Relaties
alle pijlers
Vriend luie en geen leuke vader vinden
donderdag 4 juni 2020 om 20:46
Goedenavond,
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
vrijdag 19 juni 2020 om 10:48
Gelukkig voor je kinderen heeft hij dit nooit gedaan.moetditnou schreef: ↑19-06-2020 09:43.....Als hij hier weinig zin in heeft of hun het gevoel gaat geven dat ze teveel zijn (dit heeft hij overigens nog nooit gedaan)...
Zijn eigen kinderen zijn hem al teveel; het lijkt me een kwestie van tijd dat hij wenst dat jouw kinderen het liefst permanent bij jouw ex zijn als jullie samen zijn. Of dat hij wèl wat laat merken aan de kinderen, tenslotte laat hij het jou nu al merken.
Jullie voorstelling van een gezinsleven/relatie liggen te ver uit elkaar.
Wat blijft er van je gevoelens voor hem over als je beseft dat je partner de kinderen het liefst er nooit bij heeft?
De toekomst is niet meer wat het was
vrijdag 19 juni 2020 om 11:59
Sommige mannen willen na een scheiding het liefst alles weer helemaal over doen, dus weer alsof ze volledig vrijgezel zijn en geen kinderen hebben aan een nieuw leven beginnen.
Het lijkt erop dat jij zo'n exemplaar hebt.
Ik vind het op datingsites of social media ook altijd zo veelzeggend dat veel gescheiden mannen zichzelf omschrijven als "vrijgezel" terwijl vrouwen meestal "alleenstaande moeder" zeggen.
Het lijkt erop dat jij zo'n exemplaar hebt.
Ik vind het op datingsites of social media ook altijd zo veelzeggend dat veel gescheiden mannen zichzelf omschrijven als "vrijgezel" terwijl vrouwen meestal "alleenstaande moeder" zeggen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 19 juni 2020 om 12:36
Maar dat is dus niet super lief bedoeld, maar wederom egocentrisch (hij wil met jou weg) anders waren jouw kinderen wel een factor om rekening mee te houden mi.moetditnou schreef: ↑18-06-2020 22:45Vaker dan alleen die ene keer met Hemelvaart waar ik over vertelde. Hij doet dit dus vaker. En ik wil idd gewoon de regeling die ik heb vasthouden, grote uitzonderingen daargelaten.
O sorry, lees je bericht verkeerd. Ja hij doet dat niet als uitzondering. Bijvoorbeeld een weekeindje weg regelen, super lief bedoeld, maar dan ervan uitgaan dat ik het wel even regel met ex dat ze daar langer mogen blijven.
vrijdag 19 juni 2020 om 13:30
Ik mis hem inderdaad welPoezewiets schreef: ↑19-06-2020 12:28In dat goede gesprek gaat hij je naar de mond praten zoals hij al 2,5 jaar doet. Dat heeft hij al bewezen, in alle manieren.
De vraag is meer, waarom wil je 9ndanks je eerdere stelligheid toch door? Mis je de aandacht? Het samen zijn?
vrijdag 19 juni 2020 om 13:31
Klopt en dat vind ik ook altijd typisch. Maar zo omschreef hij zichzelf destijds niet, maar als gescheiden vader van 2. Maar ok, dat was dus 2,5 jaar geledenfashionvictim schreef: ↑19-06-2020 11:59Sommige mannen willen na een scheiding het liefst alles weer helemaal over doen, dus weer alsof ze volledig vrijgezel zijn en geen kinderen hebben aan een nieuw leven beginnen.
Het lijkt erop dat jij zo'n exemplaar hebt.
Ik vind het op datingsites of social media ook altijd zo veelzeggend dat veel gescheiden mannen zichzelf omschrijven als "vrijgezel" terwijl vrouwen meestal "alleenstaande moeder" zeggen.
vrijdag 19 juni 2020 om 13:34
Lief in de zin van: ik vind het heus wel leuk samen een weekeindje weg te gaan en zoals ik al zei dat valt ook echt wel te regelen met mijn ex. Beetje egoïstisch omdat hij min of meer toen mededeelde dat we over 2 weken een weekeindje weggaan, als cadeau aan mij voor mijn verjaardag, en ik het vast wel regel met mijn ex. Geen overleg dus. Dat wil ik ook wel naar hem gaan benoemen.
