Relaties
alle pijlers
Hoever schuift je privéleven voor je kinderen?
woensdag 26 februari 2025 om 12:21
Ik was net een ander topic aan het lezen over een vrouw die stappen wilde nemen met haar vriend maar nog inwonende oudere kinderen heeft.
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?
Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?
Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden
vrijdag 28 februari 2025 om 08:55
Ik ben het helemaal met je eens. En ik heb het al geschreven maar wat een achterlijke kortzichtigheid van sommigen.Lievelieve schreef: ↑28-02-2025 08:51Ja maar die "hebben we wat gemist"
Hebben nog dezelfde vrienden en nog erger zijn blijven plakken in dezelfde woonplaats....
Ik heb het niet getypt hé....
Kennelijk groei je alleen op kamers.
vrijdag 28 februari 2025 om 08:55
Nou inderdaad! Ik reageerde op de opmerking die Wissewis maakte dat haar ouders al dan niet serieus grapten dat zij tot haar 28e bij hen ging blijven plakken omdát ze "nog geen Mr. Right" had ontmoet. Dus dat zijn je opties als afgestudeerde vrouw? Terug naar je ouders of intrekken bij Mr. Right?
Ik weet dat het voor afgestudeerden lastig is woonruimte te vinden, tegenwoordig waarschijnlijk nog veel meer dan vroeger (geen idee hoe oud Wissewis is) maar ik vind het een stomme en ouderwetse redenering. Zeker richting een jonge vrouw. Alsof je echt wel haast moet maken met die relatie want dan heb je meer kans op een "eigen" woonplek.
Flauw ook lievelieve om die koopappartement opmerking er weer bij te halen. En als er iemand niet in een elitaire bubbel verkeert ben ik het. Al zouden mijn keuzes of gedachten dat misschien wel kunnen zijn, mijn omgeving en zeker die van de kinderen is dat zeker niet. Dus het is maar zeer de vraag wat zij gaan kiezen. Overigens heb ik totaal geen moeite met mbo, mocht jij dat denken. Maar ik zou dat op precies dezelfde manier benaderen als een universitaire opleiding. Dus ga ook kijken bij die leuke en creatieve of sportieve opleidingen waarvan er maar 1 in Nederland is. En kies niet uit gemak voor de dichtstbijzijndste op fiets/busafstand zodat je thuis kunt wonen en je je sociale leven niet verder hoeft uit te breiden. Hooguit adviseer ik dan een tussenjaar, highschooljaar of weet ik veel zodat je die keuze niet al met 16 hoeft te maken.
vrijdag 28 februari 2025 om 09:00
Nou ja jij bent toch echt degene die anders wel iets koopt voor je kinderen als ze het huis maar uit gaan op de door jouw gewenste leeftijd want ze moeten van alles meemaken wat ze niet meemaken als ze nog bij jou thuis wonen.Dala schreef: ↑28-02-2025 08:55Nou inderdaad! Ik reageerde op de opmerking die Wissewis maakte dat haar ouders al dan niet serieus grapten dat zij tot haar 28e bij hen ging blijven plakken omdát ze "nog geen Mr. Right" had ontmoet. Dus dat zijn je opties als afgestudeerde vrouw? Terug naar je ouders of intrekken bij Mr. Right?
Ik weet dat het voor afgestudeerden lastig is woonruimte te vinden, tegenwoordig waarschijnlijk nog veel meer dan vroeger (geen idee hoe oud Wissewis is) maar ik vind het een stomme en ouderwetse redenering. Zeker richting een jonge vrouw. Alsof je echt wel haast moet maken met die relatie want dan heb je meer kans op een "eigen" woonplek.
