Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na een miskraam 2022
zondag 19 juni 2022 om 09:42
maandag 9 juni 2025 om 20:26
Ik weet het niet zo goed. Ik had vannacht en vanmorgen wel echt krampen en bloeding, maar in de loop van de middag ging het over in bruinverlies en de kramp bleef weg. Na de 2e utro (ik heb er 3 per dag) laait de bloeding weer op. Het lijkt dus irritatie van de utro, maar die krampen waren echt no joke dus een vroege miskraam kan net zo goed (al heb ik geen stolsels of weefsel gezien). Mijn symptomen zijn allemaal verdwenen op gevoelige blaas na. De test is dik positief. Mentaal ben ik vandaag echt 10 jaar ouder geworden.
maandag 9 juni 2025 om 22:09
Fijn dat de krampen zijn gestopt. Die kunnen ook komen door de groei van de baarmoeder. En dat kan echt wel flink naar zijn.
Maar het blijft ongelooflijk spannend.
Dat je geen stolsels en weefsel hebt gezien is wel positief. En ook dat je een duidelijke positieve test hebt.
Hopelijk lukt het om wat te slapen vannacht.
Maar het blijft ongelooflijk spannend.
Dat je geen stolsels en weefsel hebt gezien is wel positief. En ook dat je een duidelijke positieve test hebt.
Hopelijk lukt het om wat te slapen vannacht.
Time doesn't hear if you ask it to wait.
So own all your tears and just roll with the waves
dinsdag 10 juni 2025 om 08:24
Pimpelmees, ik breek even in. Op de dag dat ik ongesteld moest worden had ik zulke heftige krampen, dat was niet leuk meer.
Ik zat in een iui traject en ik dacht dat mijn gestress ervoor zorgde dat menstruatie uitbleef.
Ik deed die dag een test, om er vanaf te zijn, dat het maar doorbrak want bah wat een pijn.
Maar ik was zwanger. En de krampen bleven.
Heel veel succes. Ik duim voor je.
Ik zat in een iui traject en ik dacht dat mijn gestress ervoor zorgde dat menstruatie uitbleef.
Ik deed die dag een test, om er vanaf te zijn, dat het maar doorbrak want bah wat een pijn.
Maar ik was zwanger. En de krampen bleven.
Heel veel succes. Ik duim voor je.
dinsdag 10 juni 2025 om 12:43
Dankjewel allemaal voor je lieve woorden 
Vanmorgen een duidelijk teruglopende streep dus einde verhaal.
Ik heb vanmorgen de poli gebeld voor advies, maar helaas zijn ze volledig onderbezet en hebben ze me een belafspraak gegeven voor vrijdag. Ik voel me volledig aan mijn lot overgelaten en ik ben erg gefrustreerd. Als de test morgen verder terugloopt stop ik met alle utro. Het is helemaal kut.
Vanmorgen een duidelijk teruglopende streep dus einde verhaal.
Ik heb vanmorgen de poli gebeld voor advies, maar helaas zijn ze volledig onderbezet en hebben ze me een belafspraak gegeven voor vrijdag. Ik voel me volledig aan mijn lot overgelaten en ik ben erg gefrustreerd. Als de test morgen verder terugloopt stop ik met alle utro. Het is helemaal kut.
dinsdag 10 juni 2025 om 16:29
O nee Pimpelmeesje wat klote dat je test afloopt.
En wat vervelend dat je pas vrijdag iemand kan spreken.
Geen idee of je er behoefte aan hebt maar misschien kan je via de huisarts bloedprikken? Geen idee hoelaat je vrijdag je afspraak hebt maar misschien kan de uitslag van de hcg je al iets meer duidelijkheid verschaffen.
En wat vervelend dat je pas vrijdag iemand kan spreken.
Geen idee of je er behoefte aan hebt maar misschien kan je via de huisarts bloedprikken? Geen idee hoelaat je vrijdag je afspraak hebt maar misschien kan de uitslag van de hcg je al iets meer duidelijkheid verschaffen.
Time doesn't hear if you ask it to wait.
