Thuis
alle pijlers
Zoontje 6 is op school ideaal maar thuis.........
dinsdag 12 mei 2009 om 14:26
Goedenmiddag mede-forummers,
Ik heb wat advies nodig. Mijn zoontje van 6 is op school een voorbeeldig kind en thuis luistert hij voor geen meter. Hij scheld en is veel boos en wil doen waar hij zin in heeft wanneer hij er zin in heeft. We zijn best streng en laten hem ook niet echt ergens mee wegkomen maar het komt op een punt dat we met onze handen in de haren staan. Dit is begonnen toen zijn broertje geboren is, die nu net 2 geworden is. Hij kan het niet aan dat die ook aandacht nodig heeft en die kleine sneeuwt ook helemaal onder want dat is een heel makkelijk kindje. Vanmorgen is het geéscaleerd en heb ik hem een tik verkocht wat ik noooooooooooooooooit doe normaal. Ik voel me de hele dag al schuldig en weet gewoon niet meer wat ik ermee aanmoet. Mijn man en ik beginnen heel erg aan onszelf te twijfelen, eigenlijk ik meer dan mijn man. Hebben we het wel goed gedaan, doen we het wel goed? Waar ligt de grens van tolleratie?
Tips?????
Ik heb wat advies nodig. Mijn zoontje van 6 is op school een voorbeeldig kind en thuis luistert hij voor geen meter. Hij scheld en is veel boos en wil doen waar hij zin in heeft wanneer hij er zin in heeft. We zijn best streng en laten hem ook niet echt ergens mee wegkomen maar het komt op een punt dat we met onze handen in de haren staan. Dit is begonnen toen zijn broertje geboren is, die nu net 2 geworden is. Hij kan het niet aan dat die ook aandacht nodig heeft en die kleine sneeuwt ook helemaal onder want dat is een heel makkelijk kindje. Vanmorgen is het geéscaleerd en heb ik hem een tik verkocht wat ik noooooooooooooooooit doe normaal. Ik voel me de hele dag al schuldig en weet gewoon niet meer wat ik ermee aanmoet. Mijn man en ik beginnen heel erg aan onszelf te twijfelen, eigenlijk ik meer dan mijn man. Hebben we het wel goed gedaan, doen we het wel goed? Waar ligt de grens van tolleratie?
Tips?????
dinsdag 12 mei 2009 om 14:31
quote:Suzeli schreef op 12 mei 2009 @ 14:29:
Vraag eens aan je zoontje hoe hij het op school vind en waarom ie zo doet tuis en op school.
enne doorvragenHij is niet zo gek op school want als ie vakantie heeft is ie altijd erg blij maar als hij er is heeft hij het best naar zijn zin. Ik vraag hem altijd waarom thuis zo en op school zo maar dan krijg ik een ontwijkend antwoord en er is gewoon heel moeilijk tot hem door te dringen. Ik denk zelf dat hij op school respect voor de juf heeft en voor ons niet of zo?
Vraag eens aan je zoontje hoe hij het op school vind en waarom ie zo doet tuis en op school.
enne doorvragenHij is niet zo gek op school want als ie vakantie heeft is ie altijd erg blij maar als hij er is heeft hij het best naar zijn zin. Ik vraag hem altijd waarom thuis zo en op school zo maar dan krijg ik een ontwijkend antwoord en er is gewoon heel moeilijk tot hem door te dringen. Ik denk zelf dat hij op school respect voor de juf heeft en voor ons niet of zo?
dinsdag 12 mei 2009 om 14:38
quote:Mirjam762 schreef op 12 mei 2009 @ 14:33:
Kan het niet zo zijn dat hij op school op zijn tenen loopt om het bij te benen en dat dan thuis alle spanning eruit komt?
Hoi Mirjam,
Daar heb ik ook weleens aan gedacht. Hij moet daar natuurlijk de hele dag stilzitten (tenminste met les) en luisteren en doen wat hem gezegd wordt. Thuis lijkt hij wel een wervelwind die nooit eens iets kan doen op het moment dat je het hem vraagt. Hierdoor hebben we problemen met hem vanaf het moment dat hij wakker wordt en zich aan moet kleden, moet eten, moet tanden poetsen, naar school moet, avondeten en weer naar bed. Alles wat hij moet doen is een drama. Je moet echt engelengeduld met hem hebben want hij moet altijd eerst even dit of even dat. Je hebt daar niet altijd zin in of tijd voor. Plus je hebt nog een dreumes lopen die ook aandacht wil maar daar kom ik niet eens aan toe. Ik vraag mij echt af of wij het fout hebben gedaan toen hij jonger was want toen gaven we hem best veel ruimte en vonden alles lief en leuk en hadden we veel meer geduld met hem.
Kan het niet zo zijn dat hij op school op zijn tenen loopt om het bij te benen en dat dan thuis alle spanning eruit komt?
