Minnaar deel 43

Fwb's zijn - net als gewone relaties- vaak toch een fragiel evenwicht. In het begin kan het niet op en is geen moeite teveel. Na verloop van tijd zul je toch moeite moeten gaan doen om bij de ander aan te sluiten. Als je al een partner hebt kan dat nog wel eens teveel worden is mijn ervaring.

Precies dat GeweldigWeer. Ik heb dat ook nodig om te kunnen en willen afspreken. Soms even wat appen, hoeft niet veel te zijn. Vriendschappelijk. Maar helemaal niks nu? Nee, niet ok, voor mij niet. Zo voelt het een beetje of ik in beeld ben als hij zin heeft en buiten dat kan ik het uitzoeken. De zin vergaat mij dan snel, met hem dan toch.

In het begin kon het idd niet op, hele dagen soms en nu niet eens tijd voor drie zinnen? Nu hoeft voor mij hele dagen zeker niet, liever niet zelfs. Maar mijn appje helemaal niet beantwoorden? Vreemd, niet fijn.

Hoe reageerde hij op het beëindigen van het contact? Viel toen het kwartje wel?
Heb je een andere fwb opgeduikeld?

Heb je ondertussen alweer contact gehad, Poeh?

Ik ervaar gelukkig niet de fragielheid van een gewone relatie, ook al woon ik niet samen. Vent en ik hebben een hele steady uitwisseling, dagelijks gaan er een paar appjes heen en weer en daar hebben we gewoon een lekkere regelmaat in. Ik open de dag altijd, hij sluit m dagelijks met een liefdesverklaring en een welterusten. We gaan beiden heel goed op die regelmaat.

Toen we nog minnaars waren vond ik het vele malen fragieler, het voelde altijd alsof hij zo tussen mijn vingers door kon glippen en sec genomen was dat natuurlijk ook zo. En dan waren die berichtjes mijn houvast. Best een apart mechanisme eigenlijk.

Poeh, je schreef dat jullie beiden in een seksloos huwelijk zitten (als ik het goed heb onthouden) en dat je een minnaar hebt om dit gemis te compenseren. Zie je jezelf je hele seksuele leven minnaars hebben? Denk je daar wel eens over na?

Nee Roos, niks gehoord en ik ben niet van het soort dat iemand achterna loopt als mijn laatste appjes niet beantwoord zijn. De laatste gezellige conversatie is al meer dan drie weken oud. Tussendoor wat heen en weer geapp over waar elkaar te treffen. Daarna dus stilte. Nu hou ik altijd wel in mijn achterhoofd dat er wat kan zijn. Betrapt, familiezaken, ziekte, enz. Vorig jaar hadden we ook eens zoiets dus ik dacht ik app even of alles ok is en toen dus een antwoord, ja, druk! Blablabla, excuus en we pakten de draad weer op. Dus om nu weer te appen of alles ok is, geen behoefte aan. Als hij geen behoefte voelt om mij te appen dan is dat wat het is, aan mij wat ik daar mee wil. Maar er kan ook wat zijn. Ik hou alle opties open.

Of ik mijn hele leven wil minnaren? Zolang mijn man er nog is wel! Ik ben niet voor niks met hem getrouwd. Ik heb echt de leukste man die er is.
Alleen de seks ontbreekt, dat klopt, kan hij niks aan doen, blij dat hij het mij wel gunt. Daar ben ik dankbaar voor.

Wat jij beschrijft Roos zo is het hier ook wel. Onze relatie voelt nooit fragiel. Als we niet samen zijn door werk dan bellen we als ochtend opstart en vaak om de dag af te sluiten ook nog even. Als we iets te melden hebben nog wat appjes tussendoor. We laten elkaar dagelijks merken dat we dol op elkaar zijn, nog steeds. Al laten we elkaar ook vrij in wat we willen doen.

