Zwanger
alle pijlers
Ik vind het eerste trimester helemaal niet leuk
maandag 27 september 2021 om 15:23
Het voelt als iets wat ik niet mag zeggen, dat is mijn gevoel, maar ook wel de reactie die ik krijg uit mijn omgeving. Maar, ik ben zwanger, nu 12 weken en ik vind het helemaal niet leuk. Sterker nog, ik heb niet het idee dat ik me ooit zo slecht gevoeld heb. Lichamelijk ben ik een wrak. Vanaf week 6 ben ik misselijk geworden, ontzettend moe en later ben ik erbij gaan kotsen, minimaal 5x per dag. Ik heb pillen van de verloskundige sinds een week, maar het helpt vrijwel niet. Ik heb altijd gedacht dat ik me enorm gelukkig zou voelen als er een kindje in me groeide, maar ik vind het afschuwelijk. Een rondje door de supermarkt gaat nauwelijks en sinds een paar weken werk ik ook nog maar een paar uurtjes. Meer gaat gewoon niet. Ik krijg adviezen als: 'wacht maar tot het kind er is, dit is nog niks' en 'weet waar je het voor doet en het wordt draaglijker.' Ik ben enorm bang dat ik dingen verkeerd doe, heel snel emotioneel en geprikkeld en ik voel me gewoon diep ongelukkig. Ik voel me ook een aansteller, want hoeveel vrouwen hebben er geen kinderen op de wereld gezet? En als ik dit nu al als zo zwaar ervaar, kan ik het dan wel, moeder zijn? Ik was heel blij toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Dat ik me zo ongelukkig voel, zorgt ervoor dat ik me heel schuldig voel tegenover de baby. Die kan hier ook niks aan doen. Ik hoop enorm dat het beter wordt, want de gedachte dat dit 9 maanden gaat duren vind ik heel erg naar. Misschien vinden jullie ook wel dat ik even door moet bijten, maar ik ben momenteel om de klipklap aan het huilen, tussendoor weer aan het kotsen en mezelf bij elkaar rapen lukt niet. Ik weet echt niet zo goed wat ik moet doen.
maandag 27 september 2021 om 16:08
Ik zeg altijd tegen mensen dat je de eerste twintig weken cadeau krijgt, daarna wordt het echt afzien. Dat is niet zo leuk om te horen als je eerste trimester al vervelend is, maar dan weet je wel wat je te wachten staat en valt het niet zo tegen als het niet beter wordt. Tegen mij zeiden ze altijd ‘wat is 9 maanden op een mensenleven’. Als je er middenin zit is dat weinig steunend, maar achteraf is het klaar, heb je een kind, en heb je dat ook weer ervaren.
Zorg goed voor jezelf, je belangrijkste taak nu is dat kind laten groeien en het jezelf zo comfortabel mogelijk maken.
Zorg goed voor jezelf, je belangrijkste taak nu is dat kind laten groeien en het jezelf zo comfortabel mogelijk maken.
maandag 27 september 2021 om 16:17
De eerste 20 weken kado?
Daar herken ik niets in. Gezellige opmerking ook, wel.
TO, ik herken wat je schrijft, helemaal op tijdens de zwangerschap en je dan afvragen hoe dat moet als het kindje er is. Gelukkig is dat goed gekomen, maar ik vond de eerste weken met de oudste ook pittig...
Het kan best zwaar zijn en het beste wat je dan kunt doen, is lief zijn voor jezelf. Hou je taai!
Daar herken ik niets in. Gezellige opmerking ook, wel.
TO, ik herken wat je schrijft, helemaal op tijdens de zwangerschap en je dan afvragen hoe dat moet als het kindje er is. Gelukkig is dat goed gekomen, maar ik vond de eerste weken met de oudste ook pittig...
Het kan best zwaar zijn en het beste wat je dan kunt doen, is lief zijn voor jezelf. Hou je taai!
maandag 27 september 2021 om 16:19
Oh zwanger zijn is een noodzakelijk kwaad voor een kind.
Ik ken weinig vrouwen die zwanger zijn een feestje vonden.
Je schuldig voelen hoeft dus ook echt niet. Wel heel goed om in gesprek te gaan met verloskundige en huisarts, er is meer mogelijk.