So own all your tears and just roll with the waves
woensdag 11 juni 2025 om 10:11
Wat ontzettend kut en verdrietig pimpelmeesje 
Ik had je echt anders gegund. Misschien inderdaad de huisarts benaderen? Of nog een keer de poli bellen en aangeven dat je echt niet tot vrijdag kan wachten. Misschien is er toch iets mogelijk. Ik wens je heel veel sterkte en denk aan je 
Bailey, hoe gaat het met het prikken?
Daantje hoe was de 20 weken echo? Wat balen dat de medicijnen tegen de misselijkheid niet hielpen. Heb je iets anders kunnen krijgen? Heel erg fijn (en knap!) dat je nu ook begint te genieten
Kiki wat gaat de tijd snel, derde trimester alweer! Nog eventjes volhouden tot aan je verlof dus. Gaat het verder goed met je?
Zeeschelp, herkenbaar hoor, het schuldgevoel. En misschien dat het nu nog sterker is omdat je in een kwetsbare periode zit. Wat mooi dat jullie gevoel over gezinsuitbreiding steeds duidelijker wordt. Tegelijkertijd snap ik dat het een boel spanning met zich meebrengt, zeker als je worstelt met gevoelens die je niet leuk vindt om te hebben. Probeer lief te zijn voor jezelf; volgens mij zegt dit vooral dat je heel erg van je dochters houdt en het gemis dat je ze niet bij je hebt
Perenboompje, ben je een beetje tot rust gekomen op vakantie?
Ik had je echt anders gegund. Misschien inderdaad de huisarts benaderen? Of nog een keer de poli bellen en aangeven dat je echt niet tot vrijdag kan wachten. Misschien is er toch iets mogelijk. Ik wens je heel veel sterkte en denk aan je Bailey, hoe gaat het met het prikken?
Daantje hoe was de 20 weken echo? Wat balen dat de medicijnen tegen de misselijkheid niet hielpen. Heb je iets anders kunnen krijgen? Heel erg fijn (en knap!) dat je nu ook begint te genieten
Kiki wat gaat de tijd snel, derde trimester alweer! Nog eventjes volhouden tot aan je verlof dus. Gaat het verder goed met je?
Zeeschelp, herkenbaar hoor, het schuldgevoel. En misschien dat het nu nog sterker is omdat je in een kwetsbare periode zit. Wat mooi dat jullie gevoel over gezinsuitbreiding steeds duidelijker wordt. Tegelijkertijd snap ik dat het een boel spanning met zich meebrengt, zeker als je worstelt met gevoelens die je niet leuk vindt om te hebben. Probeer lief te zijn voor jezelf; volgens mij zegt dit vooral dat je heel erg van je dochters houdt en het gemis dat je ze niet bij je hebt
Perenboompje, ben je een beetje tot rust gekomen op vakantie?
donderdag 12 juni 2025 om 12:31
Vanochtend was de tweede streep weg. Zoals verwacht. Einde verhaal. Dag Emmy7. Dankjewel dat je ons een weekje hoop gaf.
Ik heb het ziekenhuis niet meer gebeld. Het is logisch dat ik met de utro stop. Ik heb morgen al een belafspraak staan, dan hebben ze absoluut meer tijd dan dat ik nu tijdens het telefonisch spreekuur bel. Ik laat het maar gaan. Morgen zal ik wel benoemen hoe teleurstellend ik de begeleiding vanuit hen vond deze week.
Gisteren waren de krampen vrij pittig en zag ik flink bloedverlies met wat stolsels. Het lijkt vandaag iets minder, dus wellicht zijn we al over het hoogtepunt heen. Hopelijk komt met het stoppen van de utro de energie weer terug, ik ben er na 5 weken in bed liggen enorm aan toe. Ook kijk ik uit naar dagen zonder paniekaanvallen.
Ik heb het ziekenhuis niet meer gebeld. Het is logisch dat ik met de utro stop. Ik heb morgen al een belafspraak staan, dan hebben ze absoluut meer tijd dan dat ik nu tijdens het telefonisch spreekuur bel. Ik laat het maar gaan. Morgen zal ik wel benoemen hoe teleurstellend ik de begeleiding vanuit hen vond deze week.
