Thuis
alle pijlers
Uit huis...
maandag 31 december 2007 om 16:03
Ja jeetje, dat verschilt toch per persoon? Mijn broer heeft tot zijn 23e nog bij m'n moeder gewoond, maar hij betaalde wel kostgeld en hielp mee in het huishouden.
Proviteren van je ouders vind ik echt not done...
Zelf ben ik op mijn 18e uit huis gegaan, omdat ik ging studeren in een andere stad. Ik was er echt aan toe om uit huis te gaan.
Mijn zusjes zijn gaan samenwonen (en dus uit huis gegaan) toen ze 19 waren.
Mijn oom heeft nog tot zijn 42e bij opa en oma gewoond Dat kan écht niet hoor!!
Vandaar dat mijn moeder ook de regel in had gesteld dat we voor ons 25e weg moesten zijn. En we hebben ons daar keurig aan gehouden
Proviteren van je ouders vind ik echt not done...
Zelf ben ik op mijn 18e uit huis gegaan, omdat ik ging studeren in een andere stad. Ik was er echt aan toe om uit huis te gaan.
Mijn zusjes zijn gaan samenwonen (en dus uit huis gegaan) toen ze 19 waren.
Mijn oom heeft nog tot zijn 42e bij opa en oma gewoond Dat kan écht niet hoor!!
Vandaar dat mijn moeder ook de regel in had gesteld dat we voor ons 25e weg moesten zijn. En we hebben ons daar keurig aan gehouden
maandag 31 december 2007 om 16:04
Mijn ouders hebben er nooit een geheim van gemaakt dat van mijn broer en mij verwacht werd dat we zodra we gingen studeren toch wel het huis uit zouden gaan. Rond mijn 18e ben ik dus op kamers gaan wonen. Als ik niet meteen iets had kunnen vinden, had ik best nog even een paar maanden of een jaartje mogen blijven, maar langer zou echt niet de bedoeling zijn geweest, daar waren mijn ouders heel duidelijk in. Niet omdat ze niet van me hielden of me weg wilden hebben, maar omdat ze ons zelfstandigheid wilden bijbrengen. Ik heb dat als heel fijn ervaren en ik denk dat ik het bij mijn kinderen ook zo zou willen doen.
maandag 31 december 2007 om 16:34
Ik was 24, toen pas kon ik een eigen appartementje (huur) betalen, en heb daarvoor 2,5 jaar gewacht i.v.m. inschrijftijd. Was er al jaren aan toe en ervoer het als een opluchting om weg te kunnen! Ben enig kind en teveel vertroeteld geweest dus ik heb een beetje een tweede puberteit ervaren toen ik uit huis ging. Maar ik vind persoonlijk voor je 25e echt the max.
maandag 31 december 2007 om 16:37
Ik ben nu 20 jaar en woon nog bij mijn ouders. Ik heb me nu wel ingeschreven bij de woningbouwvereniging (in augustus oid)....Ik had/heb geen behoefte om in een studentenflat te gaan wonen...dan wacht ik nog liever en dan gelijk een ''goed'' huisje......van me ouders hoef ik ook nog niet weg.....volgens mij schrok me ma een beetje toen ik zei dat ik me had ingeschreven maar toen ik wat dingen al had gekocht, vond ze het wel leuk voor me en slim........ik woon ook vlak bij mijn school dus daarvoor hoefde ik ook niet op mezelf, dus ja dat scheelt...Toen ik 18 was was ik er ook nog niet mee bezig en aan toen, wist toen ook nog maar sinds een jaar dat ik ADHD heb, dus moest daar mee leren omgaan enz......
Ik zal denk 22 á 23 jaar zijn.......best wel beetje oud...maar ja I'm happy at home........gezellig, mensen die naar je luisteren en je bent bijna nooit alleen als je dat niet wilt
Ik zal denk 22 á 23 jaar zijn.......best wel beetje oud...maar ja I'm happy at home........gezellig, mensen die naar je luisteren en je bent bijna nooit alleen als je dat niet wilt
maandag 31 december 2007 om 16:38
*oeps* ik ben al 27 en woon nog steeds thuis...