vrijdag 19 juni 2020 om 13:38
Hij heeft je al, weet ik hoeveel keer, zijn ware aard laten zien. Met zijn kinderen en zijn omgang met hen en nu met dit soort fratsen naar jou en jouw kinderen en jullie omgang toe.moetditnou schreef: ↑19-06-2020 09:38Wij wisselen idd in het weekeind en dus ook halverwege de week, dus niet de hele week om en om maar de ieder de helft van de week. Dit hebben wij gedaan zodat we ieder een dag in het weekeind de kinderen hebben en ieder een dag vrij. Ik heb het niet over af en toe een weekeindje weg, dat doen we heus wel eens en mijn ex ook, dus dan wisselen we gewoon. Laten we zeggen 4x per jaar, ieder dus 2 weekeindjes weg. En dan de helft van de vakantie. Ik vind het prima zo maar mijn vriend heeft er dus veel meer behoefte aan weekeinden samen door te brengen en vraagt dus ook regelmatig om met ex te schuiven. Ik vind dat niet zo nodig en mijn kinderen horen bij mij.
Ik snap echt niet dat jij/mensen niet gewoon heel erg afknappen van dat soort figuren.
vrijdag 19 juni 2020 om 13:39
Lekker. Pure manipulatie en let maar op jij bent strakjes ondankbaar.moetditnou schreef: ↑19-06-2020 13:34Lief in de zin van: ik vind het heus wel leuk samen een weekeindje weg te gaan en zoals ik al zei dat valt ook echt wel te regelen met mijn ex. Beetje egoïstisch omdat hij min of meer toen mededeelde dat we over 2 weken een weekeindje weggaan, als cadeau aan mij voor mijn verjaardag, en ik het vast wel regel met mijn ex. Geen overleg dus. Dat wil ik ook wel naar hem gaan benoemen.
vrijdag 19 juni 2020 om 13:41
Ik knap er dus wél op af, maar ik houd ook van hem. Het is soms niet zo makkelijk als het lijkt, als je verstand en gevoel wat anders zeggen.Luci_Morgenster schreef: ↑19-06-2020 13:38Hij heeft je al, weet ik hoeveel keer, zijn ware aard laten zien. Met zijn kinderen en zijn omgang met hen en nu met dit soort fratsen naar jou en jouw kinderen en jullie omgang toe.
Ik snap echt niet dat jij/mensen niet gewoon heel erg afknappen van dat soort figuren.
vrijdag 19 juni 2020 om 13:44
Dan ben je dus niet echt afgeknapt.moetditnou schreef: ↑19-06-2020 13:41Ik knap er dus wél op af, maar ik houd ook van hem. Het is soms niet zo makkelijk als het lijkt, als je verstand en gevoel wat anders zeggen.
Maar snap wel dat gewoon echt vervelend is en moeilijk hoor. Maar ik zou er helemaal geen lang gesprek over gaan voeren. Het word een welles/nietes spelletje en je ziet het vast allemaal fout en zo is het allemaal niet bedoelt. En jij denkt strakjes dat je de rare bent.
Of komt weer met mooie beloftes. En dan na een paar weken begint hij om een andere reden over schuiven met je omgang met je kinderen.
Of hij stopt met smoesje om zelf meer tijd te steken in zijn kinderen.
Hij is zo. Dit is hoe hij denkt en manipuleerd en als vader is.
vrijdag 19 juni 2020 om 14:15
Ik denk dat je hoop hebt dat na deze straf van geen contact, hij het licht heeft gezien, je alles wat hij je beloven gaat en heeft beloofd zal gaan uitvoeren en je hem dusdanig hebt veranderd dat jij je geen zorgen meer hoeft te maken.moetditnou schreef: ↑19-06-2020 13:41Ik knap er dus wél op af, maar ik houd ook van hem. Het is soms niet zo makkelijk als het lijkt, als je verstand en gevoel wat anders zeggen.
