Hoever schuift je privéleven voor je kinderen?

lonelycat woensdag 26 februari 2025 om 12:21

Ik was net een ander topic aan het lezen over een vrouw die stappen wilde nemen met haar vriend maar nog inwonende oudere kinderen heeft.
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?

Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden

noorderlicht76 donderdag 27 februari 2025 om 16:29

Poespas schreef: ↑
27-02-2025 12:56
Ik had ooit een date die in zijn 2e huwelijk zat. Hij had stiefzonen en stiefdochters. Hij vertelde dat zijn stiefdochter een aantrekkelijke jongedame was en dat zijn vrienden aan hem vroegen hoe hij daarmee omging. Waarop hij trots vertelde dat hij daar netjes mee omging.
Ik vond het een behoorlijk creepy opmerking, wtf vragen jouw vrienden en waarom doe je alsof het een verdienste is dat je ' niet zo naar kijkt'.

ik ben ook een gescheiden vrouw met een erg knappe dochter. en de reactie van mannen helpt meteen het kaf van het koren te scheiden. de mannen die er op een bepaalde manier mee om gingen (knappe meid zeg) waren met daten meteen exit. mijn huidige vriend ziet haar voor het lieve leuke kind dat ze is en niet als een jonge vrouw. dat is een graadmeter

Dala donderdag 27 februari 2025 om 16:38

lonelycat schreef: ↑
27-02-2025 16:26
Is het een keuze voor mijn kinderen om thuis te blijven? Meer een logisch gevolg. Studeren in de woonplaats, dus waarom zou je op kamers gaan. Oudste moet nog 1,5 jaar en van haar bachelor en de jongste begint net dus moet nog 4 jaar
Het zijn beide niet perse types voor relaties etc dus ik krijg vanuit hun nooit mensen over de vloer. Het is dus echt eenzijdig vanuit mij. Ik denk dat het daarom ook lastig is.
Ik heb er wel eens over nagedacht pas weer te daten als ze de deur uit zijn maar ja, dat kan makkelijk nog 4 jaar of langer duren

Lees argumenten van Claire en van mij. Ook als je in je eigen woonplaats of op korte afstand met ov gaat studeren heeft het zoveel meer vrijheden om ook op kamers te gaan. Alleen al met eten.

Tuurlijk kun je ook als je thuiswoont af en toe niet mee eten maar vaak ontstaat dan toch de situatie dat je daarover met je ouder appt, ik eet straks niet mee, of vragen krijgt van, heb je wel wat gegeten etc. Of alleen al dat het direct zichtbaar is dat je studerend kind die dag niet naar college is gegaan of weet ik veel wat. Het springt allemaal veel meer in het oog, of je het nu wil of niet en hoe goed je band ook is of hoeveel je nu vraagt of niet.

Dat een studerend kind af en toe nog naar zijn ouderlijk huis gaat vind ik niet raar. Ook niet als dan de vraag komt of ie afgelopen maand nog wat aan de studie heeft gedaan en nog wel eens gezond eet. Maar dat dag in dag uit meteen direct te zien vind ik voor een student niet wenselijk en zijn of haar vrijheid aantasten.

NogsteedsSlekire donderdag 27 februari 2025 om 16:46

Claire45 schreef: ↑
27-02-2025 16:28
Nee joh! Meisjes kunnen toch gaan studeren? Dan wonen ze in een klein, tochtig kamertje, so what? Ook werkende meisjes kunnen prima met een groepje gaan samenwonen en de kosten delen.

Het idee dat er een man aan te pas moet komen om zelfstandig te gaan wonen vind ik schokkend.

Wie ging dat kunnen betalen? Zonder dat je ouders meebetalen of je een dikke studieschuld oploopt? Daarbij, ik kon sowieso niet gaan studeren, daar was absoluut geen geld voor en als ik thuis was blijven wonen dan had dat mijn ouders een deel van hun uitkering gekost, ik werkte vanaf mijn 18e. En veel vriendinnen met mij. Sommigen in de seks en die konden wel zelfstandig wonen, maar ik, met mijn winkelbaantje echt no way. Dus ik moest zsm weg toen ik begon met werken, anders was ik helemaal nooit meer weggekomen. Dat kon alleen door bij iemand in te trekken, ik had zelfs nog wel wat keuze en koos de minst enge. Niet leuk om zo te schrijven, wel de waarheid en ik denk niet dat er iets is verbeterd sinds de wooncrisis.

