Relaties
alle pijlers
Tweede leg
woensdag 24 november 2021 om 12:35
Onlangs een stukje gelezen van een man van zijn vrouw is gaan scheiden en een jongere vriendin heeft gevonden.
Met deze jongere vriendin kreeg hij 1 kind.
Achteraf baalde hij dat hij als 56 jarige weer bij de basisschool aan de poort stond.
Vond hij het kind veels te druk, hij kon er niet meer tegen, envond hij dat hij weinig gemeen had met zijn veel jongere vrouw.
Zowel interesses als gespreksonderwerpen verschilden doordat ze uit een geheel andere generatie kwamen.
Hij miste zijn ex, die een gemoedelijk leven had in haar huin zijn huidige relatie, die vurig en gepassioneerd begon, was de passie ver weg en het gebruikelijke houden van/ genegenheid was er niet voor in de plaats gekomen.
En als hij het van te voren had geweten was hijer nooit aan begonnen.
Ik zie het rondom mij ook veel.
Vroeger vriendinnen die een "oudere vent" hadden, met volwassen kinderen. Inmiddels hebben ze ook kinderen samen en zijn ze gescheiden, want hij wil heel andere dingen dan zij.
Of inmiddels oudere vrienden die een jonge meid aan de haak slaan en plots hip doen. Hippe schoenen, hippe muziek, jointje.
Vrouwen die alleen achter blijven met of zonder inmiddels puberende kinderen.
Ik vraag mij af; wat vinden de mensen die dit aan gaat er zelf van?
Dus je jongere vriendin (of vriend), de oudere man (of vrouw) en de achter geblevene.
Hoe kijken ze ertegenaan? Hebben ze stiekem weleens spijt?
Ik wil hier verder niets mee. Gewoon eens horen hoe dat is.
Met deze jongere vriendin kreeg hij 1 kind.
Achteraf baalde hij dat hij als 56 jarige weer bij de basisschool aan de poort stond.
Vond hij het kind veels te druk, hij kon er niet meer tegen, envond hij dat hij weinig gemeen had met zijn veel jongere vrouw.
Zowel interesses als gespreksonderwerpen verschilden doordat ze uit een geheel andere generatie kwamen.
Hij miste zijn ex, die een gemoedelijk leven had in haar huin zijn huidige relatie, die vurig en gepassioneerd begon, was de passie ver weg en het gebruikelijke houden van/ genegenheid was er niet voor in de plaats gekomen.
En als hij het van te voren had geweten was hijer nooit aan begonnen.
Ik zie het rondom mij ook veel.
Vroeger vriendinnen die een "oudere vent" hadden, met volwassen kinderen. Inmiddels hebben ze ook kinderen samen en zijn ze gescheiden, want hij wil heel andere dingen dan zij.
Of inmiddels oudere vrienden die een jonge meid aan de haak slaan en plots hip doen. Hippe schoenen, hippe muziek, jointje.
Vrouwen die alleen achter blijven met of zonder inmiddels puberende kinderen.
Ik vraag mij af; wat vinden de mensen die dit aan gaat er zelf van?
Dus je jongere vriendin (of vriend), de oudere man (of vrouw) en de achter geblevene.
Hoe kijken ze ertegenaan? Hebben ze stiekem weleens spijt?
Ik wil hier verder niets mee. Gewoon eens horen hoe dat is.
de wereld wacht om ontdekt te worden
vrijdag 26 november 2021 om 09:19
Ik ben heel blij dat de oudste dochter van de vader van mijn jongste na aanvankelijke schrik toch blij was met haar kleine zusje. Vader heeft met beide dochters een goede band, ook al schelen die ongeveer 30 jaar in leeftijd (jaja). Ze zijn ook jaren met zijn drieën weekendjes weg geweest, net als in een ‘normaal’ gezin.Hexopbezemsteel schreef: ↑25-11-2021 21:25Zou dat het zijn? Mijn ex heeft nu zijn tweede leg met een meisje van 26. Nauwelijks ouder dan onze oudste. Hij wilde never nooit nog meer kinderen, zij praat nu over een tweede. Volgens de kinderen zegt hij zelf dat hij geen vader gevoel geeft. Maar goed, in onze kinderen is hij ook niet bijster geïnteresseerd inderdaad.
