Zorgen om kat.

29-03-2022 09:34 55 berichten
Hoi allemaal,

Ik heb hier onder mijn oude nick wel vaker topics gehad over mijn kat en ik weet dat ik soms wat kan overdrijven en obsessief kan zijn over hem. Ik ben nogal neurotisch aangelegd.
Maar goed, ik heb dus een lieve kater van een jaar of 10 ( geschat want hij komt van straat ) en we wonen nu bijna twee jaar in ons appartementencomplex op de derde verdieping.
Omdat hij een buitenkat is laat ik hem zelf naar buiten beneden ( we wonen in een groene rustige omgeving ) en hij is meestal in de ochtend, middag en avond een paar uur buiten op pad. Al gaat hij zelden ver weg, hij zit meestal vlak bij de deur en loopt een klein rondje.
Vaak gaat hij met mijn buren mee naar binnen en vind ik hem boven aan de trap voor mijn voordeur.

Mijn buren hebben al eens geklaagd over hem ( al vinden anderen hem wel lief en aaien ze hem graag ) omdat hij met ze mee loopt en soms op de scooter voor de deur zit.
Het is voor mij al langer een stresspunt omdat ik me daardoor het verschoppelingetje van het gebouw voel. Alsof iedereen het over me heeft en de pest aan mij en die kat heeft.
We hebben een groot dakterras ( die ik deel met mijn naaste buuf ) en ik heb geprobeerd hem daar op te houden toen we hierheen verhuisden maar dat was helaas niet genoeg voor hem, hij wilde echt de hort op. Maar nu hij wat ouder wordt merk ik dat hij steeds korter buiten is ( ook met mooi weer ) en steeds meer ligt te slapen.

Vandaag komt hij binnen helemaal doorweekt, dus of hij is in het meer gevallen voor de deur of iemand heeft hem nat gegooid met een emmer water. Ik vind het sneu voor hem en merk dat ik er onrustig van word ( alweer ).
De angst dat er iets met hem gebeurd buiten word wel steeds groter ( vergiftiging of andere gekkigheid ) en ik wil het risico eigenlijk vermijden en hem weer binnen gaan houden en op het terras.

Maar hoe pak ik dat aan? Ik wil ook niet dat hij op mijn buuf haar spullen gaat zitten op het terras ( en dat kan want ze wil er geen afscheiding tussen zetten ivm de zon die ik anders blokkeer dus hij kan zo op haar stoel gaan liggen bijvoorbeeld.
De eerste negen maanden dat ik hem had is het trouwens een binnenkat geweest zonder enig probleem, hij sliep alleen veel en ik had constant het gevoel dat ik hem tekort deed.
Toen hij naar buiten mocht veranderde hij echt in een gelukkiger beest.
Ik weet even niet zo goed wat ik ermee moet, soms denk ik dat het beter is voor hem om hem lekker een huis te gunnen waar hij altijd zelf naar buiten kan maar ik ben zo aan hem gehecht dat ik hem echt niet kwijt wil. Een andere kat erbij zou ook kunnen maar geen idee of hij daar zin in heeft.

Ik stress gewoon nogal snel en baal echt van de situatie, dit huis is zo onhandig met een buitenkat en ik heb het gevoel dat ik alles verkeerd doe. Ik voel me daardoor ook zo niet welkom in mijn buurt, in de oude buurt liepen kat en ik nog wel een rondje in de avond maar dat durf ik hier niet eens meer. Veel te bang klachten te krijgen over hem. En ja ik weet dat ik niet normaal reageer, heb ook ASS en zit nu even hoog in mijn emotie.
Ik wil super graag in mei op vakantie maar vanwege de kat ga ik denk ik niet, ben al jaren niet geweest omdat ik geen van mijn buren vertrouw met hem.
Ik maak het mezelf erg moeilijk, ik weet het. Zit ook gewoon shit in mijn vel en dan is alles even teveel.
Iemand tips?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het wel bijzonder dat de kat een soort algemeen probleem wordt van alle mensen in het gebouw. Geen wonder dat die geïrriteerd zijn. Je laat de kat buiten en gaat weg/naar binnen. Vervolgens gaat de kat voor de deur van het appartementencomplex zitten wachten tot iemand naar binnen gaat en ze mee kan. En dan moet ze binnen weer wachten tot jij de deur open doet. Sorry hoor maar dat is toch ook vervelend voor jouw buren? Sommige mensen zijn bang van katten, vinden katten vies of zijn er allergisch voor. Je kan dat naar mijn mening echt niet zo doen. Dus dat mensen daar wat van gezegd hebben snap ik heel goed. Zorg er gewoon voor dat je buren er geen last van hebben. Laat je hem buiten? Blijf er dan bij en ga samen naar binnen.

