Thuis
alle pijlers
Samenwonen?!
maandag 15 juni 2009 om 13:13
Hallo dames ,
De laatste tijd ben ik veel bezig met het 'samenwonen' en alles wat erbij komt kijken. Ik zal eerst mijn situatie even voorleggen voordat ik met mijn brandende vragen kom
Mijn vriend en ik zijn bijna 3 jaar een relatie samen. Ik woon nog thuis bij mijn ouders en hij heeft een eigen appartement ( gekocht, dus het is van hem) Ik heb nog nooit op mijzelf gewoond.
Nu ben ik al een tijdje bezig naar opties te kijken voor mij, ik wil graag het huis uit. Niet omdat ik het thuis niet goed heb hoor, integendeel, maar ik wil graag ervaren hoe het is om het allemaal zelf nou eens te regelen. En ik denk dat dit een goed leerpunt, ervaring en ontwikkeling voor mij persoonlijk zal zijn.
Mijn vriend kwam gelijk met het voorstel, of ik niet bij hem zou willen komen wonen. Dit leek me in de eerste instantie niks. Ik zit van nature zo in elkaar, dat ik altijd van tevoren alle mogelijke scenario's voor situaties wil hebben uitgedacht of ervaren voordat ik ergens aan begin... Ik wilde dus eerst alleen wonen, voordat ik ooit aan samenwonen wilde beginnen. Zodat ik zou weten hoe het is om alleen te zijn, mocht het misgaan tussen mijn vriend en ik.
Dit is puur mijn eigen gevoel. Ik doe dit met alle soorten situaties.
Nu heb ik er eens goed verstandelijk over nagedacht, en eigenlijk kost het alleen maar meer geld, tijd en energie als ik eerst nog alleen zou gaan wonen. Als ik bij mijn vriend thuis ben, voel ik me er thuis en fijn. Ik vind het fijn om bij hem te zijn en ben ik dat niet, dan mis ik hem heel erg..
Dit speelt nu al zo'n beetje een jaar en denk de laatste tijd steeds meer aan om bij hem in te trekken..
Gevoelsmatig voel ik dat ik er klaar voor ben om de stap te nemen om uit huis te gaan, en ik denk dat onze relatie op een punt is aangekomen dat we het samenwonen kunnen gaan proberen.
Ik zie uit huis gaan als en belangrijke stap en het samenwonen als een belangrijke fase in onze relatie. Mijn vriend is vier jaar ouder dan ik, hij is 25 en ik ben 21. Ik moet nog een anderhalf jaar studeren en tot die tijd zou ik dus bij hem kunnen wonen en als ik ook een vaste baan heb zouden we samen een huis kunnen gaan kopen.
Ook wil ik een samenlevingscontract samenstellen, omdat het huis van hem is, en hij dus ook de hyptheek ervoor betaald. Dit ga ik niet doen omdat ik dat geld niet heb, en omdat ik niet wil meebetalen aan een hypotheek van een appartement wat nooit van mij zal worden.. Financieel en wettelijk gezien wil ik dit dus allemaal goed regelen, maar ik denk dat dit allemaal wel goed komt. We zouden ook een gezamenlijke rekening gaan openen, waar we alletwee een bedrag op storten per maand, en daar wordt het huishouden dan van betaald zegmaar. ( boodschappen, gas electra water, dat soort dingen) We houden alletwee onze eigen bankrekening voor onze persoonlijke lasten ( lenzen, ziektekosten etcetera)
Nu mijn vragen. Hoe was de situatie bij jullie toen jullie voor het eerst gingen samenwonen?? Wat was jullie situatie qua financieën en hoe was het wettelijke geregeld? Zijn jullie van huis uit gaan samenwonen of hebben jullie eerst alleen gewoond?? Tegen welke moeilijk situaties liep je aan??
Ik vind het een hele spannende tijd en zou graag wat ervaringen willen horen van jullie!
Alvast bedankt!!!
( Sorry als het topic niet in de goede pijler staat ik twijfelde of ik 'm hier, bij relaties, of bij geld en recht moest zetten.....)
De laatste tijd ben ik veel bezig met het 'samenwonen' en alles wat erbij komt kijken. Ik zal eerst mijn situatie even voorleggen voordat ik met mijn brandende vragen kom
Mijn vriend en ik zijn bijna 3 jaar een relatie samen. Ik woon nog thuis bij mijn ouders en hij heeft een eigen appartement ( gekocht, dus het is van hem) Ik heb nog nooit op mijzelf gewoond.
Nu ben ik al een tijdje bezig naar opties te kijken voor mij, ik wil graag het huis uit. Niet omdat ik het thuis niet goed heb hoor, integendeel, maar ik wil graag ervaren hoe het is om het allemaal zelf nou eens te regelen. En ik denk dat dit een goed leerpunt, ervaring en ontwikkeling voor mij persoonlijk zal zijn.
Mijn vriend kwam gelijk met het voorstel, of ik niet bij hem zou willen komen wonen. Dit leek me in de eerste instantie niks. Ik zit van nature zo in elkaar, dat ik altijd van tevoren alle mogelijke scenario's voor situaties wil hebben uitgedacht of ervaren voordat ik ergens aan begin... Ik wilde dus eerst alleen wonen, voordat ik ooit aan samenwonen wilde beginnen. Zodat ik zou weten hoe het is om alleen te zijn, mocht het misgaan tussen mijn vriend en ik.
Dit is puur mijn eigen gevoel. Ik doe dit met alle soorten situaties.
Nu heb ik er eens goed verstandelijk over nagedacht, en eigenlijk kost het alleen maar meer geld, tijd en energie als ik eerst nog alleen zou gaan wonen. Als ik bij mijn vriend thuis ben, voel ik me er thuis en fijn. Ik vind het fijn om bij hem te zijn en ben ik dat niet, dan mis ik hem heel erg..
Dit speelt nu al zo'n beetje een jaar en denk de laatste tijd steeds meer aan om bij hem in te trekken..
Gevoelsmatig voel ik dat ik er klaar voor ben om de stap te nemen om uit huis te gaan, en ik denk dat onze relatie op een punt is aangekomen dat we het samenwonen kunnen gaan proberen.
Ik zie uit huis gaan als en belangrijke stap en het samenwonen als een belangrijke fase in onze relatie. Mijn vriend is vier jaar ouder dan ik, hij is 25 en ik ben 21. Ik moet nog een anderhalf jaar studeren en tot die tijd zou ik dus bij hem kunnen wonen en als ik ook een vaste baan heb zouden we samen een huis kunnen gaan kopen.
