Relaties
alle pijlers
Weinig/geen vrienden kletstopic
dinsdag 5 januari 2021 om 10:58
Ik zie het onderwerp hier zo vaak voorbij komen dat ik dacht dat anderen misschien ook wel behoefte hebben om hun ei kwijt te kunnen. Niet perse zozeer over het hebben van weinig vrienden (mag uiteraard wel) of als doel om vriendinnen te zoeken, maar gewoon om het bespreken van dagelijkse dingetjes of even spuien van wat dan ook.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
vrijdag 15 januari 2021 om 19:43
Jammer, anderzijds hij vond het toch duidelijk minder leuk dan jij lijkt het, of wat maakte dat hij jou aan het lijntje hield en rotopmerkingen maakte?Ronin76 schreef: ↑15-01-2021 17:20hoi Avage,
Het zou best kunnen dat ik er te lang mee doorgegaan ben en niet tijdig aan de rem heb getrokken.
Dit contact had ik tussen 2014 en 2019.
En als we afspraken was het best wel leuk.
Uiteindelijk is het dus toch scheef gegroeid, ook door een verkeerde communicatie.
Het is toch wel erg jammer dat het zo heeft moeten eindigen.
Was miscommunicatie dan echt het probleem vraag ik me af. En wat kan je doen als iemand gewoon geen goed gevoel van je krijgt, toch het zelf signaleren en je verlies nemen denk ik.
Ik herken die teleurstelling niet van mezelf en vind het moeilijk om me er in te verplaatsen merk ik. Heb ook wel eens irritaties gehad over mensen die teleurgesteld overkomen, over mij en hun andere contacten.
Tijdje geleden had ik leuk contact met een meid, maar die wilde enkel over haar en mijn problemen praten leek het. Als ze wegging voelde ik me moe. Het is wel een lieve meid maar alle initiatief kwam van haar, ze wilde bijna tweewekelijks wel afspreken, afwisselend bij haar en bij mij en ze was ook merkbaar teleurgesteld dat het van haar uit moest komen. Lief zijn (lief gevonden worden) leek iets wat zij heel graag wil zijn, verder hadden we amper gedeelde interesses en er was een leeftijdsverschil. Ondanks dat ik al meerdere keren had laten vallen dat ik anders in elkaar zit dan zij, weinig frequente privé contacten onderhoud etc leek het net alsof zij dat gat wilde opvullen. Of dat zij bepaalde regels had voor hoe veel contact je moet hebben en ik moest meedoen daar aan anders werd ze onzeker.
Terwijl ik dacht tja, op deze manier werkt het niet echt tussen ons. Had ook niet echt zin om het haar heel duidelijk te gaan vertellen, ook vanwege die onzekerheid en omdat ze geen een hint oppakte. We hadden geen lange geschiedenis samen maar voor haar leek het allemaal heel belangrijk. Snap dat het pijn kan doen als iemand blijkbaar minder voor je voelt, maar ik voelde me daar in ook niet echt gezien. Dit ff als "andere kant van" zeg maar.
vrijdag 15 januari 2021 om 19:57
Dat mailcontact ben ik in mijn geval aangegaan op twee platforms waarbij mensen zich specifiek hebben opgegeven om nieuwe vriendschappen aan te gaan, mensen te leren kennen zeg maar.
Het ene platform is een eetclub, waar ik best wel eventjes kartrekker ben geweest nadat er zich 6 dames hebben gemeld die allemaal aangaven het leuk te vinden. En de een na de ander reageerde niet meer na 2 of 3 mailtjes. Terwijl je dan net in de fase zit van een datum plannen om de eerste keer bij elkaar te komen.
