Zwanger
alle pijlers
Vriend weet het nog niet
donderdag 16 april 2020 om 11:30
Hoi iedereen!
"Vroeger" wilde ik geen kinderen. Sinds ongeveer een jaar weet ik dat ik heel graag kinderen zou willen. Echter weet mijn vriend nog niet zeker wat hij wil. Ik moet erbij zeggen dat hij het sowieso heel lastig vindt om grotere beslissingen te nemen en voor kinderen gaan is natuurlijk een erg grote beslissing.
We zijn beide oud genoeg, hebben allebei een vaste baan en over een paar maanden wonen we in een grote gezinswoning in een fijne wijk. De basis is er dus gewoon.
Mijn vriend is een ontzettend lief en zorgzaam persoon. De relatie gaat heel goed. We zijn een goed team samen.
Ik ben 31 en ik wil dus liever niet te lang meer wachten. Mijn vriend is iets jonger, dus ik begrijp echt wel dat het voor hem wat "vroeg" is misschien. Ik weet dat naarmate de 35 nadert het allemaal wat lastiger kan worden. Ook wil ik liever niet "te oud" moeder worden. Vandaar dat ik er dus liever niet mee zou willen wachten.
Wat zijn vragen die mijn vriend zichzelf zou kunnen stellen om er achter te komen of hij het wel of niet wil? Hoe ging dat bij jou en je partner? Mijn vriend ziet op dit moment zowel de positieve als de negatieve kanten en weet niet echt hoe hij de knoop zou kunnen doorhakken. Ik heb mijn vriend wel gezegd, dat ook als hij geen kinderen wil, dat ik bij hem zal blijven. Ik hou ontzettend veel van hem en dat gaat voor. Dit meen ik ook echt.
Mocht er iets nog onduidelijk zijn, dan hoor ik dat graag.
"Vroeger" wilde ik geen kinderen. Sinds ongeveer een jaar weet ik dat ik heel graag kinderen zou willen. Echter weet mijn vriend nog niet zeker wat hij wil. Ik moet erbij zeggen dat hij het sowieso heel lastig vindt om grotere beslissingen te nemen en voor kinderen gaan is natuurlijk een erg grote beslissing.
We zijn beide oud genoeg, hebben allebei een vaste baan en over een paar maanden wonen we in een grote gezinswoning in een fijne wijk. De basis is er dus gewoon.
Mijn vriend is een ontzettend lief en zorgzaam persoon. De relatie gaat heel goed. We zijn een goed team samen.
Ik ben 31 en ik wil dus liever niet te lang meer wachten. Mijn vriend is iets jonger, dus ik begrijp echt wel dat het voor hem wat "vroeg" is misschien. Ik weet dat naarmate de 35 nadert het allemaal wat lastiger kan worden. Ook wil ik liever niet "te oud" moeder worden. Vandaar dat ik er dus liever niet mee zou willen wachten.
Wat zijn vragen die mijn vriend zichzelf zou kunnen stellen om er achter te komen of hij het wel of niet wil? Hoe ging dat bij jou en je partner? Mijn vriend ziet op dit moment zowel de positieve als de negatieve kanten en weet niet echt hoe hij de knoop zou kunnen doorhakken. Ik heb mijn vriend wel gezegd, dat ook als hij geen kinderen wil, dat ik bij hem zal blijven. Ik hou ontzettend veel van hem en dat gaat voor. Dit meen ik ook echt.
Mocht er iets nog onduidelijk zijn, dan hoor ik dat graag.
donderdag 16 april 2020 om 14:53
Ik zal je een heel eerlijk verhaal vertellen over een stel waarvan de 1 wel en de ander geen kinderwens had. Ik was de vrouw zonder kinderwens en mijn vriend wilde heel erg graag vader worden. Ik ben overstag gegaan. ik had geen fijne zwangerschap, een hel van een bevalling, een drama van een kraamtijd, en een kneiter van een depressie toen ons kind 7 was.
De zorgtaken waren eerlijk verdeelt en mijn vriend is een hele lieve en zorgzame vader. Dat is dus geen garantie.
