Thuis
alle pijlers
Samenwonen?!
maandag 15 juni 2009 om 13:13
Hallo dames ,
De laatste tijd ben ik veel bezig met het 'samenwonen' en alles wat erbij komt kijken. Ik zal eerst mijn situatie even voorleggen voordat ik met mijn brandende vragen kom
Mijn vriend en ik zijn bijna 3 jaar een relatie samen. Ik woon nog thuis bij mijn ouders en hij heeft een eigen appartement ( gekocht, dus het is van hem) Ik heb nog nooit op mijzelf gewoond.
Nu ben ik al een tijdje bezig naar opties te kijken voor mij, ik wil graag het huis uit. Niet omdat ik het thuis niet goed heb hoor, integendeel, maar ik wil graag ervaren hoe het is om het allemaal zelf nou eens te regelen. En ik denk dat dit een goed leerpunt, ervaring en ontwikkeling voor mij persoonlijk zal zijn.
Mijn vriend kwam gelijk met het voorstel, of ik niet bij hem zou willen komen wonen. Dit leek me in de eerste instantie niks. Ik zit van nature zo in elkaar, dat ik altijd van tevoren alle mogelijke scenario's voor situaties wil hebben uitgedacht of ervaren voordat ik ergens aan begin... Ik wilde dus eerst alleen wonen, voordat ik ooit aan samenwonen wilde beginnen. Zodat ik zou weten hoe het is om alleen te zijn, mocht het misgaan tussen mijn vriend en ik.
Dit is puur mijn eigen gevoel. Ik doe dit met alle soorten situaties.
Nu heb ik er eens goed verstandelijk over nagedacht, en eigenlijk kost het alleen maar meer geld, tijd en energie als ik eerst nog alleen zou gaan wonen. Als ik bij mijn vriend thuis ben, voel ik me er thuis en fijn. Ik vind het fijn om bij hem te zijn en ben ik dat niet, dan mis ik hem heel erg..
Dit speelt nu al zo'n beetje een jaar en denk de laatste tijd steeds meer aan om bij hem in te trekken..
Gevoelsmatig voel ik dat ik er klaar voor ben om de stap te nemen om uit huis te gaan, en ik denk dat onze relatie op een punt is aangekomen dat we het samenwonen kunnen gaan proberen.
Ik zie uit huis gaan als en belangrijke stap en het samenwonen als een belangrijke fase in onze relatie. Mijn vriend is vier jaar ouder dan ik, hij is 25 en ik ben 21. Ik moet nog een anderhalf jaar studeren en tot die tijd zou ik dus bij hem kunnen wonen en als ik ook een vaste baan heb zouden we samen een huis kunnen gaan kopen.
Ook wil ik een samenlevingscontract samenstellen, omdat het huis van hem is, en hij dus ook de hyptheek ervoor betaald. Dit ga ik niet doen omdat ik dat geld niet heb, en omdat ik niet wil meebetalen aan een hypotheek van een appartement wat nooit van mij zal worden.. Financieel en wettelijk gezien wil ik dit dus allemaal goed regelen, maar ik denk dat dit allemaal wel goed komt. We zouden ook een gezamenlijke rekening gaan openen, waar we alletwee een bedrag op storten per maand, en daar wordt het huishouden dan van betaald zegmaar. ( boodschappen, gas electra water, dat soort dingen) We houden alletwee onze eigen bankrekening voor onze persoonlijke lasten ( lenzen, ziektekosten etcetera)
Nu mijn vragen. Hoe was de situatie bij jullie toen jullie voor het eerst gingen samenwonen?? Wat was jullie situatie qua financieën en hoe was het wettelijke geregeld? Zijn jullie van huis uit gaan samenwonen of hebben jullie eerst alleen gewoond?? Tegen welke moeilijk situaties liep je aan??
Ik vind het een hele spannende tijd en zou graag wat ervaringen willen horen van jullie!
Alvast bedankt!!!
