Relaties
alle pijlers
Am I the asshole?
donderdag 27 februari 2025 om 08:59
Op Reddit heb je een hele pijler die draait om de vraag Am I the asshole? Ik vind dit wel toepasselijk voor de volgende situatie.
Mijn zus heeft momenteel veel verdriet over het overlijden van een ouder op school. Dit is iemand met wie ze nauwelijks contact had. Hun kinderen spelen niet meer samen en waren nooit hecht. Toch is zus, zoals ze het zelf zegt, gebroken door dit bericht.
Ik heb begrip voor het verdriet dat deze situatie oproept. En wil ook best praten over waarom dit haar zo ontzettend aangrijpt, of hoe ze dit wat meer van zich af kan zetten. Ik wil echter niets horen over het leven van deze mevrouw, haar ziektebed, de kinderen die ze achterlaat etc. Zus kende haar amper en heeft veel van horen zeggen. Het voelt voor mij als je wentelen in andermans ellende.
Gisteren had ik een afspraak met zus waarbij zij aangaf dat ze ervaart dat ik er in deze situatie niet voor haar ben. Ik stond met mijn mond vol tanden en wist niet goed hoe te reageren. Ben ik zo'n koude, koele kikker? Am I the asshole?
Mijn zus heeft momenteel veel verdriet over het overlijden van een ouder op school. Dit is iemand met wie ze nauwelijks contact had. Hun kinderen spelen niet meer samen en waren nooit hecht. Toch is zus, zoals ze het zelf zegt, gebroken door dit bericht.
Ik heb begrip voor het verdriet dat deze situatie oproept. En wil ook best praten over waarom dit haar zo ontzettend aangrijpt, of hoe ze dit wat meer van zich af kan zetten. Ik wil echter niets horen over het leven van deze mevrouw, haar ziektebed, de kinderen die ze achterlaat etc. Zus kende haar amper en heeft veel van horen zeggen. Het voelt voor mij als je wentelen in andermans ellende.
Gisteren had ik een afspraak met zus waarbij zij aangaf dat ze ervaart dat ik er in deze situatie niet voor haar ben. Ik stond met mijn mond vol tanden en wist niet goed hoe te reageren. Ben ik zo'n koude, koele kikker? Am I the asshole?
donderdag 27 februari 2025 om 16:46
Moet je elkaar steunen, in elke situatie? Ik denk het niet. Als je elkaar niet kunt begrijpen is dat niet perse goed of fout, je bent beide anders. Nou en?
Je zus heeft vast andere mensen om zich heen die het misschien wel kunnen begrijpen. Daar kan zij het kwijt. Of niet, dat kan ook.
Als zij jou heftige details wil vertellen van iemand die ze niet kent, ik zou er niet op zitten te wachten.
Je zus heeft vast andere mensen om zich heen die het misschien wel kunnen begrijpen. Daar kan zij het kwijt. Of niet, dat kan ook.
Als zij jou heftige details wil vertellen van iemand die ze niet kent, ik zou er niet op zitten te wachten.
Creativiteit is de adem van de ziel – dus adem elke dag!
donderdag 27 februari 2025 om 16:50
Misschien koppelt ze deze situatie idd aan een ander overlijden, zoals jij en meer anderen hebben geschreven. Ik kan me ook voorstellen dat je ervan schrikt, en je jezelf voorstelt dat dit jou overkomt. Dat zijn gesprekken die ik echt wel wil voeren. Ook al denk ik daar zelf niet over na en duw ik dergelijke narigheid liever weg.toulouse_74 schreef: ↑27-02-2025 11:11Het doet mijn denken aan mijn eigen situatie. Ik heb al een paar jaar veel ziekte en naderende dood om mij heen van mensen dichtbij.
Nu is recent mijn lievelingskat overleden. Ik ben daar meerdere weken van de kaart van geweest. Ik hoefde er maar aan te denken of de tranen biggelden over mijn wangen.
Mijn beste vriendin liet toen ook duidelijk merken dat ze het maar overdreven vond, dat verdriet van mij. Van een kat weet je van te voren dat die ergens tussen de 12 en 20 wordt.
Terwijl ik gewoon echt erg verdrietig was. Waarschijnlijk kwam er ook verdriet uit over de ernstig zieke mensen waar ik van hou en die ik moet gaan verliezen. Want daar ben ik meer aan het overleven en me sterk aan het houden. Maar die link voelde ik op dat moment niet 1 op 1.
