Relaties
alle pijlers
Moeilijke moeder - hoe mee om te gaan?
donderdag 20 augustus 2020 om 10:30
Hoi,
Eigenlijk weet ik niet of dit onder relaties of onder psyche moet. Ik vroeg mij het volgende af. Al jaren heb ik moeite met mijn moeder. Ze is een lief en zorgzame mensen maar ze heeft ook een ingewikkelde kant. Zo heeft ze bepaald controlerend gedrag en je kunt kleine dingen nooit goed doen. Dit was al als kind zo. Als je haar hielp met de afwas dan kon je dit nooit goed doen. Als je aan het afwassen was dan schrobde je niet stevig genoeg. Als je steviger schrobde dan veroorzaakte je volgens haar schade aan het servies. Het was nooit goed. Hetzelfde was met andere taken. Je kon de wasmachine (ook al toen we iets ouder waren) nooit goed gebruiken. Als je die gebruikte dan stond het volgens haar altijd op de verkeerde instellingen (absoluut niet waar) of je maakte het kapot. Verder kan ze nooit iets toegeven als ze zich vergist. Als ze bijvoorbeeld heeft gezegd "Ontmoet me bij de supermarkt" en zij is zelf dat vergeten op de verkeerde plek dan zal ze zeggen "Ja maar ik heb gezegd dat we zouden ontmoeten bij de bioscoop".
Dus ze is controlerend, fouten zal ze nooit toegeven, en ze is zelfs in staat dat als zij wat omstoot te zeggen "maar waarom stond je dan ook zo in de weg!?" terwijl je niets deed en 2 meter verderop staat. Ze geeft ook altijd mijn vader de schuld van alles als er iets misgaat terwijl ze het zelf veroorzaakt. Sterker nog, als zij al een klein beetje indirect toe geeft (niet expliciet maar door haar gedrag) dat ze controlerend/dominant/onhandig/etc. is dan zegt ze "Ik moet dan wel doen vanwege jullie vader". Dus hij krijgt de schuld. Mijn vader laat dat allemaal toe. Hij denkt dat ze het niet opzettelijk doet. Dat er iets in haar hoofd is dat maakt dat ze gewoon niet door heeft dat ze dit doen. Ik heb er meer moeite mee. Ik vind het soms manipulatief en ik vind het kwetsend naar mezelf, naar mijn vader, en naar mijn andere zus. Verder is mijn moeder erg passief. Als mijn vader niet alles regelde dat niet direct huishouden is, en dan bedoel ik echt alles (dat er inkomen is, dat de belasting betaald wordt, bezoekjes aan de familie, dat het huis wordt onderhouden, verzekeringen, contact met de buren, boeken van vakantie, regelen van verjaardagen, dan zou het gewoon niet gebeuren. Dat ontkent mijn moeder maar iedereen in de familie weet dat dit waar is. Daarnaast komt mijn moeder nooit ergens op tijd. Als kind stonden we vroeger op de stoep te wachten, buiten, met mijn vader, soms wel een uur, omdat mijn moeder binnen was om duizend keer te controleren of de kranen of ramen wel dicht zijn en onze aanwezigheid binnen niet gewenst was (mijn vader had alles al afgesloten maar dat ging mijn moeder dan nog een keer doen, dus het was zinloos). Ze doet dit nu ook bij de kleinkinderen en die beginnen daar ook over te klagen. Ook dit, wat bijna elke dag gebeurt/gebeurde, ontkent mijn moeder. "Dat is gewoon niet waar. Ik heb jullie nooit laten wachten" terwijl ze ons eindeloos heeft laten wachten. Ze is zelfs zo erg dat als we dan elders te laat aankwamen dat ze dan gewoon mijn vader de schuld geeft. Het laatst is dat ze altijd ziekelijk is geweest. Altijd is er wat, van hoofdpijn tot andere pijntjes, vroeger en nu, en inmiddels vragen we daar als kinderen niet echt meer naar want dan gaat het altijd om haar.
