Zwanger
alle pijlers
Wat stond er in jouw geboorteplan
zondag 7 maart 2021 om 21:43
De hoogste tijd om er een te maken, zei mijn verloskundige. Online zijn er wel wat suggesties te vinden, maar aangezien het mijn eerste bevalling is heb ik geen flauw idee wat ik fijn ga vinden. Behalve dat ik mijn partner erbij wil en dat ik nu de intentie heb om thuis te bevallen (maar mezelf het recht geef om na twee weeen van gedachten te veranderen 
) is het
a-4tje nog maagdelijk wit.
Dus wat stond er in jouw geboorteplan? En had je er iets aan?
) is het a-4tje nog maagdelijk wit.
Dus wat stond er in jouw geboorteplan? En had je er iets aan?
maandag 8 maart 2021 om 06:21
Ik had er een gemaakt, maar die moeite ga ik nu niet meer nemen.
Alles liep anders.
Ik wilde niet in bad; nou heb tot het echt niet meer ging lekker in bad gelegen. Was top.
Wilde liever geen pijnbestrijding, maar duurde allemaal echt te lang, dus toen wilde ik het toch.
Ik wilde geen knip en vacuümpomp, maar dat werd het toch. Kind moest er toch uit.
En eerlijk, die knip heb ik echt geen last van gehad. Mogen ze bij deze bevalling weer doen.
Enige wat ik nu wel wil afspreken: er worden geen plakkers in het hoofd van mijn kind geprikt om de hartslag te monitoren.(Ze zeggen plakken, maar het is prikken).
Mocht de baby de kamer uit moeten; dan blijft mijn man ten alle tijden bij de baby.
En als het weer zou gaan zoals de vorige keer dan wil ik een ks.
En al dat geleuter over wierook, muziek en himalaya zout zou ik me niet aan wagen.
Alles liep anders.
Ik wilde niet in bad; nou heb tot het echt niet meer ging lekker in bad gelegen. Was top.
Wilde liever geen pijnbestrijding, maar duurde allemaal echt te lang, dus toen wilde ik het toch.
Ik wilde geen knip en vacuümpomp, maar dat werd het toch. Kind moest er toch uit.
En eerlijk, die knip heb ik echt geen last van gehad. Mogen ze bij deze bevalling weer doen.
Enige wat ik nu wel wil afspreken: er worden geen plakkers in het hoofd van mijn kind geprikt om de hartslag te monitoren.(Ze zeggen plakken, maar het is prikken).
Mocht de baby de kamer uit moeten; dan blijft mijn man ten alle tijden bij de baby.
En als het weer zou gaan zoals de vorige keer dan wil ik een ks.
En al dat geleuter over wierook, muziek en himalaya zout zou ik me niet aan wagen.
maandag 8 maart 2021 om 07:08
Ik kan er niet goed tegen als mensen allemaal aan me zitten, zeker niet in zo'n situatie had ik bedacht. Dus dat heb ik in mijn plan opgenomen. Qua houding had ik aangegeven dat ik dat op dat moment zou bepalen.
Verder stond erin dat ik in het ziekenhuis wou bevallen met ruggenprik, maar toen we de vk voor het eerst belden en ze langskwam bleek ik al volledige ontsluiting te hebben. Qua pijnstilling heb ik alleen een tens apparaat gehad en goede ervaringen mee gehad. Wordt vergoed door de zorgverzekeraar.
Verder stond erin dat ik in het ziekenhuis wou bevallen met ruggenprik, maar toen we de vk voor het eerst belden en ze langskwam bleek ik al volledige ontsluiting te hebben. Qua pijnstilling heb ik alleen een tens apparaat gehad en goede ervaringen mee gehad. Wordt vergoed door de zorgverzekeraar.
maandag 8 maart 2021 om 07:12
Bij mijn eerste twee kinderen was een geboorteplan nog niet gebruikelijk. Helaas, want het was handig geweest voor mijn man. Bij de eerste wilde ik thuis bevallen maar werd medische indicatie tijdens de weeën. Man raakte soort van in paniek en wist niet wat er mee moest (tasje stond gewoon klaar) vervolgens vond hij het onzin om nu al de maxi Cosi mee te nemen. Vervolgens wilde ik in het ziekenhuis geen Drextrotabletten en ging hij mij overtuigen dat de verpleegkundige gelijk had. Toen heb ik over haar heen gekotst.