Flauw ook lievelieve om die koopappartement opmerking er weer bij te halen. En als er iemand niet in een elitaire bubbel verkeert ben ik het. Al zouden mijn keuzes of gedachten dat misschien wel kunnen zijn, mijn omgeving en zeker die van de kinderen is dat zeker niet. Dus het is maar zeer de vraag wat zij gaan kiezen. Overigens heb ik totaal geen moeite met mbo, mocht jij dat denken. Maar ik zou dat op precies dezelfde manier benaderen als een universitaire opleiding. Dus ga ook kijken bij die leuke en creatieve of sportieve opleidingen waarvan er maar 1 in Nederland is. En kies niet uit gemak voor de dichtstbijzijndste op fiets/busafstand zodat je thuis kunt wonen en je je sociale leven niet verder hoeft uit te breiden. Hooguit adviseer ik dan een tussenjaar, highschooljaar of weet ik veel zodat je die keuze niet al met 16 hoeft te maken.
vrijdag 28 februari 2025 om 09:06
Lievelieve schreef: ↑28-02-2025 08:51Ja maar die "hebben we wat gemist"
Hebben nog dezelfde vrienden en nog erger zijn blijven plakken in dezelfde woonplaats....
Ik heb het niet getypt hé....
Kennelijk groei je alleen op kamers.
Nee, je leest gewoon verkeerd omdat je op je (te lange) teentjes getrapt bent.
Het gaat over zelfstandigheid van jongvolwassenen, op kamers of niet. En er is wel degelijk een verschil in mindset tussen de jongvolwassenen die tot hun 29e thuis blijven wonen omdat alleen een koopwoning met volledig nieuwe inboedel goed genoeg voor ze is (en de ouders die dat gedrag faciliteren) en de jongvolwassenen die een minder-dan-perfect krotje huren.
En nee, thuiswonen tot je 29e 'maar je moet wel zelf je was doen en 1x per week koken' is niet hetzelfde als je eigen huishouden runnen. Je groeit van die zelfstandigheid, en ja, dat verschil tussen die twee groepen merk je.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
vrijdag 28 februari 2025 om 09:11
Het is voor mij de meest wenselijke of ideale situatie. Vooral omdat ik hen dat zo zou gunnen. Ik mag toch een ideale situatie voor ogen hebben? Uiteindelijk kiest een kind toch wel wat bij hem of haar past, maar vrijwel iedere ouder zal over dit soort dingen (studeren, op kamers, lang of kort thuis blijven wonen, sparen, relaties) op de één of andere manier wel een idee hebben. Een positieve of een negatieve. Of over de keuzes van anderen zeggen dat ze dat voltrekt idioot vinden. En iedereen is ook (mede) gevormd door de eigen ervaringen en opvoeding. Dus ook in wat je meegeeft met betrekking tot studeren en uit huis gaan.
En hoe het er in het ene gezin aan toe gaat spreekt mij meer aan dan hoe dat in het andere gezin gaat. Is dat zo erg dan? Mocht de keuze van mijn kinderen toch uitpakken naar een compleet ander uiterste en ze willen op hun 18e bewust kiezen voor een leven dat ik hard, sober, saai of degelijk vind, dan past bij hen kennelijk een ander beeld van "tijd van je leven" dan wat ik mij er bij voorstel en zal ik dat heus wel accepteren.
vrijdag 28 februari 2025 om 09:16
LaFolie schreef: ↑28-02-2025 09:06Nee, je leest gewoon verkeerd omdat je op je (te lange) teentjes getrapt bent.
Het gaat over zelfstandigheid van jongvolwassenen, op kamers of niet. En er is wel degelijk een verschil in mindset tussen de jongvolwassenen die tot hun 29e thuis blijven wonen omdat alleen een koopwoning met volledig nieuwe inboedel goed genoeg voor ze is (en de ouders die dat gedrag faciliteren) en de jongvolwassenen die een minder-dan-perfect krotje huren.
En nee, thuiswonen tot je 29e 'maar je moet wel zelf je was doen en 1x per week koken' is niet hetzelfde als je eigen huishouden runnen. Je groeit van die zelfstandigheid, en ja, dat verschil tussen die twee groepen merk je.