Nu ben ik wat verder en is het verdriet om mijn kat gezakt.
Maar ik vond het niet fijn om dat nuchtere gerelativeer van mijn vriendin aan te horen. Ik heb haar verder ook niet mijn verdriet laten zien en dat is jammer.
Jouw situatie is misschien heel anders, dat weet ik niet. Maar probeer het zo te zien, dat het overlijden van die ouder iets triggert bij je zus. Er komt misschien ander verdriet omhoog, of ze betrekt het op haar eigen situatie.
Ik kan je dus aanraden om zonder oordeel of relativeren naar haar te luisteren.
Ik vind de situatie niet te vergelijken met het overlijden van je huisdier. Heel begrijpelijk dat je daar veel verdriet om hebt. En dat je je daardoor gebroken kan voelen. Je houdt veel van zo'n beestje. Dat is hier niet aan de orde.
donderdag 27 februari 2025 om 16:55
Als daarmee de kous af zou zijn. Maar in eerste instantie kreeg ik een lange app ("Na een lang gevecht...." ) die me verbaasde. Ik had eerst niet door dat het over een vage kennis ging. Vervolgens is me in een telefoongesprek ook uitvoerig vertelt hoe en wat, waarbij ik probeerde het gesprek over haarzelf te laten gaan. Waarom raakt dit zo?Jesco schreef: ↑27-02-2025 16:13Ik zou het ook apart vinden als mijn zus extreem verdrietig is over het overlijden van iemand met wie ze eigenlijk maar weinig heeft.
Anderzijds zou ik denken, als ik haar kan helpen, dan hoor ik het (complete) verhaal wel even aan. Jij geeft vrij stellig aan dat je over een specifiek deel dan absoluut niets wil horen. Dat is prima verder maar maakt het ook wel complexer. Ik zou denken, mijn zus kent dat mens nauwelijks, ik ken haar helemaal niet dus wat boeit het verder. Laat haar babbelen, hoor het aan en daarna, hopelijk, klaar.
En vervolgens heb ik het onderwerp niet meer aangesneden. Met nu dus het verwijt dat ik er niet voor haar ben in deze situatie.
donderdag 27 februari 2025 om 17:00
donderdag 27 februari 2025 om 17:13
Verwijt ze je vaker, dat je er niet voor haar bent?Mistborn schreef: ↑27-02-2025 16:55Als daarmee de kous af zou zijn. Maar in eerste instantie kreeg ik een lange app ("Na een lang gevecht...." ) die me verbaasde. Ik had eerst niet door dat het over een vage kennis ging. Vervolgens is me in een telefoongesprek ook uitvoerig vertelt hoe en wat, waarbij ik probeerde het gesprek over haarzelf te laten gaan. Waarom raakt dit zo?
En vervolgens heb ik het onderwerp niet meer aangesneden. Met nu dus het verwijt dat ik er niet voor haar ben in deze situatie.
donderdag 27 februari 2025 om 17:17
Nee eigenlijk niet. Hoewel het in dit topic waarschijnlijk niet zo over komt ben ik best wel een pleaser en probeer ik van veel niets te vinden. Maar deze situatie stuit mij tegen het borst. Misschien dat ze zo reageert omdat ze het niet gewend is?
donderdag 27 februari 2025 om 17:46
Voor mij persoonlijk geldt: ik weet niet of dat een oordeel is. Ik vind het meer een mening eigenlijk, namelijk de mening: zus is heel erg van slag over een nagenoeg onbekende, ik vind dat wat buitensporig.Pimpelmeesje87 schreef: ↑27-02-2025 16:22Ik herken me wel in je zus. Ik heb een groot inlevingsvermogen en ben ook eerder onder de indruk van iemands situatie (wat jij "ellende" noemt). Ook ik heb een familielid die situaties minder laat binnenkomen en ietwat kriegelig wordt als ik over zulk drama praat. Voor mij is het een vorm van ventileren en het delen van gevoel en gedachten. Of je iemand nou heel goed kent of niet, doet dat ter zake? Mag je pas huilen als je iemand persoonlijk goed kent? Wie verzint wat buitensporig is, wie verzint zulke sociale regels?