Ook wil ik een samenlevingscontract samenstellen, omdat het huis van hem is, en hij dus ook de hyptheek ervoor betaald. Dit ga ik niet doen omdat ik dat geld niet heb, en omdat ik niet wil meebetalen aan een hypotheek van een appartement wat nooit van mij zal worden.. Financieel en wettelijk gezien wil ik dit dus allemaal goed regelen, maar ik denk dat dit allemaal wel goed komt. We zouden ook een gezamenlijke rekening gaan openen, waar we alletwee een bedrag op storten per maand, en daar wordt het huishouden dan van betaald zegmaar. ( boodschappen, gas electra water, dat soort dingen) We houden alletwee onze eigen bankrekening voor onze persoonlijke lasten ( lenzen, ziektekosten etcetera)
Nu mijn vragen. Hoe was de situatie bij jullie toen jullie voor het eerst gingen samenwonen?? Wat was jullie situatie qua financieën en hoe was het wettelijke geregeld? Zijn jullie van huis uit gaan samenwonen of hebben jullie eerst alleen gewoond?? Tegen welke moeilijk situaties liep je aan??
Ik vind het een hele spannende tijd en zou graag wat ervaringen willen horen van jullie!
Alvast bedankt!!!
( Sorry als het topic niet in de goede pijler staat ik twijfelde of ik 'm hier, bij relaties, of bij geld en recht moest zetten.....)
maandag 15 juni 2009 om 13:18
Ik vind het raar dat je niet mee wil betalen aan de hypotheek. Als je zelf iets zou gaan zoeken zou je toch ook kosten moeten betalen?
Je kan ook vast laten leggen dat je deelt in de overwaarde die opgebouwd wordt vanaf dat je samen bent gaan wonen.
Zo gaan mijn vriend en ik het doen.
Je kan ook vast laten leggen dat je deelt in de overwaarde die opgebouwd wordt vanaf dat je samen bent gaan wonen.
Zo gaan mijn vriend en ik het doen.
Niet mijn regering
maandag 15 juni 2009 om 13:21
Tuurlijk ga je niet eerst alleen wonen gekkie.
Ik begrijp dat je zelfstandig wilt zijn, maar je kunt ook alles voor jezelf op een rijtje hebben als je samen woont.
Dus je wilt een eigen appartement huren/kopen om vervolgens toch elke nacht bij je vriend te slapen?
Is echt onzin!
Ik begrijp ook dat je nog niet mee wil betalen aan de hypotheek, het is toch zijn huis!
Uiteraard betaal je mee aan vaste lasten en boodschappen maar een hypotheek zou ik alleen doen als jullie echt samen een huis kopen, iets wat van jullie samen is.
Ik begrijp dat je zelfstandig wilt zijn, maar je kunt ook alles voor jezelf op een rijtje hebben als je samen woont.
Dus je wilt een eigen appartement huren/kopen om vervolgens toch elke nacht bij je vriend te slapen?
Is echt onzin!
Ik begrijp ook dat je nog niet mee wil betalen aan de hypotheek, het is toch zijn huis!
Uiteraard betaal je mee aan vaste lasten en boodschappen maar een hypotheek zou ik alleen doen als jullie echt samen een huis kopen, iets wat van jullie samen is.
maandag 15 juni 2009 om 13:28
Ik ben ook direct vanuit het ouderlijk huis gaan samenwonen. Denk wel goed na hoor! Je zegt nu dat het eigenlijk alleen maar omslachtig is om nog apart te gaan wonen, maar je hoort het stemmetje van binnen ook. Die zegt: eerst op jezelf.
Als ik het over zou kunnen doen zou ik ook eerst op mezelf gaan. Ik heb een geweldige relatie, een leuk huis en alles op een rij. Toch heb ik er niet zo lang geleden over nagedacht op toch nog op mezelf te gaan. Dit heeft mijn vriend toch wel pijn gedaan, het is een stap terug in je relatie. Ik doe het nu dus niet, maar het blijft knagen. Misschien wel voor een hele lange tijd.
Denk er goed over na! Samenwonen (hoe cliche) kan altijd nog. Misschien lekker op jezelf gaan zo lang je nog aan je studie bent? Het geeft je ook meer inzicht in de financien die bij een huis komen kijken. Was voor mij ook niet onverstandig geweest. De belastingen, telefoon, internet, vve.. wat als er iets kapot gaat? Er komen nog zoveel kosten bij wat jij noemt in je OP..
Succes!
Als ik het over zou kunnen doen zou ik ook eerst op mezelf gaan. Ik heb een geweldige relatie, een leuk huis en alles op een rij. Toch heb ik er niet zo lang geleden over nagedacht op toch nog op mezelf te gaan. Dit heeft mijn vriend toch wel pijn gedaan, het is een stap terug in je relatie. Ik doe het nu dus niet, maar het blijft knagen. Misschien wel voor een hele lange tijd.
Denk er goed over na! Samenwonen (hoe cliche) kan altijd nog. Misschien lekker op jezelf gaan zo lang je nog aan je studie bent? Het geeft je ook meer inzicht in de financien die bij een huis komen kijken. Was voor mij ook niet onverstandig geweest. De belastingen, telefoon, internet, vve.. wat als er iets kapot gaat? Er komen nog zoveel kosten bij wat jij noemt in je OP..
Succes!
maandag 15 juni 2009 om 13:29
quote:Lampone schreef op 15 juni 2009 @ 13:28:
Ik ben ook direct vanuit het ouderlijk huis gaan samenwonen. Denk wel goed na hoor! Je zegt nu dat het eigenlijk alleen maar omslachtig is om nog apart te gaan wonen, maar je hoort het stemmetje van binnen ook. Die zegt: eerst op jezelf.
Als ik het over zou kunnen doen zou ik ook eerst op mezelf gaan. Ik heb een geweldige relatie, een leuk huis en alles op een rij. Toch heb ik er niet zo lang geleden over nagedacht op toch nog op mezelf te gaan. Dit heeft mijn vriend toch wel pijn gedaan, het is een stap terug in je relatie. Ik doe het nu dus niet, maar het blijft knagen. Misschien wel voor een hele lange tijd.
Denk er goed over na! Samenwonen (hoe cliche) kan altijd nog. Misschien lekker op jezelf gaan zo lang je nog aan je studie bent? Het geeft je ook meer inzicht in de financien die bij een huis komen kijken. Was voor mij ook niet onverstandig geweest. De belastingen, telefoon, internet, vve.. wat als er iets kapot gaat? Er komen nog zoveel kosten bij wat jij noemt in je OP..
Succes!
Als het bij jou wel heel erg knaagt, waarom niet gewoon lekker doen! Je houdt toch niet minder van je vriend hierdoor?
Ik begrijp wel dat hij het niet zo leuk vindt, maar ik zou wel gewoon je eigen geluk volgen.
Ieder persoon is verschillend.
En bij sopsie krijg ik meer het idee dat ze eerst op zichzelf wil omdat dat 'hoort'.
Ik ben ook direct vanuit het ouderlijk huis gaan samenwonen. Denk wel goed na hoor! Je zegt nu dat het eigenlijk alleen maar omslachtig is om nog apart te gaan wonen, maar je hoort het stemmetje van binnen ook. Die zegt: eerst op jezelf.
Als ik het over zou kunnen doen zou ik ook eerst op mezelf gaan. Ik heb een geweldige relatie, een leuk huis en alles op een rij. Toch heb ik er niet zo lang geleden over nagedacht op toch nog op mezelf te gaan. Dit heeft mijn vriend toch wel pijn gedaan, het is een stap terug in je relatie. Ik doe het nu dus niet, maar het blijft knagen. Misschien wel voor een hele lange tijd.
