Relaties
alle pijlers
Frustraties lopen uit de hand
zondag 27 december 2020 om 19:29
Hoi allemaal,
Ik zit met een lastige situatie in mijn relatie; ik ga het proberen uit te leggen.
Mijn vriend en ik (midden 20) zijn nu 1,5 jaar samen en wonen sinds een maand of 5 samen. We zijn dus midden in de coronatijd samen gaan wonen, waardoor we opeens beide bijna elke dag samen thuis zitten. Het is een 2-kamer appartement, dus we zitten vaak samen in dezelfde kamer. Ik vind het super vaak super fijn om met hem te zijn, we hebben ons appartementje super ingericht, wonen in een leuke stad... En ik hou van mijn vriend. Toch valt het me zwaar en het is zo erg wennen. Ik merk dat ik steeds meer frustraties heb over dingen die niet gaan zoals ik het graag zou zien, en vice versa.
Het grootste probleem is dat ik me vaak te veel en onbegrepen voel door mijn vriend. Ik kaart irritaties graag aan, wil het daar samen met hem over hebben en tot een oplossing komen. Het helpt voor mij altijd goed om over dingen te praten. Mijn vriend echter, is niet zo'n prater. Hij klapt dicht op zo'n moment of heeft er geen zin in. Een voorbeeld van wat er gebeurt: mijn vriend zit achter zijn computer en ik vraag of hij even tijd heeft, omdat ik het even ergens over wil hebben (vaak iets kleins). Hij zegt dan ja. Ik wacht tot ik zijn aandacht heb, maar hij blijft scrollen op z'n scherm. Als ik vraag of ik dan even z'n aandacht mag krijg ik "ja praat dan". En als ik óf zijn aandacht heb óf begin met praten krijg ik geen reactie en vraagt hij wat ik nou van hem wil. Ik wil gewoon een gesprek waarin we allebei praten, naar elkaar luisteren, elkaar proberen te begrijpen en we het samen oplossen. Nu voel ik me altijd de zeikerd waar hij geen zin in heeft.
De frustratie loopt bij mij hoog op omdat ik gewoon door hem gezien / gehoord wil worden. En steeds krijg ik geen reactie of loopt hij weg. De laatste keer liep het weer uit de hand nadat ik iets aankaartte. Hij liep hij weer weg en liep naar de badkamer en sloot zich daar op. Ik was zo wanhopig dat ik hem weer niet kon bereiken dat ik een trap tegen de deur gaf en daarmee een gat in de deur trapte. Ik ben enorm van mezelf geschrokken en hij ook, hij was gewoon bang voor me. Ik schaam me kapot.
Daarnaast neemt hij me meer voor lief sinds het samenwonen, ik voel me minder gewaardeerd, hij zegt weinig lieve dingen meer en wil veel minder met me ondernemen. Ik hoor vaker de dingen die ik fout doe dan dat hij van me houdt. En begrijp me niet verkeerd, we hebben het vaak heel erg leuk samen maar als deze kleine dingen stapelen zich op en omdat het praten zo moeizaam gaat ontplof ik. Ik wil gewoon dat hij me hoort, begrijpt en van me houdt, en dat ik dat merk. Hij is het overigens wel met me eens hoor, dat daaraan gewerkt moet worden. Maar deze uitbarsting ging te ver.
We laten het nu even rusten en gaan hier over een paar dagen verder over praten. Hij weet ook niet zo goed meer wat hij nou met me moet, en ik weet het ook niet meer. Heeft iemand tips voor dit soort situaties?
Ik zit met een lastige situatie in mijn relatie; ik ga het proberen uit te leggen.
Mijn vriend en ik (midden 20) zijn nu 1,5 jaar samen en wonen sinds een maand of 5 samen. We zijn dus midden in de coronatijd samen gaan wonen, waardoor we opeens beide bijna elke dag samen thuis zitten. Het is een 2-kamer appartement, dus we zitten vaak samen in dezelfde kamer. Ik vind het super vaak super fijn om met hem te zijn, we hebben ons appartementje super ingericht, wonen in een leuke stad... En ik hou van mijn vriend. Toch valt het me zwaar en het is zo erg wennen. Ik merk dat ik steeds meer frustraties heb over dingen die niet gaan zoals ik het graag zou zien, en vice versa.
