Relaties
alle pijlers
Hij weet niet of hij ooit wil samenwonen
woensdag 18 mei 2022 om 10:02
Ik loop momenteel vast en hoop uit eventuele reacties iets te kunnen halen waar ik iets mee kan.
Mijn vriend en ik zijn beide 40-ers, kennen elkaar ruim 3,5 jaar en zijn een aantal jaren geleden allebei gescheiden. We hebben hebben beide kinderen uit een vorige huwelijk die bij ons wonen en hebben een LAT-relatie.
Voor mij is het hebben van een Lat-relatie voor nu prima, zolang we allebei kinderen bij ons hebben wonen ben ik er tegenstander van deze überhaupt samen onder een dak te plaatsen. Wel heb ik voor mezelf heel duidelijk voor ogen niet voor altijd alleen te willen blijven wonen en wil ik met zekerheid op termijn weer met iemand samen gaan wonen. Dat is voor mij een heel duidelijke toekomstwens.
Nu heeft mijn vriend echter onlangs de uitspraak gedaan niet te weten of hij nog wel ooit wil gaan samenwonen. Hij is erg op zijn vrijheid gesteld en het beangstigend hem dat het mis kan gaan, waardoor hij (net als tijdens zijn scheiding) zaken kwijt kan raken.
Ik wil hem niet zomaar kwijt, maar ik ben wel bang dat onze behoeftes op termijn (over enkele jaren) niet gaan matchen, waardoor we dan alsnog uit elkaar gaan en ik (een stuk ouder) opnieuw kan beginnen om mijn basiswens alsnog te vervullen.
Daarnaast ben ik bang dat dit ons tussentijds in de weg gaat staan gezien het voor mij veel onzekerheid en wat onrust met zich mee brengt.
Wat te doen als aan de voorkant al blijkt dat behoeftes mogelijk zover uiteen liggen?
Garanties zijn er in welk geval nooit en ik ben erg op hem gesteld. Een voor mij belangrijke toekomstwens staat intussen op losse schroeven althans met hem. en ik blijf er over piekeren..
Ik ben benieuwd naar input..
Mijn vriend en ik zijn beide 40-ers, kennen elkaar ruim 3,5 jaar en zijn een aantal jaren geleden allebei gescheiden. We hebben hebben beide kinderen uit een vorige huwelijk die bij ons wonen en hebben een LAT-relatie.
Voor mij is het hebben van een Lat-relatie voor nu prima, zolang we allebei kinderen bij ons hebben wonen ben ik er tegenstander van deze überhaupt samen onder een dak te plaatsen. Wel heb ik voor mezelf heel duidelijk voor ogen niet voor altijd alleen te willen blijven wonen en wil ik met zekerheid op termijn weer met iemand samen gaan wonen. Dat is voor mij een heel duidelijke toekomstwens.
Nu heeft mijn vriend echter onlangs de uitspraak gedaan niet te weten of hij nog wel ooit wil gaan samenwonen. Hij is erg op zijn vrijheid gesteld en het beangstigend hem dat het mis kan gaan, waardoor hij (net als tijdens zijn scheiding) zaken kwijt kan raken.
Ik wil hem niet zomaar kwijt, maar ik ben wel bang dat onze behoeftes op termijn (over enkele jaren) niet gaan matchen, waardoor we dan alsnog uit elkaar gaan en ik (een stuk ouder) opnieuw kan beginnen om mijn basiswens alsnog te vervullen.
Daarnaast ben ik bang dat dit ons tussentijds in de weg gaat staan gezien het voor mij veel onzekerheid en wat onrust met zich mee brengt.
Wat te doen als aan de voorkant al blijkt dat behoeftes mogelijk zover uiteen liggen?
Garanties zijn er in welk geval nooit en ik ben erg op hem gesteld. Een voor mij belangrijke toekomstwens staat intussen op losse schroeven althans met hem. en ik blijf er over piekeren..
Ik ben benieuwd naar input..
stella506 wijzigde dit bericht op 19-05-2022 01:39
12.18% gewijzigd
donderdag 19 mei 2022 om 06:59
Je maakt het nogal groot.
Hij heeft "onlangs een uitspraak gedaan" waarbij hij, zoals je zelf aangeeft, vooral een zorg uitspreekt. Hij stelde zich kwetsbaar op.
Nu wil jij al met een ultimatum komen. Ik denk dat je verlagingsangst geactiveerd is, met excuses voor de therapeutentaal.
Pas op met samenwonen als een basisbehoefte benoemen. Dat is het niet. Welke behoefte zit er voor jou aan gekoppeld? Misschien veiligheid, zekerheid?
