Thuis
alle pijlers
Verhuizen of niet
dinsdag 16 februari 2021 om 09:24
Beste forummers,
Ik kamp al de hele tijd met een dilemma, waar ik zelf maar niet uit kom. Hopelijk hebben jullie nog goede inzichten.
Zes jaar geleden zijn mijn vriend en ik vanuit een grote stad naar een dorp verhuisd waar we niemand kenden. Onze oudste zoon was op dat moment net geboren. Onze verwachting was dat we in onze nieuwe woonplaats een sociaal leven zouden opbouwen, maar dat blijft uit. De mensen in het dorp zijn wel vriendelijk, maar ook erg afstandelijk en het is vooral ‘ons kent ons’. Wij hebben allebei op verschillende plekken in de wereld gewoond en nooit problemen gehad met nieuwe contacten maken, maar hier lijkt het maar niet te lukken. Nou moet ik ook zeggen dat de mensen die ik tegenkom via de kinderen bijvoorbeeld wel aardig zijn, maar dat ik daar ook niet een enorme klik mee heb dat ik denk dat daar een vriendschap uit voort zou kunnen komen.
Onze vrienden en familie wonen dus niet in ons dorp, maar elders in het land. Het gevolg hiervan is dat we dus altijd minimaal een half uur met de auto moeten reizen voor sociale contacten of mensen actief bij ons moeten uitnodigen. Ik begin hier een beetje van te balen. Dat komt ook omdat mijn kinderen niet zo makkelijk zijn met autoritten en vaak ook niet mee willen.
De vraag die me dus al een tijd bezig houdt is of moeten we gaan verhuizen naar een stad waar een deel van onze vrienden woont. En ik voel een enorme druk om dat binnen nu en een half jaar te beslissen. Onze oudste is nu 6 jaar en de jongste 3. Ik heb het idee dat het voor kinderen vanaf een jaar of 7/8 niet fijn is om te gaan verhuizen. Ik las gisteren ook een artikel op internet dat verhuizen voor jonge pubers nogal impact kan hebben en dat verhuizen tussen de basisschool en middelbare school dus niet wordt aangeraden. Dat maakt dat het voor mij voelt als: of nu verhuizen of nog 12 jaar op deze plek blijven wonen.
Ons huis zelf is echt heel fijn en de tuin ook. We wonen op een mooie plek aan de rand van het dorp tegenover een natuurgebied. Verhuizen naar de stad die we op het oog hebben betekent waarschijnlijk dat we hier op achteruit zouden gaan of een veel duurder huis zouden moeten kopen. Nadeel is wel dat ons huis is gelegen aan een landweg zonder stoep waar heel hard wordt gereden. De kinderen kunnen daardoor niet op straat spelen en er is ook geen veilige route om naar school te fietsen. Er moeten dus echt speelafspraakjes worden gemaakt, waarbij kinderen gebracht en gehaald moeten worden. Ik woonde vroeger zelf als kind in een woonerf in een kinderrijke wijk en speelde heel veel met andere kinderen op straat. Dat hebben mijn kinderen nu niet en zou ik wel heel fijn voor ze vinden en het zou ons ook wat meer rust geven als ze hun eigen weg zouden kunnen gaan. Maar is dat nog realistisch deze tijd?
Voordeel is dat die stad die we overwegen middelbare scholen heeft, waar ze nu voor een middelbare school 45 minuten moeten fietsen langs een provinciale weg.
Wat ik er zo lastig aan vind is dat je de nieuwe situatie niet eerst kan uitproberen, terwijl je wel afstand zou doen van een huis wat bevalt en waar je aan bent gehecht. Wat als het tegenvalt en we spijt krijgen? Mijn vriend herkent hetgeen ik voel wel, maar heeft er zelf minder last van, ook omdat hij minder behoefte heeft aan mensen om zich heen dan ik.
Zijn er mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten en die over hun uiteindelijke keuze willen vertellen? Misschien maakt dat het voor mij duidelijker wat we moeten doen.
Dank alvast!
Ik kamp al de hele tijd met een dilemma, waar ik zelf maar niet uit kom. Hopelijk hebben jullie nog goede inzichten.
Zes jaar geleden zijn mijn vriend en ik vanuit een grote stad naar een dorp verhuisd waar we niemand kenden. Onze oudste zoon was op dat moment net geboren. Onze verwachting was dat we in onze nieuwe woonplaats een sociaal leven zouden opbouwen, maar dat blijft uit. De mensen in het dorp zijn wel vriendelijk, maar ook erg afstandelijk en het is vooral ‘ons kent ons’. Wij hebben allebei op verschillende plekken in de wereld gewoond en nooit problemen gehad met nieuwe contacten maken, maar hier lijkt het maar niet te lukken. Nou moet ik ook zeggen dat de mensen die ik tegenkom via de kinderen bijvoorbeeld wel aardig zijn, maar dat ik daar ook niet een enorme klik mee heb dat ik denk dat daar een vriendschap uit voort zou kunnen komen.
