Zwanger
alle pijlers
Vriend weet het nog niet
donderdag 16 april 2020 om 11:30
Hoi iedereen!
"Vroeger" wilde ik geen kinderen. Sinds ongeveer een jaar weet ik dat ik heel graag kinderen zou willen. Echter weet mijn vriend nog niet zeker wat hij wil. Ik moet erbij zeggen dat hij het sowieso heel lastig vindt om grotere beslissingen te nemen en voor kinderen gaan is natuurlijk een erg grote beslissing.
We zijn beide oud genoeg, hebben allebei een vaste baan en over een paar maanden wonen we in een grote gezinswoning in een fijne wijk. De basis is er dus gewoon.
Mijn vriend is een ontzettend lief en zorgzaam persoon. De relatie gaat heel goed. We zijn een goed team samen.
Ik ben 31 en ik wil dus liever niet te lang meer wachten. Mijn vriend is iets jonger, dus ik begrijp echt wel dat het voor hem wat "vroeg" is misschien. Ik weet dat naarmate de 35 nadert het allemaal wat lastiger kan worden. Ook wil ik liever niet "te oud" moeder worden. Vandaar dat ik er dus liever niet mee zou willen wachten.
Wat zijn vragen die mijn vriend zichzelf zou kunnen stellen om er achter te komen of hij het wel of niet wil? Hoe ging dat bij jou en je partner? Mijn vriend ziet op dit moment zowel de positieve als de negatieve kanten en weet niet echt hoe hij de knoop zou kunnen doorhakken. Ik heb mijn vriend wel gezegd, dat ook als hij geen kinderen wil, dat ik bij hem zal blijven. Ik hou ontzettend veel van hem en dat gaat voor. Dit meen ik ook echt.
Mocht er iets nog onduidelijk zijn, dan hoor ik dat graag.
"Vroeger" wilde ik geen kinderen. Sinds ongeveer een jaar weet ik dat ik heel graag kinderen zou willen. Echter weet mijn vriend nog niet zeker wat hij wil. Ik moet erbij zeggen dat hij het sowieso heel lastig vindt om grotere beslissingen te nemen en voor kinderen gaan is natuurlijk een erg grote beslissing.
We zijn beide oud genoeg, hebben allebei een vaste baan en over een paar maanden wonen we in een grote gezinswoning in een fijne wijk. De basis is er dus gewoon.
Mijn vriend is een ontzettend lief en zorgzaam persoon. De relatie gaat heel goed. We zijn een goed team samen.
Ik ben 31 en ik wil dus liever niet te lang meer wachten. Mijn vriend is iets jonger, dus ik begrijp echt wel dat het voor hem wat "vroeg" is misschien. Ik weet dat naarmate de 35 nadert het allemaal wat lastiger kan worden. Ook wil ik liever niet "te oud" moeder worden. Vandaar dat ik er dus liever niet mee zou willen wachten.
Wat zijn vragen die mijn vriend zichzelf zou kunnen stellen om er achter te komen of hij het wel of niet wil? Hoe ging dat bij jou en je partner? Mijn vriend ziet op dit moment zowel de positieve als de negatieve kanten en weet niet echt hoe hij de knoop zou kunnen doorhakken. Ik heb mijn vriend wel gezegd, dat ook als hij geen kinderen wil, dat ik bij hem zal blijven. Ik hou ontzettend veel van hem en dat gaat voor. Dit meen ik ook echt.
Mocht er iets nog onduidelijk zijn, dan hoor ik dat graag.
donderdag 16 april 2020 om 11:38
Wat hem trouwens op dit moment lastig lijkt: dat je continu voor iemand moet zorgen en niet echt meer je eigen ding kan doen. Zo gaat hij na werk bijvoorbeeld graag even computeren om even zijn hoofd leeg te maken.
Dat begrijp ik ook heel goed. We zijn beide redelijk introvert en hebben eventjes rust nodig om ons weer op te laden.