En ook dat met dat dakterras. Waarom moet jouw buurvrouw allemaal maatregelen treffen/ geconfronteerd worden met een hoge zonwerende schutting, zodat haar stoelen niet onder de kattenharen komen te zitten? Dat is toch de omgekeerde wereld.

Ik denk echt dat het je helpt om eens vanaf het perspectief van je buren naar dit probleem te kijken. Dan zullen ze ook niet meer geïrriteerd zijn en hoef jij je geen paria te voelen.
Ttroeteltje schreef:
09-04-2022 09:36
Je klinkt als een hele lieve en goede kameraad voor je kat.
Dat gezegd hebbende kan ik me wel ook voorstellen dat je je zorgen maakt, maar ook dat er mensen zijn die er anders over denken en die de kat minder leuk vinden.
Ik denk dat communicatie in deze juist ook heel belangrijk is. Probeer juist dat praatje met de medebewoners te maken, waarin je uitlegt wie je bent en wat de kat voor jou betekend. Dat je graag wil dat je kat zich aanpast, maar dat het nu eenmaal een dier is dat zo nu en dan zijn eigen weg gaat en dan inderdaad misschien een keer op een scooter ligt of in een tuin loopt. Dat de mensen jou altijd mogen benaderen wanneer ze vragen hebben. Zo kweek je in ieder geval meer gunfactor voor jou en de kat dan wanneer je mensen ontwijkt en in je eigen hoofd zit waardoor je je vanalles in je hoofdje haalt wat misschien helemaal niet nodig is.
Dank je voor je lieve reactie.
Dit praatje heb ik al met al mijn buren gehad, dat ze altijd mogen komen als er iets met hem is. Dat als ze last van hem hebben ze altijd mogen aanbellen en dat als hij scooters vernield dat ik verzekerd ben en daar zeker voor betaal. Ik ontwijk mijn buren meer zelf uit mijn eigen paranoia zeg maar. Ik praat vaak met ze als ik ze tegenkom op de gang ( eerst schrik ik dan al dat ik er een zie want ik ben altijd bang voor opmerkingen ) en als ik dan een beetje vraag naar mijn kat en zeg dat ik er wel mee bezig ben snappen ze daar dan niks van. Dat hoeft toch niet meid, hij loopt alleen mee naar binnen, verder geen last van hoor. Dat hoor ik dan eigenlijk altijd. In mijn eerste maanden hier heb ik wat opmerkingen gehad maar die mensen zeggen nu dat ze er geen problemen meer mee hebben. Het zit dus echt helemaal in mijn hoofd.

De dames van de scooters vinden hem alleen niet leuk maar ja die doen zelf ook gewoon moeilijk en zijn best wel asociaal zelf. Heb al meerdere keren aangeboden een scooterdoek voor ze te kopen voor erover heen zodat hij er niet op gaat maar die hebben ze al en gebruiken ze niet.
Dus ja dan kan ik daar weinig meer mee. Zelf staan hun fietsen beneden in de gang wat niet toegestaan is en veroorzaken ze zelf veel overlast in het gebouw.

