Relaties
alle pijlers
Negatieve man beïnvloedt mijn stemming
maandag 28 april 2025 om 08:40
Sorry voor dit lange verhaal, ik kan niet meer helder denken en hopelijk hebben jullie goede adviezen.
Mijn man en ik zijn 12 jaar samen, met kinderen van 9 en 6.
Al sinds ik hem ken is hij geen prater. Er kan gerust een dag voorbij gaan waarbij hij vrijwel niets zegt. Als ik aangeef bijvoorbeeld iets niet fijn te vinden blijft het bij een “ok” of “sorry”, als ik hem naar zijn mening of gevoel vraag is het meestal “ik weet het niet”. Gevoel toont hij ook eigenlijk niet, behalve chagrijnigheid en boosheid. Ik heb hem al jaren niet meer zien lachen thuis; sowieso niet sinds de kinderen er zijn.
Ik vond dit altijd heel lastig, maar dacht dat dit was hoe hij is en dat ik daar maar mee moest dealen. Tot een jaar of 3 geleden, toen hij een collega leerde kennen op werk. Ze had thuis problemen en hij maakte zich erg druk om haar. Hele dag appen, ‘s avonds laat bellen, ze kwam (zonder dat te zeggen) hier thuis, etc. Hij maakte zich druk om haar, en dat geloof ik wel, maar ik vond het moeilijk om te zien dat hij blijkbaar wel met haar kon praten en niet met mij. Na iets van een jaar kregen ze erge ruzie en wilde ze hem niet meer zien. Hij was hier compleet van overstuur, wist niet wat hem overkwam. Dit heeft mij erg geraakt; om mij of de kinderen toont hij vrijwel geen emoties en om haar gaat hij helemaal kapot. Ik heb hem gevraagd of hij wel gelukkig was bij ons, omdat wij hem niet zo veel lijken te doen als zij. Hij antwoordde daarop dat hij dacht nog nooit echt gelukkig te zijn. En ik denk eigenlijk dat dit waar is…
Hij is vrijwel elke dag boos op de kinderen want ze maken troep, lawaai, luisteren niet of storen hem. Hij is weken achtereen chagrijnig, waarbij hij bijna niet praat. Hij heeft geen interesse in bijvoorbeeld mijn dag (ik heb hem bijvoorbeeld moeten leren dat ik het fijn vind als hij vraagt hoe mijn dag was als ik thuis kom), als ik stofzuig, kook of iets anders doe in huis doet hij het direct daarna nog een keer over omdat het niet goed genoeg is, enzovoort. Als ik hem vraag wat hem gelukkig maakt is het “een opgeruimd huis”.
Hij is al ruim 10 jaar bezig met een studie waar hij elk jaar meer dan €3000 voor betaald, hij is er al een aantal keer bijna door ontslagen, maar haalt al jaren geen enkele punt. Als ik hem vraag hoe hij het voor zich ziet? “Ik weet het niet.”
Sinds een maand of 4 lijkt er wat geknapt bij mij. Hij maakte (niet voor het eerst) de oudste aan het huilen met zijn gevit, en stond erbij en keek ernaar. Diezelfde dag ging ik naar een andere stad om de volgende dag een halve marathon te lopen; de derde keer sinds de kinderen er zijn dat ik een nacht weg was. Hij was al een week extra chagrijnig. De dag van de marathon kreeg ik berichtjes van vrienden en bekenden met “succes!” en na de tijd “hoe was het??” en van hem? Een appje hoe laat ik thuis dacht te zijn en een enorme app met dat de kinderen zo vreselijk vervelend zijn. Niets over mijn halve of wat dan ook.
Een jaar geleden ben ik naar de POH gegaan omdat ik niet meer wist hoe ik met zijn buien om moest gaan, ze trekken mij mee naar beneden en ik heb er enorm last van. Die man vroeg waarom ik eigenlijk nog bij hem bleef…..En ik weet het niet meer. Ik ben moe van zijn eeuwige negatieve stemming, zijn gemok om alles in huis en om/op de kinderen, zijn onmogelijkheid om over dingen te praten en zijn laksheid. Zonder kinderen was ik al lang weg geweest, maar ja…Die kinderen hebben we wel…
Mijn man en ik zijn 12 jaar samen, met kinderen van 9 en 6.