Denk er goed over na! Samenwonen (hoe cliche) kan altijd nog. Misschien lekker op jezelf gaan zo lang je nog aan je studie bent? Het geeft je ook meer inzicht in de financien die bij een huis komen kijken. Was voor mij ook niet onverstandig geweest. De belastingen, telefoon, internet, vve.. wat als er iets kapot gaat? Er komen nog zoveel kosten bij wat jij noemt in je OP..
Succes!
Als het bij jou wel heel erg knaagt, waarom niet gewoon lekker doen! Je houdt toch niet minder van je vriend hierdoor?
Ik begrijp wel dat hij het niet zo leuk vindt, maar ik zou wel gewoon je eigen geluk volgen.
Ieder persoon is verschillend.
En bij sopsie krijg ik meer het idee dat ze eerst op zichzelf wil omdat dat 'hoort'.
maandag 15 juni 2009 om 13:31
Wij hebben eerst allebei op onszelf gewoond, en zijn toen samen gaan wonen.
In jou geval zou eerst op jezelf wel een flinke kluit extra geld kosten, terwijl je eigenlijk ook wel graag bij je vriend in zou willen trekken.
Je kan alleen zelf de afweging maken of je dat ervoor over hebt.
In geval van bij hem intrekken, wat ik me goed in kan denken gezien jullie al een aantal jaren samen zijn, zou ik het terecht vinden als je bijdraagt aan de vaste lasten.
Zou je in je eentje wonen dan zou je namelijk ook huur, etc betalen, dus waarom nu niet?
Blijven jullie bij elkaar dan komt wat jij aan 'huur' betaalde vanzelf ook bij jou terecht als jullie doorverhuizen naar een volgend huis, en gaan jullie uit elkaar kan hij je in ieder geval nooit verwijten dat je op zijn zak geteerd hebt.
Kijk naar wat jij financieel kan missen of spreek samen een redelijk bedrag af, en draag dat bij aan jullie 'gezamenlijke huishouden'.
Daar vallen namelijk niet alleen de boodschappen onder, maar ook verzekeringen voor het huis, tv/internet, onderhoud ed.
Een samenlevingscontract lijkt me nog niet nodig als het huis toch van hem blijft. Dat kost namelijk een flinke bom duiten om op te laten stellen, en jullie hebben nog geen gezamenlijke bezittingen voorlopig zo te horen.
Tegen de tijd dat je samen gaat kopen, of veel dingen samen hebt wordt dat wèl belangrijk.
Veel plezier!
In jou geval zou eerst op jezelf wel een flinke kluit extra geld kosten, terwijl je eigenlijk ook wel graag bij je vriend in zou willen trekken.
Je kan alleen zelf de afweging maken of je dat ervoor over hebt.
In geval van bij hem intrekken, wat ik me goed in kan denken gezien jullie al een aantal jaren samen zijn, zou ik het terecht vinden als je bijdraagt aan de vaste lasten.
Zou je in je eentje wonen dan zou je namelijk ook huur, etc betalen, dus waarom nu niet?
Blijven jullie bij elkaar dan komt wat jij aan 'huur' betaalde vanzelf ook bij jou terecht als jullie doorverhuizen naar een volgend huis, en gaan jullie uit elkaar kan hij je in ieder geval nooit verwijten dat je op zijn zak geteerd hebt.
Kijk naar wat jij financieel kan missen of spreek samen een redelijk bedrag af, en draag dat bij aan jullie 'gezamenlijke huishouden'.
Daar vallen namelijk niet alleen de boodschappen onder, maar ook verzekeringen voor het huis, tv/internet, onderhoud ed.
Een samenlevingscontract lijkt me nog niet nodig als het huis toch van hem blijft. Dat kost namelijk een flinke bom duiten om op te laten stellen, en jullie hebben nog geen gezamenlijke bezittingen voorlopig zo te horen.
Tegen de tijd dat je samen gaat kopen, of veel dingen samen hebt wordt dat wèl belangrijk.
Veel plezier!
maandag 15 juni 2009 om 13:32
@ Sunlover,
Mijn vriend en ik delen samen alle vaste lasten die er verder bij komen kijken, maar het huis blijft van hem, en als het op naam van ons beide komt te staan moet ik eraan mee betalen, en dat geld heb ik niet. Ik ben immers student. En hij vind het ook prima Hij hoeft er niet aan te verdienen zei hij
Als ik eerst op mezelf zou gaan, dan zou ik gaan huren.
@ Sofie. Dat is dus ook wat ik verstandelijk dacht haha. Dan woon ik alleen, en dan? Dan is hij elke avond bij mij of ik bij hem. Het kost dus eigenlijk meer geld als ik eerst alleen zou gaan wonen.
En hoe zit dat precies met de overwaarde?? Dat alles wat het huis meer waard is nadat hij het gekocht heeft dat we dat delen als het verkocht wordt of iets dergelijks?? ( Ja heb er echt nul verstand van hoor )
Mijn vriend en ik delen samen alle vaste lasten die er verder bij komen kijken, maar het huis blijft van hem, en als het op naam van ons beide komt te staan moet ik eraan mee betalen, en dat geld heb ik niet. Ik ben immers student. En hij vind het ook prima Hij hoeft er niet aan te verdienen zei hij
Als ik eerst op mezelf zou gaan, dan zou ik gaan huren.
@ Sofie. Dat is dus ook wat ik verstandelijk dacht haha. Dan woon ik alleen, en dan? Dan is hij elke avond bij mij of ik bij hem. Het kost dus eigenlijk meer geld als ik eerst alleen zou gaan wonen.
En hoe zit dat precies met de overwaarde?? Dat alles wat het huis meer waard is nadat hij het gekocht heeft dat we dat delen als het verkocht wordt of iets dergelijks?? ( Ja heb er echt nul verstand van hoor )
maandag 15 juni 2009 om 13:34
quote:Sun lover schreef op 15 juni 2009 @ 13:18:
Je kan ook vast laten leggen dat je deelt in de overwaarde die opgebouwd wordt vanaf dat je samen bent gaan wonen.
Zo gaan mijn vriend en ik het doen.Maar deel je dan ook mee in de schulden in geval dat het appartement met verlies verkocht gaat worden? Dat scenario is sinds de economische crisis een heel stuk minder onrealisitsch. Ik vraag me echt af of je die kant dan ook vastlegt.
Je kan ook vast laten leggen dat je deelt in de overwaarde die opgebouwd wordt vanaf dat je samen bent gaan wonen.
Zo gaan mijn vriend en ik het doen.Maar deel je dan ook mee in de schulden in geval dat het appartement met verlies verkocht gaat worden? Dat scenario is sinds de economische crisis een heel stuk minder onrealisitsch. Ik vraag me echt af of je die kant dan ook vastlegt.
maandag 15 juni 2009 om 13:36
quote:Wurmpje schreef op 15 juni 2009 @ 13:31:
Wij hebben eerst allebei op onszelf gewoond, en zijn toen samen gaan wonen.
