Relaties
alle pijlers
Wel houden van, geen aantrekking meer..
zondag 27 april 2025 om 08:12
Ik vind het heel lastig om dit te schrijven en hoop hier wat steun en advies te vinden.
Ik ben nu 9 jaar samen met mijn partner, getrouwd en we hebben een heerlijk lief, leuk kind samen. Hij werkt, ik vanwege spierziekte parttime vanuit huis en ben thuismoeder.
Toen wij elkaar leerde kennen, klikte het meteen goed. We denken over heel veel dingen hetzelfde, hebben dezelfde humor en is er zelden tot nooit ruzie. Hij is niet bepaald attent en kan vrij lomp uit de hoek komen bij tijd en wijle, maar is trouw en er is wanneer ik hem nodig heb.
Ik ben altijd behoorlijk stevig geweest, maar hij vind mij zo aantrekkelijk. Door zwangerschap en medicatie heb ik de afgelopen jaren geschommeld in gewicht. De afgelopen maanden gaat het op veel fronten goed met me en heb ik hulp met afvallen. Dat zorgt bij mij ervoor dat het roer om is, de kilo's eraf vliegen en ik lekkerder in mn vel zit. Ik heb me echt op een nieuwe levenstijl toegelegd en ondanks dat ik vanwege mijn ziekte niet kan sporten, doe ik wel mn best actief te zijn.
Toen we elkaar leerde kennen had mijn man een normaal/slank postuur. Hij gaf niet veel om z'n uiterlijk maar deed wel z'n best er leuk uit te zien. Dit is de afgelopen jaren duidelijk anders. Hij drinkt regelmatig, eet echt te veel en doet weinig moeite voor zijn uiterlijk. Hij weet dat ik echt een hekel heb aan een (stoppel)baard maar dat motiveert niet om wat vaker te scheren. Hij is, denk ik, over de afgelopen jaren zo'n 30 kilo aangekomen. Het voelt voor mij echt hypocriet om te zeggen, maar ik vind volslanke mannen niet aantrekkelijk. Ook in de relaties voor hem, viel ik daar gewoon niet op.
Sinds de geboorte van ons kind, 4 jaar geleden is ons seksleven hard achteruit gegaan. Om verschillende redenen, waaronder mijn spierziekte, was het al minder vaak, maar inmiddels minimaal. Hij is erg van fysiek kontact, maakt veel seksueel getinte grapjes, wil veel knuffelen en dan ook meteen meer. Ik kon voor mezelf de vinger moeilijk erop leggen waarom mijn hele lijf blokkeerde als hij meer wil dan knuffelen. Ik merkte al langer dat ik het liever niet heb, dan wel.
Kort door de bocht; ik houd heel veel van hem maar ik vind hem gewoon echt niet meer aantrekkelijk. Hij is een geweldige vader, werkt hard voor ons en is enorm loyaal. Maar als ik naar hem kijk voel ik geen aantrekkingskracht meer.
Ik heb al meerdere keren over de afgelopen maanden geprobeerd het gesprek aan te gaan. Of de velen biertjes zich niet kunnen beperken tot het weekend. Of hij zelf niet ook vind dat hij inmiddels echt te zwaar is. Of hij niet alsjeblieft zou willen scheren...
Maar een biertje moet kunnen, ja hij is te zwaar maar dat ben ik ook en scheren doe ik morgen wel..
Hij is het met me eens dat hij, ook voor zijn gezondheid, moet afvallen, maar haalt vervolgens wel kaas/worst/hapjes in huis, want ja er komt bezoek of het was in de aanbieding. Als we een keer uit eten gaan moet het meteen all you can eat zijn, 'want dat is waar voor je geld'. Er komt dus weinig verandering in. Gaan sporten of iets actiefs is niets voor hem, fietsen naar zijn werk vind hij genoeg. Gezond koken doe ik dagelijks maar wat hij zelf in huis haalt of eet op werk heb ik geen kijk op. Daarnaast ben ik z'n moeder niet en is het eigen keuze.