Is het dan zó spannend vraag ik me af? Ik heb ook geen zin om aan een dood paard te trekken en daardoor leek het net alsof ik de enige was die belangstelling had. Maar ik merk dat doorpakken wel echt een dingetje is voor velen. En er komt natuurlijk niks tot stand als je na 3 mailtjes niet meer reageert. Ik bedoel, wat verlies je eraan als je zegt alle dagen in je eentje op de bank te zitten? Dan leer je 5/6 vrouwen van je leeftijd kennen in je eigen omgeving. Tuurlijk zal daar niet iedereen een match voor je zijn. Maar vaak zit de kracht van plezier ook dat je het met een groepje kunt beleven en er dan altijd wel iemand tussenzit waar je wél een klik mee hebt.
Het andere platform eigenlijk idem. Ook om anderen te leren kennen. En dan mail je een berichtje, accepteren ze je vriendschapsverzoek. Maar zelf schrijven ze dan niks meer terug. Waarom heb je je dan opgegeven?
vrijdag 15 januari 2021 om 20:17
Dat was juist het lastige aan deze situatie.Avage schreef: ↑15-01-2021 19:43Jammer, anderzijds hij vond het toch duidelijk minder leuk dan jij lijkt het, of wat maakte dat hij jou aan het lijntje hield en rotopmerkingen maakte?
Was miscommunicatie dan echt het probleem vraag ik me af. En wat kan je doen als iemand gewoon geen goed gevoel van je krijgt, toch het zelf signaleren en je verlies nemen denk ik.
Hij deed alsof hij mij erg mocht, maar zelf had ik ergens het gevoel dat hij iets verbloemde.
Alsof hij een soort 'dubbele agenda' had en ik gewoon een soort van 'pionnetje' was die makkelijk te verzetten was.
Ik voelde me bij hem steeds meer aan de zijlijn staan bij hem.
En ik kreeg de vinger er bij hem ook moeilijk achter.
Ook mbt die rotopmerkingen die hij leek te maken.
Ergens vertrouwde ik hem op den duur niet echt meer.
Je hebt verder gelijk dat ik mijn verlies hierin moet nemen.
zaterdag 16 januari 2021 om 09:58
diyer schreef: ↑15-01-2021 19:57Maar ik merk dat doorpakken wel echt een dingetje is voor velen. En er komt natuurlijk niks tot stand als je na 3 mailtjes niet meer reageert. Ik bedoel, wat verlies je eraan als je zegt alle dagen in je eentje op de bank te zitten? Dan leer je 5/6 vrouwen van je leeftijd kennen in je eigen omgeving. Tuurlijk zal daar niet iedereen een match voor je zijn. Maar vaak zit de kracht van plezier ook dat je het met een groepje kunt beleven en er dan altijd wel iemand tussenzit waar je wél een klik mee hebt.
Het andere platform eigenlijk idem. Ook om anderen te leren kennen. En dan mail je een berichtje, accepteren ze je vriendschapsverzoek. Maar zelf schrijven ze dan niks meer terug. Waarom heb je je dan opgegeven?
Ik herken dit ook wel hoor, dan probeer ik toch initiatief te nemen en daar lijken anderen ook toch wel op zitten te wachten. Maar na 1 afspraak of als het tot iets concreets moet komen blijft het allemaal in het midden hangen. Ik weet niet of het dan toch een kwestie is van minder behoefte...Vind dat heel lastig in te schatten.
zaterdag 16 januari 2021 om 10:21
Oh zo, dit maakt het duidelijker voor me, je kreeg gemengde signalen.Ronin76 schreef: ↑15-01-2021 20:17Dat was juist het lastige aan deze situatie.
Hij deed alsof hij mij erg mocht, maar zelf had ik ergens het gevoel dat hij iets verbloemde.
Alsof hij een soort 'dubbele agenda' had en ik gewoon een soort van 'pionnetje' was die makkelijk te verzetten was.
Ik voelde me bij hem steeds meer aan de zijlijn staan bij hem.
En ik kreeg de vinger er bij hem ook moeilijk achter.
Ook mbt die rotopmerkingen die hij leek te maken.
