onhaalbare) dromen bestaan vooral uit de wens om mijn vliegbrevet te halen enzo, dingen die wel leuk zijn, maar waar ik niet wakker van lig als het nooit gebeurt.
dinsdag 19 augustus 2008 om 15:40
Zo hé, ben ik effe gequote haha. Ik kom nog wel reactie geven hoor. Erg grappig om te lezen dat ik ongeveer dezelfde dingen belangrijk vind. Ik woon dan ook in het bos (gehuurd wel te verstaan). En dat verpleegkundige beroep heb ik destijds voor een groot deel gekozen omdat ik het maatschappelijk belangrijk vond om te doen. Niet omdat ik er nu zo warm voor liep. Dat heeft me dan ook (deels) genekt. Ik ben meer van het creatieve. Zie alleen nog niet voor me hoe ik dat ooit lonend kan krijgen. Mijn schilderijen verkopen nl. nog niet al te hard. Ben nu meer practisch creatief aan het orienteren door binnenhuisarchitectuur te doen. Misschien dat een betaalde baan daar ooit wel in loont.
