Relaties
alle pijlers
Vriendschap met blokkade
zondag 1 mei 2022 om 14:59
Sinds een aantal jaren gaan wij om met mensen die van kennis naar een vriendschap is gegaan. Wij zijn veertigers en zij zijn vijftigers. Onze kinderen nog best jong, die van hen allemaal getrouwd, uitwonend, 4 kleinkinderen in totaal. Nu is er een probleem voor mij dat me eigenlijk al voor langere tijd bezig houdt en wat voor mij een blokkade vormt in een verdieping van de vriendschap. Ik plaats dit bericht omdat ik me afvraag of mensen zich hierin herkennen of tips hebben om bepaalde dingen van me af te zetten.
Het gaat namelijk om normen en waarden. De man van het bevriende stel is 18 jaar geleden afgekeurd. Hij benoemd dit vaak. Heeft een lichte vorm van MS. Hij praat erover alsof hij er blij mee is dat "ze" nu niet meer achter hem aanzitten en dat hij nu een prima inkomen heeft. Ik moet erop vertrouwen dat de afkeuring gegrond is maar hij kan verder eigenlijk wel alles doen. Eigenlijk is hij altijd aan het klussen bij de kinderen of bij hem thuis. Werken als buschauffeur ging niet meer. Zijn vrouw werkt in het ziekenhuis en is nu sinds decemeber ziekgemeld. Ook zij laat blijken het wel prima te vinden zo. Ze gaat eens per 2 weken op gesprek bij een therapeut. Ondertussen een week op vakantie geweest en dit bewust niet gemeld bij de werkgever. Zij past eigenlijk iedere dag op de kleinkinderen en gaat met man mee om meubels te kopen, pakken de tuin aan etc. "Ik heb helemaal geen tijd om te werken" zegt ze wel eens. Ook zijn ze bewust aan het liegen tegen een inspecteur voor hondenbelasting, omdat ze het belachelijk vinden te moeten betalen voor een hond. Een kleinigheid maar deze instelling staat me steeds meer tegen. Wij zijn misschien wat meer de brave burger, werken beiden fulltime en bijna fulltime. Ziek is ziek maar ik bij hen beiden het idee dat ze wel zouden kunnen werken.
Ik zou zelf mijn werkgever niet zo kunnen belazeren, voelt niet goed. Zijn dit nu gewoon grote verschillen tussen ons die ik maar moet proberen te vergeten als we elkaar zien? Mijn man kan het wat makkelijker loslaten al snapt hij het ook niet zo goed.
Het gaat namelijk om normen en waarden. De man van het bevriende stel is 18 jaar geleden afgekeurd. Hij benoemd dit vaak. Heeft een lichte vorm van MS. Hij praat erover alsof hij er blij mee is dat "ze" nu niet meer achter hem aanzitten en dat hij nu een prima inkomen heeft. Ik moet erop vertrouwen dat de afkeuring gegrond is maar hij kan verder eigenlijk wel alles doen. Eigenlijk is hij altijd aan het klussen bij de kinderen of bij hem thuis. Werken als buschauffeur ging niet meer. Zijn vrouw werkt in het ziekenhuis en is nu sinds decemeber ziekgemeld. Ook zij laat blijken het wel prima te vinden zo. Ze gaat eens per 2 weken op gesprek bij een therapeut. Ondertussen een week op vakantie geweest en dit bewust niet gemeld bij de werkgever. Zij past eigenlijk iedere dag op de kleinkinderen en gaat met man mee om meubels te kopen, pakken de tuin aan etc. "Ik heb helemaal geen tijd om te werken" zegt ze wel eens. Ook zijn ze bewust aan het liegen tegen een inspecteur voor hondenbelasting, omdat ze het belachelijk vinden te moeten betalen voor een hond. Een kleinigheid maar deze instelling staat me steeds meer tegen. Wij zijn misschien wat meer de brave burger, werken beiden fulltime en bijna fulltime. Ziek is ziek maar ik bij hen beiden het idee dat ze wel zouden kunnen werken.