Ergens vertrouwde ik hem op den duur niet echt meer.
Je hebt verder gelijk dat ik mijn verlies hierin moet nemen.
Wat dat betreft, ik raad aan om altijd je gevoel serieus te nemen. Niet dat je de vriendschap direct hoeft af te kappen. Maar als je je een pion voelt, of niet goed voelt, of moe na het contact, zou je kunnen onderzoeken waar dat vandaan komt. En deze vriendschap (tijdelijk) minder prioriteit geven. Dat voorkomt misschien teleurstellingen en dat je je opgebruikt voelt als het dan uiteindelijk toch eindigt.
Bevestiging van die persoon zelf ga je sowieso niet krijgen, omdat veel mensen dit soort patronen helemaal niet bewust doen.
Dat maakt het zo verneukeratief. Ook met die mailcontacten en kookclub voorbeeld, mensen willen vaak wel vriendschap maar het achterliggende motief is niet duidelijk, ook voor hen zelf niet denk ik. Het heeft idd met durf en doortastendheid te maken. Je moet er flink in investeren, nieuwe contacten, en veel belangstelling opbrengen, en gaat toch wel gepaard met gevoelens van spanning en onzekerheid, angst voor afwijzing in het begin etc. Het is best hard werken en niet zoiets als een nieuwe serie op Netflix gaan kijken. Ook tref ik wel eens mensen in zulke settings die zelf niet echt een sprankeling lijken te hebben of enige passie in het leven in het algemeen. Dan wordt het ook al heel moeilijk om iets in te brengen in een nieuwe vriendschap naast de vriendelijkheid en belangstelling.
Ik voel mezelf best wel vaak zo dat ik bij mensen mag opdraven om een bepaalde leegte op te vullen. Maar het gaat vervolgens nergens heen en zij hebben zelf weinig oprechts in te brengen. Je wordt in een soort baan om de aarde (hun wereld) gebracht waar je vooral ook in moet blijven. Bij de één betekent dat vooral problemen bespreken/aanhoren, bij de ander is het vooral opvulling voor verjaardagen en partijen. Je hebt ook mensen waar je ergens tussen thuiskomen van werk en het avondeten mag langs komen voor "een borrel" en daarna hoepel je maar weer op, want ze hebben liefst een 100% gevulde agenda omdat lege momenten eng zijn (denk ik dan).
Deze mensen hebben vaak meerdere van zulke contacten op de zijlijn staan, waar ze op terug kunnen vallen als het nodig is (verveling, afleiding, relatieproblemen, stress, zin in roddels, etc.) en lopen vooral heel luid te verkondigen dat het allemaal zo leuk en gezellig is met hun vrienden, vrienden zijn zo belangrijk voor ze, enz. enz. waardoor je gaat denken "waarom voel ik het niet?" <-- dit heb ik dan, geen idee of het universele ervaringen zijn.
Ik kan van zulke contacten letterlijk somber en ook ontzettend eenzaam worden. En vervolgens denken dat die somberheid en eenzaamheid uit mezelf komen. Maar het kan echt door lage-kwaliteit contacten komen denk ik. Het is vaak ook je angst om niemand te hebben die erger is dan de werkelijkheid van weinig vrienden hebben denk ik. Het is mij alles meegevallen hoe niet-eenzaam ik ben als ik weinig vrienden heb en geen nep-vrienden. Nepvrienden zijn killing!