Voor mij voelde het zo: totdat je een kind hebt, leef je je leven zoals je dat zelf graag wil. Je hoeft niet aan iemand te denken die niet voor zichzelf kan zorgen, als vergaat de wereld als je dood gaat, dat boeit niet, want je hebt er zelf geen last meer van. Zodra je een kind krijgt, draait je eigen leven opeens niet meer om jou, gaat het niet meer om jou prioriteiten, niet meer om jou wensen. Je leeft opeens voor een ander, en die verantwoordelijkheid gaat nooit weg. Het gaat niet eens over een avondje stappen en dat je een goede oppas moet regelen, maar het feit dat er iemand is die van jouw beslissingen afhankelijk is, maakt het ouderschap zwaar en met niets te vergelijken. Want de ellende is, dat je voor je kind de beste keuzes wilt maken en dat je nooit kunt denken: bekijk het maar, ik check even uit.
Uiteindelijk ben ik, toen mijn kind 7 was finaal ingestort en zat mijn glimlach op mijn gezicht vastgelijmd en wist ik niet meer wat ik wilde, wat ik moest, wat ik kon en wat ik deed en waarom allemaal. Ik heb een jaar lang therapie gehad om er weer bovenop te komen.
Wat ik je dus mee wil geven: denk niet te licht over het ontbreken van een kinderwens bij 1 van de 2 ouders. Een kind krijgen zonder dat je dat echt heel erg graag wil, leidde bij mij tot een diepe en existentiële crisis, die ik maar weinig mensen toewens.
De zorgtaken waren eerlijk verdeelt en mijn vriend is een hele lieve en zorgzame vader. Dat is dus geen garantie.
Voor mij voelde het zo: totdat je een kind hebt, leef je je leven zoals je dat zelf graag wil. Je hoeft niet aan iemand te denken die niet voor zichzelf kan zorgen, als vergaat de wereld als je dood gaat, dat boeit niet, want je hebt er zelf geen last meer van. Zodra je een kind krijgt, draait je eigen leven opeens niet meer om jou, gaat het niet meer om jou prioriteiten, niet meer om jou wensen. Je leeft opeens voor een ander, en die verantwoordelijkheid gaat nooit weg. Het gaat niet eens over een avondje stappen en dat je een goede oppas moet regelen, maar het feit dat er iemand is die van jouw beslissingen afhankelijk is, maakt het ouderschap zwaar en met niets te vergelijken. Want de ellende is, dat je voor je kind de beste keuzes wilt maken en dat je nooit kunt denken: bekijk het maar, ik check even uit.
Uiteindelijk ben ik, toen mijn kind 7 was finaal ingestort en zat mijn glimlach op mijn gezicht vastgelijmd en wist ik niet meer wat ik wilde, wat ik moest, wat ik kon en wat ik deed en waarom allemaal. Ik heb een jaar lang therapie gehad om er weer bovenop te komen.
Wat ik je dus mee wil geven: denk niet te licht over het ontbreken van een kinderwens bij 1 van de 2 ouders. Een kind krijgen zonder dat je dat echt heel erg graag wil, leidde bij mij tot een diepe en existentiële crisis, die ik maar weinig mensen toewens.
donderdag 16 april 2020 om 15:12
Knikkebeen, dat lijkt me inderdaad een goede oplossing. Even een tijd er niet over hebben, totdat hij uit zichzelf erover wil praten. Van te voren een termijn afspreken en het er dan samen over hebben. Dan heeft hij in ieder geval even de "rust" gehad om er goed zelf over na te denken.
Mijn vriend vindt het inderdaad fijn dat alles nu rond is wat betreft het huis. Hij geeft ook aan dat er nu meer ruimte is in zijn hoofd om over kinderen na te denken. Hij zegt zelf ook dat hij denkt er de komende maanden meer inzicht in te krijgen. Hij probeert er zelf met mensen over te praten en verschillende dingen te lezen, zodat hij over verschillende aspecten kan nadenken en wat hij daarvan vindt.
Lux, het voelt voor mij helemaal niet als nobel. En nee, ik vind niet dat zijn liefde voor mij "minder" is. Ik vind gewoon dat hij zelf een mening mag hebben over het wel of niet kinderen willen. Ik wil ook niet "voor hem" een kind.
Mij lijkt het gewoon heel mooi om samen met hem een kind te hebben. Dit wil niet zeggen hoeveel ik van hem hou, dat staat er los van. Zonder een kind hou ik net zo goed van hem. Het is tenslotte nu ook gewoon heel fijn samen en ik zie ook de leuke kanten van juist niet gebonden zijn aan kinderen. Het heeft beide zo zijn voor en nadelen.