Ik zou zelf mijn werkgever niet zo kunnen belazeren, voelt niet goed. Zijn dit nu gewoon grote verschillen tussen ons die ik maar moet proberen te vergeten als we elkaar zien? Mijn man kan het wat makkelijker loslaten al snapt hij het ook niet zo goed.
maandag 2 mei 2022 om 13:27
Besef vooral goed dat jij niet in hun hoofden of lijf kan kijken.
MS is geen griepje dat na een paar weken over gaat. Je ziet niet of hij in de avond na een dag zich nuttig maken als een dood vogeltje op de bank ligt omdat hij niet meer kan. Afgekeurd zijn betekent niet dat je de hele dag nutteloos voor je uit moet kijken.
En wat er bij de vrouw speelt weet ik niet, maar ook daar kan je niet in haar hoofd kijken. Oppassen is echt wat anders dan in een ziekenhuis werken. Of in de tuin werken.
Sommige mensen spelen graag mooi weer tegenover anderen. Weer anderen klagen de hele dag over hoe ziek ze zijn. En weer anderen gaan door totdat ze echt niet meer kunnen.
Besef vooral dat jij niet weet wat ze echt doormaken. Dat maakt het misschien makkelijker om er mee om te gaan.
MS is geen griepje dat na een paar weken over gaat. Je ziet niet of hij in de avond na een dag zich nuttig maken als een dood vogeltje op de bank ligt omdat hij niet meer kan. Afgekeurd zijn betekent niet dat je de hele dag nutteloos voor je uit moet kijken.
En wat er bij de vrouw speelt weet ik niet, maar ook daar kan je niet in haar hoofd kijken. Oppassen is echt wat anders dan in een ziekenhuis werken. Of in de tuin werken.
Sommige mensen spelen graag mooi weer tegenover anderen. Weer anderen klagen de hele dag over hoe ziek ze zijn. En weer anderen gaan door totdat ze echt niet meer kunnen.
Besef vooral dat jij niet weet wat ze echt doormaken. Dat maakt het misschien makkelijker om er mee om te gaan.
maandag 2 mei 2022 om 13:43
Eigenlijk ook hier wel mee eens.LuciFee2022 schreef: ↑02-05-2022 13:40Ik zou lekker die vriendschap afkappen. Ze kunnen wel betere vrienden gebruiken. Je kijkt op ze neer en je denkt dat ze de boel flessen. Dat is geen basis voor een vriendschap.
Er is al zoveel stigma omtrent ziektes die niet per direct zichtbaar zijn.
maandag 2 mei 2022 om 14:05
Dit heeft niks met stigma te maken... Oké, dat bestaat ook, maar dat is niet wat TO omschrijft. Het lijkt erop alsof deze vrienden ermee koketteren dat ze het voor zichzelf goed hebben geregeld zo. Dat kan een houding zijn, dus je moet er voorzichtig mee zijn. Maar als dat niet zo is (en in een vriendschap ben je daar al snel achter), dan zou ik er ook slecht tegen kunnen. Zeker als je zelf (ook) een druk leven hebt met jonge kinderen en een (bijna) fulltime baan, gaat het wringen wanneer je vrienden zo zelfzuchtig zijn. Een vriendschap terwijl je normen zo uiteen lopen is dan al bijna niet te doen. Je zit tijdens zo'n gesprek dan toch te oordelen... of je het nou wil of niet.
Je weet dat het gebeurt, maar ik wil het eigenlijk niet weten. En ik zou er zeker niet bovenop willen zitten. Noem het 'neerkijken', dat zal het dan wel zijn... de kift, tja, ergens misschien ook. Ik wil het liever uitleggen als 'uitgaan van het goede van de mens'.
Je weet dat het gebeurt, maar ik wil het eigenlijk niet weten. En ik zou er zeker niet bovenop willen zitten. Noem het 'neerkijken', dat zal het dan wel zijn... de kift, tja, ergens misschien ook. Ik wil het liever uitleggen als 'uitgaan van het goede van de mens'.
maandag 2 mei 2022 om 14:32
Ik ga er altijd vanuit dat het toch wel echt/serieus is als professionals dat zo hebben beoordeeld. Ik kan me echter wel voorstellen dat het vaak 'koketteren' ermee je wat stoort, maar vaak heeft dat dan met onszelf te maken, en dat we het bv zelf erg druk hebben.