Ik had net een enorme huilbui bij de gedachte thuis te moeten komen in een leeg huis zonder mijn kat. Ik wil dat echt niet. Hij is alles voor me, maar ik moet leren loslaten. Dat hoofd van mij daar word ik echt zo doodmoe van.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb je eigenlijk hulp bij je ASS?
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
Nou ik heb nu via werk een ASS coach weer. Die me op werk komt helpen met mijn prikkel verwerking want daar loop ik ook tegen de muur zeg maar.
Teveel stress en teveel gedoe met mijn bazin waardoor mijn hoofd ook overloopt en ik depressief ben geworden weer. Ook heb ik nog rest klachten van corona dus ben ook niet fit. Dus ja dan is elk klein dingetje ook teveel.
Ik voel me al een slechte buurvrouw, een slecht baasje dat ik het overweeg om hem weg te doen en een matige werknemer.

Misschien ga ik dat wandelen met hem toch maar proberen en hem dan echt meer binnen houden, dus gewoon een rondje doen een paar keer per dag en dan weer naar binnen. De eerste negen maanden dat ik hem had is hij ook een binnenkat geweest zonder problemen. Hij sliep toen alleen heel veel. Ik merk wel dat hij gelukkiger is nu hij buiten komt.

En ik probeer juist mijn buren tevreden te houden en het van hun kant te bekijken, ik ben daar juist obsessief mee bezig. Daar ligt de kern van het probleem denk ik.
En dat mijn hele leven voor mijn gevoel draait om mijn kat en er geen ruimte over is voor mij.
Ik lees heel veel liefde voor je kat en dat je het beste voor m wil. Ik denk dat je nu erg hoog in je emotie zit en de oplossing om je kat naar je oude buurvrouw te brengen t beste lijkt. Je lijkt t ook goed te willen praten voor jezelf.
Maar misschien goed om even na te denken, er met je begeleider over te praten. Want straks is ie weg en ga je m heel erg missen.
Want je lijkt zo gehecht aan m.
Want is jouw kat nou echt zo'n enorm probleem? Er zullen toch wel meer katten in de buurt lopen? Wat maakt t dat specifiek jouw kat zo'n probleem is?
En dat ze op de stoel van de buurvrouw gaat liggen (is buiten neem ik aan?) Is niet fijn. Misschien kun je haar vragen iets op de stoel te zetten, zodat ie er niet meer op kan. Of je geeft haar een dekentje om op de stoel te leggen zodat er geen haren op haar stoel komen. Er is vast wel wat te verzinnen, als je laat blijken dat je naar een oplossing wil zoeken.

Ik las ook dat je buren hebben geklaagd maar je kat wel aaien en m lief vinden. Ze klagen dat hij mee loopt en op de scooter zit. Weet je zeker dat ze klagen?Zeggen ze t niet gewoon, zonder bijbedoelingen? Want ik lees niet echt iets verschrikkelijks.
Veel succes met je beslissing, je lijkt me een lief kattenbaasje.
Misschien is het een idee om het terras dat je deelt met buurvrouw niet te scheiden met iets dat haar de zon en het uitzicht ontneemt, maar met doorzichtig gaas? Ik zie dat wel eens op balkons van mensen die hun balkon op die manier vanaf balustrade tot plafond dicht maken zodat de kat niet weg kan.
Ik zou dat dan wel gaan doen met een constructie die stevig is en er heel netjes uitziet. Een wankel en chaotisch onordelijk in elkaar getimmerde constructie wekt wellicht ook onvrede op. Mensen willen graag plezier hebben van hun huis en buiten zonder dat het er uitziet alsof het een bouwval is.
Dus als je het zelf niet kunt daar iemand voor inschakelen. Dat ook met de buurvrouw bespreken, en aangeven dat je dat doet om haar tegemoet te komen en het zelf te financieren. Daarmee kweek je ook goodwill bij mensen.
Sterker nog…ik denk dat de kat jou ondersteunt in je ASS. Ook al lijkt het nu het tegenovergestelde, maar in goede tijden zal het dier je steun en toeverlaat zijn en je helpen bij het ordenen van je gedachten en emoties.