Dit dus. Je gaat mij gewoon niet vertellen dat iemand van eind 20 die nog bij zijn ouders woont op dezelfde manier en in hetzelfde tempo als mens gegroeid is als iemand die vanaf haar 19e op kamers heeft gewoond en die met 29 dus al 10 jaar echt op eigen benen staat. En als we de opmerking over het kopen van het appartement even laten voor wat het is, kan ik het alleen maar met Dala eens zijn: ik zou het zonde vinden als mijn kinderen lang thuis blijven wonen, of dat nu gewenst is of gedwongen door de woningmarkt. Ik denk oprecht dat dat ze zou belemmeren in hun ontwikkeling. Ze zullen het vast wel weer inhalen, maar persoonlijk zou ik het jammer vinden voor ze. En ja, dat denk ik vanuit mijn eigen perspectief, omdat ik zelf vanaf mijn 18e nooit langer dan een maand of 3 meer bij mijn ouders heb gewoond.
Mijn dochter van nog geen 17 vind het nu al irritant dat ze op tijd moet laten weten of ze mee-eet. Als ze straks 20 is hoop ik toch dat dat niet meer nodig is omdat ze lekker met huisgenoten of vrienden woont.
charlotta wijzigde dit bericht op 28-02-2025 09:18
6.28% gewijzigd
vrijdag 28 februari 2025 om 09:17
Tuurlijk ga je in een groeispurt wanneer je zelfstandig gaat wonen.
Ik heb dat verschil altijd heel duidelijk gemerkt tussen mezelf en mijn zusje die tot haar 32e thuis woonde.
Er was dan wel een bepaalde taakverdeling, maar dat is toch echt niet hetzelfde als zelf een huishouden bestieren naast je baan.
De volle verantwoordelijk voor de huur of hypotheek etc.
De eerste jaren dat ze zelfstandig woonde, merkte je ook echt dat ze er een potje van maakte. In allerlei opzichten. Dat had ze gewoon nooit geleerd.
Ik heb dat verschil altijd heel duidelijk gemerkt tussen mezelf en mijn zusje die tot haar 32e thuis woonde.
Er was dan wel een bepaalde taakverdeling, maar dat is toch echt niet hetzelfde als zelf een huishouden bestieren naast je baan.
De volle verantwoordelijk voor de huur of hypotheek etc.
De eerste jaren dat ze zelfstandig woonde, merkte je ook echt dat ze er een potje van maakte. In allerlei opzichten. Dat had ze gewoon nooit geleerd.
vrijdag 28 februari 2025 om 09:17
Je vergeet even dat de meeste mbo-ers nu eenmaal 15/16/17 zijn als ze met hun eerste mbo-opleiding beginnen. Daarbij geeft vmbo/mavo je geen startkwalificatie, dus deze jongeren zijn leerplichtig tot ze een startkwalificatie hebben. Oftewel ze moeten direct na hun middelbare school door een en mbo-opleiding afmaken. Geen tussenjaren gewoon voldoen aan de eisen van de leerplicht en die startkwalificatie halen. Met 16 is op kamers echt wel anders dan met 18+ en wanneer het niet heel erg nodig is meestal geen optie.Dala schreef: ↑28-02-2025 08:55Flauw ook lievelieve om die koopappartement opmerking er weer bij te halen. En als er iemand niet in een elitaire bubbel verkeert ben ik het. Al zouden mijn keuzes of gedachten dat misschien wel kunnen zijn, mijn omgeving en zeker die van de kinderen is dat zeker niet. Dus het is maar zeer de vraag wat zij gaan kiezen. Overigens heb ik totaal geen moeite met mbo, mocht jij dat denken. Maar ik zou dat op precies dezelfde manier benaderen als een universitaire opleiding. Dus ga ook kijken bij die leuke en creatieve of sportieve opleidingen waarvan er maar 1 in Nederland is. En kies niet uit gemak voor de dichtstbijzijndste op fiets/busafstand zodat je thuis kunt wonen en je je sociale leven niet verder hoeft uit te breiden. Hooguit adviseer ik dan een tussenjaar, highschooljaar of weet ik veel zodat je die keuze niet al met 16 hoeft te maken.