Inmiddels weet ik beter en klop ik niet meer bij sibling aan, want ervaring leert dat je allebei andere behoeftes hebt. Zoals DianaF zegt "Ik trek dit heel slecht, omdat ik zelf niet zo ben". Het zegt vooral veel over familielid en niet over mij. Maar ik vind het wel jammer dat sommige mensen hun ongemak over emotionele situaties vertalen naar kriegeligheid of een oordeel. Je kan ook doorvragen ipv oordelen. Aan de andere kant; iedereen is zoals ie is.
Ze doet verder maar, ik zou daar niet mee in de weg zitten en iedereen is anders. Zij mag voelen wat ze voelt, ik mag dat wat over de top vinden. Dat is ook maar mijn mening.
Ik heb iets vergelijkbaars als to, met mijn moeder. Huilt snel en veel, en ook over dingen waarvan ik eigenlijk denk: jeetje mam, moet je hier echt om huilen?
Dat zég ik niet, omdat ik weet dat dat haar zou kwetsen, maar elke keer al die (in mijn ogen overdreven) hevige emoties over je heen krijgen vind ik best pittig. Ik mag dan wat nuchterder dan zij zijn, maar dit soort dingen is soms echt wel lastig, ja.
donderdag 27 februari 2025 om 17:46
Als dit zo is, is het toch logisch dat zij nu het gevoel heeft dat jij er niet voor haar bent?Mistborn schreef: ↑27-02-2025 09:39Hierin verschillen we ook. Ik ben meer een binnenvetter. En ook een beetje een wegdrukker. Ik deel niet veel.
Doorgaans luister ik. Alleen in deze situatie voel ik dus veel weerstand en ben ik er niet zoals anders. Normaal zou ik zelf bellen en peilen hoe het gaat. Dat doe ik nu niet en dat is anders dan ik gewoonlijk reageer.
. Ik deel niet veel.Je voelt veel weerstand, normaal vraag je veel door en zoek je contact. Dat voelt je zus en daar reageert ze op.
Ik denk niet dat een van jullie de asshole is. Je reageert gewoon totaal anders op deze situatie.
donderdag 27 februari 2025 om 17:54
Je zegt overigens dat haar kinderen niet meer met elkaar spelen. Dat kan één van de redenen zijn dat het zus aangrijpt, misschien? Dat het haar herinnert aan toen de kinderen kleiner waren, dat het haar confronteert met vergankelijkheid. Ik ervaar dingen die me herinneren aan toen mijn kind nog klein was ook als emotioneler denk ik.
donderdag 27 februari 2025 om 17:56
Klopt. Ik ben er in deze inderdaad niet voor haar. Dus daarin heeft ze eigenlijk gewoon gelijk.Fiorah schreef: ↑27-02-2025 17:46Als dit zo is, is het toch logisch dat zij nu het gevoel heeft dat jij er niet voor haar bent?
Je voelt veel weerstand, normaal vraag je veel door en zoek je contact. Dat voelt je zus en daar reageert ze op.
Ik denk niet dat een van jullie de asshole is. Je reageert gewoon totaal anders op deze situatie.
Ik denk dat ik het als verwijt voel, terwijl ik er ook gewoon niet voor haar hoef te zijn in deze, omdat het mijn grens over gaat.
donderdag 27 februari 2025 om 17:56
Ik denk dat dat een goeie instelling is. Maar veel mensen die zo denken presenteren hun mening als een feit. Dus niet 'ik vind het wat over de top' maar 'dit is over de top'. Jij doet dat gelukkig niet, maar echt hoor.Itsnojoke schreef: ↑27-02-2025 17:46Voor mij persoonlijk geldt: ik weet niet of dat een oordeel is. Ik vind het meer een mening eigenlijk, namelijk de mening: zus is heel erg van slag over een nagenoeg onbekende, ik vind dat wat buitensporig.
Ze doet verder maar, ik zou daar niet mee in de weg zitten en iedereen is anders. Zij mag voelen wat ze voelt, ik mag dat wat over de top vinden. Dat is ook maar mijn mening.
Ik heb iets vergelijkbaars als to, met mijn moeder. Huilt snel en veel, en ook over dingen waarvan ik eigenlijk denk: jeetje mam, moet je hier echt om huilen?