Hoi Mirjam,
Daar heb ik ook weleens aan gedacht. Hij moet daar natuurlijk de hele dag stilzitten (tenminste met les) en luisteren en doen wat hem gezegd wordt. Thuis lijkt hij wel een wervelwind die nooit eens iets kan doen op het moment dat je het hem vraagt. Hierdoor hebben we problemen met hem vanaf het moment dat hij wakker wordt en zich aan moet kleden, moet eten, moet tanden poetsen, naar school moet, avondeten en weer naar bed. Alles wat hij moet doen is een drama. Je moet echt engelengeduld met hem hebben want hij moet altijd eerst even dit of even dat. Je hebt daar niet altijd zin in of tijd voor. Plus je hebt nog een dreumes lopen die ook aandacht wil maar daar kom ik niet eens aan toe. Ik vraag mij echt af of wij het fout hebben gedaan toen hij jonger was want toen gaven we hem best veel ruimte en vonden alles lief en leuk en hadden we veel meer geduld met hem.
dinsdag 12 mei 2009 om 14:39
quote:Lampone schreef op 12 mei 2009 @ 14:35:
Ga eens naar het pedagogisch spreekuur bij de huisarts/consultatiebureau/school en leg je vraag daar neer.
We kunnen hier wel gaan speculeren, maar daar schiet je niets mee op (Ook ik, als pedagoog, kan je van zo'n afstand niet helpen)
Hoi Lampone,
Dank je wel voor de tip, dat is een idee.
Dus je kunt ook niet kleine tips geven? Ik voel me gewoon gefaald als moeder, zeker na die tik vanmorgen.
Ga eens naar het pedagogisch spreekuur bij de huisarts/consultatiebureau/school en leg je vraag daar neer.
We kunnen hier wel gaan speculeren, maar daar schiet je niets mee op (Ook ik, als pedagoog, kan je van zo'n afstand niet helpen)
Hoi Lampone,
Dank je wel voor de tip, dat is een idee.
Dus je kunt ook niet kleine tips geven? Ik voel me gewoon gefaald als moeder, zeker na die tik vanmorgen.
dinsdag 12 mei 2009 om 14:41
Misschien dat de combinatie nieuw broertje en voor het eerst naar school (allebei 2 jaar geleden zo'n beetje) ook niet ideaal was. Een kind kan wel eens denken dat hij plots de hele dag naar school moet omdat er een baby geboren is. Ook al weet hij nu wel dat de vork anders in de steel zit, het gevoel kan blijven.
Maar goed, je hebt geen vermoedens dat hij niet goed meekomt of dat hij gepest wordt?
Dat hij meer respect heeft voor de juf kan best, vreemde ogen dwingen immers en kinderen corrigeren elkaar ook in de klas.
Begin thuis eens om uit de negatieve spiraal te komen en benoem en beloon zijn goede dingen eens extra. Ga ook leuke dingen samen doen zodat hij ook ervaart dat jullie het ook leuk kunnen hebben samen.
Je kunt bij het Steunpunt Opvoeding ook altijd advies vragen als je er echt niet uitkomt. Zij kunnen je verder helpen met tips, cursussen en als het echt moet gezinsbegeleiding.
Maar goed, je hebt geen vermoedens dat hij niet goed meekomt of dat hij gepest wordt?
Dat hij meer respect heeft voor de juf kan best, vreemde ogen dwingen immers en kinderen corrigeren elkaar ook in de klas.
Begin thuis eens om uit de negatieve spiraal te komen en benoem en beloon zijn goede dingen eens extra. Ga ook leuke dingen samen doen zodat hij ook ervaart dat jullie het ook leuk kunnen hebben samen.
Je kunt bij het Steunpunt Opvoeding ook altijd advies vragen als je er echt niet uitkomt. Zij kunnen je verder helpen met tips, cursussen en als het echt moet gezinsbegeleiding.
dinsdag 12 mei 2009 om 14:50
quote:Starshine schreef op 12 mei 2009 @ 14:41:
Misschien dat de combinatie nieuw broertje en voor het eerst naar school (allebei 2 jaar geleden zo'n beetje) ook niet ideaal was. Een kind kan wel eens denken dat hij plots de hele dag naar school moet omdat er een baby geboren is. Ook al weet hij nu wel dat de vork anders in de steel zit, het gevoel kan blijven.
Maar goed, je hebt geen vermoedens dat hij niet goed meekomt of dat hij gepest wordt?
Dat hij meer respect heeft voor de juf kan best, vreemde ogen dwingen immers en kinderen corrigeren elkaar ook in de klas.
Begin thuis eens om uit de negatieve spiraal te komen en benoem en beloon zijn goede dingen eens extra. Ga ook leuke dingen samen doen zodat hij ook ervaart dat jullie het ook leuk kunnen hebben samen.
Je kunt bij het Steunpunt Opvoeding ook altijd advies vragen als je er echt niet uitkomt. Zij kunnen je verder helpen met tips, cursussen en als het echt moet gezinsbegeleiding.