Nyco donderdag 27 februari 2025 om 16:52

Dala schreef: ↑
27-02-2025 16:28
Jaaa dat is toch heerlijk. Zeker als in die tijd ook nog wel enige lanterfantigheid mogelijk is. In tegenstelling tot wat sommigen lijken te denken is mijn bezwaar niet dat een thuiswonend kind niet gauw zelfstandig wordt en te lang in een kindrol blijft maar eerder het tegenovergestelde. Ze leiden voor mijn gevoel al te snel een veel te keurig en volwassen leven. Zetten netjes de wekker voor hun stage. Eten elke avond om 18.00 een gezonde maaltijd, gaan op tijd naar bed, hebben schoon beddengoed.
En als ze met 24 jaar dan uit huis gaan is er nauwelijks een verschil te voelen in hoe ze hun leven inrichten en zijn ze het evenbeeld van hun vader of moeder.

God wat een belachelijke vooroordelen lees ik hier toch, de bekrompenheid van hokjes denken tot aan het maximale. Dat vind ik pas een gebrek.
Het lijkt wel alsof je het er om doet.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 16:58

Claire45 schreef: ↑
27-02-2025 16:28
Nee joh! Meisjes kunnen toch gaan studeren? Dan wonen ze in een klein, tochtig kamertje, so what? Ook werkende meisjes kunnen prima met een groepje gaan samenwonen en de kosten delen.

Het idee dat er een man aan te pas moet komen om zelfstandig te gaan wonen vind ik schokkend.

Op kamers is echt duur hoor. En dan helpt ouders-met-geld enorm
Het kost ons bakken met geld elke maand (en jaja, om die discussie voor te zijn: ze werken ook zelluf)
Woonruimte voor meerdere personen vinden is echt als een Unicorn met drie hoorns vinden.

Hoe doen jouw kinderen dit??

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 16:59

Claire45 schreef: ↑
27-02-2025 16:20
Oh nee hoor, niet akelig maar gewoon wat mijn ouders ons wilden meegeven: zelfstandig worden, het zelf uitzoeken en lekker anoniem gaan ontdekken wie we waren zónder hen. Nou was het zeker ook een ‘achtergrond’-ding: mijn ouders vonden het beschamend om een studerende zoon te hebben die nog thuis woonde, dat vonden ze zielig voor hem en zagen ze als een stigma. Eerlijk gezegd had ik ook wel wat medelijden met de studenten die na een college naar huis moesten met de trein (zogenaamde trein-studenten) omdat het avondeten klaarstond, terwijl wij gezellig het café ingingen en wel zagen hoe we het met eten deden.

Als je dit vertaalt naar het verhaal van TO denk ik dat oudere kinderen die nog thuis wonen geen relaxed liefdesleven kunnen opbouwen, en dat geldt ook voor TO zelf. Sommige dingen willen ouders en kinderen niet te gedetailleerd weten van elkaar, lijkt me. Dus hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik geloof dat op kamers gaan meer vrijheid geeft. Dan zou een kleine kamer eigenlijk niet moeten uitmaken.

Liefdesleven begint al ruim voor het op kamers gaan hoor.
(de seks zeker)

Ben je niet erg je eigen-geschiedenis aan het romantiseren? Niet iedereen wil dat studentenleven

Claire45 donderdag 27 februari 2025 om 17:15

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 16:58
Op kamers is echt duur hoor. En dan helpt ouders-met-geld enorm
Het kost ons bakken met geld elke maand (en jaja, om die discussie voor te zijn: ze werken ook zelluf)
Woonruimte voor meerdere personen vinden is echt als een Unicorn met drie hoorns vinden.

Hoe doen jouw kinderen dit??