Sinds deze realisatie merk ik dat ik het "verplicht knuffelen" in bed in de avond onderga omdat ik weet dat ik hem daar een plezier mee doe, maar heb 1001 excuses om het aandringen op meer af te kappen.
Uit elkaar gaan spookt soms wel eens door mijn hoofd maar ik ben op veel andere fronten afhankelijk van hem en als kind van gescheiden ouders wil ik dat ons kind absoluut niet aandoen.
Ik weet niet meer hoe ik het nog duidelijker kan maken, zonder hem te kwetsen. Ik voel me daarnaast ook hypocriet, "want ik ben immers ook dik", maar dat staat toch los van of je het aantrekkelijk vind? Het is echt een goede man met het hart op de juiste plaats en alle andere dingen lopen wel prima. Dus ik voel me dan ook zo schuldig dat ik de fysieke aantrekking mis en voor mijn gevoel hem continue afwijs. En denk dat weer dat ik hem gewoon een plezier moet doen en af en toe 'zin moet maken', maar ik vind dat heel moeilijk.
Ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik ben nu 9 jaar samen met mijn partner, getrouwd en we hebben een heerlijk lief, leuk kind samen. Hij werkt, ik vanwege spierziekte parttime vanuit huis en ben thuismoeder.
Toen wij elkaar leerde kennen, klikte het meteen goed. We denken over heel veel dingen hetzelfde, hebben dezelfde humor en is er zelden tot nooit ruzie. Hij is niet bepaald attent en kan vrij lomp uit de hoek komen bij tijd en wijle, maar is trouw en er is wanneer ik hem nodig heb.
Ik ben altijd behoorlijk stevig geweest, maar hij vind mij zo aantrekkelijk. Door zwangerschap en medicatie heb ik de afgelopen jaren geschommeld in gewicht. De afgelopen maanden gaat het op veel fronten goed met me en heb ik hulp met afvallen. Dat zorgt bij mij ervoor dat het roer om is, de kilo's eraf vliegen en ik lekkerder in mn vel zit. Ik heb me echt op een nieuwe levenstijl toegelegd en ondanks dat ik vanwege mijn ziekte niet kan sporten, doe ik wel mn best actief te zijn.
Toen we elkaar leerde kennen had mijn man een normaal/slank postuur. Hij gaf niet veel om z'n uiterlijk maar deed wel z'n best er leuk uit te zien. Dit is de afgelopen jaren duidelijk anders. Hij drinkt regelmatig, eet echt te veel en doet weinig moeite voor zijn uiterlijk. Hij weet dat ik echt een hekel heb aan een (stoppel)baard maar dat motiveert niet om wat vaker te scheren. Hij is, denk ik, over de afgelopen jaren zo'n 30 kilo aangekomen. Het voelt voor mij echt hypocriet om te zeggen, maar ik vind volslanke mannen niet aantrekkelijk. Ook in de relaties voor hem, viel ik daar gewoon niet op.
Sinds de geboorte van ons kind, 4 jaar geleden is ons seksleven hard achteruit gegaan. Om verschillende redenen, waaronder mijn spierziekte, was het al minder vaak, maar inmiddels minimaal. Hij is erg van fysiek kontact, maakt veel seksueel getinte grapjes, wil veel knuffelen en dan ook meteen meer. Ik kon voor mezelf de vinger moeilijk erop leggen waarom mijn hele lijf blokkeerde als hij meer wil dan knuffelen. Ik merkte al langer dat ik het liever niet heb, dan wel.
Kort door de bocht; ik houd heel veel van hem maar ik vind hem gewoon echt niet meer aantrekkelijk. Hij is een geweldige vader, werkt hard voor ons en is enorm loyaal. Maar als ik naar hem kijk voel ik geen aantrekkingskracht meer.
