Thuis
alle pijlers
Voel jij je schuldig na de dood van je huisdier?
woensdag 11 januari 2023 om 20:18
Wij hadden 2 katten waar er nu nog eentje van over is. Onze ene kat, Boris, is afgelopen mei overleden. Ik heb het er met vlagen nog steeds moeilijk mee en schuldgevoelens spelen dan op.
We merkte bij Boris dat hij meer plastte. Ook zagen we dat hij afviel. Boris is altijd een redelijk dikke kat geweest, ik was eigenlijk blij dat hij wat aan het af vallen was. Achteraf een domme gedachte natuurlijk, als een dier gewicht verliest is er vaak wat aan de hand. Wat betreft gedrag en zijn doen en laten merkten we niet veel.
Op een dag was hij ontzettend lusteloos en at zijn eten niet. We hebben toen direct de dierenarts gebeld en we konden in de middag al terecht. Boris kwam niet meer thuis... Hij is 4 dagen opgenomen geweest in het dierenziekenhuis. Diabetes in een vergevorderd stadium. In eerste instantie reageerde hij nog wel wat op de insuline, maar het ging op een gegeven moment bergafwaarts. Inslapen was onvermijdelijk..
Ik voel me schuldig dat de symptomen er waren. We hebben ze gezien, maar lagen de link niet... Boris is 10 jaar geworden. Zijn broer hebben we gelukkig nog en die is voor zover we kunnen zien gezond.
Ik vroeg me af of meerdere forummers schuldgevoelens hebben na de dood van hun huisdier. Hoe ga jij ermee om?
We merkte bij Boris dat hij meer plastte. Ook zagen we dat hij afviel. Boris is altijd een redelijk dikke kat geweest, ik was eigenlijk blij dat hij wat aan het af vallen was. Achteraf een domme gedachte natuurlijk, als een dier gewicht verliest is er vaak wat aan de hand. Wat betreft gedrag en zijn doen en laten merkten we niet veel.
Op een dag was hij ontzettend lusteloos en at zijn eten niet. We hebben toen direct de dierenarts gebeld en we konden in de middag al terecht. Boris kwam niet meer thuis... Hij is 4 dagen opgenomen geweest in het dierenziekenhuis. Diabetes in een vergevorderd stadium. In eerste instantie reageerde hij nog wel wat op de insuline, maar het ging op een gegeven moment bergafwaarts. Inslapen was onvermijdelijk..
Ik voel me schuldig dat de symptomen er waren. We hebben ze gezien, maar lagen de link niet... Boris is 10 jaar geworden. Zijn broer hebben we gelukkig nog en die is voor zover we kunnen zien gezond.
Ik vroeg me af of meerdere forummers schuldgevoelens hebben na de dood van hun huisdier. Hoe ga jij ermee om?
vrijdag 13 januari 2023 om 19:17
Verdrietige verhalen, maar ik vind het ergens ook zo enorm fijn om te lezen dat er veel mensen zijn die zich zo betrokken voelen bij hun dieren.
Voor de mensen die eigenlijk geen kat meer willen maar misschien wel een aanloper of asielkat: er is een shelter in Israël genaamd Chachi's Haven, gerund door een (beetje excentrieke) vrouw. In de shelter zitten veel katten, daarnaast voert ze elke avond/nacht nog vele kolonies straatkatten. Het schijnt dweilen met de kraan open te zijn in Israël. Zij is na vele jaren van weerstand van de omgeving en de autoriteiten helemaal op, ze is ook ziek, ze wil weg uit Israël, al kan dat natuurlijk eigenlijk niet vanwege haar katten. Ze probeert nu eerst zo veel mogelijk van haar katten elders - mag over de hele wereld zijn - te plaatsen. Dus overweeg je om misschien toch een kat te nemen, eentje uit haar shelter zou voor haar én voor die kat de wereld betekenen.
Mochten eventuele kosten een probleem zijn, stuur me een pb, wie weet wat we kunnen regelen.
Voor de mensen die eigenlijk geen kat meer willen maar misschien wel een aanloper of asielkat: er is een shelter in Israël genaamd Chachi's Haven, gerund door een (beetje excentrieke) vrouw. In de shelter zitten veel katten, daarnaast voert ze elke avond/nacht nog vele kolonies straatkatten. Het schijnt dweilen met de kraan open te zijn in Israël. Zij is na vele jaren van weerstand van de omgeving en de autoriteiten helemaal op, ze is ook ziek, ze wil weg uit Israël, al kan dat natuurlijk eigenlijk niet vanwege haar katten. Ze probeert nu eerst zo veel mogelijk van haar katten elders - mag over de hele wereld zijn - te plaatsen. Dus overweeg je om misschien toch een kat te nemen, eentje uit haar shelter zou voor haar én voor die kat de wereld betekenen.