Durf jij je ook kwetsbaar op te stellen? In plaats van harde conclusies en ultimatums lijkt me dat beter voor je relatie.
Hij heeft "onlangs een uitspraak gedaan" waarbij hij, zoals je zelf aangeeft, vooral een zorg uitspreekt. Hij stelde zich kwetsbaar op.
Nu wil jij al met een ultimatum komen. Ik denk dat je verlagingsangst geactiveerd is, met excuses voor de therapeutentaal.
Pas op met samenwonen als een basisbehoefte benoemen. Dat is het niet. Welke behoefte zit er voor jou aan gekoppeld? Misschien veiligheid, zekerheid?
Durf jij je ook kwetsbaar op te stellen? In plaats van harde conclusies en ultimatums lijkt me dat beter voor je relatie.
donderdag 19 mei 2022 om 11:41
donderdag 19 mei 2022 om 12:48
Lastig.
Ik lat nu 4,5 jaar en zou écht niet anders willen, ik zie eigenlijk samenwoontechnisch alleen maar nadelen maar goed, dat is je vraag niet.
Als ik het goed begrijp wil je hem 1,5-2 jaar de kans geven om duidelijkheid te verschaffen in deze kwestie. Maar hoe doe je dat dan, maak je de verkering alsnog uit als hij tóch niet wenst te samenwonen? En ga je dan een (hopelijk) heel erg leuke relatie verbreken omdat zaken niet op jouw manier gaan? Over 1,5-2 jaar zit je dieper verklonken dan nu, heb je samen je kennissenkring uitgebreid en een leven samen opgebouwd. Zo jammer om dat op te geven, vind ik dan .
En het is maar zeer de vraag of je dan nog een verse meneer gaat vinden die minstens net zo leuk is en wél wil samenwonen.
Dan kun je beter nu de stekker eruit halen denk ik.
Ik lat nu 4,5 jaar en zou écht niet anders willen, ik zie eigenlijk samenwoontechnisch alleen maar nadelen maar goed, dat is je vraag niet.
Als ik het goed begrijp wil je hem 1,5-2 jaar de kans geven om duidelijkheid te verschaffen in deze kwestie. Maar hoe doe je dat dan, maak je de verkering alsnog uit als hij tóch niet wenst te samenwonen? En ga je dan een (hopelijk) heel erg leuke relatie verbreken omdat zaken niet op jouw manier gaan? Over 1,5-2 jaar zit je dieper verklonken dan nu, heb je samen je kennissenkring uitgebreid en een leven samen opgebouwd. Zo jammer om dat op te geven, vind ik dan .
En het is maar zeer de vraag of je dan nog een verse meneer gaat vinden die minstens net zo leuk is en wél wil samenwonen.
Dan kun je beter nu de stekker eruit halen denk ik.
.
donderdag 19 mei 2022 om 13:05
Ik heb ooit een relatie verbroken omdat hij geen kinderen wilde en ik wel. Dat noem ik een basisbehoefte maar niet willen samenwonen snap ik ook wel van zijn kant als hij bij zijn scheiding alles is kwijtgeraakt. Dat wil je niet nog een keer. Maar, het is al eerder gevraagd, over hoeveel jaar zijn jullie kinderen ongeveer het huis uit? Als dit over 2 jaar is dan is het wel wat anders dan dat je nog 10 jaar of langer moet wachten.
donderdag 19 mei 2022 om 13:14
Ja, doei ! Als mijn vriend mij zo’n ultimatum zou stellen dan zou ik het zelf onmiddellijk uitmaken. Je gaat toch geen 2 jaar investeren in een relatie als je weet dat je partner daarna de stekker eruit trekt als je niet voldoet aan de eisen ?
Ik ben het eens met schrijvers die zeggen dat het allemaal wel heel zakelijk klinkt. Wat is nu het belangrijkste ? Een leuke, lieve, fijne en aantrekkelijke partner bij wie je je thuis voelt of samenwonen ? Leuke partners liggen echt niet voor het oprapen hoor, op jouw leeftijd. Waarom lijkt dat samenwonen je zo zaligmakend ? Ik zou het loslaten en gewoon genieten van elkaar. Heb het er over een jaar of vijf nog eens over. Zorg ervoor dat het geen beladen onderwerp wordt. Wie weet hoe jullie er over een tijdje weer over denken. Je weet toch niet hoe het leven loopt.
