Relaties
alle pijlers
Twijfels; ga ik de relatie beëindigen of niet?
vrijdag 5 november 2021 om 09:23
Hoi allemaal,
Ik heb een paar maanden geleden een ander topic geopend over het samen een huis kopen of niet. Door de twijfels vanuit mij zijn we dit niet gaan doen. Inmiddels ben ik echt op het punt dat ik me afvraag of ik het niet beter uit kan maken, maar ik kom er niet uit. En dit komt vooral doordat ik me afvraag of ik geen onrealistische verwachtingen heb.
Ik zal de situatie kort schetsen, ik ben nu 2,5 jaar samen met mijn vriend en we wonen nu een jaartje samen. In dat jaar is het voor mijn gevoel bergafwaarts gegaan. We zijn in sommige dingen erg verschillend; ik ben vrij emotioneel en empathisch en houd van diepe connecties. Mijn vriend is gesloten, veel minder empathisch en erg rationeel. Dit geeft problemen in de communicatie. Ik heb vaak het gevoel dat er niet naar me geluisterd word en dat ik niet begrepen word en hij vindt snel dat ik zeur en veel praat.
In het begin van de relatie konden we elkaar hierin wel vinden, maar dat lukt steeds minder. We praatten er veel over en probeerden dingen uit, maar toch werkte dit niet helemaal. Hierdoor komen we in een neerwaartse spiraal terecht waarin mijn vriend meteen bang is voor een moeilijk gesprek als ik mijn mond open trek en ik mijn mond maar houd omdat ik steeds word afgewezen.
Ik vraag me soms af of ik niet te veel van hem verwacht, of meer geduld moet hebben om hem de tijd te geven zich weer open te stellen zonder dat ik aan hem zit te trekken. Aan de andere kant, dit duurt al zo lang en ik voel me steeds ongelukkiger worden. Ik voel me vaak eenzaam en praat veel meer met anderen (collega's, vrienden) dan met mijn vriend. Ik wil zo graag dat we er weer uitkomen, maar het lijkt niet te lukken. Inmiddels zit het op het punt dat er ook bijna geen seks meer is, volgens mij is die behoefte bij beide ook best wel weg.
Hebben jullie nog tips om hieruit te gaan komen? Moet ik misschien mijn verwachten bijstellen en niet zo aan hem trekken? Of moet ik de conclusie trekken dat dit niet gaat werken?
Ik heb een paar maanden geleden een ander topic geopend over het samen een huis kopen of niet. Door de twijfels vanuit mij zijn we dit niet gaan doen. Inmiddels ben ik echt op het punt dat ik me afvraag of ik het niet beter uit kan maken, maar ik kom er niet uit. En dit komt vooral doordat ik me afvraag of ik geen onrealistische verwachtingen heb.
Ik zal de situatie kort schetsen, ik ben nu 2,5 jaar samen met mijn vriend en we wonen nu een jaartje samen. In dat jaar is het voor mijn gevoel bergafwaarts gegaan. We zijn in sommige dingen erg verschillend; ik ben vrij emotioneel en empathisch en houd van diepe connecties. Mijn vriend is gesloten, veel minder empathisch en erg rationeel. Dit geeft problemen in de communicatie. Ik heb vaak het gevoel dat er niet naar me geluisterd word en dat ik niet begrepen word en hij vindt snel dat ik zeur en veel praat.
In het begin van de relatie konden we elkaar hierin wel vinden, maar dat lukt steeds minder. We praatten er veel over en probeerden dingen uit, maar toch werkte dit niet helemaal. Hierdoor komen we in een neerwaartse spiraal terecht waarin mijn vriend meteen bang is voor een moeilijk gesprek als ik mijn mond open trek en ik mijn mond maar houd omdat ik steeds word afgewezen.
Ik vraag me soms af of ik niet te veel van hem verwacht, of meer geduld moet hebben om hem de tijd te geven zich weer open te stellen zonder dat ik aan hem zit te trekken. Aan de andere kant, dit duurt al zo lang en ik voel me steeds ongelukkiger worden. Ik voel me vaak eenzaam en praat veel meer met anderen (collega's, vrienden) dan met mijn vriend. Ik wil zo graag dat we er weer uitkomen, maar het lijkt niet te lukken. Inmiddels zit het op het punt dat er ook bijna geen seks meer is, volgens mij is die behoefte bij beide ook best wel weg.
Hebben jullie nog tips om hieruit te gaan komen? Moet ik misschien mijn verwachten bijstellen en niet zo aan hem trekken? Of moet ik de conclusie trekken dat dit niet gaat werken?
vrijdag 5 november 2021 om 10:06
Ik begrijp dat je vriend er niet op zit te wachten om elk voor jou gevoelig onderwerp tot in den treuren te bepraten, maar al geen basis interesse (zoals met die nieuwe baan) in je partner tonen, is wel weer het andere uiterste.
Ik denk dat je gewoon moet concluderen dat jullie niet matchen. Dat is jammer, maar als je bij een relatie van 2,5 jaar al heel veel moeite hebt moeten doen om elkaar (terug) te vinden, en dat lukt niet, dan is het tijd om voor jezelf te kiezen.
Ik denk dat je gewoon moet concluderen dat jullie niet matchen. Dat is jammer, maar als je bij een relatie van 2,5 jaar al heel veel moeite hebt moeten doen om elkaar (terug) te vinden, en dat lukt niet, dan is het tijd om voor jezelf te kiezen.
vrijdag 5 november 2021 om 10:10
Twijfelkontje678 schreef: ↑05-11-2021 10:04Op dit moment ben ik vaak niet mezelf. Ik weet dat hij gek wordt van al mijn gepraat en gecommuniceer en pogingen om elkaar beter te begrijpen door gesprekken. Dus ik houd meestal maar mijn mond (totdat ik het echt niet meer trek). Ook ben ik van mezelf vaak enthousiast over dingen die ik wil delen, maar vaak deel ik ze maar niet, omdat ik dan een opmerking krijg waaruit blijkt dat hij me niet begrijpt of ik ben bang dat hij weer gek van me wordt. Dan deel ik dingen liever met mensen die het wel snappen.
En ik weet heus wel dat mannen vaak wat rationeler zijn en ze hoeven mijn emoties echt niet te delen. Maar een beetje begrip, support en trots mag toch wel af en toe. Ik ben mega trots op mijn nieuwe baan maar van hem heb ik er nog niets over gehoord. Uit angst voor weer afwijzing en onbegrip houd ik dingen maar bij mezelf.
Ik lees hier 2 dingen:
1. jij wilt graag delen wat je meemaakt en dan vind je het leuk als hij enthousiast reageert (wat hij dus totaal niet doet, lijkt me ongeïnteresseerd en best onaardig)
2. jij wilt alles bespreken, ook als dat niet altijd hoeft. (zo voelt dat voor mij dan.. ik hoef niet alles te bespreken, ik accepteer gewoon dat man dingen anders doet dan ik en dat is vice versa)
Dat jij niets kunt delen over je baan, dat is gewoon niet leuk. Dat kan onmacht maar ook desinteresse zijn. Maar voor jou is het gewoon geen fijne situatie en als die zo blijft, houd je het niet lang meer voor.
Maar begin alsjeblieft niet over man-vrouw verschillen. De ene kan goed praten, de ander niet. De ene praat graag over gevoelens, de ander niet. Dat kan opvoeding en karakter zijn, maar heeft weinig met je gender te maken.
Later is nu
vrijdag 5 november 2021 om 10:11
Ik begrijp ook zeker dat hij niet zit te wachten op ieder gevoelig onderwerp, en er zijn ook zeker dingen die ik liever met vriendinnen bespreek. Maar er moet wel een bepaalde basis zijn natuurlijk.
En hij is zelf nu ook druk bezig met het vinden van een woning en daardoor zit zijn hoofd vol, dus ik begrijp het ook als er even wat minder interesse is naar mij. Maar dat is niet alleen nu, ik word ook vaak onderbroken als ik iets vertel of hij begint over iets anders.
Ik heb hem ook verteld dat ik het jammer vond dat hij zo weinig naar mij vroeg. Toevallig vroeg hij gisteren iets praktisch over mijn werk en hij snapte iets niet over de teams waar ik in zat. Toen zei ik 'ik leg het wel iets beter uit' en toen was het antwoord 'doe maar een andere keer'. Ik vind dit jammer.
En hij is zelf nu ook druk bezig met het vinden van een woning en daardoor zit zijn hoofd vol, dus ik begrijp het ook als er even wat minder interesse is naar mij. Maar dat is niet alleen nu, ik word ook vaak onderbroken als ik iets vertel of hij begint over iets anders.
Ik heb hem ook verteld dat ik het jammer vond dat hij zo weinig naar mij vroeg. Toevallig vroeg hij gisteren iets praktisch over mijn werk en hij snapte iets niet over de teams waar ik in zat. Toen zei ik 'ik leg het wel iets beter uit' en toen was het antwoord 'doe maar een andere keer'. Ik vind dit jammer.
vrijdag 5 november 2021 om 10:14
Zeker, dit vroeg hij veel meer. Toen was hij zelf nog veel geslotener naar mij toe over zijn eigen leven en was hij juist altijd geïnteresseerd in mij. Dat was ook lastig, want ik was ook geïnteresseerd in hem maar ik kon daar nog moeilijk doorheen prikken.boekenlegger0 schreef: ↑05-11-2021 10:11Vervelende situatie TO. Vroeg hij vroeger wel hoe je dag was geweest of hoe je nieuwe baan beviel? Kan het zo zijn dat je vroeger uit jezelf dingen met hem deelde zonder op een vraag te wachten en nu dat niet meer goed durft?
Ik deelde ook meer uit mezelf, maar ook omdat ik toen wist dat hij dat leuk vond. Nu voelt dat niet meer zo, hij blijft op zijn scherm kijken of doen waar hij dan ook mee bezig is, het is altijd een verkeerd moment etc.
vrijdag 5 november 2021 om 10:15
Ik denk dat het heel naar en ondermijnend voor je gevoel van eigenwaarde is om samen te leven met iemand die je continu het gevoel geeft dat je een zeur bent. Als ik het zo lees denk ik dat het gewoon geen match is. Soms blijkt dat heel snel en soms heb je wat langer nodig om tot die conclusie te komen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 5 november 2021 om 10:18
Zeker, en ik probeer het gevoel vaak te negeren (want ik ben ook wel erg gevoelig en wat bang voor afwijzing en soms wil ik té graag bevestiging). Maar dit lukt niet altijd. Ik voel me vaak beter als ik onder collega's ben dan als ik thuis ben, puur omdat ik me daar veel meer gewaardeerd voel. Dat is best wel naar, maar ik wil hem ook zeker niet daar de volledige schuld van geven.Susan schreef: ↑05-11-2021 10:15Ik denk dat het heel naar en ondermijnend voor je gevoel van eigenwaarde is om samen te leven met iemand die je continu het gevoel geeft dat je een zeur bent. Als ik het zo lees denk ik dat het gewoon geen match is. Soms blijkt dat heel snel en soms heb je wat langer nodig om tot die conclusie te komen.
vrijdag 5 november 2021 om 10:19
Misschien tijd voor een open gesprek? Op een moment dat voor allebei uitkomt?
Je gaat dit probleem niet oplossen door jezelf elke dag anders voor te doen dan je bent. Beter het probleem op tafel leggen. Dan kun je aangeven dat je je minder geliefd/gewaardeerd voelt doordat er minder gesprekken / vragen / interesse lijken te zijn dan eerder bijvoorbeeld. En dat je je afvraagt hoe het voor hem is. Weet hij dat dit bij jou zo overkomt? En wat speelt er bij hem dat maakt dat hij zich zo gedraagt? Etc.
Je gaat dit probleem niet oplossen door jezelf elke dag anders voor te doen dan je bent. Beter het probleem op tafel leggen. Dan kun je aangeven dat je je minder geliefd/gewaardeerd voelt doordat er minder gesprekken / vragen / interesse lijken te zijn dan eerder bijvoorbeeld. En dat je je afvraagt hoe het voor hem is. Weet hij dat dit bij jou zo overkomt? En wat speelt er bij hem dat maakt dat hij zich zo gedraagt? Etc.
vrijdag 5 november 2021 om 10:21
Bang om de verkeerde keuze te maken, het té snel op te geven terwijl het misschien wel heel erg aan mij ligt en ik gewoon wat aan mezelf moet doen (waar ik overigens al veel mee bezig ben d.m.v. coaching). Bang dat het niet eerlijk is tegenover hem, dat ik te veel aan hem getrokken heb en hem niet genoeg te ruimte heb gegeven. En als ik dat nu wel zou doen, dat het dan misschien veel beter gaat. En gewoon bang voor alle veranderingen en gevolgen.
Ruimte geven probeer ik overigens echt wel door dus maar zo min mogelijk 'aanwezig' te zijn en hem met rust te laten, maar ik houd het gewoon niet vol.
vrijdag 5 november 2021 om 10:23
vrijdag 5 november 2021 om 10:24
Dit hebben we al vaker gedaan, hij weet zeker hoe ik me voel. Ik zit ook te denken om het nog maar een keer te gaan proberen, maar vaak lopen die gesprekken vooral uit de hand omdat hij zich heel snel aangevallen voelt. Ik heb het de laatste dagen ook 2 keer even aangestipt. ik kreeg een 'oh' en de tweede keer werd ik wat emotioneler en toen liep hij weg met 'ik kan hier niets mee'. Ik weet dus ook gewoon niet meer zo goed hoe ik het moet aanpakken.stoepkrijt schreef: ↑05-11-2021 10:19Misschien tijd voor een open gesprek? Op een moment dat voor allebei uitkomt?
Je gaat dit probleem niet oplossen door jezelf elke dag anders voor te doen dan je bent. Beter het probleem op tafel leggen. Dan kun je aangeven dat je je minder geliefd/gewaardeerd voelt doordat er minder gesprekken / vragen / interesse lijken te zijn dan eerder bijvoorbeeld. En dat je je afvraagt hoe het voor hem is. Weet hij dat dit bij jou zo overkomt? En wat speelt er bij hem dat maakt dat hij zich zo gedraagt? Etc.
vrijdag 5 november 2021 om 10:27
Het was een traject met een groep van een aantal maanden die net is afgerond. Het was een persoonlijk leiderschap traject. Waar ik tegenaan loop is dat ik veel in mijn hoofd zit en mijn gevoelens probeer weg te drukken als ze vervelend zijn, terwijl ik eigenlijk heel gevoelig ben. Dit komt vooral door een angst voor afwijzing en dit doe ik dus ook in mijn relatie, totdat het ontploft.boekenlegger0 schreef: ↑05-11-2021 10:23Bespreek je dit ook met jouw coach? Hoe lang ben je al bezig met coaching? Heb je het gevoel dat je je prettiger voelt door de coaching? Ik weet niet wat je hulpvraag is bij de coach maar misschien is een sessie met je vriend erbij mogelijk.
De conclusie daar was ook wel dat we misschien niet bij elkaar passen of niet aan elkaars behoeftes kunnen voldoen. En ik heb echt wel gezien dat ik dingen niet goed doe (over mijn grenzen heen laten gaan bijvoorbeeld, of niet de verantwoordelijkheid nemen als iets niet lekker gaat). Maar omdat dit al zo lang speelt in zo'n korte relatie, was het daar ook maar de vraag of we hier wel uit gaan komen. Zeker als praten juist zo moeizaam gaat bij ons.
vrijdag 5 november 2021 om 10:28
Logisch dat je dat niet volhoudt. Je probeert jezelf bijna onzichtbaar te maken om hem te ontzien. Dat is toch geen relatie?Twijfelkontje678 schreef: ↑05-11-2021 10:21Ruimte geven probeer ik overigens echt wel door dus maar zo min mogelijk 'aanwezig' te zijn en hem met rust te laten, maar ik houd het gewoon niet vol.
Overigens vind ik zeker niet dat je te snel opgeeft. Het wordt alleen maar moeilijker, want straks heb je er zeven of acht jaar in geïnvesteerd en dan is het weer: 'Ik wil niet die acht jaar zomaar weggooien.'
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 5 november 2021 om 10:30
Maar wat is voor jou een breekpunt als dit het niet is? Je wringt je in allerlei bochten om niet moeilijk te zijn en je kunt jezelf niet meer zijn. Om je vraag in de OP te beantwoorden, nee je hebt geen onrealistische verwachtingen. Een relatie verbreken is bijna altijd moeilijk en verdrietig, maar ik vraag me wel af waarom dit het nog waard is. Het kan echt zoveel makkelijker (en leuker!) gaan in die beginfase, gun jezelf dit ook.Twijfelkontje678 schreef: ↑05-11-2021 10:24Dit hebben we al vaker gedaan, hij weet zeker hoe ik me voel. Ik zit ook te denken om het nog maar een keer te gaan proberen, maar vaak lopen die gesprekken vooral uit de hand omdat hij zich heel snel aangevallen voelt. Ik heb het de laatste dagen ook 2 keer even aangestipt. ik kreeg een 'oh' en de tweede keer werd ik wat emotioneler en toen liep hij weg met 'ik kan hier niets mee'. Ik weet dus ook gewoon niet meer zo goed hoe ik het moet aanpakken.
vrijdag 5 november 2021 om 10:31
TO heb je andere relaties gehad? Hoe ging dat? Liep je tegen hetzelfde aan? Als je de relatie nu verbreekt wat is dan praktisch gezien het probleem? Moet je hem het huis uitzetten en heeft hij geen eigen woonruimte? Ben je bang om eenzaam te worden als je alleen woont? Hebben jullie samen huisdieren?
vrijdag 5 november 2021 om 10:32
Jullie zijn 2,5 jaar samen. Natuurlijk kent een relatie ups en downs maar over all zou je toch eigenlijk blij mogen worden van je relatie! Een relatie mag iets toevoegen ten opzichte van single zijn. Ik lees nergens bij je waarom deze relatie nog toevoegt.Twijfelkontje678 schreef: ↑05-11-2021 10:24Ik weet dus ook gewoon niet meer zo goed hoe ik het moet aanpakken.