Mochten eventuele kosten een probleem zijn, stuur me een pb, wie weet wat we kunnen regelen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 14 januari 2023 om 15:08
Onze poes is een aantal weken na onze verhuizing overleden. Ze was vrij oud, 19 of 20 (ex-zwerfkat dus weet niet zeker, schatting van de dierenarts). Ze werd al wat mottiger en schonkiger, maar leek het erg naar haar zin te hebben in ons nieuwe huis, zat de hele dag op de rugleuning van de bank naar buiten te kijken en kwam 's avonds op schoot zitten. Ik had wel al een nieuwe dierenarts gezocht in onze nieuwe woonplaats, maar was daar nog niet geweest, ze leek niet ziek en ik vond de verhuizing wel weer eventjes genoeg voor op haar bordje. Soms at ze wat minder goed, maar dan met extra lekkere hapjes ging ze altijd weer eten. Op een ochtend lag ze ineens dood in de bijkeuken. Nergens bloed, braaksel, ontlasting of plas dus ik denk dat het ineens gebeurd is. Ik heb haar ook niet gehoord, en dat terwijl onze slaapkamer recht boven de bijkeuken is.
Het lullige is dat ik haar 's avonds vaak welterusten zei (als ik degene was die afsloot ipv man) en ik dat dus juist die ene avond daarvoor niet gedaan had. Mijn man was er die nacht niet, ik was in slaap gevallen bij onze kinderen en toen ik wakker werd had ik zoiets van: oh ja, ff de vaatwasser nog aanzetten en checken of de keukendeur op slot is. Dat heb ik in het donker met m'n slaaphoofd gedaan en verder niet meer even gekeken bij onze poes, die in de woonkamer was. Dat heeft me echt weeeeeeken nog achtervolgd, dat ik niet nog even welterusten gezegd heb en mijn man (op wie ze gek was) er ook al niet was.
Het lullige is dat ik haar 's avonds vaak welterusten zei (als ik degene was die afsloot ipv man) en ik dat dus juist die ene avond daarvoor niet gedaan had. Mijn man was er die nacht niet, ik was in slaap gevallen bij onze kinderen en toen ik wakker werd had ik zoiets van: oh ja, ff de vaatwasser nog aanzetten en checken of de keukendeur op slot is. Dat heb ik in het donker met m'n slaaphoofd gedaan en verder niet meer even gekeken bij onze poes, die in de woonkamer was. Dat heeft me echt weeeeeeken nog achtervolgd, dat ik niet nog even welterusten gezegd heb en mijn man (op wie ze gek was) er ook al niet was.
zondag 15 januari 2023 om 12:13
Ik kan me voorstellen dat dit erg verdrietig voelt. Maar zo te lezen was je een heel lief baasjemater_matuta schreef: ↑14-01-2023 15:08Onze poes is een aantal weken na onze verhuizing overleden. Ze was vrij oud, 19 of 20 (ex-zwerfkat dus weet niet zeker, schatting van de dierenarts). Ze werd al wat mottiger en schonkiger, maar leek het erg naar haar zin te hebben in ons nieuwe huis, zat de hele dag op de rugleuning van de bank naar buiten te kijken en kwam 's avonds op schoot zitten. Ik had wel al een nieuwe dierenarts gezocht in onze nieuwe woonplaats, maar was daar nog niet geweest, ze leek niet ziek en ik vond de verhuizing wel weer eventjes genoeg voor op haar bordje. Soms at ze wat minder goed, maar dan met extra lekkere hapjes ging ze altijd weer eten. Op een ochtend lag ze ineens dood in de bijkeuken. Nergens bloed, braaksel, ontlasting of plas dus ik denk dat het ineens gebeurd is. Ik heb haar ook niet gehoord, en dat terwijl onze slaapkamer recht boven de bijkeuken is.
Het lullige is dat ik haar 's avonds vaak welterusten zei (als ik degene was die afsloot ipv man) en ik dat dus juist die ene avond daarvoor niet gedaan had. Mijn man was er die nacht niet, ik was in slaap gevallen bij onze kinderen en toen ik wakker werd had ik zoiets van: oh ja, ff de vaatwasser nog aanzetten en checken of de keukendeur op slot is. Dat heb ik in het donker met m'n slaaphoofd gedaan en verder niet meer even gekeken bij onze poes, die in de woonkamer was. Dat heeft me echt weeeeeeken nog achtervolgd, dat ik niet nog even welterusten gezegd heb en mijn man (op wie ze gek was) er ook al niet was.
Ik ben helemaal niet zweverig, maar ik heb gelezen over rainbow bridge, en ik hoop zo dat het bestaat. Afgelopen dagen heel verdrietig geweest. Zelfs op mijn werk tranen met tuiten... Het enige wat ik nog kan zijn is er voor de volle 100 procent er zijn voor onze andere kat. Ik knuffel 'm veel meer, ik denk niet dat hij weet wat 'm overkomt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