Ik heb ook gezegd dat we met zijn tweeën zijn en ook om de beurt de zorg op ons kunnen nemen, zodat we allebei soms ook nog wat rust hebben. Ook hebben we familie in de buurt wonen die ons graag zouden willen helpen als het nodig is. Natuurlijk wil ik niet van de familie uitgaan, aangezien een kind onze keuze is en onze verantwoordelijkheid. Het idee dat er iemand klaar staat voor ons is natuurlijk wel fijn.
Normaal in huis verdelen we de taken ook eerlijk en doen we beiden ongeveer evenveel.
Hij ziet dan ook weer de leuke kanten van vader worden. Ik heb hem ook samen gezien met andere kleine kinderen en daar gaat hij heel leuk mee om.
Dat begrijp ik ook heel goed. We zijn beide redelijk introvert en hebben eventjes rust nodig om ons weer op te laden.
Ik heb ook gezegd dat we met zijn tweeën zijn en ook om de beurt de zorg op ons kunnen nemen, zodat we allebei soms ook nog wat rust hebben. Ook hebben we familie in de buurt wonen die ons graag zouden willen helpen als het nodig is. Natuurlijk wil ik niet van de familie uitgaan, aangezien een kind onze keuze is en onze verantwoordelijkheid. Het idee dat er iemand klaar staat voor ons is natuurlijk wel fijn.
Normaal in huis verdelen we de taken ook eerlijk en doen we beiden ongeveer evenveel.
Hij ziet dan ook weer de leuke kanten van vader worden. Ik heb hem ook samen gezien met andere kleine kinderen en daar gaat hij heel leuk mee om.
donderdag 16 april 2020 om 11:40
Waarom? Ik wil graag kinderen, maar juist omdat ze van hem zijn. Ik weet niet of ik dit met een ander persoon zou kunnen.
Ik zou het niet willen. Het voelt alsof mijn vriend "de ware" is, om het zo maar even te zeggen. Mijn kinderwens is niet groot genoeg om dat zomaar opzij te kunnen zetten. Dan kies ik liever voor een leven zonder kinderen, maar met mijn partner.
donderdag 16 april 2020 om 11:40
donderdag 16 april 2020 om 11:41
Pfoe ik zou daar wel wat mee oppassen; je bent daarin altijd zo afhankelijk van de ander. Wat als hij je over 10 jaar verlaat voor een jongere vrouw waar hij dan *surprise* ineens wel kinderen mee wil krijgen?gebruikersnaambestaatal1 schreef: ↑16-04-2020 11:40Waarom? Ik wil graag kinderen, maar juist omdat ze van hem zijn. Ik weet niet of ik dit met een ander persoon zou kunnen.
Ik zou het niet willen. Het voelt alsof mijn vriend "de ware" is, om het zo maar even te zeggen. Mijn kinderwens is niet groot genoeg om dat zomaar opzij te kunnen zetten. Dan kies ik liever voor een leven zonder kinderen, maar met mijn partner.
Ik zou dat risico niet durven nemen...
donderdag 16 april 2020 om 11:44
Je kunt je niet voorstellen hoe je leven verandert met een kind in huis. Lekker even computeren om je hoofd leeg te maken, dat kan wel, maar niet op het moment dat jij dat even wil. De baby gaat je schema bepalen. En je gaat een nieuw epic level van MOE ervaren. Wat niet is uit te leggen als je het niet hebt ervaren.
Tegelijkertijd is het hebben van zo'n hummel het meest vertederende wat je hebt, je WILT ook opeens je prioriteiten om zo'n hummel laten draaien en zet elk beweginkje op de foto en appt het naar de ander door.
Kortom: beslis samen op welke termijn jullie ervoor gaan. Of niet. Maar pas goed op dat je om zulke dingen als 'je hoofd leeg moeten maken' een beslissing maakt om geen kind te willen. Je hoofd leeg maken kun je namelijk ook al voedend doen, of al slaapliedjes zingend voor je hummel.