Al sinds ik hem ken is hij geen prater. Er kan gerust een dag voorbij gaan waarbij hij vrijwel niets zegt. Als ik aangeef bijvoorbeeld iets niet fijn te vinden blijft het bij een “ok” of “sorry”, als ik hem naar zijn mening of gevoel vraag is het meestal “ik weet het niet”. Gevoel toont hij ook eigenlijk niet, behalve chagrijnigheid en boosheid. Ik heb hem al jaren niet meer zien lachen thuis; sowieso niet sinds de kinderen er zijn.
Ik vond dit altijd heel lastig, maar dacht dat dit was hoe hij is en dat ik daar maar mee moest dealen. Tot een jaar of 3 geleden, toen hij een collega leerde kennen op werk. Ze had thuis problemen en hij maakte zich erg druk om haar. Hele dag appen, ‘s avonds laat bellen, ze kwam (zonder dat te zeggen) hier thuis, etc. Hij maakte zich druk om haar, en dat geloof ik wel, maar ik vond het moeilijk om te zien dat hij blijkbaar wel met haar kon praten en niet met mij. Na iets van een jaar kregen ze erge ruzie en wilde ze hem niet meer zien. Hij was hier compleet van overstuur, wist niet wat hem overkwam. Dit heeft mij erg geraakt; om mij of de kinderen toont hij vrijwel geen emoties en om haar gaat hij helemaal kapot. Ik heb hem gevraagd of hij wel gelukkig was bij ons, omdat wij hem niet zo veel lijken te doen als zij. Hij antwoordde daarop dat hij dacht nog nooit echt gelukkig te zijn. En ik denk eigenlijk dat dit waar is…
Hij is vrijwel elke dag boos op de kinderen want ze maken troep, lawaai, luisteren niet of storen hem. Hij is weken achtereen chagrijnig, waarbij hij bijna niet praat. Hij heeft geen interesse in bijvoorbeeld mijn dag (ik heb hem bijvoorbeeld moeten leren dat ik het fijn vind als hij vraagt hoe mijn dag was als ik thuis kom), als ik stofzuig, kook of iets anders doe in huis doet hij het direct daarna nog een keer over omdat het niet goed genoeg is, enzovoort. Als ik hem vraag wat hem gelukkig maakt is het “een opgeruimd huis”.
Hij is al ruim 10 jaar bezig met een studie waar hij elk jaar meer dan €3000 voor betaald, hij is er al een aantal keer bijna door ontslagen, maar haalt al jaren geen enkele punt. Als ik hem vraag hoe hij het voor zich ziet? “Ik weet het niet.”
Sinds een maand of 4 lijkt er wat geknapt bij mij. Hij maakte (niet voor het eerst) de oudste aan het huilen met zijn gevit, en stond erbij en keek ernaar. Diezelfde dag ging ik naar een andere stad om de volgende dag een halve marathon te lopen; de derde keer sinds de kinderen er zijn dat ik een nacht weg was. Hij was al een week extra chagrijnig. De dag van de marathon kreeg ik berichtjes van vrienden en bekenden met “succes!” en na de tijd “hoe was het??” en van hem? Een appje hoe laat ik thuis dacht te zijn en een enorme app met dat de kinderen zo vreselijk vervelend zijn. Niets over mijn halve of wat dan ook.
Een jaar geleden ben ik naar de POH gegaan omdat ik niet meer wist hoe ik met zijn buien om moest gaan, ze trekken mij mee naar beneden en ik heb er enorm last van. Die man vroeg waarom ik eigenlijk nog bij hem bleef…..En ik weet het niet meer. Ik ben moe van zijn eeuwige negatieve stemming, zijn gemok om alles in huis en om/op de kinderen, zijn onmogelijkheid om over dingen te praten en zijn laksheid. Zonder kinderen was ik al lang weg geweest, maar ja…Die kinderen hebben we wel…
dinsdag 29 april 2025 om 12:05
Och workworkwork, dit zou ik geschreven kunnen hebben. Op mijn werk en met vrienden noemen ze me Pippi Langkous, gelooft niemand dat ik ook wel eens stil kan zijn en word ik als eerste verdacht als er stiekem grappen worden uitgehaald. Ik werk er nog niet zo lang en was die kant van mijzelf echt volledig kwijt, en nu voel ik me een soort schizofreen die in twee werelden leeft. En hoe jij je ex omschrijft is echt precies hetzelfde zoals hier.