Onze kinderen vinden de tweede leg afschuwelijk. Het kind zelf niet, hoewel de jongste er echt niets mee te maken wil hebben. Het is echt een snoezig kindje (ik ben dol op baby's, en ook deze is echt schattig.) De oudste vind de baby zelf nog wel lief. Maar de relatie van papa met een leeftijdgenootje gaat er echt niet in.
vrijdag 26 november 2021 om 09:32
Ik hoop dat mijn kinderen en band krijgen met de baby. Druk ze op het hart dat het kindje twee lieve en stoere grote broers verdient. Dat zo'n baby leuk is, dat de moeder ons helemaal niets misdaan heeft (heeft ze ook echt niet, ze had met die hele scheiding niks te maken). Leg de uit dat het echt wel went, dat het een beetje tijd nodig heeft. Ik meen het ook, uit de grond van mijn hart.KamilleT schreef: ↑26-11-2021 09:19Ik ben heel blij dat de oudste dochter van de vader van mijn jongste na aanvankelijke schrik toch blij was met haar kleine zusje. Vader heeft met beide dochters een goede band, ook al schelen die ongeveer 30 jaar in leeftijd (jaja). Ze zijn ook jaren met zijn drieën weekendjes weg geweest, net als in een ‘normaal’ gezin.
De oudste is inmiddels zo ver dat hij de baby zelf best leuk vindt. Tegelijk doet het ze allebei pijn dat hun vader nu een nieuw kind heeft, en dat daar nu zijn prioriteit ligt. Helaas heeft hij letterlijk een opmerking van die strekking gemaakt tegen de jongste. Ik hoop maar dat hij het anders bedoeld heeft, en dat de jongste hem verkeerd begrepen heeft. (Zou in het geval van mijn jongste kind zomaar kunnen. )
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 26 november 2021 om 09:38
Fijn dat jij dat stimuleert. Bij ons heeft het ook wel even tijd nodig gehad. In het begin vond ik het ook spannend om de eerste vrouw en kind te ontmoeten. Wij hadden weliswaar geen relatie meer, maar nadat dat allemaal was bedaard konden we prima door een deur. En het eerste gezin heeft dus nooit laten merken of ze iets van mij vonden, heel fijn.Hexopbezemsteel schreef: ↑26-11-2021 09:32Ik hoop dat mijn kinderen en band krijgen met de baby. Druk ze op het hart dat het kindje twee lieve en stoere grote broers verdient. Dat zo'n baby leuk is, dat de moeder ons helemaal niets misdaan heeft (heeft ze ook echt niet, ze had met die hele scheiding niks te maken). Leg de uit dat het echt wel went, dat het een beetje tijd nodig heeft. Ik meen het ook, uit de grond van mijn hart.
De oudste is inmiddels zo ver dat hij de baby zelf best leuk vindt. Tegelijk doet het ze allebei pijn dat hun vader nu een nieuw kind heeft, en dat daar nu zijn prioriteit ligt. Helaas heeft hij letterlijk een opmerking van die strekking gemaakt tegen de jongste. Ik hoop maar dat hij het anders bedoeld heeft, en dat de jongste hem verkeerd begrepen heeft. (Zou in het geval van mijn jongste kind zomaar kunnen. )
Ik denk dat oudste zus nu ook echt blij is met haar jonge zusje. Ze zijn heel vaak samen op vakantie geweest. Zus heeft een iets jonger kind dus had dan gelijk een speelkameraadje voor haar kind
vrijdag 26 november 2021 om 09:49
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een tiener was, heftige vechtscheiding. Dat was de laatste keer dat ik mijn vader gezien heb.
30 jaar later bleek ik een broer te hebben in de leeftijd van mijn kinderen. Contact gehad uit nieuwsgierigheid, mijn vader bleek ondertussen overleden. Zijn vrouw en hun zoon hadden geen goede laatste jaren met mijn vader, hij was vroeg oud en mankeerde van alles.
Ik heb last van een angststoornis en ben verslavingsgevoelig maar of dat door de scheiding is gekomen weet ik niet.
30 jaar later bleek ik een broer te hebben in de leeftijd van mijn kinderen. Contact gehad uit nieuwsgierigheid, mijn vader bleek ondertussen overleden. Zijn vrouw en hun zoon hadden geen goede laatste jaren met mijn vader, hij was vroeg oud en mankeerde van alles.