Hoi Starshine (mooie naam trouwens),
Hij ging al bijna een jaar naar school maar dat van het nieuwe broertje is zeker waar. Hij zegt ook gewoon te willen dat hij weggaat. Ik heb geen vermoedens nee in die richting want hij gaat lekker op school en is ook in de meeste vakken gemiddeld of meer dan gemiddeld dus dat is ook het probleem niet. Hij gaat gewoon naar school, hoewel hij het tutorlezen (met kinderen van groep 7) erg eng vind en dan ook meerdere malen naar buiten komt rennen huilend.
Dat van vreemde ogen dwingen is ook waar maar op een gegeven moment zijn het toch geen vreemde ogen meer? Ik heb zo'n respect voor zo'n lerares.
Ik begrijp wat je bedoeld maar het probleem is dat hij altijd al meer aandacht krijgt als die kleine omdat we weten hoe belangrijk dit voor hem is. Hij gaat dus meerdere malen alleen met ons op pad en krijgt echt heel veel positieve aandacht. Ook prijzen we hem de hemel in als hij het goed doet maar het lijkt wel of het niet aankomt bij hem. Tuurlijk is de aandacht minder dan vroeger maarja dat kan ook niet anders en dat proberen we hem ook steeds uit te leggen. Mijn man brengt hem naar bed en praat nog even met hem, leest hem voor (als hij zijn verhaaltje niet al kwijt is). Ik ben echt ten einde raad en mijn man ook.
Misschien dat de combinatie nieuw broertje en voor het eerst naar school (allebei 2 jaar geleden zo'n beetje) ook niet ideaal was. Een kind kan wel eens denken dat hij plots de hele dag naar school moet omdat er een baby geboren is. Ook al weet hij nu wel dat de vork anders in de steel zit, het gevoel kan blijven.
Maar goed, je hebt geen vermoedens dat hij niet goed meekomt of dat hij gepest wordt?
Dat hij meer respect heeft voor de juf kan best, vreemde ogen dwingen immers en kinderen corrigeren elkaar ook in de klas.
Begin thuis eens om uit de negatieve spiraal te komen en benoem en beloon zijn goede dingen eens extra. Ga ook leuke dingen samen doen zodat hij ook ervaart dat jullie het ook leuk kunnen hebben samen.
Je kunt bij het Steunpunt Opvoeding ook altijd advies vragen als je er echt niet uitkomt. Zij kunnen je verder helpen met tips, cursussen en als het echt moet gezinsbegeleiding.
Hoi Starshine (mooie naam trouwens),
Hij ging al bijna een jaar naar school maar dat van het nieuwe broertje is zeker waar. Hij zegt ook gewoon te willen dat hij weggaat. Ik heb geen vermoedens nee in die richting want hij gaat lekker op school en is ook in de meeste vakken gemiddeld of meer dan gemiddeld dus dat is ook het probleem niet. Hij gaat gewoon naar school, hoewel hij het tutorlezen (met kinderen van groep 7) erg eng vind en dan ook meerdere malen naar buiten komt rennen huilend.
Dat van vreemde ogen dwingen is ook waar maar op een gegeven moment zijn het toch geen vreemde ogen meer? Ik heb zo'n respect voor zo'n lerares.
Ik begrijp wat je bedoeld maar het probleem is dat hij altijd al meer aandacht krijgt als die kleine omdat we weten hoe belangrijk dit voor hem is. Hij gaat dus meerdere malen alleen met ons op pad en krijgt echt heel veel positieve aandacht. Ook prijzen we hem de hemel in als hij het goed doet maar het lijkt wel of het niet aankomt bij hem. Tuurlijk is de aandacht minder dan vroeger maarja dat kan ook niet anders en dat proberen we hem ook steeds uit te leggen. Mijn man brengt hem naar bed en praat nog even met hem, leest hem voor (als hij zijn verhaaltje niet al kwijt is). Ik ben echt ten einde raad en mijn man ook.
dinsdag 12 mei 2009 om 15:06
quote:Suzeli schreef op 12 mei 2009 @ 15:03:
* neigt naar stickertjes*
Heb je het er ook al over gehad met hem dat het zo heel moeilijk is voor jou?
Hoe doet hij tegen de kleine?
Heb je het idee dat belonen beter aankomt als straffen?
Hoi Suzeli,
Ik ben zelfs al een keer in huilen uitgebarsten (zonder dat ik het wilde) en toen ging hij me troosten en ik kreeg een tekening maar dat duurde maar even.
Hij pest die kleine voortdurend maar is ook wel weer gek op hem en beschermend, het is heel dubbel. Hij gunt hem het licht in zijn ogen niet en wil ook constant maar baby zijn zoals hij dat zegt.
Het probleem is dat ik het idee heb dat niets meer aankomt, straffen niet en belonen ook niet.