Onze vrienden en familie wonen dus niet in ons dorp, maar elders in het land. Het gevolg hiervan is dat we dus altijd minimaal een half uur met de auto moeten reizen voor sociale contacten of mensen actief bij ons moeten uitnodigen. Ik begin hier een beetje van te balen. Dat komt ook omdat mijn kinderen niet zo makkelijk zijn met autoritten en vaak ook niet mee willen.
De vraag die me dus al een tijd bezig houdt is of moeten we gaan verhuizen naar een stad waar een deel van onze vrienden woont. En ik voel een enorme druk om dat binnen nu en een half jaar te beslissen. Onze oudste is nu 6 jaar en de jongste 3. Ik heb het idee dat het voor kinderen vanaf een jaar of 7/8 niet fijn is om te gaan verhuizen. Ik las gisteren ook een artikel op internet dat verhuizen voor jonge pubers nogal impact kan hebben en dat verhuizen tussen de basisschool en middelbare school dus niet wordt aangeraden. Dat maakt dat het voor mij voelt als: of nu verhuizen of nog 12 jaar op deze plek blijven wonen.
Ons huis zelf is echt heel fijn en de tuin ook. We wonen op een mooie plek aan de rand van het dorp tegenover een natuurgebied. Verhuizen naar de stad die we op het oog hebben betekent waarschijnlijk dat we hier op achteruit zouden gaan of een veel duurder huis zouden moeten kopen. Nadeel is wel dat ons huis is gelegen aan een landweg zonder stoep waar heel hard wordt gereden. De kinderen kunnen daardoor niet op straat spelen en er is ook geen veilige route om naar school te fietsen. Er moeten dus echt speelafspraakjes worden gemaakt, waarbij kinderen gebracht en gehaald moeten worden. Ik woonde vroeger zelf als kind in een woonerf in een kinderrijke wijk en speelde heel veel met andere kinderen op straat. Dat hebben mijn kinderen nu niet en zou ik wel heel fijn voor ze vinden en het zou ons ook wat meer rust geven als ze hun eigen weg zouden kunnen gaan. Maar is dat nog realistisch deze tijd?
Voordeel is dat die stad die we overwegen middelbare scholen heeft, waar ze nu voor een middelbare school 45 minuten moeten fietsen langs een provinciale weg.
Wat ik er zo lastig aan vind is dat je de nieuwe situatie niet eerst kan uitproberen, terwijl je wel afstand zou doen van een huis wat bevalt en waar je aan bent gehecht. Wat als het tegenvalt en we spijt krijgen? Mijn vriend herkent hetgeen ik voel wel, maar heeft er zelf minder last van, ook omdat hij minder behoefte heeft aan mensen om zich heen dan ik.
Zijn er mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten en die over hun uiteindelijke keuze willen vertellen? Misschien maakt dat het voor mij duidelijker wat we moeten doen.
Dank alvast!
dinsdag 16 februari 2021 om 16:17
Anno nu zijn er elektrische fietsen, dat scheelt ook een hoop. Ondanks dat ik ook geen fietsliefhebber was had ik nooit willen ruilen met een stadse woonomgeving waar je overal tussen de drukte zit (ook in 'n rijtjeshuis in 'n rustige straat heb je kans op burenoverlast met al die veel te kleine tuintjes)poldervrouw schreef: ↑16-02-2021 15:25MIjn kinderen zijn mij daarom ook enorm dankbaar dat we nog in dit heerlijke dorp wonen ipv de grote plaats waar we vandaan komen. En natuurlijk hebben ze gemopperd op het uur fietsen naar de middelbare school. Inmiddels is mijn oudste het huis uit.. en heeft een huis gekocht in... een klein dorp. En mijn middelste wil ook niet in grote plaats wonen.
Ik mis de stad voor geen meter. Als ik drukte wil zoek ik het wel op.
In een landelijke omgeving wonen biedt zoveel mogelijkheden en voordelen. En idd, je bent zo in de stad als je daar behoefte aan hebt. Maar je komt wel 'n stuk lekkerder thuis na een dagje in de drukte.
dinsdag 16 februari 2021 om 16:35
Ik moest 30 minuten (onderbouw) en later 45 minuten (bovenbouw) fietsen naar mijn middelbare school. Er was een middelbare school in ons dorp maar ik wilde zelf juist graag naar een school buiten het dorp.
Vriendinnen van me die in en grote stad woonden waren met de fiets ongeveer 45 minuten onderweg. In kilometers was hun school dichterbij hun huis dan bij mij, maar zij moesten veel wachten voor verkeerslichten terwijl ik lange stukken door de polder fietste zonder over te hoeven steken.
Vriendinnen van me die in en grote stad woonden waren met de fiets ongeveer 45 minuten onderweg. In kilometers was hun school dichterbij hun huis dan bij mij, maar zij moesten veel wachten voor verkeerslichten terwijl ik lange stukken door de polder fietste zonder over te hoeven steken.
dinsdag 16 februari 2021 om 18:00
Is er in die stad dan nog een betaalbaar huis in een woonwijk te vinden?