Ik heb al meerdere keren over de afgelopen maanden geprobeerd het gesprek aan te gaan. Of de velen biertjes zich niet kunnen beperken tot het weekend. Of hij zelf niet ook vind dat hij inmiddels echt te zwaar is. Of hij niet alsjeblieft zou willen scheren...
Maar een biertje moet kunnen, ja hij is te zwaar maar dat ben ik ook en scheren doe ik morgen wel..
Hij is het met me eens dat hij, ook voor zijn gezondheid, moet afvallen, maar haalt vervolgens wel kaas/worst/hapjes in huis, want ja er komt bezoek of het was in de aanbieding. Als we een keer uit eten gaan moet het meteen all you can eat zijn, 'want dat is waar voor je geld'. Er komt dus weinig verandering in. Gaan sporten of iets actiefs is niets voor hem, fietsen naar zijn werk vind hij genoeg. Gezond koken doe ik dagelijks maar wat hij zelf in huis haalt of eet op werk heb ik geen kijk op. Daarnaast ben ik z'n moeder niet en is het eigen keuze.
Sinds deze realisatie merk ik dat ik het "verplicht knuffelen" in bed in de avond onderga omdat ik weet dat ik hem daar een plezier mee doe, maar heb 1001 excuses om het aandringen op meer af te kappen.
Uit elkaar gaan spookt soms wel eens door mijn hoofd maar ik ben op veel andere fronten afhankelijk van hem en als kind van gescheiden ouders wil ik dat ons kind absoluut niet aandoen.
Ik weet niet meer hoe ik het nog duidelijker kan maken, zonder hem te kwetsen. Ik voel me daarnaast ook hypocriet, "want ik ben immers ook dik", maar dat staat toch los van of je het aantrekkelijk vind? Het is echt een goede man met het hart op de juiste plaats en alle andere dingen lopen wel prima. Dus ik voel me dan ook zo schuldig dat ik de fysieke aantrekking mis en voor mijn gevoel hem continue afwijs. En denk dat weer dat ik hem gewoon een plezier moet doen en af en toe 'zin moet maken', maar ik vind dat heel moeilijk.
Ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
maandag 28 april 2025 om 17:42
Zo algemeen kun je dat niet stellen nee. De een zal er ook meer moeite mee hebben, tegenop zien of zelfs een hekel aan hebben dan de ander om zin te maken/toch seks te hebben.
Ik zou het echter gewoon nooit meer kunnen. Mocht partner ooit ineens initiatief nemen op seksueel gebied dan had ik echt een groot probleem en zou mij niets anders resten dan uit elkaar gaan.
maandag 28 april 2025 om 17:58
LizzyLee schreef: ↑28-04-2025 16:57Het zal de formulering zijn, maar seks willen binnen een vaste relatie klinkt nogal dwingend en eisend. Dat lijkt me niet de bedoeling. Binnen een liefdesrelatie verlang je hopelijk naar elkaar en heb je al dan niet seks. Er is namelijk nog zoveel meer dan dat en seks als eindpunt hoeft niet, maar is vaak iets wat mannen willen. Weinig seks zegt ook niet persé iets over je relatie. Wijlen Ellen Laan had er vaak mooie woorden over, zoals bv hier: https://www.psychologie.nl/artikel/feit ... %20vrouwen.
Goed stuk trouwens ook over de verschillen in beleving en frequentie tussen mannen en vrouwen. Waarbij vrouwen, zoals Lila-Linda al zegt, vaak het onderspit delven en dingen tolereren, maar er niet altijd van genieten. Zowel mannen als vrouwen zelf werken daar helaas aan mee, omdat ze denken dat het zo hoort. Ook binnen een relatie probeer je synchroon te lopen in je behoeftes en verwachtingen maar zoals iemand al zei is dat verdomd moeilijk. Daarom is praten daarover wel het beste en on-topic is dat wat TO moet doen, ook al zal het misschien geen leuke boodschap voor haar partner zijn.