( Sorry als het topic niet in de goede pijler staat ik twijfelde of ik 'm hier, bij relaties, of bij geld en recht moest zetten.....)
De laatste tijd ben ik veel bezig met het 'samenwonen' en alles wat erbij komt kijken. Ik zal eerst mijn situatie even voorleggen voordat ik met mijn brandende vragen kom
Mijn vriend en ik zijn bijna 3 jaar een relatie samen. Ik woon nog thuis bij mijn ouders en hij heeft een eigen appartement ( gekocht, dus het is van hem) Ik heb nog nooit op mijzelf gewoond.
Nu ben ik al een tijdje bezig naar opties te kijken voor mij, ik wil graag het huis uit. Niet omdat ik het thuis niet goed heb hoor, integendeel, maar ik wil graag ervaren hoe het is om het allemaal zelf nou eens te regelen. En ik denk dat dit een goed leerpunt, ervaring en ontwikkeling voor mij persoonlijk zal zijn.
Mijn vriend kwam gelijk met het voorstel, of ik niet bij hem zou willen komen wonen. Dit leek me in de eerste instantie niks. Ik zit van nature zo in elkaar, dat ik altijd van tevoren alle mogelijke scenario's voor situaties wil hebben uitgedacht of ervaren voordat ik ergens aan begin... Ik wilde dus eerst alleen wonen, voordat ik ooit aan samenwonen wilde beginnen. Zodat ik zou weten hoe het is om alleen te zijn, mocht het misgaan tussen mijn vriend en ik.
Dit is puur mijn eigen gevoel. Ik doe dit met alle soorten situaties.
Nu heb ik er eens goed verstandelijk over nagedacht, en eigenlijk kost het alleen maar meer geld, tijd en energie als ik eerst nog alleen zou gaan wonen. Als ik bij mijn vriend thuis ben, voel ik me er thuis en fijn. Ik vind het fijn om bij hem te zijn en ben ik dat niet, dan mis ik hem heel erg..
Dit speelt nu al zo'n beetje een jaar en denk de laatste tijd steeds meer aan om bij hem in te trekken..
Gevoelsmatig voel ik dat ik er klaar voor ben om de stap te nemen om uit huis te gaan, en ik denk dat onze relatie op een punt is aangekomen dat we het samenwonen kunnen gaan proberen.
Ik zie uit huis gaan als en belangrijke stap en het samenwonen als een belangrijke fase in onze relatie. Mijn vriend is vier jaar ouder dan ik, hij is 25 en ik ben 21. Ik moet nog een anderhalf jaar studeren en tot die tijd zou ik dus bij hem kunnen wonen en als ik ook een vaste baan heb zouden we samen een huis kunnen gaan kopen.
Ook wil ik een samenlevingscontract samenstellen, omdat het huis van hem is, en hij dus ook de hyptheek ervoor betaald. Dit ga ik niet doen omdat ik dat geld niet heb, en omdat ik niet wil meebetalen aan een hypotheek van een appartement wat nooit van mij zal worden.. Financieel en wettelijk gezien wil ik dit dus allemaal goed regelen, maar ik denk dat dit allemaal wel goed komt. We zouden ook een gezamenlijke rekening gaan openen, waar we alletwee een bedrag op storten per maand, en daar wordt het huishouden dan van betaald zegmaar. ( boodschappen, gas electra water, dat soort dingen) We houden alletwee onze eigen bankrekening voor onze persoonlijke lasten ( lenzen, ziektekosten etcetera)
Nu mijn vragen. Hoe was de situatie bij jullie toen jullie voor het eerst gingen samenwonen?? Wat was jullie situatie qua financieën en hoe was het wettelijke geregeld? Zijn jullie van huis uit gaan samenwonen of hebben jullie eerst alleen gewoond?? Tegen welke moeilijk situaties liep je aan??
Ik vind het een hele spannende tijd en zou graag wat ervaringen willen horen van jullie!
Alvast bedankt!!!