Bij de tweede gelijk al medische indicatie ivm bloeding bij eerste. In het ziekenhuis alles besproken, alles zat in mijn dossier dus niks leek fout te kunnen gaan. Behalve dat die dossiers nog van papier waren en kwijt konden raken. Dus toch een bloeding gekregen omdat niemand wist dat ik na de placenta direct een spuit moest krijgen. Daarvoor uiteindelijk een infuus gekregen om de bloeding te laten stoppen
Bij de derde had ik een heel schrift gemaakt. Was toen ook nog geen vraag vanuit verloskundige of ziekenhuis maar mijn eigen idee. Afspraak gemaakt in ziekenhuis dat ik niet zou gaan persen voordat ik een infuusaansluiting in mijn hand had. Dossiers waren toen net digitaal. Printje van die afspraak zat in mijn schrift. Verder een bladzijde met wat er mee moest, wat er moest met de andere twee kinderen, etc etc. Een bladzijde met telefoonnummers waarvan ik wist dat ze niet in man zijn telefoon zaten. En zelfs een lijstje met dingen die man moest doen voordat we naar ziekenhuis zouden gaan. Zoals regelen dat de oudste twee kinderen bij oma kwamen, de deuren op slot etc. Dan hoefde ik daar niet aan te denken.
Uiterst relaxed ging man vervolgens in de vroege ochtend de oudste twee wakker maken, aankleden, ontbijt geven etc. Vervolgens kwam hij vragen of ik nog even vlechtjes kon maken in dochters haar......
Toen heb ik mijn moeder gebeld dat ze NU de kinderen moest komen halen en heeft mijn moeder het even van hem over genomen....
Bij de tweede gelijk al medische indicatie ivm bloeding bij eerste. In het ziekenhuis alles besproken, alles zat in mijn dossier dus niks leek fout te kunnen gaan. Behalve dat die dossiers nog van papier waren en kwijt konden raken. Dus toch een bloeding gekregen omdat niemand wist dat ik na de placenta direct een spuit moest krijgen. Daarvoor uiteindelijk een infuus gekregen om de bloeding te laten stoppen
Bij de derde had ik een heel schrift gemaakt. Was toen ook nog geen vraag vanuit verloskundige of ziekenhuis maar mijn eigen idee. Afspraak gemaakt in ziekenhuis dat ik niet zou gaan persen voordat ik een infuusaansluiting in mijn hand had. Dossiers waren toen net digitaal. Printje van die afspraak zat in mijn schrift. Verder een bladzijde met wat er mee moest, wat er moest met de andere twee kinderen, etc etc. Een bladzijde met telefoonnummers waarvan ik wist dat ze niet in man zijn telefoon zaten. En zelfs een lijstje met dingen die man moest doen voordat we naar ziekenhuis zouden gaan. Zoals regelen dat de oudste twee kinderen bij oma kwamen, de deuren op slot etc. Dan hoefde ik daar niet aan te denken.
Uiterst relaxed ging man vervolgens in de vroege ochtend de oudste twee wakker maken, aankleden, ontbijt geven etc. Vervolgens kwam hij vragen of ik nog even vlechtjes kon maken in dochters haar......
Toen heb ik mijn moeder gebeld dat ze NU de kinderen moest komen halen en heeft mijn moeder het even van hem over genomen....
maandag 8 maart 2021 om 07:34
Nog even aanvullend, ik stond er net als zovelen hier in van ik hoef geen plan, want een bevalling kun je toch niet plannen.
Dat klopt, maar ik heb me wel vergist over hoeveel randzaken je wel wensen kunt hebben en je dus met je plan invloed op zou kunnen hebben (tijdens de bevalling moet je echt niet op je eigen assertiviteit/helderheid van geest rekenen). Het gaat dus niet zozeer om medische besluiten, maar bijvoorbeeld over manier van communicatie. Zoals ik eerder schreef, de manier van feedback die ik kreeg van de vk in het zkh werkte voor mij averechts, maar achteraf had ik pas door dat dit een soort 'strategie' van haar was.
Zo zijn er best veel dingen, maar er staat best veel nuttigs in de reacties hier.
Al was ik zelf wel blij dat ik expliciet had aangegeven dat geen pijnbestrijding mijn voorkeur had, daardoor werd het ook niet frequent gevraagd/aangeboden. Achteraf ging het prima zonder, maar als je in het heetst van de strijd het me gevraagd zou hebben zou ik er wel een paar keer anders op geantwoord hebben haha.
Dat klopt, maar ik heb me wel vergist over hoeveel randzaken je wel wensen kunt hebben en je dus met je plan invloed op zou kunnen hebben (tijdens de bevalling moet je echt niet op je eigen assertiviteit/helderheid van geest rekenen). Het gaat dus niet zozeer om medische besluiten, maar bijvoorbeeld over manier van communicatie. Zoals ik eerder schreef, de manier van feedback die ik kreeg van de vk in het zkh werkte voor mij averechts, maar achteraf had ik pas door dat dit een soort 'strategie' van haar was.