Om eerdere misverstanden uit de wereld te helpen, het is niet dat ik NU kinderen WIL EN ZAL krijgen, maar dat ik wel aan hem heb aangegeven of hij er de komende tijd over na wil denken. Als hij ook kinderen wil, dan wil ik er gewoon liever niet te lang mee wachten, omdat de basis in principe goed is. Als we aan kinderen beginnen, liever niet te oud. Als hij geen kinderen wil, ook prima, maar dan heb ik dat liever op tijd duidelijk.
Misschien eindigt later onze relatie, misschien vindt hij wel een ander waar hij wel kinderen mee wil, ja dat kan allemaal.
Voor het zelfde geld kan ik geen kinderen krijgen of kom ik morgen onder een vrachtwagen, dat kan ook.
Het leven is niet te voorspellen. Ik zie zowel een toekomst met kinderen voor me, maar zonder ook. Het is niet zo zwart/wit voor mij. Misschien is dat raar, maar dan ben ik maar raar. Het leven houdt voor mij niet op als ik geen kinderen zou hebben. Ik zie genoeg andere fijne mogelijkheden als dat zo zou zijn. Ik heb fijne huisdieren, genoeg hobby's of andere dingen die ik zou willen leren. Of bijvoorbeeld wat meer van de wereld zien. Het is allemaal niet zo zwart/wit.
Bij sommige vrouwen is de kinderwens misschien zo sterk dat ze de partner die geen kinderen wil zouden verlaten. Dat begrijp ik helemaal. Bij mij is dat dus niet zo. Het zou fijn zijn als dat ook eens begrepen werd. Het is gewoon niet voor iedereen hetzelfde.
Mijn vriend vindt het inderdaad fijn dat alles nu rond is wat betreft het huis. Hij geeft ook aan dat er nu meer ruimte is in zijn hoofd om over kinderen na te denken. Hij zegt zelf ook dat hij denkt er de komende maanden meer inzicht in te krijgen. Hij probeert er zelf met mensen over te praten en verschillende dingen te lezen, zodat hij over verschillende aspecten kan nadenken en wat hij daarvan vindt.
Lux, het voelt voor mij helemaal niet als nobel. En nee, ik vind niet dat zijn liefde voor mij "minder" is. Ik vind gewoon dat hij zelf een mening mag hebben over het wel of niet kinderen willen. Ik wil ook niet "voor hem" een kind.
Mij lijkt het gewoon heel mooi om samen met hem een kind te hebben. Dit wil niet zeggen hoeveel ik van hem hou, dat staat er los van. Zonder een kind hou ik net zo goed van hem. Het is tenslotte nu ook gewoon heel fijn samen en ik zie ook de leuke kanten van juist niet gebonden zijn aan kinderen. Het heeft beide zo zijn voor en nadelen.
Om eerdere misverstanden uit de wereld te helpen, het is niet dat ik NU kinderen WIL EN ZAL krijgen, maar dat ik wel aan hem heb aangegeven of hij er de komende tijd over na wil denken. Als hij ook kinderen wil, dan wil ik er gewoon liever niet te lang mee wachten, omdat de basis in principe goed is. Als we aan kinderen beginnen, liever niet te oud. Als hij geen kinderen wil, ook prima, maar dan heb ik dat liever op tijd duidelijk.
Misschien eindigt later onze relatie, misschien vindt hij wel een ander waar hij wel kinderen mee wil, ja dat kan allemaal.
Voor het zelfde geld kan ik geen kinderen krijgen of kom ik morgen onder een vrachtwagen, dat kan ook.
Het leven is niet te voorspellen. Ik zie zowel een toekomst met kinderen voor me, maar zonder ook. Het is niet zo zwart/wit voor mij. Misschien is dat raar, maar dan ben ik maar raar. Het leven houdt voor mij niet op als ik geen kinderen zou hebben. Ik zie genoeg andere fijne mogelijkheden als dat zo zou zijn. Ik heb fijne huisdieren, genoeg hobby's of andere dingen die ik zou willen leren. Of bijvoorbeeld wat meer van de wereld zien. Het is allemaal niet zo zwart/wit.
Bij sommige vrouwen is de kinderwens misschien zo sterk dat ze de partner die geen kinderen wil zouden verlaten. Dat begrijp ik helemaal. Bij mij is dat dus niet zo. Het zou fijn zijn als dat ook eens begrepen werd. Het is gewoon niet voor iedereen hetzelfde.
donderdag 16 april 2020 om 15:24
Ninanoname, fijn dat je ook deze kant wil toelichten. Wat moet dat zwaar geweest zijn zeg. Gelukkig helpt de therapie. Ik kan me goed voorstellen dat het heel zwaar is geweest. Ik vind het fijn dat je er zo open en eerlijk over bent.