Het grootste probleem is dat ik me vaak te veel en onbegrepen voel door mijn vriend. Ik kaart irritaties graag aan, wil het daar samen met hem over hebben en tot een oplossing komen. Het helpt voor mij altijd goed om over dingen te praten. Mijn vriend echter, is niet zo'n prater. Hij klapt dicht op zo'n moment of heeft er geen zin in. Een voorbeeld van wat er gebeurt: mijn vriend zit achter zijn computer en ik vraag of hij even tijd heeft, omdat ik het even ergens over wil hebben (vaak iets kleins). Hij zegt dan ja. Ik wacht tot ik zijn aandacht heb, maar hij blijft scrollen op z'n scherm. Als ik vraag of ik dan even z'n aandacht mag krijg ik "ja praat dan". En als ik óf zijn aandacht heb óf begin met praten krijg ik geen reactie en vraagt hij wat ik nou van hem wil. Ik wil gewoon een gesprek waarin we allebei praten, naar elkaar luisteren, elkaar proberen te begrijpen en we het samen oplossen. Nu voel ik me altijd de zeikerd waar hij geen zin in heeft.
De frustratie loopt bij mij hoog op omdat ik gewoon door hem gezien / gehoord wil worden. En steeds krijg ik geen reactie of loopt hij weg. De laatste keer liep het weer uit de hand nadat ik iets aankaartte. Hij liep hij weer weg en liep naar de badkamer en sloot zich daar op. Ik was zo wanhopig dat ik hem weer niet kon bereiken dat ik een trap tegen de deur gaf en daarmee een gat in de deur trapte. Ik ben enorm van mezelf geschrokken en hij ook, hij was gewoon bang voor me. Ik schaam me kapot.
Daarnaast neemt hij me meer voor lief sinds het samenwonen, ik voel me minder gewaardeerd, hij zegt weinig lieve dingen meer en wil veel minder met me ondernemen. Ik hoor vaker de dingen die ik fout doe dan dat hij van me houdt. En begrijp me niet verkeerd, we hebben het vaak heel erg leuk samen maar als deze kleine dingen stapelen zich op en omdat het praten zo moeizaam gaat ontplof ik. Ik wil gewoon dat hij me hoort, begrijpt en van me houdt, en dat ik dat merk. Hij is het overigens wel met me eens hoor, dat daaraan gewerkt moet worden. Maar deze uitbarsting ging te ver.
We laten het nu even rusten en gaan hier over een paar dagen verder over praten. Hij weet ook niet zo goed meer wat hij nou met me moet, en ik weet het ook niet meer. Heeft iemand tips voor dit soort situaties?
zondag 27 december 2020 om 20:11
Stop met over elke dwarse scheet Een Gesprek te willen.
En als er iets belangrijks is, doe dat dan op een geschikt moment en niet wanneer het in je hoofd op komt. Dus tijdens het eten of in de avond of zo.
En stop met elkaar willen veranderen in jezelf. je bent bij hem en hij bij jou om wie jullie zijn. Stop om dat anders te willen.
En dat gat in de deur schoppen omdat jij je zin niet kreeg, dat is echt te zot voor woorden natuurlijk.
En als er iets belangrijks is, doe dat dan op een geschikt moment en niet wanneer het in je hoofd op komt. Dus tijdens het eten of in de avond of zo.
En stop met elkaar willen veranderen in jezelf. je bent bij hem en hij bij jou om wie jullie zijn. Stop om dat anders te willen.
En dat gat in de deur schoppen omdat jij je zin niet kreeg, dat is echt te zot voor woorden natuurlijk.
zondag 27 december 2020 om 20:12
Hoe vaak is het dat je zo'n gesprek met hem wil? Sommige irritaties kun je toch terloops benoemen (of soms ook gewoon laten gaan)? Ik kan me wel voorstellen dat hij geen zin heeft om overal uitvoerig over in gesprek te gaan, ik zou dat ook wel benauwend vinden.
Ik krijg het gevoel dat jullie of wel erg veel grote irritaties hebben, of dat je van heel veel dingen een groot punt maakt.
Ik krijg het gevoel dat jullie of wel erg veel grote irritaties hebben, of dat je van heel veel dingen een groot punt maakt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 27 december 2020 om 20:16
Je hebt een grens overschreden door die deur in te schoppen en dat moet je serieus nemen.
Ikzelf heb een knop om moeten zetten door ditzelfde gedrag van man niet te zien als 'negeren van mij' als meer 'een grens aangeven'.
Man is gaan inzien dat het zonder bespreekbaar maken het lastig zaken uitpraten is en ziet het nu als 'moeite doen' ipv 'zeuren en problemen veroorzaken'.
Wat hier hielp was elkaar niet overvallen met dit soort gesprekken, maar dit op vaste momenten doen. Op je werk ga je ook niet op die manier met irritaties om.