Bij ons in de buurt wonen ook 2 jonge mensen die afgekeurd zijn, en echt wel klachten hebben, die niet altijd zichtbaar zijn.
De man houdt er echter van om wat stoer te doen, of wat neerbuigend, dat hij lig geen 'loonslaaf' meer is, en dat soort dingen. Vind ik ook wat irritant en neerbuigend, maar misschien is een deel van mij ook wel jaloers? Dat ik het erg druk heb met een baan en 2 jonge kinderen, en zij alle tijd hebben voor hun zoontje.
Maar ik zou never nooit willen ruilen, omdat ik dan klachten zou hebben en mijn werk nooit meer zou kunnen doen.
Maar als je merkt dat dit je zo dwarszit, dan de vriendschap niet meer voortzetten lijkt mij. Hun situatie is zoals ie is, en je kunt ze ook niet vragen om wat 'bescheidener' te doen.
Bij ons in de buurt wonen ook 2 jonge mensen die afgekeurd zijn, en echt wel klachten hebben, die niet altijd zichtbaar zijn.
De man houdt er echter van om wat stoer te doen, of wat neerbuigend, dat hij lig geen 'loonslaaf' meer is, en dat soort dingen. Vind ik ook wat irritant en neerbuigend, maar misschien is een deel van mij ook wel jaloers? Dat ik het erg druk heb met een baan en 2 jonge kinderen, en zij alle tijd hebben voor hun zoontje.
Maar ik zou never nooit willen ruilen, omdat ik dan klachten zou hebben en mijn werk nooit meer zou kunnen doen.
Maar als je merkt dat dit je zo dwarszit, dan de vriendschap niet meer voortzetten lijkt mij. Hun situatie is zoals ie is, en je kunt ze ook niet vragen om wat 'bescheidener' te doen.
maandag 2 mei 2022 om 14:55
Bedankt voor de reacties. Ik kijk niet op ze neer. Ik probeer het te begrijpen. Juist ook omdat ik weet dat mensen een masker kunnen hebben etc. en ik niet wil oordelen.
Ik weet zelf redelijk wat van bepaalde ziektebeelden, trauma's etc. De uitleg die ze me geeft klopt niet, ook niet icm een half jaar niet kunnen werken, ze showt er inderdaad mee dat ze nu alle tijd hebben voor de kleintjes en het huis. En ach, de hypotheek is toch al betaald.
Ik ken meerdere mensen met MS, excuses als mijn omschrijving de ziekte minder erg laat lijken. Hij heeft het nu zo'n 20 jaar en kan lopen en zijn handen gebruiken etc. Ook in de avonden gaan ze beide gewoon op bezoek, verjaardagen, krijgen bezoek, klussen etc. Ik zie geen MS beeld en ik zie ze zeker 2 keer per week eventjes. Het toekomstbeeld zal niet rooskleurig zijn en dat vind ik oprecht naar, zo jong.
Jaloers kan ik het ook niet noemen, ik wil niet ruilen. Het stoort me dat ze best wel tegen de overheid "aantrappen" n belasting betalen voor een hond onnodig vinden, gemeente is slecht, etc.
Ik wil een vriendschap niet zomaar stoppen maar het gaat me nu even teveel tegen de haren in.
Ik weet zelf redelijk wat van bepaalde ziektebeelden, trauma's etc. De uitleg die ze me geeft klopt niet, ook niet icm een half jaar niet kunnen werken, ze showt er inderdaad mee dat ze nu alle tijd hebben voor de kleintjes en het huis. En ach, de hypotheek is toch al betaald.
Ik ken meerdere mensen met MS, excuses als mijn omschrijving de ziekte minder erg laat lijken. Hij heeft het nu zo'n 20 jaar en kan lopen en zijn handen gebruiken etc. Ook in de avonden gaan ze beide gewoon op bezoek, verjaardagen, krijgen bezoek, klussen etc. Ik zie geen MS beeld en ik zie ze zeker 2 keer per week eventjes. Het toekomstbeeld zal niet rooskleurig zijn en dat vind ik oprecht naar, zo jong.
