Relaties
alle pijlers
Ongevraagd advies van partner.
woensdag 12 april 2023 om 13:27
Vooraf even een klein stukje achtergrond:
Ik ben opgegroeid in een ongezonde situatie. Dit heeft veel gedaan met mijn gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen. Er is mij vaak verteld dat ik niks kan en nergens goed in ben. Inmiddels heb ik dat zelfbeeld aardig af weten te schudden. Ik ben mij er echter van bewust dat onderstaande kwestie deze onzekerheid weer boven brengt en dit mij daarom extra gevoelig maakt.
Mede daarom vind ik het lastig te beoordelen of ik nou een punt heb met mijn bezwaar tegen dit gedrag van mijn partner of dat zijn gedrag heel onschuldig/normaal is en ik gewoon overdreven gevoelig ben door mijn verleden.
Daarom zou ik graag eens horen hoe anderen dit zien, hier gaat ie dan:
Mijn man is breed geïnteresseerd en heeft daarom kennis over van alles. Naast het vergaren van deze kennis, is hij ook dol op het delen ervan. Dit resulteert in veel (door mij ongevraagd) advies op allerlei vlakken. Ik geef even een paar voorbeelden;
Als we in de auto zitten en ik rij, adviseert hij mij welke route ik het beste kan rijden, waar ik kan parkeren, waar ik voor kan sorteren enz. Eenmaal op de parkeerplaats wijst hij vervolgens een geschikte plek aan.
Als ik heb gekookt adviseert hij mij regelmatig hoe ik het de volgende keer "nog lekkerder" kan maken. Door bijvoorbeeld te zeggen: "Het was lekker, het zou nog lekkerder zijn met walnoten erin" of "het was nog lekkerder geweest als het net wat langer/korter in de oven was geweest".
Als ik een deur ga schilderen helpt hij mij eraan denken hoe dit moet: "Denk je eraan goed te ontvetten, voordat je gaat schuren?"
Het blijft niet altijd bij woordelijk advies. Hij handelt ook wel eens ongevraagd, door bijvoorbeeld als ik aan het koken ben en hij binnenkomt het vuur hoger of lager te zetten of een deksel ergens op of af te doen.
Vaak gaan deze adviezen en handelingen in tegen mijn oorspronkelijke plan. Ik voel mij daardoor dan dus gecorrigeerd of "op de vingers getikt". Het voelt voor mij alsof mijn eigen initiatief of inzicht nooit goed genoeg is. Alsof ik altijd afhankelijk ben van zijn goedkeuring.
Vooropgesteld; hij zegt of doet dit soort dingen nooit op een nare of negatieve manier. Ik ben ervan overtuigd dat hij het oprecht goed/helpend bedoelt. Hij heeft er dan ook geen begrip voor dat ik dit vervelend vind. Hij vindt dat dit echt bij mij ligt. Hij zegt: "Zo ben ik nu eenmaal. Je weet dat ik het goed bedoel, dus dan hoef je er geen aanstoot aan te nemen. Als dat toch gebeurt ligt dat bij jezelf".
Ik probeer vaak uit te leggen wat dit gedrag bij mij oproept en vraag hem er daarom op te letten mij niet steeds te 'verbeteren' (zoals ik het dus ervaar). Hij vindt dat ik aan de bak moet met mijn onzekerheid en dat daar de sleutel ligt voor het oplossen van deze steeds terugkomende frustratie.
Samengevat dus eigenlijk: ben ik ik nou gek?
Ik ben opgegroeid in een ongezonde situatie. Dit heeft veel gedaan met mijn gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen. Er is mij vaak verteld dat ik niks kan en nergens goed in ben. Inmiddels heb ik dat zelfbeeld aardig af weten te schudden. Ik ben mij er echter van bewust dat onderstaande kwestie deze onzekerheid weer boven brengt en dit mij daarom extra gevoelig maakt.