Waarom dit bericht? Omdat ik merk dat ik het niet snap. Misschien moet ik het niet snappen? Ik vind het moeilijk om het te accepteren. Ik ben al afstand gaan nemen in de afgelopen jaren. Ze zal nooit iets toegeven, nooit veranderen (want als je iets niet toegeeft kun je überhaupt niet veranderen). Ondanks al haar liefde en zorgzaamheid (want die is er wel) vind ik haar ook verschrikkelijk egoïstisch. Ook vind ik het zo gemeen naar mijn vader die zoveel taken op zijn schouders neemt maar daar dus nooit dankbaarheid of waardering voor krijgt. Want eigenlijk moet alles op haar manier. Hoe ga je hiermee om? Herkennen jullie dit? Zo ja, hoe gaan jullie er dan mee om? Mijn andere zus heeft er ook last van. Na weer een bizarre ervaring eergisteren, dit bericht. Ze is wel ontzettend lief voor de kleinkinderen verder. Die vinden haar geweldig (gelukkig!).
Eigenlijk weet ik niet of dit onder relaties of onder psyche moet. Ik vroeg mij het volgende af. Al jaren heb ik moeite met mijn moeder. Ze is een lief en zorgzame mensen maar ze heeft ook een ingewikkelde kant. Zo heeft ze bepaald controlerend gedrag en je kunt kleine dingen nooit goed doen. Dit was al als kind zo. Als je haar hielp met de afwas dan kon je dit nooit goed doen. Als je aan het afwassen was dan schrobde je niet stevig genoeg. Als je steviger schrobde dan veroorzaakte je volgens haar schade aan het servies. Het was nooit goed. Hetzelfde was met andere taken. Je kon de wasmachine (ook al toen we iets ouder waren) nooit goed gebruiken. Als je die gebruikte dan stond het volgens haar altijd op de verkeerde instellingen (absoluut niet waar) of je maakte het kapot. Verder kan ze nooit iets toegeven als ze zich vergist. Als ze bijvoorbeeld heeft gezegd "Ontmoet me bij de supermarkt" en zij is zelf dat vergeten op de verkeerde plek dan zal ze zeggen "Ja maar ik heb gezegd dat we zouden ontmoeten bij de bioscoop".
Dus ze is controlerend, fouten zal ze nooit toegeven, en ze is zelfs in staat dat als zij wat omstoot te zeggen "maar waarom stond je dan ook zo in de weg!?" terwijl je niets deed en 2 meter verderop staat. Ze geeft ook altijd mijn vader de schuld van alles als er iets misgaat terwijl ze het zelf veroorzaakt. Sterker nog, als zij al een klein beetje indirect toe geeft (niet expliciet maar door haar gedrag) dat ze controlerend/dominant/onhandig/etc. is dan zegt ze "Ik moet dan wel doen vanwege jullie vader". Dus hij krijgt de schuld. Mijn vader laat dat allemaal toe. Hij denkt dat ze het niet opzettelijk doet. Dat er iets in haar hoofd is dat maakt dat ze gewoon niet door heeft dat ze dit doen. Ik heb er meer moeite mee. Ik vind het soms manipulatief en ik vind het kwetsend naar mezelf, naar mijn vader, en naar mijn andere zus. Verder is mijn moeder erg passief. Als mijn vader niet alles regelde dat niet direct huishouden is, en dan bedoel ik echt alles (dat er inkomen is, dat de belasting betaald wordt, bezoekjes aan de familie, dat het huis wordt onderhouden, verzekeringen, contact met de buren, boeken van vakantie, regelen van verjaardagen, dan zou het gewoon niet gebeuren. Dat ontkent mijn moeder maar iedereen in de familie weet dat dit waar is. Daarnaast komt mijn moeder nooit ergens op tijd. Als kind stonden we vroeger op de stoep te wachten, buiten, met mijn vader, soms wel een uur, omdat mijn moeder binnen was om duizend keer te controleren of de kranen of ramen wel dicht zijn en onze aanwezigheid binnen niet gewenst was (mijn vader had alles al afgesloten maar dat ging mijn moeder dan nog een keer doen, dus het was zinloos). Ze doet dit nu ook bij de kleinkinderen en die beginnen daar ook over te klagen. Ook dit, wat bijna elke dag gebeurt/gebeurde, ontkent mijn moeder. "Dat is gewoon niet waar. Ik heb jullie nooit laten wachten" terwijl ze ons eindeloos heeft laten wachten. Ze is zelfs zo erg dat als we dan elders te laat aankwamen dat ze dan gewoon mijn vader de schuld geeft. Het laatst is dat ze altijd ziekelijk is geweest. Altijd is er wat, van hoofdpijn tot andere pijntjes, vroeger en nu, en inmiddels vragen we daar als kinderen niet echt meer naar want dan gaat het altijd om haar.