Zo zijn er best veel dingen, maar er staat best veel nuttigs in de reacties hier.
Al was ik zelf wel blij dat ik expliciet had aangegeven dat geen pijnbestrijding mijn voorkeur had, daardoor werd het ook niet frequent gevraagd/aangeboden. Achteraf ging het prima zonder, maar als je in het heetst van de strijd het me gevraagd zou hebben zou ik er wel een paar keer anders op geantwoord hebben haha.
maandag 8 maart 2021 om 10:03
Gaat het dan om dat laatste? Ik wil geen pijnbestrijding en dat ze er dus niet op aandringen bijvoorbeeld? (bij mij drong ze er heel duidelijk op aan dat ik had aangegeven dat ik geen pijnbestrijding wilde, om gevallen zoals jij nu beschrijftPatatje15 schreef: ↑08-03-2021 07:34Nog even aanvullend, ik stond er net als zovelen hier in van ik hoef geen plan, want een bevalling kun je toch niet plannen.
Dat klopt, maar ik heb me wel vergist over hoeveel randzaken je wel wensen kunt hebben en je dus met je plan invloed op zou kunnen hebben (tijdens de bevalling moet je echt niet op je eigen assertiviteit/helderheid van geest rekenen). Het gaat dus niet zozeer om medische besluiten, maar bijvoorbeeld over manier van communicatie. Zoals ik eerder schreef, de manier van feedback die ik kreeg van de vk in het zkh werkte voor mij averechts, maar achteraf had ik pas door dat dit een soort 'strategie' van haar was.
Zo zijn er best veel dingen, maar er staat best veel nuttigs in de reacties hier.
Al was ik zelf wel blij dat ik expliciet had aangegeven dat geen pijnbestrijding mijn voorkeur had, daardoor werd het ook niet frequent gevraagd/aangeboden. Achteraf ging het prima zonder, maar als je in het heetst van de strijd het me gevraagd zou hebben zou ik er wel een paar keer anders op geantwoord hebben haha.
, maar ja van te voren moest ik 1 van de 2 kiezen, een tussenweg was in het dossier niet mogelijk ofzo).Of gaat het dan eerder om: de verloskundige moet mij op mijn woord nemen als ik iets zeg, ofzo? Lijkt me helemaal ingewikkeld om iets over communicatie te schrijven. " de verloskundige moet mij met alle egards behandelen. alsof ik de koningin ben." Haha, dat was de eerste zin die in me opkwam, maar dat lijkt me nou net niet een handige zin in zo'n geboorteplan.
maandag 8 maart 2021 om 10:43
Ik kan wel vanuit mijn perspectief antwoorden: ik heb wat ze in de bevalplan wereld een NSE (negatieve seksuele ervaring) noemen waardoor ik een soort automatische paniek-reactie krijg als iemand een grens van mij negeert of me probeert te pushen. In het dagelijks leven is dat vooral mijn probleem, kan ik tot 10 tellen en rationeel bedenken dat die persoon me niet aan het verkrachten is, en er zo goed en passend mogelijk op proberen te reageren, maar het kost me wel wat. Tijdens mijn bevalling wilde ik dat niet hoeven doen. Ik heb dat dus bijvoorbeeld opgenomen in mijn bevalplan: altijd toestemming voor elke handeling, en nee is nee, tenzij levensgevaar.Mevrouw75 schreef: ↑08-03-2021 10:03Gaat het dan om dat laatste? Ik wil geen pijnbestrijding en dat ze er dus niet op aandringen bijvoorbeeld? (bij mij drong ze er heel duidelijk op aan dat ik had aangegeven dat ik geen pijnbestrijding wilde, om gevallen zoals jij nu beschrijft
Of gaat het dan eerder om: de verloskundige moet mij op mijn woord nemen als ik iets zeg, ofzo? Lijkt me helemaal ingewikkeld om iets over communicatie te schrijven. " de verloskundige moet mij met alle egards behandelen. alsof ik de koningin ben." Haha, dat was de eerste zin die in me opkwam, maar dat lijkt me nou net niet een handige zin in zo'n geboorteplan.
maandag 8 maart 2021 om 10:45
Ik had geen geboorteplan. Had ook geen idee dat dat actief gepromoot werd tien jaar geleden door de praktijk van verloskundigen waar ik me bij aangemelde had. Bij mij kwam het in ieder geval nooit ter sprake.
Denk dat het prima is om na te denken over bepaalde zaken. Wel belangrijk ook in je achterhoofd te houden dat de bevalling heel anders kan lopen dan “gepland”.