Gisteren waren de krampen vrij pittig en zag ik flink bloedverlies met wat stolsels. Het lijkt vandaag iets minder, dus wellicht zijn we al over het hoogtepunt heen. Hopelijk komt met het stoppen van de utro de energie weer terug, ik ben er na 5 weken in bed liggen enorm aan toe. Ook kijk ik uit naar dagen zonder paniekaanvallen.
donderdag 12 juni 2025 om 14:09
Bailey, hoe gaat het met jou? Hoofdpijn weg?
Aventurijn, heb jij reeds ergens steun/aansluiting gevonden?
Nu ik wat meer op een punt ben gekomen dat ik toch wel definitief voor kindje nr 5 wil gaan, is man opeens niet meer zeker. We leken er eigenlijk tot nu toe over op 1 lijn te zitten.. Maar hij zegt nu dat hij bang is voor hoe het verder moet als de geschiedenis zich herhaalt. Snap ik maar al te goed. Dit weekend gaan we met z'n twee naar Amsterdam, cadeau voor mn verjaardag. Dan zullen we er boven een glas wijn wel een gesprek over hebben, vermoed ik.
Aventurijn, heb jij reeds ergens steun/aansluiting gevonden?
Nu ik wat meer op een punt ben gekomen dat ik toch wel definitief voor kindje nr 5 wil gaan, is man opeens niet meer zeker. We leken er eigenlijk tot nu toe over op 1 lijn te zitten.. Maar hij zegt nu dat hij bang is voor hoe het verder moet als de geschiedenis zich herhaalt. Snap ik maar al te goed. Dit weekend gaan we met z'n twee naar Amsterdam, cadeau voor mn verjaardag. Dan zullen we er boven een glas wijn wel een gesprek over hebben, vermoed ik.
vrijdag 13 juni 2025 om 15:23
Shit pimpelmeesje, wat een verdrietig einde van jullie hoopvolle Emmy 7 Heb je de belafspraak gehad en je hart kunnen luchten?
Ik hoop ook dat je het hoogtepunt qua fysiek deel al hebt gehad. Het is al kut genoeg allemaal, dan mag het stukje vloeien meevallen.
Hoe gaat het met je?
Zeeschelp dat is lastig, weer minder op 1 lijn. Inderdaad een hele begrijpelijk angst (die denk ik ook niet weg te nemen is). Ook wel herkenbaar hoor, bij vriend zijn de angsten voor herhaling (en wat dat met mij/ ons doet) denk ik ook groter dan bij mij. Ik wens jullie een heel gezellig weekend (gefeliciteerd!) met goede gesprekken
Ik heb zelf uiteindelijk (nog?) niet aan de bel getrokken ergens. Omdat we elkaar zo misliepen, 'gunde' ik het mijzelf niet om überhaupt over gezinsuitbreiding na te denken (= frustratie alom) dus toen heb ik het gelaten. We praten nu weer met elkaar en dat geeft rust. Voor nu is het denk ik oké zoals het gaat.
Er zit nog wel verdriet van de miskraam, ik twijfel of ik daar iets mee wil. Maar ik kan tegelijkertijd niet zo goed onder woorden brengen wat het verdriet dan is. Ik weet niet of het moet slijten of dat ik er actief iets mee 'moet'. Het zit niet heel erg aan de oppervlakte, dus in de algemene zin gaat het gewoon goed, maar soms zijn er nog wel tranen.
Heb je de belafspraak gehad en je hart kunnen luchten?Ik hoop ook dat je het hoogtepunt qua fysiek deel al hebt gehad. Het is al kut genoeg allemaal, dan mag het stukje vloeien meevallen.
Hoe gaat het met je?
Zeeschelp dat is lastig, weer minder op 1 lijn. Inderdaad een hele begrijpelijk angst (die denk ik ook niet weg te nemen is). Ook wel herkenbaar hoor, bij vriend zijn de angsten voor herhaling (en wat dat met mij/ ons doet) denk ik ook groter dan bij mij. Ik wens jullie een heel gezellig weekend (gefeliciteerd!) met goede gesprekken
Ik heb zelf uiteindelijk (nog?) niet aan de bel getrokken ergens. Omdat we elkaar zo misliepen, 'gunde' ik het mijzelf niet om überhaupt over gezinsuitbreiding na te denken (= frustratie alom) dus toen heb ik het gelaten. We praten nu weer met elkaar en dat geeft rust. Voor nu is het denk ik oké zoals het gaat.