Waarom dit bericht? Omdat ik merk dat ik het niet snap. Misschien moet ik het niet snappen? Ik vind het moeilijk om het te accepteren. Ik ben al afstand gaan nemen in de afgelopen jaren. Ze zal nooit iets toegeven, nooit veranderen (want als je iets niet toegeeft kun je überhaupt niet veranderen). Ondanks al haar liefde en zorgzaamheid (want die is er wel) vind ik haar ook verschrikkelijk egoïstisch. Ook vind ik het zo gemeen naar mijn vader die zoveel taken op zijn schouders neemt maar daar dus nooit dankbaarheid of waardering voor krijgt. Want eigenlijk moet alles op haar manier. Hoe ga je hiermee om? Herkennen jullie dit? Zo ja, hoe gaan jullie er dan mee om? Mijn andere zus heeft er ook last van. Na weer een bizarre ervaring eergisteren, dit bericht. Ze is wel ontzettend lief voor de kleinkinderen verder. Die vinden haar geweldig (gelukkig!).
donderdag 20 augustus 2020 om 14:09
Je kan aangeven dat ze het met je vader moet bespreken en niet met jou. Of ze dat wel of niet doet is niet aan jou. Dat is iets tussen jouw vader en moeder.Sophie_54 schreef: ↑20-08-2020 12:11Haha, bespreken? Ze bespreekt niets met mijn vader hoor? Ze kunnen niets bespreken. Bij een bespreking gaan twee mensen om de tafel en spreken zo eerlijk en oprecht mogelijk uit wat de kwestie is. Zij wil gewoon haar zin hebben, punt. Haar zin is: Ik heb controle over de wasmachine, de afwasmachine, de stofzuiger, en de keuken, en verder is alle verantwoordelijkheid voor een ander en moeten mensen die verantwoordelijkheid nemen. Zelf neemt ze geen enkele verantwoordelijkheid en schuift ze alles op mijn vader af. Gelukkig is mijn vader gedisciplineerd en verantwoordelijk en neemt hij ook al die verantwoordelijkheden. Helaas neemt hij meer dan de zijne zijn. Hij denkt dat mijn moeder soms "gewoon wat dom denkt" en heeft niet door hoe hij bespeeld wordt (gaslighting) en hoezeer zij per se haar zin moet hebben. Mijn moeder kan iets voor mij doen en vervolgens het zo doen dat ik er nadelige gevolgen van heb en als ik dan zeg "bedankt dat je dit doet maar waarom doe je het nou op deze manier waardoor het fout gaat" dan wijst haar vingertje gelijk naar iets of iemand anders en vaak mijn vader "dat komt doordat je vader [insert absurde reden waar mijn vader niets mee te maken heeft] en op die momenten zeg ik wel dat ze op moet houden naar mijn vader te wijzen.
Jij hebt daar geen invloed op en je bent daar ook niet verantwoordelijk voor.