Maar daarvan kun je pas genieten wanneer je huidige zorg is weggenomen.
Ik vind jullie tips voor het dakterras heel lief maar daar heb ik eigenlijk niks aan want hij is niet graag op het dakterras. Het waait er namelijk altijd heel hard en hij is bang voor wind. Zelf ben ik er ook zelden te vinden.
En is het wel eens wind stil zijn de meeuwen er nog waar hij ook bang voor is. Soms in de zomer als het erg heet is ligt hij in een kartonnen doos met een dekentje op mijn kant van het dakterras te slapen. Op de kant van mijn buurvrouw kijkt hij Soms even rond maar hij ligt nooit op haar stoelen.
Hij doet eigenlijk nooit iets stouts. Springt ook nooit op mijn eettafel of salontafel, eet niet van mijn bord, het is een hele makkelijke kat.
De opties voor het dakterras zijn leuk maar ga ik niks mee doen, zonde van het geld om een hele ren te maken als hij er toch niet wil zijn.

De optie van het buiten lopen met hem vind ik wel een goed idee.
Ga zo mijn oude buurvrouw bellen, kijken hoe zij er in staat, wellicht wil ze op hem passen in mei als ik weg ga, dat we dan kijken of het wat is voor haar.
Ik zit zeker hoog in mijn emoties en wil nu ook niks beslissen.

De meeste buren die klaagden deden dat twee jaar geleden en een nog een jaar geleden, verder hoor ik nooit wat.
Maar die oorspronkelijke klachten hebben er goed in gehakt bij me.
Mijn onderbuur jongen is gek op mijn kat en mijn andere buurvrouw zei laatst dat ze hem nu zelfs mag aaien.
Hij blijft ook niet meer buiten als ik ergens heen ga, ik sluit hem dan altijd binnen op.
Er lopen hier ook veel katten ja, en veel ervan liggen ook op de scooters.
Mijne loopt alleen mee naar binnen maar zal geen aandacht vragen verder, hij heeft het niet op vreemden.

Maar niemand zou last van hem moeten hebben, dat wil ik juist niet. Ik hoop er uiteindelijk weer een binnenkat van te kunnen maken.
Miss_Edwards schreef:
09-04-2022 12:15

Hij blijft ook niet meer buiten als ik ergens heen ga, ik sluit hem dan altijd binnen op.
Er lopen hier ook veel katten ja, en veel ervan liggen ook op de scooters.
Mijne loopt alleen mee naar binnen maar zal geen aandacht vragen verder, hij heeft het niet op vreemden.

Maar niemand zou last van hem moeten hebben, dat wil ik juist niet. Ik hoop er uiteindelijk weer een binnenkat van te kunnen maken.
Maar zo te horen heb je een voorbeeldige kat! Maar dat niemand last van m mag hebben is een beetje onwerkelijk. Want wat is 'last hebben'? Dat ie af en toe mee loopt is toch geen last? Of dat ie op de scooters zit, is ook geen last.
En daarbij, jij heb toch ook wel eens van iemand last. Je hoort de buurvrouw misschien lopen, je hoort muziek, een tv die te hard staat. Dat hoort nu eenmaal een beetje bij dicht op elkaar wonen. Dus geniet lekker van je lieve kat! Sterkte
Vrijdagmiddag schreef:
09-04-2022 12:39
Maar zo te horen heb je een voorbeeldige kat! Maar dat niemand last van m mag hebben is een beetje onwerkelijk. Want wat is 'last hebben'? Dat ie af en toe mee loopt is toch geen last? Of dat ie op de scooters zit, is ook geen last.
En daarbij, jij heb toch ook wel eens van iemand last. Je hoort de buurvrouw misschien lopen, je hoort muziek, een tv die te hard staat. Dat hoort nu eenmaal een beetje bij dicht op elkaar wonen. Dus geniet lekker van je lieve kat! Sterkte
Haha ja het is echt een voorbeeldige kat. Hij is zo lief en makkelijk. Ik herken mijn kat ook nooit in al die "stoute" katten verhalen op andere topics.
Het enige wat ik als overlast kan zien is het liggen op scooters en buiten zijn behoefte doen.
We hebben een natuur gebied voor de deur dus meestal loopt hij een rondje, kijkt hij in het water naar de eendjes en gaat hij een beetje spelen met wat poezen dames buiten, en dan staat hij alweer voor de deur, of ligt op zijn favoriete steen buiten in de buurt van de voordeur. Hij bijt niet, hij krabt niet en hij miauwt niet..