En dat dat dan niet perse beter of slechter is dan hetgeen je je vooraf voornam.
Denk dat het prima is om na te denken over bepaalde zaken. Wel belangrijk ook in je achterhoofd te houden dat de bevalling heel anders kan lopen dan “gepland”.
En dat dat dan niet perse beter of slechter is dan hetgeen je je vooraf voornam.
maandag 8 maart 2021 om 10:49
Ik heb begrepen dat bij de meeste vrouwen die een slecht gevoel over hebben gehouden aan hun bevalling dat vooral kwam omdat het ze 'overkomen is' en ze niet gehoord werden in hun wensen.
Van te voren weten welke keuzes er mogelijk komen, daar een voorkeur voor hebben (die zo weg kan vallen als optie als de situatie er om vraagt) die bespreken en actief voor de bevalling aangeven dat keuzes besproken worden voordat er een actie komt, geeft ook bij een bevalling die heel anders loopt dan gehoopt vaker een positief gevoel/ terug blik.
Op het moment van bevallen zelf is er op keuze momenten misschien niet altijd om alle keuzes voor te lichten, bewust te nemen. Je er vooraf in verdiepen, op papier zetten en dit delen is een groot deel van de communicatie al gedaan waar je tijdens de bevalling geen puf/energie/tijd voor hebt.
Van te voren weten welke keuzes er mogelijk komen, daar een voorkeur voor hebben (die zo weg kan vallen als optie als de situatie er om vraagt) die bespreken en actief voor de bevalling aangeven dat keuzes besproken worden voordat er een actie komt, geeft ook bij een bevalling die heel anders loopt dan gehoopt vaker een positief gevoel/ terug blik.
Op het moment van bevallen zelf is er op keuze momenten misschien niet altijd om alle keuzes voor te lichten, bewust te nemen. Je er vooraf in verdiepen, op papier zetten en dit delen is een groot deel van de communicatie al gedaan waar je tijdens de bevalling geen puf/energie/tijd voor hebt.
maandag 8 maart 2021 om 10:53
Wauw. Ik heb 38 uur weeën gehad, was tot op het bot uitgeput. Vervolgens stagneerde de indaling en gaven de persweeën , toen het eindelijk zo ver was, niet thuis.Westerpaviljoen schreef: ↑07-03-2021 22:02Vrouwtje is standaard grapje van mij kan je negeren
Mijn vrouw raakte na 14 uur weeën en persen met nog maar 6 cms ontsluiting echt uitgeput.
Toen heb ik de gynaecoloog en verloskundige aangesproken en gezegd: ik weet niet hoe jullie het gaan doen maar er komt een keizersnee binnen een half uur en dat hebben ze toen gedaan
Ik weet niet meer wat ik allemaal gebrabbeld heb, maar zo vroeg ik onderandere, vol berouw en schaamte dat wel, om een keizersnede. Ik kreeg resoluut te verstaan dat dat toch echt niet zo maar ging gebeuren.
Fijn dat jij zo succesvol voor je vrouw opkwam.
maandag 8 maart 2021 om 11:01
Dit. Jij verwoord exáct wat ik dacht, maar zelf nooit kan benoemen-Rosings- schreef: ↑07-03-2021 22:05Ongeveer niks van mijn geboorteplan is zo gebeurt als gehoopthet heeft heel erg geholpen om er goed over na te denken wat ik zou willen. Tijdens de bevalling heeft mijn plan er voor gezorgd dat ik op alle momenten waar de richting van het plan veranderde het gevoel heb gehad gehoord te zijn en niet dat de bevalling me 'overkomen is'.
Het er van te voren, in alle rust, over na kunnen denken (oké, ik had ook mooi wat te doen tijdens de corona/werk-stilte) maakte dat álles wat anders verliep (maar niet per se slecht of zo) helemaal príma was. Vooral dat ze alles overlegde, wat mij het gevoel gaf dat ze in het zh ook echt het plan hadden gelezen (nu had ik alles wel keurig in een schema gezet, heel overzichtelijk) vond ik erg fijn, en hielp bij de ontspanning.
maandag 8 maart 2021 om 11:04
Ik vind zo'n plan een beetje onzinnig. Iedere verloskundige neemt een aantal zaken met je door voorafgaand aan de bevalling. Die komen in je dossier (bijvoorbeeld waar wil je bevallen, bad of baarkruk en wel of geen borstvoeding etc). Veel zaken zijn verplicht (bijvoorbeeld dat ze toestemming vragen of er iemand bij mag zijn en uitleg en toestemming over medische handelingen). Tenzij er echt spoed is moeten ze dus zeggen we willen een knip zetten om die en die reden.