Ik denk dat je je meer moet gaan inrichten op je eigen leven en hoe je dat gaat en wil invullen. Jouw toekomst, jouw relaties, jouw vriendschappen. Kun jij relaties opbouwen die fijn zijn en vertrouwd? Ik denk dat je daar energie in moet steken.
donderdag 20 augustus 2020 om 14:22
Ik zou als ik jou was, je vader complimenteren met alles wat hij doet. Hem waarderen, en de liefde tonen die je voor hem voelt. Dat zal hij zeker waarderen. Je moeder kun je niet veranderen maar je kunt wel je eigen grenzen bewaken. Heb je ergens afgesproken? Bevestig even via Whatsapp locatie en tijd. Knappe meid als het dan nog aan een ander kan liggen als ze ergens verkeerd of te laat staat. Eens kijken wat het met haar doet, een beetje tegengas. Jou zal het goed doen, wat steviger op te treden in ieder geval.
donderdag 20 augustus 2020 om 18:08
Zeer herkenbaar bij schoonmoeder. Ze is ook altijd ziekelijk en dat gebruikt ze heel de tijd om haar zin te krijgen. Zolang alles naar haar zin gaat is ze nooit ziek, als er bijvoorbeeld iets gepland is en zij heeft er geen zin in, is ze ineens ziek. Wij gaan daar niet meer in mee en gaan gewoon door met hetgeen wat gepland stond. Dan blijft zij maar alleen thuis.
Het huishouden moet volledig op haar manier, als schoonvader iets doet geeft ze constant commentaar of doet ze het opnieuw. Ze pakt gerust de gewassen kopjes uit de kast om deze opnieuw af te wassen. Ondertussen klaagt ze dat hij niks doet.
Ze weet niks van hun financiën. Ik denk dat ze nog niet op internet bankieren zou kunnen inloggen. We hebben dit wel eens besproken, stel dat schoonvader iets overkomt, dan erkent ze het wel, maar er gebeurd vervolgens niks.
Ze kan ook vervelende opmerkingen maken, bijvoorbeeld als vriend een paar dagen niet gebeld heeft, belt ze huilend op dat vriend niet aan haar denkt en geen tijd voor haar vrij wil maken.
Als iemand iets heeft meegemaakt en dit aan haar verteld, komt zij altijd met een verhaal met iets soortgelijks, maar dan erger. Vaak ook nog verzonnen.
Ik kan me er goed aan irriteren, maar over het algemeen lukt het wel om afstand te bewaren. Vriend trok het vooral erg persoonlijk aan als ze van die opmerkingen maakt, maar kan dat nu wel goed naast zich neerleggen. Hij maakt zich er wel eens zorgen om, maar heeft ook geaccepteerd dat hij het niet kan veranderen.
Het huishouden moet volledig op haar manier, als schoonvader iets doet geeft ze constant commentaar of doet ze het opnieuw. Ze pakt gerust de gewassen kopjes uit de kast om deze opnieuw af te wassen. Ondertussen klaagt ze dat hij niks doet.
Ze weet niks van hun financiën. Ik denk dat ze nog niet op internet bankieren zou kunnen inloggen. We hebben dit wel eens besproken, stel dat schoonvader iets overkomt, dan erkent ze het wel, maar er gebeurd vervolgens niks.
Ze kan ook vervelende opmerkingen maken, bijvoorbeeld als vriend een paar dagen niet gebeld heeft, belt ze huilend op dat vriend niet aan haar denkt en geen tijd voor haar vrij wil maken.
Als iemand iets heeft meegemaakt en dit aan haar verteld, komt zij altijd met een verhaal met iets soortgelijks, maar dan erger. Vaak ook nog verzonnen.
Ik kan me er goed aan irriteren, maar over het algemeen lukt het wel om afstand te bewaren. Vriend trok het vooral erg persoonlijk aan als ze van die opmerkingen maakt, maar kan dat nu wel goed naast zich neerleggen. Hij maakt zich er wel eens zorgen om, maar heeft ook geaccepteerd dat hij het niet kan veranderen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 09:03
asimov schreef: ↑20-08-2020 18:08Zeer herkenbaar bij schoonmoeder. Ze is ook altijd ziekelijk en dat gebruikt ze heel de tijd om haar zin te krijgen. Zolang alles naar haar zin gaat is ze nooit ziek, als er bijvoorbeeld iets gepland is en zij heeft er geen zin in, is ze ineens ziek. Wij gaan daar niet meer in mee en gaan gewoon door met hetgeen wat gepland stond. Dan blijft zij maar alleen thuis.
