Relaties
alle pijlers
Man met b*****line
dinsdag 25 januari 2022 om 15:49
Helaas iets misgegaan en mijn hele topic is weg, dus even een nieuwe poging.
Sinds 2 jaar ben ik (38) samen met een man (37) (niet samenwonend)
Aan de ene kant is het fantastisch. Als hij me aankijkt, vasthoudt, met me praat, dan voel ik me de meest bijzondere waardevolle persoon die er bestaat. Alles lijkt dan te kloppen, we liggen heel erg op 1 lijn, het is intens en we genieten van elkaar gezelschap.
Helaas is er ook een 'andere kant'. Een kant waarbij hij, als hij achteraf hoort dat ik bv een avondje bij een vriendin was, me allemaal verwijten maakt. Ik deel niks met hem, ik zou expres dingen voor hem achterhouden, was ik echt wel bij die vriendin? Er is van zijn kant wantrouwen, achterdocht, soms op het paranoïde af. Verwijten dat er andere mannen zijn.
Als we aan de 'andere kant' zitten dan roept hij dat hij niet goed genoeg is voor me, dat ik meer verdien, dat hij me niet waard is.
Uit onmacht word ik dan ook wel eens boos en zeg in emotie dingen die ik niet moet zeggen. En daar houdt hij aan vast. Dat is het enige wat er in zijn hoofd blijft hangen, alle negatieve dingen.
Hij roept dan dingen als dat het beter is om er een punt achter te zetten en elkaar niet meer te zien. Er is dan ook echt geen gesprek met hem te voeren. Reageert niet op de app, laat mijn telefoontjes onbeantwoord, hij kan me dan echt een paar dagen negeren.
Ook het omdraaien van situaties gebeurd heel veel. Dan krijg ik een onterecht verwijt en uiteindelijk ligt het aan mij, ben ik de schuldige en heb ik het gedaan.
Dit zijn natuurlijk maar hele beperkte voorbeelden omdat het topic anders wel erg lang zou worden.
Dan gaat het weer even leuk, is het weer zoals eerst.
Maar als ik dan na enige tijd het zoveelste onterechte verwijt naar mijn hoofd krijg en bovenstaande weer gebeurt, en ik geef aan dat het misschien inderdaad beter is om elkaar los te laten dan komt er van zijn kant een paniek reaktie: Ik wil je niet kwijt, ik hou van je, ik weet dat alleen het negatieve in mijn hoofd blijft hangen maar ik ben gewoon bang.
Hij heeft behoorlijke vertrouwens issues en dit wist ik vanaf het begin. Hij was tegen mij verbazingwekkend open over zijn verleden, zijn emoties en zijn gevoelens.
Hij geeft ook aan dat hij zichzelf nog nooit zo bloot heeft gegeven aan iemand, zo open is geweest. Hij wilde deze relatie anders aanpakken, ik ben zijn soulmate en hij vertrouwde me in het begin genoeg om dus al die dingen met me te delen. We hebben echt wel een hele bijzondere band opgebouwd. Maar daarbij zegt hij ook dat niemand hem zo kan raken, zo kan kwetsen en zoveel verdriet kan doen als dat ik kan. En daar is hij bang voor, dus zodra hij kwetsbaar is, sluit hij zich af, trekt zijn stalen muur weer omhoog. En wat ik ook doe, het wordt steeds lastiger om zijn vertrouwen weer terug te krijgen.
Nu ben ik zelf al jaren werkzaam in de psychiatrie en herken heel veel borderline kenmerken in zijn gedrag, in zijn denken. (hij zal zich nooit laten diagnosticeren of hier hulp voor zoeken, in jonge jaren wel ADHD gediagnostiseerd maar niet erkend door hem)
Misschien zit ik er te dicht op, zit mijn gevoel voor hem teveel in de weg.
Maar het lukt me soms niet meer om rationeel te handelen en te reageren.
Mijn hoofd zegt: TOXIC, rennen, wegwezen, dit is niet gezond.
Mijn hart zegt: Dat houden van, dat intense, die mooie tijden zijn zo uniek. Daar moet je voor vechten. Niet zomaar de handdoek in de ring gooien.