Tegelijkertijd is het hebben van zo'n hummel het meest vertederende wat je hebt, je WILT ook opeens je prioriteiten om zo'n hummel laten draaien en zet elk beweginkje op de foto en appt het naar de ander door.
Kortom: beslis samen op welke termijn jullie ervoor gaan. Of niet. Maar pas goed op dat je om zulke dingen als 'je hoofd leeg moeten maken' een beslissing maakt om geen kind te willen. Je hoofd leeg maken kun je namelijk ook al voedend doen, of al slaapliedjes zingend voor je hummel.
donderdag 16 april 2020 om 11:46
Dat zal altijd kunnen natuurlijk. Dat is heel zuur, maar dat is dan maar zo.Timetraveler schreef: ↑16-04-2020 11:41Pfoe ik zou daar wel wat mee oppassen; je bent daarin altijd zo afhankelijk van de ander. Wat als hij je over 10 jaar verlaat voor een jongere vrouw waar hij dan *surprise* ineens wel kinderen mee wil krijgen?
Ik zou dat risico niet durven nemen...
Ik zou ook tevreden kunnen zijn met een leven zonder kinderen. Het is voor mij geen vereiste. Mocht hij me verlaten, dan zou ik het ook niet erg vinden om geen kinderen te hebben.
Het liefste wil ik samen met hem zijn, met of zonder kinderen. Het liefste met kinderen, maar zonder zou ik nog steeds happy zijn.
donderdag 16 april 2020 om 11:46
Het is eigenlijk onmogelijk om je een voorstelling te maken van je leven met kind.
Je neemt je huidige leven en kijkt welke tijd er dan 'over' is om voor een kind te zorgen. Conclusie: Alles zit vol.
In werkelijkheid plooit je leven zich gewoon om het kind heen wanneer het er is. Je kunt je er geen voorstelling van maken, je kunt het niet rationaliseren en je kunt ook geen plussen en minnen tellen.
Twee tips:
- 'ik wil ook bij hem blijven als hij geen kinderen wil' - Dat is wel heel makkelijk gezegd, maar het is een uitspraak met hele grote gevolgen. Als je hier over 10 jaar spijt van krijgt mag je nog 30-40 jaar met die spijt doorleven.
- Huur, lease of leen kinderen. Ontmoet ze (via hun ouders anders is het raar). Pas op ze. Speel ermee. Ga op bezoek bij mensen met kinderen. Laat ze op bezoek komen. (zie maar hoe je het regelt in Corona tijd).
Dan kunnen jullie er een gevoel bij krijgen. Goede kans dat je vriend er dan anders in staat.
Je neemt je huidige leven en kijkt welke tijd er dan 'over' is om voor een kind te zorgen. Conclusie: Alles zit vol.
In werkelijkheid plooit je leven zich gewoon om het kind heen wanneer het er is. Je kunt je er geen voorstelling van maken, je kunt het niet rationaliseren en je kunt ook geen plussen en minnen tellen.
Twee tips:
- 'ik wil ook bij hem blijven als hij geen kinderen wil' - Dat is wel heel makkelijk gezegd, maar het is een uitspraak met hele grote gevolgen. Als je hier over 10 jaar spijt van krijgt mag je nog 30-40 jaar met die spijt doorleven.
- Huur, lease of leen kinderen. Ontmoet ze (via hun ouders anders is het raar). Pas op ze. Speel ermee. Ga op bezoek bij mensen met kinderen. Laat ze op bezoek komen. (zie maar hoe je het regelt in Corona tijd).
Dan kunnen jullie er een gevoel bij krijgen. Goede kans dat je vriend er dan anders in staat.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
donderdag 16 april 2020 om 11:48
Dat ben je toch altijd in een relatie? Iedere partner kan ervandoor gaan.Timetraveler schreef: ↑16-04-2020 11:41Pfoe ik zou daar wel wat mee oppassen; je bent daarin altijd zo afhankelijk van de ander. Wat als hij je over 10 jaar verlaat voor een jongere vrouw waar hij dan *surprise* ineens wel kinderen mee wil krijgen?