Bij mij hielp emesafene nauwelijks, haalde alleen de scherpe randjes er af. De eerste 14 bij nr 1 en eerste 22 weken bij nr 2 waren verschrikkelijk. Daarna kon ik bij nr 1 wel genieten, bij nr 2 nauwelijks vanwege andere complicaties. Maar die kleine... daar doe je het voor en dan is het pas leuk. Pittig maar genieten ipv zoals de zwangerschap pittig en dan de tijd uit zitten
Ik ken weinig vrouwen die zwanger zijn een feestje vonden.
Je schuldig voelen hoeft dus ook echt niet. Wel heel goed om in gesprek te gaan met verloskundige en huisarts, er is meer mogelijk.
Bij mij hielp emesafene nauwelijks, haalde alleen de scherpe randjes er af. De eerste 14 bij nr 1 en eerste 22 weken bij nr 2 waren verschrikkelijk. Daarna kon ik bij nr 1 wel genieten, bij nr 2 nauwelijks vanwege andere complicaties. Maar die kleine... daar doe je het voor en dan is het pas leuk. Pittig maar genieten ipv zoals de zwangerschap pittig en dan de tijd uit zitten
Een baksteen is nooit alleen
maandag 27 september 2021 om 16:24
Jij weet TO wel een hart onder de riem te steken he?
Ik vond bij oudste het eerste trimester juist het ergst. Ik was dan niet (erg) misselijk, maar wel enorm moe. Zo moe dat ik na zes weken zwangerschap al moest stoppen met werken want ik was nog net in staat me iedere morgen van mijn bed naar de bank te slepen. En reken maar dat ik me toen regelmatig heb afgevraagd waar ik in jezusnaam aan was begonnen. Gelukkig verdwenen de klachten met dertien weken als sneeuw voor de zon, en de rest van de zwangerschap vond ik prima te doen.
maandag 27 september 2021 om 16:26
Dat vind ik echt een ongelofelijke rotopmerking.KamilleT schreef: ↑27-09-2021 16:08Ik zeg altijd tegen mensen dat je de eerste twintig weken cadeau krijgt, daarna wordt het echt afzien. Dat is niet zo leuk om te horen als je eerste trimester al vervelend is, maar dan weet je wel wat je te wachten staat en valt het niet zo tegen als het niet beter wordt. Tegen mij zeiden ze altijd ‘wat is 9 maanden op een mensenleven’. Als je er middenin zit is dat weinig steunend, maar achteraf is het klaar, heb je een kind, en heb je dat ook weer ervaren.
Zorg goed voor jezelf, je belangrijkste taak nu is dat kind laten groeien en het jezelf zo comfortabel mogelijk maken.
Beeld je eens in.. als je je helemaal binnenstebuiten kotst de hele dag lang, je minder energie hebt dan ooit, je hormonen zijn helemaal in de war, waardoor je je emotioneel gezien ook wiebelig kunt voelen, Je futloos voelt en enorm grieperig. Dat er wel nog verwacht wordt dat je normaal functioneert op je werk etc, want lang niet iedereen weet dat je zwanger bent.
en als klap op de vuurpijl zegt dan iemand ''de 1e 20 weken krijg je cadeau''
inderdaad: niet steunend als je er middenin zit,.. zoals je zelf ook al zegt en ook gewoon níét waar. Dus waarom zou je dat in godsnaam zeggen?
Hoe veel moeite is het dan om een beetje begrip te tonen en iets te zeggen wat wél steunend is. (of op z'n minst: iets wat niet éxtra rot is)
maandag 27 september 2021 om 16:38
Ach to, wat rot. Wat ontzettend jammer dat mensen het elkaar soms zo moeilijk maken omtrent wat je zou moeten voelen of vinden. Er hangt een heel stigma van Verplicht Genieten rondom zwangerschap en kraamtijd. Genieten Zul Je, dat idee.
Maar in werkelijkheid is het helemaal niet altijd genieten. Het wordt tijd om daar niet zo'n raar taboe van te maken.