Het doet me verdriet, echt heel veel verdriet. Dat de man van wie ik hou niet voldoende vertrouwen in me heeft. Die niet kan zien dat ik er ondanks al die shit nog steeds ben, nog steeds ontzettend veel van hem hou.
Zijn er hier mensen die een (succesvolle) relatie hebben met iemand met borderline of hebben gehad? Misschien zelf mensen die de reacties van mijn vriend begrijpen omdat ze zelf met hetzelfde worstelen?
Tips, tricks, ervaringen, alles is welkom!!
Groetjes
Sinds 2 jaar ben ik (38) samen met een man (37) (niet samenwonend)
Aan de ene kant is het fantastisch. Als hij me aankijkt, vasthoudt, met me praat, dan voel ik me de meest bijzondere waardevolle persoon die er bestaat. Alles lijkt dan te kloppen, we liggen heel erg op 1 lijn, het is intens en we genieten van elkaar gezelschap.
Helaas is er ook een 'andere kant'. Een kant waarbij hij, als hij achteraf hoort dat ik bv een avondje bij een vriendin was, me allemaal verwijten maakt. Ik deel niks met hem, ik zou expres dingen voor hem achterhouden, was ik echt wel bij die vriendin? Er is van zijn kant wantrouwen, achterdocht, soms op het paranoïde af. Verwijten dat er andere mannen zijn.
Als we aan de 'andere kant' zitten dan roept hij dat hij niet goed genoeg is voor me, dat ik meer verdien, dat hij me niet waard is.
Uit onmacht word ik dan ook wel eens boos en zeg in emotie dingen die ik niet moet zeggen. En daar houdt hij aan vast. Dat is het enige wat er in zijn hoofd blijft hangen, alle negatieve dingen.
Hij roept dan dingen als dat het beter is om er een punt achter te zetten en elkaar niet meer te zien. Er is dan ook echt geen gesprek met hem te voeren. Reageert niet op de app, laat mijn telefoontjes onbeantwoord, hij kan me dan echt een paar dagen negeren.
Ook het omdraaien van situaties gebeurd heel veel. Dan krijg ik een onterecht verwijt en uiteindelijk ligt het aan mij, ben ik de schuldige en heb ik het gedaan.
Dit zijn natuurlijk maar hele beperkte voorbeelden omdat het topic anders wel erg lang zou worden.
Dan gaat het weer even leuk, is het weer zoals eerst.
Maar als ik dan na enige tijd het zoveelste onterechte verwijt naar mijn hoofd krijg en bovenstaande weer gebeurt, en ik geef aan dat het misschien inderdaad beter is om elkaar los te laten dan komt er van zijn kant een paniek reaktie: Ik wil je niet kwijt, ik hou van je, ik weet dat alleen het negatieve in mijn hoofd blijft hangen maar ik ben gewoon bang.
Hij heeft behoorlijke vertrouwens issues en dit wist ik vanaf het begin. Hij was tegen mij verbazingwekkend open over zijn verleden, zijn emoties en zijn gevoelens.
Hij geeft ook aan dat hij zichzelf nog nooit zo bloot heeft gegeven aan iemand, zo open is geweest. Hij wilde deze relatie anders aanpakken, ik ben zijn soulmate en hij vertrouwde me in het begin genoeg om dus al die dingen met me te delen. We hebben echt wel een hele bijzondere band opgebouwd. Maar daarbij zegt hij ook dat niemand hem zo kan raken, zo kan kwetsen en zoveel verdriet kan doen als dat ik kan. En daar is hij bang voor, dus zodra hij kwetsbaar is, sluit hij zich af, trekt zijn stalen muur weer omhoog. En wat ik ook doe, het wordt steeds lastiger om zijn vertrouwen weer terug te krijgen.
Nu ben ik zelf al jaren werkzaam in de psychiatrie en herken heel veel borderline kenmerken in zijn gedrag, in zijn denken. (hij zal zich nooit laten diagnosticeren of hier hulp voor zoeken, in jonge jaren wel ADHD gediagnostiseerd maar niet erkend door hem)
Misschien zit ik er te dicht op, zit mijn gevoel voor hem teveel in de weg.
