Psyche
alle pijlers
Vriendin is overleden door suïcide - hoe blijf ik staande?
woensdag 19 maart 2025 om 14:07
Een goede vriendin zag geen andere uitweg meer, dan zelf haar leven te beëindigen. Ik ben er echt kapot van. Wat het extra complex maakt, is dat ik meer vriendinnen op deze manier heb verloren. Hoe ga ik om met dit grote verdriet? Extra moeilijk is dat ik zelf ook heel lang depressief ben geweest en naarstig zocht naar een uitweg uit dit aardse bestaan, met ook zelfs pogingen. Dus het triggert mij ook erg. Twijfel ook of ik naar de uitvaart zal gaan, ik kan het psychisch niet aan, hoe laf het ook klinkt. Het is zo complex, het herinnert mij aan al die mensen die ik ben verloren. Zijn er mensen die wellicht ervaringen hebben? Is het normaal dat je emoties in zo'n proces alle kanten op schieten? Van diep verdriet, dat je amper kunt dragen, tot toch weer een poging doen om te werken, en dan weer totale uitputting en ongeloof?
woensdag 19 maart 2025 om 14:15
Och 
. Gecondoleerd.
Het eerste wat je nu vandaag mag doen is adem halen.
Goed voor jezelf (blijven) zorgen.
Het is NIET laf om niet naar de uitvaart te gaan. Gedenken en herdenken kan op veel verschillende andere manieren. En niemand heeft er iets aan als jij instort, daar of ietsje later. Vooral jij hebt daar niets aan. Je mag een kaart, bloemen of iets anders sturen, maar je hoeft niet verplicht aanwezig te zijn.
Heb je hulp? Zo ja, neem daar meteen contact mee op.
Zo nee, neem contact op met je huisarts om deze situatie te bespreken en te kijken waar je nu mee geholpen bent.
. Gecondoleerd.Het eerste wat je nu vandaag mag doen is adem halen.
Goed voor jezelf (blijven) zorgen.
Het is NIET laf om niet naar de uitvaart te gaan. Gedenken en herdenken kan op veel verschillende andere manieren. En niemand heeft er iets aan als jij instort, daar of ietsje later. Vooral jij hebt daar niets aan. Je mag een kaart, bloemen of iets anders sturen, maar je hoeft niet verplicht aanwezig te zijn.
Heb je hulp? Zo ja, neem daar meteen contact mee op.
Zo nee, neem contact op met je huisarts om deze situatie te bespreken en te kijken waar je nu mee geholpen bent.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 19 maart 2025 om 14:34
Wat heftig, TO. Het is niet raar dat emoties nu alle kanten op slingeren. Je denkt en voelt nu vanalles. Het hoort bij het rouwproces.
Ik zou zsm aan de bel trekken bij huisarts of GGZ als je daar onder behandeling bent.
Niet naar de uitvaart gaan is niet laf. Het is voor jezelf zorgen. Ik zou een mooi bloemstuk of boeket met een kaart sturen. Ga niet naar de uitvaart als je denkt in te gaan storten. Wees lief voor jezelf en doe wat goed is voor jou.
Heel veel sterkte
Ik zou zsm aan de bel trekken bij huisarts of GGZ als je daar onder behandeling bent.
Niet naar de uitvaart gaan is niet laf. Het is voor jezelf zorgen. Ik zou een mooi bloemstuk of boeket met een kaart sturen. Ga niet naar de uitvaart als je denkt in te gaan storten. Wees lief voor jezelf en doe wat goed is voor jou.
Heel veel sterkte
woensdag 19 maart 2025 om 14:37
woensdag 19 maart 2025 om 14:43
Als je denkt dat het te zwaar is om naar de uitvaart te gaan, dan is het prima om voor jezelf te kiezen. Ik denk dat je vriendin ook niet zou willen dat het slecht met je gaat. Ze zou ook willen dat je voor jezelf en je geestelijk gezondheid kiest.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 19 maart 2025 om 15:57
Wat een afschuwelijk verdrietige situatie TO! Emoties die alle kanten opgaan en triggers die oprakelen, dat klinkt allemaal heel plausibel.