Ik ben het eens met schrijvers die zeggen dat het allemaal wel heel zakelijk klinkt. Wat is nu het belangrijkste ? Een leuke, lieve, fijne en aantrekkelijke partner bij wie je je thuis voelt of samenwonen ? Leuke partners liggen echt niet voor het oprapen hoor, op jouw leeftijd. Waarom lijkt dat samenwonen je zo zaligmakend ? Ik zou het loslaten en gewoon genieten van elkaar. Heb het er over een jaar of vijf nog eens over. Zorg ervoor dat het geen beladen onderwerp wordt. Wie weet hoe jullie er over een tijdje weer over denken. Je weet toch niet hoe het leven loopt.
donderdag 19 mei 2022 om 15:14
Dat heeft hij letterlijk gezegd volgens de OP, dat hij bang is dat het opnieuw fout zal gaan.LuciFee2022 schreef: ↑19-05-2022 11:41Jammer dat iemand die aangeeft iets misschien niet meer te willen meteen word weggezet als iemand die angstig is.
Meestal zeggen mensen dat als ze in hun hart iets willen, maar het niet durven.
donderdag 19 mei 2022 om 15:19
Dit. Nu er geen sprake is van een kinderwens, zou ik me nu geen zorgen gaan maken over iets dat wel of niet pas over een paar jaar aan de orde is.
donderdag 19 mei 2022 om 15:23
Terwijl het samenwonen zelf toch pas over een jaar of vijf zou zijn, of begrijp ik dat verkeerd?
Jeetje to....
donderdag 19 mei 2022 om 15:25
Die indruk heb ik eigenlijk ook.
Het is toch eigenlijk niet zo verschrikkelijk belangrijk om het binnen nu en 1,5 jaar te weten als het toch pas over jaren gaat spelen? Ik snap de drang naar zekerheid (valse zekerheid nog wel, want zekerheid heb je nooit) in deze situatie niet zo goed.
donderdag 19 mei 2022 om 15:27
Nou, ik snap je eigenlijk wel. Met een afstand van 50 km ben je toch altijd aan het plannen wanneer je elkaar ziet. Spontaan samen zijn is dan gewoon wat lastiger. Ik heb hier vorig jaar of zo een topic geopend met wat er nou leuk is aan alleen wonen, want ik vond er geen bal aan eigenlijk. Inmiddels ben ik wat meer gewend. Mijn huidige vriendje woont in dezelfde stad en we kunnen dus gewoon besluiten om straks wat te gaan doen, binnen een kwartiertje ben je er zo met de fiets. Ik vind het wel ideaal eigenlijk zo. Maar als hij 50 km verderop woonde, zou ik het zeker lastiger vinden. Ik heb geen auto, dus dan wordt het snel gedoe met plannen en zo.
Dat het zakelijk over kan komen, snap ik, maar het leven is geen romantische film. Het leven gaat snel en als je nu al weet dat jullie wensen voor de toekomst niet overeenkomen, kun je beter nu afscheid nemen dan later.
Dat het zakelijk over kan komen, snap ik, maar het leven is geen romantische film. Het leven gaat snel en als je nu al weet dat jullie wensen voor de toekomst niet overeenkomen, kun je beter nu afscheid nemen dan later.
donderdag 19 mei 2022 om 15:45
Op zich begrijp ik het wel ivm de afstand dat je het op een gegeven moment wel makkelijk wilt hebben. Maar ik kan mij voorstellen dat samenwonen sowieso lastig gaat worden, want je woont ver uit elkaar. Wie verhuist dan welke kant op? Als jouw kinderen in jouw woonplaats wonen (of vlakbij) en die van hem in de zijne, dan kan ik mij ook voorstellen dat geen van tweeën wil verhuizen. In het midden wonen is ook niet altijd een optie.
Het lijkt mij dat als de kinderen straks het huis uit zijn, je sowieso meer mogelijkheden hebt zoals door de weeks bij elkaar blijven slapen. Afspreken kan ook meer spontaan omdat je niet meer met de kinderen rekening hoeft te houden.
Als ik ooit aan een nieuwe relatie begin en hij wil perse samenwonen, dan ga ik niet verder met die relatie. Net zoals wanneer bijvoorbeeld trouwen een must is. Voor sommigen zijn dat gewoon harde voorwaarden, dus als je daar anders in staat, dan is het niet de moeite waard om er in te gaan investeren.
Het lijkt mij dat als de kinderen straks het huis uit zijn, je sowieso meer mogelijkheden hebt zoals door de weeks bij elkaar blijven slapen. Afspreken kan ook meer spontaan omdat je niet meer met de kinderen rekening hoeft te houden.
