Ik weet het gewoon even niet meer

Goedeavond allemaal!

**enorm zeikverhaal** lol

Het is echt 4 jaar geleden dat ik voor het laatst hier geschreven heb!
Eigenlijk ging het best goed al die tijd maar de laatste weken voel ik me niet oke.

Het is me allemaal even teveel. Op mijn werk zit mijn collega continu te zeiken. Ondanks de vele gesprekken die we er al over gehad hebben blijft ze me op mijn huid zitten en ik trek het gewoon niet meer.
Ik ben zelfstandige en we werken beide zelfstandig binnen hetzelfde kantoor maar ze doet net alsof ik haar werknemer ben.
Ik ga er weer met tegenzin naartoe en dat ondanks dat het mijn eigen bedrijf is!
Ik weet dat ik uit het gebouw weg ga want ik heb een nieuwe opdracht aangenomen maar dit zal nog een paar maanden duren voordat het daadwerkelijk loopt. Maar de tijd er tussen zal ik daar nog moeten blijven.

Dan mijn relatie. Wil ik dit allemaal nog wel? We hebben elkaar al zo lang niet gezien omdat we door corona en verdomde travel bans niet in staat zijn om elkaar te zien.
Zijn onzekerheid neemt hierdoor ongekende hoogte met alle gevolgen van dien. Iedere dag hoor ik dat ik wel een ander zal hebben, dat ik deze persoon wel in de kast zou verstoppen of dat ik zijn geslachtsdeel zit af te zuigen.

3 weken geleden heb ik er een punt achter gezet omdat hij veel te ver ging en ik het gevoel had dat hij mij geestelijk mishandelde. Ik voelde me sterk en had echt de knoop doorgehakt. Na meerdere cadeaus en een hele spijtbetuiging heb ik het toch weer een kans gegeven. Maar ik zie weinig verbetering. Hij blijft maar zeggen dat is mn onzekerheid en wonden van vroeger. Maar ja...na zoveel tijd moet je daar toch eens overheen komen en niet mij maar blijven beschuldigen.

Vandaag weer een naar gesprek. Ik moest maar accepteren dat hij deze onzekerheden heeft en anders moest ik maar op zoek gaan naar een ander. Iedere keer gelijk dreigen en me proberen weg te duwen.
Vriendin van me zei dat het wel eens een narcist kan zijn. Ik ben niet iemand die labels plakt maar als je er op gaat zoeken komen er veel dingen toch verdomd overeen. Alles is mijn schuld en ik ben dit en dat en zus en zo.
Hoe lang moet ik hier nog mee door gaan?
Ik voel me meer eenzaam dan ooit.

Vannacht werd mijn lieve kat ziek. Arme beestje moest helemaal overgeven en had diaree. Ze kwam helemaal tegen me aan liggen en begon te trillen. Dierenarts van wacht zei dat ik toch maar langs moest komen en dat heb ik gedaan. Ze heeft een maag en darm infectie en haar temperatuur is hoog. Ja daar komt ze allemaal gewoon doorheen maar ik heb geen oog dicht gedaan, ben moe en voel me verdrietig en alleen.

Mijn ouders wonen ook in het buitenland en door die stomme corona heb ik ze al bijna een jaar niet meer gezien.
Ik voel me vooral heel erg alleen. Vriendinnen hebben helaas ook niet zo'n leuke dingen aan het hoofd en daar kan ik dus echt niet bij terecht. (hersenprop, ouders op de ic met corona, overlijden stiefmoeder door corona). Ik snap dus ook wel dat alles wat ik aan de hand heb al met al niet zo erg is en ik hun daar al helemaal niet mee ga lastig vallen.

Enorm zeiktopic ik weet het maar voel me gewoon even ellendig, verdrietig en alleen.

Bedankt

Luci_Mster2 schreef: ↑

24-04-2021 20:46

Zijn onzekerheid neemt hierdoor ongekende hoogte met alle gevolgen van dien. Iedere dag hoor ik dat ik wel een ander zal hebben, dat ik deze persoon wel in de kast zou verstoppen of dat ik zijn geslachtsdeel zit af te zuigen. \

Waarom verzin jij excuses voor dit gedrag? Waarom is het nog niet uit?

Geen excuses. Ik weet dat ik deze relatie moet verlaten en door moet zetten. Ik ben gewoon momenteel niet zo sterk. Moet even mn kracht weer terug vinden. Bedankt voor je reactie!

WollekeWiet schreef: ↑

24-04-2021 20:48

Ik zou als eerste definitief stoppen met je relatie. Dat vreet energie. Dat is toch geen liefde? Liefde is vertrouwen. Een relatie is vertrouwen. Die van jou is er een van wantrouwen, controle en manipulatie.

Dank je voor je woorden. Je hebt ook echt helemaal gelijk en ik weet dat dit ook het enige is wat me het meeste naar beneden haalt momenteel. Er is van mijn kant 0 vertrouwen! En ik kan er niks aan doen en weet immers ook dat ik niets verkeerd doe. Ik ga die knoop ook doorhakken. Ik ben alleen even niet sterk momenteel.

MissMaran schreef: ↑

24-04-2021 20:49

Ik zou hem dumpen en je bent van je grootste probleem verlost..

Jep....ik denk dat dit inderdaad de grootste waarheid is. Ik ga dit ook doen...sucks haha!

himalaya schreef: ↑

24-04-2021 20:51

Maar hij heeft cadeaus gegeven en weer eens zijn spijt betuigd..

JA mega dom om hier in te trappen. Ik dacht dat ik hem een shock had gegeven. Dat leek 3 dagen ook goed te gaan maar nu is het weer terug bij af. Dom ik weet het!