Ik merk aan mezelf dat ik wel een minnaar wil die soms even in beeld is. Hoeft zeker niet dagelijks, zelfs niet wekelijks, gewoon hoe het loopt en wat kan. Maar weken appjes onbeantwoord, nee, dat is voor mij niet ok. Dat weet ik nu en zal ik zeker zeggen als ik hem ooit nog ga horen!
Als onze behoefte anders ligt is dat wat het is en dan gaat het niet meer werken voor mij.

Vorige minnaars waren anders. Hoe zeg ik dat, die waren weer te aanwezig en er was wel sprake van verliefdheid denk ik van hun kant. Ik kan erg op iemand gesteld zijn, maar mijn man is de liefde van mijn leven en ik heb geen ruimte voor twee liefdesrelaties. Fwb helemaal ok, dan voel ik echt wat voor je, seks met een fijne vriend is toch geweldig? Maar meer heb ik niet te bieden. De vorige minnaars wilden toch meer dus dat liep stuk, helaas, want de seks was geweldig!

Dus deze fwb is eigenlijk ideaal omdat we van elkaar niet meer verwachten dan seks en vriendschap. Tot dus nu het stukje vriendschap wat lijkt te vervagen en dan voelt het voor mij blijkbaar niet meer ok.

Mooi, je relatie. Lijk ik nou een beetje te lezen dat jullie ook niet samenwonen of is dat mijn foute conclusie?
Ik probeer het wel eens te visualiseren, onze relatie seksloos en we hebben het er ook wel eens over. We worden ouder immers en andermans ervaringen vertellen mij toch dat de piemel er op een dag mee op kan houden. Voor ons zou dat wel echt lastig zijn, na 7-8 jaar neemt seks nog steeds een behoorlijke plaats in, we zouden het lijflijke deel van onze verbinding enorm missen. Ik weet dat Vent mij een minnaar zou gunnen maar ik zie het even niet voor me. Elk weekend 5 kwartier in de auto om een heel weekend seksloos in zijn nabijheid te zijn met alle frustraties van dien en dan doordeweeks een man opscharrelen zodat die mij af en toe "effe kan nakijken", ik zie het niet. Maar vooralsnog hoef ik het niet te zien want alles doet het nog prima, wij lusten elkaar nog zeer.

Ik vind dat je er wel heel sterk instaat, menig minnares kauwt zich de nagels tot stompjes en zou een "is er iets mis?" meteen aanpakken om weer contact te zoeken. Ik voel ook een beetje door de regels heen dat je dit vooral als zijn verlies ziet en je hebt groot gelijk dat je hem laat sudderen en zelf contact op laat nemen.

Het is natuurlijk wel bijzonder jammer. Jullie matchen op allerlei gebieden behoorlijk en het is jammer om met de volgende weer helemaal opnieuw te moeten beginnen.
Heeft jouw man er echt 0 moeite mee of vindt hij de jaagperiode tussen minnaars in toch best een tikje lastig?

Wij wonen wel samen. Maar ik ben vanwege werk regelmatig wat dagen van huis. Hij heeft de luxe van meer vakantiedagen dus is regelmatig alleen op reis. Dus misschien latten we wel een beetje in hetzelfde huis. we zijn beide erg gehecht aan een gevoel van vrijheid.

Maar als zijn piemel er op een dag mee ophoudt hoeft het toch niet gelijk seksloos te zijn? Er is nog zat seksueels te verzinnen om het weekend mee te vullen denk ik zo! Of is het voor jou, piemel stuk, seks stuk? Ik kan heerlijk seksen zonder zelfs maar tot penetratie over te gaan. Of zou dat meer voor hem gelden dan voor jou?

Door schade en schande geleerd wat afstand te bewaren als een minnaar zich ineens anders gaat gedragen in contact. Eén keer diep gekwetst geweest, ik wil mezelf niet meer in die positie brengen. Ik ben sowieso niet meer zo achternaloperig, niet alleen als het een minnaar aangaat. Graag of niet!