* neigt naar stickertjes*
Heb je het er ook al over gehad met hem dat het zo heel moeilijk is voor jou?
Hoe doet hij tegen de kleine?
Heb je het idee dat belonen beter aankomt als straffen?
Hoi Suzeli,
Ik ben zelfs al een keer in huilen uitgebarsten (zonder dat ik het wilde) en toen ging hij me troosten en ik kreeg een tekening maar dat duurde maar even.
Hij pest die kleine voortdurend maar is ook wel weer gek op hem en beschermend, het is heel dubbel. Hij gunt hem het licht in zijn ogen niet en wil ook constant maar baby zijn zoals hij dat zegt.
Het probleem is dat ik het idee heb dat niets meer aankomt, straffen niet en belonen ook niet.
dinsdag 12 mei 2009 om 15:09
Ik denk dat het sowieso belangrijk is om afspraken te maken met je zoontje.
Je zegt dat het 's ochtends nogal chaotisch verloopt, dat hij nog van alles wil doen.
Zijn dit dingen die nodig zijn om naar school te gaan? Dingen die hij mee wil nemen?
Als dat het geval is, plan tijd in voor het slapengaan (of na het eten) waarin je de volgende dag met hem doorneemt en kleding/speelgoed klaar legt.
Verder kan ik me voorstellen dat hij het erg op prijs stelt om een-op-een tijd te hebben met papa en/of mama. Maak hier ook afspraken over. Het klinkt misschien stom, maar een kind kan zich ook veel beter concentreren op een boekje als hij 'klaar is' om een boekje te gaan lezen. Spreek af om samen te gaan eten, laat hem zelf zijn boterham smeren. Een kind betrekken in wat je aan het doen bent is de helft.
Over het lezen met de oudere kinderen, waarom moet hij daarom huilen en heb je dit met de juf besproken?
Verder natuurlijk veel sterkte. Ik kan me voorstellen dat jij je vanmorgen dusdanig machteloos voelde dat een klap de enige oplossing leek. Voel je niet te schuldig, iedere ouder 'verliest' het wel eens. Probeer je te richten op jouw mogelijkheden om dit de volgende keer te vermijden.
(Het advies over de pedagoog blijft staan natuurlijk)
Je zegt dat het 's ochtends nogal chaotisch verloopt, dat hij nog van alles wil doen.
Zijn dit dingen die nodig zijn om naar school te gaan? Dingen die hij mee wil nemen?
Als dat het geval is, plan tijd in voor het slapengaan (of na het eten) waarin je de volgende dag met hem doorneemt en kleding/speelgoed klaar legt.
Verder kan ik me voorstellen dat hij het erg op prijs stelt om een-op-een tijd te hebben met papa en/of mama. Maak hier ook afspraken over. Het klinkt misschien stom, maar een kind kan zich ook veel beter concentreren op een boekje als hij 'klaar is' om een boekje te gaan lezen. Spreek af om samen te gaan eten, laat hem zelf zijn boterham smeren. Een kind betrekken in wat je aan het doen bent is de helft.
Over het lezen met de oudere kinderen, waarom moet hij daarom huilen en heb je dit met de juf besproken?
Verder natuurlijk veel sterkte. Ik kan me voorstellen dat jij je vanmorgen dusdanig machteloos voelde dat een klap de enige oplossing leek. Voel je niet te schuldig, iedere ouder 'verliest' het wel eens. Probeer je te richten op jouw mogelijkheden om dit de volgende keer te vermijden.
(Het advies over de pedagoog blijft staan natuurlijk)
dinsdag 12 mei 2009 om 15:15
Nageltje, rot he zo'n situatie. Ik denk dat structuur, structuur en nog eens structuur hem al veel kunnen helpen. Maak een dagschema en neem overal ruim de tijd voor (zeker 's morgens, want dat zijn vaak de grootste stressmomenten). Ik heb een heleboel pictogrammen voor je die daarbij kunnen helpen. Zo geef je hem overzicht; hij ziet wat er moet gebeuren en kan hierop anticiperen. Zet ook gewoon jullie tijd voor zijn broertje erop, eventueel met hetzelfde symbool als wat ze misschien op school gebruiken (een mond met een vinger ervoor; bij mijn zoon zette de juf deze op tafel als ze even een half uurtje met een paar kinderen apart ging werken; de andere kinderen mochten haar dan niet storen). En prijs hem voor dingen die wel goed gaan!
Ik weet hoe het is..je kunt ten einde raad raken van zo'n situatie.