Wij hebben heel kinderachtig een tijdje 2 keer per week vergaderd, dus mond houden buiten de vergadering en volgens een bepaalde oplossingsgerichte manier het probleem ter sprake brengen.
en wij reageren vanuit onszelf precies zoals jij beschrijft (ik wil praten, man wil afstand en rustig direct een oplossing, liefst in 3 woorden) dus ik herken het wel maar dit kan zo niet doorgaan.
Dit is niet goed voor jullie.
Daarnaast is het natuurlijk een gekke situatie, zo lang op elkaars lip vanaf start samenwonen.
Misschien toch eens proberen af en toe bij je ouders te logeren oid.
Ikzelf heb een knop om moeten zetten door ditzelfde gedrag van man niet te zien als 'negeren van mij' als meer 'een grens aangeven'.
Man is gaan inzien dat het zonder bespreekbaar maken het lastig zaken uitpraten is en ziet het nu als 'moeite doen' ipv 'zeuren en problemen veroorzaken'.
Wat hier hielp was elkaar niet overvallen met dit soort gesprekken, maar dit op vaste momenten doen. Op je werk ga je ook niet op die manier met irritaties om.
Wij hebben heel kinderachtig een tijdje 2 keer per week vergaderd, dus mond houden buiten de vergadering en volgens een bepaalde oplossingsgerichte manier het probleem ter sprake brengen.
en wij reageren vanuit onszelf precies zoals jij beschrijft (ik wil praten, man wil afstand en rustig direct een oplossing, liefst in 3 woorden) dus ik herken het wel maar dit kan zo niet doorgaan.
Dit is niet goed voor jullie.
Daarnaast is het natuurlijk een gekke situatie, zo lang op elkaars lip vanaf start samenwonen.
Misschien toch eens proberen af en toe bij je ouders te logeren oid.
zondag 27 december 2020 om 20:16
Het heeft zich vooral heel erg opgehoopt denk ik. Mij zitten dingen dan op een gegeven moment zo hoog dat ik te vaak inderdaad een gesprek wil, maar de gesprekken leveren dan ook niks op omdat hij niet wil.
Misschien dat ik, nu er echt veel dingen spelen, maximaal een keer per week even zijn aandacht vraag over iets wat me dwars zit. En dat kan ook iets heel kleins zijn en dat hoeft niet eens een gesprek te zijn. Maar ik wil wel gewoon even een reactie / begrip. En dat lukt soms al niet, en dat begint me dus te erg te frustreren.
En ja, ik heb zeker een grens overschreden en ben enorm van mezelf geschrokken. Ik zit sowieso niet zo lekker in m'n vel, voel me wat eenzaam door corona en de muren komen op me af. Dat zal het ook versterken.
Ik ben een beetje bang dat dit voor hem de druppel was en hij niet verder met mij wil...
Misschien dat ik, nu er echt veel dingen spelen, maximaal een keer per week even zijn aandacht vraag over iets wat me dwars zit. En dat kan ook iets heel kleins zijn en dat hoeft niet eens een gesprek te zijn. Maar ik wil wel gewoon even een reactie / begrip. En dat lukt soms al niet, en dat begint me dus te erg te frustreren.
En ja, ik heb zeker een grens overschreden en ben enorm van mezelf geschrokken. Ik zit sowieso niet zo lekker in m'n vel, voel me wat eenzaam door corona en de muren komen op me af. Dat zal het ook versterken.
Ik ben een beetje bang dat dit voor hem de druppel was en hij niet verder met mij wil...
anoniem_63ad6d55c7cbd wijzigde dit bericht op 27-12-2020 20:19
21.92% gewijzigd
zondag 27 december 2020 om 20:21
Doreia, helemaal eens.
Moet er niet aan denken dat ik alles moet laten vallen telkens mijn partner het over iets klein met met me wil hebben. Doe dat tijdens het eten, wandelen, weet ik veel maar gewoon op momenten dat jullie met elkaar bezig zijn en niet met iets anders.
En samen praten, naar elkaar luisteren en samen tot een oplossing komen over iets klein... brrrr, je maakt iets gewichtig van iets klein.
En bedenk dat jullie 2 verschillende mensen zijn. Met plus- en minpunten. Niet alles moet opgelost worden, er gaan altijd kleine dingen zijn waar jullie anders over denken.
Maar snap wel dat het moeilijk is om als nieuw koppel meteen altijd op elkaar aangewezen te zijn.
Moet er niet aan denken dat ik alles moet laten vallen telkens mijn partner het over iets klein met met me wil hebben. Doe dat tijdens het eten, wandelen, weet ik veel maar gewoon op momenten dat jullie met elkaar bezig zijn en niet met iets anders.