dinsdag 29 april 2025 om 12:07
dinsdag 29 april 2025 om 12:08
.
dinsdag 29 april 2025 om 12:15
Op zich heeft Grenada een goede insteek voor het gesprek, maar denk wel dat je je koers niet moet laten afhangen van wat HIJ allemaal vindt en ervaart. Jij bent degene die nu ongelukkig is en er last van heeft. Cijfer jezelf niet weg he, als hij het allemaal wel prima vindt. Het is ook JOUW leven.ScullylovesM schreef: ↑29-04-2025 12:07Dit is echt een goede insteek, die neem ik (ook) mee, dankjewel!
dinsdag 29 april 2025 om 12:20
Het leest alsof je niet echt een hoge standaard hebt en je heel makkelijk schikt in zijn gedrag. Bij jou komt hij weg met het minimale, want dat is waar je schijnbaar al jaren genoegen mee neemt. De emotionele vervulling haalt hij bij vrouwelijke collega’s terwijl jij thuis zorgt voor zijn natje en droogje. Ik zou eens beginnen met hem vertellen waar het op staat: dat je niets hebt aan een donderwolk in huis met selectieve mutisme en die ook nog eens niets wil en niets kan.
dinsdag 29 april 2025 om 12:25
Eens. TO, fijn dat je hier 'woorden' vindt. Dat is al een goede stap. Misschien kan je dit meenemen in je gesprekken met de POH en zo je inzichten en wensen op rij zetten. Door je gevoelens te internaliseren ga je sterker in je schoenen staan en wordt het makkelijker om in gesprek te gaan met je man en duidelijk te communiceren naar hem toe.Pimpelmeesje87 schreef: ↑29-04-2025 12:15Op zich heeft Grenada een goede insteek voor het gesprek, maar denk wel dat je je koers niet moet laten afhangen van wat HIJ allemaal vindt en ervaart. Jij bent degene die nu ongelukkig is en er last van heeft. Cijfer jezelf niet weg he, als hij het allemaal wel prima vindt. Het is ook JOUW leven.
Ik zou ook niet gaan zitten wachten op een 'diagnose' en hopen op verbetering. Daar zou ik mijn Latijn niet meer in willen stoppen en ik zou zeker de kinderen hier niet nog verder mee willen belasten.
Sterkte.
dinsdag 29 april 2025 om 12:33
Eigenlijk hoef je dit soort gesprekken gewoon niet te voeren met je man. Als hij zich zo gedraagt (ongeinteresseerd naar zijn partner en zijn kinderen en wel geinteresseerd naar anderen), dan zegt hij alles wat hij zeggen wil. Jij bent niet belangrijk voor mij. Dat is in stilte schreeuwen naar je partner hoe hij erover denkt.Wissewis schreef: ↑28-04-2025 20:24Eigenlijk is het langs zijn kant dus gewoon wachten tot er ooit een collega écht interessant genoeg is zodat ie huis en haard achterlaat.
Zou ik ook al niet gelukkig van worden.
En "wat het probleem is" is dat hij kennelijk wél hele boekverhalen tegen haar kan vertellen, maar nauwelijks interesse toont in zijn eigen vrouw en kinderen. Zou ik volgende keer dus wel zo verwoorden.
Ook al is ze zogezegd "maar" een vriendin, hij vertelt haar op dit moment 10 keer meer dan dat hij jou vertelt.
En als partner hoor je dat stille schreeuwen toch wel? JIJ BENT NIET BELANGRIJK JIJ BENT NIET BELANGRIJK IK HAD NOOIT EEN GEZIN MOETEN KRIJGEN IK WIL NIKS MET JOU EN DE KINDEREN IK BLIJF OMDAT (geen idee eigenlijk).