Maar het lukt me soms niet meer om rationeel te handelen en te reageren.
Mijn hoofd zegt: TOXIC, rennen, wegwezen, dit is niet gezond.
Mijn hart zegt: Dat houden van, dat intense, die mooie tijden zijn zo uniek. Daar moet je voor vechten. Niet zomaar de handdoek in de ring gooien.
Het doet me verdriet, echt heel veel verdriet. Dat de man van wie ik hou niet voldoende vertrouwen in me heeft. Die niet kan zien dat ik er ondanks al die shit nog steeds ben, nog steeds ontzettend veel van hem hou.
Zijn er hier mensen die een (succesvolle) relatie hebben met iemand met borderline of hebben gehad? Misschien zelf mensen die de reacties van mijn vriend begrijpen omdat ze zelf met hetzelfde worstelen?
Tips, tricks, ervaringen, alles is welkom!!
Groetjes
dinsdag 25 januari 2022 om 17:53
dinsdag 25 januari 2022 om 18:05
Dit. Iemand die niet in staat is tot echte zelfreflectie en daar niets aan doet maar ondertussen jou problemen aanpraat, is geen lot uit de loterij. Het gaat je steeds meer energie kosten. Wat blijft er dan van jou over?
Ik zeg: gaan!
dinsdag 25 januari 2022 om 18:15
Nou ja dat...wanneer mag je van jezelf eens loslaten en hoef je niet bezig te zijn met klappen opvangen en het verbeterproject dat de ander niet eens wil. Het feit dat hij geen probleem ziet en er niets mee wil doen is ook een valide mening. Hij is niet verplicht om een ander mens te worden omdat jij moeite hebt met zijn gedrag. Je kan alleen voor jezelf de keuze maken hoe je er mee om gaat.
Ik vraag mij sowieso af hoe gelijkwaardig jullie relatie is wanneer je zijn gedrag aan het diagnosticeren bent, zonder dat hij jouw toestemming heeft gegeven om hem te diagnosticeren of te behandelen. Sterker nog: wij wil dat helemaal niet.
In hoeverre respecteer jij zijn grenzen? Nu het woord borderline is gevallen, zelf ben je ook niet echt handig met grenzen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 25 januari 2022 om 18:49
Mooie reactie
Misschien omdat hij b**********line heeft en dus zielig is. Dan is een k*trelatie kennelijk wel te doen?
dinsdag 25 januari 2022 om 18:50
Natuurlijk doet het voor het gevoel van TO er wel iets toe. Als hij een persoonlijkheidsstoornis heeft, dan ben je, in mijn ervaring, geneigd negatief gedrag dat daardoor wordt veroorzaakt (of waarvan je denkt dat het daardoor wordt veroorzaakt), eerder te accepteren en misschien wel vergeven.
“Als ondertussen de geest die liefde is ons allen maar leidt en beschermt. Dat is zo belangrijk.” Jeroen van Merwijk
dinsdag 25 januari 2022 om 19:06
dinsdag 25 januari 2022 om 19:09
Mwa het kan ook de andere kant op werken. Door mijn ervaringen met borderline plus verhalen die ik heb gehoord van andere mensen die ervaring hebben ermee zou ik als iemand mij verteld borderline te hebben direct heel hard wegrennen en niet meer achterom kijken. Wellicht hard voor diegene maar elke keer dat ik het probeerde werd echt een onwijze rollercoaster van drama en emoties. En nog nooit heb ik een positief verhaal gehoord/gelezen/meegemaakt. En dat risico neem ik gewoon niet meer. Dus een stempel is niet altijd alleen maar dat je er rekening mee houdt. Voor mij is borderline zo een enorme rode vlag. Iemand kan net zo goed zeggen dat ie seriemoordenaar is en ik zal niet anders handelen denk ik.Zorroo schreef: ↑25-01-2022 18:50Natuurlijk doet het voor het gevoel van TO er wel iets toe. Als hij een persoonlijkheidsstoornis heeft, dan ben je, in mijn ervaring, geneigd negatief gedrag dat daardoor wordt veroorzaakt (of waarvan je denkt dat het daardoor wordt veroorzaakt), eerder te accepteren en misschien wel vergeven.