Ik weet hoe het is..je kunt ten einde raad raken van zo'n situatie.
dinsdag 12 mei 2009 om 15:16
En o ja, als je de pictogrammen wilt, moet je me maar even mailen op xxismoedervan2@live.nl.
dinsdag 12 mei 2009 om 15:45
Maak tijd voor alleen je zoontje. Dus zonder broertje erbij, maak er een nageltje-zoontje-dag van of iets dergelijks, onderneem activiteiten speciaal met hem. Verder zoveel mogelijk vaste structuur in de dag, ook in de dag als broertje bijv op bed ligt of zichzelf even vermaakt een momentje voor jou en hem samen. Ik ken genoeg kinderen die krengen zijn als hun ouders erbij zijn en veranderen in engeltjes als die ouders hun hielen gelicht hebben. Dat wil niet zeggen dat jij persé iets hardgrondig verkeerd doet, maar jullie zijn even in een verkeerde spiraal terecht gekomen. Probeer positief de draad weer op te pakken, want hij voelt jou wss haarfijn aan en reageert daarop met negatief gedrag. Dus, put on your happy face, maak het weer gezellig en hopelijk keert hij om als een blad aan de boom (nouja, zal wel even duren, maar consequent doorzetten). Succes!!!
dinsdag 12 mei 2009 om 15:45
quote:Lampone schreef op 12 mei 2009 @ 15:09:
Ik denk dat het sowieso belangrijk is om afspraken te maken met je zoontje.
Je zegt dat het 's ochtends nogal chaotisch verloopt, dat hij nog van alles wil doen.
Zijn dit dingen die nodig zijn om naar school te gaan? Dingen die hij mee wil nemen?
Als dat het geval is, plan tijd in voor het slapengaan (of na het eten) waarin je de volgende dag met hem doorneemt en kleding/speelgoed klaar legt.
Verder kan ik me voorstellen dat hij het erg op prijs stelt om een-op-een tijd te hebben met papa en/of mama. Maak hier ook afspraken over. Het klinkt misschien stom, maar een kind kan zich ook veel beter concentreren op een boekje als hij 'klaar is' om een boekje te gaan lezen. Spreek af om samen te gaan eten, laat hem zelf zijn boterham smeren. Een kind betrekken in wat je aan het doen bent is de helft.
Over het lezen met de oudere kinderen, waarom moet hij daarom huilen en heb je dit met de juf besproken?
Verder natuurlijk veel sterkte. Ik kan me voorstellen dat jij je vanmorgen dusdanig machteloos voelde dat een klap de enige oplossing leek. Voel je niet te schuldig, iedere ouder 'verliest' het wel eens. Probeer je te richten op jouw mogelijkheden om dit de volgende keer te vermijden.
(Het advies over de pedagoog blijft staan natuurlijk)
Hoi Lampone,
In de ochtend doet hij allemaal dingen die niets met school te maken heeft en dat frustreert me zo. Vanmorgen bijvoorbeeld was ie met een bal bezig want die wilde hij meenemen en ik zie dat dit niet kon want de fietstassen zaten vol. Dan gaat ie maar door met schoppen tegen die bal en redenen bedenken terwijl nee bij mij nee is en ook geen ja wordt (meestal). En zelfs schreeuwen helpt niet wat ik vreselijk vindt. Ik krijg op zo'n moment echt een hekel aan mijn eigen kind, erg he?
Verder is ie bezig met auto's tijdens het eten, zijn broertje pesten, uitlachen en mij treiteren. Echt waardeloos.
Zijn kleding leg ik al klaar maar dat is ook en strijd want hij wil beslissen wat hij aanwil terwijl ik iedere ochtend uitleg dat hij geen sportkleding naar school aanmag. Iedere ochtend is het weer een strijd met schreeuwen en huilen. Ik ben al gestopt met te willen dat hij om de dag zijn gewone schoenen aandoet want ik kan de strijd niet meer aan.
Ik zal hem meer verantwoording gaan geven want dit klinkt wel erg logisch. Ik doe alles voor hem en hij hoeft helemaal geen verantwoording te nemen. Misschien doe ik dit wel helemaal verkeerd want ik wil dat hij zijn buik vol heeft als ie naar school gaat en z'n haar leuk zit enzo.
Hij mag van de juf nu in de klas blijven met de leerling van groep 7. Evengoed vind hij het doodeng en rent geregeld weer naar buiten als ik wegloop en valt me dan om m'n benen. Vanmorgen ook weer. Dan praat ik of de juf even op hem in en is het goed.
Dank je wel voor de tips. IK wil me nooit meer zo schuldig voelen dus dat probeer ik zeker te voorkomen een volgende keer.
Ik denk dat het sowieso belangrijk is om afspraken te maken met je zoontje.
Je zegt dat het 's ochtends nogal chaotisch verloopt, dat hij nog van alles wil doen.
Zijn dit dingen die nodig zijn om naar school te gaan? Dingen die hij mee wil nemen?
Als dat het geval is, plan tijd in voor het slapengaan (of na het eten) waarin je de volgende dag met hem doorneemt en kleding/speelgoed klaar legt.
