Vriend luie en geen leuke vader vinden

Goedenavond,

Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!

De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.

Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.

Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.

Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.

Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.

Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.

Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?

Lilly1234 schreef: ↑

13-06-2020 12:23

Stuurt hij je nu nog elke dag een berichtje?
Want daarmee laat hij zien dat hij voorbij gaat aan jouw wens en vraag.
Dat zegt ook heel veel.

Nee dat niet, tot nu toe 1 keer hoe het gaat. Niet op gereageerd

Metallover schreef: ↑

14-06-2020 04:29

Ik snap dat het lastig is om hem los te laten.
Is hij goed in bed?
Zo ja dan zou je ook nog kunnen overwegen om FWB te kunnen blijven, en elkaar nu en dan zien zonder kinderen voor louter deze lusten en niet de lasten. Maar misschien zou dit niet werken met zijn jaloezie.

Nee, dat is voor mij geen optie.

turquasi schreef: ↑

17-06-2020 19:07

Persoonlijk zou ik veel liever iemand daten die echt heel hard zijn best doet en er maar niet in slaagt om een perfect goede vader te zijn. Taart bakken die aangeblakerd is maar wel lol hebben in het versieren ervan ofzo met spul dat stijf staat van de kleurstoffen...

Dan dat ik iemand date die heel hard praat over hoe goed hij wel niet is/wil zijn maar die het idee van een taart bakken niet eens bedenkt, of taart kopen en versieren, die gewoon denkt nou mijn ex die maakt vast wel wat lekkers af en toe.

Zomaar iets dat in me op kwam....

Ja denk dat dat ook mijn grootste struikelblok is, het niet eens zijn best doen, het niet proberen. Als ik nou zou zien dat hij heel erg zijn best deed maar het lukt niet zou ik er veel minder problemen mee hebben. Mijn motto is: je gaat het maar gewoon proberen en doen, zonder excuses. Ik moest ook dingen leren na mijn scheiding (combineren fulltime werken, kinderen, huishouden, huisdieren, klussen) maar ik deed het gewoon, net zolang tot het wel lukte.

Dreamer schreef: ↑

18-06-2020 13:31

Heb je hem eigenlijk wel verteld dat je sowieso niet meer wilt samenwonen, hoe goed hij z'n best ook gaat doen?

Nee nog niet, dit ga ik in de zomervakantie voorleggen. Wel eens gesuggereerd dat we maar moeten wachten tot de kinderen groot zijn. Daar kreeg ik een reactie op dat hij toch zijn best zou gaan doen enzovoort. Maar dat was dus nadat ik hem duidelijk had gemaakt dat ik me voorgelogen voel over zijn vaderschap. Ik denk niet meer dat hij zijn best gaat doen voor de kinderen maar voor mij. Dat is dus voor de kinderen ook slecht, ben ik tot de conclusie gekomen. Want wat gebeurt er daarna als ik er niet meer zou zijn? Opties waar ik nu tussen wil/kan kiezen is verder gaan latten of het uitmaken. Ik neig naar dat ik toch nog eerst latten ga proberen, gevoel is niet zomaar weg, maar ik heb nog iets meer dan 3 weken de tijd om erover te denken. Als dat niet werkt kan ik er met een beter gevoel een punt achter zetten, maar wie weet werkt het dus wel. En als hij slecht reageert op het lat-plan maak ik het alsnog uit. Dat heb ik me wel voorgenomen. Ik ga dat ook eerlijk naar hem communiceren als hij tegenstribbelt. Het is dat of niks.

Vera8 schreef: ↑

18-06-2020 16:37

Heb je de afgelopen twee weken überhaupt al iets gemerkt van zijn acties mbt de kinderen?

Of heb je daar helemaal geen zicht meer op nu jullie even geen contact meer hebben?

Nee geen zicht meer op. Maar dat is natuurlijk wel de consequentie van geen contact. Hij moet het nu echt zelf gaan doen, zonder dat ik push. Of hij doet niks, kan ook. Het is bij dat ene appje van hem gebleven. Ik ben van plan wat af te spreken eerste weekeind van de vakantie, om alles te bespreken en dan zal ik het wel horen.

Ab_Normaal schreef: ↑

18-06-2020 16:51

En hij gaat daar zomaar in mee en stuurt zelf niks meer?