En wat is er erg aan om iets voor de ander te doen terwijl je er zelf niet zo veel zin in hebt?
Ik doe dat wel vaker voor mijn man en hij ook wel eens voor mij.
Waarom is dat op seksgebied anders?
Heal the world, make it a better place.
maandag 28 april 2025 om 18:07
Ik doe ook wel eens dingen die ik écht (vooral) voor mijn partner doe en die voor mijzelf niet per se hoeven of niet zo/minder belangrijk zijn maar op seksgebied zou ik het niet kunnen.
Misschien ook wel op meer gebieden niet (vakantie invulling ofzo) maar vooral op seksgebied kan ik in mijn relatie niks (meer) bieden, geven, ontvangen, ondergaan of wat ook. Wat erg is misschien want ik denk dat dat de eerste pakweg 2 jaar wel door mijn partner is gebeurd of wellicht zo is ervaren... die was misschien maar wat blij toen het voor mij ook niet meer hoefde. Mochten de rollen ineens omgedraaid zijn heb ik een probleem. Ik kan het niet meer.
maandag 28 april 2025 om 18:47
moet je dat echt vragen?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 28 april 2025 om 18:49
Het klinkt alsof jullie niet echt praten met elkaar eigenlijk. Niet over zorgen om leefstijl en gezondheid, niet over wat je wensen zijn of je verwachtingen. Hoe kan dat? Is dat te eng ofzo? Ja je zegt dat je hebt gevraagd of hij zich wil scheren en of hij niet kan wachten tot het weekend met die biertjes en dat is begrijpelijk. Zo begrijpelijk dat vriendelijk vragen eigenlijk zou moeten volstaan.... maar waarom zeg je bij die kennelijk geweldige kerel verder niet gewoon, "Wim ik wil graag vanavond nog een gesprek hebben want er speelt volgens mij iets, en trouwens, daar wil je nuchter voor zijn." Als jullie vaker moeite hebben met moeilijke gesprekken mag je daar ook hulp bij zoeken, het is namelijk niet raar. Maar door het maar op zijn beloop te laten zit je nu in een bui waarin je je respect voor hem nog zou kunnen verliezen.
maandag 28 april 2025 om 19:07
Ja, dit was ook het eerste wat ik dacht: praten deze mensen ooit echt met elkaar en waar was deze relatie ooit (niet eens zo lang geleden, met een 4-jarig kind, denk ik?) op gebaseerd?quasi-onschuldig schreef: ↑28-04-2025 18:49Het klinkt alsof jullie niet echt praten met elkaar eigenlijk. Niet over zorgen om leefstijl en gezondheid, niet over wat je wensen zijn of je verwachtingen. Hoe kan dat? Is dat te eng ofzo? Ja je zegt dat je hebt gevraagd of hij zich wil scheren en of hij niet kan wachten tot het weekend met die biertjes en dat is begrijpelijk. Zo begrijpelijk dat vriendelijk vragen eigenlijk zou moeten volstaan.... maar waarom zeg je bij die kennelijk geweldige kerel verder niet gewoon, "Wim ik wil graag vanavond nog een gesprek hebben want er speelt volgens mij iets, en trouwens, daar wil je nuchter voor zijn." Als jullie vaker moeite hebben met moeilijke gesprekken mag je daar ook hulp bij zoeken, het is namelijk niet raar. Maar door het maar op zijn beloop te laten zit je nu in een bui waarin je je respect voor hem nog zou kunnen verliezen.