Ik zou dat risico niet durven nemen...
Mijn man en ik hebben in dezelfde positie gezeten als jullie, TO, maar dan met mijn man in jouw rol.
Wat ik terugkijkend wel belangrijk vind: ik kon, net als jouw vriend, best inschatten wat ik allemaal zou missen als we kinderen zouden krijgen, maar niet wat ik er leuk aan zou vinden. En dat bleek heel veel te zijn: ik vind het geweldig om de ontwikkeling van mijn kinderen mee te maken.
donderdag 16 april 2020 om 11:51
donderdag 16 april 2020 om 11:54
Dat zou bij ons geen probleen zijn. Wij werken allebei nog en zouden ook nog opvang krijgen voor kinderen in deze tijd.redbulletje schreef: ↑16-04-2020 11:48Mij lijkt deze pandemie een goeie realitycheck voor je vriend. Als je ziet hoeveel mensen nu met hun kinderen in hun haar zitten. Als jouw vriend veel behoefte heeft aan me time is een kind gewoon lastig, want dat is er 24/7.
Mijn vriend en ik hebben beide wel behoefte aan me-time zo nu en dan. Ik wil daarom, voor zover het kan, de zorg ook goed verdelen. Natuurlijk laat een kind zich niet helemaal sturen en zal het vaak anders gaan dan je in je hoofd hebt. Het is wel fijn dat mijn vriend en ik elkaar goed steunen. Dat zie ik nu bijvoorbeeld ook al terug in het huishouden (en ja, dat is natuurlijk wel wat anders dan een kind). We zorgen goed voor elkaar.
donderdag 16 april 2020 om 11:56
Leuk om te lezen! Hoe ben je toch tot het besluit gekomen om wel voor kinderen te gaan?Eze schreef: ↑16-04-2020 11:48Dat ben je toch altijd in een relatie? Iedere partner kan ervandoor gaan.
Mijn man en ik hebben in dezelfde positie gezeten als jullie, TO, maar dan met mijn man in jouw rol.
Wat ik terugkijkend wel belangrijk vind: ik kon, net als jouw vriend, best inschatten wat ik allemaal zou missen als we kinderen zouden krijgen, maar niet wat ik er leuk aan zou vinden. En dat bleek heel veel te zijn: ik vind het geweldig om de ontwikkeling van mijn kinderen mee te maken.
donderdag 16 april 2020 om 11:57
Eens.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑16-04-2020 11:46Het is eigenlijk onmogelijk om je een voorstelling te maken van je leven met kind.
Je neemt je huidige leven en kijkt welke tijd er dan 'over' is om voor een kind te zorgen. Conclusie: Alles zit vol.
In werkelijkheid plooit je leven zich gewoon om het kind heen wanneer het er is. Je kunt je er geen voorstelling van maken, je kunt het niet rationaliseren en je kunt ook geen plussen en minnen tellen.
En kinderen van een ander zijn niet vergelijkbaar met een eigen kind.
Met de kinderen van een ander heb ik totaal niets.
donderdag 16 april 2020 om 11:58
Dit is een beslissing waar je 100% achter moet staan. Mijns inziens doe je dat niet als er sprake is van het moeten doorhakken van een knoop.
Toen ik mijn partner vertelde dat ik graag kinderen met hem wilde, was hij er ook nog niet uit. Ik heb het toen laten rusten. Het had geen haast. Op die manier kon hij er zonder druk van mijn kant over na denken.
Toen ik mijn partner vertelde dat ik graag kinderen met hem wilde, was hij er ook nog niet uit. Ik heb het toen laten rusten. Het had geen haast. Op die manier kon hij er zonder druk van mijn kant over na denken.
donderdag 16 april 2020 om 12:00
Maar jouw ideale toekomstbeeld is zo anders dan je vriends toekomstbeeldgebruikersnaambestaatal1 schreef: ↑16-04-2020 11:40Waarom? Ik wil graag kinderen, maar juist omdat ze van hem zijn. Ik weet niet of ik dit met een ander persoon zou kunnen.