zaterdag 16 januari 2021 om 10:59
Drie jaar geleden zat ik in een app groep voor geadopteerden uit mijn geboorteland. We zijn 1 keer gaan bowlen, dat was erg leuk. Bij de 2e bijeenkomst ben ik niet geweest. Vond het te ver weg en de activiteit lag me niet zo. Maar nu ligt die groep alweer zo'n 2 jaar stil. Het contact was hier ook alleen in het begin.diyer schreef: ↑15-01-2021 19:57Maar ik merk dat doorpakken wel echt een dingetje is voor velen. En er komt natuurlijk niks tot stand als je na 3 mailtjes niet meer reageert. Ik bedoel, wat verlies je eraan als je zegt alle dagen in je eentje op de bank te zitten? Dan leer je 5/6 vrouwen van je leeftijd kennen in je eigen omgeving. Tuurlijk zal daar niet iedereen een match voor je zijn. Maar vaak zit de kracht van plezier ook dat je het met een groepje kunt beleven en er dan altijd wel iemand tussenzit waar je wél een klik mee hebt.
Het andere platform eigenlijk idem. Ook om anderen te leren kennen. En dan mail je een berichtje, accepteren ze je vriendschapsverzoek. Maar zelf schrijven ze dan niks meer terug. Waarom heb je je dan opgegeven?
zaterdag 16 januari 2021 om 13:14
Vind deze reactie zeer treffend en herkenbaar.Avage schreef: ↑15-01-2021 19:43Jammer, anderzijds hij vond het toch duidelijk minder leuk dan jij lijkt het, of wat maakte dat hij jou aan het lijntje hield en rotopmerkingen maakte?
Was miscommunicatie dan echt het probleem vraag ik me af. En wat kan je doen als iemand gewoon geen goed gevoel van je krijgt, toch het zelf signaleren en je verlies nemen denk ik.
Ik herken die teleurstelling niet van mezelf en vind het moeilijk om me er in te verplaatsen merk ik. Heb ook wel eens irritaties gehad over mensen die teleurgesteld overkomen, over mij en hun andere contacten.
Tijdje geleden had ik leuk contact met een meid, maar die wilde enkel over haar en mijn problemen praten leek het. Als ze wegging voelde ik me moe. Het is wel een lieve meid maar alle initiatief kwam van haar, ze wilde bijna tweewekelijks wel afspreken, afwisselend bij haar en bij mij en ze was ook merkbaar teleurgesteld dat het van haar uit moest komen. Lief zijn (lief gevonden worden) leek iets wat zij heel graag wil zijn, verder hadden we amper gedeelde interesses en er was een leeftijdsverschil. Ondanks dat ik al meerdere keren had laten vallen dat ik anders in elkaar zit dan zij, weinig frequente privé contacten onderhoud etc leek het net alsof zij dat gat wilde opvullen. Of dat zij bepaalde regels had voor hoe veel contact je moet hebben en ik moest meedoen daar aan anders werd ze onzeker.
Terwijl ik dacht tja, op deze manier werkt het niet echt tussen ons. Had ook niet echt zin om het haar heel duidelijk te gaan vertellen, ook vanwege die onzekerheid en omdat ze geen een hint oppakte. We hadden geen lange geschiedenis samen maar voor haar leek het allemaal heel belangrijk. Snap dat het pijn kan doen als iemand blijkbaar minder voor je voelt, maar ik voelde me daar in ook niet echt gezien. Dit ff als "andere kant van" zeg maar.
Bij bepaalde voormalig vriendschappen had ik ook het gevoel dat ik een soort van leegte moest opvullen.
Alsof het vooral ging om kwantiteit en niet om inhoud en kwaliteit.
Te lang ben ik dit soort contacten aangegaan.
Contacten die niet bij me bleken te passen en die na verloop van tijd steeds meer energie begonnen te kostten.
Er was geen sprake van enige positieve ontwikkeling, vernieuwing oid.
Tegenwoordig heb ik me voorgenomen om me meer te gaan omringen met mensen met wie ik daadwerkelijk een goede band heb.
En niet met mensen bij wie ik voortdurend irritatie en onzekerheid ervaar en waarmee ik steeds maar blijf hangen in een vicieuze cirkel.
Dat klinkt wellicht wat hard; ik wil hierin echter nu voor mezelf gaan kiezen.