En je weet vooraf niet hoe zaken gaan. Het lijkt mij ook logisch dat je met je partner bespreekt wat je van hem verwacht en graag wilt.
Maar er is bij een medische bevalling vaak geen tijd om enorme plannen te gaan doorlezen. Zeker bij meerdere en wisselende personeelsleden.
Ik zie in die plannen dus heel vaak zaken staan die gewoon standaard zijn of juist totaal afhankelijk van de situatie.
En je weet vooraf niet hoe zaken gaan. Het lijkt mij ook logisch dat je met je partner bespreekt wat je van hem verwacht en graag wilt.
Maar er is bij een medische bevalling vaak geen tijd om enorme plannen te gaan doorlezen. Zeker bij meerdere en wisselende personeelsleden.
Ik zie in die plannen dus heel vaak zaken staan die gewoon standaard zijn of juist totaal afhankelijk van de situatie.
maandag 8 maart 2021 om 11:09
Mevrouw75 schreef: ↑08-03-2021 10:03Gaat het dan om dat laatste? Ik wil geen pijnbestrijding en dat ze er dus niet op aandringen bijvoorbeeld? (bij mij drong ze er heel duidelijk op aan dat ik had aangegeven dat ik geen pijnbestrijding wilde, om gevallen zoals jij nu beschrijft
Of gaat het dan eerder om: de verloskundige moet mij op mijn woord nemen als ik iets zeg, ofzo? Lijkt me helemaal ingewikkeld om iets over communicatie te schrijven. " de verloskundige moet mij met alle egards behandelen. alsof ik de koningin ben." Haha, dat was de eerste zin die in me opkwam, maar dat lijkt me nou net niet een handige zin in zo'n geboorteplan.
Nee in mijn geval ging het echt om de vk van het zkh die blijkbaar als soort van motiverende strategie heel negatieve feedback gaf tijdens de persfase. Dus ze zei letterlijk (of wat ik hoorde als bevallende, hormonale, uitgeputte moeder): je perst niet op de juiste manier, je perst niet hard genoeg en niet lang genoeg. Zo kunnen we niet doorgaan. Ik interpreteerde dat in mijn situatie als na een nacht weeen opvangen krijg ik dadelijk dus alsnog een keizersnede omdat ik blijkbaar niet kan persen. Uiteindelijk was mijn persfase gewoon heel gemiddeld en vlot als ik naar de cijfers keek, en door de feedback was ik oprecht verbaasd dat er opeens nog een kind uitkwam. Een meer realistische benadering had mij dus meer gepast/gemotiveerd. Ook bij mensen wel eens andersom gehoord, dat er een paar keer op rij werd geroepen, nog 1 keertje persen! Als er dan na 3 keer nog geen kind komt, kan dat ook je moed wegnemen.
maandag 8 maart 2021 om 11:29
Die had ik expliciet genoemd: niet jokken! Zeg het hoe het is. Ik moet je kunnen vertrouwen. Uiteindelijk was er maar 1 perswee nodig en vloog ze er al uit toen de VK binnenkwam rennenPatatje15 schreef: ↑08-03-2021 11:09Nee in mijn geval ging het echt om de vk van het zkh die blijkbaar als soort van motiverende strategie heel negatieve feedback gaf tijdens de persfase. Dus ze zei letterlijk (of wat ik hoorde als bevallende, hormonale, uitgeputte moeder): je perst niet op de juiste manier, je perst niet hard genoeg en niet lang genoeg. Zo kunnen we niet doorgaan. Ik interpreteerde dat in mijn situatie als na een nacht weeen opvangen krijg ik dadelijk dus alsnog een keizersnede omdat ik blijkbaar niet kan persen. Uiteindelijk was mijn persfase gewoon heel gemiddeld en vlot als ik naar de cijfers keek, en door de feedback was ik oprecht verbaasd dat er opeens nog een kind uitkwam. Een meer realistische benadering had mij dus meer gepast/gemotiveerd. Ook bij mensen wel eens andersom gehoord, dat er een paar keer op rij werd geroepen, nog 1 keertje persen! Als er dan na 3 keer nog geen kind komt, kan dat ook je moed wegnemen.
dus het was niet van toepassing
maandag 8 maart 2021 om 11:38
Ik wist alleen dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen en dat ik mogelijk wel een ruggenprik wilde als het qua pijn niet meer te doen was, maar verder liet ik het maar gewoon over me heen komen.