Als ik ooit aan een nieuwe relatie begin en hij wil perse samenwonen, dan ga ik niet verder met die relatie. Net zoals wanneer bijvoorbeeld trouwen een must is. Voor sommigen zijn dat gewoon harde voorwaarden, dus als je daar anders in staat, dan is het niet de moeite waard om er in te gaan investeren.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 19 mei 2022 om 15:54
Nog maar eens een paar keer goed over praten lijkt me? Ik snap de zorgen van to wel. Maar blijven piekeren helpt niet. Je kunt beter gaan denken in oplossingen, of in ieder geval een concrete stappen die je kunt zetten. Heb je je zorgen geuit bij hem? Dat het veel onrust bij je teweeg brengt omdat jij wel graag wilt samenwonen op termijn? En wat vindt hij daarvan?
donderdag 19 mei 2022 om 16:20
50km vind ik wel erg ver uit elkaar. Verder ben ik wel pro latten. Als je samen geen kinderen hebt lijkt het mij ideaal. Is in de toekomst dichter bij elkaar gaan wonen wellicht wel een optie?
Hoe zag je het verder voor je eigenlijk. Jij naar hem, of hij naar jouw en qua werkafstand, vrienden, familie enzovoort.
Hoe zag je het verder voor je eigenlijk. Jij naar hem, of hij naar jouw en qua werkafstand, vrienden, familie enzovoort.
donderdag 19 mei 2022 om 23:09
Dit, het lijkt nu al een patstelling. Of je maakt het uit, of hij wordt voor een keuze gezet waar hij wellicht niet blij van wordt. Wat vind je nu echt belangrijk? Je ideaalplaatje of die hele fijne connectie die je met je vriend hebt?
vrijdag 20 mei 2022 om 09:32
vrijdag 20 mei 2022 om 18:05
Huh? Ik zie maar één persoon wiens handelen 'onhandig' is en dat is niet de vriend van TO.MariaDeJong schreef: ↑20-05-2022 17:39Op mij komt het vooral over als een verschil Venus en Mars.
Echt, ik heb ook zo een onhandig reagerende kerel en de eerste 1,5 jaar was echt vol onbegrepen gedrag. Praat er over, zonder oordeel en met open vizier waarin ook ruimte is voor jouw mening.
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
vrijdag 20 mei 2022 om 18:15
Dus hij wil niet en jij doet een voorstel om over bepaalde tijd de boel nog eens opnieuw te bekijken? Ik geloof niet dat ik het zou redden die 1,5 jaar.Stella506 schreef: ↑19-05-2022 01:11Ik ben niet eenzaam of alleen, maar ik voel wel sterk de behoefte om op termijn mijn leven met iemand te delen.
Dit zou over een jaar of 5 van belang kunnen gaan zijn.
Dat is wat ik in de toekomst nastreef. Een basisbehoefte is inderdaad wat overdreven uitgedrukt, maar het is méér dan een wens.
Dat is nu eenmaal feit, ik wil niet alleen blijven, of elkaar de rest van de tijd maar af en toe zien wanneer dat zo uitkomt.
We wonen 50 km bij elkaar vandaan.
De vraag is niet of samenwonen in het algemeen wel of niet een goed idee is, maar wat te doen als aan de voorkant al blijkt dat deze behoeftes mogelijk geheel uiteenlopen? Ik vind het niet logisch te blijven investeren in iets dat geen gewenste toekomst heeft.
Voor nu heb ik het voorstel gedaan om de komende 1,5 tot 2 jaar even aan te kijken en daarna wil ik graag van hem weten welke kant hij op wil. Ik vermoed dat het bij hem vooral angst is gezien de scheiding hem nogal een knauw heeft gegeven en als dat wat verder achter hem ligt hij daar misschien anders in gaat staan. Ik wil echter op termijn wel graag weten waar ik aan toe ben. Als hij dan nog niet weet of wil zal ik dat accepteren en de relatie verbreken in de hoop mezelf een toekomst te gunnen met iemand die wel dezelfde behoeftes heeft, hoe jammer ook..
Input blijft welkom
vrijdag 20 mei 2022 om 18:22
Elke liefdesrelatie is voorwaardelijk. Niet elke liefdesrelatie is onveilig.StardustZiggy schreef: ↑20-05-2022 09:32Ja, die redenering snap ik wel. Het komt op mij voorwaardelijk en daardoor onveilig over. Het zou mij in ieder geval triggeren en zou er minder onbevangen in zitten.
Edit: aanvulling; elke relatie is voorwaardelijk. Met uitzondering van de relatie met je kind, neem ik aan voor de meeste mensen.