Kijk naar zijn daden, luister niet naar zijn woorden. Dan zie je wat je hebt.
vrijdag 19 juni 2020 om 14:19
Inderdaad straf. Je doet nu aan een soort negeren. Om te kunnen overdenken.Doreia* schreef: ↑19-06-2020 14:15Ik denk dat je hoop hebt dat na deze straf van geen contact, hij het licht heeft gezien, je alles wat hij je beloven gaat en heeft beloofd zal gaan uitvoeren en je hem dusdanig hebt veranderd dat jij je geen zorgen meer hoeft te maken.
Kijk naar zijn daden, luister niet naar zijn woorden. Dan zie je wat je hebt.
Hij mag ook geen contact opnemen.
Maak het gewoon uit. of je zit te hopen dat hij het uitmaakt.
vrijdag 19 juni 2020 om 16:10
Ik vind dit geen straf.
Wel denk ik dat je voor jezelf een uitweg hebt gekozen door pas over drie weken uitsluitsel te willen geven. Beetje uitstel van executie. Dat recht heb je. Sterker nog, ik snap het best. Gevoelens poets je niet zomaar uit.
Maar als je de feiten onder ogen ziet dan weet je nu al alles wat je moet/kan weten. Over drie weken is de situatie niet anders dan nu.
Wel weet je over drie weken misschien hoe het gebrek aan contact je is bevallen. Mis je hem? En zo ja, weegt dat op tegen het feit dat hij de aanwezigheid van kinderen (die van hem en die van jou) het liefst zal mijden.
Hij zal dan dus nooit een volwaardige partner worden in mijn ogen. Besognes en wederwaardigheden over mijn kinderen zou ik nooit meer met hem kunnen delen, wetende dat het hem feitelijk toch niet interesseert (sterker nog, het zal hem waarschijnlijk irriteren).
Het is maar net wat jij wilt. Een man om leuke dingen mee te doen op gezette tijden. Waarbij jij er nog een eigen leven naast hebt met je kinderen en alles wat daarbij komt kijken. Op zich kan dat prima maar de spontaniteit is er wel af.
Zie jij echter een toekomst voor je met een man om samen oud mee te worden, genieten van (klein)kinderen en alle facetten van het leven mee te delen dan denk ik niet dat dit met deze man gaat lukken.
Wel denk ik dat je voor jezelf een uitweg hebt gekozen door pas over drie weken uitsluitsel te willen geven. Beetje uitstel van executie. Dat recht heb je. Sterker nog, ik snap het best. Gevoelens poets je niet zomaar uit.
Maar als je de feiten onder ogen ziet dan weet je nu al alles wat je moet/kan weten. Over drie weken is de situatie niet anders dan nu.
Wel weet je over drie weken misschien hoe het gebrek aan contact je is bevallen. Mis je hem? En zo ja, weegt dat op tegen het feit dat hij de aanwezigheid van kinderen (die van hem en die van jou) het liefst zal mijden.
Hij zal dan dus nooit een volwaardige partner worden in mijn ogen. Besognes en wederwaardigheden over mijn kinderen zou ik nooit meer met hem kunnen delen, wetende dat het hem feitelijk toch niet interesseert (sterker nog, het zal hem waarschijnlijk irriteren).
Het is maar net wat jij wilt. Een man om leuke dingen mee te doen op gezette tijden. Waarbij jij er nog een eigen leven naast hebt met je kinderen en alles wat daarbij komt kijken. Op zich kan dat prima maar de spontaniteit is er wel af.
Zie jij echter een toekomst voor je met een man om samen oud mee te worden, genieten van (klein)kinderen en alle facetten van het leven mee te delen dan denk ik niet dat dit met deze man gaat lukken.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
vrijdag 19 juni 2020 om 16:52
Ja dat zal het dan ongeveer worden, als ik ermee doorga. Leven met mijn kinderen en hem ernaast zo te zeggen.
Dat weet ik niet, dat zal de toekomst dan uit moeten wijzen.
vrijdag 19 juni 2020 om 19:00
Oei dat jou steeds pushen om te schuiven met de kinderen.... Daar zou ik dus echt heel verdrietig van zijn. Dan ziet ie de kinderen als een soort ja accesoire terwijl als ik naar mijn dochtertje kijk nou ja die hoort gewoon bij mij en ik verwacht in een relatie dus ook dat als iemand voor mij kiest, dat hij dus ook voor haar kiest en dus accepteert dat ze er is. Net zoals een gezamelijk kind er altijd is (als je samen een kind hebt). De weekendjes dat ze dan bij de vader zijn is dan bonus zeg maar.
zondag 21 juni 2020 om 11:34
Heb het topic gezien ja.