Mensen in mijn omgeving zeggen vaak dat ik moet doen waar ik me goed bij voel en me niets moet aantrekken van wat anderen erover denken. Ik ben me ervan bewust dat ik vrij oud ben om nog thuis te wonen en ik ben inderdaad niet zelfstandig. Ik heb het echt nog naar mijn zin thuis en moet er niet aan denken om in m'n eentje ergens anders te wonen. Als het dan nog samenwonen was, oké, maar alleen... Bovendien zou ik hier in de omgeving willen wonen en ik kan in mijn eentje niets fatsoenlijks kopen. Dan zou het dus huren worden en daarvoor sta ik dan weer te kort ingeschreven (eigen schuld, dikke bult).
Anyway, waar het op neerkomt, is dat ik helemaal niet weg wil! Maar ik voel me verplicht om onderhand eens te gaan. Hoewel m'n moeder zegt dat ze me helemaal niet zou kunnen missen, dus het is niet zo dat ik word gepusht om te gaan.
Nou ja, wilde even weten wat "objectieve omstanders" ervan vinden.
Mensen in mijn omgeving zeggen vaak dat ik moet doen waar ik me goed bij voel en me niets moet aantrekken van wat anderen erover denken. Ik ben me ervan bewust dat ik vrij oud ben om nog thuis te wonen en ik ben inderdaad niet zelfstandig. Ik heb het echt nog naar mijn zin thuis en moet er niet aan denken om in m'n eentje ergens anders te wonen. Als het dan nog samenwonen was, oké, maar alleen... Bovendien zou ik hier in de omgeving willen wonen en ik kan in mijn eentje niets fatsoenlijks kopen. Dan zou het dus huren worden en daarvoor sta ik dan weer te kort ingeschreven (eigen schuld, dikke bult).
Anyway, waar het op neerkomt, is dat ik helemaal niet weg wil! Maar ik voel me verplicht om onderhand eens te gaan. Hoewel m'n moeder zegt dat ze me helemaal niet zou kunnen missen, dus het is niet zo dat ik word gepusht om te gaan.
Nou ja, wilde even weten wat "objectieve omstanders" ervan vinden.
maandag 31 december 2007 om 16:57
Hi Eve,
Las toevallig iets in de krant over dit onderwerp en de algemene norm is toch zo'n beetje dat het echt not done is om na je 25ste, nog thuis te wonen. Maar so be it!! Gewoon doen waar je jezelf het lekkerst bij voelt en je niet de mening van anderen teveel aantrekken. Gelukkig is je omgeving wat dat betreft niet pusherig naar je toe.
Ik weet zelf hoe moelijk het kan zijn om geschikte woonruimte te vinden. Ik was zelf 29 toen mijn relatie uitging en ben weer terug gaan wonen bij mijn moeder, om ook snel weer andere woonuimte te vinden, maar jee, dat was me toch een partij moeilijk! Als je iets wilt huren kun je gewoon járen op de wachtlijst blijven staan, of je moet urgentie aanvragen en meteen ook maar de eerste de beste woning accepteren die ze bieden. Nou, dat zag ik ook niet zitten. Gelukkig heb ik na een aantal jaren eindelijk wat kunnen kopen, en wat was ik daar blij mee....en wat me toen overkwam ... had net de woning gekocht en ja hoor, lag er een brief van de woonstichting ... ze boden me een gigantisch huurhuis aan! Tja.
Las toevallig iets in de krant over dit onderwerp en de algemene norm is toch zo'n beetje dat het echt not done is om na je 25ste, nog thuis te wonen. Maar so be it!! Gewoon doen waar je jezelf het lekkerst bij voelt en je niet de mening van anderen teveel aantrekken. Gelukkig is je omgeving wat dat betreft niet pusherig naar je toe.
Ik weet zelf hoe moelijk het kan zijn om geschikte woonruimte te vinden. Ik was zelf 29 toen mijn relatie uitging en ben weer terug gaan wonen bij mijn moeder, om ook snel weer andere woonuimte te vinden, maar jee, dat was me toch een partij moeilijk! Als je iets wilt huren kun je gewoon járen op de wachtlijst blijven staan, of je moet urgentie aanvragen en meteen ook maar de eerste de beste woning accepteren die ze bieden. Nou, dat zag ik ook niet zitten. Gelukkig heb ik na een aantal jaren eindelijk wat kunnen kopen, en wat was ik daar blij mee....en wat me toen overkwam ... had net de woning gekocht en ja hoor, lag er een brief van de woonstichting ... ze boden me een gigantisch huurhuis aan! Tja.
maandag 31 december 2007 om 17:09
maandag 31 december 2007 om 17:45
Ik ben precies 1 dag na mn 18e verjaardag het huis uit gegaan. Heb een paar jaar later wel weer korte tijd thuis thuisgewoond maar wist toen al dat ik 2 maanden later weer wat anders had.