Achteraf gezien bleek ik door de pijn van de weeën helemaal niet meer assertief te zijn/te kunnen vertellen wat ik wilde. De verloskundige vroeg bijvoorbeeld bij aankomst in het ziekenhuis of ik de weeën op wilde vangen in bed of onder de douche. Terwijl ik eigenlijk alleen maar optie C, pijnstilling wilde. Maar het lukte me op de een of andere manier niet om dat aan te geven en ik had mijn vriend daar van tevoren ook niet over geïnstrueerd. Dus uiteindelijk een paar uur lang heftige weeën gehad voordat ik er wel ‘ik wil geen pijn meer’ uit kreeg en een ruggenprik kreeg. Zei de verpleegkundige van het ziekenhuis achteraf ook nog doodleuk: toen ik je binnen zag komen snapte ik niet waarom je niet gelijk een ruggenprik wilde. Ja nou, dat wilde ik dus eigenlijk wel.
En ik herinner me ook nog dat de verloskundige vroeg of ik wilde dat ze mijn vliezen ging breken. Ik had geen idee en kon er niet helder over nadenken, dus deed ze niks totdat ze het ruim een uur later nog eens vroeg. Achteraf gezien heeft de bevalling daardoor waarschijnlijk langer geduurd, dus van mij had het eigenlijk meteen wel gemogen. Maarja, omdat ik niet goed kon aangeven dat het prima was, gebeurde er dus niks.
Allemaal niet zo’n ramp uiteindelijk en heb op zich een prima bevalling gehad, maar voor een mogelijke volgende keer wil ik wel duidelijk opnemen dat ik zelf dus waarschijnlijk niet meer kan beslissen en mijn vriend daarom ook meer betrekken in de mogelijke keuzes die ik moet maken.
Achteraf gezien bleek ik door de pijn van de weeën helemaal niet meer assertief te zijn/te kunnen vertellen wat ik wilde. De verloskundige vroeg bijvoorbeeld bij aankomst in het ziekenhuis of ik de weeën op wilde vangen in bed of onder de douche. Terwijl ik eigenlijk alleen maar optie C, pijnstilling wilde. Maar het lukte me op de een of andere manier niet om dat aan te geven en ik had mijn vriend daar van tevoren ook niet over geïnstrueerd. Dus uiteindelijk een paar uur lang heftige weeën gehad voordat ik er wel ‘ik wil geen pijn meer’ uit kreeg en een ruggenprik kreeg. Zei de verpleegkundige van het ziekenhuis achteraf ook nog doodleuk: toen ik je binnen zag komen snapte ik niet waarom je niet gelijk een ruggenprik wilde. Ja nou, dat wilde ik dus eigenlijk wel.
En ik herinner me ook nog dat de verloskundige vroeg of ik wilde dat ze mijn vliezen ging breken. Ik had geen idee en kon er niet helder over nadenken, dus deed ze niks totdat ze het ruim een uur later nog eens vroeg. Achteraf gezien heeft de bevalling daardoor waarschijnlijk langer geduurd, dus van mij had het eigenlijk meteen wel gemogen. Maarja, omdat ik niet goed kon aangeven dat het prima was, gebeurde er dus niks.
Allemaal niet zo’n ramp uiteindelijk en heb op zich een prima bevalling gehad, maar voor een mogelijke volgende keer wil ik wel duidelijk opnemen dat ik zelf dus waarschijnlijk niet meer kan beslissen en mijn vriend daarom ook meer betrekken in de mogelijke keuzes die ik moet maken.
maandag 8 maart 2021 om 11:41
Hoe kan je dat door een geboorteplan voorkomen dan?Patatje15 schreef: ↑08-03-2021 11:09Nee in mijn geval ging het echt om de vk van het zkh die blijkbaar als soort van motiverende strategie heel negatieve feedback gaf tijdens de persfase. Dus ze zei letterlijk (of wat ik hoorde als bevallende, hormonale, uitgeputte moeder): je perst niet op de juiste manier, je perst niet hard genoeg en niet lang genoeg. Zo kunnen we niet doorgaan. Ik interpreteerde dat in mijn situatie als na een nacht weeen opvangen krijg ik dadelijk dus alsnog een keizersnede omdat ik blijkbaar niet kan persen. Uiteindelijk was mijn persfase gewoon heel gemiddeld en vlot als ik naar de cijfers keek, en door de feedback was ik oprecht verbaasd dat er opeens nog een kind uitkwam. Een meer realistische benadering had mij dus meer gepast/gemotiveerd. Ook bij mensen wel eens andersom gehoord, dat er een paar keer op rij werd geroepen, nog 1 keertje persen! Als er dan na 3 keer nog geen kind komt, kan dat ook je moed wegnemen.