En samen praten, naar elkaar luisteren en samen tot een oplossing komen over iets klein... brrrr, je maakt iets gewichtig van iets klein.
En bedenk dat jullie 2 verschillende mensen zijn. Met plus- en minpunten. Niet alles moet opgelost worden, er gaan altijd kleine dingen zijn waar jullie anders over denken.
Maar snap wel dat het moeilijk is om als nieuw koppel meteen altijd op elkaar aangewezen te zijn.
zondag 27 december 2020 om 20:24
Stop dan met zeuren. Leg niet overal zout op. Ga voor je geluk en niet voor je gelijk.Lelie195 schreef: ↑27-12-2020 20:16Het heeft zich vooral heel erg opgehoopt denk ik. Mij zitten dingen dan op een gegeven moment zo hoog dat ik te vaak inderdaad een gesprek wil, maar de gesprekken leveren dan ook niks op omdat hij niet wil.
Misschien dat ik, nu er echt veel dingen spelen, maximaal een keer per week even zijn aandacht vraag over iets wat me dwars zit. En dat kan ook iets heel kleins zijn en dat hoeft niet eens een gesprek te zijn. Maar ik wil wel gewoon even een reactie / begrip. En dat lukt soms al niet, en dat begint me dus te erg te frustreren.
En ja, ik heb zeker een grens overschreden en ben enorm van mezelf geschrokken. Ik zit sowieso niet zo lekker in m'n vel, voel me wat eenzaam door corona en de muren komen op me af. Dat zal het ook versterken.
Ik ben een beetje bang dat dit voor hem de druppel was en hij niet verder met mij wil...
zondag 27 december 2020 om 20:30
Je bent ontzettend onzeker in en over het samenwonen. Maar... Laat het eens gewoon los. Ja, je relatie verandert met het samenwonen. Want eerder spraken jullie af en deden wat leuks. Nu doen jullie samen ook de afwas,de was en kopen tandpasta en wc papier samen. Heel onromantisch allemaal.Lelie195 schreef: ↑27-12-2020 20:16Het heeft zich vooral heel erg opgehoopt denk ik. Mij zitten dingen dan op een gegeven moment zo hoog dat ik te vaak inderdaad een gesprek wil, maar de gesprekken leveren dan ook niks op omdat hij niet wil.
Misschien dat ik, nu er echt veel dingen spelen, maximaal een keer per week even zijn aandacht vraag over iets wat me dwars zit. En dat kan ook iets heel kleins zijn en dat hoeft niet eens een gesprek te zijn. Maar ik wil wel gewoon even een reactie / begrip. En dat lukt soms al niet, en dat begint me dus te erg te frustreren.
En ja, ik heb zeker een grens overschreden en ben enorm van mezelf geschrokken. Ik zit sowieso niet zo lekker in m'n vel, voel me wat eenzaam door corona en de muren komen op me af. Dat zal het ook versterken.
Ik ben een beetje bang dat dit voor hem de druppel was en hij niet verder met mij wil...
Doe iets aan je eigen onzekerheid.
zondag 27 december 2020 om 20:44
Eens. Je komt eerlijk gezegd doodvermoeiend over met telkens gesprekken te willen. Zijn de dingen die je allemaal vindt, voelt, denkt, ervaart zó vaak zo existentieel anders dan hoe hij in het leven staat, dat dat de term "een gesprek" voeren verdient?Doreia* schreef: ↑27-12-2020 20:11Stop met over elke dwarse scheet Een Gesprek te willen.
En als er iets belangrijks is, doe dat dan op een geschikt moment en niet wanneer het in je hoofd op komt. Dus tijdens het eten of in de avond of zo.
En stop met elkaar willen veranderen in jezelf. je bent bij hem en hij bij jou om wie jullie zijn. Stop om dat anders te willen.
En dat gat in de deur schoppen omdat jij je zin niet kreeg, dat is echt te zot voor woorden natuurlijk.
Of kun je ook iets tussen neus en lippen zeggen? Joh schat, de was ligt nog op het bed, die zou je opvouwen, remember?
Klaar....
Ik zou ook weglopen hoor, als ik telkens 'een gesprek' moet voeren (en denken, wat is er nu wéér mis)
zondag 27 december 2020 om 20:51
En je klinkt ook nog eens stikonzeker, wat je vervolgens op je vriend projecteert. Als hem gillend gek wil krijgen in het toch al lastige corona tijdperk, dan moet je vooral zo doorgaan.