Het huishouden moet volledig op haar manier, als schoonvader iets doet geeft ze constant commentaar of doet ze het opnieuw. Ze pakt gerust de gewassen kopjes uit de kast om deze opnieuw af te wassen. Same here Ondertussen klaagt ze dat hij niks doet. Inderdaad. Het is volkomen onmogelijk hier om iets voor haar te doen want ze doet het gewoon opnieuw. Ondertussen ontkent ze dus gewoon altijd dat ze überhaupt moeilijk is of het opnieuw doet. Je kunt precies voorspellen wat er gaat gebeuren, jij helpt, zij controleert, ze doet het opnieuw mopperend dat het niet goed is gedaan en soms niet-mopperend maar dan vindt ze wel een reden waarom het opnieuw moet worden gedaan. Ondertussen ontkennend dat ze dat ooit doet als je haar er naar vraagt
Ze weet niks van hun financiën. Ik denk dat ze nog niet op internet bankieren zou kunnen inloggen. We hebben dit wel eens besproken, stel dat schoonvader iets overkomt, dan erkent ze het wel, maar er gebeurd vervolgens niks. Same here. We hebben er ook weleens over gepraat maar dan zegt ze (omdat ze geen enkele zin heeft om ook maar iets te doen hieraan, zij schuift alle verantwoordelijkheid altijd weg, "We kijken wel even wat we dan doen, ik denk dat jullie dan wel een oplossing weten" en als we dan zeggen "ja maar het is wel handig als je iets weet zodat in een noodsituatie we gauw dingen kunnen oplossen" dan raaskalt ze wel weer op een andere manier.
Ze kan ook vervelende opmerkingen maken, bijvoorbeeld als vriend een paar dagen niet gebeld heeft, belt ze huilend op dat vriend niet aan haar denkt en geen tijd voor haar vrij wil maken. Ze maakt weleens vervelende opmerkingen maar niet op deze manier. Ze zal ook niet huilend aan de telefoon hangen. Vervelend dat dit bij jullie wel zo is.
Als iemand iets heeft meegemaakt en dit aan haar verteld, komt zij altijd met een verhaal met iets soortgelijks, maar dan erger. Vaak ook nog verzonnen. Dit doet ze ook niet. Vervelend dat het bij jullie wel gebeurd. Wel heeft ze altijd kwaaltjes en kuren die, niet toevallig denk ik, niet echt te meten zijn
Ik kan me er goed aan irriteren, maar over het algemeen lukt het wel om afstand te bewaren. Vriend trok het vooral erg persoonlijk aan als ze van die opmerkingen maakt, maar kan dat nu wel goed naast zich neerleggen. Hij maakt zich er wel eens zorgen om, maar heeft ook geaccepteerd dat hij het niet kan veranderen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 09:10
Anderen zeggen er niets van. Ze laten het gaan. De familie zegt er niet wat van. Mijn zus, en soms zwager, die zegt gewoon dat ze erg moeilijk is maar het allemaal niet door heeft en niet verkeerd bedoeld. Over dat laatste twijfel ik weleens. Ik denk niet dat ze zo onschuldig is als zij beweren. Misschien hopen ze dat gewoon. Verder vind ik, of het nou intentioneel is of niet, dat het verwaarlozing is. Dat wij haar de hand niet boven het hoofd hoeven houden. Dat vind ik zelfs onze grootste fout. Ze komt er altijd mee weg en daardoor wordt ze nooit geconfronteerd met de consequenties en blijft ze wereldvreemd.aardbeienslof schreef: ↑20-08-2020 18:29Heeft ze wel vriendinnen? Of doet ze tegen iedereen zo. Zeggen anderen er wel eens wat van? En familie?