Mede daarom vind ik het lastig te beoordelen of ik nou een punt heb met mijn bezwaar tegen dit gedrag van mijn partner of dat zijn gedrag heel onschuldig/normaal is en ik gewoon overdreven gevoelig ben door mijn verleden.
Daarom zou ik graag eens horen hoe anderen dit zien, hier gaat ie dan:
Mijn man is breed geïnteresseerd en heeft daarom kennis over van alles. Naast het vergaren van deze kennis, is hij ook dol op het delen ervan. Dit resulteert in veel (door mij ongevraagd) advies op allerlei vlakken. Ik geef even een paar voorbeelden;
Als we in de auto zitten en ik rij, adviseert hij mij welke route ik het beste kan rijden, waar ik kan parkeren, waar ik voor kan sorteren enz. Eenmaal op de parkeerplaats wijst hij vervolgens een geschikte plek aan.
Als ik heb gekookt adviseert hij mij regelmatig hoe ik het de volgende keer "nog lekkerder" kan maken. Door bijvoorbeeld te zeggen: "Het was lekker, het zou nog lekkerder zijn met walnoten erin" of "het was nog lekkerder geweest als het net wat langer/korter in de oven was geweest".
Als ik een deur ga schilderen helpt hij mij eraan denken hoe dit moet: "Denk je eraan goed te ontvetten, voordat je gaat schuren?"
Het blijft niet altijd bij woordelijk advies. Hij handelt ook wel eens ongevraagd, door bijvoorbeeld als ik aan het koken ben en hij binnenkomt het vuur hoger of lager te zetten of een deksel ergens op of af te doen.
Vaak gaan deze adviezen en handelingen in tegen mijn oorspronkelijke plan. Ik voel mij daardoor dan dus gecorrigeerd of "op de vingers getikt". Het voelt voor mij alsof mijn eigen initiatief of inzicht nooit goed genoeg is. Alsof ik altijd afhankelijk ben van zijn goedkeuring.
Vooropgesteld; hij zegt of doet dit soort dingen nooit op een nare of negatieve manier. Ik ben ervan overtuigd dat hij het oprecht goed/helpend bedoelt. Hij heeft er dan ook geen begrip voor dat ik dit vervelend vind. Hij vindt dat dit echt bij mij ligt. Hij zegt: "Zo ben ik nu eenmaal. Je weet dat ik het goed bedoel, dus dan hoef je er geen aanstoot aan te nemen. Als dat toch gebeurt ligt dat bij jezelf".
Ik probeer vaak uit te leggen wat dit gedrag bij mij oproept en vraag hem er daarom op te letten mij niet steeds te 'verbeteren' (zoals ik het dus ervaar). Hij vindt dat ik aan de bak moet met mijn onzekerheid en dat daar de sleutel ligt voor het oplossen van deze steeds terugkomende frustratie.
Samengevat dus eigenlijk: ben ik ik nou gek?
woensdag 12 april 2023 om 16:39
woensdag 12 april 2023 om 16:40
woensdag 12 april 2023 om 16:42
Ik krijg hier wel een beetje de rillingen van, hij lijkt wel je leidinggevende die kijkt of je je werk goed doet, op wat verbeterpunten na is hij tevreden..... of inderdaad een (bijna) tevreden vader over zijn dochter.Boginja schreef: ↑12-04-2023 16:37Nah, het gekke is dat zijn 'afkeuring' vaak om relatief kleine dingetjes gaat. Zoals het eten, parkeren e.d. Hij is bijvoorbeeld wel heel complimenteus over hoe ik mijn werk doe en vindt over het algemeen dat ik een goede moeder ben. Wat betreft de grote lijnen is hij dus best tevreden volgens mij, het zijn meer de 'puntjes op de i' .
Hij heeft verder geen link met mijn mijn verleden. Was ook niet op de hoogte van de situatie waar ik uitkwam toen we elkaar leerden kennen. Ondanks dat ik erg onzeker was, was ik wel behoorlijk zelfstandig. Ik ben op mijn 17de al uit huis gegaan, dus het is niet alsof ik van de ene in de andere situatie ben gestapt.