Ik heb last van een angststoornis en ben verslavingsgevoelig maar of dat door de scheiding is gekomen weet ik niet.
vrijdag 26 november 2021 om 09:52
Mijn ex is zo een 2e leg vader. Ging er vandoor met een 15 jaar jongere meid, verbrak al het contact met zijn eerste 2 kinderen die hij met mij had.
Inmiddels zijn we meer dan 10 jaar verder. Nooit meer omgekeken naar zijn eerste leg. Hij 50 jaar, heeft 4 kinderen waarvan de oudste 8 jaar is, een van 5, een van 3 en de jongste is 1,5 jaar. (3 jongens, jongste van 1,5 is een meisje).
Ik weet niet hoe hij het drukke gezinsleven met 4 hele jonge kinderen ervaart. Mijn kinderen zijn nu pubers, hebben steeds meer hun eigen leventje en ik heb veel vrijheid terug.
Ik zou niet weten wat hij vindt van het vooruitzicht om nog jarenlang peuters, kleuters en pubers om zich heen te hebben als hij richting de 60 loopt...
Inmiddels zijn we meer dan 10 jaar verder. Nooit meer omgekeken naar zijn eerste leg. Hij 50 jaar, heeft 4 kinderen waarvan de oudste 8 jaar is, een van 5, een van 3 en de jongste is 1,5 jaar. (3 jongens, jongste van 1,5 is een meisje).
Ik weet niet hoe hij het drukke gezinsleven met 4 hele jonge kinderen ervaart. Mijn kinderen zijn nu pubers, hebben steeds meer hun eigen leventje en ik heb veel vrijheid terug.
Ik zou niet weten wat hij vindt van het vooruitzicht om nog jarenlang peuters, kleuters en pubers om zich heen te hebben als hij richting de 60 loopt...
vrijdag 26 november 2021 om 10:09
Mijn ex houdt zijn nieuwe vriendin en mij angstvallig uit elkaar. Hij is boos op mij sinds ik zijn zoolmeet, waarmee hij al jaren een relatie bleek te hebben, een mail heb gestuurd. Gedraagt zich als de beledigde majesteit, beschuldigt mij van het opstoken van de kinderen. Ze spraken hem aan op zijn gedrag (niet over de zoolmeet, daar heb ik namelijk niets over gezegd) en volgens hem kon dat alleen van mij afkomstig zijn. Dat was niet waar, de kinderen vinden zelf van alles van zijn gedrag nu en in het verleden, en klagen tegen mij dat hij ze niet serieus neemt als ze met hem proberen te praten.KamilleT schreef: ↑26-11-2021 09:38Fijn dat jij dat stimuleert. Bij ons heeft het ook wel even tijd nodig gehad. In het begin vond ik het ook spannend om de eerste vrouw en kind te ontmoeten. Wij hadden weliswaar geen relatie meer, maar nadat dat allemaal was bedaard konden we prima door een deur. En het eerste gezin heeft dus nooit laten merken of ze iets van mij vonden, heel fijn.
Ik denk dat oudste zus nu ook echt blij is met haar jonge zusje. Ze zijn heel vaak samen op vakantie geweest. Zus heeft een iets jonger kind dus had dan gelijk een speelkameraadje voor haar kind
Tijdens ons laatste gesprek, nu anderhalf jaar geleden, kwam hij met zijn riedel aantijgingen. Ik heb gezegd dat hij mij helemaal nodig heeft om de kinderen tegen hem op te zetten,
dat hij dat zelf heel vakkundig doet. Vervolgens had hij een heel verhaal over de oudste, die volgens hem alles aan elkaar manipuleert. Ik sprak de oudste hierop aan, waarop de jongste verontwaardigd riep dat de oudste helemaal niet had gezegd wat zijn vader beweerde. "Ik was er zelf bij, dat heeft hij echt nooit zo gezegd".
Dat was voor mij de druppel. Zijn eigen werkelijkheid mag hij bij zijzelf houden. Sindsdien heb ik alle pogingen tot normaal vriendschappelijk contact gestaakt. Ik houd het zakelijk en beperk het tot het hoognodige en dat is nihil met twee volwassen kinderen. Ik feliciteer hem braaf met zijn verjaardag. Wens hem fijne feestdagen. Gedraag me keurig als de kinderen hem uitnodigen voor hun verjaardag. Zijn vriendin is ook welkom, maar daar denken de kinderen anders over. Dus ze komt ook nooit mee.