Ik wil inderdaad absoluut niet dat mijn vriend het voor mij doet. Ik wil dat hij zijn eigen mening en gevoel volgt. Ik wil dat het kind op zijn ouders kan rekenen en het kind niet ongewenst is. Absoluut niet. Als mijn vriend niet wil, dan niet, so be it.
Ik heb helaas zelf mogen ervaren hoe het is dat 1 van de ouders niet zo klaar staat voor het kind. Dat was best een zware periode voor me.
Ik wil inderdaad absoluut niet dat mijn vriend het voor mij doet. Ik wil dat hij zijn eigen mening en gevoel volgt. Ik wil dat het kind op zijn ouders kan rekenen en het kind niet ongewenst is. Absoluut niet. Als mijn vriend niet wil, dan niet, so be it.
Ik heb helaas zelf mogen ervaren hoe het is dat 1 van de ouders niet zo klaar staat voor het kind. Dat was best een zware periode voor me.
donderdag 16 april 2020 om 15:45
Dat heeft toch niets met nobel te maken? Mijn man wilde destijds liever met mij, zonder kinderen verder dan zonder mij, met kind. Dat was gewoon zijn persoonlijke voorkeur. Een aantal jaar later was het omgedraaid: toen wilde ik graag nog een kind en twijfelde hij. Toen wilde ik liever met hem, zonder nog een kind dan andersom. Ook weer: weinig nobels aan.lux- schreef: ↑16-04-2020 14:17Tja TO. Ik vind je heel ‘nobel’ dat je zegt dat je liefde voor hem groter is dan je kinderwens.
Maar je snapt zelf natuurlijk ook wel dat dat eigenlijk nergens op slaat: dus zijn liefde voor jou is niet zo groot want hij wil niet voor jou een kind krijgen?
Liefde en kinderwens zijn twee aparte dingen. Ze lijken met elkaar verweven maar ze zijn het niet. Mensen willen niet wel of geen kinderen uit liefde voor de ander of het gebrek daaraan. Ik denk ook niet dat jij ze wil omdat je met hem bent. Ik denk dat jij kinderen wil en je niet kan voorstellen dat je ze met iemand anders zou willen, laat staan krijgen, omdat je van hem houdt.
Je vroeg om ervaringen: mijn man zei nooit ‘nee’ als het om kinderen ging, maar altijd ‘later’. Wanneer later dan was? Och als hij een jaar of 40 was, zoiets.
Dat zag ik niet zitten, en daar hebben we het best veel over gehad. Uiteindelijk zijn we op mijn 27ste en zijn 31ste ouders geworden. Waarom hij er opeens wel aan toe was is mij nooit helemaal duidelijk geworden. Wie weet deed hij het wel voor mij in eerste instantie.
Maar hij vindt het vader zijn heerlijk en geniet enorm van onze zoon. Zijn wens voor een tweede was zelfs sterker dan die van mij, en hoewel ik heel blij ben dat die tweede inmiddels onderweg is, zag ik een leven met z’n 3 ook wel zitten, terwijl mijn man dat echt niet wilde.
Zo zie je maar. Alles kan met een kinderwens
donderdag 16 april 2020 om 15:48
Ik ben ook nooit meer mezelf geworden na het krijgen van mijn eerste kind. Waarom dan een tweede zul je denken? Ik dacht dat het allemaal anders zou zijn, en dat was het ook, maar mijn zoon heeft een ziekte gekregen die enorm veel zorg vraagt, en dat had ik niet ingecalculeerd. Ik sta idd dus altijd “aan”. Ik heb geen spijt van mijn kinderen maar ik was misschien wel gelukkiger zonder die verantwoordelijkheid. De ziekte van mijn zoon drukt wel op mijn schouders zeg maar.gebruikersnaambestaatal1 schreef: ↑16-04-2020 15:24Ninanoname, fijn dat je ook deze kant wil toelichten. Wat moet dat zwaar geweest zijn zeg. Gelukkig helpt de therapie. Ik kan me goed voorstellen dat het heel zwaar is geweest. Ik vind het fijn dat je er zo open en eerlijk over bent.