Forever is a hell of a long time
vrijdag 28 februari 2025 om 09:22
Voor mij is dat nog niet eens het belangrijkste. Of dat verschil zo groot is weet ik eerlijk gezegd niet. Het is me eerder te weinig vrij en te weinig feestelijk, misschien zelfs wel eerder te jong volwassen dan te veel kind-rol, ook al draag je geen verantwoordelijkheid voor de hypotheek of huur.LaFolie schreef: ↑28-02-2025 09:06Nee, je leest gewoon verkeerd omdat je op je (te lange) teentjes getrapt bent.
Het gaat over zelfstandigheid van jongvolwassenen, op kamers of niet. En er is wel degelijk een verschil in mindset tussen de jongvolwassenen die tot hun 29e thuis blijven wonen omdat alleen een koopwoning met volledig nieuwe inboedel goed genoeg voor ze is (en de ouders die dat gedrag faciliteren) en de jongvolwassenen die een minder-dan-perfect krotje huren.
En nee, thuiswonen tot je 29e 'maar je moet wel zelf je was doen en 1x per week koken' is niet hetzelfde als je eigen huishouden runnen. Je groeit van die zelfstandigheid, en ja, dat verschil tussen die twee groepen merk je.
vrijdag 28 februari 2025 om 09:42
Ik wel, exact op mijn 27e
Maar toen woonde ik al jaren op mezelf, dus ook veel gediagnosticeerde kinderen kunnen dat waarschijnlijk wel. Ligt een beetje aan het soort diagnose.
vrijdag 28 februari 2025 om 10:21
Ik ben Belgische en voor mij is dat systeem dus met de paplepel ingegoten: je gaat naar je kot op maandag - je hebt er vijf dagen vrijheid/blijheid (dat spartaanse wat Wissewis beschrijft herken ik totaal niet uit mijn eigen ervaring want ik heb echt behoorlijk gefeest in Leuven) en is je geld op, dan weet je ten minste dat je vrijdagavond weer een fatsoenlijke maaltijd thuis bij pap en mam krijgt. En als je je moeder lief aankijkt, krijg je ook wel weer wat tupperware bakjes mee op zondagavond. Je hebt dus een leuke tussenvorm tussen "echt" volwassen zijn en het thuis wonen.
Voor beide partijen een wen-periode (empty nest is voor de ouders ook minder heftig, want er gaan een paar jaar over dat je je kind wel nog in het weekend ziet en wat vinger aan de pols kan houden.
Verder denk ik dat het grotendeels gewoon op het karakter van je kinderen aan komt. Zelfs als de woningmarkt moeilijk is, vinden diegenen die echt weg willen wel een weg. Iemand die heel graag veilig in de eigen cocon wenst te blijven, zal je niet ompraten met verhalen over vrijheid en feesten, want dat interesseert zo'n kind helemaal niet.
Voor beide partijen een wen-periode (empty nest is voor de ouders ook minder heftig, want er gaan een paar jaar over dat je je kind wel nog in het weekend ziet en wat vinger aan de pols kan houden.