Verder kan ik me voorstellen dat hij het erg op prijs stelt om een-op-een tijd te hebben met papa en/of mama. Maak hier ook afspraken over. Het klinkt misschien stom, maar een kind kan zich ook veel beter concentreren op een boekje als hij 'klaar is' om een boekje te gaan lezen. Spreek af om samen te gaan eten, laat hem zelf zijn boterham smeren. Een kind betrekken in wat je aan het doen bent is de helft.
Over het lezen met de oudere kinderen, waarom moet hij daarom huilen en heb je dit met de juf besproken?
Verder natuurlijk veel sterkte. Ik kan me voorstellen dat jij je vanmorgen dusdanig machteloos voelde dat een klap de enige oplossing leek. Voel je niet te schuldig, iedere ouder 'verliest' het wel eens. Probeer je te richten op jouw mogelijkheden om dit de volgende keer te vermijden.
(Het advies over de pedagoog blijft staan natuurlijk)
Hoi Lampone,
In de ochtend doet hij allemaal dingen die niets met school te maken heeft en dat frustreert me zo. Vanmorgen bijvoorbeeld was ie met een bal bezig want die wilde hij meenemen en ik zie dat dit niet kon want de fietstassen zaten vol. Dan gaat ie maar door met schoppen tegen die bal en redenen bedenken terwijl nee bij mij nee is en ook geen ja wordt (meestal). En zelfs schreeuwen helpt niet wat ik vreselijk vindt. Ik krijg op zo'n moment echt een hekel aan mijn eigen kind, erg he?
Verder is ie bezig met auto's tijdens het eten, zijn broertje pesten, uitlachen en mij treiteren. Echt waardeloos.
Zijn kleding leg ik al klaar maar dat is ook en strijd want hij wil beslissen wat hij aanwil terwijl ik iedere ochtend uitleg dat hij geen sportkleding naar school aanmag. Iedere ochtend is het weer een strijd met schreeuwen en huilen. Ik ben al gestopt met te willen dat hij om de dag zijn gewone schoenen aandoet want ik kan de strijd niet meer aan.
Ik zal hem meer verantwoording gaan geven want dit klinkt wel erg logisch. Ik doe alles voor hem en hij hoeft helemaal geen verantwoording te nemen. Misschien doe ik dit wel helemaal verkeerd want ik wil dat hij zijn buik vol heeft als ie naar school gaat en z'n haar leuk zit enzo.
Hij mag van de juf nu in de klas blijven met de leerling van groep 7. Evengoed vind hij het doodeng en rent geregeld weer naar buiten als ik wegloop en valt me dan om m'n benen. Vanmorgen ook weer. Dan praat ik of de juf even op hem in en is het goed.
Dank je wel voor de tips. IK wil me nooit meer zo schuldig voelen dus dat probeer ik zeker te voorkomen een volgende keer.
dinsdag 12 mei 2009 om 15:48
quote:Mirjam762 schreef op 12 mei 2009 @ 15:15:
Nageltje, rot he zo'n situatie. Ik denk dat structuur, structuur en nog eens structuur hem al veel kunnen helpen. Maak een dagschema en neem overal ruim de tijd voor (zeker 's morgens, want dat zijn vaak de grootste stressmomenten). Ik heb een heleboel pictogrammen voor je die daarbij kunnen helpen. Zo geef je hem overzicht; hij ziet wat er moet gebeuren en kan hierop anticiperen. Zet ook gewoon jullie tijd voor zijn broertje erop, eventueel met hetzelfde symbool als wat ze misschien op school gebruiken (een mond met een vinger ervoor; bij mijn zoon zette de juf deze op tafel als ze even een half uurtje met een paar kinderen apart ging werken; de andere kinderen mochten haar dan niet storen). En prijs hem voor dingen die wel goed gaan!
Ik weet hoe het is..je kunt ten einde raad raken van zo'n situatie.
Hoi Mirjam,
Dank je wel voor je lieve woorden. Het is inderdaad heel rot omdat je gewoon gezelligheid wilt en je wilt dat ze goed met elkaar omgaan maar het is gewoon NIET leuk zo. We gingen eergisteren bbq'en en hij zat alleen maar te mokken omdat hij cola wilde en dit niet mocht van mij. Echt zo naar.
Wat bedoel je met pictogrammen? Ik denk dat je een heel goed punt hebt met dat dagschema. Kun je mij vertellen hoe ik dit op moet pakken?
Nageltje, rot he zo'n situatie. Ik denk dat structuur, structuur en nog eens structuur hem al veel kunnen helpen. Maak een dagschema en neem overal ruim de tijd voor (zeker 's morgens, want dat zijn vaak de grootste stressmomenten). Ik heb een heleboel pictogrammen voor je die daarbij kunnen helpen. Zo geef je hem overzicht; hij ziet wat er moet gebeuren en kan hierop anticiperen. Zet ook gewoon jullie tijd voor zijn broertje erop, eventueel met hetzelfde symbool als wat ze misschien op school gebruiken (een mond met een vinger ervoor; bij mijn zoon zette de juf deze op tafel als ze even een half uurtje met een paar kinderen apart ging werken; de andere kinderen mochten haar dan niet storen). En prijs hem voor dingen die wel goed gaan!