Mijn kind studeert nog niet. Toen ik vroeger studeerde, betaalden mijn ouders mijn kamer en mijn collegegeld, dat was heel luxe. Ik had ook wel vriendinnen die alleen hun basisbeurs hadden, zij werkten er veel naast om alles te kunnen bekostigen. Wij wisten wel goedbetaalde baantjes te regelen, op een gegeven moment kom je in zo'n circuit terecht en verdien je er dik naast. Dat is nu nog steeds zo, hoor ik om me heen. Woonruimte vinden is heel lastig, maar niet onmogelijk. Dat gaat ongeveer net als met baantjes: je begint als een kip zonder kop die niemand kent, en na verloop van tijd zit je in een circuitje en krijg je kamers aangeboden. Alleen al daarom helpt het om op kamers te gaan, want als je thuis bij je ouders zit, mis je alle leuke dingen - kamers, baantjes, maar ook feesten.

NomenNesci0 donderdag 27 februari 2025 om 17:19

lonelycat schreef: ↑
27-02-2025 16:26
Is het een keuze voor mijn kinderen om thuis te blijven? Meer een logisch gevolg. Studeren in de woonplaats, dus waarom zou je op kamers gaan. Oudste moet nog 1,5 jaar en van haar bachelor en de jongste begint net dus moet nog 4 jaar
Het zijn beide niet perse types voor relaties etc dus ik krijg vanuit hun nooit mensen over de vloer. Het is dus echt eenzijdig vanuit mij. Ik denk dat het daarom ook lastig is.
Ik heb er wel eens over nagedacht pas weer te daten als ze de deur uit zijn maar ja, dat kan makkelijk nog 4 jaar of langer duren

Ik weet niet of je per se kunt zeggen of je een type bent voor een relatie als je nog met al je broertjes/zusjes thuiswoont bij mama. Ik denk dat deze ontwikkeling op liefdesgebied en ontdekken wat je wilt en zoekt in een partner en seksueel leven, ook pas echt goed op gang komt als je leven ook een beetje zo is ingericht. Je leeft meestal toch anders als je elke dag naar huis gaat naar je ouders. Net als de alleenstaande ouder ook anders leeft dan wanneer deze het huis voor zichzelf heeft. Nu heeft de ouder die groei en ervaring al meegemaakt toen ze zelf jong waren. Ik gun dat zelf mijn kind ook, dus zou het niet gezond vinden voelen als thuiswonen die ontwikkeling in de weg staat.

NomenNesci0 donderdag 27 februari 2025 om 17:21

noorderlicht76 schreef: ↑
27-02-2025 16:29
ik ben ook een gescheiden vrouw met een erg knappe dochter. en de reactie van mannen helpt meteen het kaf van het koren te scheiden. de mannen die er op een bepaalde manier mee om gingen (knappe meid zeg) waren met daten meteen exit. mijn huidige vriend ziet haar voor het lieve leuke kind dat ze is en niet als een jonge vrouw. dat is een graadmeter

Goede. Je onderbuik vertelt je eigenlijk alles wat je moet weten over een potentiele partner.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 17:21

Claire45 schreef: ↑
27-02-2025 17:15
Mijn kind studeert nog niet. Toen ik vroeger studeerde, betaalden mijn ouders mijn kamer en mijn collegegeld, dat was heel luxe. Ik had ook wel vriendinnen die alleen hun basisbeurs hadden, zij werkten er veel naast om alles te kunnen bekostigen. Wij wisten wel goedbetaalde baantjes te regelen, op een gegeven moment kom je in zo'n circuit terecht en verdien je er dik naast. Dat is nu nog steeds zo, hoor ik om me heen. Woonruimte vinden is heel lastig, maar niet onmogelijk. Dat gaat ongeveer net als met baantjes: je begint als een kip zonder kop die niemand kent, en na verloop van tijd zit je in een circuitje en krijg je kamers aangeboden. Alleen al daarom helpt het om op kamers te gaan, want als je thuis bij je ouders zit, mis je alle leuke dingen - kamers, baantjes, maar ook feesten.

zo was het vroeger inderdaad. Tot zeg een jaar of tien terug
Maar de studenten om mij heen, werken gewoon in de supermarkt/horeca en hebben een kleine kamer van ergens tussen de 500 en 800 euro per maand.

Kamers aangeboden krijgen komt eigenlijk niet meer voor, allemaal hospiteren een enkele kamer via de SSH-achtige clubs

Dala donderdag 27 februari 2025 om 17:36

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 16:59
Liefdesleven begint al ruim voor het op kamers gaan hoor.
(de seks zeker)

Ben je niet erg je eigen-geschiedenis aan het romantiseren? Niet iedereen wil dat studentenleven

Dat geldt voor mij dan weer niet. Totaaaal niet zelfs!