Ik wil inderdaad absoluut niet dat mijn vriend het voor mij doet. Ik wil dat hij zijn eigen mening en gevoel volgt. Ik wil dat het kind op zijn ouders kan rekenen en het kind niet ongewenst is. Absoluut niet. Als mijn vriend niet wil, dan niet, so be it.
Ik heb helaas zelf mogen ervaren hoe het is dat 1 van de ouders niet zo klaar staat voor het kind. Dat was best een zware periode voor me.
donderdag 16 april 2020 om 15:53
Dat bedoel ik ook. Je schreef ergens dat je je niet kon voorstellen dat je een kinderwens zou hebben met een ander. Dat je die hebt doordat je met hem bent. Ik probeerde te zeggen dat ik denk dat dat niet klopt. Ik denk dat je een kinderwens hebt en ómdat je van hem houdt je je niet kunt voorstellen dat je ze van een ander zou krijgen, maar dat het uiteindelijk 2 losstaande dingen zijn. En dat het dus ook kan dat je op een dag zegt: ik kan me toch voorstellen dat ik kinderen van een ander zou krijgen.
En wat betreft je vraag aan hem: je weet het antwoord voor nu toch eigenlijk al? Voor nu is het nee. Jij wil er liever niet te lang mee wachten maar als je met deze man kinderen wil dan is het wachten. Met het risico dat dat wachten uitloopt op nee.
En wat betreft je vraag aan hem: je weet het antwoord voor nu toch eigenlijk al? Voor nu is het nee. Jij wil er liever niet te lang mee wachten maar als je met deze man kinderen wil dan is het wachten. Met het risico dat dat wachten uitloopt op nee.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 16 april 2020 om 16:06
gebruikersnaambestaatal1 schreef: ↑16-04-2020 15:12
Bij sommige vrouwen is de kinderwens misschien zo sterk dat ze de partner die geen kinderen wil zouden verlaten. Dat begrijp ik helemaal. Bij mij is dat dus niet zo. Het zou fijn zijn als dat ook eens begrepen werd. Het is gewoon niet voor iedereen hetzelfde.
Ik geloof en begrijp je wel.
Mooi om te lezen hoe je er in staat!
donderdag 16 april 2020 om 16:07
Lux, het is inderdaad wachten, met een risico op een "nee". Voor nu is het inderdaad een "nee". Mogelijk blijft het zo. Daar ben ik me van bewust.
Mijn vraag was dan ook welke vragen hij zichzelf kan stellen om het wat duidelijker te maken voor zichzelf. Of er meer mensen zijn die in hetzelfde schuitje hebben gezeten en hoe zij ermee om gingen.
Mijn vraag is niet of ik wel of niet bij hem moet blijven.
Mijn vraag was dan ook welke vragen hij zichzelf kan stellen om het wat duidelijker te maken voor zichzelf. Of er meer mensen zijn die in hetzelfde schuitje hebben gezeten en hoe zij ermee om gingen.
Mijn vraag is niet of ik wel of niet bij hem moet blijven.
donderdag 16 april 2020 om 16:17
Voor jou: probeer te voorkomen dat er een situatie ontstaat waarin hij het gevoel heeft zich te moeten verantwoorden voor het niet willen van kinderen, want daarmee leg je de focus heel erg op de nadelen.gebruikersnaambestaatal1 schreef: ↑16-04-2020 16:07Lux, het is inderdaad wachten, met een risico op een "nee". Voor nu is het inderdaad een "nee". Mogelijk blijft het zo. Daar ben ik me van bewust.
Mijn vraag was dan ook welke vragen hij zichzelf kan stellen om het wat duidelijker te maken voor zichzelf. Of er meer mensen zijn die in hetzelfde schuitje hebben gezeten en hoe zij ermee om gingen.
Mijn vraag is niet of ik wel of niet bij hem moet blijven.
Voor hem: wat hij gaat missen als hij kinderen heeft, kan hij waarschijnlijk aardig inschatten. Maar welke dingen lijken hem wél leuk aan het hebben van kinderen?
En zou dat leuk genoeg kunnen zijn?
donderdag 16 april 2020 om 18:59
Ik heb het al vaker geschreven: een man zou nooit tegen zijn zin vader moeten worden (en dan dus maatregelen nemen), maar een vrouw zou naar mijn mening nooit haar kinderwens voor een man moeten opgeven (onder motto “ik hou zoveel van hem”).
Ik kende zo iemand. Zij wilde graag kinderen. Hij niet. Hij flink ouder dan zij. Zij gaf haar kinderwens op voor hem, want ze hield zo van hem.