Het begint met praten, samen kunnen lachen, nooit om een gespreksonderwerp verlegen zitten. Dat is (denk ik) de basis voor een goede relatie. Natuurlijk moet iemand aantrekkelijk zijn, en hopelijk ook blijven, maar dat is ook gewoon een gespreksonderwerp, toch? Dat je tegen elkaar zegt: zullen we eens iets aan ons gewicht/onze gezondheid gaan doen? Samen. Dan deel je iets met elkaar (overwinningen en tegenvallers) en maak je er iets leuks van.
maandag 28 april 2025 om 19:21
maandag 28 april 2025 om 19:33
Dat ligt er denk ik echt aan hoe je er zowel psychisch als lijfelijk op reageert bij dat "zin maken". Raak je er langzaam maar zeker wel van in the mood dan is dat een andere manier van zin maken dan wanneer je zowel lichamelijk als geestelijk het gevoel hebt dat je iets ondergaat en/of moet doen waarbij je echt heel erg veel weerstand voelt.
Neem een vakantiebestemming kiezen. Je kunt best tot enig compromis komen of het leuke inzien van iets dat je nooit zelf op jouw initiatief had gekozen maar er zijn wellicht ook bestemmingen waar je echt echt echt absoluut niet gaat zitten.
Met eten denk ik ook. Er zijn dingen die je proeft als je partner het heeft gemaakt ook al is het niet je favoriete eten. Er zijn misschien ook dingen je never nooit niet in je mond gaat steken.
maandag 28 april 2025 om 19:34
dat ligt er aan hoeveel tegenzin je hebt. Als het je om het even is en je uiteindelijk het zelf ook fijn vind, niet. Als het je echt tegenstaat, is het wel erg. Het gaat om je eigen autonomie die geschaad wordt, iemand dringt je lichaam binnen waar je niet op zit te wachten. En ik vind het echt bizar dat je dat niet snapt.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 28 april 2025 om 19:40
En ik geloof er weinig van dat er in relaties die al zo moeizaam gaan en er zoveel ergernissen meespelen (zoals bij TO) dat dat "zin maken" dan ineens bestaat uit een heel liefdevol, teder, langzaam verleidingsspel waarbij degene die initieert vooral gericht is op het plezier en genot en de behoeften van de ander. Dat worden eerder snelle vluggertjes gericht op het eigen orgasme.
maandag 28 april 2025 om 21:01
Om je eigen woorden maar aan te houden, wat ik bizar vind is dat mensen blijkbaar in liefdevolle relaties kunnen zitten, waarbij ze erg gek zijn op de ander en dat zich dat op geen enkele wijze vertaalt naar een behoefte tot fysieke nabijheid, knuffelen of zelfs maar willen vrijen.rosanna08 schreef: ↑28-04-2025 19:34dat ligt er aan hoeveel tegenzin je hebt. Als het je om het even is en je uiteindelijk het zelf ook fijn vind, niet. Als het je echt tegenstaat, is het wel erg. Het gaat om je eigen autonomie die geschaad wordt, iemand dringt je lichaam binnen waar je niet op zit te wachten. En ik vind het echt bizar dat je dat niet snapt.
Ik kan me dan ook haast niet voorstellen dat je die ander écht nog leuk vindt. Misschien ok, of prima echtgenoot en vader en dat het huwelijk meer voelt als transactie en naast elkaar leven. Ik doe de was, jij maait het gras, samen kijken we naar voetbal op het EK, ik zit elke vrijdag bij mijn moeder, jij hangt met je broer in de kantine van de xyz club en zo werken we de weken en weekenden af.
Zo komt het iig op mij over. Wat vast prima zal zijn voor mensen. Maar wee je wél nog graag knuffelt en vrijt, dan moet je vooral niet zo vervelend doen hoor. Want je voelt je bijkans verkracht door notabene de persoon die je zegt zo leuk te vinden.