Maar ook ik moet oppassen mijn eigen geschiedenis niet teveel te romantiseer en het studentenleven wat ik had te idealiseren. Seksueel mijn gang kunnen gaan speelt daarin overigens nauwelijks een rol. Vriendschappen daarentegen

dala wijzigde dit bericht op 27-02-2025 18:34

0.62% gewijzigd

Dala donderdag 27 februari 2025 om 17:40

NomenNesci0 schreef: ↑
27-02-2025 17:19
Ik weet niet of je per se kunt zeggen of je een type bent voor een relatie als je nog met al je broertjes/zusjes thuiswoont bij mama. Ik denk dat deze ontwikkeling op liefdesgebied en ontdekken wat je wilt en zoekt in een partner en seksueel leven, ook pas echt goed op gang komt als je leven ook een beetje zo is ingericht. Je leeft meestal toch anders als je elke dag naar huis gaat naar je ouders. Net als de alleenstaande ouder ook anders leeft dan wanneer deze het huis voor zichzelf heeft. Nu heeft de ouder die groei en ervaring al meegemaakt toen ze zelf jong waren. Ik gun dat zelf mijn kind ook, dus zou het niet gezond vinden voelen als thuiswonen die ontwikkeling in de weg staat.

Daar zie ik dan weer weinig bezwaar in. Ook daar ontstaan soms (heel) jong al relaties, ook met seksueel ontdekken, uiteindelijk gaan samenwonen, vaak ook een huwelijk, kinderen krijgen.

NomenNesci0 donderdag 27 februari 2025 om 17:48

Toen ik nog thuiswoonde, voelde ik me lang zo vrij niet in het ontdekken van mijn seksualiteit dan toen ik op mezelf woonde. Dat goldt voor one night stands tot seks met mijn vriendje op de meest onmogelijke tijden.

De keren dat ik bij een jongen thuis belande na een nachtje stappen die nog thuis woonde en zijn ouders mij de volgende dag met grote ogen aankeken, vond ik knap genant. En eerlijk gezegd zou ik dat van mijn kinderen ook niet leuk hebben gevonden. Een vast vriendje is tot daar aan toe. Maar ik hoef in eigen huis geen getuige te zijn van vreemde jongens en meiden die in onderbroek over de gang lopen.

Claire45 donderdag 27 februari 2025 om 18:08

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 16:59
Liefdesleven begint al ruim voor het op kamers gaan hoor.
(de seks zeker)

Ben je niet erg je eigen-geschiedenis aan het romantiseren? Niet iedereen wil dat studentenleven

Snap ik, hoor. De kinderen van TO vinden het fijn om thuis te blijven wonen en ervaren hun studie meer als een baan, denk ik. Gestructureerd en doelmatig. Als dat bij ze past, is dat natuurlijk prima. Ik denk zelf alleen dat het goed is om je blik te verbreden en niet te blijven hangen in wat eigenlijk je middelbare schooltijd was, met dezelfde mensen en uitjes en rituelen. Sommige mensen keren daar later, na hun studententijd, bewust naar terug (gaan weer wonen in hun geboorteplaats en pakken de draad met oude vrienden weer op) maar dan weten ze wel wat er buiten de grenzen van hun oude leven/jeugd te koop is.

Dala donderdag 27 februari 2025 om 18:37

NomenNesci0 schreef: ↑
27-02-2025 17:48
Toen ik nog thuiswoonde, voelde ik me lang zo vrij niet in het ontdekken van mijn seksualiteit dan toen ik op mezelf woonde. Dat goldt voor one night stands tot seks met mijn vriendje op de meest onmogelijke tijden.

De keren dat ik bij een jongen thuis belande na een nachtje stappen die nog thuis woonde en zijn ouders mij de volgende dag met grote ogen aankeken, vond ik knap genant. En eerlijk gezegd zou ik dat van mijn kinderen ook niet leuk hebben gevonden. Een vast vriendje is tot daar aan toe. Maar ik hoef in eigen huis geen getuige te zijn van vreemde jongens en meiden die in onderbroek over de gang lopen.