In jou geval zou eerst op jezelf wel een flinke kluit extra geld kosten, terwijl je eigenlijk ook wel graag bij je vriend in zou willen trekken.
Je kan alleen zelf de afweging maken of je dat ervoor over hebt.
In geval van bij hem intrekken, wat ik me goed in kan denken gezien jullie al een aantal jaren samen zijn, zou ik het terecht vinden als je bijdraagt aan de vaste lasten.
Zou je in je eentje wonen dan zou je namelijk ook huur, etc betalen, dus waarom nu niet?
Blijven jullie bij elkaar dan komt wat jij aan 'huur' betaalde vanzelf ook bij jou terecht als jullie doorverhuizen naar een volgend huis, en gaan jullie uit elkaar kan hij je in ieder geval nooit verwijten dat je op zijn zak geteerd hebt.
Kijk naar wat jij financieel kan missen of spreek samen een redelijk bedrag af, en draag dat bij aan jullie 'gezamenlijke huishouden'.
Daar vallen namelijk niet alleen de boodschappen onder, maar ook verzekeringen voor het huis, tv/internet, onderhoud ed.
Een samenlevingscontract lijkt me nog niet nodig als het huis toch van hem blijft. Dat kost namelijk een flinke bom duiten om op te laten stellen, en jullie hebben nog geen gezamenlijke bezittingen voorlopig zo te horen.
Tegen de tijd dat je samen gaat kopen, of veel dingen samen hebt wordt dat wèl belangrijk.
Veel plezier!
Ze zegt niet dat ze niet mee wil doen met vaste lasten.
Alleen wil ze niet mee betalen aan de hypotheek van een huis wat niet van haar is.
Wij hebben eerst allebei op onszelf gewoond, en zijn toen samen gaan wonen.
In jou geval zou eerst op jezelf wel een flinke kluit extra geld kosten, terwijl je eigenlijk ook wel graag bij je vriend in zou willen trekken.
Je kan alleen zelf de afweging maken of je dat ervoor over hebt.
In geval van bij hem intrekken, wat ik me goed in kan denken gezien jullie al een aantal jaren samen zijn, zou ik het terecht vinden als je bijdraagt aan de vaste lasten.
Zou je in je eentje wonen dan zou je namelijk ook huur, etc betalen, dus waarom nu niet?
Blijven jullie bij elkaar dan komt wat jij aan 'huur' betaalde vanzelf ook bij jou terecht als jullie doorverhuizen naar een volgend huis, en gaan jullie uit elkaar kan hij je in ieder geval nooit verwijten dat je op zijn zak geteerd hebt.
Kijk naar wat jij financieel kan missen of spreek samen een redelijk bedrag af, en draag dat bij aan jullie 'gezamenlijke huishouden'.
Daar vallen namelijk niet alleen de boodschappen onder, maar ook verzekeringen voor het huis, tv/internet, onderhoud ed.
Een samenlevingscontract lijkt me nog niet nodig als het huis toch van hem blijft. Dat kost namelijk een flinke bom duiten om op te laten stellen, en jullie hebben nog geen gezamenlijke bezittingen voorlopig zo te horen.
Tegen de tijd dat je samen gaat kopen, of veel dingen samen hebt wordt dat wèl belangrijk.
Veel plezier!
Ze zegt niet dat ze niet mee wil doen met vaste lasten.
Alleen wil ze niet mee betalen aan de hypotheek van een huis wat niet van haar is.
maandag 15 juni 2009 om 13:38
@ Lampone
Ik zou alleen eerst op mezelf gaan, omdat ik dan weet hoe het is mocht het misgaan tussen mijn vriend en mij ( en ik dus alleen kom te staan) Sofie heeft gelijk dat ik denk dat het 'hoort' om eerst alleen te zijn.. Het lijkt ook net of iedereen het van je verwacht en het 'stoer' vind als je eerst zelfstandig bent, voordat je aan samenwonen begint zegmaar..
@ Wurmpje
We betalen dus samen alles, behalve de hypotheek We hebbe uitgerekend wat ik kan missen naast mijn persoonlijke lasten, en dat is genoeg om ( met hetzelfde bedrag van hem erbij) de lasten te betalen, als ik bij hem woon. Ik heb wel voorgesteld om hem een soort van 'huur' te betalen, maar hij wil dat niet. Hij vind dat als hij er alleen woont hij toch die hyptheek ook betaald, en hij vind het onzin om aan mij te verdienen, het moet hem alleen niks extra's kosten zegmaar als ik bij hem woon.
Daarnaast wil ik het samenlevingscontract niet officieel bij een notaris laten doen, maar gewoon wat afspraken zwart op wit hebben en ondertekenen. Zodat ik toch iets van zekerheid heb.
Ik zou alleen eerst op mezelf gaan, omdat ik dan weet hoe het is mocht het misgaan tussen mijn vriend en mij ( en ik dus alleen kom te staan) Sofie heeft gelijk dat ik denk dat het 'hoort' om eerst alleen te zijn.. Het lijkt ook net of iedereen het van je verwacht en het 'stoer' vind als je eerst zelfstandig bent, voordat je aan samenwonen begint zegmaar..
@ Wurmpje
We betalen dus samen alles, behalve de hypotheek We hebbe uitgerekend wat ik kan missen naast mijn persoonlijke lasten, en dat is genoeg om ( met hetzelfde bedrag van hem erbij) de lasten te betalen, als ik bij hem woon. Ik heb wel voorgesteld om hem een soort van 'huur' te betalen, maar hij wil dat niet. Hij vind dat als hij er alleen woont hij toch die hyptheek ook betaald, en hij vind het onzin om aan mij te verdienen, het moet hem alleen niks extra's kosten zegmaar als ik bij hem woon.
Daarnaast wil ik het samenlevingscontract niet officieel bij een notaris laten doen, maar gewoon wat afspraken zwart op wit hebben en ondertekenen. Zodat ik toch iets van zekerheid heb.
maandag 15 juni 2009 om 13:40
Precies, als je eerst op jezelf zou gaan wonen zou je huur en alle bijkomende kosten moeten betalen. Je vriend heeft een koophuis en betaald daarvoor de hypotheek. Bij een koophuis hoop je na een paar jaar dat het meer waard is waardoor er overwaarde is wat je in een groter huis kunt investeren. Je zou in een samenlevingscontract op kunnen stellen wat van wie is. En dat je mee betaald aan de hypotheek en meedeelt in de overwaarde vanaf dat moment.
Dat betekent dus niet dat het huis dan op allebei jullie naam komt te staan. Maar het is meer dat als een huis toch veel waard wordt en je jaren mee betaald je recht hebt op een gedeelte van de overwaarde. Dan voelt het toch ook niet gek om mee te betalen aan een hypotheek.
Dat betekent dus niet dat het huis dan op allebei jullie naam komt te staan. Maar het is meer dat als een huis toch veel waard wordt en je jaren mee betaald je recht hebt op een gedeelte van de overwaarde. Dan voelt het toch ook niet gek om mee te betalen aan een hypotheek.