dinsdag 25 januari 2022 om 19:19
dinsdag 25 januari 2022 om 19:23
abracadabra schreef: ↑25-01-2022 19:09Mwa het kan ook de andere kant op werken. Door mijn ervaringen met borderline plus verhalen die ik heb gehoord van andere mensen die ervaring hebben ermee zou ik als iemand mij verteld borderline te hebben direct heel hard wegrennen en niet meer achterom kijken. Wellicht hard voor diegene maar elke keer dat ik het probeerde werd echt een onwijze rollercoaster van drama en emoties. En nog nooit heb ik een positief verhaal gehoord/gelezen/meegemaakt. En dat risico neem ik gewoon niet meer. Dus een stempel is niet altijd alleen maar dat je er rekening mee houdt. Voor mij is borderline zo een enorme rode vlag. Iemand kan net zo goed zeggen dat ie seriemoordenaar is en ik zal niet anders handelen denk ik.
Met borderliners heb ik ook veel negatieve ervaringen gehad. Een vriendschap met een borderliner heb ik wel en dat werkt al heel lang goed. Ik merk dat het voor mij en voor hem belangrijk is dat ik een bepaalde afstand bewaar en me terugtrek als hij in zo'n bui dreigt te vervallen. Op een bepaalde manier ben ik een beetje streng: "Nou ophouden jij, anders ga ik nu weg. Dan zie ik je over een poosje wel weer."
Dat werkt tussen mij en betreffende vriend goed. Er is trouwens geen sprake van een liefdesrelatie, in dat geval zou ik knettergek van hem worden.
Maar als vrienden werkt het uitstekend. We hebben een leuke vriendschap, borderliners hebben vaak de gekste verhalen te vertellen. Ze doen dingen die beslist op het randje zijn. Ik geef er altijd wel eerlijke feedback op, vaak zo van: "Doe dat nou niet man!"
Mensen met borderline hebben altijd ook veel leuke eigenschappen en in een vriendschap kun je daar wel degelijk van genieten. Belangrijk is dat je je nooit laat meeslepen. Zou je dat wel doen dan kan het dat iemand een grip op je krijgt die jij niet wilt.
En waar hij of zij zelf ook totaal niet bij gebaat is.
Ob moona ka kaprio oj danse qu plate!
dinsdag 25 januari 2022 om 19:34
"Hij was tegen mij verbazingwekkend open over zijn verleden, zijn emoties en zijn gevoelens."
"Hij geeft ook aan dat hij zichzelf nog nooit zo bloot heeft gegeven aan iemand, zo open is geweest."
"ik ben zijn soulmate en hij vertrouwde me in het begin genoeg om dus al die dingen met me te delen."
"We hebben echt wel een hele bijzondere band opgebouwd. Maar daarbij zegt hij ook dat niemand hem zo kan raken, zo kan kwetsen en zoveel verdriet kan doen als dat ik kan. En daar is hij bang voor, dus zodra hij kwetsbaar is, sluit hij zich af, trekt zijn stalen muur weer omhoog. En wat ik ook doe, het wordt steeds lastiger om zijn vertrouwen weer terug te krijgen."
Wow het is soms net of er ergens een script is ofzo. Letterlijk alle borderliners (M/V/X) zeggen exact deze dingen. Het is altijd een soulmate, altijd veel te veel openheid en snelle verbondenheid in het begin. Altijd fantastische seks.
Het zijn helaas ook relaties vol met spiegelen en projecties dus je hebt kans dat je hem niet zo goed kent als je denkt. Vaak liegen ze en/of gaan ze vreemd. Tijdens de silent treatments kunnen ze wel eens andere bronnen van validatie gaan opzoeken en/of afreageren.
Het eindigt meestal in devalueren, hun gevoel voor je is compleet weg alsof het er nooit geweest is en dan gaan ze door naar de volgende.
"Hij geeft ook aan dat hij zichzelf nog nooit zo bloot heeft gegeven aan iemand, zo open is geweest."