Liever creeer je wat rust en afstand. Ga vaker wandelen, naar een vriendin, zet een koptelefoon op en kijk een film, pak een hobby op en vermaak je met jezelf en hang minder op aan je vriend. Dat alleen al zal je waarschijnlijk meer rust in je koppie geven én minder irritatie over wat je vriend wel/niet goed doet. Want als je nog meer aan hem gaat trekken, gaat hij zich n;og harder van je afduwen. Je bent op een verkeerde manier bevestiging en toenadering aan het zoeken.
Liever creeer je wat rust en afstand. Ga vaker wandelen, naar een vriendin, zet een koptelefoon op en kijk een film, pak een hobby op en vermaak je met jezelf en hang minder op aan je vriend. Dat alleen al zal je waarschijnlijk meer rust in je koppie geven én minder irritatie over wat je vriend wel/niet goed doet. Want als je nog meer aan hem gaat trekken, gaat hij zich n;og harder van je afduwen. Je bent op een verkeerde manier bevestiging en toenadering aan het zoeken.
zondag 27 december 2020 om 20:51
Ik ben inderdaad soms wel erg onzeker en heb veel bevestiging nodig. Ik wil soms ook gewoon horen dat hij van me houdt en dat hij trots op me is. Niet alleen maar dat ik weer iets doms doe of zeur. Daar komt het ook een beetje vandaan misschien, dat ik denk "begrijp me nou alsjeblieft".
De "gesprekken" gaan overigens niet over dingen als de was opvouwen hoor. Een voorbeeld van een klein ding is; elke ochtend ligt hij een half uur te snoozen om 5:30 uur, waardoor ik niet meer kan slapen. Dit begon me op te breken dus ik wilde daar iets anders op verzinnen. Ik kreeg daar eerst geen reactie op en daarna kreeg ik het gevoel dat hij me vond zeuren. Grotere dingen zijn bijvoorbeeld onze verschillende behoeftes in dingen waar we een weg in moeten vinden.
De "gesprekken" gaan overigens niet over dingen als de was opvouwen hoor. Een voorbeeld van een klein ding is; elke ochtend ligt hij een half uur te snoozen om 5:30 uur, waardoor ik niet meer kan slapen. Dit begon me op te breken dus ik wilde daar iets anders op verzinnen. Ik kreeg daar eerst geen reactie op en daarna kreeg ik het gevoel dat hij me vond zeuren. Grotere dingen zijn bijvoorbeeld onze verschillende behoeftes in dingen waar we een weg in moeten vinden.
zondag 27 december 2020 om 20:54
Ik denk dat je hier wel gelijk in hebt ja. Ik ben veel te veel met hem bezig omdat ik zo weinig andere dingen heb. Eerst sportte ik ook veel maar een paar weken geleden heb ik een blessure opgelopen waardoor dat nu ook (tijdelijk) niet lukt. Ik heb weinig om handen en zit veel thuis en heb ook steeds minder zin in dingen daardoor. Ik denk inderdaad dat ik daar echt wat aan moet doen. Nu is het wel hopen dat hij me daar nog de kans voor gaat geven natuurlijk, Ik ben erg bang dat ik het nu helemaal verpest heb (ook weer die onzekerheid dus).diyer schreef: ↑27-12-2020 20:51En je klinkt ook nog eens stikonzeker, wat je vervolgens op je vriend projecteert. Als hem gillend gek wil krijgen in het toch al lastige corona tijdperk, dan moet je vooral zo doorgaan.
Liever creeer je wat rust en afstand. Ga vaker wandelen, naar een vriendin, zet een koptelefoon op en kijk een film, pak een hobby op en vermaak je met jezelf en hang minder op aan je vriend. Dat alleen al zal je waarschijnlijk meer rust in je koppie geven én minder irritatie over wat je vriend wel/niet goed doet. Want als je nog meer aan hem gaat trekken, gaat hij zich n;og harder van je afduwen. Je bent op een verkeerde manier bevestiging en toenadering aan het zoeken.
zondag 27 december 2020 om 20:59
Mijn man heeft nog nooit gezegd dat ik dom doe of dat ik zeur. Is geen respectvolle manier om met elkaar om te gaan.
Over dat snoozen; wanneer zeg je dat? Niet om 5; 39 hoop ik? Maar de avond ervoor. En het zal ook geen 7 dagen in de week zijn? Waarom moet de wekker worden gezet? Bespreek de snooze even in zijn algemeenheid. Dus hoe lang doet hij dat al, wat maakt het fijn voor hem? En kom dan tot meer begrip. En van daaruit zeg je hoe jij dat vind en ziet. En van daaruit zoeken jullie samen naar een nieuwe modus.
