Altijd moe en ik zit er doorheen

Krijg je wel genoeg beweging en frisse lucht? Zoals ik het lees zit je vooral binnen en doe je dutjes/slaap je. Waar zit je vol van? Van je studie? Ben je aan het afstuderen?
Zou het helpen om meer routine in je dag te brengen? Op tijd op, wandelen, boodschappen, dan aan de studie. Op tijd pauze nemen en even wat anders gaan doen. Op tijd en voldoende eten, drinken, sporten. Ik snap wel dat je moe bent, maar als je verder toch nergens hoeft te zijn, kun je je wellicht zetten tot meer activiteit.
Succes bij de huisarts morgen.

Je hoeft je niet te vergelijken met anderen. Jij voelt je nu zo en dan mag je best even klagen. Heel goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt bij de huisarts. Laat sowieso je bloed even checken. Je hebt stress schrijf je, zou je daar iets mee kunnen? Iets overdragen aan iemand anders? Hulp vragen? Verder eet en beweeg je gezond? Zou je iets met die antidepressivia kunnen (uiteraard in overleg met je behandelende arts)? Wellicht heeft het weer ook invloed op je stemming.

Sterkte en wees een beetje lief voor jezelf!

Hi,

Ik vind je geen aansteller. Ik herken precies wat je schrijft. Sinds 10 jaar ook elke dag moe. Iedereen geeft het ook aan: 'Ja maar jij bent echt altijd moe'. Sociaal leven is al voor lange tijd op een heel laag pitje. Op werk werd ik letterlijk ziek door de moeheid. Hierdoor ontstond er vicieuze cirkel.
Moe, stress door vermoeidheid, moe.
Na een hele hele lange tijd ben ik gaan accepteren dat bijslapen niet helpt.
Ik had namelijk mezelf overtuigd dat ik zoveel mogelijk moet slapen. Bijslapen.
Tot mijn coach zei: Maar je blijft moe.
Er ging een last van mijn schouder af. Niet slapen is prima. Ik ben wat minder moe hierdoor. Ik mag moe zijn. Het is oke. Daarnaast had ik heel veel moeite met mijn zelf gecreëerde maatschappelijke druk.
Ik moet (!) 5 dagen kunnen werken.
Ik moet (!) vrienden hebben.
Ik moet (!) een leuke moeder zijn en stoppen met die vermoeidheid.
Ik moet (!) gezellig zijn naar mijn vriend.
Ik moet (!) wat nuttigs doen op mijn vrije dag.

Etc.

Als ik het zo schrijf word ik er al moe van!
Eigenlijk zijn dit de stappen die je kan ondernemen:
Onderzoeken bij de huisarts, neuroloog, etc om uit te sluiten dat de vermoeidheid iets fysieks is. Ik bedoel een fysieke oorzaak heeft.
Inzien dat moeheid iets heel vervelends is, waar je degelijk invloed op kan hebben.
Inzien dat met een depressie altijd moeheid gepaard gaat.
En daarna na het realisatieproces accepteren dat je moe mag zijn. Dat vechten tegen deze vermoeidheid alleen maar de moeheid verergert.
Accepteren dat je niks doet op dagen dat niks lukt.
Accepteren dat het sporten, je sociale leven, je leuke aanwezigheid op een laag pitje wordt gezet.
Accepteren als je vermoeidheid je in de weg zit.

Mijn oorzaken:
Mezelf forceren iets te doen wat niet nodig is.
Nasleep van allerlei verwerkingen (ook depressies)
Druk en vol hoofd (stress, onzekerheden, anderen hun problemen willen oplossen, teveel in de toekomst leven, teveel schuldgevoel over gedragingen, etc).
Te hoge verwachtingen van mezelf.

Er kunnen zoveel oorzaken gelinkt zijn aan je vermoeidheid.
Maar acceptatie is voor nu denk het belangrijkst en van uit die stap op zoek naar wat jou kan helpen ermee leren om te gaan en te zorgen dat je weer wat meer energie krijgt.

Ik ben trouwens HSP. Extreem HSP. Ik pik heel veel van anderen op en wordt vaak letterlijk leeggezogen.

Herkenbaar, ik heb ook periodes dat ik eigenlijk twee uur nadat ik ben opgestaan het liefst weer terug in bed zou kruipen om verder te slapen. Ik heb bij mezelf een aantal factoren kunnen bepalen die een rol spelen (al dan niet psychisch);
Regelmatig en goed slapen, dus echt ononderbroken nachtrust.
Ik sta iedere dag om 05:00 op wegens werk. Hoe vroeg ik ook ga slapen, ik blijf dan de hele dag een beetje half-gaar. Rond 8 of 9 opstaan ben ik veel meer uitgerust, ookal is het aantal uren dat ik slaap gelijk.
Vitamines: ik heb ooit eens in mijn puberjaren een ijzertekort gehad. Daar ben ik toen ijzersupplementen voor gaan slikken omdat ik op een gegeven moment bijna niet meer op m'n benen kon blijven staan. Dat had direct een gigantisch positief effect. In het dagelijks leven heb ik moeite aan mijn ADH's te komen, dus af en toe slik ik een multivitamine bij.
Stress, maar dat spreekt voor zich.