Je kunt je vingers in je oren stoppen en lalalala zingen. Maar dat maakt niet dat hij niet meer schreeuwt. Hij zegt wat hij van haar vindt en van zijn kinderen. Alleen zegt hij dat 100% met zijn silent treatment en gaslighten. Deze man is verschrikkelijk onsympathiek en ik durf te beweren dat hij je emotioneel en geestelijk mishandelt.
Trek je conclusies vrouw. Gesprekken gaan niet helpen, hem wijzen op zijn gedrag gaan niet helpen. Hij doet alsof jij de gestoorde bent en zal echt nul empathie hebben voor wat dit met jou doet. Het boeit hem gewoon niet. Je blijft toch wel.
En of hij nu schreeuwt omdat hij een lul is, of omdat hij een autisme label heeft, dat maakt eigenlijk niet veel uit. Want ook dan blijft de boodschap eigenlijk hetzelfde. Nl. dat hij wel moeite en interesse kan steken in anderen en dat hij jullie teveel vindt. Je zou er misschien iets meer van kunnen begrijpen, maar ook als autist zijnde blijft het een lul in zijn gedrag die niet in staat is tot empathie voor de mensen waarvoor hij dat vanzelfsprekend zou moeten hebben. Het blijft een gegeven dat het leven volledig om hem en zijn behoeften draait en jullie op z'n best getolereerd worden.
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 29-04-2025 12:50
Reden: Toevoeging over autisme
Reden: Toevoeging over autisme
19.75% gewijzigd
dinsdag 29 april 2025 om 12:44
Waarom zou je dat met hem willen bespreken? wat verwacht je van hem te krijgen als je dit op tafel legt? Denk je dat dit ook maar iets zal veranderen aan zijn gedrag? dat hij sorry zal zeggen? Inzicht zal tonen? Heb je het niet al heel vaak willen bespreken?
Ik vraag me gewoon af wat je denkt te winnen met zo'n gesprek (behalve voor gek verklaard).
Waarom ga je al je energie die je hebt vanaf nu niet investeren in jezelf en je kinderen. Doe alsof die vent niet bestaat. Dat doet hij ook met jullie, dus het goede voorbeeld hoe je dat aanpakt heb je al. Focus op jezelf, je kracht, je energie, wat goed en lief is voor jou, de kinderen. Ga vast in jezelf investeren en begin met solliciteren. Je hoeft niet te wachten tot je contract verloopt. Pak het heft terug. Orienteer je op wat je leuk lijkt, waar je plezier of kracht uit haalt, ga lekker veel naar buiten, geniet van het weer en kom weer een beetje terug in de kern die je ongetwijfeld verliest als je zoveel jaar in zo'n relatie hebt gezeten. Verbreek je relatie alvast emotioneel. Neem afstand van hem. Dat hoef je hem niet te vertellen, je hoeft er nog helemaal niks mee. Je hoeft geen andere woonruimte te zoeken. Maar verbreek in je hoofd de relatie met hem. Ik denk dat dat alleen al je heel veel lucht zal geven. En dan groei je vanzelf toe naar de stappen die je nodig hebt om ook fysiek uit de relatie te stappen. En hou je kinderen veilig. Vorm alvast dat gezin zonder hem.
dinsdag 29 april 2025 om 12:46
Wat een felle woorden NomenNesci0.
Misschien spreekt zijn gedrag luider dan zijn woorden, maar de man is geen prater. Nooit geweest ook. Waarschijnlijk is dit inderdaad zijn manier van communiceren, omdat hij niet beter weet. Er zijn veel mensen die dit doen, zeker als ze geen praters zijn. Ik betwijfel of Man echt doorheeft hoe hij overkomt en wat hij TO aandoet met zijn silent treatment. Over die collega; dat is niet oke, ben ik met je eens. Het is gewoon silent quitting. https://www.leonecentre.com/blog/relati ... tionships/
Maar TO wil denk ik ook een oplossing die goed is voor de toekomst, want er zijn ook kinderen. Een constructief einde van deze relatie is dus wel belangrijk.