Dat zég ik niet, omdat ik weet dat dat haar zou kwetsen, maar elke keer al die (in mijn ogen overdreven) hevige emoties over je heen krijgen vind ik best pittig. Ik mag dan wat nuchterder dan zij zijn, maar dit soort dingen is soms echt wel lastig, ja.
donderdag 27 februari 2025 om 17:57
Best zware bewoording vind ik, welke grens gaat het precies over? Of zou je ook kunnen zeggen 'ik vind dit ongemakkelijk worden'?
donderdag 27 februari 2025 om 18:01
Ik vind dit een mooie post. Je hoeft niet hetzelfde te zijn, soms kun je dingen nou eenmaal niet bij elkaar vinden.Pimpelmeesje87 schreef: ↑27-02-2025 16:22Ik herken me wel in je zus. Ik heb een groot inlevingsvermogen en ben ook eerder onder de indruk van iemands situatie (wat jij "ellende" noemt). Ook ik heb een familielid die situaties minder laat binnenkomen en ietwat kriegelig wordt als ik over zulk drama praat. Voor mij is het een vorm van ventileren en het delen van gevoel en gedachten. Of je iemand nou heel goed kent of niet, doet dat ter zake? Mag je pas huilen als je iemand persoonlijk goed kent? Wie verzint wat buitensporig is, wie verzint zulke sociale regels?
Inmiddels weet ik beter en klop ik niet meer bij sibling aan, want ervaring leert dat je allebei andere behoeftes hebt. Zoals DianaF zegt "Ik trek dit heel slecht, omdat ik zelf niet zo ben". Het zegt vooral veel over familielid en niet over mij. Maar ik vind het wel jammer dat sommige mensen hun ongemak over emotionele situaties vertalen naar kriegeligheid of een oordeel. Je kan ook doorvragen ipv oordelen. Aan de andere kant; iedereen is zoals ie is.
Om op jouw vraag terug te komen: ik vind je geen asshole, maar denk dat jullie allebei uit een ander hout gesneden zijn. Jouw zus heeft andere behoeftes en kan beter bij iemand anders aankloppen die haar behoeftes wel beantwoordt (ik vind dat ze onrealistische verwachtingen van jou heeft, ze kent je langer dan vandaag). Tegelijkertijd kan jij duidelijk zeggen 'zo zie ik dat niet, ik zit anders in elkaar'.
Overigens vind ik het makkelijk (door andere posters, niet door TO) gezegd dat zus een 'how can I make this about me' type is. Die mensen bestaan maar lang niet iedereen die dingen intens ervaart is zo. Plus wat mensen ook al zeggen: er kan van alles achter zitten waar je geen weet van hebt. Dingen kunnen opstapelen, er kunnen gebeurtenissen of angsten of verlangens achter zitten die je niet kent of zus zit niet lekker in haar vel. Plus, TO zít ook in de weerstand, dat zegt ze zelf. Niet gek dat zus daar last van heeft. Dat betekent nog niet dat TO dan maar met chocola en tissues op de stoep hoeft te staan als ze dat niet voelt, maar het maakt het wel verklaarbaar dat zus zich niet gesteund voelt. Dat is ze in feite ook niet echt, want haar gevoel wordt afgewezen.
donderdag 27 februari 2025 om 18:03
Het is me niet helemaal duidelijk of je dat hebt aangegeven. Je hebt gezegd: ik wil de details niet horen. Maar heb je ook gezegd: hee zus, eigenlijk heb je gewoon gelijk, ik kan me hier niet goed in je verplaatsen. Ik zit in de weerstand en heb er moeite mee.
donderdag 27 februari 2025 om 18:08
Het probleem is ook niet de emoties die zus erbij heeft, maar dat ze niet wil praten erover. Dus TO moet maar constant zeggen “goh wat ben je zielig. Wat is het naar”. Sja, ik kan me voorstellen dat je dan snel niet meer weet wat je ermee moet.Fiorah schreef: ↑27-02-2025 18:01Ik vind dit een mooie post. Je hoeft niet hetzelfde te zijn, soms kun je dingen nou eenmaal niet bij elkaar vinden.
Overigens vind ik het makkelijk (door andere posters, niet door TO) gezegd dat zus een 'how can I make this about me' type is. Die mensen bestaan maar lang niet iedereen die dingen intens ervaart is zo. Plus wat mensen ook al zeggen: er kan van alles achter zitten waar je geen weet van hebt. Dingen kunnen opstapelen, er kunnen gebeurtenissen of angsten of verlangens achter zitten die je niet kent of zus zit niet lekker in haar vel. Plus, TO zít ook in de weerstand, dat zegt ze zelf. Niet gek dat zus daar last van heeft. Dat betekent nog niet dat TO dan maar met chocola en tissues op de stoep hoeft te staan als ze dat niet voelt, maar het maakt het wel verklaarbaar dat zus zich niet gesteund voelt. Dat is ze in feite ook niet echt, want haar gevoel wordt afgewezen.