Maar ja wat overlast is dat is voor iedereen anders natuurlijk. Daarom check ik het ook vaak met de buren of ik er niet aan mee doen want ik wil dat niet.
Ga er ook zeker met mijn ass coach over praten, goede tip..

Bedankt voor de sterkte, ik blijf het idioot van mezelf vinden dat ik het zo'n groot ding maak.
Mijn hele leven draait al vijf jaar lang voor 95 procent om me druk maken om mijn kat, wanneer ben ik weer eens aan de beurt? Dit is toch niet normaal
Wanneer het moment komt dat je je geen zorgen meer (moet) maken om de kat komt er iets anders voor in de plaats waarover je je zorgen maakt. Net zo veel en net zo frequent maak je je daar dan zorgen om.
Ttroeteltje schreef:
09-04-2022 13:01
Wanneer het moment komt dat je je geen zorgen meer (moet) maken om de kat komt er iets anders voor in de plaats waarover je je zorgen maakt. Net zo veel en net zo frequent maak je je daar dan zorgen om.
Klopt, daar zit ook de kern van het probleem denk ik. Dat obsessieve brein van me. Dat is een combinatie van de ass en erfelijkheid, mijn oma was net zo erg of misschien nog extremer. Doodmoe wordt je ervan. Misschien heeft de coach nog tips hoe ik ervan af kom. Verder ga ik kat trainen met mij buiten te lopen en meer binnen houden. Hij is ook gewoon een verwend nest, wat hij wil dat krijgt hij altijd meteen. Juist vanwege zijn zware verleden op straat pamper ik hem enorm.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je kat straks weg is, vind je wel iets anders om een obsessie te laten worden. Je kunt beter aan de gang met jezelf. En de kat lekker houden.

Spreek met jezelf af dat je de komende week niet aan je buren mag vragen wat ze van je kat vinden. Je laat je nu ringeloren door een opmerking van een jaar geleden en zoekt nu steeds bevestiging dat het ok is. Maar die bevestiging helpt niets, je blijft hem zoeken. Besluit gewoon dat je vanaf nu die behoefte aan bevestiging van de buren gaat negeren en er niet meer ok vraagt de komende week. En als de week voorbij is, kijk je naar hoe dat was en of nog een weekje gaat lukken.

En als er dan eentje over haar scooter begint dan negeer je dat. Dit ga je toch nooit winnen, dus laat gaan. Echt negeer het gewoon. En als je een keer durft dan zeg je 'tja en jullie veroorzaken overlast met fietsen en zo doen we allemaal wel wat'.

En die meeuwen hoef je niet te accepteren. Die hebben we hier ook en wij hebben overal zilveren glimmende vlaggetjes gespannen op het dak om zo het nesten bouwen te ontmoedigen. Dat doen we met de hele buurt en helpt enorm. Ook hebben we hier in de straat meerdere van die grote vogels aan een stok rondvliegen, zo eentje die iemand anders al postte. Die werken samen met zilveren vlaggen echt heel goed om de meeuwen weg te houden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ttroeteltje schreef:
09-04-2022 13:01
Wanneer het moment komt dat je je geen zorgen meer (moet) maken om de kat komt er iets anders voor in de plaats waarover je je zorgen maakt. Net zo veel en net zo frequent maak je je daar dan zorgen om.
Dat denk ik ook. Ik denk dat je kat ”issue” een symptoom is van een ander probleem, namelijk het niet kunnen loslaten van hoe anderen over je denken en dingen die je niet direct kunt veranderen (in dit geval, kat loopt buiten en zit soms op een scooter) en het niet beseffen dat jij ook gewoon een plekje mag hebben op deze aarde en dat je je niet onzichtbaar hoeft te maken voor anderen. Als kat weg is straks, ga je je misschien drukmaken over kook luchtjes, de geluiden die je maakt bij het lopen, de manier waarop je je deur dichtdoet. Want zoals ik het hoor, veroorzaakt poes geen overlast meer. Je vraagt heel vaak of ze last van hem hebben, de laatste die heeft geklaagd is alweer van een jaar terug.