( Sorry als het topic niet in de goede pijler staat ik twijfelde of ik 'm hier, bij relaties, of bij geld en recht moest zetten.....)
maandag 15 juni 2009 om 17:40
Mijn man en ik woonden al op onszelf toen we elkaar leerden kennen. Wij hebben vrij lang beide appartementen aangehouden ook al kostte dat wel het nodige en hadden we wel het gevoel dat het echt goed zat tussen ons. We vonden het gewoon een fijn gevoel om ons eigen plekje te hebben.
Zelf hecht ik er veel waarde aan dat ik eerst op mezelf heb gewoond. Ik heb er zoveel aan gehad, het heeft me gevormd en wat er ook gebeurt. Ik weet dat ik in mijn eentje (zonder relatie, dat speelt ook mee het is dus niet alleen het zelfstandige wonen) heel gelukkig kan zijn.
Ik wil je vooral adviseren je eigen gevoel te volgen. Als jij liever eerst op jezelf gaat wonen (maar rationeel vindt dat dit niet kan omdat dit zo duurt is, of emotioneel vindt je dat je daarmee je vriend afwijst) vind ik dat je het juist wel moet doen. Ga lekker op jezelf wonen. Als je er echt zin in hebt om te gaan samenwonen, dan zou ik zeggen: You go girl!
Zelf hecht ik er veel waarde aan dat ik eerst op mezelf heb gewoond. Ik heb er zoveel aan gehad, het heeft me gevormd en wat er ook gebeurt. Ik weet dat ik in mijn eentje (zonder relatie, dat speelt ook mee het is dus niet alleen het zelfstandige wonen) heel gelukkig kan zijn.
Ik wil je vooral adviseren je eigen gevoel te volgen. Als jij liever eerst op jezelf gaat wonen (maar rationeel vindt dat dit niet kan omdat dit zo duurt is, of emotioneel vindt je dat je daarmee je vriend afwijst) vind ik dat je het juist wel moet doen. Ga lekker op jezelf wonen. Als je er echt zin in hebt om te gaan samenwonen, dan zou ik zeggen: You go girl!
maandag 15 juni 2009 om 19:54
Ik heb wel sterk het gevoel dat ik op emotioneel gebied klaar ben om in iedergeval van mijn ouders weg te gaan. De relatie tussen mijn vriend en mij is ook op het punt aangekomen dat we eigenlijk al zo veel dingen samen regelen dat samenwonen nu een logische stap is.
Ik kreeg altijd hele positieve reacties van mn omgeving als ik opperde eerst op mezelf te willen. Dat was onafhankelijk en stoer en een goede zet want dan weet je ook hoe die ervaring is, en dat soort reacties. Maar naarmate mijn relatie met mijn vriend vordert krijg ik steeds meer het gevoel dat ik lekker bij hem wil zijn, en als ik 's avonds laat terug naar huis moet vind ik het zelfs vervelend..
Juist de reacties uit mijn omgeving deden mij twijfelen. Maar ik denk dat ik de sprong maar ga wagen. Ik ga het er met mijn ouders over hebben, ik ben benieuwd wat hun standpunt is. Zij vonden het namelijk óók verstandig enzo toen ik begon over da tik op mijzelf wilde gaan wonen. Ik ben ook nog eens de oudste thuis, dus ik ben degene die overal de spits vanaf moet bijten.
En mocht het ooit misgaan tussen mijn vriend en mij, dan ervaar ik dan wel hoe het is om alleen te wonen en alleen te zijn Misschien heb ik de ervaring van het op mezelf wonen wel helemaal nooit nodig en gaat het gewoon goed. Ik denk dat de behoefte er vanuit mijzelf niet zal komen omdat mijn vriend en ik het zo leuk hebben samen.
Ik kreeg altijd hele positieve reacties van mn omgeving als ik opperde eerst op mezelf te willen. Dat was onafhankelijk en stoer en een goede zet want dan weet je ook hoe die ervaring is, en dat soort reacties. Maar naarmate mijn relatie met mijn vriend vordert krijg ik steeds meer het gevoel dat ik lekker bij hem wil zijn, en als ik 's avonds laat terug naar huis moet vind ik het zelfs vervelend..