Gatekeeper* schreef: ↑

24-04-2021 20:51

bij je collega zou ik denken “joh stomme kut je kan me rug op en mijn reet af. Ik ga toch weg”. Nog een paar maanden en dan ben je weg. Geeft misschien rust.

Eens, dat probeer ik ook te doen! Gister de helft van de tijd gewoon in mn auto gezeten en vanuit daar dingen geregeld. Gewoon puur om haar kop niet meer te hoeven zien. Niet leuk maar ik moet er inderdaad meer schijt aan hebben. Thanks!

clivia52 schreef: ↑

24-04-2021 20:53

Is je eenzaamheid niet het probleem
Nergens terecht kunnen?

Ja dat speelt momenteel een hele grote rol. Ik voel me enorm alleen en daarom ook even mijn zeiktopic hier. Ik kom er allemaal wel weer doorheen alleen het is gewoon even niet fijn. Mijn relatie is de grootste strop om mijn nek en ik weet dat ik daar wat mee moet doen...
Thanks!

Yavanna schreef: ↑

24-04-2021 20:58

He bah niet leuk allemaal en klinkt alsof je er veelal alleen voor staat. Begin bij het begin en pak aan wat in je macht ligt.

De poes heeft al medische aandacht gehad en moet nu genezen, komt zeer waarschijnlijk goed! Maar snap dat je je zorgen maakt.

Op je werk zul je toch veel meer van je moeten laten afglijden. Jouw collega kan je alleen als een werknemer behandelen als jij dat laat gebeuren. Stel je zakelijker op! Gewoon als antwoord: "dat is niet mijn taak, succes ermee". Verder negeren. Klinkt heel hard maar dit soort mensen hebben dat nodig. Stug volhouden tot de boodschap duidelijk is. Je bent daar om te werken niet om vrienden te zijn.

Je partner dan tenslotte. Tja, dat weet je zelf eigenlijk ook wel. Wat voegt deze persoon voor jou toe? Hij steunt je niet eens terwijl je het zwaar hebt! Hij is alleen met zichzelf bezig. En als je dan er uit wil stappen gaat hij een love-bomb toepassen. Heel, heel erg manipulatief is dat!

Knuffel voor je! Veel sterkte met alles en zorg voor jezelf!

Dank je voor je lieve woorden. Ik voel me ook even echt alleen en daarom ook dit topic geopend. Poes komt zeker goed maar was ook weer even een klap in mn gezicht.
Wat betreft mn collega heb je gelijk. ik moet meer van me af bijten maar heb daar momenteel ook de energie niet voor. Niet zo fijn allemaal maar ga het zeker minder zwaar moeten oppakken.

En mn vriend...jep ik moet daar een punt achter zetten. Hij is vrij egoistisch en alleen maar met hemzelf bezig. PRecies wat je zegt, love bombing en dan weer me naar beneden halen en dan begint dat hele riedeltje weer opnieuw. Ik heb er geen zin meer in. Ik moet er mee stoppen en dat ga ik ook. Ik moet voor mezelf opkomen.

Athan schreef: ↑

24-04-2021 20:59

Vriend dumpen, troost zoeken bij de kat en agressie afreageren op collega: 3 vliegen in 1 klap.

Haha vreselijk gelachen om deze reactie! Ja je hebt een heeeel goed punt! Ik denk dat we die volgorde eens gaan aanhouden! Bdankt!!!

Surebaby schreef: ↑

24-04-2021 20:59

He bah dat klinkt ook wel als veel.

Collega is dus geen collega maar een soort kamergenoot, begrijp ik. Gewoon een grote koptelefoon met noise reduction (of hoe het ook heet) opzetten en bij alles wat ze zegt vaag 'wat?wat? Ooooooh ok hmm tja' en weer door?

Sterkte met je kat.

En je 'vriend'. Tja.
Hij veroorlooft zich nogal wat. Ik heb helaas ook weleens zo'n type aan de hand gehad. Dat was echt op het psychotische af, die dacht echt dat ik met de piemels in elk lichaamsdeel zat als hij er niet bij was. Hysterie omdat ik een praatje met een bejaarde maakte bijvoorbeeld, die had ik in die paar minuten vast afgezogen.
Ik voelde me er erg viezig van.
Je wil toch iemand die trots op je is en blij en je graag gelukkig ziet?

Dank voor je reactie! Ja mn collega deelt dezelfde ruimte dus meer een kamergenoot. Maar wel een hele vervelende haha! Maar je hebt gelijk. Ik heb haar gister al zoveel mogelijk ontlopen. Zal nog harder mn best moeten doen.

Haha ik herken helaas veel in het verhaal over je ex. Ik krijg ook regelmatig te horen dat ik een piemel zit af te zuigen terwijl we aan het bellen zijn...en sochtends belt hij me vaak op met de vraag of mijn minnaar al weg is.
De buurman van 70 heeft inderdaad ook een oogje op mij en die ligt snachts over mij te dromen als ik hem moet geloven.
van de zotte en bij de konijnen af.
Ik wil zeker iemand die trots op me is en me gelukkig ziet. Dat hoef ik van hem allemaal ook niet te verwachten. Ik ga er ook mee stoppen ik moet

dank je!

kindrebel schreef: ↑

24-04-2021 21:11

Machutookunbietjemeerzijn schreef: ↑

24-04-2021 21:19

dank je!

Jufjoke schreef: ↑

24-04-2021 21:21

Daar hoef je nu niet sterk voor te zijn. Daar word je vanzelf sterk van.

Ook zeker waar. Ik heb momenteel gewoon even nergens geen kracht voor!
Jeetje wat zeur ik haha! Maar je hebt gelijk....uiteindelijk word ik hier hard van. Thanks!