Ook zeg je dat hij steeds minder buiten komt, dan is het wandel idee misschien dus zo slecht nog niet. Jij bent bij poes, poes heeft jou als steuntje en samen lopen jullie een rondje en klaar. Dat je je schuldig voelt als je een avond naar een concert gaat, is wel iets lastiger om iets aan te doen denk ik. Want je schuldgevoel uitzetten kan niet zomaar. Maar het is maar een avondje, poes slaapt vast 90% van de tijd. De vakanties zijn nog iets lastiger, ik heb zelf 2 konijntjes en vind het ook altijd wel sneu voor ze als ik ze naar een opvang breng omdat ik zo nodig op vakantie wil. Maar ze worden goed verzorgd daar en zijn altijd blij als ze weer thuis zijn, alsof ze beseffen dat het zo slecht nog niet is bij mij thuis. :P Ik ken ook 2 mensen die hun katten mee op vakantie nemen. Die nemen altijd een huisje, en dan gewoon katten mee in de auto en hop het huisje in.
Ja jullie hebben helemaal gelijk hoor, zelf is het lastig om het zo te zien dus een buitenstaander zoals jullie zijn daar beter in.
Zat zelf te denken om een webcam te kopen om te zien wat hij uitspookt als ik er niet ben, denk dat dat ook rust zou geven, te weten dat hij gewoon slaapt als ik er niet ben.
Ik heb mijn buren denk ik al een maand of drie geen bevestiging meer gevraagd en ik wil het ook niet meer doen. Ik mag hier ook gewoon wonen en een kat meer of minder maakt ook niet uit.
Ga gewoon die rondjes proberen en aan de coach vragen of die tips heeft om wat aan mijn obsessieve brein te doen.
Ik heb een heftig pest verleden dus ben altijd bang wat mensen vinden..
Maar mijn buren weten ook van mijn ass en dat mijn kat een soort therapie kat is haha.. misschien klagen ze daarom niet meer. :P

Hoorde van de buurvrouw dat de woningbouw binnenkort die netten gaat spannen op het dak tegen de meeuwen dus dat zou zeker moeten helpen.
Volgens mijn buren zijn die grote vogels op een stok al geprobeerd maar werkte dat niet.

Kat mee op vakantie zou ik echt zo doen, lijkt me gezellig en hij zou toch niet bij me weglopen. Maar ik heb geen rijbewijs of auto helaas.
Als mijn collega op wil passen ga ik wel met een gerust hart weg, ze heeft zelf katten en is een lieve meid. Ik moet mezelf die vakantie gewoon gunnen, Ben er zo aan toe. Maar zoek altijd smoesjes om hem niet achter te laten..

Kat kwam net ineens extra knuffelen, zou hij het voelen? Dan schiet ik alweer vol, hij mag niet weg.. :love:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja een webcam is een goed idee! Dan zal je zien dat hij niet in een hoekje ligt te huilen, maar misschien aan het sleetje rijden is over je aanrecht. :biggrin:

Wat vind je van een oppas aan huis? Heb ik zelf ook weleens naar gekeken. En dan instrueren dat ze een uur met poes komen knuffelen. Met de webcam erbij natuurlijk.

Dieren voelen alles. :heart:
Haha, nou dat betwijfel ik. Zijn pootjes zijn altijd vies maar er staan nooit pootafdrukken op mijn aanrecht of de tafels dus ik durf te zweren dat hij daar nooit op springt. Is te hoog voor hem, is hij te lui voor haha.

Oppas aan huis is zeker een goed plan, wellicht kan ik oude buuf daar voor paaien. Die heeft toch veel tijd ( met pensioen ) en is helemaal verknocht aan hem. Mocht mijn collega niet op hem kunnen passen als ik op vakantie ga kan ik altijd haar nog vragen. Denk dat ik haar vandaag toch maar eens bel. Via Pawshake kan je ook oppas vinden en verhuisdieren ook zag ik. Of misschien een oproepje in de buurtapp zetten.
Met avondjes weggaan en uitgaan houd ik hem eigenlijk altijd binnen, maar dan zou een oppas dus wel handig zijn, dan kan ik met een gerust hart lekker op stap en weet ik zeker dat hij genoeg aandacht krijgt.
Ik snap ook goed dat je het lastig vind om je konijntjes achter te laten voor vakanties. Gaat dat wel altijd goed? Of zit je op vakantie dan ook aan ze te denken?