Eigenlijk is de man zelf natuurlijk het probleem, niet zozeer die tweede leg. Maar daarin kan ik wel meegaan met wat Antoon69 zegt: vaders die ongeïnteresseerd zijn in hun kinderen maken makkelijker een tweede leg, waarin ze dan ook minder geïnteresseerd zijn.
Andersom geldt natuurlijk niet per definitie. Niet iedere vader met een tweede leg is een ongeïnteresseerde man of een man met issues.
hexopbezemsteel wijzigde dit bericht op 26-11-2021 10:25
9.72% gewijzigd
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 26 november 2021 om 10:24
Wat zijn sommigen hier toch negatief over kinderen… het is toch gewoon een geweldige tijd als ze nog klein zijn? Ja, het is handig hoor dat die van mij zichzelf kunnen aankleden, enz. Maar ik vond het altijd wel heel gezellig, zo’n tevreden kleintje naast je.
vrijdag 26 november 2021 om 10:25
Ja dat snap ik ook niet zo goed. Als je geen zin hebt in een jong kind, moet je er helemaal niet aan beginnen lijkt mij.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 26 november 2021 om 10:36
vrijdag 26 november 2021 om 10:58
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 1 was en ik heb ook angststoornissen en loop al jaren in therapie. Iedereen dacht dat ik door mijn gescheiden ouders en buitenlandse moeder nooit iets zou bereiken in mijn leven. Maar ik heb wel een hbo diploma gehaald en ben geen tienermoeder (dat had men ook verwacht). Heb gelukkig wel iets bereikt in mijn leven maar de schade is groot.
vrijdag 26 november 2021 om 11:14
Eigenlijk heb ik niet zoveel moeite met een tweede leg.
Wel met het gedrag van sommige mannen richting hun kinderen. De heren zijn maar druk met zichzelf en vragen zich geen moment af wat het met hun kinderen doet. Bij de nieuwe baby doen ze het radicaal anders. Hebben ze wel tijd en aandacht voor hun kroost, jubelen dat bij voorkeur van de daken. Zijn "een veranderd man", zonder zich überhaupt ooit af te vragen hoe dat voor de oudere kinderen moet zijn. Papa kon voor jou nooit enig geduld opbrengen, had nooit tijd, maar deze nieuwe baby is het helemaal. Nu heeft zo'n man ineens tijd en aandacht te over. Die hij nog steeds niet heeft voor de eerste leg.
Helaas heb ik er daarvan net iets teveel gezien. Ik vraag me ook altijd af hoe lang ze dat gaan volhouden. (Mijn ex zegt nu al dat hij geen "vader vibes" heeft, dus ik denk dat de zorg voor de tweede leg straks ook volledig bij de moeder ligt. Ze sorteert nu al voor op stoppen met werken, hoor ik van de kinderen. )
Dat gezegd hebbende zie ik ook moeders die alleen nog oog hebben voor zichzelf. Die zich geen moment druk lijken te maken over wat de introductie van de ware liefde nummer zes nu met hun kinderen doet. Die verhuizen van hot naar her, en telkens met een nieuwe man en zijn kinderen gezinnetje gaan spelen.
Maar ja, ik heb zelf ook een nieuwe partner. Dus hoe ben ik anders dan andere moeders? Ik heb mijn kinderen niet overal naartoe gesleept, ben ook al 3 jaar met dezelfde man, de relatie is stabiel maar als het niets was geworden? Mijn jongste heeft hem al lang geleden omarmd als vaderfiguur. "Nu kan je niet meer zomaar uit elkaar, dan verliest de jongste weer een vader" zei mijn altijd pijnlijk eerlijke vriendin.
Tegelijk weet ik niet of het nu zo wenselijk is dat mensen altijd maar alleen blijven. Worden kinderen daar gelukkiger van?
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 26 november 2021 om 11:52
Maar je hebt een nieuwe relatie aangaan en een nieuwe relatie aangaan. Genoeg vrouwen die voor ware liefde nummer zes weer het hele gezin de spullen laten inpakken en 30 km verderop verhuizen om een jaar later weer te janken dat ze dakloos dreigen te worden. Of een vent in huis halen waar nog een sliert kinderen aan vastzit die echt niet zitten te wachten op de zoveelste stiefmoeder en stiefbrussen. Of voor wie het ieder weekend weer een nieuwe verrassing is wie de nieuwe eeuwige liefde van pa is en of ze daardoor weer hun kamertje moeten delen.