Vind je die dan écht nog zo leuk? Of is het meer gewenning na al die jaren? En mag die ander dan buiten snoepen? Of moet die gewoon maar een strakke strik erin leggen en oprotten met zijn of haar wensen?
maandag 28 april 2025 om 21:03
Oh, dat ben ik met je eens. Ik koppel gek zijn op elkaar nl. aan liefdevolle seks (of vrijen of vlijen of hoe je het noemen wilt). Als je dat niet meer voor elkaar voelt, zal seks vast een moetje zijn. Maar imo is je relatie dat dan ook.Dala schreef: ↑28-04-2025 19:40En ik geloof er weinig van dat er in relaties die al zo moeizaam gaan en er zoveel ergernissen meespelen (zoals bij TO) dat dat "zin maken" dan ineens bestaat uit een heel liefdevol, teder, langzaam verleidingsspel waarbij degene die initieert vooral gericht is op het plezier en genot en de behoeften van de ander. Dat worden eerder snelle vluggertjes gericht op het eigen orgasme.
maandag 28 april 2025 om 21:23
rosanna08 schreef: ↑28-04-2025 19:34dat ligt er aan hoeveel tegenzin je hebt. Als het je om het even is en je uiteindelijk het zelf ook fijn vind, niet. Als het je echt tegenstaat, is het wel erg. Het gaat om je eigen autonomie die geschaad wordt, iemand dringt je lichaam binnen waar je niet op zit te wachten. En ik vind het echt bizar dat je dat niet snapt.
Jij hebt het over seks tegen je zin in.
Dat is iets totaal anders dan waar ik het over heb.
Heal the world, make it a better place.
maandag 28 april 2025 om 21:37
Zonder bij iemand verantwoordelijkheid te willen leggen, er kan een wisselwerking zijn. Als je je al heel lang afgewezen voelt ga je misschien ook minder je best doen na een tijdje. Misschien omdat je denkt, wat voor zin heeft het maar misschien ook omdat wel je best doen en alsnog afgewezen worden extra zuur is. En dan spoel je het rotgevoel weg met wat frisdrank en vooruit ook een paar biertjes... en voor je het weet is dat een ingesleten gewoonte geworden. Je kijkt soms in de spiegel en denkt tja het is toch al te laat. Wat maakt scheren trouwens uit als er toch niet veel gezoend gaat worden sowieso. En dan gris je het shirt van gisteren weer van de vloer en de spijkerbroek die knelt en ga je op zoek in de keukenkastjes naar iets waar je wel even een blij gevoel van krijgt.
Iemand die zichzelf waardeert en zich gewaardeerd voelt zal zichzelf minder snel verwaarlozen en verdoven.
Valt er nog iets te doen qua bouwen aan zijn zelfvertrouwen? En dan heb ik het niet over zin kweken maar gewoon de focus weer leggen op wat leuk is aan hem.
Iemand die zichzelf waardeert en zich gewaardeerd voelt zal zichzelf minder snel verwaarlozen en verdoven.
Valt er nog iets te doen qua bouwen aan zijn zelfvertrouwen? En dan heb ik het niet over zin kweken maar gewoon de focus weer leggen op wat leuk is aan hem.
maandag 28 april 2025 om 22:29
Dat denk ik dus ook. Ook in het geval van TO. Dat gaat echt niet alleen over (verschil in) libido en aantrekking of over wel of behoefte hebben aan seks.NomenNesci0 schreef: ↑28-04-2025 21:03Oh, dat ben ik met je eens. Ik koppel gek zijn op elkaar nl. aan liefdevolle seks (of vrijen of vlijen of hoe je het noemen wilt). Als je dat niet meer voor elkaar voelt, zal seks vast een moetje zijn. Maar imo is je relatie dat dan ook.
maandag 28 april 2025 om 22:31
En ook dit is waar. Het is alleen wel de vraag of hij háár dan nog wel echt begeert. Ik kan me dat namelijk slecht voorstellen.quasi-onschuldig schreef: ↑28-04-2025 21:37Zonder bij iemand verantwoordelijkheid te willen leggen, er kan een wisselwerking zijn. Als je je al heel lang afgewezen voelt ga je misschien ook minder je best doen na een tijdje.