Ik zag trouwens dat er hier in de buurt hondentherapie is voor mensen met ASS en assertiviteitsproblemen. Dus wandelen met een therapie hond voor je zelfvertrouwen enzo. Ik zit dat serieus te overwegen om zoiets eens te proberen.
Honden zijn vaak de beste therapeuten als ik al die honden programma's mag geloven. Wie weet kan het helpen met mijn obsessieve en onzekere hersens.

We hebben gisteren samen een rondje gedaan maar hij was zo weg want we kwamen honden tegen dus die vloog de struiken in en zag ik daarna voorlopig niet terug. Dus dat word nog wel een dingetje. Er komen hier elke dag meer honden bij lijkt wel, en hij is er panisch voor haha. Maar goed het is een work in progress.
Waarom een hond inzetten voor therapie wanneer jij je eigen kattenbeestje hebt die hetzelfde kan.
Ik ken iemand die met twee katten aan een tuigje gaat wandelen.
Nou ja ik hou van mijn kat maar hij is dus best vaak de oorzaak van mijn innerlijke stress, hij helpt ook wel hoor maar ik denk dat die training misschien een beter of ander effect zal hebben. Mijn kat aaien verlicht zeker stress maar de oorzaak zit wel in mijn onzekerheid en mijn obsessies en ik weet niet hoe hij daarmee kan helpen.

Ik heb al veel goede verhalen gehoord van hoe honden mensen met ASS kunnen helpen via mijn vorige ASS coach.
Tuigje heb ik geprobeerd met hem maar dat was geen succes, dat kan meestal wel als je het aanleert vanaf kitten af aan maar mijn kat heeft een trauma van halsbandjes overgehouden omdat hij op straat gevonden is met zijn halsband zo diep in zijn nek dat ze het eruit moesten snijden omdat het in zijn vacht zat en hij helemaal mager geworden was. Dus dat lukt me niet, dat tuigje. Misschien moet ik een wandelwagen voor hem kopen, of zo'n fietskar haha. Zie het al voor me.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zeker het proberen waard denk ik, de therapie met een hond! De interactie met een hond is anders dan met een kat. Ik zou het gewoon proberen als het je wat lijkt.
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
Ja dat denk ik dus ook, dat het echt wel kan helpen. Ga die vrouw vandaag even mailen voor meer informatie over de kosten en dergelijke.
Alle reacties Link kopieren Quote
Miss_Edwards schreef:
10-04-2022 08:21
Nou ja ik hou van mijn kat maar hij is dus best vaak de oorzaak van mijn innerlijke stress
Welnee, die kat is helemaal niet de oorzaak, dat ben je toch echt zelf.

Als er iets is wat katten goed kunnen en veel honden minder, is een avond alleen thuis zijn terwijl jij naar een concert bent. Je hebt jezelf wijsgemaakt dat het zielig is je kat na een dag werken ook nog een avond alleen te laten, maar dat heb je echt jezelf aangepraat. Katten zijn de makkelijkste beesten, ik raad je ook echt af een hond te nemen want die heeft veel en veel meer zorg nodig dan een kat. Ik denk dat je obsessie dan alleen nog maar groter gaat worden.