Als je een vaste stek hebt als kind in een vertrouwde omgeving, dat scheelt al zoveel. Of een pa/ma die serieel monogame lat-relaties aangaat. Niet het gedoe van een vreemde met aanhang in je huis
Als je een vaste stek hebt als kind in een vertrouwde omgeving, dat scheelt al zoveel. Of een pa/ma die serieel monogame lat-relaties aangaat. Niet het gedoe van een vreemde met aanhang in je huis
vrijdag 26 november 2021 om 12:18
Nou ja, ik ben dus 50 en heb er twee van 8 en 5. Ik vind het oprecht superleuk en mis ze iedere dag dat ze niet bij mij zijn.
Ik zie echt niet waarom dat als je 50 bent een last zou moeten zijn. Misschien als je niet fit bent (veel 50 jarige mannen zijn al aardig onderweg naar bejaard), maar ik heb echt geen moment het gevoel dat ze mij energie kosten. Integendeel!
vrijdag 26 november 2021 om 12:27
Daarmee leg je wel een verantwoordelijkheid bij je kinderen die daar volgens mij niet hoort. De ouders zijn verantwoordelijk voor het geluk van die baby. Niet jouw kinderen die nergens om hebben gevraagd.Hexopbezemsteel schreef: ↑26-11-2021 09:32Ik hoop dat mijn kinderen en band krijgen met de baby. Druk ze op het hart dat het kindje twee lieve en stoere grote broers verdient.
Een normale omgang stimuleren vind ik natuurlijk wel een uitstekend plan, het zit hem misschien in de woordkeuze die ik nu wat zwaar opvat.
vrijdag 26 november 2021 om 12:30
vrijdag 26 november 2021 om 12:38
Daar waren mijn kinderen inderdaad heel duidelijk over: ze hadden geen zin om periodiek gezinnetje te gaan spelen hier in huis. Ik denk de kinderen van mijn lief ook niet. En dus was hij altijd samen met zijn kinderen in zijn huis. Totdat zijn kinderen vroegen of hij het heel erg vond als ze gewoon op één adres wilden wonen. Ze stelden voor dat zij bij hun moeder bleven want nu was hij niet meer alleen en ze waren het gesleep met spullen tussen twee huizen zo zat.lemoos2 schreef: ↑26-11-2021 11:52Maar je hebt een nieuwe relatie aangaan en een nieuwe relatie aangaan. Genoeg vrouwen die voor ware liefde nummer zes weer het hele gezin de spullen laten inpakken en 30 km verderop verhuizen om een jaar later weer te janken dat ze dakloos dreigen te worden. Of een vent in huis halen waar nog een sliert kinderen aan vastzit die echt niet zitten te wachten op de zoveelste stiefmoeder en stiefbrussen. Of voor wie het ieder weekend weer een nieuwe verrassing is wie de nieuwe eeuwige liefde van pa is en of ze daardoor weer hun kamertje moeten delen.
Als je een vaste stek hebt als kind in een vertrouwde omgeving, dat scheelt al zoveel. Of een pa/ma die serieel monogame lat-relaties aangaat. Niet het gedoe van een vreemde met aanhang in je huis
Hadden ze dat niet gevraagd dan had hij nog steeds de helft van de tijd in zijn eigen huis gezeten.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 26 november 2021 om 12:44
Dat denk ik wel, dat je het wat zwaar opvat door mijn woordkeuze. Mijn kinderen zijn jong volwassen. Geen kleine kinderen meer. En ze hebben er zo hun eigen gedachten over. En vinden het inderdaad niet hun probleem en niet hun verantwoordelijkheid. Dat zeggen ze ook letterlijk. Ze laten zich niet zoveel vertellen en ze weten dat ik dat weet. Ze weten ook dat ik ze vooral mee wil geven dat het voor mij echt ok is, en dat ik ze een band met die baby gun. Maar ze hebben er oprecht weinig zin in.ldp schreef: ↑26-11-2021 12:27Daarmee leg je wel een verantwoordelijkheid bij je kinderen die daar volgens mij niet hoort. De ouders zijn verantwoordelijk voor het geluk van die baby. Niet jouw kinderen die nergens om hebben gevraagd.