Het is zijn verlies als hij het zo laat lopen, ook zeker voor mij een verlies dan. Maarja, klinkt lullig, voor een vrouw is het toch redelijk makkelijk een nieuw exemplaar op te duikelen. Ik denk alleen, invulling van mij hoor, dat hij het echt druk heeft en helemaal niet ziet dat ik door zijn manier van doen rustig weg wandel. Ik ben dan (vind ik zelf) wel makkelijk, ik wandel ook zo weer terug. Want ja, ik heb om eerlijk te zijn op dit moment niet zoveel zin om op zoek te moeten naar een nieuw exemplaar. Hij kent me goed, weet wat ik fijn vind, zeurt niet, vraagt niet om een relatie, we staan beide hetzelfde in onze primaire relatie. Zoals dat matcht. Bijna niet te geloven he? Daar wil ik toch wel wat zuinig op zijn. Maar ik ga zeker het gesprek aan. Een middenweg is voor mij ook prima.

Mijn man praat er niet over, wil hij niet. Ik respecteer dat. Er is tot in den treure over gesproken tot we er een ritme in hadden gevonden wat bij ons past. Toen heeft hij aangegeven dat het voor hem zo ok is en dat het voor hem geen gespreksonderwerp meer is.
Als er iets is zou ik dat wel met hem kunnen bespreken, maar die behoefte voel ik niet.

Poehpoeh schreef: ↑

23-04-2025 14:57

Maar als zijn piemel er op een dag mee ophoudt hoeft het toch niet gelijk seksloos te zijn? Er is nog zat seksueels te verzinnen om het weekend mee te vullen denk ik zo! Of is het voor jou, piemel stuk, seks stuk? Ik kan heerlijk seksen zonder zelfs maar tot penetratie over te gaan. Of zou dat meer voor hem gelden dan voor jou?

Ik ben dan (vind ik zelf) wel makkelijk, ik wandel ook zo weer terug. Want ja, ik heb om eerlijk te zijn op dit moment niet zoveel zin om op zoek te moeten naar een nieuw exemplaar. Hij kent me goed, weet wat ik fijn vind, zeurt niet, vraagt niet om een relatie, we staan beide hetzelfde in onze primaire relatie. Zoals dat matcht. Bijna niet te geloven he? Daar wil ik toch wel wat zuinig op zijn. Maar ik ga zeker het gesprek aan. Een middenweg is voor mij ook prima.

Mijn man praat er niet over, wil hij niet. Ik respecteer dat. ar die behoefte voel ik niet.

Dat eerste, ik heb eigenlijk geen idee. Ik vind Vent behoorlijk pikgericht, al dat andere geaai en gestreel, hij heeft er niet zoveel mee eigenlijk. Hij houdt enorm van zoenen, hij vindt het ook fijn als ik hem in mijn armen hou (sowieso is hij erg van het geknuffel) maar zodra de geilheid toeslaat wil zijn piemel aandacht. Ik hoef hem niet te plagen, niet te tepelstrelen, dat doet de truc allemaal niet. Een (koude) hand om zijn piemel of mijn mond die hem bemind en hij is in paradise.
Ik denk dan ook dat onze relatie beslist niet lijflijkloos zou worden maar wel een beetje seksloos denk ik. Ik kan hem eenvoudigweg niet heel goed plezieren zonder dat dat stuk van zijn lijf meedoet.
Andersom is dat anders hoor, ik kan heel goed genieten van een ander receptje.

Oh ja, dat snap ik heel goed. Als hij weer in de lucht komt op een beetje een charmante manier dan dooit de ijspegel die je nu wellicht een beetje om je hard hebt gekleid ook weer snel en kun je hem weer toelaten. Ik herken dat ook wel, alleen al om dat doodvermoeiende gedoe van weer op zoek te moeten gaan te voorkomen.
En omdat hij gewoon heel erg volstaat in alles. Begrijpelijk.

Ik denk dat het wel zo rustig is om dit geen gespreksonderwerp meer te laten zijn. Het is en dat volstaat. Mocht je man er wel een keer over willen praten dan is hij ongetwijfeld welkom bij jou. Hij weet dus ook niet wanneer jouw dates zijn en met welke frequentie? En je weet het altijd zo te organiseren (wellicht doordat je veel weg bent voor werk) dat hij er geen "last" van hoeft te hebben?
Hij haalt er, zo te lezen, zelf niks uit, vindt het niet spannend ofzo, dat jij met anderen date?