Maar ook psychisch maakte ik mezelf moe, door mezelf teveel leefregels op te leggen en van alles te verwachten van mezelf, niet omdat ik dat wilde maar omdat dat van mezelf moest. Doodvermoeiend.

Herkenbaar. Ik ben net afgestudeerd en ben al jaren gediagnosticeerd met chronisch vermoeidheidssyndroom. Ik ga binnenkort beginnen aan mijn eerste baan en ga part-time werken. Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan en hoe het sociale aspect zal blijven gaan.
Wat mij helpt is een vast ritme in te bouwen. En zo weinig mogelijk dutjes doen, maar af en toe even te rusten. Daarnaast probeer ik vaak een op een af te spreken met mensen ipv in een groep. Maar ja, het is heel vervelend. Ga eerst inderdaad naar de huisarts en zie of ze iets kunnen vinden. Hier was vitamine D bijvoorbeeld ook heel laag.

Ikkuz: wat heb je dat mooi opgeschreven. Wat goed dat je het hebt kunnen accepteren. Dat lijkt me heel moeilijk! HSP herken ik, dat is vast ook een reden dat het leven me zo zwaar valt en dan heb jij nog een heel stuk meer verantwoordelijkheden dan ik! Herken ook veel dingen, zoals die verwachtingen van jezelf, maar dan denk ik gelijk weer: maar dat is toch normaal functioneren?!

Volledig geaccepteerd nog niet, maar wel voor een groot deel. Zoals dat ik nu tijdelijk geen nieuwe sociale contacten op kan bouwen. Woon hier nu 3 jaar en heb mezelf drie jaar lang geforceerd om mee te doen aan sociale activiteiten. Deed het dan altijd weer niet, omdat ik last minute doodop was.
En zat er dan zo tegenaan te hikken. Ik zou er dan zitten als een zoutzak. Ook gaf het mij totaal geen energie als ik er wel heen ging.

Ik kijk heel vaak series en vindt het ergens wel chill. Ik heb geleerd dat als je jezelf constant forceert om iets te doen wat niet lukt of wat je niet wilt het simpelweg zelfkastijding is. Eigenlijk gek toch als we onszelf dwingen iets te doen, waar we blijkbaar ergens diep van binnen geen behoefte aan hebben. Of het lukt gewoon niet op dat moment. Het er tegen vechten kost je echt heel veel energie.

Normaal functioneren is soms niet mogelijk. Ik moet ook even erbij zeggen dat ik nu tijdelijk niet werk ivm corona. Maar na mijn werk was ik altijd doodop. Het was werken en slapen. De gedachten dat ik niet normaal was, maakte het extra zwaar.
Ik ben ook chronisch gestresst. Het schijnt dat je lichaam zich dan altijd aanspant, wat heel veel energie kost. Ik heb ooit eens aan een sport gedaan waar je bewust pauzes had waarin je elke spier ontspande. Nu voel ik veel meer of ik mij spieren aanspan. Als dat zo is, ontspan ik ze weer meteen zover dat lukt.

Maar door de acceptatie heb ik dus wel iets meer energie gekregen. Ik luister wat beter naar mijn lichaam ipv mijn gedachten. Ik kijk of ik echt heel erg moe ben (patroon, dat ik standaard tegen mezelf al zeg: Help ik moet een middagdutje NU doen, anders kan ik de kinderen niet ophalen). Als ik echt extreem moe ben, dan doe ik een dutje tussendoor. Ben ik niet extreem moe, maar wel te moe om iets te ondernemen dan kijk ik series. En als ik meer energie heb dan ga ik wat doen buiten te deur (als ik er ook echt zin in heb en niet omdat het zo hoort).
Ik geniet dan extra van de momenten waar mijn lichaam wel mee werkt. Ik waardeer het meer.
Maar het blijft iets lastigs. En het zo neerzetten is heel makkelijk, maar het werkt natuurlijk niet altijd zo bij mij. Ik heb nog vaak de gedachten dat ik moet deelnemen aan de maatschappij. Dat ik moet zwemmen, etc.
Mijn intuïtie is sterker geworden door de jaren heen. Ik was een extreme denker en luisterde nooit naar mijn gevoel of lichaam. Nu weet ik dat zwemmen mij meer energie zou kosten dan opleveren. Ik voel dus per situatie in of ik het echt wil of dat ik iets doe omdat het zo hoort.

Ik tik trouwens dit uit op mijn mobiel, dus excuus als het warrig overkomt. Ik moet het vaak even nalezen, omdat ik vaak tik wat ik denk .

MissMagicx schreef: ↑

01-10-2020 11:18

Soms ben ik bang voor een burn-out. Maar waarvan? Het leven? Studie?

Ik wil even janken.

Ik weet hoe je je voelt. Schrijf hier vooral van je af.