Jaloers kan ik het ook niet noemen, ik wil niet ruilen. Het stoort me dat ze best wel tegen de overheid "aantrappen" n belasting betalen voor een hond onnodig vinden, gemeente is slecht, etc.
Ik wil een vriendschap niet zomaar stoppen maar het gaat me nu even teveel tegen de haren in.
maandag 2 mei 2022 om 14:58
Nou ja, dan geloof je ze dus gewoon niet. Dat mag. Er zijn vast ook mensen die de boel flessen.Eef_deboer schreef: ↑02-05-2022 14:55Bedankt voor de reacties. Ik kijk niet op ze neer. Ik probeer het te begrijpen. Juist ook omdat ik weet dat mensen een masker kunnen hebben etc. en ik niet wil oordelen.
Ik weet zelf redelijk wat van bepaalde ziektebeelden, trauma's etc. De uitleg die ze me geeft klopt niet, ook niet icm een half jaar niet kunnen werken, ze showt er inderdaad mee dat ze nu alle tijd hebben voor de kleintjes en het huis. En ach, de hypotheek is toch al betaald.
Ik ken meerdere mensen met MS, excuses als mijn omschrijving de ziekte minder erg laat lijken. Hij heeft het nu zo'n 20 jaar en kan lopen en zijn handen gebruiken etc. Ook in de avonden gaan ze beide gewoon op bezoek, verjaardagen, krijgen bezoek, klussen etc. Ik zie geen MS beeld en ik zie ze zeker 2 keer per week eventjes. Het toekomstbeeld zal niet rooskleurig zijn en dat vind ik oprecht naar, zo jong.
Jaloers kan ik het ook niet noemen, ik wil niet ruilen. Het stoort me dat ze best wel tegen de overheid "aantrappen" n belasting betalen voor een hond onnodig vinden, gemeente is slecht, etc.
Ik wil een vriendschap niet zomaar stoppen maar het gaat me nu even teveel tegen de haren in.
Maar waarom wil je dan de vriendschap in stand houden, dat snap ik niet.
Dan kun je beter uitspreken dat je ze niet gelooft en dat het je stoort, dan kunnen ook zij bepalen of ze nog vrienden willen zijn.
maandag 2 mei 2022 om 15:04
Ik had het ook liever anders gezien. Daarom hier ook een berichtje omdat het me bezig blijft houden.
Andersom wil ik van vrienden ook dat ze me geloven en steunen. Dat steunen probeer ik maar ik ben het niet eens met de uitspraken en het niet melden van je vakantie. De hondenbelasting niet betalen, als dat een anders was dan zou ik denken, wordt gelukkig met die paar tientjes die je ermee bespaart maar dit past niet bij ons.
Andersom wil ik van vrienden ook dat ze me geloven en steunen. Dat steunen probeer ik maar ik ben het niet eens met de uitspraken en het niet melden van je vakantie. De hondenbelasting niet betalen, als dat een anders was dan zou ik denken, wordt gelukkig met die paar tientjes die je ermee bespaart maar dit past niet bij ons.
maandag 2 mei 2022 om 15:06
Je weet het niet, dat is waar het om gaat. Ik ken ook een gezin waarbij vader mid 30 arbeidsongeschikt werd (op zich geen discussie, ik ken de achtergrond en kon echt niet meer werken). Moeder kreeg op haar 40e kanker. Genezen, maar ook volledig arbeidsongeschikt (en de ziekte tot op de dag van vandaag gelukkig nooit teruggekomen, inmiddels 30 jaar verder).
Van buitenaf bezien snap ik dat men zou zeggen dat daar iets niet klopt. En ik denk ook best dat het bij moeder een mentaal iets is (fysiek is er in ieder geval geen enkele aanleiding).
Maar uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee door het negatief te bezien.
Van buitenaf bezien snap ik dat men zou zeggen dat daar iets niet klopt. En ik denk ook best dat het bij moeder een mentaal iets is (fysiek is er in ieder geval geen enkele aanleiding).