Misschien spreekt zijn gedrag luider dan zijn woorden, maar de man is geen prater. Nooit geweest ook. Waarschijnlijk is dit inderdaad zijn manier van communiceren, omdat hij niet beter weet. Er zijn veel mensen die dit doen, zeker als ze geen praters zijn. Ik betwijfel of Man echt doorheeft hoe hij overkomt en wat hij TO aandoet met zijn silent treatment. Over die collega; dat is niet oke, ben ik met je eens. Het is gewoon silent quitting. https://www.leonecentre.com/blog/relati ... tionships/
Maar TO wil denk ik ook een oplossing die goed is voor de toekomst, want er zijn ook kinderen. Een constructief einde van deze relatie is dus wel belangrijk.
dinsdag 29 april 2025 om 12:53
Waarom kan hij het dan wel met zijn vrouwelijke collega’s? Geen prater zijn is geen excuus voor respectloos gedrag. Die vent heeft echt wel door wat hij aanricht.Pimpelmeesje87 schreef: ↑29-04-2025 12:46Wat een felle woorden NomenNesci0.
Misschien spreekt zijn gedrag luider dan zijn woorden, maar de man is geen prater. Nooit geweest ook. Waarschijnlijk is dit inderdaad zijn manier van communiceren, omdat hij niet beter weet. Er zijn veel mensen die dit doen, zeker als ze geen praters zijn. Ik betwijfel of Man echt doorheeft hoe hij overkomt en wat hij TO aandoet met zijn silent treatment. Over die collega; dat is niet oke, ben ik met je eens. Het is gewoon silent quitting. https://www.leonecentre.com/blog/relati ... tionships/
Maar TO wil denk ik ook een oplossing die goed is voor de toekomst, want er zijn ook kinderen. Een constructief einde van deze relatie is dus wel belangrijk.
dinsdag 29 april 2025 om 12:55
Pimpelmeesje, Er is een verschil tussen geen prater zijn en iemand gaslighten. Hij praat niet EN is in geen velden en wegen betrokken bij haar en zijn kinderen.
Je kunt geen prater zijn, maar wel een knuffel geven. Je kunt geen prater zijn, maar wel lieve gebaren doen (ik noem maar wat, alvast de ontbijttafel dekken voor je gezin, zodat je vrouw dat niet hoeft te doen of te zeggen dat hij de kinderen naar bed brengt als zij moe is thuisgekomen). je kunt geen prater zijn en zeggen, sorry lief, ik weet dat ik geen prater ben, maar ga wel mijn best doen om over iets na te denken. Je kunt geen prater zijn en nog steeds lief en warm en betrokken zijn.
Deze man boeit het werkelijk niks wat zijn vrouw doet. Hij leeft niet met haar mee (lees eens terug over die marathon), het interesseert hem niet. Hij straalt aan alle kanten uit dat hij liever ergens anders is dan dáár en kan als niet prater zijnde blijkbaar wel allerlei gesprekken voeren met andere vrouwen.
Wat vind je nu precies zo fel aan mijn woorden?
Je kunt geen prater zijn, maar wel een knuffel geven. Je kunt geen prater zijn, maar wel lieve gebaren doen (ik noem maar wat, alvast de ontbijttafel dekken voor je gezin, zodat je vrouw dat niet hoeft te doen of te zeggen dat hij de kinderen naar bed brengt als zij moe is thuisgekomen). je kunt geen prater zijn en zeggen, sorry lief, ik weet dat ik geen prater ben, maar ga wel mijn best doen om over iets na te denken. Je kunt geen prater zijn en nog steeds lief en warm en betrokken zijn.
Deze man boeit het werkelijk niks wat zijn vrouw doet. Hij leeft niet met haar mee (lees eens terug over die marathon), het interesseert hem niet. Hij straalt aan alle kanten uit dat hij liever ergens anders is dan dáár en kan als niet prater zijnde blijkbaar wel allerlei gesprekken voeren met andere vrouwen.