Zelf heb ik niet genoten van mijn zwangerschap. Ik had een kort lontje vanwege stoppen met roken en hormonen. Ik heb een paar nare sterfgevallen meegemaakt in die tijd. Mijn vriendin, tegelijk zwanger, verloor haar kind na 25 weken. Het was eigenlijk gewoon een ontzettend verdrietige tijd. In de kraamtijd was ik verward door het verdriet en de blijdschap die naast elkaar streden om voorrang. Ik was bovendien onzeker of we het allemaal wel goed deden, mijn kind was te licht dus we moesten veel voeden. Borstvoeding ging moeizaam.
Kortom, een tijd die ik niet graag over zou doen. Dat is jammer. Dat had ik liever anders gezien, maar dat is het leven.
Maar ik kan het obligate 'wel geníeten hoor!' niet meer horen.
Maar in werkelijkheid is het helemaal niet altijd genieten. Het wordt tijd om daar niet zo'n raar taboe van te maken.
Zelf heb ik niet genoten van mijn zwangerschap. Ik had een kort lontje vanwege stoppen met roken en hormonen. Ik heb een paar nare sterfgevallen meegemaakt in die tijd. Mijn vriendin, tegelijk zwanger, verloor haar kind na 25 weken. Het was eigenlijk gewoon een ontzettend verdrietige tijd. In de kraamtijd was ik verward door het verdriet en de blijdschap die naast elkaar streden om voorrang. Ik was bovendien onzeker of we het allemaal wel goed deden, mijn kind was te licht dus we moesten veel voeden. Borstvoeding ging moeizaam.
Kortom, een tijd die ik niet graag over zou doen. Dat is jammer. Dat had ik liever anders gezien, maar dat is het leven.
Maar ik kan het obligate 'wel geníeten hoor!' niet meer horen.
maandag 27 september 2021 om 16:47
Ik vind dat verplicht genieten zo'n onzin. Zwanger zijn is gewoon een staat van zijn, en niet alles daaraan is alleen maar leuk, net zoals het leven in het algemeen niet alleen maar leuk is. Er kunnen bovendien heel wat ongemakken bij komen kijken die het zelfs onmogelijk maken om er plezier aan te beleven.
Ik zou zeggen, volg wat je lichaam aangeeft nodig te hebben. Is dat rust, neem dat dan, probeer te accepteren dat het gaat zoals het gaat. Je lijf moet heel hard werken om een baby te laten groeien, dus wees er lief voor. En vraag de verloskundige/huisarts om hulp en advies.
Ik zou zeggen, volg wat je lichaam aangeeft nodig te hebben. Is dat rust, neem dat dan, probeer te accepteren dat het gaat zoals het gaat. Je lijf moet heel hard werken om een baby te laten groeien, dus wees er lief voor. En vraag de verloskundige/huisarts om hulp en advies.
maandag 27 september 2021 om 16:51
Herkenbaar hoor, en je stelt je echt niet aan. Je toestand nu zegt ook helemaal níets over hoe je je gaat voelen als de baby er strakjes is, je hormonen gaan dan weer een hele andere kant op en het kan dat al je klachten verdwenen zijn als sneeuw voor de zon.
Wees lief voor jezelf. Bespreek het met je arts, misschien is er nog andere medicatie? Laat je huisarts evt met de gyn overleggen, want 5x/dag spugen zou ik niet acceptabel vinden.
De energie is gelukkig niets aan te doen om dat te verbeteren, behalve dat je écht je rust moet nemen om hier niet aan onderdoor te gaan. Soms moeten vrouwen zich (gedeeltelijk) ziek melden, het is gewoon niet anders. Sommige zwangerschappen zijn makkelijk, en andere verlopen gecompliceerd. Daar kan je zelf helemaal niets aan doen en het is geen kwestie van wilskracht.
Sterkte meid. Ik weet hoe je je voelt, maar vergeet niet, ook dit gaat voorbij en dan heb je hopelijk een pracht kindje in je handen, ook al kan je je daar op dit moment niets bij voorstellen misschien
Wees lief voor jezelf. Bespreek het met je arts, misschien is er nog andere medicatie? Laat je huisarts evt met de gyn overleggen, want 5x/dag spugen zou ik niet acceptabel vinden.