Er zit nog wel verdriet van de miskraam, ik twijfel of ik daar iets mee wil. Maar ik kan tegelijkertijd niet zo goed onder woorden brengen wat het verdriet dan is. Ik weet niet of het moet slijten of dat ik er actief iets mee 'moet'. Het zit niet heel erg aan de oppervlakte, dus in de algemene zin gaat het gewoon goed, maar soms zijn er nog wel tranen.
vrijdag 13 juni 2025 om 18:59
Hoe gaat het nu Pimpelmeesje ? Heb je de arts gesproken?
Gefeliciteerd met je verjaardag Zeeschelp. Fijn dat jullie er even samen tussenuit gaan. De angst van je man is natuurlijk helemaal niet gek. Jullie hebben iets heel heftigs meegemaakt.
Hopelijk kunnen jullie lekker ontspannen samen en wat goede gesprekken voeren.
Aventurijn het is natuurlijk helemaal goed dat je (nog) niet ergens aan de bel hebt getrokken. Het is natuurlijk helemaal niet gek dat er nog verdriet zit van de miskraam. Er staat geen tijd voor rouw. Ik denk dat het oke is zolang het je niet compleet overneemt. Iedereen gaat op haar eigen manier om met verdriet en rouw. Als jij het voor nu oké vindt dan is het dat.
Fijn dat je nu weer echt in gesprek bent met je man en dat rust geeft. Dat is heel belangrijk.
Hier gaat het oke. De hoofdpijn is inmiddels een stuk minder nu ik ook Meriofert spuit. Heb zelfs al 2 keer een dag geen hoofdpijn gehad.
Vandaag een echo gehad en de arts gokt op 10 follikels met de punctie.
Rechts doen er voor nu 2 mee de rest zit links. Nog wel een aantal kleintjes dus ik hoop dat er nog een paar meer mee gaan doen. Er gaan er straks nog genoeg afvallen.
Maandag weer terug komen en dan ergens eind volgende week de punctie.
Gefeliciteerd met je verjaardag Zeeschelp. Fijn dat jullie er even samen tussenuit gaan. De angst van je man is natuurlijk helemaal niet gek. Jullie hebben iets heel heftigs meegemaakt.
Hopelijk kunnen jullie lekker ontspannen samen en wat goede gesprekken voeren.
Aventurijn het is natuurlijk helemaal goed dat je (nog) niet ergens aan de bel hebt getrokken. Het is natuurlijk helemaal niet gek dat er nog verdriet zit van de miskraam. Er staat geen tijd voor rouw. Ik denk dat het oke is zolang het je niet compleet overneemt. Iedereen gaat op haar eigen manier om met verdriet en rouw. Als jij het voor nu oké vindt dan is het dat.
Fijn dat je nu weer echt in gesprek bent met je man en dat rust geeft. Dat is heel belangrijk.
Hier gaat het oke. De hoofdpijn is inmiddels een stuk minder nu ik ook Meriofert spuit. Heb zelfs al 2 keer een dag geen hoofdpijn gehad.
Vandaag een echo gehad en de arts gokt op 10 follikels met de punctie.
Rechts doen er voor nu 2 mee de rest zit links. Nog wel een aantal kleintjes dus ik hoop dat er nog een paar meer mee gaan doen. Er gaan er straks nog genoeg afvallen.
Maandag weer terug komen en dan ergens eind volgende week de punctie.
Time doesn't hear if you ask it to wait.
So own all your tears and just roll with the waves
vrijdag 13 juni 2025 om 20:50
Hey lieverds,
Allereerst, sorry dat ik even niet op al jullie verhalen/updates reageer. Ik lees alles wel, maar mijn hoofd zit vol met wat er hier gebeurt. Ik leef ook echt met jullie mee, echt. Als er weer ruimte komt in mijn hoofd reageer ik ook weer inhoudelijk op jullie. Voelt een beetje egoistisch want ben wel heel blij met jullie betrokkenheid. Ik zal mijn leven snel beteren.