Verder denk ik dat het grotendeels gewoon op het karakter van je kinderen aan komt. Zelfs als de woningmarkt moeilijk is, vinden diegenen die echt weg willen wel een weg. Iemand die heel graag veilig in de eigen cocon wenst te blijven, zal je niet ompraten met verhalen over vrijheid en feesten, want dat interesseert zo'n kind helemaal niet.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
vrijdag 28 februari 2025 om 11:36
Die eerste kamer van jou lijkt me echt een verschrikking! Dat je er niet mag zijn wanneer je wil, dat is toch geen wonen! Nou heb ik zelf op kamers bij hospita's ook vervelende dingen meegemaakt. Dan is thuiswonen bij je ouders veel prettiger en zelfs meer vrijheid ook. Echter de afstand tot de universiteit maakte dat onmogelijk toen. Later kreeg ik een kamer op een studentenflat en dat was wel heel goed.Maar die krijg je niet zo gemakkelijk,meestal ook wachtlijsten.Wissewis schreef: ↑27-02-2025 22:51In het weekend was er gewoon niemand aanwezig.
En ja, dus ook op donderdag gewoon rond 10 à 11u stil of rustig genoeg zodat mensen gewoon konden slapen.
Tegen ten laatste 11u druppelde de tv-kamer leeg en gingen de meesten slapen.
Of kropen - zoals ik - nog even achter hun pc.
In mijn eerste studentenkamer mocht je ook gewoon letterlijk niet blijven tijdens het weekend.
Op vrijdag moest je het pand verlaten hebben om ten laatste 19u.
Op zondag mocht je terugkomen vanaf 17u.
Ook in schoolvakanties was je niet welkom.
Tenzij je het van tevoren aanvroeg.
De voordeur werkte met een batch-systeem en de batch stond gewoon uit.
(Behoorlijk irritant als je nergens van weet en wil komen studeren op je kamer tijdens de kerstvakantie.
Met veel moeite en een boel gedoe "want dit was niet de gewoonte en de afspraak" raakte ik binnen, maar ik zat er wel heel de tijd alleen.)
Mijn volgende kamer bleef ik zelf vaker een weekend omdat ik een partner had die 2 kilometer verder woonde.
Maar ik zat er dus ook elk weekend én elke vakantie alleen omdat iedereen naar huis was.
Veel Belgen zien een studentenkamer als "een noodzakelijk kwaad", maar hun thuis blijft toch echt in het dorp van hun ouders.
Daar waar al hun vrienden wonen, hun hobby's zijn, ze een weekendbaantje hebben, ...
Op de meeste studentenkamers mag je je adres ook gewoon niet voor vast plaatsen. Je blijft dus officieel bij je ouders inwonen.
Die blijven meestal ook kindergeld voor je krijgen, betalen vaak - veel meer dan in Nederland - je studies, ...
vrijdag 28 februari 2025 om 11:37
Het zijn gewoon verschillen in opvatting en achtergrond. Mijn ouders kwamen allebei uit gezinnen met 6 kinderen, en al die kinderen (op één na, die was gehandicapt) hadden gestudeerd en op kamers gewoond. Als dat is wat je kent (en als je het geweldig hebt gevonden, zoals mijn ouders), is het niet gek dat je die 'traditie' wilt voortzetten. Studeren en op kamers wonen hoorde bij hun opvoeding. En bij die van mij. Ik snap niet waarom jij daar 'duidelijk iets van vindt', aangezien het gewoon een kwestie is van een andere levensstijl of opvatting, of hoe je het ook wilt noemen.Lievelieve schreef: ↑28-02-2025 08:40Dala typt duidelijk in de tegenwoordige tijd. En vind er duidelijk wat van, van 20 jarige die nog thuis wonen. De vader van Claire vond het zelfs zo erg dat hij zijn eigen zoon ergens parkeerde in een kamer in een stad. Je kan natuurlijk niet op de rotary club aankomen met het feit dat je zoon niet studeert en niet op kamers woont. Schande.