En niet continu dat ik de schijn moet ophouden en moet doen alsof ik bepaalde personen en contacten zo geweldig leuk vind oid, terwijl ik dit innerlijk eigenlijk heel anders ervaar.
Vanuit een soort plichtsgevoel wekte ik te lang de indruk alles wel 'prima' te vinden.
Stelde me te meegaand en pleasend hierin op.
En dat terwijl bepaalde contacten steeds meer een blok aan mijn been werden.
Dat is ook iets wat ik niet langer meer wil.
zaterdag 16 januari 2021 om 13:57
Klinkt niet hard hoor, juist als heel gezond!
Misschien zat je in sociale kringen waar mensen minder eigenwaarde hebben, dat er weinig positieve ontwikkeling was?
Als je zelf de keuzes maakt wat je wel en niet wil in je vriendschappen neem je jezelf serieus en voel je je ook automatisch waardevoller, en dat straal je uit. En dat trekt weer mensen aan die zichzelf ook waardevol vinden, en daarom meer te bieden hebben en minder opportunistisch met mensen omgaan.
Over je sociale kringen is een vraag/aanname uiteraard. Ik heb het zelf zo meegemaakt. Dat als underdogs onder elkaar het heel fijn kon zijn, maar er ook sprake was van afgunst en sarcasme enz als je een keer iets had om trots op te zijn. Dat zijn uiteindelijk geen echte vrienden.
Misschien zat je in sociale kringen waar mensen minder eigenwaarde hebben, dat er weinig positieve ontwikkeling was?
Als je zelf de keuzes maakt wat je wel en niet wil in je vriendschappen neem je jezelf serieus en voel je je ook automatisch waardevoller, en dat straal je uit. En dat trekt weer mensen aan die zichzelf ook waardevol vinden, en daarom meer te bieden hebben en minder opportunistisch met mensen omgaan.
Over je sociale kringen is een vraag/aanname uiteraard. Ik heb het zelf zo meegemaakt. Dat als underdogs onder elkaar het heel fijn kon zijn, maar er ook sprake was van afgunst en sarcasme enz als je een keer iets had om trots op te zijn. Dat zijn uiteindelijk geen echte vrienden.
zaterdag 16 januari 2021 om 16:51
Ik had dat ook bij sommigen. Eentje kwam vaak als ze niemand anders had. Dan vroeg ze of ik mee wilde, want haar andere vriendinnen konden niet. Van haar kon ik vaak niet op aan met afspreken. Eén keer maakte ze er wel een potje van. Toen had ze mij én een andere vriendin van ons laten zitten. Ze had met ons beiden, apart van elkaar, afgesproken om te gaan schaatsen. Wij op haar wachten, maar ze kwam niet. Een half uur na de afgesproken tijd belde ze. Ze was bij vriendin C pepernoten aan het bakken en ging niet schaatsen. Nou ja... toch nog geschaatst met die andere vriendin.
zaterdag 16 januari 2021 om 17:26
Dat is wederom erg treffend en herkenbaar.Avage schreef: ↑16-01-2021 13:57Klinkt niet hard hoor, juist als heel gezond!
Misschien zat je in sociale kringen waar mensen minder eigenwaarde hebben, dat er weinig positieve ontwikkeling was?
Als je zelf de keuzes maakt wat je wel en niet wil in je vriendschappen neem je jezelf serieus en voel je je ook automatisch waardevoller, en dat straal je uit. En dat trekt weer mensen aan die zichzelf ook waardevol vinden, en daarom meer te bieden hebben en minder opportunistisch met mensen omgaan.
Over je sociale kringen is een vraag/aanname uiteraard. Ik heb het zelf zo meegemaakt. Dat als underdogs onder elkaar het heel fijn kon zijn, maar er ook sprake was van afgunst en sarcasme enz als je een keer iets had om trots op te zijn. Dat zijn uiteindelijk geen echte vrienden.
Sluit me hier dan ook zeker bij aan.