Stop in elk geval met alles tot in detail af te stemmen. Jullie zijn nu je eigen huishouden en doen dat zoals jullie dat samen fijn vinden. Niet een van jullie heeft De Waarheid.
Over dat snoozen; wanneer zeg je dat? Niet om 5; 39 hoop ik? Maar de avond ervoor. En het zal ook geen 7 dagen in de week zijn? Waarom moet de wekker worden gezet? Bespreek de snooze even in zijn algemeenheid. Dus hoe lang doet hij dat al, wat maakt het fijn voor hem? En kom dan tot meer begrip. En van daaruit zeg je hoe jij dat vind en ziet. En van daaruit zoeken jullie samen naar een nieuwe modus.
Stop in elk geval met alles tot in detail af te stemmen. Jullie zijn nu je eigen huishouden en doen dat zoals jullie dat samen fijn vinden. Niet een van jullie heeft De Waarheid.
zondag 27 december 2020 om 21:02
Ga morgen weer sporten, wat met je blessure wel kan. Fietsen, wandelen, roeien, wat dan ook.Lelie195 schreef: ↑27-12-2020 20:54Ik denk dat je hier wel gelijk in hebt ja. Ik ben veel te veel met hem bezig omdat ik zo weinig andere dingen heb. Eerst sportte ik ook veel maar een paar weken geleden heb ik een blessure opgelopen waardoor dat nu ook (tijdelijk) niet lukt. Ik heb weinig om handen en zit veel thuis en heb ook steeds minder zin in dingen daardoor. Ik denk inderdaad dat ik daar echt wat aan moet doen. Nu is het wel hopen dat hij me daar nog de kans voor gaat geven natuurlijk, Ik ben erg bang dat ik het nu helemaal verpest heb (ook weer die onzekerheid dus).
Bel vriendinnen, gewoon voor een praatje of nodig ze uit.
Ga kijken of je vrijwilligers werk kunt gaan doen. Of betaald werk. In elk geval iets van een dagbesteding.
Je zit jezelf ontzettend in de weg. En jij moet dat oplossen. Niet je vriend.
zondag 27 december 2020 om 21:07
Nou, voor hij gaat vergeten dat jij de deur intrapt als je niet de reactie krijgt die je wil, dat kan wel even duren. Wat je hebt laten zien is dat je geen controle hebt over jezelf als je je zin niet krijgt en als jij veel bevestiging nodig hebt en je verveelt ben je een nachtmerrie in deze tijd. Zorg dat je snel volwassen wordt want anders ben je je vriend kwijt, zou jij willen samen wonen die door een deur trapt?
zondag 27 december 2020 om 21:29
Wat je vaak ziet is dat mensen voordat ze een relatie hadden een eigen leven hadden, met hobbies en vrienden en dat dat leven tijdens de relatie op magische wijze verdwijnt, zodat alleen die ene persoon nog over blijft. En het leven met die persoon moet jou dan helemaal gelukkig maken. Dat kan natuurlijk niet.
Ik denk dat dat hier misschien ook gebeurd en dat de dingen die je van je vriend vraagt, zoals minder snoozen of naar je luisteren op de momenten die JIJ uitkiest om te praten meer zijn om bevestiging van hem te vragen dat hij nog om je geeft, dan om de irritatie zelf. Samenwonen in een tweekamer appartement maakt de situatie er ook niet makkelijker op, want dan zit je alleen nog maar meer op elkaars lip.
Geef elkaar ruimte en pak de dingen op die je deed voordat je in een relatie zat. Zorg dat je daarnaast niet 24/7 bij elkaar zit, trek je lekker vaak terug in de andere kamer. En als je wil praten, doe het dan niet als hij achter zijn pc zit te scrollen maar tijdens een fijne wandeling. En bespreek dan niet alleen je irritaties, maar vooral wat je fijn vindt en waardeert aan hem. Daar zal hij positief op reageren, waardoor je bepaalde irritaties misschien niet eens meer ter sprake hoeft te brengen.
En maak je niet te druk over of hij nog wel bij je wil zijn na het deur trap-incident. Daar heb je weinig controle over en het geeft alleen maar onnodige stress. Zorg dat je een leven hebt dat niet alleen maar om hem draait, worden jullie allebei gelukkiger van.