Ik zou het niet willen. Het voelt alsof mijn vriend "de ware" is, om het zo maar even te zeggen. Mijn kinderwens is niet groot genoeg om dat zomaar opzij te kunnen zetten. Dan kies ik liever voor een leven zonder kinderen, maar met mijn partner.
Dat gaat op termijn echt niet goed.
Of je wil allebei kinderen, of allebei niet
En anders is je relatie echt over
donderdag 16 april 2020 om 12:02
We "lenen" inderdaad af en toe kinderen. Hij vindt dat heel erg leuk en zorgt ook goed voor ze. Alleen is hij ook wel weer blij als hij daarna weer rust heeft en eigen tijd. Hij weet niet echt goed wat hij zou willen kiezen.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑16-04-2020 11:46
Twee tips:
- 'ik wil ook bij hem blijven als hij geen kinderen wil' - Dat is wel heel makkelijk gezegd, maar het is een uitspraak met hele grote gevolgen. Als je hier over 10 jaar spijt van krijgt mag je nog 30-40 jaar met die spijt doorleven.
- Huur, lease of leen kinderen. Ontmoet ze (via hun ouders anders is het raar). Pas op ze. Speel ermee. Ga op bezoek bij mensen met kinderen. Laat ze op bezoek komen. (zie maar hoe je het regelt in Corona tijd).
Dan kunnen jullie er een gevoel bij krijgen. Goede kans dat je vriend er dan anders in staat.
Het feit is ook dat de babyfase ons allebei juist het minste lijkt. Vanaf een jaar of 2 lijkt mij het heel leuk, als ze zelf al wat meer kunnen. Mijn vriend lijkt het juist leuk als ze lekker gaan puberen, haha.
Ik denk daarom dat de babyfase ook het zwaarst zou zijn voor ons. Natuurlijk is dat niet echt van te voren te zeggen. Misschien ontdekken we juist een hele andere kant van onszelf. Misschien niet en kopen we een goede noise canceling koptelefoon.
Heeft in ieder geval nog 1 iemand van ons 2 rust, haha.
donderdag 16 april 2020 om 12:08
Sorry, maar daar ben ik het absoluut niet mee eens. Mijn vriend en ik zijn dolgelukkig met elkaar. Dat staat voor ons beiden op 1. Ook als hij geen kinderen zou willen, is dat geen punt. Ook niet als hij mij later verlaat voor iemand anders en daarmee wel kinderen wil. Natuurlijk wil ik al helemaal niet dat hij mij verlaat, maar even om mijn punt te maken.
Het is niet alsof kinderen krijgen mijn levensdoel is. Ook zonder kinderen zou ik het prima vinden. Het kan toch dat je graag kinderen zou willen, maar een leven zonder ook prima vindt? Het is niet alsof een leven met kinderen zaligmakend is. Daar ben ik dan ook heel nuchter in. Ik zie het op beide manieren. Het heeft allebei zo zijn voor en nadelen.
Ik begrijp bijvoorbeeld ook heel goed dat sommige mensen geen kinderen willen. Net zoals dat ik begrijp dat sommigen het juist wel willen.
gebruikersnaambestaatal1 wijzigde dit bericht op 16-04-2020 12:11
6.65% gewijzigd
donderdag 16 april 2020 om 12:09
ik vond dat ook een zware fase, vooral de eerste weken, maanden, eigenlijk het hele eerste jaargebruikersnaambestaatal1 schreef: ↑16-04-2020 12:02We "lenen" inderdaad af en toe kinderen. Hij vindt dat heel erg leuk en zorgt ook goed voor ze. Alleen is hij ook wel weer blij als hij daarna weer rust heeft en eigen tijd. Hij weet niet echt goed wat hij zou willen kiezen.