maandag 28 april 2025 om 23:10
Omdat ik me niet kan voorstellen dat als je telkens signalen van je partner krijgt dat ze je niet meer aantrekkelijk vindt, dat jij het dan maanden, jaren vol kan blijven houden om oprecht te denken: maar ik vind jou wel nog steeds de leukste, de liefste en de geweldigste!!! Partner van TO moet toch voelen dat zij zich aan hem ergert, dan blijf je toch niet uitzinnig van verliefdheid? Ik geloof dat tenminste niet. Kan best dat hij nog wel toenadering zoekt, maar ik denk niet dat dat oprecht een uiting is van stapelgek zijn op zijn partner.
maandag 28 april 2025 om 23:26
Ah zo. Nouja stapelgek is wat aan de extreme kant ook... ik scheur mijn man ook niet meer de kleren van het lijf en ben echt nog wel heel gek op hem. Maar ik heb seks met hem om een combinatie van redenen. Omdat er dan toevallig ineens tijd voor is (vaak ook niet), omdat ik het gezond vindt (ja echt) voor ons en onze relatie en omdat hij het is want ik heb in niemand anders zin. Soms doe ik het terwijl ik alleen knuffelen ook best had gevonden. Klinkt allemaal misschien niet om over naar huis te schrijven maar ik vindt het prima (onderhoudend) in deze levensfase. Soms wil ik meer sjeu hoor maar dan vaak op momenten dat ik ergens veel stress van heb. Dan biedt dat weer afleiding denk ik? Zegt niet perse iets over zijn aantrekkelijkheid.
Misschien heeft de man van to weer een andere combinatie van redenen.... Omdat hij misschien bevestiging zoekt of omdat hij hoopt dat het weer even voelt als normaal zijn. Is dat dan slecht?
Misschien heeft de man van to weer een andere combinatie van redenen.... Omdat hij misschien bevestiging zoekt of omdat hij hoopt dat het weer even voelt als normaal zijn. Is dat dan slecht?
maandag 28 april 2025 om 23:45
Nee hoor, zeker niet, lijkt me tamelijk normaal/gangbaar zelfs. Maar wanneer de respons echt maar zeer matig is, je jezelf ook echt niet meer begeerd voelt, snap ik niet dat die ander nog wel iemand is met wie je seks kunt en wil hebben. Ik kan dat in elk geval niet.quasi-onschuldig schreef: ↑28-04-2025 23:26Ah zo. Nouja stapelgek is wat aan de extreme kant ook... ik scheur mijn man ook niet meer de kleren van het lijf en ben echt nog wel heel gek op hem. Maar ik heb seks met hem om een combinatie van redenen. Omdat er dan toevallig ineens tijd voor is (vaak ook niet), omdat ik het gezond vindt (ja echt) voor ons en onze relatie en omdat hij het is want ik heb in niemand anders zin. Soms doe ik het terwijl ik alleen knuffelen ook best had gevonden. Klinkt allemaal misschien niet om over naar huis te schrijven maar ik vindt het prima (onderhoudend) in deze levensfase. Soms wil ik meer sjeu hoor maar dan vaak op momenten dat ik ergens veel stress van heb. Dan biedt dat weer afleiding denk ik? Zegt niet perse iets over zijn aantrekkelijkheid.
Misschien heeft de man van to weer een andere combinatie van redenen.... Omdat hij misschien bevestiging zoekt of omdat hij hoopt dat het weer even voelt als normaal zijn. Is dat dan slecht?
dinsdag 29 april 2025 om 00:26
Nee, als er niet eens het minieme gevoel van begeerte vanaf kan, zou ik ook echt geen seks meer willen hebben (en heel verdrietig worden). Begeerte staat bij mij niet volledig gelijk aan iemand knap vinden. Begeerte heeft ook iets emotioneels, iets geestelijks, net als lichamelijks. Als dat niet meer gevoeld wordt, dan is de relatie niet meer wat het moet zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