donderdag 27 februari 2025 om 18:15
Maar die weerstand is toch interessant? Ik bedoel: dat zegt iets over jou, over iets dat deze situatie in jou oproept en dat kan je onderzoeken. Helemaal los van je zus, haar situatie en haar emoties. Je vraagt je af waarom het haar zo raakt, maar is de vraag waarom deze situatie jou raakt niet veel interessanter voor je? Waarom krijg jij er de kriebels van als ze zich (omdat ze dat nu kennelijk nodig heeft) "wentelt in andermans verdriet"? Waarom wil jij pertinent niks horen over het leven van die vrouw, je hoeft er verder toch niks mee? Kortom, ik zou de focus van zus naar mezelf verplaatsen.
donderdag 27 februari 2025 om 18:18
++Dan betrek je dat op jezelf. Maar je hebt helemaal geen controle of er over jou of je gezin wordt gepraat. Zelfs nu niet. En mensen verzinnen wel wat om over jou te praten, al is het met een dat je er vandaag zo bescheten uitzag, zou het niet goed met haar gaan?-opmerking.Mistborn schreef: ↑27-02-2025 09:27Wat doet het met jou dat je het niet zo goed trekt?
Ik merk bij mezelf dat het een enorme weerstand bij me oproept. Interessant om te onderzoeken waar dat vandaan komt. Ik vind de situatie ook verdrietig, en word daar liever niet mee geconfronteerd. Zus zoekt het juist op en verschilt daarin als dag en nacht met mij.
++Die confrontatie, waarom wil je er niet mee geconfronteerd worden? Omdat het bij jou een gedachtenstroom op gang brengt? Zoals hier gezegd, je eigen kwetsbaarheid?
Of ben jij het type dat een allergie heeft van lopen dwepen met ellende omdat je meer denkt, ok, genoeg en door? (Niet vanuit een vertrouwen, maar eerder streng naar jezelf en dus ook naar anderen?)
Wat maakt het dat je niet in staat bent je zus te troosten en een luisterend oor te bieden zonder oordeel?
Omdat ik het echt ongepast vind om met andermans verdriet aan de haal te gaan. Ik zou het zelf vreselijk vinden als ik ziek was en kwam te overlijden, dat een ander, die ik amper ken, daar met anderen over zou praten en huilen. En over mijn kinderen zouden praten.
Ik vind het trouwens wel netjes van je dat je je grens aangeeft omdat je niet graag over het leven van een ander praat.
Zou het heel dirigerend overkomen als je je zus steeds zou vragen wat die gedachten voor emoties bij haar losmaken?
donderdag 27 februari 2025 om 18:23
Ik vind niet dat je je het verdriet van anderen mag toe-eigenen. Het voelt voor mij als peuteren aan het leed van anderen en daarmee aan de haal gaan.Pimpelmeesje87 schreef: ↑27-02-2025 17:57Best zware bewoording vind ik, welke grens gaat het precies over? Of zou je ook kunnen zeggen 'ik vind dit ongemakkelijk worden'?
Ik vind een ziekteproces en het overlijden van iemand een persoonlijk en intiem iets. Daar ga je niet mee aan de haal.
Dus ja, ik vind het wel echt een grens over gaan.
donderdag 27 februari 2025 om 18:25
Hierin ben ik dus te onduidelijk geweest denk ik. Een leermoment voor een volgende keer. Ik heb niet duidelijk gezegd dat ik de details niet wil horen. Ik heb geprobeerd het gesprek een andere richting op te sturen, namelijk over haarzelf. Waarom raakt het zo?
donderdag 27 februari 2025 om 18:29
Dat iets je raakt is natuurlijk niet iets waar je altijd controle iver hebt. Ik moest laatst op de begrafenis van een ouder van een vriend opeens heel hard huilen. Terwijl ik die persoon amper had gekend. Voelde wel wat gênant om die reden maar de hele ceremonie raakte me gewoon en ik voelde voor die vriendin heel intens haar verdriet (ook omdat ik zelf een ouder ben verloren). Het lijkt me onredelijk om te verwachten dat mensen nooit geraakt worden door verlies ook al staat die persoon ver weg.Mistborn schreef: ↑27-02-2025 18:23Ik vind niet dat je je het verdriet van anderen mag toe-eigenen. Het voelt voor mij als peuteren aan het leed van anderen en daarmee aan de haal gaan.