Ze heeft geen vriendinnen. Dat zou ze nooit kunnen. Die zullen gauw schreeuwend wegrennen. Ze zou ook nooit een baantje kunnen hebben. Zodra ze ergens zou werken dan zou ze niet luisteren naar de leidinggevende, ze zou haar eigen plan trekken, ze doet wat ze wil op haar momenten, en ze houdt ook pauze op haar momenten. Ze is niet onfatsoenlijk en wordt dat ook niet (ze weet hoe het hoort) maar ze zou linksom of rechtsom toch het zo manoeuvreren dat het allemaal onmogelijk wordt op het werk. En natuurlijk ligt het dan niet aan haar.
vrijdag 21 augustus 2020 om 09:38
Realiseer je dat je familie eigenlijk geen keus heeft, het is of haar accepteren zoals ze is, of niet. Maar dan is er ruzie (want je moeder zal niets toegeven) met mogelijk gevolg dat je familie je vader niet meer ziet en eventueel jou en je zus niet. Althans, ik kan me indenken dat ze de vrede bewaren voor jullie.
vrijdag 21 augustus 2020 om 09:44
Mijn moeder is ook zo.
En allemaal onder de noemer ik doe alles goed en andere niet en bedoel het goed.
Gaslichting zie ik erin.
Nee dat is niet waar.
Hoe kom je erbij.Dat heb je verkeerd begrepen etc etc.
Het brengt je zwaar in de war als mens.
Als volwassenen heb ik daar nog last van en heb al jaren geen contact meer.
Bespreekbaar was het niet in mijn situatie en vader schaart zich achter moeder maar die was er nooit bij.
Dwangcontrole en poetsen.
En allemaal onder de noemer ik doe alles goed en andere niet en bedoel het goed.
Gaslichting zie ik erin.
Nee dat is niet waar.
Hoe kom je erbij.Dat heb je verkeerd begrepen etc etc.
Het brengt je zwaar in de war als mens.
Als volwassenen heb ik daar nog last van en heb al jaren geen contact meer.
Bespreekbaar was het niet in mijn situatie en vader schaart zich achter moeder maar die was er nooit bij.
Dwangcontrole en poetsen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 10:42
Ha wat grappig. Dat: Ik doe alles goed en bedoel het goed.keukenstoel schreef: ↑21-08-2020 09:44Mijn moeder is ook zo.
En allemaal onder de noemer ik doe alles goed en andere niet en bedoel het goed.
Gaslichting zie ik erin.
Nee dat is niet waar.
Hoe kom je erbij.Dat heb je verkeerd begrepen etc etc.
Het brengt je zwaar in de war als mens.
Als volwassenen heb ik daar nog last van en heb al jaren geen contact meer.
Bespreekbaar was het niet in mijn situatie en vader schaart zich achter moeder maar die was er nooit bij.
Dwangcontrole en poetsen.
Maar ondertussen totaal een ruimte om te onderhandelen of samen te werken. Het moet nog steeds allemaal op haar manier.
Ja, het brengt je zwaar in de war als mens. Ze laat je voortdurend twijfelen aan je eigen inschattingen.
zaterdag 22 augustus 2020 om 09:19
Ik heb over jouw bericht heen gelezen. Sorry! Ik denk vooral dat de familie haar een beetje op dat gebied uit de weggaat. Ze kan zich trouwens vrij normaal gedragen bij familie hoor. Dan heb je eigenlijk niet eens door dat er iets aan de hand is. Ze heeft echt wel goede kanten en is zeker niet de kwaad zelve. Maar er valt gewoon niet mee te praten, er valt niet mee te onderhandelen, ze kan nooit iets toegeven, ze wil altijd haar zin hebben in het huis (ze doet alsof ze ziekjes is en anderen de touwtjes in handen heeft maar het is zo overduidelijk dat ze mijn vader zo bewerkt dat ze precies haar zin krijgt).aardbeienslof schreef: ↑21-08-2020 09:38Realiseer je dat je familie eigenlijk geen keus heeft, het is of haar accepteren zoals ze is, of niet. Maar dan is er ruzie (want je moeder zal niets toegeven) met mogelijk gevolg dat je familie je vader niet meer ziet en eventueel jou en je zus niet. Althans, ik kan me indenken dat ze de vrede bewaren voor jullie.
Ik vind het erg moeilijk. Na dit topic zinkt wel bij me in dat ze echt niet ok is en dat het niet ok is dat we dit met zijn allen lopen te ontkennen.