En wat doe je als straks je vrienden de benen nemen en verhuizen naar een dorp?
Ze blijven misschien niet eeuwig in de stad wonen.
Langs de andere kant:
Hier ook nooit meer een dorp en ons-kent-ons-gedoe, belabberd openbaar vervoer, ... En mijn kinderen continu 3 kwartier de fiets opjagen in de middelbare (en waarschijnlijk ook voor een eventueel bijbaantje + om hun vrienden van school te zien) zou ik de hel vinden.
En wat doe je als straks je vrienden de benen nemen en verhuizen naar een dorp?
Ze blijven misschien niet eeuwig in de stad wonen.
Langs de andere kant:
Hier ook nooit meer een dorp en ons-kent-ons-gedoe, belabberd openbaar vervoer, ... En mijn kinderen continu 3 kwartier de fiets opjagen in de middelbare (en waarschijnlijk ook voor een eventueel bijbaantje + om hun vrienden van school te zien) zou ik de hel vinden.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 17 februari 2021 om 16:45
Precies! Er is een soort leegloop gaande in de steden naar rustigere gemeentes/dorpen heb ik 't idee. Dus voor 't zelfde geld gaat TO terug naar de stad en zijn de vrienden juist op huizenjacht in een dorp omdat ze van de lockdowns geleerd hebben dat een grote tuin en natuur om je heen onbetaalbaar is.Wissewis schreef: ↑16-02-2021 18:00Is er in die stad dan nog een betaalbaar huis in een woonwijk te vinden?
En wat doe je als straks je vrienden de benen nemen en verhuizen naar een dorp?
Ze blijven misschien niet eeuwig in de stad wonen.
Langs de andere kant:
Hier ook nooit meer een dorp en ons-kent-ons-gedoe, belabberd openbaar vervoer, ... En mijn kinderen continu 3 kwartier de fiets opjagen in de middelbare (en waarschijnlijk ook voor een eventueel bijbaantje + om hun vrienden van school te zien) zou ik de hel vinden.
donderdag 18 februari 2021 om 05:51
Wij hebben allebei op verschillende plekken in de wereld gewoond en nooit problemen gehad met nieuwe contacten maken, maar hier lijkt het maar niet te lukken. Nou moet ik ook zeggen dat de mensen die ik tegenkom via de kinderen bijvoorbeeld wel aardig zijn, maar dat ik daar ook niet een enorme klik mee heb dat ik denk dat daar een vriendschap uit voort zou kunnen komen.
Het komt nou niet op me over alsof je een beetje moeite hebt gestoken in contacten opbouwen als je het alleen maar hebt over mensen die je via je kinderen tegenkomt. Als je dan in die mensen ook nog geen moeite steekt dan begrijp ik wel dat het niet wil lukken. Wil je het wel doen slagen vraag ik mij dan af?
Onze vrienden en familie wonen dus niet in ons dorp, maar elders in het land. Het gevolg hiervan is dat we dus altijd minimaal een half uur met de auto moeten reizen voor sociale contacten of mensen actief bij ons moeten uitnodigen. Ik begin hier een beetje van te balen. Dat komt ook omdat mijn kinderen niet zo makkelijk zijn met autoritten en vaak ook niet mee willen.
Je kunt toch gewoon zonder kinderen gaan dan? Voor een half uurtje rijden hoef je je daar echt niet door tegen te houden. En die vrienden kunnen ook gaan verhuizen, wat ga je dan doen?
En is het echt zo'n grote drempel dat je kinderen niet direct zin hebben om in de auto te gaan of werp je die drempel zelf een beetje op omdat je zelf geen zin hebt om zo 'ver' te moeten reizen?
donderdag 18 februari 2021 om 07:42
TO geeft zelf aan dat haar kinderen nu niet kunnen buitenspelen en ze dat vervelend vind. En dat ze zelf vroeger ergens woonde waar dat wel kon en als heel prettig heeft ervaren. Dat jou kinderen het niet als onprettig ervaren kan, maar TO vind het zelf al onprettig en dat kan ik me goed voorstellen als je anders bent gewend. Ik zou er nu ook niet aan moeten denken om kind continu overal heen te moeten brengen of halen of om zelf steeds kinderen mee te moeten nemen na school.poldervrouw schreef: ↑16-02-2021 15:27En dat spelen .. mijn kinderen speelden meer dan prima buiten en ook bij kinderen op de buitenweg. DAt betekende dat ik OF met ze op de fiets erheen ging of met de auto. Maar vaak genoeg nam ouder van kind waar gespeeld ging worden mijn kind mee met de auto en haalde ik kind weer op. Mijn kinderen hebben nooit last gehad van het feit dat we woonden zoals we wonen. Dat is echt onzin. Ze spelen. hier beter buiten dan in de woonwijk van de grote plaats waar wij vandaan kwamen. Dat was echt niet beter hoor