De energie is gelukkig niets aan te doen om dat te verbeteren, behalve dat je écht je rust moet nemen om hier niet aan onderdoor te gaan. Soms moeten vrouwen zich (gedeeltelijk) ziek melden, het is gewoon niet anders. Sommige zwangerschappen zijn makkelijk, en andere verlopen gecompliceerd. Daar kan je zelf helemaal niets aan doen en het is geen kwestie van wilskracht.
Sterkte meid. Ik weet hoe je je voelt, maar vergeet niet, ook dit gaat voorbij en dan heb je hopelijk een pracht kindje in je handen, ook al kan je je daar op dit moment niets bij voorstellen misschien
maandag 27 september 2021 om 17:07
Hoezo is het extra rot als het (voor mij) realistisch was? Ik heb negen maanden afgezien en me bij de tweede voorgenomen om toe te geven aan hoe ik me voelde. Dan blijft het rot, maar ik heb wel vrij vroeg in de zwangerschap mijn werk op een lager pitje gezet, in overleg met de bedrijfsarts. Die schreef in het advies dat de belastbaarheid laag was en waarschijnlijk nog lager zou worden. Dat is niet leuk om te horen, maar beter dat dan hopen op die opleving die sommige andere vrouwen krijgen.Charimshas schreef: ↑27-09-2021 16:26Dat vind ik echt een ongelofelijke rotopmerking.
Beeld je eens in.. als je je helemaal binnenstebuiten kotst de hele dag lang, je minder energie hebt dan ooit, je hormonen zijn helemaal in de war, waardoor je je emotioneel gezien ook wiebelig kunt voelen, Je futloos voelt en enorm grieperig. Dat er wel nog verwacht wordt dat je normaal functioneert op je werk etc, want lang niet iedereen weet dat je zwanger bent.
en als klap op de vuurpijl zegt dan iemand ''de 1e 20 weken krijg je cadeau''
inderdaad: niet steunend als je er middenin zit,.. zoals je zelf ook al zegt en ook gewoon níét waar. Dus waarom zou je dat in godsnaam zeggen?
Hoe veel moeite is het dan om een beetje begrip te tonen en iets te zeggen wat wél steunend is. (of op z'n minst: iets wat niet éxtra rot is)
maandag 27 september 2021 om 17:09
KamilleT schreef: ↑27-09-2021 17:07Hoezo is het extra rot als het (voor mij) realistisch was? Ik heb negen maanden afgezien en me bij de tweede voorgenomen om toe te geven aan hoe ik me voelde. Dan blijft het rot, maar ik heb wel vrij vroeg in de zwangerschap mijn werk op een lager pitje gezet, in overleg met de bedrijfsarts. Die schreef in het advies dat de belastbaarheid laag was en waarschijnlijk nog lager zou worden. Dat is niet leuk om te horen, maar beter dat dan hopen op die opleving die sommige de meeste andere vrouwen krijgen.
maandag 27 september 2021 om 17:11
Iedereen heeft het recht om te klagen, of het nu redelijk of onredelijk is. Er groeit een kind in je lichaam, dat is heel bijzonder en wonderlijk en dat doet van alles met je, mentaal en lichamelijk. Dus hallo, mag je even klagen, ja!
Ik geloof zeker wel dat de meeste mensen de beste bedoeling hebben als zij bepaalde uitspraken doen. Maar soms is het ook wijsheid om gewoon niets te zeggen en alleen een luisterend oor te bieden.
Probeer het een beetje naast je neer te leggen. Zorg goed voor jezelf en geef jezelf de ruimte om alles rondom je zwangerschap te ervaren.
Ik geloof zeker wel dat de meeste mensen de beste bedoeling hebben als zij bepaalde uitspraken doen. Maar soms is het ook wijsheid om gewoon niets te zeggen en alleen een luisterend oor te bieden.
Probeer het een beetje naast je neer te leggen. Zorg goed voor jezelf en geef jezelf de ruimte om alles rondom je zwangerschap te ervaren.
maandag 27 september 2021 om 17:21
Ik vond zwanger zijn geen ruk aan hoor. Tot week of 16 misselijk, continue soort pms gevoel en wat neerslachtig, moe, geen energie etc etc. Van week 20 tot 30 voelde ik mij trouwens redelijk oké.