Ik zag dat dit wel een heel ander verhaal is? Zij woont samen en heeft zelfs 2 kinderen met hem gekregen. Die dingen zijn bij mij niet van toepassing. Maar ik snap wat je bedoeld, qua omgang regeling is dat het zelfde en zijn oudste kinderen voelen zich waarschijnlijk tekort gedaan.
zondag 21 juni 2020 om 12:51
Precies dat ja.moetditnou schreef: ↑21-06-2020 11:34Heb het topic gezien ja.
Ik zag dat dit wel een heel ander verhaal is? Zij woont samen en heeft zelfs 2 kinderen met hem gekregen. Die dingen zijn bij mij niet van toepassing. Maar ik snap wat je bedoeld, qua omgang regeling is dat het zelfde en zijn oudste kinderen voelen zich waarschijnlijk tekort gedaan.
zondag 21 juni 2020 om 13:41
Ik denk dat ie zoals veel mannen en vrouwen spijt heeft dat hij kinderen heeft gekregen. Groot taboe helaas, maar voor velen blijkt dat toch niet zo geweldig. Hij zal ze oprecht graag zien, maar z'n scheiding is ideaal om zijn leven van vroeger deels terug te krijgen. Hij zal je graag zien maar ik vermoed dat hij je kinderen er maar bijneemt omdat het niet anders kan. Jullie zijn geen match want jij hebt duidelijk geen spijt van je keuze.
donderdag 25 juni 2020 om 15:09
Nou, vriend heeft gisteren met een ellenlange app vervroegd contact opgenomen. Hele lap tekst over dat hij geprobeerd heeft vrij te krijgen, dit is niet gelukt want dit had hij begin van het jaar moeten doen. Toen hij contact opnam hierover met zijn ex zou ze gezegd hebben dat het allemaal niet meer hoeft aangezien hij het voor mij deed, niet voor de kinderen. En dat ze wel weer zou regelen dat de kinderen naar de vakantie opvang kunnen. En hij is daar uiteraard niet tegenin gegaan maar legt de schuld nu bij zijn ex, die wil niet meewerken, is boos op hem. Onzin vind ik, ik snap haar heel goed. Hij had het ook niet over wie die vakantie opvang gaat betalen. En hij eindigde met dat ik nu ook wel boos zal zijn, alles zit tegen, hij heeft het geprobeerd. En of we het eerste weekeind van de zomervakantie niet samen weg konden gaan om eruit te komen samen 
Want dat wil hij zo graag en we komen er samen uit, onze liefde is zo sterk enzovoort.
Ik heb alles beetje met ongeloof gelezen, niks is zijn schuld, iedereen is tegen hem, zijn ex, ik, zijn moeder (die heeft zich er blijkbaar in de tussentijd ook mee bemoeid) en hij heeft het écht geprobeerd. Iedereen is boos op hem (zijn woorden) dus ik vast ook. Kan het bij niemand goed doen ect.
Ik heb nog niet gereageerd, ik had het ten eerste heel druk en omdat ik moet bedenken wat ik hier nou op moet zeggen. Ik vond het heel erg slachtoffer gedrag. Alsof ik nu terug moet sturen dat alles goed komt en een aai over zijn bol geven. Ik zit me er zo vreselijk over te irriteren dat ik daarom ook nog maar niks heb teruggestuurd.
Want dat wil hij zo graag en we komen er samen uit, onze liefde is zo sterk enzovoort.
Ik heb alles beetje met ongeloof gelezen, niks is zijn schuld, iedereen is tegen hem, zijn ex, ik, zijn moeder (die heeft zich er blijkbaar in de tussentijd ook mee bemoeid) en hij heeft het écht geprobeerd. Iedereen is boos op hem (zijn woorden) dus ik vast ook. Kan het bij niemand goed doen ect.