Opvulling en kwantiteit werkt op de langere termijn niet.
Kwaliteit en inhoud blijft uiteindelijk toch veel belangrijker.
zaterdag 16 januari 2021 om 17:29
Vervelend voor je zeg.hondenmens schreef: ↑16-01-2021 16:51Ik had dat ook bij sommigen. Eentje kwam vaak als ze niemand anders had. Dan vroeg ze of ik mee wilde, want haar andere vriendinnen konden niet. Van haar kon ik vaak niet op aan met afspreken. Eén keer maakte ze er wel een potje van. Toen had ze mij én een andere vriendin van ons laten zitten. Ze had met ons beiden, apart van elkaar, afgesproken om te gaan schaatsen. Wij op haar wachten, maar ze kwam niet. Een half uur na de afgesproken tijd belde ze. Ze was bij vriendin C pepernoten aan het bakken en ging niet schaatsen. Nou ja... toch nog geschaatst met die andere vriendin.
Ook erg herkenbaar wat betreft eigen situaties uit het verleden bij mezelf.
zaterdag 16 januari 2021 om 17:41
Wauw dat is super lame...hondenmens schreef: ↑16-01-2021 16:51Ik had dat ook bij sommigen. Eentje kwam vaak als ze niemand anders had. Dan vroeg ze of ik mee wilde, want haar andere vriendinnen konden niet. Van haar kon ik vaak niet op aan met afspreken. Eén keer maakte ze er wel een potje van. Toen had ze mij én een andere vriendin van ons laten zitten. Ze had met ons beiden, apart van elkaar, afgesproken om te gaan schaatsen. Wij op haar wachten, maar ze kwam niet. Een half uur na de afgesproken tijd belde ze. Ze was bij vriendin C pepernoten aan het bakken en ging niet schaatsen. Nou ja... toch nog geschaatst met die andere vriendin.
Waarom deed ze dat op die manier, enig idee?
Mensen zitten echt raar in elkaar soms.
Ook nog even ranten nu ik hier toch ben.
Ging enkele jaren geleden een tijdje met een meid om die zelf geen auto heeft, die zat zich werkloos thuis op te vreten en dan wou ze vaak shoppen. Ik hou niet erg van winkelen, dat weet ze dus probeerde ze me te verleiden met dingen die ik leuk vind om te doen. Ze nodigde me eerst vaak bij haar thuis uit, uitgebreid kletsen was best gezellig. En toen was het dat we samen naar een winkel kunnen gaan en dan bijvoorbeeld daarna <mijn lievelingseten> eten, of een terrasje pakken (wat ik leuk vind).
Ok leuk. Paar keer gedaan. Alleen puntje bij paaltje had ze dan geen zin meer om mijn ding te doen en wat ik wou eten had ze geen zin in. Ze had ook geen geld dus als ik terrasje wou pakken dan moest ik betalen. Of ze ging erbij zitten en niets bestellen. Zit je dan...
De enige keren dat ze wat gehad heeft was toen ik trakteerde. Ondertussen wel veel geld uitgeven in winkels natuurlijk, kwestie van prioriteiten dus, wat ik begrijp, maar doe dan niet alsof
In het begin was het dan tenminste nog gezellig, daar deed ik het dan voor. Maar op een gegeven moment deed ze geen moeite om te verbergen dat ik niet meer dan een privéchauffeur was.
Als ik met haar in de auto zat en ik begon het gesprek niet, dan sprak ze geen enkel woord. Net of je een boze puber naast je hebt zitten. Ze groette me nog net, vroeg niet hoe het met me gaat of wat dan ook. Als ik langs kwam moest ik op een gegeven moment zelf maar koffie zetten. Ze vroeg dan "zin in koffie?" en dan plofte ze neer op de bank. En ik na een kwartier quasi-grappig: "lekker die koffie" dan was het "ooohhhh...... ja ehh wil je het zelf ff doen? Ik heb al water..."