Vanochtend de poli gesproken. De betrokken verpleegkundige (die ken ik nu ook al 1,5 jaar) vond het ook erg jammer. "Jullie waren zover gekomen", zei ze. Ik mag terug naar oude schildkliermedicatie, en hoef geen checkecho. In principe lost het lichaam alles in 2 weken op, en anders moet ik aan de bel trekken. Daarna heb ik ook mijn hart gelucht over deze week. Gezegd dat ik haar zorg echt heel goed vind, maar dat er deze week door capaciteitsproblemen echt iets mis ging en dat ik me erg verloren heb gevoeld. Ze erkende mijn gevoel en gaf me groot gelijk; dat had niet zo gemoeten. De werkdruk is echt hoog, en eigenlijk redden ze het niet, zei ze. Eigenlijk was ze wel blij dat ik het benoemde en ze moedigde mij aan om een mail/klacht te sturen naar de poli, zodat er ook vanuit patienten een signaal zou komen over de effecten van beleid. Dat ga ik nu ook doen. Ik ben blij dat ze het zo goed oppakte, dat ik me gehoord voelde en dat ik een bijdrage kan leveren aan een contructiever beleid (hopelijk). Hiermee is mijn onvrede ook wel weer gesust.
Verder ben ik gek genoeg heel numb en mat in mijn emoties. Ik heb niet gehuild, ik ben niet verdrietig of bang. Vooral gefrustreerd, gisteren heel chagrijnig en boos. Ik hoop dat we deze zomer nog een poging kunnen wagen, in september gaan we een maand op vakantie. De verpleegkundige ging voor ons puzzelen in de agenda. Vind het wel doodeng om weer te beginnen, maar wat voor keuze hebben we. Heb overigens wel een naam gekregen van een soort ivf-coach, die ga ik binnenkort contacten voor extra ondersteuning.
Allereerst, sorry dat ik even niet op al jullie verhalen/updates reageer. Ik lees alles wel, maar mijn hoofd zit vol met wat er hier gebeurt. Ik leef ook echt met jullie mee, echt. Als er weer ruimte komt in mijn hoofd reageer ik ook weer inhoudelijk op jullie. Voelt een beetje egoistisch want ben wel heel blij met jullie betrokkenheid. Ik zal mijn leven snel beteren.
Vanochtend de poli gesproken. De betrokken verpleegkundige (die ken ik nu ook al 1,5 jaar) vond het ook erg jammer. "Jullie waren zover gekomen", zei ze. Ik mag terug naar oude schildkliermedicatie, en hoef geen checkecho. In principe lost het lichaam alles in 2 weken op, en anders moet ik aan de bel trekken. Daarna heb ik ook mijn hart gelucht over deze week. Gezegd dat ik haar zorg echt heel goed vind, maar dat er deze week door capaciteitsproblemen echt iets mis ging en dat ik me erg verloren heb gevoeld. Ze erkende mijn gevoel en gaf me groot gelijk; dat had niet zo gemoeten. De werkdruk is echt hoog, en eigenlijk redden ze het niet, zei ze. Eigenlijk was ze wel blij dat ik het benoemde en ze moedigde mij aan om een mail/klacht te sturen naar de poli, zodat er ook vanuit patienten een signaal zou komen over de effecten van beleid. Dat ga ik nu ook doen. Ik ben blij dat ze het zo goed oppakte, dat ik me gehoord voelde en dat ik een bijdrage kan leveren aan een contructiever beleid (hopelijk). Hiermee is mijn onvrede ook wel weer gesust.
Verder ben ik gek genoeg heel numb en mat in mijn emoties. Ik heb niet gehuild, ik ben niet verdrietig of bang. Vooral gefrustreerd, gisteren heel chagrijnig en boos. Ik hoop dat we deze zomer nog een poging kunnen wagen, in september gaan we een maand op vakantie. De verpleegkundige ging voor ons puzzelen in de agenda. Vind het wel doodeng om weer te beginnen, maar wat voor keuze hebben we. Heb overigens wel een naam gekregen van een soort ivf-coach, die ga ik binnenkort contacten voor extra ondersteuning.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