Blijkbaar, hij stuurde eerst nog een appje hoe gaat het, maar wist als ik zou antwoorden dat daarna de stroom met appjes weer zou beginnen dus heb het niet gedaan. Zomervakantie begint al over 3 weken dus valt allemaal wel mee. Ben blij dat hij zich er verder wel aan houd. En als hij over 3 weken zou zeggen het hoeft allemaal niet meer, of dergelijke, omdat ik even paar weken rust wilde en hij daar eigenlijk niet mee om kon gaan, weet ik dat ook weer en trek ik daar mijn eigen conclusies uit.

Vera8 schreef: ↑

18-06-2020 17:09

Begrijpelijk. Maar ik had zelf even de gedachte dat als hij in de afgelopen twee weken al duidelijk niet in actie is gekomen (nadat hij met ex dat weinig constructieve gesprek had over het invullen van de zomervakantie) dan is dat op zich nu al heel veelzeggend.

Maar je weet het niet, wellicht doet hij je nog eens versteld staan. Hij heeft nog ff. En nu jullie toch geen contact hebben krijgt hij nog even het voordeel van de twijfel..,, (tegen beter weten in, maar soit..)

Goed dat je een moment hebt geprikt om met elkaar in gesprek te gaan. Er zit dan waarschijnlijk voldoende tijd tussen om conclusies te trekken.

Wordt het voor jezelf al wat helderder in je hoofd?

Ja het word wel wat helderder zo, even zonder contact. Ik ben heel zeker van het niet samenwonen nu, zonder iemand die daar steeds over begint. Ik zie er amper voordelen in, samenwonen in een relatie met kinderen van beide kanten en een ouder die heel anders in het leven staat tegenover zijn kinderen. Dan blijf ik liever latten en doe ik zelf mijn ding.

Die voordeel van de twijfel krijgt hij ook van mij, wie weet. En als hij werkelijk niets heeft ondernomen (om bijvoorbeeld de zomervakantie met hun door te brengen) ben ik waarschijnlijk opnieuw teleurgesteld, maar dan weet ik waar ik aan toe ben.

Wat ook nog een reële optie is, als hij het tegen zijn zin geregeld heeft dat hij die 3 weken liefst met mij doorbrengt. En ik wil de zorg waar hij verantwoordelijk voor is niet van hem overnemen, maar ook niet toegeworpen krijgen dat het van mij moest. Ik heb immers ook vakantie en wilde ook nog wel wat dingen zelf met mijn kinderen ondernemen zonder hem. In mijn eentje 4 kinderen verzorgen/vermaken is niet mijn idee van vakantie. Ik ga ook nog een weekeindje naar een goede vriendin aan de andere kant van het land en mijn kinderen logeren dan bij oma. En als hij me toch positief verrast moet ik ook zien of hij het meent en volhoud, ik ben dan begrijpelijkerwijze sceptisch.

Zijn dus wel nog wat zorgen over wat de uitkomst dan ook is. Maar ook daar heb ik nog tijd voor om over na te denken hoe ik daar mee om wil en kan gaan.

Kan ik hem binnenkort een bericht sturen denk je zonder allerlei verwachtingen te scheppen, gewoon om een datum te prikken om te praten?

S-Groot schreef: ↑

18-06-2020 20:41

Hm, geen contact is geen contact lijkt me. Beetje raar om dan voor jezelf een uitzondering te maken en zo de 'regels' over 'geen contact' heel onnavolgbaar te maken voor hem.

Daarom vraag ik me dus af of ik dat moet doen, alvast een afspraak maken? Of pas een dag van te voren?

Ik laat hem absoluut niet bungelen, ik heb gewoon aangegeven wat tijd nodig te hebben om na te denken, toen het goed doordrong dat hij in elk geval nooit de vader zou worden die ik zou willen als partner.

Ik neem het advies dan ook aan om pas een dagje of wat van te voren contact op te nemen voor een afspraak, dat lijkt me idd wel zo eerlijk.

Ik heb wel behoefte aan contact en mis hem ook, maar dit zat me zo dwars dat ik even tijd nodig had. Wel meer mensen die even een pauze inlassen om hun gedachten te ordenen.

Ik neig nu naar samen verder gaan maar blijven latten en me niet meer bemoeien met zijn vaderschap en kinderen, dat zou onmogelijk worden bij samenwonen en me ook teveel doen. Of dat werkt op lange termijn weet ik natuurlijk nu nog niet.