Tijdens mijn studie zat ik er ook helemaal doorheen.
Uit een bloedtest bleek dat ik de ziekte van pfeiffer had. Ik had niemand gezoend, maar de dokter zei dat je het ook kon krijgen door een niet goed schoongemaakte glas uit een café.

Verder is studeren en (daarna) werken en leven en veel moeten een mentale TOPSPORT. En wanneer je mentaal uitgeput bent, heeft dat ook een lichamelijke weerslag.

En omdat het leven voor mij een topsport is gebruik ik supplementen:
- Magnesium (helpt bij mij bij veel stress, depressieve gevoelens, hoofdpijn). Magnesiumcitraat wordt het beste opgenomen.
- Q10 supplementen
- Vitamine D in de winter
- Multivitamine
Eens per week zit ik in een sportklasje om toch verplicht in beweging te komen.
Verder vermijd ik zoveel mogelijk suiker en alcohol en koffie (en minder ik in koolhydraten). Ik drink veel groene thee en water.

Ik zeg hierbij wat ik doe, en niet wat jij zou moeten doen.

Verder wil ik jouw situatie niet met de mijne vergelijken.

Ik hoop dat je voortvarend hersteld en je weg erin kunt vinden.

MissMagicx schreef: ↑

01-10-2020 11:18

Soms ben ik bang voor een burn-out. Maar waarvan? Het leven? Studie?

Ik wil even janken.

Neem dit ook mee in het gesprek bij je huisarts. En als je het moeilijk vind om te vertellen, laat je OP dan lezen.

En janken mag!

Misschien heb je trouwens iets aan deze tips:

Slapen met een zoutlamp (moet wel aan, anders werkt die niet). Zoutlamp heeft een ontspannende werking. En je schijnt er goed door te kunnen slapen. Ik heb hem achter mijn gordijnen staan.

Guided meditations. Ik luister via YouTube naar Jason Stephenson. Ik word er zo rustig en ontspannen van. Soms in combinatie met:

Een spijkermat (ik heb er één van flowee). Mijn hele lichaam ontspant zich. Ik lig er met blote rug op. Ik ben er wel wat laks in. Zou het beste elke dag dit kunnen doen, want het effect is groot.

Ik gebruik een ontspanningsrolletje. Koop ik altijd in de winkel van een vriendin. Volgens mij heeft ze ook thee tegen vermoeidheid. Ze maakt veel zelf en is op natuurlijke basis.

Verder misschien momentjes inplannen dat je thuis iets doet waar je helemaal niks moet, maar goed kan ontspannen. Wat bij mij dus series kijken is. Misschien voor jou een goede kop thee. Een warm bad of bijvoorbeeld een lange douche.

Iets waarbij je gedachten even worden uitgezet. En zelfs dan niet dat het moet en alleen als je er echt zin in hebt.

En ik sluit mij af voor situaties waar ik meteen moe door raak. Ik voel frustraties, boosheid, etc van anderen in de supermarkt. Niet direct, maar indirect. Ik ben daarna meteen sagrijnig en soort opgefokt en vaak ook erg moe. Mijn vriend doet nu de boodschappen of ik bestel het.

Goed dat je het aangeeft en je bent nooit verplicht om te reageren op een reactie. Zeker als je hoofd er niet naar staat. En heel goed ook wat een andere forummer zei. Kijk zelf wat werkt voor je.

En als reactie op je bericht: we kunnen bij anderen het vaak wel als iets positiefs zien. Naar onszelf zijn we vaak een stuk kritischer. Het heeft ook allemaal tijd nodig. Fijn dat je er hulp voor zoekt!

MissMagicx schreef: ↑

01-10-2020 11:18

Soms ben ik bang voor een burn-out. Maar waarvan? Het leven? Studie?

Ik wil even janken.

herkenbaar hier bij kind
was depressie en nog meer.....

Goed dat je hulp zoekt TO. Persoonlijk vond ik studeren heel zwaar. Het is echt een fulltime baan en ik had het gevoel nooit klaar te zijn, want er waren altijd wel weer nieuwe deadlines. Daarnaast een sociaal leven opbouwen en onderhouden en een bijbaan. Ik vond het heel erg heftig en vaak echt niet leuk. Ik ben dan ook blij dat ik klaar ben. Ik heb bewust een baan gezocht waarbij ik na werktijd niet veel thuis hoef te doen. Hopelijk geeft dat mij rust.
Ik hoop dat het bij jou ook beter zal gaan. Schrijf vooral van je af als je daar behoefte aan hebt en als het eens niet lukt, hoef je ook echt je excuses niet aan te bieden.

Vind je je studie wel leuk, TO?

Zou het niet door je AD kunnen komen? Er zijn mensen die overgevoelig reageren op bijvoorbeeld mirtazapine. Die zijn zo ontzettend moe dat ze de halve dag zouden kunnen slapen en in de ochtend na een lange nachtrust nog alle moeite hebben om wakker te worden.

Heb je al eens bloed laten prikken om te kijken of je geen tekorten hebt ofzo?
Ben zelf ook jaren heel moe geweest echt heel vervelend. Helemaal als men dan steeds zegt dat je maar vroeger naar bed moet gaan etc.