Ik heb nog niet gereageerd, ik had het ten eerste heel druk en omdat ik moet bedenken wat ik hier nou op moet zeggen. Ik vond het heel erg slachtoffer gedrag. Alsof ik nu terug moet sturen dat alles goed komt en een aai over zijn bol geven. Ik zit me er zo vreselijk over te irriteren dat ik daarom ook nog maar niks heb teruggestuurd.
donderdag 25 juni 2020 om 15:23
Dat is idd wel lekker recht voor zijn raap. En precies hoe ik me nu voelsneeuwwitje80 schreef: ↑25-06-2020 15:21Nou dat is ook een antwoord toch die je kan sturen. Dat je zo ongelooflijk geïrriteerd bent geraakt door zijn bericht dat je niet weet hoe te reageren en dat je niet snapt hoe hij het in zijn hoofd haalt om voor te stellen om een weekend weg te gaan.
donderdag 25 juni 2020 om 15:31
Dan weet je toch ook al dat je relatie eigenlijk over is. Nu alleen nog aan jezelf toegeven dat je je vergist hebt in dit weekdier, en aan hem mededelen dat je klaar bent met zijn excuses.
Dat ie nu geen vrij meer kan krijgen kan best kloppen, maar dat ie niet eerder met zijn ex om tafel is gegaan om de vakantie te bespreken is hem wel aan te rekenen. Elke ouder weet dat schoolkinderen 6 weken vrij zijn, de exacte data staan al jaren vantevoren op internet, en bij de meeste bedrijven en ook vakantiebestemmingen moet je e.e.a al in januari regelen.
Als deze man dat niet weet, heeft ie zich nooit eerder bemoeid met de vakantie planning en ook dit dus al jaren door zijn vrouw laten regelen. Lap Zwans.
Dat ie nu geen vrij meer kan krijgen kan best kloppen, maar dat ie niet eerder met zijn ex om tafel is gegaan om de vakantie te bespreken is hem wel aan te rekenen. Elke ouder weet dat schoolkinderen 6 weken vrij zijn, de exacte data staan al jaren vantevoren op internet, en bij de meeste bedrijven en ook vakantiebestemmingen moet je e.e.a al in januari regelen.
Als deze man dat niet weet, heeft ie zich nooit eerder bemoeid met de vakantie planning en ook dit dus al jaren door zijn vrouw laten regelen. Lap Zwans.
donderdag 25 juni 2020 om 15:40
moetditnou schreef: ↑25-06-2020 15:09Nou, vriend heeft gisteren met een ellenlange app vervroegd contact opgenomen. Hele lap tekst over dat hij geprobeerd heeft vrij te krijgen, dit is niet gelukt want dit had hij begin van het jaar moeten doen. Toen hij contact opnam hierover met zijn ex zou ze gezegd hebben dat het allemaal niet meer hoeft aangezien hij het voor mij deed, niet voor de kinderen. En dat ze wel weer zou regelen dat de kinderen naar de vakantie opvang kunnen. En hij is daar uiteraard niet tegenin gegaan maar legt de schuld nu bij zijn ex, die wil niet meewerken, is boos op hem. Onzin vind ik, ik snap haar heel goed. Hij had het ook niet over wie die vakantie opvang gaat betalen. En hij eindigde met dat ik nu ook wel boos zal zijn, alles zit tegen, hij heeft het geprobeerd. En of we het eerste weekeind van de zomervakantie niet samen weg konden gaan om eruit te komen samen
Want dat wil hij zo graag en we komen er samen uit, onze liefde is zo sterk enzovoort.
Ik heb alles beetje met ongeloof gelezen, niks is zijn schuld, iedereen is tegen hem, zijn ex, ik, zijn moeder (die heeft zich er blijkbaar in de tussentijd ook mee bemoeid) en hij heeft het écht geprobeerd. Iedereen is boos op hem (zijn woorden) dus ik vast ook. Kan het bij niemand goed doen ect.
Ik heb nog niet gereageerd, ik had het ten eerste heel druk en omdat ik moet bedenken wat ik hier nou op moet zeggen. Ik vond het heel erg slachtoffer gedrag. Alsof ik nu terug moet sturen dat alles goed komt en een aai over zijn bol geven. Ik zit me er zo vreselijk over te irriteren dat ik daarom ook nog maar niks heb teruggestuurd.
Tja, wat valt er nog te overdenken voor jou dan? Dit is toch geen liefde tussen partners meer? Stuur hem gewoon een bericht om af te spreken ergens in de komende dagen en maak het dan uit. Het is toch al lang over?