Wat vind je nu precies zo fel aan mijn woorden?
dinsdag 29 april 2025 om 13:21
Ik denk dat het eerder andersom is. Hij is gewoon stil en gesloten, volledig vastgeroest in zijn gedrag, en ineens heeft die ene collega iets in hem losgemaakt. Zou mij niks verbazen als dat hemzelf ook verrast heeft. Misschien dat ie zelf ook niet goed weet wat hij ermee aan moet, getuige zijn emotionele uitbarsting toen collega hem afwees. Ik denk dat hij het nu gewoon negeert, en niet wil nadenken over consequenties en gevolgen voor het gezin.
Ik denk niet dat hij in staat is tot retrospectie. Het raakt hem duidelijk niet als TO het ter sprake brengt. Gaslighters hebben overigens in sommige gevallen niet door dat ze iemand gaslighten. Aan de andere kant; als hij echt had willen kwetsen, had hij ook allang weg kunnen gaan bij TO.
Ik denk niet dat hij in staat is tot retrospectie. Het raakt hem duidelijk niet als TO het ter sprake brengt. Gaslighters hebben overigens in sommige gevallen niet door dat ze iemand gaslighten. Aan de andere kant; als hij echt had willen kwetsen, had hij ook allang weg kunnen gaan bij TO.
dinsdag 29 april 2025 om 13:31
Dit is al de tweede collega waar hij dag en nacht mee appt en wel leuke gesprekken mee heeft en leuke dingen mee doet, in tegenstelling tot zijn gezin waar hij alleen maar chagerijnig van wordt.Pimpelmeesje87 schreef: ↑29-04-2025 13:21Ik denk dat het eerder andersom is. Hij is gewoon stil en gesloten, volledig vastgeroest in zijn gedrag, en ineens heeft die ene collega iets in hem losgemaakt. Zou mij niks verbazen als dat hemzelf ook verrast heeft. Misschien dat ie zelf ook niet goed weet wat hij ermee aan moet, getuige zijn emotionele uitbarsting toen collega hem afwees. Ik denk dat hij het nu gewoon negeert, en niet wil nadenken over consequenties en gevolgen voor het gezin.
Ik denk niet dat hij in staat is tot retrospectie. Het raakt hem duidelijk niet als TO het ter sprake brengt. Gaslighters hebben overigens in sommige gevallen niet door dat ze iemand gaslighten. Aan de andere kant; als hij echt had willen kwetsen, had hij ook allang weg kunnen gaan bij TO.
Het is niet bepaald dat het hem allemaal overkomt ofzo.
Levensgenieter 
dinsdag 29 april 2025 om 13:31
Helemaal eens met het laatste gedeelte. Pak de regie waar je die pakken kan, steek zo min mogelijk energie in hem op dit moment zodat je zelf weer wat aan kracht en energie opbouwt. Of je in ieder geval zo min mogelijk energie aan hem verliest of aan het ergeren aan hem.NomenNesci0 schreef: ↑29-04-2025 12:44Waarom zou je dat met hem willen bespreken? wat verwacht je van hem te krijgen als je dit op tafel legt? Denk je dat dit ook maar iets zal veranderen aan zijn gedrag? dat hij sorry zal zeggen? Inzicht zal tonen? Heb je het niet al heel vaak willen bespreken?
Ik vraag me gewoon af wat je denkt te winnen met zo'n gesprek (behalve voor gek verklaard).
Waarom ga je al je energie die je hebt vanaf nu niet investeren in jezelf en je kinderen. Doe alsof die vent niet bestaat. Dat doet hij ook met jullie, dus het goede voorbeeld hoe je dat aanpakt heb je al. Focus op jezelf, je kracht, je energie, wat goed en lief is voor jou, de kinderen. Ga vast in jezelf investeren en begin met solliciteren. Je hoeft niet te wachten tot je contract verloopt. Pak het heft terug. Orienteer je op wat je leuk lijkt, waar je plezier of kracht uit haalt, ga lekker veel naar buiten, geniet van het weer en kom weer een beetje terug in de kern die je ongetwijfeld verliest als je zoveel jaar in zo'n relatie hebt gezeten. Verbreek je relatie alvast emotioneel. Neem afstand van hem. Dat hoef je hem niet te vertellen, je hoeft er nog helemaal niks mee. Je hoeft geen andere woonruimte te zoeken. Maar verbreek in je hoofd de relatie met hem. Ik denk dat dat alleen al je heel veel lucht zal geven. En dan groei je vanzelf toe naar de stappen die je nodig hebt om ook fysiek uit de relatie te stappen. En hou je kinderen veilig. Vorm alvast dat gezin zonder hem.