Als de afscheidsdienst nog komt, dan is het nieuws dus nog heel vers. Hoeveel dagen heb je nog voor het afscheid? Misschien geven enkele dagen ook wel even wat ruimte om te wennen aan de nieuwe realiteit. Het is niet gek dat dit verse nieuws zoveel bij je oproept, maar wellicht is het over een paar dagen wel anders.
Wat anderen ook zeggen; het lijkt me goed dat je even langs de huisarts gaat. Om je hart te luchten, te kijken of er wat ondersteuning nodig is. De komende tijd zal dit verlies nog wel in je hoofd zitten (rouwen is niet in een weekje voorbij natuurlijk) en met jouw achtergrond kan het goed zijn als je hierin wat begeleiding krijgt. En wellicht helpt op korte termijn iets kalmerends ook wel even, als symptoombestrijding. Overleg het even.
Bekijk na het gesprek met je huisarts even hoe je je voelt over wel of niet naar het afscheid gaan. Doe wat goed voelt voor jou. Zou het ook beter voelen als je iemand mee zou nemen die je vertrouwt? Dat je je ervaring kan delen als je daar bent? Als je lekker thuis wilt blijven, is dat natuurlijk ook goed. Kijk dan of je op een eigen gepaste manier afscheid kan nemen van je vriendin.
Heel veel sterkte gewenst!
Als de afscheidsdienst nog komt, dan is het nieuws dus nog heel vers. Hoeveel dagen heb je nog voor het afscheid? Misschien geven enkele dagen ook wel even wat ruimte om te wennen aan de nieuwe realiteit. Het is niet gek dat dit verse nieuws zoveel bij je oproept, maar wellicht is het over een paar dagen wel anders.
Wat anderen ook zeggen; het lijkt me goed dat je even langs de huisarts gaat. Om je hart te luchten, te kijken of er wat ondersteuning nodig is. De komende tijd zal dit verlies nog wel in je hoofd zitten (rouwen is niet in een weekje voorbij natuurlijk) en met jouw achtergrond kan het goed zijn als je hierin wat begeleiding krijgt. En wellicht helpt op korte termijn iets kalmerends ook wel even, als symptoombestrijding. Overleg het even.
Bekijk na het gesprek met je huisarts even hoe je je voelt over wel of niet naar het afscheid gaan. Doe wat goed voelt voor jou. Zou het ook beter voelen als je iemand mee zou nemen die je vertrouwt? Dat je je ervaring kan delen als je daar bent? Als je lekker thuis wilt blijven, is dat natuurlijk ook goed. Kijk dan of je op een eigen gepaste manier afscheid kan nemen van je vriendin.
Heel veel sterkte gewenst!
woensdag 19 maart 2025 om 16:06
woensdag 19 maart 2025 om 16:35
Wat enorm verdrietig TO.
En heel normaal dat je emoties alle kanten opschieten.
Zoals de anderen al zeggen; afscheid nemen van je vriendin en omgaan met het verdriet, mag je doen op je eigen manier. En op jouw tempo. Ik hoop dat je hiervoor de ruimte pakt, en het niet gaat doen “zoals het verwacht wordt”.
Heb je mensen in je directe omgeving om mee te praten, huilen of gewoon “te zijn”? Familie, vrienden, collega’s?
En heel normaal dat je emoties alle kanten opschieten.
Zoals de anderen al zeggen; afscheid nemen van je vriendin en omgaan met het verdriet, mag je doen op je eigen manier. En op jouw tempo. Ik hoop dat je hiervoor de ruimte pakt, en het niet gaat doen “zoals het verwacht wordt”.
Heb je mensen in je directe omgeving om mee te praten, huilen of gewoon “te zijn”? Familie, vrienden, collega’s?
woensdag 19 maart 2025 om 16:43
Even voor mezelf sprekend: als iemand er aan onderdoor zou gaan om naar mijn uitvaart te komen, zou ik absoluut liever hebben dat diegene voor zichzelf koos. Afscheid nemen kan op allerlei manieren, en de officiële uitvaart is niet voor iedereen de manier. Dat is niet laf, echt niet!