Het feit is ook dat de babyfase ons allebei juist het minste lijkt. Vanaf een jaar of 2 lijkt mij het heel leuk, als ze zelf al wat meer kunnen. Mijn vriend lijkt het juist leuk als ze lekker gaan puberen, haha.
Ik denk daarom dat de babyfase ook het zwaarst zou zijn voor ons. Natuurlijk is dat niet echt van te voren te zeggen. Misschien ontdekken we juist een hele andere kant van onszelf. Misschien niet en kopen we een goede noise canceling koptelefoon.
En mijn man ook, en we waren moe, intens moe.
En wij wilden allebei samen kinderen, geen (stille) verwijten, geen onevenwichtigheid
donderdag 16 april 2020 om 12:10
maar jij wil ze welgebruikersnaambestaatal1 schreef: ↑16-04-2020 12:08Sorry, maar daar ben ik het absoluut niet mee eens. Mijn vriend en ik zijn dolgelukkig met elkaar. Dat staat voor ons beiden op 1. Ook als hij geen kinderen zou willen, is dat geen punt. Ook niet als hij mij later verlaat voor iemand anders en daarmee wel kinderen wil. Natuurlijk wil ik al helemaal niet dat hij mij verlaat, maar even om mijn punt te maken.
Het is niet alsof kinderen krijgen mijn levensdoel is. Ook zonder kinderen zou ik het prima vinden. Het kan toch dat je graag kinderen zou willen, maar een leven zonder ook prima vindt? Het is niet alsof een leven met kinderen zaligmakend is. Daar ben ik dan ook heel nuchter in. Ik zie het op beide manieren. Het heeft allebei zo zijn voor en nadelen.
je kunt het wel wegkletsen, omdat het rot is te bedenken, dat je relatie ophoudt
Maar dat is wel waar het op uitdraait
donderdag 16 april 2020 om 12:11
Ik last (volgens mij in de Flair) een verhaal over iemand van half 40. Jeugdliefde en zij waren onafgebroken bij elkaar. Hij wilde geen kinderen. Nooit niet en hij was echt heel stellig. ZIj koos voor hem en liet haar droom varen. En toen.....toen werd hij verliefd op een ander. Een jonger exemplaar en die was in nog time wel zwanger van hem. Zit je dan, inmiddels ruim in de 40 en vrijgezel en je ex sticht dat gezin toch waar jij altijd van droomde.
En zij is niet de enige hoor die dit overkomt. Echt, maak binnenkort de keuze of je met hem echt door wil. Je loopt het risico dat hij je straks inruilt en alsnog dat gezin start. Hij wordt niet minder vruchtbaar rond zijn 40ste.
En zij is niet de enige hoor die dit overkomt. Echt, maak binnenkort de keuze of je met hem echt door wil. Je loopt het risico dat hij je straks inruilt en alsnog dat gezin start. Hij wordt niet minder vruchtbaar rond zijn 40ste.
donderdag 16 april 2020 om 12:11
Lastig... en wat iedereen zegt, je kan het je niet voorstellen totdat je er zelf middenin zit.
Over rust momenten pakken gesproken:
een kind slaapt, althans daar ga ik vanuit, dus daar kun je je me-time pakken.
Vind ik ook heel belangrijk en maak ik altijd optimaal gebruik van.
De conclusie is eigenlijk; je levert een hoop in, dat moet je je goed beseffen, maar een kind neemt je relatie wel tot een nieuw level.
Je gaat naar 2.0 zeg maar.... inclusief ups en downs...
Over rust momenten pakken gesproken:
een kind slaapt, althans daar ga ik vanuit, dus daar kun je je me-time pakken.
Vind ik ook heel belangrijk en maak ik altijd optimaal gebruik van.
De conclusie is eigenlijk; je levert een hoop in, dat moet je je goed beseffen, maar een kind neemt je relatie wel tot een nieuw level.
Je gaat naar 2.0 zeg maar.... inclusief ups en downs...