Snap ik. Denk dat dat voor velen vaak ook wel een belangrijke rol speelt en is misschien ook voor de TO een van de meest relevante of concrete bij het kunnen leven van de manier waarop ze wil.

Dala donderdag 27 februari 2025 om 18:43

Claire45 schreef: ↑
27-02-2025 18:08
Snap ik, hoor. De kinderen van TO vinden het fijn om thuis te blijven wonen en ervaren hun studie meer als een baan, denk ik. Gestructureerd en doelmatig. Als dat bij ze past, is dat natuurlijk prima. Ik denk zelf alleen dat het goed is om je blik te verbreden en niet te blijven hangen in wat eigenlijk je middelbare schooltijd was, met dezelfde mensen en uitjes en rituelen. Sommige mensen keren daar later, na hun studententijd, bewust naar terug (gaan weer wonen in hun geboorteplaats en pakken de draad met oude vrienden weer op) maar dan weten ze wel wat er buiten de grenzen van hun oude leven/jeugd te koop is.

Zo mee eens! Maar zoals gezegd, degenen die een ander levenspad bewandelen en in de geboorteplaats blijven hangen inclusief uitjes en vriendengroepen, die zijn daar zélf vaak niet ongelukkig mee. En ik denk dat het in 9 van de 10 keer ook past bij hen. Hoe hard of sober het ook op mij overkomt, ik denk niet dat ze het zelf zo ervaren.

Zoals die opmerkingen over wonen in stinkhok over een studentenkamer door diegene zelden als een vreselijke tijd wordt ervaren.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 18:53

Claire45 schreef: ↑
27-02-2025 18:08
Snap ik, hoor. De kinderen van TO vinden het fijn om thuis te blijven wonen en ervaren hun studie meer als een baan, denk ik. Gestructureerd en doelmatig. Als dat bij ze past, is dat natuurlijk prima. Ik denk zelf alleen dat het goed is om je blik te verbreden en niet te blijven hangen in wat eigenlijk je middelbare schooltijd was, met dezelfde mensen en uitjes en rituelen. Sommige mensen keren daar later, na hun studententijd, bewust naar terug (gaan weer wonen in hun geboorteplaats en pakken de draad met oude vrienden weer op) maar dan weten ze wel wat er buiten de grenzen van hun oude leven/jeugd te koop is.

Maar tja, er zijn dan ook weer mensen die vinden dat als je in NL blijft hangen, je je horizon niet verbreedt

Zo heeft ieder zijn eigen grenzen n horizons

Charlotta donderdag 27 februari 2025 om 19:40

Dala schreef: ↑
27-02-2025 18:43
Zo mee eens! Maar zoals gezegd, degenen die een ander levenspad bewandelen en in de geboorteplaats blijven hangen inclusief uitjes en vriendengroepen, die zijn daar zélf vaak niet ongelukkig mee. En ik denk dat het in 9 van de 10 keer ook past bij hen. Hoe hard of sober het ook op mij overkomt, ik denk niet dat ze het zelf zo ervaren.

Zoals die opmerkingen over wonen in stinkhok over een studentenkamer door diegene zelden als een vreselijke tijd wordt ervaren.

Dat denk ik ook niet, je hebt gewoon massa's jonge mensen die heel goed gaan op een regelmatig leven van braaf studeren, stage lopen, en op dje 22ste je eerste echte baan en tegen die tijd ook vaste verkering en dan als de woningmarkt het toelaat samen gaan wonen. En dat is prima. Maar zelf genoot ik echt van het studentenleven. Juist geen regelmatig leven, maar bijna elke avond met vrienden samen zijn, baantje hier, baantje daar, wisselende vriendjes, paar maanden buitenland, enz. Ik had dat leven niet kunnen leiden in een huis met mijn ouders waar verwacht werd dat ik liet weten of ik mee-at en thuis sliep. Dat werkte voor mij gewoon niet meer.
Mijn oudste wordt dit jaar 17 en gaat bewust na de Havo een tussenjaar doen omdat ze nog helemaal niet wil studeren en regelmatig leven. Die wil ook zo snel mogelijk op kamers, maar aangezien we in Amsterdam wonen moet ik haar toch stimuleren tot het vinden van een studie in Leeuwarden denk ik..
Haar vader en ik, en ook mijn huidige partner, mijn zus, vriendinnen, wij hebben allemaal de ervaring van op kamers wonen tijdens de studie en ondanks dat we nu natuurlijk niet zeggen: meid, over een jaar moet je een kamer, is het voor haar wel 'normaal' om dat te gaan doen. En sloddervos als ze is, gaat ze totaal geen moeite hebben met een 'stinkhok', dat weet ik nu al.