Een normale omgang stimuleren vind ik natuurlijk wel een uitstekend plan, het zit hem misschien in de woordkeuze die ik nu wat zwaar opvat.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zaterdag 27 november 2021 om 18:38
Nou bijna je hele omgeving is uit de kleintjes, kunnen weer van alles doen. Maar jij niet want je zit met een kleine. En Katja was heel eerlijk toen ze zei dat het best heel zwaar was weer een baby. En nu zijn ze uit elkaar, geheid dat zij er voor opdraait. Is toch anders als iedereen in de kleintjes zit.
zaterdag 27 november 2021 om 21:21
Je hebt ook zoiets als een oppas.beetjegek schreef: ↑27-11-2021 18:38Nou bijna je hele omgeving is uit de kleintjes, kunnen weer van alles doen. Maar jij niet want je zit met een kleine. En Katja was heel eerlijk toen ze zei dat het best heel zwaar was weer een baby. En nu zijn ze uit elkaar, geheid dat zij er voor opdraait. Is toch anders als iedereen in de kleintjes zit.
Ik heb mijn kinderen nooit als beperking gezien. Ook altijd overal mee naartoe genomen. Met de oudste toen ze 6 maanden was ging ik alleen met haar naar Afrika. De jongste was ook zoiets toen ze meeging naar Nieuw-Zeeland. Ze hebben beiden al alle continenten gezien (de jongste op 1 continent na).
Het is maar wat je ervan maakt. En je moet wellicht ook wat geluk hebben, het ene kind is het andere niet. Maar ik heb het dus nooit als zwaar ervaren. Ook de zaken als luiers niet. Midden in de nacht eruit is vervelend in het begin omdat het dag in dag uit is. Maar als het nu een keer is omdat ze ziek zijn, kan ik daar prima tegen. Het heeft ook wel iets, dat je ze daar doorheen kan helpen.
Maar goed, ik vind kinderen dus ook echt heel erg leuk.
zondag 28 november 2021 om 08:56
Ben jij man of vrouw?DS1971 schreef: ↑26-11-2021 12:18Nou ja, ik ben dus 50 en heb er twee van 8 en 5. Ik vind het oprecht superleuk en mis ze iedere dag dat ze niet bij mij zijn.
Ik zie echt niet waarom dat als je 50 bent een last zou moeten zijn. Misschien als je niet fit bent (veel 50 jarige mannen zijn al aardig onderweg naar bejaard), maar ik heb echt geen moment het gevoel dat ze mij energie kosten. Integendeel!
zondag 28 november 2021 om 09:08
Waarom haal je Katja erbij, die heeft allerlei stoornissen, bipolair, dwangstoornisbeetjegek schreef: ↑27-11-2021 18:38Nou bijna je hele omgeving is uit de kleintjes, kunnen weer van alles doen. Maar jij niet want je zit met een kleine. En Katja was heel eerlijk toen ze zei dat het best heel zwaar was weer een baby. En nu zijn ze uit elkaar, geheid dat zij er voor opdraait. Is toch anders als iedereen in de kleintjes zit.
zondag 28 november 2021 om 09:22
zondag 28 november 2021 om 09:32
Ehm…. Deze pik ik er even uit. Ik wíl geen relatie, in ieder geval de eerste minimaal vijf jaar niet. Niet zolang mijn kinderen nog niet volwassen/ groter zijn.Hexopbezemsteel schreef: ↑26-11-2021 11:14
Tegelijk weet ik niet of het nu zo wenselijk is dat mensen altijd maar alleen blijven. Worden kinderen daar gelukkiger van?
Je laat het nu klinken alsof een relatie een ‘must’ is….
zondag 28 november 2021 om 13:18
Dat denk ik ook.
Wat ik wel eens lastig vind is dat ik leeftijdsgenoten uit opgebroken gezinnen in ongelukkige relaties zie zitten, en denken dat dit het beste is wat er voor hun op de wereld is.
En zelf klooi ik ook maar wat aan.
Er wordt te snel vanuit gegaan dat kinderen er wel goed doorheen komen denk ik wel eens. Maar je ziet eigenlijk aan de buitenkant vaak helemaal niet of iemand gelukkig is of niet. Vaak weet je dat zelf niet eens.
zondag 28 november 2021 om 13:22
Geboren man en zo voel ik mij ook (het is tegenwoordig een trick question
).