Je hoeft echt niet al lachend je zwangerschap door hoor. Zegt ook helemaal niks over je capaciteiten als moeder en vooral niet luisteren naar “goedbedoelde” adviezen en vage opmerkingen van anderen.
Gefeliciteerd trouwens!
Je hoeft echt niet al lachend je zwangerschap door hoor. Zegt ook helemaal niks over je capaciteiten als moeder en vooral niet luisteren naar “goedbedoelde” adviezen en vage opmerkingen van anderen.
Gefeliciteerd trouwens!
maandag 27 september 2021 om 17:24
Ik voelde me pas na 16/17 weken weer wat beter. Ik was vooral dood en doodmoe. Niet overgeven, wel.kotsmisselijk en slecht slapen. Van eten werd ik misselijk, maar van niet eten ook. Het eeuwige "geniet ervan" kwam m'n neus uit. Waarvan moest ik genieten in godsnaam? En hoe dan? En dan lekker een sausje schuldgevoel erbij want er zijn vrouwen die niet zwanger kunnen raken etc etc. En zo krijg je bovenop je lichamelijke en hormonale malaise ook nog eens een innerlijk conflict.
Vanaf een week of 18 werd ik fitter en toen ik daarna de baby ging voelen kon ik er wel een beetje van genieten (want oh boy, de onzekerheid).
En nu ligt er een 4 weken oude diva op m'n buik te slapen en no way dat dit zwaarder is dan de zwangerschap. Ja ik ben/was onzeker en ja, er zijn gebroken nachten en zoeken naar verklaringen van het huilen, maar het voelt echt niet zo zwaar als de zwangerschap hoor.
Maar als ik 1 ding heb geleerd van het zwanger zijn en het moederschap is dat er altijd wel een schuldgevoel op de loer ligt.
en dat adviezen en opmerkingen 9 vd 10 keer een kutgevoel opleveren.
Vanaf een week of 18 werd ik fitter en toen ik daarna de baby ging voelen kon ik er wel een beetje van genieten (want oh boy, de onzekerheid).
En nu ligt er een 4 weken oude diva op m'n buik te slapen en no way dat dit zwaarder is dan de zwangerschap. Ja ik ben/was onzeker en ja, er zijn gebroken nachten en zoeken naar verklaringen van het huilen, maar het voelt echt niet zo zwaar als de zwangerschap hoor.
Maar als ik 1 ding heb geleerd van het zwanger zijn en het moederschap is dat er altijd wel een schuldgevoel op de loer ligt.
en dat adviezen en opmerkingen 9 vd 10 keer een kutgevoel opleveren.
airesopure wijzigde dit bericht op 27-09-2021 17:27
10.06% gewijzigd
maandag 27 september 2021 om 17:25
Nou ja, ik voel mij bijna schuldig dat ik twee probleemloze zwangerschappen heb gehad zonder een dag misselijkheid of bekkenklachten.Op het laatst wel heftig last van maagzuur maar dat was met medicatie goed te doen. Dat is natuurlijk niet mijn verdienste maar gewoon mazzel.SchotseHooglander schreef: ↑27-09-2021 15:39Bedankt voor de begripvolle reacties. Ik heb geen keus, ik moet door, maar ik heb besloten wel even naar de vk te bellen en naar de huisarts te gaan, al is het alleen al om even mijn hart te luchten. Het is ook teleurstellend. Af en toe heb ik het gevoel dat ik me eventjes iets beter voel, om dan een dag later weer de hele dag te spugen. Mijn man helpt me erg goed, heeft 100% van de huishoudelijke taken op zich genomen en luistert naar me. Maar hij voelt zich ook machteloos, omdat hij verder weinig kan doen aan die misselijkheid en al die emoties.
Voor jou is het rot en ik hoop oprecht voor je dat het twee en derde trimester verbetering brengen. Mensen die stomme dingen zeggen mag je gewoon affikken hoor
Wel fijn dat je man zo meewerkend is, dat lees ik hier op Viva ook nog wel eens anders.
voor jou en je man. En ik wens jullie uiteraard een wolk van een baby.
maandag 27 september 2021 om 17:25
de roze wolk wordt je aangepraat.. Echt.. er zijn heel veel vrouwen die zwanger zijn niet leuk vinden omdat ze bijvoorbeeld hele veel kwalen hebben die het gewoon niet te doen maken. Misselijk, moe, etc.. Dus het is niet raar.. Met beetje mazzel is het na het 2e trimester beter en als je pech hebt bent je 9 maanden gaar.