Verder heel veel sterkte!
Verder heel veel sterkte!
woensdag 19 maart 2025 om 16:44
woensdag 19 maart 2025 om 18:04
Je hoeft absoluut niet naar een uitvaart te gaan als je dat niet aankunt. Als je toch vind dat je er iets mee moet, zou de dienst online bijwonen (dat is tegenwoordig meestal wel mogelijk) misschien een optie kunnen zijn. Dan zit er letterlijk en figuurlijk afstand tussen, en kun je het afzetten of even weglopen als het je te veel wordt. En het scheelt ook dat je het dan ook zonder 'publiek' kunt verwerken, als je dat prettig vindt.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 19 maart 2025 om 19:09
Wat naar TO. Gecondoleerd met je verlies.
Je vriendin is overleden ten gevolgen van een hele nare aandoening
Confronterend voor jou dat jij dezelfde aandoening hebt.
Ondanks dat er ook veel mensen deze met deze aandoening leren leven of soms zelfs herstellen is overlijden ook een mogelijke uitkomst.
Ik snap dat je het lastig vind die uitvaart. Je hoeft daarover ook nog geen beslissing te maken. Dat mag echt nog op het laatste moment en niet gaan omdat dat voor jou beter is, mag ook.
Bedenk dan hoe je wel afscheid wil nemen. Je eigen ritueel.
Er bestaan overigens ook bijeenkomsten/ praatgroepen voor mensen die dierbare verliezen aan suïcide. Misschien vind je het fijn om met mensen te praten die hetzelfde meemaken. Sowieso mag je altijd 113 bellen als je even wilt praten.
Sterkte de komende tijd
Je vriendin is overleden ten gevolgen van een hele nare aandoening
Confronterend voor jou dat jij dezelfde aandoening hebt.
Ondanks dat er ook veel mensen deze met deze aandoening leren leven of soms zelfs herstellen is overlijden ook een mogelijke uitkomst.
Ik snap dat je het lastig vind die uitvaart. Je hoeft daarover ook nog geen beslissing te maken. Dat mag echt nog op het laatste moment en niet gaan omdat dat voor jou beter is, mag ook.
Bedenk dan hoe je wel afscheid wil nemen. Je eigen ritueel.
Er bestaan overigens ook bijeenkomsten/ praatgroepen voor mensen die dierbare verliezen aan suïcide. Misschien vind je het fijn om met mensen te praten die hetzelfde meemaken. Sowieso mag je altijd 113 bellen als je even wilt praten.
Sterkte de komende tijd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
woensdag 19 maart 2025 om 19:11
moderatorviva wijzigde dit bericht op 20-03-2025 13:45
Reden: quote aangepast
Reden: quote aangepast
37.77% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
woensdag 19 maart 2025 om 20:10
Helaas is dit voor mij een erg herkenbaar verhaal. Ik heb mijn halve jeugd doorgebracht in de psychiatrie, opnames, dagbehandeling, ambulante hulp, beschermd wonen enz. Daar veel mensen leren kennen. Maar de score is bedroevend, op 2 vriendinnen/kennissen na zijn al mijn contacten uit die tijd dood door suïcide.
Afgelopen februari is er weer een vriendin van vroeger overleden door euthanasie wegens ondraaglijk psychisch lijden en dit kwam bij mij ook zo hard binnen. Zij had een soortgelijk leven als ik met een echtgenoot en kinderen en toch wilde ze niet meer leven. En ook ik heb het gevoel dat het voor mij bijna niet te dragen is. Het is echt niet voor te stellen hoe het is om op jonge leeftijd vaak iemand te verliezen door suïcide, vaak mensen waar je hele intensieve tijden hebt meegemaakt omdat je zelf ook hebt gestruggeld met een doodswens en je elkaar in zo'n soort setting hebt ontmoet. Het ontneemt je de adem als 'een van ons' overlijdt. En tegelijkertijd maakt het je boos, woedend, wanhopig en soms een tikkeltje jaloers: zij is overal vanaf...