Mijn man is/was ook erg pikgericht. Sinds dat niet meer werkt (medische oorzaak) hoeft het voor hem allemaal niet meer. Mij plezieren is uiteindelijk frustrerend voor hem. Voor mij totaal niet. Maar ik begrijp wel dat het hem frustreert, hij kan zijn pikhonger niet kwijt en dat is simpelweg gewoon zwaar klote. We hebben er een tijdje in berust, zijn zin was er niet maar ik wil wel graag. Gesprekken hebben geleid tot wat er nu is. Als jouw Vent ook zo pikgericht is zal dat voor hem ook zo werken. Maarrrrr zolang het nog werkt! Lekker in je mond nemen die piemel.

Ik probeer te zorgen dat mijn man zo min mogelijk meekrijgt van mijn afspraakjes. Ze zijn er, maar toch ook niet. Lukt dat niet dan zeg ik dat ik de deur uitga, ik weet niet hoe laat ik weer thuis ben.
Nee, hij haalt er voor zichzelf verder niks uit, geen spanning, geilheid, niets. Hij deed het natuurlijk liever zelf. Was het zo geweest dat hij wel een soort van tevreden had kunnen zijn met mij plezieren dan had ik daar genoegen mee genomen. Er is zoveel te bedenken (voor mij) waar ik genot uithaal. Maar zijn frustratie was enorm en dan geniet ik natuurlijk ook niet meer.
Het lijfelijke is er zeker wel. Dat is nooit weggeweest. Heerlijk om te knuffelen, strelen, massages. Liefdevol, niet geil.

Dat zeker! Komt meneer de minnaar weer fijn om de hoek dan dartel ik er weer achteraan. Toch zeker om de redenen die jij en ik al beschreven hebben. Ik ben een beetje lui geworden daarin denk ik. Misschien ook omdat deze zo goed past!

Fijn om te lezen dat het tussentijdse contact inderdaad erg belangrijk is in een minnaarsrelatie. Met name voor de vrouw, mannen lijken er minder mee bezig te zijn.

Zo merkte ik ook bij mijn 'verse' minnaar wat minder/oppervlakkiger contact dan eerder. Hij zat ook in een razend drukke periode en had dat wel aangegeven. Maar toch, ik vond het lastig. We zijn ook nog in een aftastende fase (willen we dit wel en zo wel, hoe dan?).

Toen ik hem eindelijk kon spreken en uitleggen hoe het voor mij voelde zag ik dat hij oprecht geen idee had. Maar toen ik het uitlegde begreep hij het wel en deed er ook echt iets mee. Dat voelde fijn en gaf vertrouwen waardoor het tussentijdse contact ook weer beter ging.

Voor mij is het belangrijk dat ik me niet 'onzichtbaar' voel als hij in zijn normale leventje is. Dat ik wel een rol blijf spelen. Natuurlijk kan hij bepaalde momenten niet appen, dat begrijp ik. Maar ik wil wel' 'gezien' blijven.

Eidde schreef: ↑

24-04-2025 11:10

Fijn om te lezen dat het tussentijdse contact inderdaad erg belangrijk is in een minnaarsrelatie. Met name voor de vrouw, mannen lijken er minder mee bezig te zijn.

Ik weet niet of je dat zo kunt stellen. Als ik over de hele linie kijk leek ik (veel) contact meestal belangrijker te vinden dan de mannen in kwestie maar er waren ook beslist uitzonderingen. Ik ben er zelf ook wel eens op aangesproken door de man(nen) in kwestie dat ze contactinitiatief van mij uit misten.

En andersom hebben hier dames meegeschreven die gewoon wilden neuken en al dat app geneuzel hoefde allemaal niet zo, zij werden ook niet onzeker van een paar weken stilte.

Maar de meesten vinden tussentijdscontact erg fijn.