Maar hoe cliche het ook mag klinken.. Het is het allemaal waard
Maar hoe cliche het ook mag klinken.. Het is het allemaal waard
maandag 27 september 2021 om 17:30
Dit. Het eerste trimester kan zwaar zijn. Moe, misselijk. Maar het kan ook zo zijn dat je het allemaal niet fijn vindt, zwanger zijn, en dat zegt helemaal niks over hoe je als moeder bent. Ik ken genoeg vrouwen die zwanger zijn echt stom vonden, maar wel leuke en goede moeders zijn. Echt, die hele hallelujah-roze-wolk-is-altijd-standaard-en-als-je-het-niet-voelt-wijk-je-af-illusie mag er vanaf, wat mij betreft.
maandag 27 september 2021 om 17:31
Jouw ervaringen zijn niet de maatstaf he. Genoeg vrouwen die na het eerste trimester juist enorm opknappen. Om dan in het algemeen te gaan roepen 'kind het wordt alleen nog maar rotter' geeft jou dan misschien wel enige voldoening maar TO heeft er op dit moment geen reet aan.KamilleT schreef: ↑27-09-2021 17:07Hoezo is het extra rot als het (voor mij) realistisch was? Ik heb negen maanden afgezien en me bij de tweede voorgenomen om toe te geven aan hoe ik me voelde. Dan blijft het rot, maar ik heb wel vrij vroeg in de zwangerschap mijn werk op een lager pitje gezet, in overleg met de bedrijfsarts. Die schreef in het advies dat de belastbaarheid laag was en waarschijnlijk nog lager zou worden. Dat is niet leuk om te horen, maar beter dat dan hopen op die opleving die sommige andere vrouwen krijgen.
maandag 27 september 2021 om 18:05
Mijn eerste trimesters waren dikke prima en na 16 weken waren de ergste klachten weg. Daarover kan ik je dus niet helpen al vond ik het met mijn "moe, zere tieten en geen zin in koffie/ alcohol/tomatensaus/..." niet echt mijn favoriete 16 weken (2×) van mijn leven.
Maar wat mij nogal tegen viel is dat "zwanger zijn" niet zoiets is als verliefd of blij of opgewonden zijn. Ik was gewoon mijn eigen normale zelf, alleen dan zwanger... saai zeg.
En toen het kind er was, vond ik er eigenijk nog steeds niet bijster veel aan. Mijn kat was gezelliger zeg maar, met minder werk en gedoe..... wat voelde ik me een slechte moeder! Maar na een paar maanden werd dat beter en nu ben ik dolverliefd op haar en gelukkig zwanger van nr 2.
Laat je geen roze wolk aanpraten: zwanger zijn en bevallen is het meest risicovolle en lichamelijk ingrijpende dat je als vrouw doet in je leven, los van hoe het proces verder verloopt. Niet gek als dat proces geen onverdeeld genoegen is.
Maar wat mij nogal tegen viel is dat "zwanger zijn" niet zoiets is als verliefd of blij of opgewonden zijn. Ik was gewoon mijn eigen normale zelf, alleen dan zwanger... saai zeg.
En toen het kind er was, vond ik er eigenijk nog steeds niet bijster veel aan. Mijn kat was gezelliger zeg maar, met minder werk en gedoe..... wat voelde ik me een slechte moeder! Maar na een paar maanden werd dat beter en nu ben ik dolverliefd op haar en gelukkig zwanger van nr 2.
Laat je geen roze wolk aanpraten: zwanger zijn en bevallen is het meest risicovolle en lichamelijk ingrijpende dat je als vrouw doet in je leven, los van hoe het proces verder verloopt. Niet gek als dat proces geen onverdeeld genoegen is.
maandag 27 september 2021 om 18:07
maandag 27 september 2021 om 18:21
Als iemand mij feliciteerde dacht ik vaak waarmee? Ohja ik ben zwanger dacht ik dan en dat hoort leuk te zijn..