Hoewel het met mij goed gaat en ik al in geen tijden een doodswens heb gehad en dit voor mij nu echt ondenkbaar is omdat ik een prachtig gezin heb, gaan mijn emoties ook alle kanten op. Ik laat het er maar gewoon zijn. Uitvaarten ga ik liever niet heen. Als het mogelijk is, kijk ik wel via een stream en ik stuur een boeket of mooie kaart naar de familie. Of als het iemand dichtbij is, vraag ik of ik zelf afscheid mag nemen op een rustig moment. En ik ben ook lief voor mezelf, het is namelijk niet normaal om je halve vriendengroep te verliezen door suïcide en iedereen zou daar enorm van slag van zijn.
Ik heb geen tips, het is gewoon helemaal ruk. Maar ik wilde je wel even laten weten dat ik weet hoe het is. Je bent niet alleen. Ik denk aan je.
Afgelopen februari is er weer een vriendin van vroeger overleden door euthanasie wegens ondraaglijk psychisch lijden en dit kwam bij mij ook zo hard binnen. Zij had een soortgelijk leven als ik met een echtgenoot en kinderen en toch wilde ze niet meer leven. En ook ik heb het gevoel dat het voor mij bijna niet te dragen is. Het is echt niet voor te stellen hoe het is om op jonge leeftijd vaak iemand te verliezen door suïcide, vaak mensen waar je hele intensieve tijden hebt meegemaakt omdat je zelf ook hebt gestruggeld met een doodswens en je elkaar in zo'n soort setting hebt ontmoet. Het ontneemt je de adem als 'een van ons' overlijdt. En tegelijkertijd maakt het je boos, woedend, wanhopig en soms een tikkeltje jaloers: zij is overal vanaf...
Hoewel het met mij goed gaat en ik al in geen tijden een doodswens heb gehad en dit voor mij nu echt ondenkbaar is omdat ik een prachtig gezin heb, gaan mijn emoties ook alle kanten op. Ik laat het er maar gewoon zijn. Uitvaarten ga ik liever niet heen. Als het mogelijk is, kijk ik wel via een stream en ik stuur een boeket of mooie kaart naar de familie. Of als het iemand dichtbij is, vraag ik of ik zelf afscheid mag nemen op een rustig moment. En ik ben ook lief voor mezelf, het is namelijk niet normaal om je halve vriendengroep te verliezen door suïcide en iedereen zou daar enorm van slag van zijn.
Ik heb geen tips, het is gewoon helemaal ruk. Maar ik wilde je wel even laten weten dat ik weet hoe het is. Je bent niet alleen. Ik denk aan je.
woensdag 19 maart 2025 om 21:59
Het is een hele moeilijke manier van rouw om zo afscheid te moeten nemen van iemand die je lief is. Verdriet, boosheid, liefde, woede, genade, onbegrip, loslaten, schuldgevoel en nog veel meer. Zeker als je het zelf zwaar hebt.
Wat de rest ook zegt zorg voor je zelf, kijk wat voor jou goed is. Is de uitvaart te lastig, doe het niet. Misschien voor jezelf een mooi afscheidsmoment te maken. Iets doen wat je graag deed met haar, een kopje thee in de zon, naar de bioscoop, een strandwandeling. En zelfs dat hoef je niet te doen als dat niet lukt want ze zit in je hart. Je vriendin zal het je nooit kwalijk nemen. Sterkte!
Wat de rest ook zegt zorg voor je zelf, kijk wat voor jou goed is. Is de uitvaart te lastig, doe het niet. Misschien voor jezelf een mooi afscheidsmoment te maken. Iets doen wat je graag deed met haar, een kopje thee in de zon, naar de bioscoop, een strandwandeling. En zelfs dat hoef je niet te doen als dat niet lukt want ze zit in je hart. Je vriendin zal het je nooit kwalijk nemen. Sterkte!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