Zelf vond ik het vroeger trouwens heel irritant dat studeren zo'n harde eis was, ik zal mijn dochter vrijer laten in haar keuze (ze hoeft niet per se naar de universiteit) maar ik zal zeker wel aanmoedigen dat ze op kamers gaat wonen. Ik was op mijn 18e behoorlijk wereldvreemd en ook wel verwend, dus eenmaal op kamers moest ik behoorlijk wennen. Hoe vaak ik niet midden in de nacht en zonder sleutels voor de deur van mijn hospita heb gestaan... of me versliep voor een belangrijk tentamen... of met een kater op de eerste werkdag van een bijbaantje verscheen... en van al die dingen heb ik geleerd. Op een gegeven moment overkwam me dat niet meer, en ik was er trots op, omdat ik het zélf een keer goed deed zonder dat mijn moeder me hielp of met haar hand over haar hart streek.
vrijdag 28 februari 2025 om 11:41
het kan ook andersom zijn he?Hallodaar schreef: ↑28-02-2025 09:17Tuurlijk ga je in een groeispurt wanneer je zelfstandig gaat wonen.
Ik heb dat verschil altijd heel duidelijk gemerkt tussen mezelf en mijn zusje die tot haar 32e thuis woonde.
Er was dan wel een bepaalde taakverdeling, maar dat is toch echt niet hetzelfde als zelf een huishouden bestieren naast je baan.
De volle verantwoordelijk voor de huur of hypotheek etc.
De eerste jaren dat ze zelfstandig woonde, merkte je ook echt dat ze er een potje van maakte. In allerlei opzichten. Dat had ze gewoon nooit geleerd.
Juist omdat jij al een volwassen/verstandig mens was, ging je op kamers
vrijdag 28 februari 2025 om 11:44
Zal ik quoten voor je?LaFolie schreef: ↑28-02-2025 09:06Nee, je leest gewoon verkeerd omdat je op je (te lange) teentjes getrapt bent.
Het gaat over zelfstandigheid van jongvolwassenen, op kamers of niet. En er is wel degelijk een verschil in mindset tussen de jongvolwassenen die tot hun 29e thuis blijven wonen omdat alleen een koopwoning met volledig nieuwe inboedel goed genoeg voor ze is (en de ouders die dat gedrag faciliteren) en de jongvolwassenen die een minder-dan-perfect krotje huren.
En nee, thuiswonen tot je 29e 'maar je moet wel zelf je was doen en 1x per week koken' is niet hetzelfde als je eigen huishouden runnen. Je groeit van die zelfstandigheid, en ja, dat verschil tussen die twee groepen merk je.
Het staat er letterlijk!
En welk verschil zie jij als je achter je pc op je werkplek zit?
Sterker nog "met je faciliteren" de kamer wordt notabene betaald door de ouders. Kom zeg. Laat mij niet lachen.
vrijdag 28 februari 2025 om 11:46
Dat is dus totaal anders dan in Nederland. Niks geen echte vrijheid van op kamers wonen en verplicht ieder weekend naar huis. En een heel land dat daarop ingesteld is. Dus ook al zou je het anders willen, het kan (uitzonderingen daargelaten) niet. Of je moet echt een woning voor je zelf gaan huren, wat waarschijnlijk niet te betalen is als je studeert?Wissewis schreef: ↑27-02-2025 22:51In het weekend was er gewoon niemand aanwezig.
En ja, dus ook op donderdag gewoon rond 10 à 11u stil of rustig genoeg zodat mensen gewoon konden slapen.
Tegen ten laatste 11u druppelde de tv-kamer leeg en gingen de meesten slapen.
Of kropen - zoals ik - nog even achter hun pc.
In mijn eerste studentenkamer mocht je ook gewoon letterlijk niet blijven tijdens het weekend.
Op vrijdag moest je het pand verlaten hebben om ten laatste 19u.
Op zondag mocht je terugkomen vanaf 17u.
Ook in schoolvakanties was je niet welkom.
Tenzij je het van tevoren aanvroeg.
De voordeur werkte met een batch-systeem en de batch stond gewoon uit.
(Behoorlijk irritant als je nergens van weet en wil komen studeren op je kamer tijdens de kerstvakantie.