Maar uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee door het negatief te bezien.
maandag 2 mei 2022 om 15:12
Als je het echt wil begrijpen zou je met ze in gesprek kunnen gaan om het te kunnen begrijpen. Niet op een verwijtende toon, maar oprecht geïnteresseerd. Wellicht willen ze je dan wel vertellen waarom ze over bepaalde dingen anders denken dan jij.
En dat van die hondenbelasting snap ik van hun kant ook nog wel. Gelukkig hebben ze die hier afgeschaft.
En dat van die hondenbelasting snap ik van hun kant ook nog wel. Gelukkig hebben ze die hier afgeschaft.
maandag 2 mei 2022 om 15:16
Dus omdat hij dan kan lopen en zijn handen kan gebruiken neem jij aan dat hij dat altijd kan?Eef_deboer schreef: ↑02-05-2022 14:55
Ik ken meerdere mensen met MS, excuses als mijn omschrijving de ziekte minder erg laat lijken. Hij heeft het nu zo'n 20 jaar en kan lopen en zijn handen gebruiken etc. Ook in de avonden gaan ze beide gewoon op bezoek, verjaardagen, krijgen bezoek, klussen etc. Ik zie geen MS beeld en ik zie ze zeker 2 keer per week eventjes. Het toekomstbeeld zal niet rooskleurig zijn en dat vind ik oprecht naar, zo jong.
Ik zou deze vriendschap afkappen, jullie hebben er allemaal niks aan.
maandag 2 mei 2022 om 15:20
Andersom hebben die mensen ook niets aan al die oordelen.
Het zijn het soort mensen dat altijd net iets te veel vertelt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 2 mei 2022 om 15:37
Flashy, laten we het erop houden dat ik wel weet en zie en door veel contact precies weet wat ze allemaal ondernemen. Klussen, oppassen, nog meer klussen bij kinderen, vakanties, wandelingen op vakantie. De andere persoon die ik ken met MS kan dit niet.
De diagnose zal er zijn en hij is een paar keer in het ziekenhuis geweest voor onderzoek dus dat trek ik niet in twijfel. Wel de vraag of hij er niet mee kan werken, wat voor werk dan ook, vrijwillig of op een kantoor.
De diagnose zal er zijn en hij is een paar keer in het ziekenhuis geweest voor onderzoek dus dat trek ik niet in twijfel. Wel de vraag of hij er niet mee kan werken, wat voor werk dan ook, vrijwillig of op een kantoor.
maandag 2 mei 2022 om 15:38
Ik snap je dilemma wel. Ik ken verschillende mensen die zijn afgekeurd, ook vanuit mijn vorige werk.
Mensen die niet kunnen werken en ervoor kiezen te doen alsof ze daar trots op zijn (ik geniet tenminste van het leven, voor mij nooit meer om 7 uur op voor een hongerloontje!). En mensen die graag de voordelen benadrukken van afgekeurd zijn en positief in het leven staan. Zo geven ze zichzelf ook een houding in sociale omgevingen.
Mensen die niet kunnen werken en zich daarvoor schamen of het niet kunnen of willen accepteren (die proberen te verhullen dat ze ziek zijn, overdag 'gewoon' meedoen, in de avond kapot op de bank). De omgeving denkt dat ze alles kunnen, maar dat is niet zo.
Mensen die ziek zijn en het daar erg moeilijk mee hebben. Of die zeggen waar het op staat en toch nog doen wat ze kunnen.
Mensen die afgekeurd zijn, maar niet (meer) ziek zijn. Ik ken iemand die op zijn 22e een psychose heeft gehad, daarvan totaal in de war was, is behandeld en nu - op zijn 45e - nog in de Wajong zit. Zelf aangeeft al 20 jaar nergens last meer van te hebben, maar 'je moet geen slapende honden wakker maken' bij de uitkeringsverstrekker. Ik heb me wel eens afgevraagd of hij bij de eerste groep hoorde, maar volgens zijn vrouw niet en zij is ook van hem gescheiden mede om die reden (niet willen maar wel kunnen werken.)