Juist de reacties uit mijn omgeving deden mij twijfelen. Maar ik denk dat ik de sprong maar ga wagen. Ik ga het er met mijn ouders over hebben, ik ben benieuwd wat hun standpunt is. Zij vonden het namelijk óók verstandig enzo toen ik begon over da tik op mijzelf wilde gaan wonen. Ik ben ook nog eens de oudste thuis, dus ik ben degene die overal de spits vanaf moet bijten.
En mocht het ooit misgaan tussen mijn vriend en mij, dan ervaar ik dan wel hoe het is om alleen te wonen en alleen te zijn Misschien heb ik de ervaring van het op mezelf wonen wel helemaal nooit nodig en gaat het gewoon goed. Ik denk dat de behoefte er vanuit mijzelf niet zal komen omdat mijn vriend en ik het zo leuk hebben samen.
maandag 15 juni 2009 om 20:58
Oei, een tweekamer appartement? Ben ik weer eens de enige die zo negatief ingesteld is? Ik zou het niet doen. Je hebt geen ruimte waar je lekker alleen kunt zitten als hij bijvoorbeeld vrienden op bezoek heeft. Ja op het bed of achter je bureau maar ik heb dat meegemaakt en je gaat echt niet de hele avond op het bed zitten...
Maar aan de andere kant, als jullie het erg goed samen kunnen vinden en bereid zijn vrienden buitenshuis te ontmoeten, dan zou het wel kunnen.
Je kunt het altijd nog een tijdje 'op proef' doen. Gaat het niet, dan ga je weer terug naar je ouders.
Maar aan de andere kant, als jullie het erg goed samen kunnen vinden en bereid zijn vrienden buitenshuis te ontmoeten, dan zou het wel kunnen.
Je kunt het altijd nog een tijdje 'op proef' doen. Gaat het niet, dan ga je weer terug naar je ouders.
maandag 15 juni 2009 om 23:17
Ik zou me er geen zorgen om maken dat je nooit eerder alleen hebt gewoond als het misgaat, maar eerder dat het juist misgaat doordát je nooit alleen hebt gewoond. Voor mij zou het altijd ergens blijven knagen als ik nooit zelf mijn eigen huishouden en huisje had gehad. Ik zou bang zijn dat ik het alsnog zou willen meemaken en wat ben ik blij dat ik het heb meegemaakt.
Maar ja, iedereen is verschillend. Je moet doen waar jij je prettig bij voelt. Als jouw gevoel zegt, samenwonen lijkt me fijner, dan moet je dat lekker doen, ongeacht alle positieve reacties uit de omgeving op je eigen huis.
Maar ja, iedereen is verschillend. Je moet doen waar jij je prettig bij voelt. Als jouw gevoel zegt, samenwonen lijkt me fijner, dan moet je dat lekker doen, ongeacht alle positieve reacties uit de omgeving op je eigen huis.
anoniem_86060 wijzigde dit bericht op 15-06-2009 23:18
Reden: niet goed gelezen
Reden: niet goed gelezen
% gewijzigd
maandag 15 juni 2009 om 23:57
Heb het met mijn moeder erover gehad, ook heb ik het erover gehad 'wat als het misgaat?'
Mijn moeder zegt als het misgaat ik altijd naar huis kan komen en ze dat ook verwacht dat ik dat doe. Dan kan ik van daaruit mn eigen zaakjes weer regelen en hoef ik niet bij hem te blijven. We gingen deze zomer niet op vakantie, dus in die tijd wil ik gaan verhuizen en het gaan uitproberen. Dus inderdaad; gaat het niet, dan kan ik terug.