Niet mijn regering
maandag 15 juni 2009 om 13:46
Sunlover,
In dat geval niet nee ( ik snap het hahaha) Het is logisch, dat als je meebetaald aan de hyptheek je recht heb op een gedeelte van de overwaarde die het huis dan oplevert, daar heb je gelijk in.
In mijn geval zou dit voor mij te duur worden. Dus als het huis op naam van mijn vriend staat en hij de hypotheek betaald, en ik betaal niet. Dan blijft het huis van hem, dan heb ik ook geen recht op de overwaarde. Logisch
Dat gaat het dus worden als ik bij hem zou intrekken. We betalen samen de vaste lasten, behalve de hypotheek.
In dat geval niet nee ( ik snap het hahaha) Het is logisch, dat als je meebetaald aan de hyptheek je recht heb op een gedeelte van de overwaarde die het huis dan oplevert, daar heb je gelijk in.
In mijn geval zou dit voor mij te duur worden. Dus als het huis op naam van mijn vriend staat en hij de hypotheek betaald, en ik betaal niet. Dan blijft het huis van hem, dan heb ik ook geen recht op de overwaarde. Logisch
Dat gaat het dus worden als ik bij hem zou intrekken. We betalen samen de vaste lasten, behalve de hypotheek.
maandag 15 juni 2009 om 13:47
Ik ben ook vrijwel meteen uit mijn ouderlijk huis samen gaan wonen. (Heb een paar weken een kamer gehuurd, maar dat liep mis en daarna heb ik me ingeschreven op het adres bij mijn vriend.) Ik had aanvankelijk hetzelfde idee als jij: was bang dat ik het zou missen om nooit helemaal alleen gewoond te hebben. Achteraf gezien heb ik hier helemaal geen last van gehad en vind ik dat het prima gegaan is. Ik vond en vind het prettig om 'altijd' bij mijn vriend te zijn en we laten elkaar erg vrij om ook zonder elkaar leuke dingen te ondernemen. Ik heb het idee dat juist doordat we samenwonen we meer tijd over hebben om met anderen door te brengen. Verder vond ik het gewoon fijner om te koken voor twee en ik vond het heerlijk om elke nacht samen te slapen. Ik denk dat als ik eerst op mezelf was gaan wonen, dat we toch heel veel tijd samen door zouden hebben gebracht en dat we redelijk snel voor samenwonen zouden hebben gekozen.
maandag 15 juni 2009 om 13:54
Als jullie samen overeengekomen zijn wat jij in kan leggen, en het daar beiden mee eens zijn lijkt het me geen enkel probleem.
Zeker als hij dè prins op het witte paard blijkt te zijn komt alles uiteindelijk toch in een gezamenlijke pot terecht.
Persoonlijk zou ik alleen wèl een soort van 'huur' willen betalen (oftewel meer bijdragen dan de overige vaste lasten), maar dat is gewoon mijn heel sterke gevoel van òòk bij willen dragen aan.
Mijn man werd er toentertijd gillend gek van, en zei net als jou vriend dat het wel best was zo, omdat hij het kon betalen en in zijn eentje ook meer kwijt zou zijn.
Maar dat is dus een heel persoonlijk iets.
Ergo: er zijn een hoop geaccepteerde oplossingen
- je draagt bij naar rato (een gedeelte van je inkomen naar de gezamenlijke pot)
- je deelt de vaste lasten en huur/hypotheek eerlijk
- hij betaalt de hypotheek jij de vaste lasten
- hij blijft betalen wat hij al deed en jij betaalt de boodschappen
- jullie stortten je inkomen op een gezamenlijke rekening waar je alle vaste lasten van betaald en spreken een bedrag af dat je vrij te besteden hebt.
Het ligt er aan wat jullie fijn vinden, wat voor jullie goed voelt, en wat financieel haalbaar is.
Ik heb heel lang exact hetzelfde bedrag ingelegd als mijn man, terwijl hij toch echt allang klaar was met studeren en dus veul ruimer in het geld zat.
Toen we duurder gingen wonen en de lasten hoger werden zijn we naar rato in gaan leggen: allebei de helft van ons inkomen in de gezamenlijke pot. Daar gingen de woonlasten en huishoudgeld dan uit.
En met een eigen huis stortten we bijna alles in de gezamenlijke pot, en hebben een bedrag afgesproken wat we per maand vrij te besteden hebben.
Maar dat is meer noodzaak om de begroting rond te krijgen haha. Evenredig inleggen zit er nu gewoon niet meer in...
Zo zie je dat het zelfs binnen een relatie dit soort zaken kunnen blijven veranderen.
Je denkt er in ieder geval serieus over na, en om te beginnen is een vast bedrag per maand als bijdrage in de vaste lasten/huishoudpot een prima start hoor.
Zeker als hij dè prins op het witte paard blijkt te zijn komt alles uiteindelijk toch in een gezamenlijke pot terecht.
Persoonlijk zou ik alleen wèl een soort van 'huur' willen betalen (oftewel meer bijdragen dan de overige vaste lasten), maar dat is gewoon mijn heel sterke gevoel van òòk bij willen dragen aan.
Mijn man werd er toentertijd gillend gek van, en zei net als jou vriend dat het wel best was zo, omdat hij het kon betalen en in zijn eentje ook meer kwijt zou zijn.
Maar dat is dus een heel persoonlijk iets.
Ergo: er zijn een hoop geaccepteerde oplossingen
- je draagt bij naar rato (een gedeelte van je inkomen naar de gezamenlijke pot)
- je deelt de vaste lasten en huur/hypotheek eerlijk
- hij betaalt de hypotheek jij de vaste lasten
- hij blijft betalen wat hij al deed en jij betaalt de boodschappen
- jullie stortten je inkomen op een gezamenlijke rekening waar je alle vaste lasten van betaald en spreken een bedrag af dat je vrij te besteden hebt.
Het ligt er aan wat jullie fijn vinden, wat voor jullie goed voelt, en wat financieel haalbaar is.
Ik heb heel lang exact hetzelfde bedrag ingelegd als mijn man, terwijl hij toch echt allang klaar was met studeren en dus veul ruimer in het geld zat.
Toen we duurder gingen wonen en de lasten hoger werden zijn we naar rato in gaan leggen: allebei de helft van ons inkomen in de gezamenlijke pot. Daar gingen de woonlasten en huishoudgeld dan uit.
En met een eigen huis stortten we bijna alles in de gezamenlijke pot, en hebben een bedrag afgesproken wat we per maand vrij te besteden hebben.
Maar dat is meer noodzaak om de begroting rond te krijgen haha. Evenredig inleggen zit er nu gewoon niet meer in...
Zo zie je dat het zelfs binnen een relatie dit soort zaken kunnen blijven veranderen.