Heb jij zelf wel eens therapie gehad om je verleden te verwerken?
woensdag 12 april 2023 om 16:44
Inderdaad. Alleen al het woord 'tevreden'.Whateffa schreef: ↑12-04-2023 16:42Ik krijg hier wel een beetje de rillingen van, hij lijkt wel je leidinggevende die kijkt of je je werk goed doet, op wat verbeterpunten na is hij tevreden..... of inderdaad een (bijna) tevreden vader over zijn dochter.
Heb jij zelf wel eens therapie gehad om je verleden te verwerken?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 12 april 2023 om 16:44
Zeker, ik heb een heftige PND gehad na de geboorte van ons jongste kind. Ik ben toen ook een tijd opgenomen geweest. Daar (en in de nasleep daarvan) ben ik uitgebreid door de molen geweest.
boginja wijzigde dit bericht op 12-04-2023 16:47
24.89% gewijzigd
woensdag 12 april 2023 om 16:46
Zo bedoelde is het niet. Ik bedoelde dat het meer een beetje mierenneuken is van zijn kant, het is niet dat hij mijn hele zijn/wezen onderuit haalt ofzo, meer dat hij zeurt over details.
woensdag 12 april 2023 om 16:47
Wat naar voor je! Zie je geen link tussen je verleden en het gedrag van je man naar jou toe?
woensdag 12 april 2023 om 16:48
woensdag 12 april 2023 om 16:50
Jaaaa precies mijn ex. Ben echt blij dat het mijn ex is inmiddels. Echt vrouw... Hoe lief hij ook is en hoe goed hij het ook bedoeld... Het leven is zoveel lichter zonder zo een betweter om je heen. Ik geloof inmiddels ook dat ik veel meer kan. Ook door mijn nieuwe vriend. Mijn ex kon heel goed koken en dan wist ie t ook altijd beter hoe t moest. Dus ik dacht dat ik niet goed kon koken. Mijn nieuwe vriend prijst elke maaltijd die ik maak alsof hij in een restaurant at (want zijn ex kookte nooit). Daar heb ik weer zelfvertrouwen van gekregen en durfde veel meer uit te proberen en inmiddels durf ik echt wel te zeggen dat ik echt goed kan koken. Iemand die je complimenten geeft in plaats van commentaar verandert echt je hele leven.
woensdag 12 april 2023 om 16:51
Dit is de periode waarna we de relatietherapie hebben gehad. Omdat ik toen volledig uit de running ben geweest, kwam alles bij hem te liggen. Dus de zorg voor een dreumes, een verse baby, het huishouden en zijn baan. Wel met hulp van de omgeving natuurlijk. Maar dat heeft hij fantastisch gedaan. Ondanks dat het mega druk was, is hij iedere dag bij me op bezoek geweest met beide kinderen.
Toen ik echter weer herstellende was en thuis kwam, heb ik echt mijn weg moeten 'terugvechten' in het gezin. Alles was natuurlijk naar zijn hand gezet. Ik heb lange tijd volledig op hem moeten steunen, waardoor de balans helemaal uit onze relatie was.
Toen hebben we dus die therapie gehad.
woensdag 12 april 2023 om 16:54
En zie je niet dat je elke keer opnieuw je plek moet bevechten?Boginja schreef: ↑12-04-2023 16:51Dit is de periode waarna we de relatietherapie hebben gehad. Omdat ik toen volledig uit de running ben geweest, kwam alles bij hem te liggen. Dus de zorg voor een dreumes, een verse baby, het huishouden en zijn baan. Wel met hulp van de omgeving natuurlijk. Maar dat heeft hij fantastisch gedaan. Ondanks dat het mega druk was, is hij iedere dag bij me op bezoek geweest met beide kinderen.