Ik weet hoe het is..je kunt ten einde raad raken van zo'n situatie.
Hoi Mirjam,
Dank je wel voor je lieve woorden. Het is inderdaad heel rot omdat je gewoon gezelligheid wilt en je wilt dat ze goed met elkaar omgaan maar het is gewoon NIET leuk zo. We gingen eergisteren bbq'en en hij zat alleen maar te mokken omdat hij cola wilde en dit niet mocht van mij. Echt zo naar.
Wat bedoel je met pictogrammen? Ik denk dat je een heel goed punt hebt met dat dagschema. Kun je mij vertellen hoe ik dit op moet pakken?
dinsdag 12 mei 2009 om 15:48
quote:Mirjam762 schreef op 12 mei 2009 @ 15:16:
En o ja, als je de pictogrammen wilt, moet je me maar even mailen op xxismoedervan2@live.nl.Dank je wel, ik mail je.
En o ja, als je de pictogrammen wilt, moet je me maar even mailen op xxismoedervan2@live.nl.Dank je wel, ik mail je.
dinsdag 12 mei 2009 om 15:50
quote:Pelikaan schreef op 12 mei 2009 @ 15:45:
Maak tijd voor alleen je zoontje. Dus zonder broertje erbij, maak er een nageltje-zoontje-dag van of iets dergelijks, onderneem activiteiten speciaal met hem. Verder zoveel mogelijk vaste structuur in de dag, ook in de dag als broertje bijv op bed ligt of zichzelf even vermaakt een momentje voor jou en hem samen. Ik ken genoeg kinderen die krengen zijn als hun ouders erbij zijn en veranderen in engeltjes als die ouders hun hielen gelicht hebben. Dat wil niet zeggen dat jij persé iets hardgrondig verkeerd doet, maar jullie zijn even in een verkeerde spiraal terecht gekomen. Probeer positief de draad weer op te pakken, want hij voelt jou wss haarfijn aan en reageert daarop met negatief gedrag. Dus, put on your happy face, maak het weer gezellig en hopelijk keert hij om als een blad aan de boom (nouja, zal wel even duren, maar consequent doorzetten). Succes!!!
Hoi Pelikaan,
In de vakantie had ik al speciaal de kleinste naar het kinderdagverblijf gebracht om een dagje met hem door te brengen. Dan wil ie buitenspelen en dan komt er dus niks van. Ik merk ook dat ik daar steeds minder zin in heb maar je hebt gelijk dat hij tijd met mij nodig heeft.
Ik probeer inderdaad iedere dag om weer met een schone lei te beginnen en weer open te staan naar hem toe. Dit is inderdaad iets wat veel energie vergt maar ik ga eraan werken,.
Maak tijd voor alleen je zoontje. Dus zonder broertje erbij, maak er een nageltje-zoontje-dag van of iets dergelijks, onderneem activiteiten speciaal met hem. Verder zoveel mogelijk vaste structuur in de dag, ook in de dag als broertje bijv op bed ligt of zichzelf even vermaakt een momentje voor jou en hem samen. Ik ken genoeg kinderen die krengen zijn als hun ouders erbij zijn en veranderen in engeltjes als die ouders hun hielen gelicht hebben. Dat wil niet zeggen dat jij persé iets hardgrondig verkeerd doet, maar jullie zijn even in een verkeerde spiraal terecht gekomen. Probeer positief de draad weer op te pakken, want hij voelt jou wss haarfijn aan en reageert daarop met negatief gedrag. Dus, put on your happy face, maak het weer gezellig en hopelijk keert hij om als een blad aan de boom (nouja, zal wel even duren, maar consequent doorzetten). Succes!!!
Hoi Pelikaan,
In de vakantie had ik al speciaal de kleinste naar het kinderdagverblijf gebracht om een dagje met hem door te brengen. Dan wil ie buitenspelen en dan komt er dus niks van. Ik merk ook dat ik daar steeds minder zin in heb maar je hebt gelijk dat hij tijd met mij nodig heeft.
Ik probeer inderdaad iedere dag om weer met een schone lei te beginnen en weer open te staan naar hem toe. Dit is inderdaad iets wat veel energie vergt maar ik ga eraan werken,.
dinsdag 12 mei 2009 om 16:03
dinsdag 12 mei 2009 om 16:15
quote:jikkie23 schreef op 12 mei 2009 @ 16:03:
hai, het doodsbang wegrennen uit de klas als het kind uit groep 7 er is, zou voor mij absoluut reden zijn voor nader onderzoek. Wat zegt je zoontje daar zelf over? Wat zeggen de klasgenootjes, de groep 7 leerling en de juf erover? Is het steeds een ander kind uit groep 7?