Ben redelijk vaak thuis in het weekend (vooral omdat mn moeder ernstig ziek was) maar heb ook een jaar in Spanje gewoond en ben toen alleen rond de feestdagen 3 weken thuis geweest..
Ben redelijk vaak thuis in het weekend (vooral omdat mn moeder ernstig ziek was) maar heb ook een jaar in Spanje gewoond en ben toen alleen rond de feestdagen 3 weken thuis geweest..
maandag 31 december 2007 om 18:08
Mijn ouders hadden de opvatting:zodra je gaat studeren moet je maar leren zelfstandig te worden, dus op kamers gaan. Ik wilde het zelf gelukkig ook erg graag en had het nooit willen missen.
Aan de ene kant zou ik niemand willen veroordelen die nog thuiswoont. Als jij je d'r goed bij voelt, waarom zou je dan veranderen. Ook is het natuurlijk fijn dat je het zo goed met je ouders kan vinden en zo.
Ik merk echter wel aan mezelf dat wanneer ik bijv een leuke jongen zou tegenkomen ik het wel een afknapper zou vinden als hij nog op zijn 27e thuis zou wonen. Het komt niet zo zelfstandig over.
Ook vond ik het tijdens mijn studietijd soms een beetje raar als mensen nog thuiswoonden, zelf na een antal jaar. 'Lekker makkelijk' was meestal het antwoord. Of ze wilden niet op een klein kamertje wonen, maar leiver meteen in een echte flat of huis als ze het huis uit gaan. Tja, ik heb dat nooit erg gevonden, een klein kamertje, mijn zelfstandigheid was me dierbaarder,
Aan de ene kant zou ik niemand willen veroordelen die nog thuiswoont. Als jij je d'r goed bij voelt, waarom zou je dan veranderen. Ook is het natuurlijk fijn dat je het zo goed met je ouders kan vinden en zo.
Ik merk echter wel aan mezelf dat wanneer ik bijv een leuke jongen zou tegenkomen ik het wel een afknapper zou vinden als hij nog op zijn 27e thuis zou wonen. Het komt niet zo zelfstandig over.
Ook vond ik het tijdens mijn studietijd soms een beetje raar als mensen nog thuiswoonden, zelf na een antal jaar. 'Lekker makkelijk' was meestal het antwoord. Of ze wilden niet op een klein kamertje wonen, maar leiver meteen in een echte flat of huis als ze het huis uit gaan. Tja, ik heb dat nooit erg gevonden, een klein kamertje, mijn zelfstandigheid was me dierbaarder,
maandag 31 december 2007 om 18:14
Ik vond het inderdaad een stukje zelfstandigheid dat je je eigen maakt op het moment dat je op jezelf gaat. Vooral als je echt op jezelf gaat (en dus niet op een studentenkamer zit, alhoewel dat best een prettigere overgang is).
Zelf vind ik 25 toch wel ongeveer een leeftijd dat het tijd is om je biezen gepakt te hebben. Maar ik vind dat iedereen dat verder voor zichzelf moet bepalen en moet kijken waar hij/zij het meeste behoefte aan heeft. Alleen vind ik gemakszucht (vaak een reden bij jongens) geen goede reden om maar thuis te blijven wonen...
Zelf vind ik 25 toch wel ongeveer een leeftijd dat het tijd is om je biezen gepakt te hebben. Maar ik vind dat iedereen dat verder voor zichzelf moet bepalen en moet kijken waar hij/zij het meeste behoefte aan heeft. Alleen vind ik gemakszucht (vaak een reden bij jongens) geen goede reden om maar thuis te blijven wonen...
maandag 31 december 2007 om 19:53
Sparen jongeren tegenwoordig nog voor hun uitzet, vraag ik me af? Vanaf dat ik een jaar of 16/17 was, bestonden verjaardags- en sinterklaascadeautjes vaak uit glazen, servies, keukenspullen e.d. Of ik nu wilde of niet, ik kreeg dat gewoon . Mijn vriend ook trouwens. Toen we gingen samenwoonden, richtten we ons huisje in met allemaal afdankertjes van familie. Een aantal familieleden van vriendlief gingen in die tijd verhuizen naar een bejaardenwoning, en van hen konden we de overbodige wasmachine en fornuis overnemen. Antieke dingen, maar ze werkten en we waren er blij mee. Een tante van me had een nieuwe pannenset gekocht en wij konden de oude krijgen. De mixer is bij elkaar gespaard van benzinebonnen, ook door familie. We hebben hem nog steeds . We kwamen allebei net van school, waren net begonnen aan onze eerste banen en konden dat soort dingen goed gebruiken. (Moet zeggen dat vriend zijn eerste baan direct in een andere provincie was, dus verhuizen moest wel.)