Toen ik echter weer herstellende was en thuis kwam, heb ik echt mijn weg moeten 'terugvechten' in het gezin. Alles was natuurlijk naar zijn hand gezet. Ik heb lange tijd volledig op hem moeten steunen, waardoor de balans helemaal uit onze relatie was.
Toen hebben we dus die therapie gehad.
In de keuken, bij het gordijn, bij de thermosstaat?
Overal moet jij je plek bevechten, want hij neemt het gewoon over.
Ik denk niet dat het toeval is hoor, dat jij nu zoveel moeite hebt met zijn gedrag. Zeker nu je kinderen pubers zijn en je je eigen leven meer en meer terug krijgt kun je de balans opmaken voor het volgende deel van je leven.
woensdag 12 april 2023 om 16:56
Hij ruimt de vaatwasser opnieuw in.
Dat is geen detail waarover hij zeurt.
Dat zaagt aan je zelfvertrouwen en eigenwaarde. Vanaf nu elke keer als jij de vaatwasser hebt ingeruimd en hij komt thuis en loopt naar de keuken, dan gaat jouw buik in de knoop en hoop je dat de vaatwasser door zijn test komt.
Elke keer als hij thuis komt, denk jij nu aan je gordijnen, het licht en de kamerplanten. Ben je misschien een half uur voor tijd al met je laptop ergens anders gaan zitten.
Elke keer als hij thuis komt, dub jij over de thermosstaat.
Dit is een sluipmoordenaar. Dit zijn geen details.
woensdag 12 april 2023 om 16:59
Tja, hij kaatst dan dat mijn behoefte aan een warmer huis tegenover zijn behoefte aan een kouder huis staat. (En dan het argument: Jij kan meer aantrekken, ik zit al in mijn t-shirt). Voor mij voelt dat dan inderdaad als tegenovergestelde belangen, dan is het ook niet automatisch logisch dat ik aan het langste eind trek toch?
woensdag 12 april 2023 om 17:01
Hier heb je wel gelijk in. Ik zit nu ook al een half uur een beetje op de wipstoel, omdat de keuken nog een zooitje is en ik nog moet beginnen met koken.Doreia* schreef: ↑12-04-2023 16:56Hij ruimt de vaatwasser opnieuw in.
Dat is geen detail waarover hij zeurt.
Dat zaagt aan je zelfvertrouwen en eigenwaarde. Vanaf nu elke keer als jij de vaatwasser hebt ingeruimd en hij komt thuis en loopt naar de keuken, dan gaat jouw buik in de knoop en hoop je dat de vaatwasser door zijn test komt.
Elke keer als hij thuis komt, denk jij nu aan je gordijnen, het licht en de kamerplanten. Ben je misschien een half uur voor tijd al met je laptop ergens anders gaan zitten.
Elke keer als hij thuis komt, dub jij over de thermosstaat.
Dit is een sluipmoordenaar. Dit zijn geen details.
woensdag 12 april 2023 om 17:02
En dus gaat alles precies zoals hij wil.Boginja schreef: ↑12-04-2023 16:59Tja, hij kaatst dan dat mijn behoefte aan een warmer huis tegenover zijn behoefte aan een kouder huis staat. (En dan het argument: Jij kan meer aantrekken, ik zit al in mijn t-shirt). Voor mij voelt dat dan inderdaad als tegenovergestelde belangen, dan is het ook niet automatisch logisch dat ik aan het langste eind trek toch?
Want jij mag niet aan het langste eind trekken.
Hij kan ook in een t-shirt gaan zitten als het hem te warm is. Maar dat is vast onbestaanbaar. Dat is onmogelijk en met de beste wil van de wereld niet te regelen.
Je moet dus zelfs de temperatuur in je huis bevechten.
woensdag 12 april 2023 om 17:03
Ik vind het heel raar dat hij niet even vraagt wat voor jou fijn is. Dat doe ik bij kind van 8 dagelijks. 'Wil je het gordijn niet open? Of zit je lekker in het donker?'Boginja schreef: ↑12-04-2023 15:51Het zijn ook dingetjes als uit zijn werk komen en dan meteen de thermostaat lager zetten, terwijl ik die net hoger heb gezet omdat ik het koud had. Of meteen de gordijnen open trekken, terwijl die dicht zitten omdat de zon op mijn scherm scheen. Hij denkt er dan niet bij na dat ik dat met een reden heb gedaan. Hij denkt alleen "Het is hier te warm" of "Het is hier te donker".