Ik vind een ziekteproces en het overlijden van iemand een persoonlijk en intiem iets. Daar ga je niet mee aan de haal.
Dus ja, ik vind het wel echt een grens over gaan.
Ik zou overigens ook weerstand voelen in jouw situatie hoor. Maar dat zou bij mij meer zitten in echt zwelgen in dat verdriet en het over details willen hebben. Voelt toch een beetje als sensatie zoeken ofzo.
donderdag 27 februari 2025 om 18:32
Reactie op vetgedrukt: omdat ik dat echt heel ongepast vind!meisje85 schreef: ↑27-02-2025 18:15Maar die weerstand is toch interessant? Ik bedoel: dat zegt iets over jou, over iets dat deze situatie in jou oproept en dat kan je onderzoeken. Helemaal los van je zus, haar situatie en haar emoties. Je vraagt je af waarom het haar zo raakt, maar is de vraag waarom deze situatie jou raakt niet veel interessanter voor je? Waarom krijg jij er de kriebels van als ze zich (omdat ze dat nu kennelijk nodig heeft) "wentelt in andermans verdriet"? Waarom wil jij pertinent niks horen over het leven van die vrouw, je hoeft er verder toch niks mee? Kortom, ik zou de focus van zus naar mezelf verplaatsen.
Waarom ervaar ik deze weerstand? Interessante vraag. Ik denk omdat ik het zelf een vreselijk idee zou vinden om in een kwetsbare situatie door een vage kennis over de lippen te gaan. Dat iemand gaat bedenken in welke situaties mijn kind mij enorm gaat missen en waar ik allemaal niet bij kan zijn. En daar vreselijk om gaat huilen. Terwijl we elkaar nauwelijks kennen.
donderdag 27 februari 2025 om 18:36
Goed punt.meisje85 schreef: ↑27-02-2025 18:15Maar die weerstand is toch interessant? Ik bedoel: dat zegt iets over jou, over iets dat deze situatie in jou oproept en dat kan je onderzoeken. Helemaal los van je zus, haar situatie en haar emoties. Je vraagt je af waarom het haar zo raakt, maar is de vraag waarom deze situatie jou raakt niet veel interessanter voor je? Waarom krijg jij er de kriebels van als ze zich (omdat ze dat nu kennelijk nodig heeft) "wentelt in andermans verdriet"? Waarom wil jij pertinent niks horen over het leven van die vrouw, je hoeft er verder toch niks mee? Kortom, ik zou de focus van zus naar mezelf verplaatsen.
donderdag 27 februari 2025 om 18:39
Ik vind ook niks van het feit dat het haar raakt. Ik vind jouw voorbeeld heel begrijpelijk. Ik huil ook altijd bij begrafenissen. Ook als ik de overledene niet goed ken. En dat zo'n verlies nog blijft nasluimeren vind ik ook niet meer dan normaal. Het zit voor mij meer in het tweede stuk, zwelgen, dramatisch taalgebruik en eerlijk, het voelt niet heel oprecht. Vandaar dat ik het ook wentelen in andermans ellende noem.Bbubbels schreef: ↑27-02-2025 18:29Dat iets je raakt is natuurlijk niet iets waar je altijd controle iver hebt. Ik moest laatst op de begrafenis van een ouder van een vriend opeens heel hard huilen. Terwijl ik die persoon amper had gekend. Voelde wel wat gênant om die reden maar de hele ceremonie raakte me gewoon en ik voelde voor die vriendin heel intens haar verdriet (ook omdat ik zelf een ouder ben verloren). Het lijkt me onredelijk om te verwachten dat mensen nooit geraakt worden door verlies ook al staat die persoon ver weg.
Ik zou overigens ook weerstand voelen in jouw situatie hoor. Maar dat zou bij mij meer zitten in echt zwelgen in dat verdriet en het over details willen hebben. Voelt toch een beetje als sensatie zoeken ofzo.
donderdag 27 februari 2025 om 18:48
Op zich snap ik dit wel van jou uit, je wilt niet meteen een conflict opzoeken, zeker niet met iemand die hoog in de emotie zit. Maar ze kent je natuurlijk goed dus ze zal ongetwijfeld gevoelt hebben dat je anders was dan anders. Daar reageert ze waarschijnlijk wel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