Je denkt er in ieder geval serieus over na, en om te beginnen is een vast bedrag per maand als bijdrage in de vaste lasten/huishoudpot een prima start hoor.
maandag 15 juni 2009 om 14:02
@ Ann Liv,
Het was dus ook mijn plan om dan eerst een kamer te gaan huren. In jouw geval was dat dus onzin omdat ej toch alleen bij je vriend was? Ik denk dat dat in mijn situatie hetzelfde zal zijn.. In dat geval is het alleen maar geldverkwisting in mijn beleving. Het gaat mij er ook om dat we gewoon lekker samen kunnen zijn en de dingetjes samen kunnen regelen. Ik weet dat wij dit kunnen. Liep je ook tgen wat minder leuke kanten aan met het samenwonen A-L?
@ Wurmpje
We zijn ook aan het afwegen wat voor ons tweeën het beste zal werken. We kunnen het van tevoren niet allemaal precies uitrekenen dus we zullen moeten beginnen met een gokbedrag zegmaar. Misschien dat de praktijk straks uitwijst dat het toch op een andere manier handiger is o.i.d.
Ik heb zelfs nu al, dat mn vriend soms meer dingen betaald dan ik en ik me daar een soort van schuldig over voel. Bv. we gingen van de winter op wintersport met mijn familie ( ouders en zusje en haar vriend) we pastten niet in 1 auto, dus mn vriend en ik gingen in zijn auto. Ik stond erop de helft van de benzine te betalen, maar hij vond het niet nodig, want als ik mezelf in mn ouders auto had gepropt, had ik dan niks hoeven te betalen?? Maar het is dan inderdaad meer voor mijn gevoel dat ik hem toch iets terug wil doen.
Hij zegt dan altijd; kook dan maar een keertje lekker voor me. hahahaha. Dus ik hoef me nooit bezwaard te voelen, maar toch doe je dat wel een beetje.
Ik vind het heel spannend!! Op een leuke manier. Ik denk er al lang over na. Ben benieuwd hoe mijn ouders erop zullen reageren, want die vonden het juist zo verstandig van me dat ik eerst een tijdje alleen wilde gaan wonen..
Het was dus ook mijn plan om dan eerst een kamer te gaan huren. In jouw geval was dat dus onzin omdat ej toch alleen bij je vriend was? Ik denk dat dat in mijn situatie hetzelfde zal zijn.. In dat geval is het alleen maar geldverkwisting in mijn beleving. Het gaat mij er ook om dat we gewoon lekker samen kunnen zijn en de dingetjes samen kunnen regelen. Ik weet dat wij dit kunnen. Liep je ook tgen wat minder leuke kanten aan met het samenwonen A-L?
@ Wurmpje
We zijn ook aan het afwegen wat voor ons tweeën het beste zal werken. We kunnen het van tevoren niet allemaal precies uitrekenen dus we zullen moeten beginnen met een gokbedrag zegmaar. Misschien dat de praktijk straks uitwijst dat het toch op een andere manier handiger is o.i.d.
Ik heb zelfs nu al, dat mn vriend soms meer dingen betaald dan ik en ik me daar een soort van schuldig over voel. Bv. we gingen van de winter op wintersport met mijn familie ( ouders en zusje en haar vriend) we pastten niet in 1 auto, dus mn vriend en ik gingen in zijn auto. Ik stond erop de helft van de benzine te betalen, maar hij vond het niet nodig, want als ik mezelf in mn ouders auto had gepropt, had ik dan niks hoeven te betalen?? Maar het is dan inderdaad meer voor mijn gevoel dat ik hem toch iets terug wil doen.
Hij zegt dan altijd; kook dan maar een keertje lekker voor me. hahahaha. Dus ik hoef me nooit bezwaard te voelen, maar toch doe je dat wel een beetje.
Ik vind het heel spannend!! Op een leuke manier. Ik denk er al lang over na. Ben benieuwd hoe mijn ouders erop zullen reageren, want die vonden het juist zo verstandig van me dat ik eerst een tijdje alleen wilde gaan wonen..
maandag 15 juni 2009 om 14:09
quote:Sopsie schreef op 15 juni 2009 @ 13:32:
En hoe zit dat precies met de overwaarde?? Dat alles wat het huis meer waard is nadat hij het gekocht heeft dat we dat delen als het verkocht wordt of iets dergelijks?? ( Ja heb er echt nul verstand van hoor )
Zoals je al zei: het huis is van hem dus de overwaarde ook.
Of jij nu gaat bijdrage aan gas, water, licht of boodschappen... je wordt er op de lange duur niets wijzer van. Ook niet met een samenlevingscontract.
Persoonlijk zou ik eerst op mezelf gaan wonen. (Heb ik ook gedaan toen in voor mijn man naar de andere kant van het land verhuisde).
Mocht je toch direct bij hem intrekken, zorg dan dat je in iedergeval bent ingeschreven bij een huurcooperatie en jaren opbouwd (Mocht het fout gaan dan hoef je niet terug naar je ouders).
En hoe zit dat precies met de overwaarde?? Dat alles wat het huis meer waard is nadat hij het gekocht heeft dat we dat delen als het verkocht wordt of iets dergelijks?? ( Ja heb er echt nul verstand van hoor )
Zoals je al zei: het huis is van hem dus de overwaarde ook.
Of jij nu gaat bijdrage aan gas, water, licht of boodschappen... je wordt er op de lange duur niets wijzer van. Ook niet met een samenlevingscontract.
Persoonlijk zou ik eerst op mezelf gaan wonen. (Heb ik ook gedaan toen in voor mijn man naar de andere kant van het land verhuisde).
Mocht je toch direct bij hem intrekken, zorg dan dat je in iedergeval bent ingeschreven bij een huurcooperatie en jaren opbouwd (Mocht het fout gaan dan hoef je niet terug naar je ouders).
maandag 15 juni 2009 om 14:15
quote:Sopsie schreef op 15 juni 2009 @ 14:02:
@ Ann Liv,
Het was dus ook mijn plan om dan eerst een kamer te gaan huren. In jouw geval was dat dus onzin omdat ej toch alleen bij je vriend was? Ik denk dat dat in mijn situatie hetzelfde zal zijn.. In dat geval is het alleen maar geldverkwisting in mijn beleving. Het gaat mij er ook om dat we gewoon lekker samen kunnen zijn en de dingetjes samen kunnen regelen. Ik weet dat wij dit kunnen. Liep je ook tgen wat minder leuke kanten aan met het samenwonen A-L?
Nou, ik had een kamertje in wat achteraf een louche huis bleek te zijn en dat kamertje is tijdens mijn vakantie gekraakt ( ) dus toen kreeg ik van de politie de tip om me heel snel op dat adres uit te schrijven en vriendlief en ik vonden het het fijnst om me dan op zijn adres in te schrijven. Beetje ander verhaal dus, maar ik twijfelde al eerder over een kamer. We waren namelijk al heel vaak samen, dat voelde heel erg fijn en ook financieel gezien was het voor ons allebei fijner. Ik zag mezelf stiekem ook niet zo vaak voor mezelf koken als ik wist dat vriend niet ver van me vandaan ook alleen zat te eten. En ik denk dat ik ook niet vaak zonder hem zou hebben geslapen: samen is toch gewoon gezelliger?