Maar dit dus niet op een nare/bazige manier, maar omdat hij er oprecht niet aan denkt dat ik iets met een reden heb aan/uit gezet.
Edit: dit voelt voor mij dus ook als overrulen ...
En als hij lekker in het donker zit, dan laat ik dat zo.
Hoe meer ik lees, hoe meer ik denk dat het een groter probleem is dan de opmerkingen: hij stemt niet af op jou, let niet op jou, het lijkt hem helemaal niet te boeien of jij wel ok bent.
En wat Doreia al zo treffend omschrijft: jij stemt wel af op hem, jij schikt wel in.
Jullie relatie lijkt hierin extreem ongelijk -alle emotionele verantwoordelijkheid en spanning ligt bij jou, niets bij hem- en ik weet niet of je dit nog wel goed krijgt. Ik zou niet weten hoe.
woensdag 12 april 2023 om 17:04
met juist door steeds op die kleine dingen te gaan zitten, haalt hij je hele wezen onderuit, want als hij echt ok is met wie je bent, zijn die details niet van belang
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 12 april 2023 om 17:04
Dit is NIET normaal.
Mijn man komt straks ook thuis. Met zoon. Ik weet niet eens hoe de keuken eruit ziet nu. Ik geloof wel aardig.
Maar ik maak me nergens druk om.
Hij komt straks thuis met boodschappen. Dan roept hij: ik ben er weer! En loopt naar de keuken.
Dan begint hij met koken. Ik kom erbij en hij vraagt mij of ik de tafel wil dekken. Doe ik en dan pak ik ook alvast even de andere boodschappen uit. Snuffel in de pan en kijk dan even of de vaatwasser nog iets kan krijgen van mij. In elk geval dit koffiekopje wat hier naast me staat. En zo gaan we gelijkwaardig door de routine van eten koken en straks opeten.
woensdag 12 april 2023 om 17:07
Snap ik ook heel erg.
Kijk gewoon eens bewust naar je gedrag richting hem. Hij is de grote olifant door het huis en jij het kleine muisje wat steeds aan de kant moet rennen, omdat je anders verpletterd word onder zijn voeten. En daar 'kan hij gewoon niets aan doen'. Jawel hoor. Door gewoon even te vragen waar je bent, door te vertellen waar hij heen gaat, zodat hij niet op je stapt. Zodat jij gewoon kan blijven waar je bent.
woensdag 12 april 2023 om 17:11
Het boeit hem wel als ik niet oke ben. Mede door mijn niet altijd even stabiele verleden, is hij regelmatig bezorgd over mijn (mentale) gezondheid. Hij wijst me er dan juist op om aan mezelf te denken.frambozentaartje schreef: ↑12-04-2023 17:03
Hoe meer ik lees, hoe meer ik denk dat het een groter probleem is dan de opmerkingen: hij stemt niet af op jou, let niet op jou, het lijkt hem helemaal niet te boeien of jij wel ok bent.
Dat hij slecht op me af kan stemmen is wel een feit, maar ik denk dat dat meer onkunde dan onwil is. Hij denkt er ook gewoon niet aan. Als we ergens samen lopen (bijvoorbeeld drukke winkel of markt) loopt hij ook altijd meters vooruit. Hij is erg lang en stapt flink door, hij zou dan niet een keer omkijken om te kijken of ik het bij kan houden ofzo. Dat soort momenten vind ik erg frustrerend, ik voel me dan niet gezien. Maar als ik dit dan aankaart blijkt het oprecht onbewust: "Ik loop gewoon op een fijn tempo".
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