Ik weet niet of het aan me gaat knagen dat ik nooit alleen heb gewoond.. Ik ben er wel bang voor maar aan de andre kant meot ik ook kunnen denken; dat zie ik dan wel weer. Misschien heb ik er wel geen last van en heb ik me een beetje druk gemaakt om niks. Ik ben nu zo ver dat ik het ga proberen en het ga aankijken en alles wat op mijn pad komt, dat zie ik dan wel We maken duidelijke afspraken en we kijken hoe het zich gaat ontwikkelen
In iedergeval hartstikke bedankt voor jullie reacties tot nu toe!!
Mijn moeder zegt als het misgaat ik altijd naar huis kan komen en ze dat ook verwacht dat ik dat doe. Dan kan ik van daaruit mn eigen zaakjes weer regelen en hoef ik niet bij hem te blijven. We gingen deze zomer niet op vakantie, dus in die tijd wil ik gaan verhuizen en het gaan uitproberen. Dus inderdaad; gaat het niet, dan kan ik terug.
Ik weet niet of het aan me gaat knagen dat ik nooit alleen heb gewoond.. Ik ben er wel bang voor maar aan de andre kant meot ik ook kunnen denken; dat zie ik dan wel weer. Misschien heb ik er wel geen last van en heb ik me een beetje druk gemaakt om niks. Ik ben nu zo ver dat ik het ga proberen en het ga aankijken en alles wat op mijn pad komt, dat zie ik dan wel We maken duidelijke afspraken en we kijken hoe het zich gaat ontwikkelen
In iedergeval hartstikke bedankt voor jullie reacties tot nu toe!!
dinsdag 16 juni 2009 om 00:05
sopsie je bent 21 mocht het niet gaan werken dan kan je altijd nog alleen gaan wonen.
op jezelf gaan wonen is idd een hele ervaring, maar samenwonen ook. Lang niet iedereen kan dat hoor. er valt dus nog genoeg te leren mbt zelfstandigheid als je samenwoont.
je komt erg volwassen over met je 21 jaar. ga ervoor en geniet ervan!
op jezelf gaan wonen is idd een hele ervaring, maar samenwonen ook. Lang niet iedereen kan dat hoor. er valt dus nog genoeg te leren mbt zelfstandigheid als je samenwoont.
je komt erg volwassen over met je 21 jaar. ga ervoor en geniet ervan!
dinsdag 16 juni 2009 om 01:09
dinsdag 16 juni 2009 om 12:50
Ja hij is een echte man.. dus hij heeft nog handdoeken van thuis ( allemaal verschillende) Allemaal verschillende soorten mokken enzo met Sinterklaas erop. Echt verschrikkelijk.. Dus dat wordt sowieso allemaal anders.
Maar hij snapt wel dat als ik erbij kom er een aantal dingen gaan veranderen en hij vindt dat alleen maar leuk gelukkig:) hij wil graag dat ik me er thuis voel. Daarnaast heb ik het geluk dat ik een vriend heb die kleurenblind is, dus wat dat aangaat kan ik mn gang gaan hahaha. Ik ben bijvoorbeeld gek op bloemen, dus die zullen ook in huis staan. Mijn vriend vindt dat soort dingen ook leuk, maar niet voor hem alleen in een mannen-appartement zegmaar
Maar ik ben er inderdaad uit Ik denk dat ik mijn gevoel achterna moet gaan! Dus dat probeer ik dit keer uit
Maar hij snapt wel dat als ik erbij kom er een aantal dingen gaan veranderen en hij vindt dat alleen maar leuk gelukkig:) hij wil graag dat ik me er thuis voel. Daarnaast heb ik het geluk dat ik een vriend heb die kleurenblind is, dus wat dat aangaat kan ik mn gang gaan hahaha. Ik ben bijvoorbeeld gek op bloemen, dus die zullen ook in huis staan. Mijn vriend vindt dat soort dingen ook leuk, maar niet voor hem alleen in een mannen-appartement zegmaar
Maar ik ben er inderdaad uit Ik denk dat ik mijn gevoel achterna moet gaan! Dus dat probeer ik dit keer uit