En ooit had ik een buurman die vertelde afgekeurd te zijn op zijn rug en die de hele buurt hielp verhuizen, want hij had toch niks beters te doen. Het kan best zijn dat hij eigenlijk ergens anders om afgekeurd was en dat hij dat niet wilde delen, maar rugklachten waren het zeker niet. Het zijn wel altijd mensen die al lang geleden afgekeurd zijn (meer dan 20 jaar).
De laatste figuren zijn de mensen die het verpesten voor de rest. Zij zorgen ervoor dat mensen die afgekeurd zijn vaak kritisch worden bekeken.
Overigens was mijn moeder ook afgekeurd. Zij deed 3 dagen per week vrijwilligerswerk en dat vond iedereen geweldig van haar, maar ik zag dat het eigenlijk veel te veel was en dat ze het vooral deed om zich nog nuttig te voelen en zich niet te hoeven verantwoorden naar de buitenwereld.
Dus tsja, ik denk dat de meeste mensen terecht in de ziektewet zitten, maar dat je niet kunt uitsluiten dat er altijd een paar mensen door de mazen van de wet kruipen. Je kunt dus ook niet uitsluiten dat jouw vrienden daarbij horen. Als je dat zeker wilt weten, kun je ze ernaar vragen. Dan kun je er daarna voor kiezen om vrienden te blijven, of niet.
Mensen die niet kunnen werken en ervoor kiezen te doen alsof ze daar trots op zijn (ik geniet tenminste van het leven, voor mij nooit meer om 7 uur op voor een hongerloontje!). En mensen die graag de voordelen benadrukken van afgekeurd zijn en positief in het leven staan. Zo geven ze zichzelf ook een houding in sociale omgevingen.
Mensen die niet kunnen werken en zich daarvoor schamen of het niet kunnen of willen accepteren (die proberen te verhullen dat ze ziek zijn, overdag 'gewoon' meedoen, in de avond kapot op de bank). De omgeving denkt dat ze alles kunnen, maar dat is niet zo.
Mensen die ziek zijn en het daar erg moeilijk mee hebben. Of die zeggen waar het op staat en toch nog doen wat ze kunnen.
Mensen die afgekeurd zijn, maar niet (meer) ziek zijn. Ik ken iemand die op zijn 22e een psychose heeft gehad, daarvan totaal in de war was, is behandeld en nu - op zijn 45e - nog in de Wajong zit. Zelf aangeeft al 20 jaar nergens last meer van te hebben, maar 'je moet geen slapende honden wakker maken' bij de uitkeringsverstrekker. Ik heb me wel eens afgevraagd of hij bij de eerste groep hoorde, maar volgens zijn vrouw niet en zij is ook van hem gescheiden mede om die reden (niet willen maar wel kunnen werken.)
En ooit had ik een buurman die vertelde afgekeurd te zijn op zijn rug en die de hele buurt hielp verhuizen, want hij had toch niks beters te doen. Het kan best zijn dat hij eigenlijk ergens anders om afgekeurd was en dat hij dat niet wilde delen, maar rugklachten waren het zeker niet. Het zijn wel altijd mensen die al lang geleden afgekeurd zijn (meer dan 20 jaar).
De laatste figuren zijn de mensen die het verpesten voor de rest. Zij zorgen ervoor dat mensen die afgekeurd zijn vaak kritisch worden bekeken.
Overigens was mijn moeder ook afgekeurd. Zij deed 3 dagen per week vrijwilligerswerk en dat vond iedereen geweldig van haar, maar ik zag dat het eigenlijk veel te veel was en dat ze het vooral deed om zich nog nuttig te voelen en zich niet te hoeven verantwoorden naar de buitenwereld.
Dus tsja, ik denk dat de meeste mensen terecht in de ziektewet zitten, maar dat je niet kunt uitsluiten dat er altijd een paar mensen door de mazen van de wet kruipen. Je kunt dus ook niet uitsluiten dat jouw vrienden daarbij horen. Als je dat zeker wilt weten, kun je ze ernaar vragen. Dan kun je er daarna voor kiezen om vrienden te blijven, of niet.
maandag 2 mei 2022 om 15:47
Soms wil je er dan gewoon even je ei over kwijt, bij iemand verder weg kan ik het makkelijker los laten. Een opmerking die jij beschrijft zou hij ook kunnen maken. Heel naar dat de kijk op mensen waar de vork anders in de steel zit hierdoor verandert. Het kan een houding zijn, maar inmiddels gaan we al zolang met elkaar om dat je zou denken dat een houding middels dergelijke opmerkingen niet meer nodig is.