Ik denk dat dat hier misschien ook gebeurd en dat de dingen die je van je vriend vraagt, zoals minder snoozen of naar je luisteren op de momenten die JIJ uitkiest om te praten meer zijn om bevestiging van hem te vragen dat hij nog om je geeft, dan om de irritatie zelf. Samenwonen in een tweekamer appartement maakt de situatie er ook niet makkelijker op, want dan zit je alleen nog maar meer op elkaars lip.
Geef elkaar ruimte en pak de dingen op die je deed voordat je in een relatie zat. Zorg dat je daarnaast niet 24/7 bij elkaar zit, trek je lekker vaak terug in de andere kamer. En als je wil praten, doe het dan niet als hij achter zijn pc zit te scrollen maar tijdens een fijne wandeling. En bespreek dan niet alleen je irritaties, maar vooral wat je fijn vindt en waardeert aan hem. Daar zal hij positief op reageren, waardoor je bepaalde irritaties misschien niet eens meer ter sprake hoeft te brengen.
En maak je niet te druk over of hij nog wel bij je wil zijn na het deur trap-incident. Daar heb je weinig controle over en het geeft alleen maar onnodige stress. Zorg dat je een leven hebt dat niet alleen maar om hem draait, worden jullie allebei gelukkiger van.
zondag 27 december 2020 om 21:33
Je doet mij aan mijn ex denken. Echt SUPER vermoeiend dat er de hele tijd ergens over gepraat moet worden. Als ik er al aan denk dan krijg ik het weer benauwd. En al helemaal nu jullie samenwonen en je vriend dit dus in zijn eigen huis moet meemaken (wij woonden niet samen) en dat je elk moment kan binnenvallen omdat er ergens over gepraat moet worden.
"Nu voel ik me altijd de zeikerd waar hij geen zin in heeft", dat bén je! Hou daarmee op. De "fouten" van je vriend rechtvaardigen dit gedrag niet. Ik kan me niet voorstellen dat iemand (jouw vriend in dit geval) dit lang volhoudt. Ik ben uiteindelijk gillend weggerend.
"Nu voel ik me altijd de zeikerd waar hij geen zin in heeft", dat bén je! Hou daarmee op. De "fouten" van je vriend rechtvaardigen dit gedrag niet. Ik kan me niet voorstellen dat iemand (jouw vriend in dit geval) dit lang volhoudt. Ik ben uiteindelijk gillend weggerend.
zondag 27 december 2020 om 21:41
De deur (in)trappen is niet zo chique maar ik zou ook niet samen willen leven met een volwassen vent die zichzelf opsluit in de badkamer om alle gesprekken maar uit de weg te gaan.Geronimo2 schreef: ↑27-12-2020 21:07Nou, voor hij gaat vergeten dat jij de deur intrapt als je niet de reactie krijgt die je wil, dat kan wel even duren. Wat je hebt laten zien is dat je geen controle hebt over jezelf als je je zin niet krijgt en als jij veel bevestiging nodig hebt en je verveelt ben je een nachtmerrie in deze tijd. Zorg dat je snel volwassen wordt want anders ben je je vriend kwijt, zou jij willen samen wonen die door een deur trapt?
TO ik denk dat dit gewoon een mismatch is. Blijkbaar zeur jij in zijn ogen maar hij kan ook niet communiceren en maakt je onzeker, en dat is voor jullie beiden niet goed. En of je daadwerkelijk zeurt weet ik niet, want bij het voorbeeld van het snoozen geef ik je groot gelijk dat je daar een punt van maakt en z’n aandacht wil, maar ik weet niet wat jij nog meer probeert te bespreken.
zondag 27 december 2020 om 21:44
Frustraties lopen uit de hand. Goede omschrijving van jullie problemen, of eigenlijk jouw problemen met hem.
Ga eens na waarom je zo gefrustreerd bent. Het beste zou zijn als je weggaat nu en je gaat logeren bij je ouders of vriendin. Corona is niet het probleem of reden van frustraties.
Vraag jezelf maar eens af of je wel zo n goede match bent met hem. Mijn man vindt het ook heerlijk om vroeg de wekker te zetten en steeds te laten herhalen. Heel vervelend. Oplossing voor mij was om oordoppen in te doen. De oplossingen kunnen ook van jouw kant komen.
Probeer hem niet te veranderen, maar kijk of je beter om kunt gaan met dingen waar jij je aan ergert.
Het is best extreem om een gat in een deur te trappen.
Recht je rug, bied je excuses aan en ga een tijdje ergens anders nadenken. In feite ligt nu je relatie aan diggelen.
Ga eens na waarom je zo gefrustreerd bent. Het beste zou zijn als je weggaat nu en je gaat logeren bij je ouders of vriendin. Corona is niet het probleem of reden van frustraties.