Met veel moeite en een boel gedoe "want dit was niet de gewoonte en de afspraak" raakte ik binnen, maar ik zat er wel heel de tijd alleen.)
Mijn volgende kamer bleef ik zelf vaker een weekend omdat ik een partner had die 2 kilometer verder woonde.
Maar ik zat er dus ook elk weekend én elke vakantie alleen omdat iedereen naar huis was.
Veel Belgen zien een studentenkamer als "een noodzakelijk kwaad", maar hun thuis blijft toch echt in het dorp van hun ouders.
Daar waar al hun vrienden wonen, hun hobby's zijn, ze een weekendbaantje hebben, ...
Op de meeste studentenkamers mag je je adres ook gewoon niet voor vast plaatsen. Je blijft dus officieel bij je ouders inwonen.
Die blijven meestal ook kindergeld voor je krijgen, betalen vaak - veel meer dan in Nederland - je studies, ...
vrijdag 28 februari 2025 om 11:54
Claire45 schreef: ↑28-02-2025 11:37Het zijn gewoon verschillen in opvatting en achtergrond. Mijn ouders kwamen allebei uit gezinnen met 6 kinderen, en al die kinderen (op één na, die was gehandicapt) hadden gestudeerd en op kamers gewoond. Als dat is wat je kent (en als je het geweldig hebt gevonden, zoals mijn ouders), is het niet gek dat je die 'traditie' wilt voortzetten. Studeren en op kamers wonen hoorde bij hun opvoeding. En bij die van mij. Ik snap niet waarom jij daar 'duidelijk iets van vindt', aangezien het gewoon een kwestie is van een andere levensstijl of opvatting, of hoe je het ook wilt noemen.
Ik mag toch hopen dat je wel beseft dat in de generatie van onze ouders (70-80 jarigen nu?) studeren en op kamers wonen een enorm voorecht was en echt alleen maar voorbehouden aan de elite? Zeker in grote gezinnen.
vrijdag 28 februari 2025 om 12:06
vrijdag 28 februari 2025 om 12:08
Maar ík had het dan ook niet over "zelfstandigheid" en "verantwoordelijkheid " die ik zo belangrijk vindt tijdens die op-kamers-fase hè? Integendeel.Lievelieve schreef: ↑28-02-2025 11:44Zal ik quoten voor je?
Het staat er letterlijk!
En welk verschil zie jij als je achter je pc op je werkplek zit?
Sterker nog "met je faciliteren" de kamer wordt notabene betaald door de ouders. Kom zeg. Laat mij niet lachen.
vrijdag 28 februari 2025 om 12:13
Dit is x aantal jaren geleden. Ze zullen nog steeds wel bestaan, maar er zijn ook genoeg studentenkamers (koten) waar je wel 24/7 mag zijn hoor. Dochter is zelfs verplicht door te betalen in de zomermaanden wanneer er geen les is. Zou dan maar van de gekke zijn als ze er dan niet zou mogen aanwezig zijn.Raver schreef: ↑28-02-2025 11:46Dat is dus totaal anders dan in Nederland. Niks geen echte vrijheid van op kamers wonen en verplicht ieder weekend naar huis. En een heel land dat daarop ingesteld is. Dus ook al zou je het anders willen, het kan (uitzonderingen daargelaten) niet. Of je moet echt een woning voor je zelf gaan huren, wat waarschijnlijk niet te betalen is als je studeert?
Ik heb het idee dat Wissewis het meer over een "peda" heeft dan over een "kot", maar ik kan me vergissen.
De peda was de vorm voor de studenten die wel op kot moesten wegens afstand, maar waarvan de ouders toch wilden dat er nog regels en toezicht was.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
vrijdag 28 februari 2025 om 12:14
Nee jij wil dat ze vrijheid ervaren en kunnen feesten. Maar LaFolie ziet heul veel verschil tussen een 25 jarige die nog thuis woont en een 25 jarige die op kamers woont. Ik ben dan altijd zo benieuwd welke verschillen?