Jij bent zelf de baas over je gedachten en je reacties en je handelingen. Daar kan je echt niet het bestaan van je kat de schuld van geven. Je kan echt prima een avond weg, maar wellicht is die kat wel een excuus om niet te gaan ipv de oorzaak?
Even een update omdat ik een oplossing gevonden heb voor het dakterras en de meeuwen. Ik wil mijn kat graag weer boven gaan houden en dus binnen/op het dakterras maar omdat hij daar niet op durft door de meeuwen ging dat lastig worden. Maar de woningbouw gaat nu dus een net spannen over het hele dak heen zodat mijn kat dus nog het hele dak op kan maar er niet meer af kan springen en de meeuwen er niet meer kunnen nestelen.
Dat is dus perfect en ik ben blij dat het er binnenkort gaat komen. Kan ik hem lekker weer laten wennen aan binnen zijn deze winter en houden we dat voortaan aan.
Ik heb ook besloten dat er geen hond komt, na een paar maanden 3x per week wandelen met mijn leen hond besef ik dat ik gewoon geen honden mens ben. Ik vind ze super leuk maar een uurtje per dag is meer dan genoeg.
Als het balkon afgezet is zit ik zeker te denken om er nog een kat bij te nemen zodat het binnen leven wat leuker wordt voor mijn kat. Maar misschien wacht ik daar nog even mee tot hij er niet meer is en neem ik er dan twee tegelijk.
Het enige lastige is dan nog dat de katten altijd naar de kant van mijn buuf kunnen springen tenzij ik daar een stuk gaas neer kan zetten maar dat moet ik overleggen met haar, of misschien kan de woningbouw een net tussen onze huizen plaatsen als ze het net komen doen. We kijken wel.

Ik vind het wel fijn dat ze dit gaan doen, zo kan ik rustig slapen als ik straks altijd weet waar mijn kat is. Zeker omdat hij al oud is en ik ook geen overlast meer kan veroorzaken voor mijn buren met zijn buiten lopen/in het trappenhuis.
Hij went er wel weer aan.
Wat goed dat er een oplossing is en dat je je geen zorgen meer hoeft te maken over je kat. Het lijkt me heel vermoeiend als je steeds twijfelt of de kat het wel goed heeft en of je er misschien beter aan doet hem te herplaatsen. Ik hoop dat je weer alle plezier kunt hebben van je kat.

Blijf je wel wandelen met de leenhond? Mijn nichtje van 16 wilde dolgraag een hond. Alles had ervoor over. Een vriendinnetje zocht oppas en zo kon mijn nichtje een week een hond hebben. Binnen een paar dagen droeg ze de verantwoordelijkheid over aan haar vader. Het was toch wel veel.
Nou, ik heb best veel nagedacht over mijn kat maar ik kan hem gewoon echt niet missen, ik ben gek op hem. Ik ga gewoon proberen hem weer binnen te houden en op het terras en mocht het niet genoeg zijn kan ik altijd nog af en toe met hem buiten gaan lopen en hem dan weer binnen parkeren.
Of er nog een tweede kat komt moet ik echt nog even goed over denken, dat hele koppelen is ook stressvol en als het niet lukt heb je daar weer ellende van. Op zich is hij best wel sociaal, zeker naar vrouwtjes. Denk dat als hij binnen moet zitten hij wat vertier wel zou waarderen, maar ja dat weet je natuurlijk nooit.
Hij is wel jaloers als ik met leen hond hier rond loop.
Maar goed, dat is allemaal voor later, voor nu is er in elk geval een oplossing voor die ellendige krijs beesten.

Ja hoor, blijf zeker lopen met mijn hond, vind het ook erg leuk en hij is echt mijn maatje.
Het is ook best veel, de hele dag rekening houden met een hond. Het is zo anders dan een kat, die kat van mij doet wat hij wil wanneer hij het wil. Een hond is in mijn ogen een half kind, je hele leven moet je erop aanpassen en dat is juist de reden dat ik geen kinderen wil. Ik wil mijn vrijheid.
Dat is met een hond echt wel een beperking. Daarvoor vind ik het dus niet leuk genoeg om bij hem te zijn. Dat ik denk van: kom ik neem hem mee naar huis en wil hem dan de hele dag om me heen, nee. Ook ben ik bang voor de meeste honden die we tegen komen, als kind was ik al bang voor ze. Ik vertrouw honden gewoon niet.

Ik denk dat veel mensen die een hond nemen het compleet onderschatten en dat er daarom zoveel terug gebracht worden naar het asiel. Het is echt niet niks en dat weet je pas als je eraan begonnen bent.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven