Werk & Studie
alle pijlers
Werk en privé 'past' niet meer
maandag 15 november 2021 om 10:53
Ik ben gedeeltelijk ziek wegens overspannenheid en ben aan het re-integreren, zowel in mijn eigen functie als in het tweede spoor. De oorzaak van de overspannenheid is gelegen in het feit dat ik een zware en verantwoordelijke baan heb, en moeder ben van een kind met een grote zorgbehoefte.
Ik ben al enige tijd in uren aan het opbouwen, wat naar mijn mening niet goed genoeg gaat. Dat is niet zo gek, aangezien de thuissituatie onveranderd is en waarschijnlijk ook blijft, en zeker niet te combineren valt met het aantal uren dat ik straks weer moet gaan werken.
Ruimte voor herstel en beter worden moet dus worden gezocht in het werkgedeelte. Dat zou kunnen middels het tweede spoor, en dus een baan zoeken die qua zwaarte minder drukt. Echter qua uren moet ik dan nog steeds iets zoeken dat overeenkomt met mijn huidige contract. Voor de helderheid: dit tweede spoor loopt sowieso.
Het is echter ook nog aannemelijk dat ik kan terugkeren in mijn eigen functie. Maar dan zit ik nog met het stuk dat terug gaan naar het volledige aantal contracturen simpelweg niet haalbaar is gezien mijn thuissituatie. Mijn inschatting is dat dat in ieder geval nog een jaar zo gaat zijn, mogelijk veel langer.
Welke opties zou ik hebben om minder te gaan werken, wat kan ik mijn werkgever voorleggen? Zou ik mijn onbetaalde ouderschapsverlof hier nog voor kunnen inzetten? En hoe doe ik dat dan; eerst 100% beter melden en dan dat verlof inzetten? Of zou ik voor een aantal uren ontslag in moeten dienen? Zou mijn werkgever akkoord willen (moeten?) gaan met een regeling waarbij ik (bijna) alleen werk tijdens schooltijden?
Zijn er nog andere mogelijkheden waar ik niet aan heb gedacht?
Ik weet ook niet zo goed bij wat voor professional ik kan aankloppen voor advies in deze. Ik heb een financieel adviseur benaderd om onder andere bovenstaande met mij door te rekenen en op andere manieren financiële ruimte te zoeken voor de situatie, maar voorlopig heb ik nog geen afspraak.
Gezien het feit dat ik ook nog wel echt overspannen ben en daardoor belemmerd word in mijn nadenken en concentratie kom ik er gewoon echt niet goed uit. Ik voel me natuurlijk ook gewoon een waardeloze medewerker. En het gevoel klem te zitten maakt het natuurlijk alleen nog maar lastiger.
Tips en adviezen voor waar ik kan aankloppen of wat ik kan doen hoor ik graag!
Oh, en voor de volledigheid: ik ben een alleenstaande moeder.
Ik ben al enige tijd in uren aan het opbouwen, wat naar mijn mening niet goed genoeg gaat. Dat is niet zo gek, aangezien de thuissituatie onveranderd is en waarschijnlijk ook blijft, en zeker niet te combineren valt met het aantal uren dat ik straks weer moet gaan werken.
Ruimte voor herstel en beter worden moet dus worden gezocht in het werkgedeelte. Dat zou kunnen middels het tweede spoor, en dus een baan zoeken die qua zwaarte minder drukt. Echter qua uren moet ik dan nog steeds iets zoeken dat overeenkomt met mijn huidige contract. Voor de helderheid: dit tweede spoor loopt sowieso.
Het is echter ook nog aannemelijk dat ik kan terugkeren in mijn eigen functie. Maar dan zit ik nog met het stuk dat terug gaan naar het volledige aantal contracturen simpelweg niet haalbaar is gezien mijn thuissituatie. Mijn inschatting is dat dat in ieder geval nog een jaar zo gaat zijn, mogelijk veel langer.
Welke opties zou ik hebben om minder te gaan werken, wat kan ik mijn werkgever voorleggen? Zou ik mijn onbetaalde ouderschapsverlof hier nog voor kunnen inzetten? En hoe doe ik dat dan; eerst 100% beter melden en dan dat verlof inzetten? Of zou ik voor een aantal uren ontslag in moeten dienen? Zou mijn werkgever akkoord willen (moeten?) gaan met een regeling waarbij ik (bijna) alleen werk tijdens schooltijden?
Zijn er nog andere mogelijkheden waar ik niet aan heb gedacht?
Ik weet ook niet zo goed bij wat voor professional ik kan aankloppen voor advies in deze. Ik heb een financieel adviseur benaderd om onder andere bovenstaande met mij door te rekenen en op andere manieren financiële ruimte te zoeken voor de situatie, maar voorlopig heb ik nog geen afspraak.
Gezien het feit dat ik ook nog wel echt overspannen ben en daardoor belemmerd word in mijn nadenken en concentratie kom ik er gewoon echt niet goed uit. Ik voel me natuurlijk ook gewoon een waardeloze medewerker. En het gevoel klem te zitten maakt het natuurlijk alleen nog maar lastiger.
Tips en adviezen voor waar ik kan aankloppen of wat ik kan doen hoor ik graag!
Oh, en voor de volledigheid: ik ben een alleenstaande moeder.
maandag 15 november 2021 om 13:00
Om hulp te krijgen heb je geen diagnose nodig, wel een duidelijk probleem, duidelijke hulpvraag. Voor dubbele kinderbijslag moet je aan een aantal criteria voldoen, dat kun je even googlen. Toen ik het de 1e keer aanvroeg had mijn zoon nog geen diagnose. Ik moest enorme vragenlijsten invullen en daarna werd het toegekend.
Ik weet niet of jij het zult krijgen, maar het is wellicht het proberen waard.
Ik weet niet of jij het zult krijgen, maar het is wellicht het proberen waard.
maandag 15 november 2021 om 13:01
Wat bedoel je met tweede spoor: is dat een andere finctie bij huidige werkgever, ander baan of een traject waarin je onderzoekt wat je zou kunnen doen?
Ik zou het niet gek vinden om deze punten met de HR van je huidige baan te bespreken. Zij kunnen daar misschien juist wel in adviseren? Je moet dan wel zelf aangeven hoeveel uur voor jou mogelijk is denk ik.
Ik zou het niet gek vinden om deze punten met de HR van je huidige baan te bespreken. Zij kunnen daar misschien juist wel in adviseren? Je moet dan wel zelf aangeven hoeveel uur voor jou mogelijk is denk ik.
maandag 15 november 2021 om 13:05
Ik heb alles even doorlopen, en er moet sprake zijn van een ziekte of aandoening. Ofwel recht op PGB. Daar is dus allemaal geen sprake van...nansie schreef: ↑15-11-2021 13:00Om hulp te krijgen heb je geen diagnose nodig, wel een duidelijk probleem, duidelijke hulpvraag. Voor dubbele kinderbijslag moet je aan een aantal criteria voldoen, dat kun je even googlen. Toen ik het de 1e keer aanvroeg had mijn zoon nog geen diagnose. Ik moest enorme vragenlijsten invullen en daarna werd het toegekend.
Ik weet niet of jij het zult krijgen, maar het is wellicht het proberen waard.
maandag 15 november 2021 om 13:05
Dankjewel Woll!
maandag 15 november 2021 om 13:07
Nee. Het is een verplicht traject wat ingezet wordt na een jaar ziektewet. Hierin wordt gekeken welke baan bij een extern bedrijf bij mij past (qua ziekte/beperkingen dus), zodat ik niet zonder werk kom te zitten.ZoeyMaar schreef: ↑15-11-2021 13:01Wat bedoel je met tweede spoor: is dat een andere finctie bij huidige werkgever, ander baan of een traject waarin je onderzoekt wat je zou kunnen doen?
Ik zou het niet gek vinden om deze punten met de HR van je huidige baan te bespreken. Zij kunnen daar misschien juist wel in adviseren? Je moet dan wel zelf aangeven hoeveel uur voor jou mogelijk is denk ik.
Ja met HR/werkgever in gesprek zit eraan te komen hoor. Ik wil me daar goed op voorbereiden.
maandag 15 november 2021 om 14:05
Als het goed is krijg je bij de inzet tweede spoor ook een re-integratiecoach of een dergelijke vorm van begeleiding. Daar zou ik het mee bespreken. HR is er in mijn ervaring voor de werkgever, en niet voor jouw beste belang. Zo'n coach is er voor jou. Ik zou eerst goed met die coach uitzoeken wat je opties zijn voordat je met je werkgever en HR in gesprek gaat, of me op de vlakte houden en alles open houden bij de werkgever en HR. Noem me wantrouwend maar als een medewerker aankomt met dat ze structureel een andere verdeling zorg/werk nodig heeft dan gaan ze je misschien toch onterecht pushen naar spoor 2 zonder de optie eigen functie open te houden. Een werkgever ziet dat misschien toch als potentieel probleem, uiteindelijk kijken ze naar hun eigen belang. Sowieso geen belangrijke beslissingen nemen zolang je nog overspannen bent en niet helder kan denken. Op de vlakte houden en om een coach vragen kan ook gewoon.
Als de situatie met je kind structureel is en blijft dan zou ik me eerst afvragen: wat heb ik nodig? Meer uren, of relaxter, minder verantwoordelijk werk waarbij ik om 17:00 uur de deur dicht kan trekken, zonder problemen af en roe een uurtje eerder weg kan en mijn aandacht na het werk volledig bij thuis kan hebben. Zit het hem in de hoeveelheid uren of in de mentale werkdruk van je huidige functie?
In het eerste geval kan je kijken of je je huidige functie in minder uren kan doen (als duo baan misschien met een andere par- timer?), in het tweede geval kan je kijken of een andere functie beter zou zijn. Met hetzelfde of minder aantal uren.
Als de situatie met je kind structureel is en blijft dan zou ik me eerst afvragen: wat heb ik nodig? Meer uren, of relaxter, minder verantwoordelijk werk waarbij ik om 17:00 uur de deur dicht kan trekken, zonder problemen af en roe een uurtje eerder weg kan en mijn aandacht na het werk volledig bij thuis kan hebben. Zit het hem in de hoeveelheid uren of in de mentale werkdruk van je huidige functie?
In het eerste geval kan je kijken of je je huidige functie in minder uren kan doen (als duo baan misschien met een andere par- timer?), in het tweede geval kan je kijken of een andere functie beter zou zijn. Met hetzelfde of minder aantal uren.
maandag 15 november 2021 om 14:18
Ik heb inderdaad ook een coach voor het tweede spoor. Ik heb hier al balletjes over opgegooid, maar deze coach richt zich vooral op mij klaarstomen voor ander werk middels de kortste weg. Ze noemde wel dat zij heeft meegemaakt dat mensen zich bijvoorbeeld 100% beter melden (en dat niet zijn) zodat er opties ontstaan zoals een kleiner contract aangaan of gezond de ww ingaan. Ik had niet het gevoel dat zij op dit vlak bereid is echt naast mij te gaan staan om mee te denken. Zou dat wel moeten?Parella schreef: ↑15-11-2021 14:05Als het goed is krijg je bij de inzet tweede spoor ook een re-integratiecoach of een dergelijke vorm van begeleiding. Daar zou ik het mee bespreken. HR is er in mijn ervaring voor de werkgever, en niet voor jouw beste belang. Zo'n coach is er voor jou. Ik zou eerst goed met die coach uitzoeken wat je opties zijn voordat je met je werkgever en HR in gesprek gaat, of me op de vlakte houden en alles open houden bij de werkgever en HR. Noem me wantrouwend maar als een medewerker aankomt met dat ze structureel een andere verdeling zorg/werk nodig heeft dan gaan ze je misschien toch onterecht pushen naar spoor 2 zonder de optie eigen functie open te houden. Een werkgever ziet dat misschien toch als potentieel probleem, uiteindelijk kijken ze naar hun eigen belang. Sowieso geen belangrijke beslissingen nemen zolang je nog overspannen bent en niet helder kan denken. Op de vlakte houden en om een coach vragen kan ook gewoon.
Als de situatie met je kind structureel is en blijft dan zou ik me eerst afvragen: wat heb ik nodig? Meer uren, of relaxter, minder verantwoordelijk werk waarbij ik om 17:00 uur de deur dicht kan trekken, zonder problemen af en roe een uurtje eerder weg kan en mijn aandacht na het werk volledig bij thuis kan hebben. Zit het hem in de hoeveelheid uren of in de mentale werkdruk van je huidige functie?
In het eerste geval kan je kijken of je je huidige functie in minder uren kan doen (als duo baan misschien met een andere par- timer?), in het tweede geval kan je kijken of een andere functie beter zou zijn. Met hetzelfde of minder aantal uren.
Het zit hem voorál in de hoeveelheid uren, maar ook dat het het soort werk is dat nooit af is en dus ook weleens vereist dat je overwerkt. Omdat ik dat nooit kan ligt er dus al altijd extra belasting bij de anderen. Dat vind ik stressvol.
Ik denk dat een baan waarin de werkdruk lager ligt ook beter zou passen, al vind ik dat erg lastig om toe te geven. Want een nieuwe baan aangaan en dan zo beperkt beschikbaar zijn, dat voelt alsof ik weinig te bieden heb. Maar dat is wellicht ook een mindset-ding.
maandag 15 november 2021 om 14:27
maandag 15 november 2021 om 16:04
Dan zou ik terugkeren in eigen werk als prioriteit stellen en heel rustig re-integreren waarbij je zelf zoveel mogelijk zelf de regie pakt. Het gaat om jouw herstel en je bent niet schuldig aan je thuis situatie dus je hoeft ook niet vrijwillig jezelf te benadelen. Een nieuwe baan gaat ook veel energie kosten in het begin en je gaat er dan waarschijnlijk financieel op achteruit. Ik zou dat niet vrijwillig kiezen in jouw situatie waarin je nog niet eens hersteld bent.
Je hebt tot je 3e ziektejaar om rustig op te bouwen. Tegen het eind van je opbouw of wanneer je beter gemeld bent in je eigen functie dan voel je je waarschijnlijk al heel anders dan nu. Dan pas zou ik de uren gaan bespreken, met een helder hoofd, dat hoeft nu nog niet. Die wens om urenvermindering staat eigenlijk los van je ziekte. Zo zou ik het zien.
maandag 15 november 2021 om 16:25
Ah goed punt, daar had ik even niet aan gedacht.FeeLucifer01 schreef: ↑15-11-2021 15:49Dat blijven doen/volgen en nooit uit jezelf in dit soort situaties zelf uren terug gaan brengen. Blijf je toch uitvallen of er gebeurt iets anders heb je nog minder inkomen.
Het lijkt me zo bevrijdend om af te zijn van twee coaches en gesprekken met mijn manager en dat eeuwige gereflecteer op mezelf en mijn verzuim.
maandag 15 november 2021 om 16:30
Helder, dankjewel.Parella schreef: ↑15-11-2021 16:04Dan zou ik terugkeren in eigen werk als prioriteit stellen en heel rustig re-integreren waarbij je zelf zoveel mogelijk zelf de regie pakt. Het gaat om jouw herstel en je bent niet schuldig aan je thuis situatie dus je hoeft ook niet vrijwillig jezelf te benadelen. Een nieuwe baan gaat ook veel energie kosten in het begin en je gaat er dan waarschijnlijk financieel op achteruit. Ik zou dat niet vrijwillig kiezen in jouw situatie waarin je nog niet eens hersteld bent.
Je hebt tot je 3e ziektejaar om rustig op te bouwen. Tegen het eind van je opbouw of wanneer je beter gemeld bent in je eigen functie dan voel je je waarschijnlijk al heel anders dan nu. Dan pas zou ik de uren gaan bespreken, met een helder hoofd, dat hoeft nu nog niet. Die wens om urenvermindering staat eigenlijk los van je ziekte. Zo zou ik het zien.
Dat rustig terugkeren gaat niet zo goed, ik heb steeds een terugval (alhoewel ik het liever niet zo noem, want leerproces...) en alsnog vindt de arbeidsarts het raadzaam om op te bouwen. Zij zegt dat we al te dicht in de buurt komen van een WIA-aanvraag en zij betwijfelt of ik daar straks recht op heb.
Nu ik erover nadenk val ik ook steeds terug als ik geen regie meer ervaar. Dat is nu dus weer zo, ik weet gewoon niet hoe dit nu allemaal moet. Ik wil ook erg graag mijn goede wil overal laten zien, en telkens weet ik dan weer niet waar ik nou goed aan doe.
Ik ga deze post van jou sowieso even opslaan en af en toe herlezen.
maandag 15 november 2021 om 16:40
Heb je contact met een maatschappelijk werker binnen jouw gemeente? Dit zijn geen hulpverleners, maar zij horen jou aan en zoeken met jou naar oplossingen. Met als heel groot voordeel: zij weten precies waar je recht op hebt. En kunnen ook bij gesprekken aanwezig zijn. Zij weten welke bewoordingen je moet gebruiken.
Tenminste, zo heb ik het ervaren. Mijn gemeente zij ook nee op pgb, met allerlei argumenten. Toen heeft de maatschappelijk werker heel duidelijk gemaakt hoe hard het nodig was.
Hier is trouwens een heel duidelijke diagnose. Maar toch probeerde de gemeente ons ook richting gastouder te sturen.
Tenminste, zo heb ik het ervaren. Mijn gemeente zij ook nee op pgb, met allerlei argumenten. Toen heeft de maatschappelijk werker heel duidelijk gemaakt hoe hard het nodig was.
Hier is trouwens een heel duidelijke diagnose. Maar toch probeerde de gemeente ons ook richting gastouder te sturen.
She was brave and strong and broken, all at once.
maandag 15 november 2021 om 16:58
Hoi! Bedoel je het algemeen maatschappelijk werk? Hier horen al die disciplines in een wijkteam, en daar heb ik bot gevangen.Woez schreef: ↑15-11-2021 16:40Heb je contact met een maatschappelijk werker binnen jouw gemeente? Dit zijn geen hulpverleners, maar zij horen jou aan en zoeken met jou naar oplossingen. Met als heel groot voordeel: zij weten precies waar je recht op hebt. En kunnen ook bij gesprekken aanwezig zijn. Zij weten welke bewoordingen je moet gebruiken.
Tenminste, zo heb ik het ervaren. Mijn gemeente zij ook nee op pgb, met allerlei argumenten. Toen heeft de maatschappelijk werker heel duidelijk gemaakt hoe hard het nodig was.
Hier is trouwens een heel duidelijke diagnose. Maar toch probeerde de gemeente ons ook richting gastouder te sturen.
Maar goed, ik zou het nog eens kunnen vragen hoor, dit was in de lente.
Ik denk dat ik zelf vrij aardig op de hoogte ben van alle mogelijkheden, en die zijn er gewoon niet echt als er geen diagnose is.
maandag 15 november 2021 om 17:05
Het ingewikkelde is nu dat je dus ziek bent als gevolg van overbelasting. Pas daarbij wel op: bij een WIA-beoordeling is ziek als gevolg van een te zware thuissituatie geen reden om in de WIA te gaan. De werkgever hoeft de ziekte-uren na 2 jaar ook niet meer uit te betalen. Er staat dus een inkomensval om de hoek te wachten.
Wat je vooral NIET moet doen: je schuldig voelen dat je niet kunt overwerken.
Wat je WEL in je oren moet knopen: liever hulp inkopen dan salaris inleveren!
Wat je vooral NIET moet doen: je schuldig voelen dat je niet kunt overwerken.
Wat je WEL in je oren moet knopen: liever hulp inkopen dan salaris inleveren!
...
maandag 15 november 2021 om 17:06
Heel veel mensen denken daar niet aan. En helpen zich zelf juist geheel niet door minderen uren te gaan werken.
maandag 15 november 2021 om 17:16
Ja ik denk dat de arbeidsarts dat bedoelde. Overigens ben ik niet ziek als gevolg van de thuissituatie, het is een erg zware baan met een grote kans op uitval door ziekte. De oorzaak is dat BEIDE situaties zwaar waren en de lockdown er bovenop kwam (nóg meer werkdruk en nóg meer zwaarte thuis) waardoor ik uit balans raakte. Daarnaast zijn er in het eerste ziektejaar foute inschattingen gemaakt/adviezen gegeven die mijn herstel in de weg hebben gezeten.ankalida schreef: ↑15-11-2021 17:05Het ingewikkelde is nu dat je dus ziek bent als gevolg van overbelasting. Pas daarbij wel op: bij een WIA-beoordeling is ziek als gevolg van een te zware thuissituatie geen reden om in de WIA te gaan. De werkgever hoeft de ziekte-uren na 2 jaar ook niet meer uit te betalen. Er staat dus een inkomensval om de hoek te wachten.
Wat je vooral NIET moet doen: je schuldig voelen dat je niet kunt overwerken.
Wat je WEL in je oren moet knopen: liever hulp inkopen dan salaris inleveren!
Overigens is die inkomensval hetgeen waar ik me (misschien erg onverstandig) het minst druk om maak. Ik wil zo graag uit deze situatie.
Hulp inkopen is inderdaad op termijn goedkoper. Misschien moet ik actief op zoek naar gewoon een hele goede student oid die wil oppassen (zonder KOT dus), maar ik ben ook bang dat dat toch niet haalbaar gaat zijn voor kind.
maandag 15 november 2021 om 17:19
Inderdaad. Misschien moet ik toch nóg meer mijzelf voorop stellen.FeeLucifer01 schreef: ↑15-11-2021 17:06Heel veel mensen denken daar niet aan. En helpen zich zelf juist geheel niet door minderen uren te gaan werken.
Het is heel lastig om overspannen te zijn en dan toch nog continu grenzen te stellen en regie te moeten voeren over een hele club die zich bezig houdt met je verzuim.
maandag 15 november 2021 om 17:20
Minder werken is geen optie lees ik en ander werk mss ook niet ivn zekerheid en salaris.
Ik zou inzetten op respijtzorg. Een diagnose is niet nodig, wel aantoonbare hoge zorgbehoefte. Nooit aanvragen met woorden als opvang. Aanvragen indienen onder persoonlijke/individuele begeleiding, respijtzorg. Het is dan wellicht mogelijk om extra opvang aan te vragen. Via pgb of zorg in natura. Doordeweeks of logeeropvang in weekend en of vakanties. Voor mij lastig om in details mee te denken, omdat ik niet weet wat er met jouw zoon aan de hand is. Maar geef vooral niet op. Er is heel veel mogelijk.
Voor ons was het vooral belangrijk om meer rustmomenten (zonder zoon...) te organiseren in de week. Sinds we dit zijn gaan doen, ging het met ons veel beter. Je moet soms even opladen. Moeilijk als je alleen bent... Sterkte TO!
Ik zou inzetten op respijtzorg. Een diagnose is niet nodig, wel aantoonbare hoge zorgbehoefte. Nooit aanvragen met woorden als opvang. Aanvragen indienen onder persoonlijke/individuele begeleiding, respijtzorg. Het is dan wellicht mogelijk om extra opvang aan te vragen. Via pgb of zorg in natura. Doordeweeks of logeeropvang in weekend en of vakanties. Voor mij lastig om in details mee te denken, omdat ik niet weet wat er met jouw zoon aan de hand is. Maar geef vooral niet op. Er is heel veel mogelijk.
Voor ons was het vooral belangrijk om meer rustmomenten (zonder zoon...) te organiseren in de week. Sinds we dit zijn gaan doen, ging het met ons veel beter. Je moet soms even opladen. Moeilijk als je alleen bent... Sterkte TO!
maandag 15 november 2021 om 18:45
Hmmm ik zie dat dat hier ook weer via de gemeente zou moeten. Ik vrees overigens dat ook dié regeling niet voor ons is, maar het valt te proberen.
Overigens zou het ook echt alleen om opvang gaan. Zorg om mij te ontlasten is eigenlijk ook niet haalbaar: hij komt overal dermate overprikkeld en ontregeld vandaan dat dat alleen een extra belasting voor mij vormt nadien (en ook daarvoor: nieuw is doodeng en kost een opbouw van weken). Dat verklaart waarom ik het toch zoek in werken onder schooltijd.
De oplossing daarvoor ligt op een ander gebied, en duurt lang. Jaren misschien wel. Maar ik ga voor nu in ieder geval uit van een jaar.
Overigens zou het ook echt alleen om opvang gaan. Zorg om mij te ontlasten is eigenlijk ook niet haalbaar: hij komt overal dermate overprikkeld en ontregeld vandaan dat dat alleen een extra belasting voor mij vormt nadien (en ook daarvoor: nieuw is doodeng en kost een opbouw van weken). Dat verklaart waarom ik het toch zoek in werken onder schooltijd.
De oplossing daarvoor ligt op een ander gebied, en duurt lang. Jaren misschien wel. Maar ik ga voor nu in ieder geval uit van een jaar.
dinsdag 16 november 2021 om 06:50
dinsdag 16 november 2021 om 07:48
TheMaid schreef: ↑15-11-2021 14:18..
Het zit hem voorál in de hoeveelheid uren, maar ook dat het het soort werk is dat nooit af is en dus ook weleens vereist dat je overwerkt. Omdat ik dat nooit kan ligt er dus al altijd extra belasting bij de anderen. Dat vind ik stressvol.
Ik denk dat een baan waarin de werkdruk lager ligt ook beter zou passen, al vind ik dat erg lastig om toe te geven. Want een nieuwe baan aangaan en dan zo beperkt beschikbaar zijn, dat voelt alsof ik weinig te bieden heb. Maar dat is wellicht ook een mindset-ding.
Dit werk blijft zo. Ook met meer hulp thuis blijft de werkdruk van je huidige baan hoog én heb je niet de flexibiliteit (extra werken) die bij deze baan hoort.
Waarom dan toch vast willen houden aan deze baan?
dinsdag 16 november 2021 om 11:30
Omdat ik een vast contract heb, goed ben in mijn werk, gesteld ben op de werkgever, het leuk werk vind en een fijn team heb.
En ook vooral omdat een andere baan best eng is en ik dan dus terug moet in uren.
dinsdag 16 november 2021 om 11:37
Er is geen arts betrokken want er is geen sprake van een ziekte, diagnose of aandoening.
De hulp die er nu is richt zich met name op het onderwijs beter passend te krijgen. Ik heb met hen de situatie natuurlijk al vaker doorgesproken en zij kennen geen oplossing of weg naar gelden of opvang voor dit probleem.
Ik heb expres dit onderwerp bij werk geplaatst en de vraag daar ook op toegespitst, omdat ik weet van andere ouders in mijn situatie dat er praktisch niks mogelijk is omdat we nergens in passen. En het scheelt ook een stukje herkenbaarheid.