Zijn de bammetjes tijdens de lunch gesmeerd door moeder de vrouw? Of het overhemd gestreken door mama? Kunnen ze geen vaatwasser aanzetten op kantoor? Of kunnen ze zelf hun billen niet afvegen?
Of vind je ze gewoon saai/raar/gek omdat ze niet van feesten houden?
vrijdag 28 februari 2025 om 12:17
Lila-Linda schreef: ↑28-02-2025 11:41het kan ook andersom zijn he?
Juist omdat jij al een volwassen/verstandig mens was, ging je op kamers
Weet niet of het perse verstandig was.
Ik hield amper nog een stuiver over. Woonde in een soort veredeld elektriciteits huisje voor véélste véél.
Ik zeg wel eens gekscherend dat ik toen in een soort peuter modus stond.
"Ikke zelf doen!"
Mocht ik het over kunnen doen, had ik misschien nog een jaar of twee gewacht.
Tja, wat is wijsheid wanneer je een koe in de kont kijkt?
Mijn oudste heeft nu de leeftijd waarop ikzelf stond te popelen om het nest te verlaten. Ik zie dit bij haar totaal niet.
Ze is heel erg haar toekomst aan het plannen, en ziet met het oog op studie en bijbanen, dat uit huis gaan niet meteen de meest bevooordelijke zet zal zijn.
Dus ja, voor iedere situatie, ieder persoon, ligt het weer anders.
Het voorbeeld dat ik eerder gaf over mijn zusje vind ik wel een uiterste. Dan is er iets niet goed gegaan naar mijn idee.
vrijdag 28 februari 2025 om 12:19
volgens mij zijn gezinnen nu wel anders dan 25 jaar terugHallodaar schreef: ↑28-02-2025 12:17
Mijn oudste heeft nu de leeftijd waarop ikzelf stond te popelen om het nest te verlaten. Ik zie dit bij haar totaal niet.
Ze is heel erg haar toekomst aan het plannen, en ziet met het oog op studie en bijbanen, dat uit huis gaan niet meteen de meest bevooordelijke zet zal zijn.
Dus ja, voor iedere situatie, ieder persoon, ligt het weer anders.
Het voorbeeld dat ik eerder gaf over mijn zusje vind ik wel een uiterste. Dan is er iets niet goed gegaan naar mijn idee.
En is de noodzaak tot uitvliegen ook wel minder
wat was er met je zusje dan? en heeft ze daar nog last van?
vrijdag 28 februari 2025 om 12:29
Mijn moeder mocht juf worden (kweekschool) maar echt alleen omdat ze dan als oudste dochter snel geld kon verdienen voor haar arme tuindersgezin. Zelf wilde ze geneeskunde studeren maar dat zat er echt niet in, ook niet als ze niet op kamers zou gaan. Mijn vader mocht naar het conservatorium (ik denk omdat hij nergens anders goed voor was
maar bleef wel thuis wonen. Ik ben de eerste generatie in mijn familie met een universitaire opleiding.
vrijdag 28 februari 2025 om 12:35
mijn ene kant van de familie is hooguit tot MMS gekomen.Charlotta schreef: ↑28-02-2025 12:29Mijn moeder mocht juf worden (kweekschool) maar echt alleen omdat ze dan als oudste dochter snel geld kon verdienen voor haar arme tuindersgezin. Zelf wilde ze geneeskunde studeren maar dat zat er echt niet in, ook niet als ze niet op kamers zou gaan. Mijn vader mocht naar het conservatorium (ik denk omdat hij nergens anders goed voor was
Andere kant HBS
Wel aangetrouwde ooms met een universitaire studie
Ik WO, ik wilde tikken dat er meer neven en nichten WO deden. Maar als ik even goed denk maar eentje. De rest wel HBO
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