Hij heeft inmiddels een kind. Maar niet met haar. En zij is inmiddels te oud.
Ik kende zo iemand. Zij wilde graag kinderen. Hij niet. Hij flink ouder dan zij. Zij gaf haar kinderwens op voor hem, want ze hield zo van hem.
Hij heeft inmiddels een kind. Maar niet met haar. En zij is inmiddels te oud.
donderdag 16 april 2020 om 19:36
Op mijn 34e kreeg ik een relatie met iemand aan de andere kant van de wereld. Voor mij kwam hij hier naar toe en zeker gezien mijn leeftijd spraken we meerdere keren over kinderen. Allebei geen enorme wens, maar ook zeker geen dikke nee. Dus we hadden het erover, dan weer eens twee maanden niet om het even te laten bezinken etc.
Omdat hij niet heel zeker wist of hij wel in Nederland wilde blijven stelde ik het besluit uit. We hielden van elkaar maar stel dat hij vanwege heimwee terug zou gaan? Dan had ik hier een kind met een vader aan de andere kant van de wereld. Wilde ik zo egocentrisch zijn om een kind dat aan te doen? Ik wachtte dus tot hij besloten had hier echt te willen blijven.
Toen was daar de dag, ik was intussen 39, dat hij zei: 'ik heb besloten terug te gaan'. En het was niet de bedoeling dat ik mee ging. En letterlijk het eerste dat in me opkwam was: 'dan ga ik dus geen kinderen krijgen'.
En zo is het ook gegaan. Inmiddels ben ik 47 en nog altijd alleen. En kinderloos. Soms vind ik dat prima. Maar het voelt nog steeds niet als mijn keus maar als iets dat me is overkomen en ik heb het me laten overkomen vanwege mijn liefde voor hem. En daar heb ik soms best spijt van.
Omdat hij niet heel zeker wist of hij wel in Nederland wilde blijven stelde ik het besluit uit. We hielden van elkaar maar stel dat hij vanwege heimwee terug zou gaan? Dan had ik hier een kind met een vader aan de andere kant van de wereld. Wilde ik zo egocentrisch zijn om een kind dat aan te doen? Ik wachtte dus tot hij besloten had hier echt te willen blijven.
Toen was daar de dag, ik was intussen 39, dat hij zei: 'ik heb besloten terug te gaan'. En het was niet de bedoeling dat ik mee ging. En letterlijk het eerste dat in me opkwam was: 'dan ga ik dus geen kinderen krijgen'.
En zo is het ook gegaan. Inmiddels ben ik 47 en nog altijd alleen. En kinderloos. Soms vind ik dat prima. Maar het voelt nog steeds niet als mijn keus maar als iets dat me is overkomen en ik heb het me laten overkomen vanwege mijn liefde voor hem. En daar heb ik soms best spijt van.
donderdag 16 april 2020 om 19:45
Dat is niet raar hoor.gebruikersnaambestaatal1 schreef: ↑16-04-2020 15:12Knikkebeen, dat lijkt me inderdaad een goede oplossing. Even een tijd er niet over hebben, totdat hij uit zichzelf erover wil praten. Van te voren een termijn afspreken en het er dan samen over hebben. Dan heeft hij in ieder geval even de "rust" gehad om er goed zelf over na te denken.
Mijn vriend vindt het inderdaad fijn dat alles nu rond is wat betreft het huis. Hij geeft ook aan dat er nu meer ruimte is in zijn hoofd om over kinderen na te denken. Hij zegt zelf ook dat hij denkt er de komende maanden meer inzicht in te krijgen. Hij probeert er zelf met mensen over te praten en verschillende dingen te lezen, zodat hij over verschillende aspecten kan nadenken en wat hij daarvan vindt.
Lux, het voelt voor mij helemaal niet als nobel. En nee, ik vind niet dat zijn liefde voor mij "minder" is. Ik vind gewoon dat hij zelf een mening mag hebben over het wel of niet kinderen willen. Ik wil ook niet "voor hem" een kind.
Mij lijkt het gewoon heel mooi om samen met hem een kind te hebben. Dit wil niet zeggen hoeveel ik van hem hou, dat staat er los van. Zonder een kind hou ik net zo goed van hem. Het is tenslotte nu ook gewoon heel fijn samen en ik zie ook de leuke kanten van juist niet gebonden zijn aan kinderen. Het heeft beide zo zijn voor en nadelen.