Het samenwonen verliep behoorlijk soepel. Mijn vriend heeft veel hobbies, dus we zaten en zitten niet hele dagen op elkaars lip. Ik studeerde toen en werkte in het weekend, hij werkte fulltime, dus onze roosters zagen er anders uit, maar dat was zonder samenwonen alleen nog maar lastiger geweest. Het enige waar vooral hij aan heeft moeten wennen is dat hij soms wel rekening met me moet houden. En dan bedoel ik niet dat hij al zijn plannen opzij moet zetten voor mij, maar wel dat hij mij op de hoogte houdt van zijn plannen. Het eerste jaar kwam het regelmatig voor dat hij beloofde dat hij rond 18u thuis zou zijn en dat ik dan om 20.30u boos achter het fornuis stond om het prutje op te warmen omdat hij veel te laat thuis was. En ik wilde geen stalkerig vriendinnetje zijn, dus belde ik niet mobiel om te vragen waar hij bleef. Hier hebben we het een aantal keer over gehad en het heeft even wat tijd gekost, maar dat heeft maar een paar maanden geduurd. Nu houdt hij me keurig op de hoogte. En het werkt twee kanten op, meestal begin ik nu met koken als ik echt weet dat hij eraan komt. Verder vind ik samenwonen vooral heel erg fijn! Ik woon nu 6 jaar samen en ik heb nooit spijt gehad dat ik niet op mezelf heb gewoond van tevoren. Ook in een relatie kun je zelfstandig zijn.
@ Ann Liv,
Het was dus ook mijn plan om dan eerst een kamer te gaan huren. In jouw geval was dat dus onzin omdat ej toch alleen bij je vriend was? Ik denk dat dat in mijn situatie hetzelfde zal zijn.. In dat geval is het alleen maar geldverkwisting in mijn beleving. Het gaat mij er ook om dat we gewoon lekker samen kunnen zijn en de dingetjes samen kunnen regelen. Ik weet dat wij dit kunnen. Liep je ook tgen wat minder leuke kanten aan met het samenwonen A-L?
Nou, ik had een kamertje in wat achteraf een louche huis bleek te zijn en dat kamertje is tijdens mijn vakantie gekraakt ( ) dus toen kreeg ik van de politie de tip om me heel snel op dat adres uit te schrijven en vriendlief en ik vonden het het fijnst om me dan op zijn adres in te schrijven. Beetje ander verhaal dus, maar ik twijfelde al eerder over een kamer. We waren namelijk al heel vaak samen, dat voelde heel erg fijn en ook financieel gezien was het voor ons allebei fijner. Ik zag mezelf stiekem ook niet zo vaak voor mezelf koken als ik wist dat vriend niet ver van me vandaan ook alleen zat te eten. En ik denk dat ik ook niet vaak zonder hem zou hebben geslapen: samen is toch gewoon gezelliger?
Het samenwonen verliep behoorlijk soepel. Mijn vriend heeft veel hobbies, dus we zaten en zitten niet hele dagen op elkaars lip. Ik studeerde toen en werkte in het weekend, hij werkte fulltime, dus onze roosters zagen er anders uit, maar dat was zonder samenwonen alleen nog maar lastiger geweest. Het enige waar vooral hij aan heeft moeten wennen is dat hij soms wel rekening met me moet houden. En dan bedoel ik niet dat hij al zijn plannen opzij moet zetten voor mij, maar wel dat hij mij op de hoogte houdt van zijn plannen. Het eerste jaar kwam het regelmatig voor dat hij beloofde dat hij rond 18u thuis zou zijn en dat ik dan om 20.30u boos achter het fornuis stond om het prutje op te warmen omdat hij veel te laat thuis was. En ik wilde geen stalkerig vriendinnetje zijn, dus belde ik niet mobiel om te vragen waar hij bleef. Hier hebben we het een aantal keer over gehad en het heeft even wat tijd gekost, maar dat heeft maar een paar maanden geduurd. Nu houdt hij me keurig op de hoogte. En het werkt twee kanten op, meestal begin ik nu met koken als ik echt weet dat hij eraan komt. Verder vind ik samenwonen vooral heel erg fijn! Ik woon nu 6 jaar samen en ik heb nooit spijt gehad dat ik niet op mezelf heb gewoond van tevoren. Ook in een relatie kun je zelfstandig zijn.
maandag 15 juni 2009 om 14:18
Ik zou eerst op mezelf gaan wonen. Je bent 21 en je studeert nog, dus samenwonen kan over een paar jaar ook nog.
Zelf ben ik jaren geleden bij mijn ex in een veel te klein huis gaan wonen. Op een gegeven moment was ik het zat en heb ik een eigen huis gezocht. Ik had al wel op mezelf gewoond maar ik heb hier wel van geleerd dat je alleen moet gaan samenwonen als er zoveel ruimte is in het huis, dat beide partijen zich kunnen terugtrekken als dat nodig is.
Mocht je wel meteen gaan samenwonen, maak dan inderdaad goede afspraken over wie wat betaalt, maar dat komt wel goed als ik je bericht lees. En schrijf je inderdaad in bij een woningstichting. Dan heb je nog opties voor als het eventueel misgaat. Geen romantische gedachte, maar wel reeël! en zorg dat hij zich realiseert dat jij soms stilte nodig hebt als je aan het studeren bent (ook uit ervaring wijs geworden
) !
Zelf ben ik jaren geleden bij mijn ex in een veel te klein huis gaan wonen. Op een gegeven moment was ik het zat en heb ik een eigen huis gezocht. Ik had al wel op mezelf gewoond maar ik heb hier wel van geleerd dat je alleen moet gaan samenwonen als er zoveel ruimte is in het huis, dat beide partijen zich kunnen terugtrekken als dat nodig is.
Mocht je wel meteen gaan samenwonen, maak dan inderdaad goede afspraken over wie wat betaalt, maar dat komt wel goed als ik je bericht lees. En schrijf je inderdaad in bij een woningstichting. Dan heb je nog opties voor als het eventueel misgaat. Geen romantische gedachte, maar wel reeël! en zorg dat hij zich realiseert dat jij soms stilte nodig hebt als je aan het studeren bent (ook uit ervaring wijs geworden
) !
maandag 15 juni 2009 om 14:24
Wat Thekla zegt is trouwens wel een goeie!
Schrijf je wel in bij de plaatselijke woningstichting of wat jullie ook hebben. Mocht het stuklopen dan is terug naar je ouders gewoon echt niet fijn meer, na flinke tijd 'eigen baas' geweest te zijn.
En eerst op jezelf of meteen samen...
Ik ben heel blij dat ik eerst op mezelf gewoond heb. Maar dat was wel meteen met huisgenoten, dus ergens ook een soort van samenwonen...
Wat ik nog fijner vond is dat mn man eerst op zichzelf gewoond heeft, zodat hij wist wat koken, schoonmaken en het huishouden inhield.
Hoewel de werking van een wasmachine wonderbaarlijk snel uit zijn geheugen verdween toen ik in z'n leven kwam....
Beide heeft zijn voor en nadelen meid.
Ik weet niet waar je woont, hoe makkelijk er aan kamers te komen is, en wat dat je gaat kosten?
Dat zou ik zeker mee laten wegen.