En wees pro-actief op werkgebied, zodat je dat allemaal goed voor elkaar hebt.
Als je dan toch op een punt komt dat je niet meer verder wil/kan, dan zijn die zaken in elk geval op orde en hoef je je daar minder zorgen om te maken.
En er zullen altijd angsten of onzekerheden zijn, dan kom je nooit weg.
Iemand anders noemde mogelijk autisme oid. Sja, zou kunnen- maar wat doet dat voor jou/wat maakt dat voor verschil in de praktijk, en heb je in jezelf nog de ruimte, het geduld etc om te kijken wat dat mogelijk zou opleveren?
Bij mijn ex-man speelde er ook wat wat in die richting, maar dat maakte voor mij niet (meer) uit- die investering kon en wilde ik niet meer doen.
Zou het weer om hem draaien, veranderingen minimaal en/of langzaam..ik kon en wilde dat niet meer.
maanzon wijzigde dit bericht op 29-04-2025 13:32
0.04% gewijzigd
dinsdag 29 april 2025 om 13:32
Dan nog is het zijn verantwoordelijkheid om daar hulp voor te zoeken. Zeker als het hele gezin eronder lijdt.Pimpelmeesje87 schreef: ↑29-04-2025 13:21Ik denk dat het eerder andersom is. Hij is gewoon stil en gesloten, volledig vastgeroest in zijn gedrag, en ineens heeft die ene collega iets in hem losgemaakt. Zou mij niks verbazen als dat hemzelf ook verrast heeft. Misschien dat ie zelf ook niet goed weet wat hij ermee aan moet, getuige zijn emotionele uitbarsting toen collega hem afwees. Ik denk dat hij het nu gewoon negeert, en niet wil nadenken over consequenties en gevolgen voor het gezin.
Ik denk niet dat hij in staat is tot retrospectie. Het raakt hem duidelijk niet als TO het ter sprake brengt. Gaslighters hebben overigens in sommige gevallen niet door dat ze iemand gaslighten. Aan de andere kant; als hij echt had willen kwetsen, had hij ook allang weg kunnen gaan bij TO.
dinsdag 29 april 2025 om 13:32
Poeh to... je bent al een jaar in gesprek met de poh en zo te lezen vallen er je langzaam inzichten in. Gevoelens/gedachten die je nog niet goed onder woorden kan brengen, dat is ergens logisch, want je zit in een enorm proces.
Fijn dat je hier wat woorden vind die je gedachten verduidelijken en woorden geven.
Ik denk wel dat het nu tijd wordt om door te pakken. Ga je financiën in beeld brengen, fantaseer eens over een leven met jij en de kinderen als basis.
Ik ben echt een groot voorstander van co-ouderschap maar in deze gun ik je kinderen echt een andere uitkomst.
Fijn dat je hier wat woorden vind die je gedachten verduidelijken en woorden geven.
Ik denk wel dat het nu tijd wordt om door te pakken. Ga je financiën in beeld brengen, fantaseer eens over een leven met jij en de kinderen als basis.
Ik ben echt een groot voorstander van co-ouderschap maar in deze gun ik je kinderen echt een andere uitkomst.
dinsdag 29 april 2025 om 14:07
Dankjewel, wat lief. Ik voel me een beetje een sukkel dat ik er nu pas (ineens) genoeg van heb. Ik hou natuurlijk nog van hem na zoveel jaar, en hij doet ook echt wel lieve dingen; hij maakt altijd mijn lunch, plakt mijn band zonder dat ik dat vraag, zulke dingen.debuurvrouw schreef: ↑29-04-2025 13:32Poeh to... je bent al een jaar in gesprek met de poh en zo te lezen vallen er je langzaam inzichten in. Gevoelens/gedachten die je nog niet goed onder woorden kan brengen, dat is ergens logisch, want je zit in een enorm proces.
Fijn dat je hier wat woorden vind die je gedachten verduidelijken en woorden geven.