"ik ben zijn soulmate en hij vertrouwde me in het begin genoeg om dus al die dingen met me te delen."
"We hebben echt wel een hele bijzondere band opgebouwd. Maar daarbij zegt hij ook dat niemand hem zo kan raken, zo kan kwetsen en zoveel verdriet kan doen als dat ik kan. En daar is hij bang voor, dus zodra hij kwetsbaar is, sluit hij zich af, trekt zijn stalen muur weer omhoog. En wat ik ook doe, het wordt steeds lastiger om zijn vertrouwen weer terug te krijgen."
Wow het is soms net of er ergens een script is ofzo. Letterlijk alle borderliners (M/V/X) zeggen exact deze dingen. Het is altijd een soulmate, altijd veel te veel openheid en snelle verbondenheid in het begin. Altijd fantastische seks.
Het zijn helaas ook relaties vol met spiegelen en projecties dus je hebt kans dat je hem niet zo goed kent als je denkt. Vaak liegen ze en/of gaan ze vreemd. Tijdens de silent treatments kunnen ze wel eens andere bronnen van validatie gaan opzoeken en/of afreageren.
Het eindigt meestal in devalueren, hun gevoel voor je is compleet weg alsof het er nooit geweest is en dan gaan ze door naar de volgende.
dinsdag 25 januari 2022 om 20:12
Borderline of geen borderline stoornis, je vent moet leren zichzelf terug te fluiten voor zijn uitbarstingen. Dus is hij bang je te verliezen en uit hij zich daarom jaloers en flipt hij de pan uit dan ga je op je strepen staan.
Hoe erger en benauwder hij gaat reageren op jouw uitjes met vriendinnen des te groter dat zijn angst uitkomt en dat je hem indd. verlaat, want dat houdt nog geen paard vol. Zie jij je een leven voor je waarin je ieder uitje, leuk uitstapje zonder hem jij je moet verantwoorden? Zoals een schoolkind bij zijn/haar ouders?
En dat jaloerse gedrag is ook geen uiting van liefde, dat is bezitterigheid. En ook dat is verre van romantisch of liefdevol. Hij is bezitterig vanwege zijn zwakte; onzekerheid en angst voor afwijzing.
Hoe erger en benauwder hij gaat reageren op jouw uitjes met vriendinnen des te groter dat zijn angst uitkomt en dat je hem indd. verlaat, want dat houdt nog geen paard vol. Zie jij je een leven voor je waarin je ieder uitje, leuk uitstapje zonder hem jij je moet verantwoorden? Zoals een schoolkind bij zijn/haar ouders?
En dat jaloerse gedrag is ook geen uiting van liefde, dat is bezitterigheid. En ook dat is verre van romantisch of liefdevol. Hij is bezitterig vanwege zijn zwakte; onzekerheid en angst voor afwijzing.
dinsdag 25 januari 2022 om 20:22
"Zie jij je een leven voor je waarin je ieder uitje, leuk uitstapje zonder hem jij je moet verantwoorden?"
Nou dat is simpel hoor, op een gegeven moment ga je als slachtoffer gewoon de deur niet meer uit, want als je het wel doet is het gezeik. Echt, die lui isoleren je als een gek. Ze weken je los van vrienden en familie tot je niks of niemand meer hebt. Zeker als je gaat samenwonen is het feest.
Nou dat is simpel hoor, op een gegeven moment ga je als slachtoffer gewoon de deur niet meer uit, want als je het wel doet is het gezeik. Echt, die lui isoleren je als een gek. Ze weken je los van vrienden en familie tot je niks of niemand meer hebt. Zeker als je gaat samenwonen is het feest.
dinsdag 25 januari 2022 om 20:25
Naar jaloers gedrag, onterechte verwijten, stonewalling, gaslighting...
Neigt naar emotionele mishandeling he? Borderline is maar een term die je gebruikt om zijn gedrag te verontschuldigen. Daar moet je mee ophouden. Net zoals met de relatie. Godzijdank woon je niet samen en zijn er geen kinderen.