charlotta wijzigde dit bericht op 27-02-2025 19:41

2.70% gewijzigd

Dala donderdag 27 februari 2025 om 19:40

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 18:53
Maar tja, er zijn dan ook weer mensen die vinden dat als je in NL blijft hangen, je je horizon niet verbreedt

Zo heeft ieder zijn eigen grenzen n horizons

Ja, dat is waar. En waarschijnlijk is dat ook gebaseerd op het plezier dat diegene daar zelf uit heeft gehaald terwijl een ander zich misschien niet eens kan indenken welke meerwaarde dat voor hem of haar dat dan heeft, op het gebied van plezier of verdieping.

Dala donderdag 27 februari 2025 om 19:46

Charlotta schreef: ↑
27-02-2025 19:40
Haar vader en ik, en ook mijn huidige partner, mijn zus, vriendinnen, wij hebben allemaal de ervaring van op kamers wonen tijdens de studie en ondanks dat we nu natuurlijk niet zeggen: meid, over een jaar moet je een kamer, is het voor haar wel 'normaal' om dat te gaan doen.

Dat scheelt wel al veel denk ik. Zeker als ze daar enthousiaste verhalen over heeft gehoord. Dan neem je die stap misschien net wat sneller dan iemand die het globaal wel zou zien zitten maar nog nooit van iemand een enthousiast ervaringsverhaal heeft mogen vernomen en twee ouders die het allemaal eng en spannend vinden.

Heel slim om voor je dochter ook opties buiten de comfortzone mee te laten wegen in haar keuze na haar studiejaar.
Er zijn heel veel leuke en interessante hbo opleidingen (en ook mbo) maar juist voor beroepsopleidingen wordt vaak al helemaal gekozen voor veiligheid, regelmaat en bekendheid.

Claire45 donderdag 27 februari 2025 om 19:51

NomenNesci0 schreef: ↑
27-02-2025 17:48
Toen ik nog thuiswoonde, voelde ik me lang zo vrij niet in het ontdekken van mijn seksualiteit dan toen ik op mezelf woonde. Dat goldt voor one night stands tot seks met mijn vriendje op de meest onmogelijke tijden.

De keren dat ik bij een jongen thuis belande na een nachtje stappen die nog thuis woonde en zijn ouders mij de volgende dag met grote ogen aankeken, vond ik knap genant. En eerlijk gezegd zou ik dat van mijn kinderen ook niet leuk hebben gevonden. Een vast vriendje is tot daar aan toe. Maar ik hoef in eigen huis geen getuige te zijn van vreemde jongens en meiden die in onderbroek over de gang lopen.

Dat lijkt mij ook heel ongemakkelijk, voor beide partijen wel te verstaan. Ik heb het in het verleden wel eens meegemaakt op vakantie, mijn dochter verscheen aan het ontbijt met een Franse jongeman, en dat moest natuurlijk kunnen en was ook echt geen probleem, maar om nou te zeggen dat ik thuis, waar ik geregeld in mijn onderbroek koffie sta te zetten, steeds op mijn hoede moet zijn… dat lijkt me wel lastig. Hoewel ik het ook niet zou verbieden. Maar ja, dát is vaak de reden waarom jongeren op kamers willen: ongestoord doen waar ze zin in hebben zonder de nieuwsgierige of veroordelende blikken van hun ouders. Alleen zo kunnen jongeren zichzelf worden, denk ik.

Mijn dochter heeft trouwens al een paar jaar een vriendje dat geregeld blijft slapen. Wij wonen redelijk groot, zij slaapt een verdieping hoger dan ik, en we hebben afgesproken dat zij mij altijd appt wanneer hij blijft slapen. Ook hebben we de ongeschreven regel dat hij niet in zijn eentje hier thuis is. Wel natuurlijk als zij al school heeft en hij wat later begint met zijn college (hij studeert al) maar niet midden op de dag lekker hier komen chillen in zijn eentje.