Ben kwaad geworden, ze mag respectvol met me omgaan en anders hoeft het niet. Toen ging ze huilen en was zielig, problemen, zich niet lekker voelen, weet ik veel wat.
Klap op de vuurpijl: nadat ik dit gezegd had kreeg ik later alsnog appjes of ik mee ging winkelen en kreeg ik een brandstofvergoeding aangeboden
_!!
zaterdag 16 januari 2021 om 19:23
zaterdag 16 januari 2021 om 20:16
Daar ben ik het ook volledig mee eens.
Zulke mensen kun je beter mee breken.
zaterdag 16 januari 2021 om 22:30
@Avage: Ik denk dat mijn vriendin gewoon zo van karakter was. Wel willen afspreken, maar als er iets leukers op haar pad kwam ging ze dat doen. Mijn ouders zeiden soms: "Oh je bent weer eens reserve." Zo voelde ik het ook, maar zei er nooit iets van. Geen zin in gezeik.
Ze had er ook een handje van om me te negeren zodra er een ander bij kwam. Dan ging ze "interessant" lopen doen met diegene.
Wat ondankbaar van jouw vriendin. Ze had je dus alleen nodig voor vervoer.
Ik heb zelf een auto, maar rijd niet graag op onbekende plekken. Vorig jaar met een collega naar de dierentuin geweest. Zij rijdt overal zo naartoe, heeft daar geen moeite mee. Dus zij heeft gereden en ik heb ons eten betaald.
Ze had er ook een handje van om me te negeren zodra er een ander bij kwam. Dan ging ze "interessant" lopen doen met diegene.
Wat ondankbaar van jouw vriendin. Ze had je dus alleen nodig voor vervoer.
Ik heb zelf een auto, maar rijd niet graag op onbekende plekken. Vorig jaar met een collega naar de dierentuin geweest. Zij rijdt overal zo naartoe, heeft daar geen moeite mee. Dus zij heeft gereden en ik heb ons eten betaald.
zondag 17 januari 2021 om 09:27
Ik moet het even kwijt, zo lief dit!
Ik ben momenteel dus aan het mantelzorgen bij 1 van mijn ouders, omdat de partner voorlopig uit de running is (geen corona hoor). Ik zou eigenlijk binnenkort eindelijk weer eens met een vriendin afspreken, maar omdat deze situatie zelfs een paar maanden kan duren heb ik haar toch maar een berichtje gestuurd, over dat we het maar even uit moeten stellen vanwege bovenstaande situatie.
Stuurde ze een heel lief berichtje terug
Het zit wel goed tussen ons, al zien we elkaar een jaar niet, als we elkaar zien is het net alsof we elkaar gisteren nog gezien hebben.
Ik ben momenteel dus aan het mantelzorgen bij 1 van mijn ouders, omdat de partner voorlopig uit de running is (geen corona hoor). Ik zou eigenlijk binnenkort eindelijk weer eens met een vriendin afspreken, maar omdat deze situatie zelfs een paar maanden kan duren heb ik haar toch maar een berichtje gestuurd, over dat we het maar even uit moeten stellen vanwege bovenstaande situatie.
Stuurde ze een heel lief berichtje terug
Het zit wel goed tussen ons, al zien we elkaar een jaar niet, als we elkaar zien is het net alsof we elkaar gisteren nog gezien hebben.
zondag 17 januari 2021 om 11:03
Ja absoluuthondenmens schreef: ↑17-01-2021 10:55Wat lief van je vriendin, Blauwetrui! Klinkt als een hechte vriendschap.
zondag 17 januari 2021 om 17:27
Dat vind ik erg mooi voor je.Blauwetrui schreef: ↑17-01-2021 09:27Ik moet het even kwijt, zo lief dit!