Net als hoe groot het appartement van je vriend is. Kan je er een eigen plekje hebben, of is het een twee kamerwoning waar het moeilijk is wat prive-ruimte te hebben.
Schrijf je wel in bij de plaatselijke woningstichting of wat jullie ook hebben. Mocht het stuklopen dan is terug naar je ouders gewoon echt niet fijn meer, na flinke tijd 'eigen baas' geweest te zijn.
En eerst op jezelf of meteen samen...
Ik ben heel blij dat ik eerst op mezelf gewoond heb. Maar dat was wel meteen met huisgenoten, dus ergens ook een soort van samenwonen...
Wat ik nog fijner vond is dat mn man eerst op zichzelf gewoond heeft, zodat hij wist wat koken, schoonmaken en het huishouden inhield.
Hoewel de werking van een wasmachine wonderbaarlijk snel uit zijn geheugen verdween toen ik in z'n leven kwam....
Beide heeft zijn voor en nadelen meid.
Ik weet niet waar je woont, hoe makkelijk er aan kamers te komen is, en wat dat je gaat kosten?
Dat zou ik zeker mee laten wegen.
Net als hoe groot het appartement van je vriend is. Kan je er een eigen plekje hebben, of is het een twee kamerwoning waar het moeilijk is wat prive-ruimte te hebben.
maandag 15 juni 2009 om 14:32
Ik heb zelf een koophuis en mijn vriend is vanuit zijn ouderlijk huis bij mij ingetrokken. Eerst studeerde hij nog, toen betaalde ik alle vaste lasten en hij af en toe wat boodschappen. Sinds dat hij een baan heeft en een vast inkomen betaalt hij ook gewoon mee, ook met de hypotheek.
We hebben het er eigenlijk nooit over gehad. Hij kwam steeds vaker slapen en toen hij d'r elke dag was hebben we hem ook maar ingeschreven. Hij maakte geld naar mijn rekening over toendertijd, voor de rekeningen, maar ik heb toen voorgesteld om een gezamelijke rekening te nemen, dan heeft hij ook gewoon inzage enzo.
We wonen nu 2 jaar samen en we gooien nog steeds genoeg geld op een hoop voor de rekeningen (gezamelijke rekening) en we zorgen dat we allebei genoeg geld hebben om onze eigen dingen te doen.
Ik heb het wel is aan mijn vriend gevraagd of hij niet liever alleen zou wonen voor de ervaring, maar ik geloof niet dat het hem echt uitmaakt. Hij is vaak genoeg alleen thuis en regelt genoeg in huis, dus hij weet hoe het werkt.
We hebben het er eigenlijk nooit over gehad. Hij kwam steeds vaker slapen en toen hij d'r elke dag was hebben we hem ook maar ingeschreven. Hij maakte geld naar mijn rekening over toendertijd, voor de rekeningen, maar ik heb toen voorgesteld om een gezamelijke rekening te nemen, dan heeft hij ook gewoon inzage enzo.
We wonen nu 2 jaar samen en we gooien nog steeds genoeg geld op een hoop voor de rekeningen (gezamelijke rekening) en we zorgen dat we allebei genoeg geld hebben om onze eigen dingen te doen.
Ik heb het wel is aan mijn vriend gevraagd of hij niet liever alleen zou wonen voor de ervaring, maar ik geloof niet dat het hem echt uitmaakt. Hij is vaak genoeg alleen thuis en regelt genoeg in huis, dus hij weet hoe het werkt.
maandag 15 juni 2009 om 14:35
Ik woon in Harderwijk en woonruimte vinden hier is wel wat lastig. Er zijn wel kamers beschikbaar maar zoals te verwachten, aast bijna elke student uit Harderwijk erop en het is zeker niet goedkoop. Bij mijn vriend wonen is in dat opzicht zeker voor mij goedkoper.
Ik sta al bij de woningstichting ingeschreven vanaf mijn 18e geloof ik, dus ik blijf gewoon punten doorsparen
Mijn vriend woont in een twee kamer appartement. We hadden het al zo bedacht dat er in de slaapkamer een bureau komt te staan met mijn eigen computer en spullen ( ovor m'n studie en dergelijke) In de keuken-woonkamer combinatie staat ook ene computer waar hij nogal gek op is ( computers zijn zijn hobby) Ik denk da tik zeker wel de ruimte heb om even lekker te forummen of om mijn studieopdrachten te doen. Mijn vriend is zelf niet zo'n druktemaker en zit vaak achter zijn computer. Hij heeft een baan met onregelmatige diensten, dus ik zal 's avonds ook vaak genoeg alleen zijn.
In mijn geval is het dus zeker zo, dat als ik eerst op mezelf zou gaan dat ik ook in een huis terecht kom met huisgenoten. Ik studeer in Zwolle, maar in Zwolle wonen is al helemaal geen optie, want dan kan ik mijn vriend alleen in de weekenden zien.. en als hij in het weekend toevallig een late dienst heeft zie ik hem dus niet..
Ik sta al bij de woningstichting ingeschreven vanaf mijn 18e geloof ik, dus ik blijf gewoon punten doorsparen
Mijn vriend woont in een twee kamer appartement. We hadden het al zo bedacht dat er in de slaapkamer een bureau komt te staan met mijn eigen computer en spullen ( ovor m'n studie en dergelijke) In de keuken-woonkamer combinatie staat ook ene computer waar hij nogal gek op is ( computers zijn zijn hobby) Ik denk da tik zeker wel de ruimte heb om even lekker te forummen
of om mijn studieopdrachten te doen. Mijn vriend is zelf niet zo'n druktemaker en zit vaak achter zijn computer. Hij heeft een baan met onregelmatige diensten, dus ik zal 's avonds ook vaak genoeg alleen zijn.In mijn geval is het dus zeker zo, dat als ik eerst op mezelf zou gaan dat ik ook in een huis terecht kom met huisgenoten. Ik studeer in Zwolle, maar in Zwolle wonen is al helemaal geen optie, want dan kan ik mijn vriend alleen in de weekenden zien.. en als hij in het weekend toevallig een late dienst heeft zie ik hem dus niet..
maandag 15 juni 2009 om 14:43
Wij woonden de eerste paar jaar in een ieniemienie-appartementje, maar wel met drie (kleine) kamertjes, zodat ik rustig kon studeren als hij tv wilde kijken bijvoorbeeld. Ik heb er geen last van gehad dat wij zo klein woonden.
Maar inderdaad goed dat jij nog ingeschreven staat bij de woningbouw, mocht het anders lopen dan je hoopt, heb je toch iets achter de hand. Verder is het slim om vooral de financiën goed door te spreken, zoals anderen ook al aangaven. Volgens mij zijn jullie daar al nuchter naar aan het kijken: prima toch?
Maar inderdaad goed dat jij nog ingeschreven staat bij de woningbouw, mocht het anders lopen dan je hoopt, heb je toch iets achter de hand. Verder is het slim om vooral de financiën goed door te spreken, zoals anderen ook al aangaven. Volgens mij zijn jullie daar al nuchter naar aan het kijken: prima toch?