NomenNesci0 donderdag 27 februari 2025 om 19:53

Zou dat met angst te maken kunnen hebben? Ik bedoel, het wordt erg lastig je horizon tot in oneindig te verdiepen. Dan moet je een leven gaan leiden a la Floortje Dessing. En dat is ook niet iets waar iedereen op zit te wachten, want altijd onderweg, vluchtig en met weinig rust in de kont.

Maar dan heb je aan de andere kant de mens die bijna niks wil proberen of uittesten dat ze zelf niet kennen. Beetje wat de boer niet kent. Heel erg vasthouden aan dat wat veilig, vertrouwd, bekend en voorspelbaar is.

Het lijkt me zelf juist wel een stimulans om een beetje de wereld af te tasten. Dat hoeft dan niet de letterlijke wereld te zijn. Maar door uit huis te gaan en met anderen te leven, merk je ook dat mensen dingen allemaal anders doen en vinden. Of dat als je zaken moet oplossen waar normaal je ouders bij konden helpen, je nu vreemden moet vragen, dat er meer manieren zijn om tegen iets aan te kijken en de oplossing in te zien.

Maar goed, dat is van mij uit geredeneerd een van de meerwaarden door (tijdelijk) met anderen te leven. Het zet doorgaans andere gesprekken op het menu, andere ervaringen, andere oplossingen. Nu kun je moeilijk met de hele wereld samenwonen. Maar binnen Nederlandse huishoudens valt er nog steeds genoeg te leren wat zinvol is in je verdere leven in Nederland.

Charlotta donderdag 27 februari 2025 om 19:57

Ik woon juist klein, in een schattig huisje waar precies genoeg ruimte is voor mij en de 2 pubers, maar waar de aanwezigheid van extra personen toch altijd inschikken is. Ik laat mijn vriend dus ook nooit hier slapen als de kinderen er zijn, en zij zullen ook niet zo snel hun verkering regelmatig laten logeren als die er komt, vermoed ik. Ik vraag me nu wel eens af of ik uit moet kijken naar een ander huis zodat we allemaal meer ruimte en privacy hebben in deze moeilijke woningmarkt, of juist in ons poppenhuisje moet blijven, waardoor er voor de kinderen straks juist meer redenen zijn om wel op kamers te gaan. Ik las ergens over de vriendin van Claire45, die met haar zoon verhuisd is maar waar hij nu zo lekker woont dat hij geen aanstalten meer maakt op zichzelf te gaan..

Dala donderdag 27 februari 2025 om 20:01

Charlotta schreef: ↑
27-02-2025 19:57
Ik woon juist klein, in een schattig huisje waar precies genoeg ruimte is voor mij en de 2 pubers, maar waar de aanwezigheid van extra personen toch altijd inschikken is. Ik laat mijn vriend dus ook nooit hier slapen als de kinderen er zijn, en zij zullen ook niet zo snel hun verkering regelmatig laten logeren als die er komt, vermoed ik. Ik vraag me nu wel eens af of ik uit moet kijken naar een ander huis zodat we allemaal meer ruimte en privacy hebben in deze moeilijke woningmarkt, of juist in ons poppenhuisje moet blijven, waardoor er voor de kinderen straks juist meer redenen zijn om wel op kamers te gaan. Ik las ergens over de vriendin van Claire45, die met haar zoon verhuisd is maar waar hij nu zo lekker woont dat hij geen aanstalten meer maakt op zichzelf te gaan..

Ik zou voor optie 2 gaan.

Dala donderdag 27 februari 2025 om 20:05

NomenNesci0 schreef: ↑
27-02-2025 19:53
Zou dat met angst te maken kunnen hebben?

Deels, maar nog veel meer met gewoonte. Wat ik eerder "cultuur" noemde dus. Sociaal milieu, je omgeving. Dat wat jou wel of niet gestimuleerd is om te gaan doen. Of je vaker de vraag hebt gehad of je al verkering hebt of dat je vaker gehoord hebt wat/waar je wil gaan studeren. Ik denk dat dat allemaal tamelijk bepalend is. Stimulerende voorbeelden of juist het ontbreken daarvan etc.

Actieve topics