Ik ben momenteel dus aan het mantelzorgen bij 1 van mijn ouders, omdat de partner voorlopig uit de running is (geen corona hoor). Ik zou eigenlijk binnenkort eindelijk weer eens met een vriendin afspreken, maar omdat deze situatie zelfs een paar maanden kan duren heb ik haar toch maar een berichtje gestuurd, over dat we het maar even uit moeten stellen vanwege bovenstaande situatie.
Stuurde ze een heel lief berichtje terug
Heel fijn dat dit zo kan.
zondag 17 januari 2021 om 19:17
Hoe was jullie weekend?
Hier lekker rustig weekend Beetje huishouden, boodschappen, Netflix en dat soort kneuterige dingen.
Afgelopen vrijdag had ik een online team ding waar ik tegenop zag. Hou niet van verplicht sociaal doen. Had zwaar de neiging om af te zeggen maar toch ingecheckt en.....het was oprecht hartstikke leuk!
We werden verdeeld in kleine online groepjes en moesten een moord oplossen.
Gaf mij later ook goed gevoel. Bij mij speelt ook vaak onzekerheid mee dat ik dan vooraf er tegenop zie omdat ik dan bang ben dat ik het niet snap of dat ik niet leuk ben etc.
Merk steeds meer dat als ik dat soort dingen toch doe, ik steeds meer de ervaring krijg dat het wel leuk kan zijn.
Best goed voor mij dus eigenlijk, zoiets.
Hier lekker rustig weekend Beetje huishouden, boodschappen, Netflix en dat soort kneuterige dingen.
Afgelopen vrijdag had ik een online team ding waar ik tegenop zag. Hou niet van verplicht sociaal doen. Had zwaar de neiging om af te zeggen maar toch ingecheckt en.....het was oprecht hartstikke leuk!
We werden verdeeld in kleine online groepjes en moesten een moord oplossen.
Gaf mij later ook goed gevoel. Bij mij speelt ook vaak onzekerheid mee dat ik dan vooraf er tegenop zie omdat ik dan bang ben dat ik het niet snap of dat ik niet leuk ben etc.
Merk steeds meer dat als ik dat soort dingen toch doe, ik steeds meer de ervaring krijg dat het wel leuk kan zijn.
Best goed voor mij dus eigenlijk, zoiets.
zondag 17 januari 2021 om 20:54
Fijn dat je een geslaagde team activiteit had Vicodin! Heel herkenbaar overigens om tegen dat soort dingen op te zien, en ook dat ze soms best mee vallen of zelf leuk kunnen zijn. 
Ik had ook een redelijk kneuterig weekend; wandelen, Netflix, eten koken, bakken. Ik verveel me wel een ongeluk de laatste dagen. (Sorry, ik moet even m’n luxe problemen ventileren hier :p ) Heb echt het gevoel dat ik alleen maar Netflix en afwissel tussen drie apps op m’n telefoon. Ben ook helemaal klaar met de winter en baalde als een stekker dat de lockdown verlengd is (ook al was het te verwachten). Ik heb weinig motivatie om m’n werk te doen, en overweeg vrij te nemen. Anderzijds is werk één van m’n weinige afleidingen en ik denk dat ik zonder werk al helemaal tegen de muren op vlieg. AAARGH
Ik had ook een redelijk kneuterig weekend; wandelen, Netflix, eten koken, bakken. Ik verveel me wel een ongeluk de laatste dagen. (Sorry, ik moet even m’n luxe problemen ventileren hier :p ) Heb echt het gevoel dat ik alleen maar Netflix en afwissel tussen drie apps op m’n telefoon. Ben ook helemaal klaar met de winter en baalde als een stekker dat de lockdown verlengd is (ook al was het te verwachten). Ik heb weinig motivatie om m’n werk te doen, en overweeg vrij te nemen. Anderzijds is werk één van m’n weinige afleidingen en ik denk dat ik zonder werk al helemaal tegen de muren op vlieg. AAARGH