Natuurlijk was ik wel blij dat het snel gelukt was, maar een felicitatie voelde vaak niet goed omdat ik me zo ellendig erdoor voelde.
Felicitaties mogen komen als kindje gezond is geboren.
Natuurlijk was ik wel blij dat het snel gelukt was, maar een felicitatie voelde vaak niet goed omdat ik me zo ellendig erdoor voelde.
Felicitaties mogen komen als kindje gezond is geboren.
maandag 27 september 2021 om 18:22
Ugh, zwanger zijn is zo gehyped. Ik vond het niks. Wat een klein beetje hielp tegen het spugen was vanille vla. Baby's vond ik ook vreselijk trouwens. Ik was zó verschrikkelijk bang dat ze dood zouden gaan omdat ik een fout maakte.
Er wordt ons maar wat aangepraat dat alles zo leuk en zo feestelijk is. In 99 van de 100 gevallen is dat een op slinkse wijze verpakte boodschap voor iets dat te koop is. Kijk hoe geweldig zwanger zijn is deze prachtige zwangerschapsmode, zie hoe gelukkig deze mensen zijn omdat hun baby in deze veel te dure draagzak bungelt.
Een heel nieuw mens maken is gewoon nogal een klus. Wees je ervan bewust dat je lichaam daar mee bezig is en gun het regelmatig even een liefdevolle pauze. Dat klinkt jeukverwekkend maar betekent vooral dat je jezelf toestaat om te genieten van stilzitten of een dutje en dus niet inwendig jezelf half verrot scheldt dat je dat nodig hebt of verwijt dat je niet uitzinnig aan het genieten bent.
En iedereen is anders hè, dat maakt de wereld juist zo mooi. Ik vond baby's de hel maar had de puberteit met liefde twee keer zo lang opgerekt.
Wat je moet doen is simpel: ademhalen.
Verder mag je bij iedere afslag opnieuw een afweging maken wat goed voelt.
Er wordt ons maar wat aangepraat dat alles zo leuk en zo feestelijk is. In 99 van de 100 gevallen is dat een op slinkse wijze verpakte boodschap voor iets dat te koop is. Kijk hoe geweldig zwanger zijn is deze prachtige zwangerschapsmode, zie hoe gelukkig deze mensen zijn omdat hun baby in deze veel te dure draagzak bungelt.
Een heel nieuw mens maken is gewoon nogal een klus. Wees je ervan bewust dat je lichaam daar mee bezig is en gun het regelmatig even een liefdevolle pauze. Dat klinkt jeukverwekkend maar betekent vooral dat je jezelf toestaat om te genieten van stilzitten of een dutje en dus niet inwendig jezelf half verrot scheldt dat je dat nodig hebt of verwijt dat je niet uitzinnig aan het genieten bent.
En iedereen is anders hè, dat maakt de wereld juist zo mooi. Ik vond baby's de hel maar had de puberteit met liefde twee keer zo lang opgerekt.
Wat je moet doen is simpel: ademhalen.
Verder mag je bij iedere afslag opnieuw een afweging maken wat goed voelt.
maandag 27 september 2021 om 18:27
maandag 27 september 2021 om 18:29
Dat eerste trimester is voor veel vrouwen ook echt niet leuk. Het scheelt dat je weet waarvoor je het doet, maar wekenlang misselijk en moe zijn en niet weten wanneer het eindelijk over gaat is geen pretje. Daar mag je je echt ellendig over voelen, zonder schuldgevoel naar je baby. Ikzelf had het veel minder zwaar, maar vond het alsnog niet leuk. Bij mij werd het gelukkig na 14 weken (1e) en 18 weken (2e) beter. En daarna voelde ik me gewoon weer als mezelf, pas in de allerlaatste weken begon ik het weer wat zwaarder te vinden maar het eerste trimester vond ik echt het zwaarste!
Ik hoop dat het bij jou ook snel wat beter gaat en zo niet dan mag je het zwanger zijn echt wel gewoon heel naar vinden, dat is het dan gewoon ook. Sterkte!
Ik hoop dat het bij jou ook snel wat beter gaat en zo niet dan mag je het zwanger zijn echt wel gewoon heel naar vinden, dat is het dan gewoon ook. Sterkte!
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