Gaat dat nog steeds zo? Of koopt iedereen gelijk alles nieuw?
Gaat dat nog steeds zo? Of koopt iedereen gelijk alles nieuw?
Ik vind hier dingen van.
maandag 31 december 2007 om 20:01
Ik ben wel bezig met sparen, tegelijk ook voor de vakantie dus dat is wel beejte nadeel, maar het is maar zo Verder heb ik in een *Ik wil graag nieuwe spullen* bui een servies set gekocht, wat glazen en een thee en handdoek en een paar handendoeken en washandjes......gewoon lekker in een impulsieve bui.....en ik had geld over maar ik ben wel bewust bezig met sparen, ook al is dat ook voor de vakantie.........en aangezien het toch nog ff duurt voor ik op mezelf ga.......en als ik in november 21 word ga ik gericht dingen vragen, vond ik toen ik 20 werd nog net wat te vroeg!!! En ik zou het niet erg vinden hoor om dingen 2de hands te krijgen als het maar goed is Ik ga marktplaats en familie wel over hoor tegen die tijd
Groetjes MMR
Groetjes MMR
maandag 31 december 2007 om 20:02
quote:Sabeltandcavia schreef op 31 december 2007 @ 19:53:
Sparen jongeren tegenwoordig nog voor hun uitzet, vraag ik me af? Vanaf dat ik een jaar of 16/17 was, bestonden verjaardags- en sinterklaascadeautjes vaak uit glazen, servies, keukenspullen e.d. Of ik nu wilde of niet, ik kreeg dat gewoon . Mijn vriend ook trouwens.
Ben ik heel onbeleefd als ik vraag hoe oud je bent? Zelf heb ik nooit gespaard voor een uitzet. Wel heb ik het idee dat het vroeger allemaal meteen 'van goede kwaliteit' moest zijn, terwijl ik als student de xenos etc leeg kocht voor m'n kamertje. Dus niet een heftige 90-delige bestekcassette, maar een min-of-meer bij elkaar passend allegaartje van datgene wat ik nodig had. Een visfileermes ('k noem maar wat) zat daar niet bij, gaat ook best met een aardappelschilmesje...
Dus ik wil eigenlijk zeggen, je kunt het zo gek maken als je zelf wilt.
En iets meer ontopic: Het komt na een bepaalde leeftijd wel minder zelfstandig over als je nog thuis woont (maar hangt ook af van de omstandigheden -> bijv: jaren op kamers en na een wereldreis woon je weer ff thuis).
Sparen jongeren tegenwoordig nog voor hun uitzet, vraag ik me af? Vanaf dat ik een jaar of 16/17 was, bestonden verjaardags- en sinterklaascadeautjes vaak uit glazen, servies, keukenspullen e.d. Of ik nu wilde of niet, ik kreeg dat gewoon . Mijn vriend ook trouwens.
Ben ik heel onbeleefd als ik vraag hoe oud je bent? Zelf heb ik nooit gespaard voor een uitzet. Wel heb ik het idee dat het vroeger allemaal meteen 'van goede kwaliteit' moest zijn, terwijl ik als student de xenos etc leeg kocht voor m'n kamertje. Dus niet een heftige 90-delige bestekcassette, maar een min-of-meer bij elkaar passend allegaartje van datgene wat ik nodig had. Een visfileermes ('k noem maar wat) zat daar niet bij, gaat ook best met een aardappelschilmesje...
Dus ik wil eigenlijk zeggen, je kunt het zo gek maken als je zelf wilt.
En iets meer ontopic: Het komt na een bepaalde leeftijd wel minder zelfstandig over als je nog thuis woont (maar hangt ook af van de omstandigheden -> bijv: jaren op kamers en na een wereldreis woon je weer ff thuis).