Vraag jezelf maar eens af of je wel zo n goede match bent met hem. Mijn man vindt het ook heerlijk om vroeg de wekker te zetten en steeds te laten herhalen. Heel vervelend. Oplossing voor mij was om oordoppen in te doen. De oplossingen kunnen ook van jouw kant komen.
Probeer hem niet te veranderen, maar kijk of je beter om kunt gaan met dingen waar jij je aan ergert.
Het is best extreem om een gat in een deur te trappen.
Recht je rug, bied je excuses aan en ga een tijdje ergens anders nadenken. In feite ligt nu je relatie aan diggelen.
zondag 27 december 2020 om 21:55
Ik denk dat je over het dikgedrukte goed moet nadenken. Daar zou nl best wel eens een kern van waarheid in kunnen zitten. Zoek je nu steeds bevestiging bij hem omdat je je niet belangrijk genoeg voelt of zijn het daadwerkelijk irritaties? Ingeval van het eerst zal je echt op een andere manier moeten gaan communiceren.Bellinis schreef: ↑27-12-2020 21:29
Ik denk dat dat hier misschien ook gebeurd en dat de dingen die je van je vriend vraagt, zoals minder snoozen of naar je luisteren op de momenten die JIJ uitkiest om te praten meer zijn om bevestiging van hem te vragen dat hij nog om je geeft, dan om de irritatie zelf. Samenwonen in een tweekamer appartement maakt de situatie er ook niet makkelijker op, want dan zit je alleen nog maar meer op elkaars lip.
Sowieso je manier van communiceren werkt nu niet. Probeer samen een manier te vinden die werkt voor jullie allebei. Jij kan niet van hem verwachten dat hij steeds paraat staat als jij weer wat wil.
Een partner die veel bevestiging zoekt is voor de meeste mensen ook niet aantrekkelijk. Aan je onzekerheid werken is daarom ook belangrijk. Hij is er niet om jouw onzekerheid weg te nemen. Dat moet jezelf doen. Daarnaast kan hij zn liefde ook op een andere manier uiten dan dmv praten. Niet iedereen is van de woorden. Dat zal je moeten accepteren. Lees maar eens over de 5 liefdestalen.
zondag 27 december 2020 om 22:44
Surebaby schreef: ↑27-12-2020 20:16Je hebt een grens overschreden door die deur in te schoppen en dat moet je serieus nemen.
Ikzelf heb een knop om moeten zetten door ditzelfde gedrag van man niet te zien als 'negeren van mij' als meer 'een grens aangeven'.
Man is gaan inzien dat het zonder bespreekbaar maken het lastig zaken uitpraten is en ziet het nu als 'moeite doen' ipv 'zeuren en problemen veroorzaken'.
Wat hier hielp was elkaar niet overvallen met dit soort gesprekken, maar dit op vaste momenten doen. Op je werk ga je ook niet op die manier met irritaties om.
Wij hebben heel kinderachtig een tijdje 2 keer per week vergaderd, dus mond houden buiten de vergadering en volgens een bepaalde oplossingsgerichte manier het probleem ter sprake brengen.
en wij reageren vanuit onszelf precies zoals jij beschrijft (ik wil praten, man wil afstand en rustig direct een oplossing, liefst in 3 woorden) dus ik herken het wel maar dit kan zo niet doorgaan.
Dit is niet goed voor jullie.
Daarnaast is het natuurlijk een gekke situatie, zo lang op elkaars lip vanaf start samenwonen.
Misschien toch eens proberen af en toe bij je ouders te logeren oid.
Ik vind bovenstaande info nuttig!
Ik vind het trouwens wat anders als je uit frustratie tegen een deur getrapt hebt (en dat ie daarvan helaas stuk ging) dan dat je een deur doelbewust ingetrapt hebt met als doel om de deur echt stuk te maken.
In het eerste geval: koop een boksbal en leef je uit in geval van frustratie (doen!) In het tweede geval vind ik eens praten met een psycholoog een goed plan.
En geef aan en erken grenzen!
Succes!
maandag 28 december 2020 om 06:58
Wat jij doet is een vorm van geestelijke mishandeling. Je reageert je frustraties op hem af. Leer om zelf je problemen op te lossen. Stoor hem niet in zijn bezigheden voor elk klein dingetje. Respecteer dat iemand niet wil praten en tijd en ruimte voor zichzelf nodig heeft. Hij heeft niet de plicht om al jouw problemen op te lossen precies op het moment dat jij dat wil. Agressief doen en schoppen tegen spullen is gedrag dat de grens in een relatie ver voorbij gaat.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