Hoi Noline,
Meen je dat nou? Jeetje ik dacht gewoon hij vind het eng omdat het oudere kinderen zijn. Ze wisselen af en toe wel ja. Ik heb het er verder niet echt met hem over gehad. Ik zal het even opnemen met de juf, je hebt wel gelijk want he tis niet helemaal normaal.
hai, het doodsbang wegrennen uit de klas als het kind uit groep 7 er is, zou voor mij absoluut reden zijn voor nader onderzoek. Wat zegt je zoontje daar zelf over? Wat zeggen de klasgenootjes, de groep 7 leerling en de juf erover? Is het steeds een ander kind uit groep 7?
Hoi Noline,
Meen je dat nou? Jeetje ik dacht gewoon hij vind het eng omdat het oudere kinderen zijn. Ze wisselen af en toe wel ja. Ik heb het er verder niet echt met hem over gehad. Ik zal het even opnemen met de juf, je hebt wel gelijk want he tis niet helemaal normaal.
dinsdag 12 mei 2009 om 16:15
Ik vind het ook wel opvallend gedrag, dat hij zo doodsbang is voor een grote jongen. Gaat het om die jongen in het bijzonder of vindt hij alle grotere kinderen eng?
Pictogrammen zijn plaatjes waarop heel simpel dingen staan aangegeven. Ik mail je zo even. Als je pictogrammen die je kunt gebruiken in de juiste volgorde (voor het ochtendritueel) zet in Word of Powerpoint en dan print, kan hij precies zien wat er gaat gebeuren (en ook: wat er dus NIET gaat gebeuren). Je kan in zijn geval een plaatje van sportkleding erbij fröbelen (of gewoon een foto van zijn favoriete sportoutfit) en daar een kruis doorheen zetten; die mag dus niet. (natuurlijk ook eentje maken zonder kruis, voor de weekends/vrije dagen).
Pictogrammen zijn plaatjes waarop heel simpel dingen staan aangegeven. Ik mail je zo even. Als je pictogrammen die je kunt gebruiken in de juiste volgorde (voor het ochtendritueel) zet in Word of Powerpoint en dan print, kan hij precies zien wat er gaat gebeuren (en ook: wat er dus NIET gaat gebeuren). Je kan in zijn geval een plaatje van sportkleding erbij fröbelen (of gewoon een foto van zijn favoriete sportoutfit) en daar een kruis doorheen zetten; die mag dus niet. (natuurlijk ook eentje maken zonder kruis, voor de weekends/vrije dagen).
dinsdag 12 mei 2009 om 16:21
quote:Mirjam762 schreef op 12 mei 2009 @ 16:15:
Ik vind het ook wel opvallend gedrag, dat hij zo doodsbang is voor een grote jongen. Gaat het om die jongen in het bijzonder of vindt hij alle grotere kinderen eng?
Pictogrammen zijn plaatjes waarop heel simpel dingen staan aangegeven. Ik mail je zo even. Als je pictogrammen die je kunt gebruiken in de juiste volgorde (voor het ochtendritueel) zet in Word of Powerpoint en dan print, kan hij precies zien wat er gaat gebeuren (en ook: wat er dus NIET gaat gebeuren). Je kan in zijn geval een plaatje van sportkleding erbij fröbelen (of gewoon een foto van zijn favoriete sportoutfit) en daar een kruis doorheen zetten; die mag dus niet. (natuurlijk ook eentje maken zonder kruis, voor de weekends/vrije dagen).
Ja stom he dat ik daar nu pas echt over nadenk? Ik ga het er nog maar eens met hem over hebben. En het maakt niet uit welk kind het is, jonge of meisje, hij vind het gewoon eng. Daarom mag ie nu in de klas blijven met dat kindje.
Super, bedankt ik ga het zeker gebruiken.
Ik heb je al gemaild.
Ik vind het ook wel opvallend gedrag, dat hij zo doodsbang is voor een grote jongen. Gaat het om die jongen in het bijzonder of vindt hij alle grotere kinderen eng?
Pictogrammen zijn plaatjes waarop heel simpel dingen staan aangegeven. Ik mail je zo even. Als je pictogrammen die je kunt gebruiken in de juiste volgorde (voor het ochtendritueel) zet in Word of Powerpoint en dan print, kan hij precies zien wat er gaat gebeuren (en ook: wat er dus NIET gaat gebeuren). Je kan in zijn geval een plaatje van sportkleding erbij fröbelen (of gewoon een foto van zijn favoriete sportoutfit) en daar een kruis doorheen zetten; die mag dus niet. (natuurlijk ook eentje maken zonder kruis, voor de weekends/vrije dagen).
Ja stom he dat ik daar nu pas echt over nadenk? Ik ga het er nog maar eens met hem over hebben. En het maakt niet uit welk kind het is, jonge of meisje, hij vind het gewoon eng. Daarom mag ie nu in de klas blijven met dat kindje.
Super, bedankt ik ga het zeker gebruiken.
Ik heb je al gemaild.