Om eerdere misverstanden uit de wereld te helpen, het is niet dat ik NU kinderen WIL EN ZAL krijgen, maar dat ik wel aan hem heb aangegeven of hij er de komende tijd over na wil denken. Als hij ook kinderen wil, dan wil ik er gewoon liever niet te lang mee wachten, omdat de basis in principe goed is. Als we aan kinderen beginnen, liever niet te oud. Als hij geen kinderen wil, ook prima, maar dan heb ik dat liever op tijd duidelijk.
Misschien eindigt later onze relatie, misschien vindt hij wel een ander waar hij wel kinderen mee wil, ja dat kan allemaal.
Voor het zelfde geld kan ik geen kinderen krijgen of kom ik morgen onder een vrachtwagen, dat kan ook.
Het leven is niet te voorspellen. Ik zie zowel een toekomst met kinderen voor me, maar zonder ook. Het is niet zo zwart/wit voor mij. Misschien is dat raar, maar dan ben ik maar raar. Het leven houdt voor mij niet op als ik geen kinderen zou hebben. Ik zie genoeg andere fijne mogelijkheden als dat zo zou zijn. Ik heb fijne huisdieren, genoeg hobby's of andere dingen die ik zou willen leren. Of bijvoorbeeld wat meer van de wereld zien. Het is allemaal niet zo zwart/wit.
Bij sommige vrouwen is de kinderwens misschien zo sterk dat ze de partner die geen kinderen wil zouden verlaten. Dat begrijp ik helemaal. Bij mij is dat dus niet zo. Het zou fijn zijn als dat ook eens begrepen werd. Het is gewoon niet voor iedereen hetzelfde.
Ik had dat gevoel ook. Had geen onwijs sterke kinderwens en was heel nuchter “als het lukt en allemaal werkt, dan geweldig!”
Maar zo niet, ook goed! Dan zouden we veel gaan reizen, lekker groot huis met tuin kopen enz...
donderdag 16 april 2020 om 22:00
vrijdag 17 april 2020 om 08:37
Iedereen bedankt voor alle verhalen en tips! Ik vind het fijn om zowel de negatieve als de positieve kant te horen. Ik heb gisteravond mijn vriend het topic laten lezen. We hebben er samen over gepraat en zijn tot het volgende gekomen.
We hebben een datum afgesproken wanneer we het er weer over gaan hebben. Tot die tijd even geen kinderpraat. Dan kunnen we even rustig over alles nadenken. Mocht hij het dan nog niet weten, dat kan. Dan plannen we een nieuwe datum en bespreken we het dan opnieuw. Ik heb wel aangegeven dat ik het graag binnen X tijd wil weten, ook vanwege de redenen die ik in dit topic genoemd heb. Dat begreep hij gelukkig. Ik heb hem ook vertelt dat "nee" ook een goed antwoord is. Hij zei dat hij dat begreep en het dan ook eerlijk zal zeggen. Ik geloof hem daar ook in, want in de rest van de relatie is ook gebleken dat hij eerlijk is, ook al is het niet misschien wat ik graag zou horen.
Hij vindt het zelf wel fijn en ik merk ook dat hij er echt mee bezig is. Zo heeft hij aan een aantal mensen dingen gevraagd over kinderen en vraagt hij me zo nu en dan er dingen over. Voor mij is het ook fijn, want ik weet dat het weer een keer besproken gaat worden en dat er een keer duidelijkheid gaat komen. Of het nou een nee of een ja is, duidelijkheid is er dan.
We hebben een datum afgesproken wanneer we het er weer over gaan hebben. Tot die tijd even geen kinderpraat. Dan kunnen we even rustig over alles nadenken. Mocht hij het dan nog niet weten, dat kan. Dan plannen we een nieuwe datum en bespreken we het dan opnieuw. Ik heb wel aangegeven dat ik het graag binnen X tijd wil weten, ook vanwege de redenen die ik in dit topic genoemd heb. Dat begreep hij gelukkig. Ik heb hem ook vertelt dat "nee" ook een goed antwoord is. Hij zei dat hij dat begreep en het dan ook eerlijk zal zeggen. Ik geloof hem daar ook in, want in de rest van de relatie is ook gebleken dat hij eerlijk is, ook al is het niet misschien wat ik graag zou horen.