Want dat was mijn vraag dan eigenlijk.
maandag 8 maart 2021 om 11:50
Ik had bij de eerste echt een incompetente heks als arts-assistent. Na twee uur persen zonder resultaat beet ze me toe dat ik nu toch echt beter moest persen, anders zou ze gaan inknippen. Dat zal vast een strategie zijn om mensen nog even hun best te laten doen, maar komt niet echt lekker over als je al twee uur je best aan het doen bent. Gelukkig nam een van de verpleegkundigen het initiatief om een gynaecoloog erbij te roepen, die vrij snel doorhad dat het kind niet lekker voor de uitgang lag (sterrenkijker). Die knip had ik toen al te pakken, en met een vacuümpomp en flink wat hulp van buitenaf, is het kind toen toch nog geboren na 2.45 uur persen.Patatje15 schreef: ↑08-03-2021 11:09Nee in mijn geval ging het echt om de vk van het zkh die blijkbaar als soort van motiverende strategie heel negatieve feedback gaf tijdens de persfase. Dus ze zei letterlijk (of wat ik hoorde als bevallende, hormonale, uitgeputte moeder): je perst niet op de juiste manier, je perst niet hard genoeg en niet lang genoeg. Zo kunnen we niet doorgaan. Ik interpreteerde dat in mijn situatie als na een nacht weeen opvangen krijg ik dadelijk dus alsnog een keizersnede omdat ik blijkbaar niet kan persen. Uiteindelijk was mijn persfase gewoon heel gemiddeld en vlot als ik naar de cijfers keek, en door de feedback was ik oprecht verbaasd dat er opeens nog een kind uitkwam. Een meer realistische benadering had mij dus meer gepast/gemotiveerd. Ook bij mensen wel eens andersom gehoord, dat er een paar keer op rij werd geroepen, nog 1 keertje persen! Als er dan na 3 keer nog geen kind komt, kan dat ook je moed wegnemen.
Pas bij nummer 2 begreep ik wat er bedoeld werd met ‘het branderige gevoel waar je doorheen moet’. Die had ik er bij de tweede keer uit. De eerste keer dacht ik rustig aan, niet te hard, maar toen voelde ik ineens het hele kind naar beneden zakken. Kennelijk kon ik het dus toch wel
maandag 8 maart 2021 om 11:50
O sorry, verkeerd begrepen. Ik denk door te benadrukken dat ik realistische feedback wil, of zoals iemand hierboven schreef, niet jokken (of dat nou in positieve of negatieve zin gebeurt). Want mijn gevoel was wel dat al het ziekenhuispersoneel heel respectvol om ging met de wensen. De betreffende vk is ook nog meerdere keren langsgekomen om te vragen of ik die fase niet na wilde bespreken etc., dus ik denk wel dat ze heeft gemerkt dat er iets voor mij op slot ging door wat ik hoorde en ik zou dat een volgende keer beter kunnen benoemen.
Edit: of door te schrijven dat ze explicieter beschrijven/benoemen wat ik wel kan doen, ipv je pers niet goed
maandag 8 maart 2021 om 11:54
Wat erg!Ttroeteltje schreef: ↑08-03-2021 10:53Wauw. Ik heb 38 uur weeën gehad, was tot op het bot uitgeput. Vervolgens stagneerde de indaling en gaven de persweeën , toen het eindelijk zo ver was, niet thuis.
Ik weet niet meer wat ik allemaal gebrabbeld heb, maar zo vroeg ik onderandere, vol berouw en schaamte dat wel, om een keizersnede. Ik kreeg resoluut te verstaan dat dat toch echt niet zo maar ging gebeuren.
Fijn dat jij zo succesvol voor je vrouw opkwam.
Ik ben bij mijn vrouw weggelopen en heb letterlijk tegen de gynaecoloog gezegd: ik ben geen expert maar ik zie wel dat mijn vrouw kapot is dus ik verwacht van jou dat jij een keizersnee gaat uitvoeren. Binnen een half uur.
maandag 8 maart 2021 om 11:55
Ik heb bij beide niets opgeschreven. Beide werden tijdens de bevalling medisch dus kon ook weinig eisen in die zin.
De medici om je heen zetten niet onnodig een knip, maar handelen uit jouw of baby's belang. Dus zo heb ik me erbij neergelegd met wat er ging gebeuren. Ik denk persoonlijk hoe meer verwachtingen je hebt hoe meer tegenvallers.
De medici om je heen zetten niet onnodig een knip, maar handelen uit jouw of baby's belang. Dus zo heb ik me erbij neergelegd met wat er ging gebeuren. Ik denk persoonlijk hoe meer verwachtingen je hebt hoe meer tegenvallers.
maandag 8 maart 2021 om 12:01
Ik had een kort plan en vooral het doorspreken ervan gaf me rust. Mijn angst was dat ik het allemaal niet zou snappen en dat dingen me zouden overkomen en ik geen controle meer zou hebben. Ik wilde voorkomen dat ik me een slachtoffer zou voelen, of een willoos wezen waar anderen voor bepalen wat het beste is - tenzij het een kwestie is van leven of dood natuurlijk.