Het zou me niets verbazen als dit exemplaar je gaat stalken als je het uitmaakt
Neigt naar emotionele mishandeling he? Borderline is maar een term die je gebruikt om zijn gedrag te verontschuldigen. Daar moet je mee ophouden. Net zoals met de relatie. Godzijdank woon je niet samen en zijn er geen kinderen.
Het zou me niets verbazen als dit exemplaar je gaat stalken als je het uitmaakt
For whom the bell tolls
dinsdag 25 januari 2022 om 20:28
Zorroo schreef: ↑25-01-2022 18:50Natuurlijk doet het voor het gevoel van TO er wel iets toe. Als hij een persoonlijkheidsstoornis heeft, dan ben je, in mijn ervaring, geneigd negatief gedrag dat daardoor wordt veroorzaakt (of waarvan je denkt dat het daardoor wordt veroorzaakt), eerder te accepteren en misschien wel vergeven.
Nou moet ze lekker doen dan. Haar feestje.
dinsdag 25 januari 2022 om 20:54
Been there done that. Maar ik heb geen zin meer om continu op mijn tellen te passen en mijn grenzen te bewarken in welke relatie dan ook. Ik wil gewoon relaxed met iemand omgaan zonder dat ik de hele tijd op mijn hoede moet zijn. Ik wil ook niet streng zijn naar mijn vrienden. Ik wil dat mijn vrienden weten dat ik het beste met ze voor heb en dat zij dat ook met mij hebben. En anders hoef ik het niet.Stouteboel schreef: ↑25-01-2022 19:23Met borderliners heb ik ook veel negatieve ervaringen gehad. Een vriendschap met een borderliner heb ik wel en dat werkt al heel lang goed. Ik merk dat het voor mij en voor hem belangrijk is dat ik een bepaalde afstand bewaar en me terugtrek als hij in zo'n bui dreigt te vervallen. Op een bepaalde manier ben ik een beetje streng: "Nou ophouden jij, anders ga ik nu weg. Dan zie ik je over een poosje wel weer."
Dat werkt tussen mij en betreffende vriend goed. Er is trouwens geen sprake van een liefdesrelatie, in dat geval zou ik knettergek van hem worden.
Maar als vrienden werkt het uitstekend. We hebben een leuke vriendschap, borderliners hebben vaak de gekste verhalen te vertellen. Ze doen dingen die beslist op het randje zijn. Ik geef er altijd wel eerlijke feedback op, vaak zo van: "Doe dat nou niet man!"
Mensen met borderline hebben altijd ook veel leuke eigenschappen en in een vriendschap kun je daar wel degelijk van genieten. Belangrijk is dat je je nooit laat meeslepen. Zou je dat wel doen dan kan het dat iemand een grip op je krijgt die jij niet wilt.
En waar hij of zij zelf ook totaal niet bij gebaat is.
Ik heb een vriendschap gehad van jaren en jaren met een vrouw met borderline. Ik was super gek op haar als vrienden (wat ik was haar beste vriendin, niemand begreep haar zo goed als ik blabla en andere bullshit) maar uiteindelijk ging ik mezelf in allerlei bochten wringen en was er nog altijd drama. En dan lag dan altijd aan mij en elk zelfinzicht ontbrak. Dan maakte ze me weer eens voor van alles uit en als ik daar op wilde reageren dan was ik weer een paar weken geblokkeerd. Of ik zei iets wat zij met haar maffe denkwijze weer eens verkeerd opvatte en dan kreeg ik echt hele boekwerken aan tekst via de app over wat er allemaal mis was met mij.
En ja nu weet ik wat ik anders had kunnen doen. Grenzen stellen. Niet reageren en niet op drama ingaan. Maar ik heb daar gewoon geen zin in. Ik geniet van mijn rustige dramavrije leven en ik wil alleen mensen in mijn leven waarbij het geen moeite kost om de relatie dramavrij te houden. Ik vind mezelf en mijn eigenwaarde en mijn rust belangrijker dan wat een eventuele vriendschap op zou kunnen leveren. En ja dat js misschien egoïstisch. Maar ik vind het niet erg om in dat opzicht egoïstisch te zijn. Anderen altijd voor mezelf laten gaan heeft ook nog nooit veel opgeleverd.