Hij vindt het zelf wel fijn en ik merk ook dat hij er echt mee bezig is. Zo heeft hij aan een aantal mensen dingen gevraagd over kinderen en vraagt hij me zo nu en dan er dingen over. Voor mij is het ook fijn, want ik weet dat het weer een keer besproken gaat worden en dat er een keer duidelijkheid gaat komen. Of het nou een nee of een ja is, duidelijkheid is er dan.
)
vrijdag 17 april 2020 om 10:36
Klinkt als een redelijk voorstel naar beide toe.
Echter 1 zin in je laatste antwoord TO trickert mij. 'Nee is ook een goed antwoord, al is het misschien niet wat ik graag zou willen horen' Dat zegt mij dat je bottom-line liever toch wél een kind wil dan niet?..als je geheel zelf de keuze zou hebben.
Ik ben zelf bewust kinderloos, dus je hoeft mij niet te overtuigen dat een leven zonder kinderen ook geweldig kan zijn. Ik vroeg het me alleen af. Ik hoop voor je dat je de juiste keuze weet te maken ooit
Echter 1 zin in je laatste antwoord TO trickert mij. 'Nee is ook een goed antwoord, al is het misschien niet wat ik graag zou willen horen' Dat zegt mij dat je bottom-line liever toch wél een kind wil dan niet?..als je geheel zelf de keuze zou hebben.
Ik ben zelf bewust kinderloos, dus je hoeft mij niet te overtuigen dat een leven zonder kinderen ook geweldig kan zijn. Ik vroeg het me alleen af. Ik hoop voor je dat je de juiste keuze weet te maken ooit
vrijdag 17 april 2020 om 11:07
Bedankt voor de lieve berichtjes! Ik ben ook benieuwd.
Jenny, die "ook al is het misschien niet wat ik graag zou willen horen", slaat op het feit dat sommigen denken dat mijn vriend zegt wat hij denkt dat ik wil horen. Hoe het zit met mijn kinderwens heb ik in dit topic al heel vaak uitgelegd en daar lieg ik echt niet over. Dat zou mijzelf voor de gek houden zijn en dat is hier echt niet het geval. Ik meen wat ik schrijf over mijn kinderwens.
Ik hoop inderdaad ook dat we samen de juiste keuze weten te maken! Ik hoop dat mijn vriend het ook duidelijker gaat krijgen voor zichzelf. Hij heeft vaak langer twijfels over grotere beslissingen. Ook voordat wij een relatie hadden. Hij zegt zelf dat hij dat een vervelend aspect vindt van zichzelf. Al vind ik er zelf ook een positief iets aan zitten. Als hij iets doet, meent hij het dus wel. Ook denkt hij er dus goed over na.
Maar goed, de tijd zal het ons leren. Ik zal hier ook nog wel updates komen geven. Ik kijk in ieder geval ook uit naar ons nieuwe huis! Heerlijk al die extra ruimte ineens. Ook in een erg fijne wijk. Er is daar in de buurt genoeg te zien en beleven!
Jenny, die "ook al is het misschien niet wat ik graag zou willen horen", slaat op het feit dat sommigen denken dat mijn vriend zegt wat hij denkt dat ik wil horen. Hoe het zit met mijn kinderwens heb ik in dit topic al heel vaak uitgelegd en daar lieg ik echt niet over. Dat zou mijzelf voor de gek houden zijn en dat is hier echt niet het geval. Ik meen wat ik schrijf over mijn kinderwens.
Ik hoop inderdaad ook dat we samen de juiste keuze weten te maken! Ik hoop dat mijn vriend het ook duidelijker gaat krijgen voor zichzelf. Hij heeft vaak langer twijfels over grotere beslissingen. Ook voordat wij een relatie hadden. Hij zegt zelf dat hij dat een vervelend aspect vindt van zichzelf. Al vind ik er zelf ook een positief iets aan zitten. Als hij iets doet, meent hij het dus wel. Ook denkt hij er dus goed over na.
Maar goed, de tijd zal het ons leren. Ik zal hier ook nog wel updates komen geven. Ik kijk in ieder geval ook uit naar ons nieuwe huis! Heerlijk al die extra ruimte ineens. Ook in een erg fijne wijk. Er is daar in de buurt genoeg te zien en beleven!
vrijdag 17 april 2020 om 12:11
En dan gaat je kind emigtlreren naar Australië of aan de andere kant van Nederland wonen en komt elkemaand een middagje op bezoek.
Dan heb je heel veel tijd voor hobby's.
Kortom het hebben van kinderen is geen garantie dat ze je ook op komen zoeken.
zondag 16 augustus 2020 om 19:49