Dat fantaseren over een ander leven doe ik al wel een tijd, ik denk sinds de jongste een jaar is. Maar ik vond altijd dat ik me niet aan moest stellen dat ik emotioneel dingen miste, zo zijn relaties toch eenmaal? Dus dat doorpakken, daar ben ik het wel mee eens, maar wat vind ik dat moeilijk.Ik denk wel dat het nu tijd wordt om door te pakken. Ga je financiën in beeld brengen, fantaseer eens over een leven met jij en de kinderen als basis.
Ik ben echt een groot voorstander van co-ouderschap maar in deze gun ik je kinderen echt een andere uitkomst.
dinsdag 29 april 2025 om 14:09
Pimpelmeesje, je slaat denk ik de spijker op z’n kop. Hij kán denk ik gewoon niet anders, dit is hoe hij is en hij bedoelt het denk ik niet zo. Hij zegt ook soms “wat moet ik zonder jou?”, maar ik ben het eens met Larosa, het is aan hem dit aan te pakken. Dat hij helemaal niets serieus doet daaraan steekt mij heel erg en knap ik eerlijk gezegd ook ontzettend op af.
dinsdag 29 april 2025 om 14:11
Als hij wel open kan zijn met 2 vrouwelijke collega's maar jullie geen aandacht kan geven, geloof je dan echt dat de versie die jij ziet, de echte is?ScullylovesM schreef: ↑29-04-2025 14:09Pimpelmeesje, je slaat denk ik de spijker op z’n kop. Hij kán denk ik gewoon niet anders, dit is hoe hij is en hij bedoelt het denk ik niet zo. Hij zegt ook soms “wat moet ik zonder jou?”, maar ik ben het eens met Larosa, het is aan hem dit aan te pakken. Dat hij helemaal niets serieus doet daaraan steekt mij heel erg en knap ik eerlijk gezegd ook ontzettend op af.
dinsdag 29 april 2025 om 14:15
Ik weet natuurlijk niet waar zij het over hebben, misschien gaat het oprecht over het weer of de slechte lunch op werk…Ik kan bijna niet geloven dat hij bij mij niet de echte versie is (maar dan blijft in mijn hoofd rondzingen “wat heb je in hemelsnaam haar allemaal te vertellen als wij al niet eens over de nieuwe smaak Milka praten?”)
dinsdag 29 april 2025 om 14:23
Weet je To, alleen dit al is heel, heel erg verdrietig voor jou om mee te maken. Dit missen is niet alleen maar een 'gemis', maar kan je zoveel pijn geven dat je er letterlijk ziek van wordt. Google eens op het Cassandra effect. Misschien herken je iets.ScullylovesM schreef: ↑29-04-2025 14:07Dankjewel, wat lief. Ik voel me een beetje een sukkel dat ik er nu pas (ineens) genoeg van heb. Ik hou natuurlijk nog van hem na zoveel jaar, en hij doet ook echt wel lieve dingen; hij maakt altijd mijn lunch, plakt mijn band zonder dat ik dat vraag, zulke dingen.
Dat fantaseren over een ander leven doe ik al wel een tijd, ik denk sinds de jongste een jaar is. Maar ik vond altijd dat ik me niet aan moest stellen dat ik emotioneel dingen miste, zo zijn relaties toch eenmaal? Dus dat doorpakken, daar ben ik het wel mee eens, maar wat vind ik dat moeilijk.
dinsdag 29 april 2025 om 14:26
Het lijkt erop dat zij vooral een soort afleiding voor hem was waar hij zich helemaal op kon focussen en dat dat focussen hem een geweldig gevoel gaf. Niet perse haar, of iets seksueels of zo.ScullylovesM schreef: ↑29-04-2025 14:15Ik weet natuurlijk niet waar zij het over hebben, misschien gaat het oprecht over het weer of de slechte lunch op werk…Ik kan bijna niet geloven dat hij bij mij niet de echte versie is (maar dan blijft in mijn hoofd rondzingen “wat heb je in hemelsnaam haar allemaal te vertellen als wij al niet eens over de nieuwe smaak Milka praten?”)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