Nou is controle een relatief begrip bij bevallen, maar ik was blij dat ik duidelijk had aangegeven dat ik niet openstond voor co-assistenten of andere mensen in de buurt, zo min mogelijk getoucheerd wilde worden (statusupdates mbt aantal cm overbodig) en dat ik wilde dat de vk en eventuele artsen eerst met MIJ praten ipv OVER mij want dan word ik woest. Ik was gedurende de hele bevalling aanspreekbaar en voelde me gesteund en serieus genomen. Mijn man was er voor steun aan mij, niet als een soort interface. Als dat nodig was geweest had hij dat vast gedaan maar ik doe dat zolang mogelijk zelf. Mijn lijf, mijn bevalling.
Nou is controle een relatief begrip bij bevallen, maar ik was blij dat ik duidelijk had aangegeven dat ik niet openstond voor co-assistenten of andere mensen in de buurt, zo min mogelijk getoucheerd wilde worden (statusupdates mbt aantal cm overbodig) en dat ik wilde dat de vk en eventuele artsen eerst met MIJ praten ipv OVER mij want dan word ik woest. Ik was gedurende de hele bevalling aanspreekbaar en voelde me gesteund en serieus genomen. Mijn man was er voor steun aan mij, niet als een soort interface. Als dat nodig was geweest had hij dat vast gedaan maar ik doe dat zolang mogelijk zelf. Mijn lijf, mijn bevalling.
maandag 8 maart 2021 om 12:09
Ik denk dat het woord 'plan' wat ongelukkig is. Het is een misvatting dat je daarmee plant hoe je bevalling zal verlopen, en natuurlijk zal dat in veel gevallen anders gaan. Zie het als een set richtlijnen hoe jij wil dat mensen met jou en je kind omgaan. Dat kan altijd, helemaal los van of een droombadbevalling thuis verandert in medische bevalling met knip en pomp.mariposa2 schreef: ↑08-03-2021 11:55Ik heb bij beide niets opgeschreven. Beide werden tijdens de bevalling medisch dus kon ook weinig eisen in die zin.
De medici om je heen zetten niet onnodig een knip, maar handelen uit jouw of baby's belang. Dus zo heb ik me erbij neergelegd met wat er ging gebeuren. Ik denk persoonlijk hoe meer verwachtingen je hebt hoe meer tegenvallers.
Ik had er beide keren één, maar de tweede keer ben ik hem vergeten mee te nemen, en dat maakte wel degelijk verschil. Ik had in mijn plan staan:
- Ik luister naar mijn lichaam, jullie luisteren naar mij.
- Geen stagaires, extra personeel, meer dan strikt noodzakelijk in de kamer
- Geen pijnstilling tenzij ik daar alsnog om vraag (dit had ik toen blijkbaar wel anders moeten verwoorden. Toen ik het wel wilde bleef iedereen maar vragen of ik het zeker wist, want in mijn bevalplan stond immers...)
Mijn bevalling was ook medisch, maar ik wist dat ze het goed gelezen hadden, want bij vragen hoorde ik soms mijn eigen tekst letterlijk terug. Werkte heel goed.
Bij de tweede was ik hem dus vergeten, en daar moest ik mid-weeënstorm zelf de extra verpleegkundigen vragen de kamer te verlaten, en een aarzelende stagaire vertellen dat ik graag wilde dat iemand met ervaring die knip ging zetten en zij niet - sorry. Dat was echt anders, en een stuk vervelender.
maandag 8 maart 2021 om 12:53
Dat is inderdaad ook iets waar ik me zorgen over maak. Vooral als ik toch naar het ziekenhuis wil/moet, aangezien ik er nog nooit opgenomen ben geweest en niet weet wat ik er kan/mag verwachten. Er worden nu ook alleen webinars gegeven die me niet het gevoel geven dat ik in controll zal zijn als ik daar zou gaan bevallen. Dat vind ik wel lastig en ik weet ook nog niet goed hoe ik dar gevoel in mn plan kam verwoorden.MadameJean schreef: ↑08-03-2021 12:01Ik had een kort plan en vooral het doorspreken ervan gaf me rust. Mijn angst was dat ik het allemaal niet zou snappen en dat dingen me zouden overkomen en ik geen controle meer zou hebben. Ik wilde voorkomen dat ik me een slachtoffer zou voelen, of een willoos wezen waar anderen voor bepalen wat het beste is - tenzij het een kwestie is van leven of dood natuurlijk.