Schijnbaar vind je alleen zijn heel eng en cijfer je jezelf liever weg dan dat je jezelf probeert terug te vinden in alle leukheid die je onwaarschijnlijk bezit.
Deze man lijkt jou niet op waarde te schatten en niet te waarderen en schijnbaar zit jij constant op zijn irritatiespier. Soms is de koek gewoon op, Twijfelkont.
En deze koek lijkt al opgegeten en verteert. Ik denk dat jij in je up of met een andere partner vele malen gelukkiger zult zijn dan met deze man.
.
vrijdag 5 november 2021 om 10:33
Twijfelkontje678 schreef: ↑05-11-2021 10:21Bang om de verkeerde keuze te maken, het té snel op te geven terwijl het misschien wel heel erg aan mij ligt en ik gewoon wat aan mezelf moet doen (waar ik overigens al veel mee bezig ben d.m.v. coaching). Bang dat het niet eerlijk is tegenover hem, dat ik te veel aan hem getrokken heb en hem niet genoeg te ruimte heb gegeven. En als ik dat nu wel zou doen, dat het dan misschien veel beter gaat. En gewoon bang voor alle veranderingen en gevolgen.
Ruimte geven probeer ik overigens echt wel door dus maar zo min mogelijk 'aanwezig' te zijn en hem met rust te laten, maar ik houd het gewoon niet vol.
Nu lijk je een beetje door te slaan naar de andere kant. Van wellicht teveel ruimte innemen naar stoppen met ruimte in te nemen. Dat laatste doe je jezelf aan. En ik begrijp je heel goed, maar dat is geen 'gezonde' manier van doen. Geen enkele relatie of wat dan ook in het leven is het waard om jezelf te verlaten. Dat zou niet eens een optie moeten zijn in je 'gereedschapskist'.
Dus ik zou beginnen daarmee te stoppen. Kijk of je je gevoel van kracht terug kan vinden. En dat doe je helemaal voor jezelf, los van of het met deze man goed gaat komen of niet.
Met hem zou er op zijn minst een compromis moeten komen. Misschien kun je niet op elk moment waarop jij het wil precies het gesprek voeren wat jij wilt met hem. Maar kunnen jullie samen overeenkomen dat er elke dag op zijn minst 1 moment is waarop je even echt de aandacht voor elkaar hebt?
Overigens, ik zou ook tekenen voor een partner met wie ik altijd mijn emotionele shit en gedetailleerde verhalen kan delen, en die onvermoeibaar geïnteresseerd blijft en vragen blijft stellen en diepe analyses maakt en precies weet wat hij op welk moment moet zeggen, etc etc. Ik weet niet of ze bestaan en hoe reëel het is om die lat zo hoog te hebben liggen.
Maar anderzijds, als je uit 6 miljard mensen er eentje kan kiezen om je leven mee te delen, zou het wel onlogisch zijn om dan iemand te kiezen die niet zoveel aandacht voor je heeft.
vrijdag 5 november 2021 om 10:37
Ik heb geen noemenswaardige andere relaties gehad, dus ik kan het niet goed vergelijken. Praktisch gezien blijf ik hier wonen en moet hij iets anders zoeken, dat zal niet heel snel lukken. Verder hebben we geen huisdieren o.i.d. waar we aan vast zitten. Ik ben niet heel bang om eenzaam te worden, misschien wel bang om voor altijd alleen te blijven (hoe stom dat ook klinkt).boekenlegger0 schreef: ↑05-11-2021 10:31TO heb je andere relaties gehad? Hoe ging dat? Liep je tegen hetzelfde aan? Als je de relatie nu verbreekt wat is dan praktisch gezien het probleem? Moet je hem het huis uitzetten en heeft hij geen eigen woonruimte? Ben je bang om eenzaam te worden als je alleen woont? Hebben jullie samen huisdieren?
vrijdag 5 november 2021 om 10:38
Zou je nog zo een jaartje of 40 door willen leven? Je vriend gaat niet veranderen, hij kan zijn best doen om tijdelijk meer communicatief te worden maar dat gaat hij echt geen 40 jaar volhouden, waarschijnlijk niet eens 2 weken. De simpele reden is dat een karaktertrek niet te veranderen is. Je ergert je nu al en bent teleurgesteld in zijn houding naar jou, dit gaat door de jaren heen echt niet minder worden.