Niet willen werken is het dan, en het inkomen dat hij nu heeft is prachtig. Ik kan me niet voorstellen dat zij dezelfde kant op wil. Dat je terwijl het niet hoeft dan op jonge leeftijd al allebei thuis gaat zitten.
Niet willen werken is het dan, en het inkomen dat hij nu heeft is prachtig. Ik kan me niet voorstellen dat zij dezelfde kant op wil. Dat je terwijl het niet hoeft dan op jonge leeftijd al allebei thuis gaat zitten.
maandag 2 mei 2022 om 15:50
Die vraag is door het UWV beantwoord, door een verzekeringsarts die 4 jaar een universitaire studie tot basisarts heeft gevolgd en 4 jaar een specialisatie tot verzekeringsarts plus waarschijnlijk een arbeidsdeskundige met een erkende post HBO opleiding.Eef_deboer schreef: ↑02-05-2022 15:37. Wel de vraag of hij er niet mee kan werken, wat voor werk dan ook, vrijwillig of op een kantoor.
Dus twee professionals die er samen 10 jaar langer er voor gestudeerd hebben om een hier een oordeel over te kunnen geven dan jij.
Met vrijwilligerswerk (ook niet verplicht het heet tenslotte vrijwillig) hef je geen uitkering op en de meeste buschauffeurs hebben niet de juiste papieren om zo aangenomen te worden in een administratieve baan, volgens mij ben je jaloers op al die vrije tijd.
Best wel hypocriet om in hun gezicht aardig te doen en om achter hun rug zo te lopen oordelen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 2 mei 2022 om 16:19
Ik weet ook dat het is beoordeeld door professionals, daar moet ik ook op vertrouwen.
Jaloers op de vrije tijd? Moet ik dat zijn terwijl hij ziek is?
Ik wil mezelf graag een spiegel voor houden en post daarom hier, voor feedback. Maar ik denk niet dat dit jaloezie is...
Gelukkig zijn dit niet de enige vrienden die we hebben. Ik heb dit probleem met anderen ook niet.
Dat ze op die vlakken anders zijn is misschien waarom het voor mij niet verder zal gaan dan dit, qua vriendschap.
Jaloers op de vrije tijd? Moet ik dat zijn terwijl hij ziek is?
Ik wil mezelf graag een spiegel voor houden en post daarom hier, voor feedback. Maar ik denk niet dat dit jaloezie is...
Gelukkig zijn dit niet de enige vrienden die we hebben. Ik heb dit probleem met anderen ook niet.
Dat ze op die vlakken anders zijn is misschien waarom het voor mij niet verder zal gaan dan dit, qua vriendschap.
maandag 2 mei 2022 om 16:20
Ik weet ook dat het is beoordeeld door professionals, daar moet ik ook op vertrouwen.
Jaloers op de vrije tijd? Moet ik dat zijn terwijl hij ziek is?
Ik wil mezelf graag een spiegel voor houden en post daarom hier, voor feedback. Maar ik denk niet dat dit jaloezie is...
Gelukkig zijn dit niet de enige vrienden die we hebben. Ik heb dit probleem met anderen ook niet.
Dat ze op die vlakken anders zijn is misschien waarom het voor mij niet verder zal gaan dan dit, qua vriendschap.
Jaloers op de vrije tijd? Moet ik dat zijn terwijl hij ziek is?
Ik wil mezelf graag een spiegel voor houden en post daarom hier, voor feedback. Maar ik denk niet dat dit jaloezie is...
Gelukkig zijn dit niet de enige vrienden die we hebben. Ik heb dit probleem met anderen ook niet.
Dat ze op die vlakken anders zijn is misschien waarom het voor mij niet verder zal gaan dan dit, qua vriendschap.
