Relaties
alle pijlers
Ingewikkeld overlijden
dinsdag 17 juni 2025 om 22:46
( andere Nick en doe maar alsof je me niet herkent)
Mijn stiefouder is overleden. Dat was geen aardig persoon. Mijn jeugd was niet goed en hij had daar een groot aandeel in. Fysieke mishandeling, uitgescholden worden, genegeerd, belachelijk gemaakt, maar vooral behandeld alsof ik waardeloos was. Mijn moeder wist dat, maar zij is een ingewikkeld, getraumatiseerd type met veel eigen zorgen, psychische problemen en verslaving. Ze tolereerde zijn behandeling van mij en deed er ook wel aan mee, al was verwaarlozing en gemene dingen zeggen meer haar ding. Ik was het moeilijke kind, te lastig, te slim, niet leuk genoeg. Mijn brus was veel leuker. Nu nog steeds, overigens.
Ik ben intussen ruimschoots volwassen en voor mijn kinderen heb ik een redelijke relatie met ze gehouden. Ze deden het aardig als opa en oma en oppervlakkig contact ging oké. Maar nu is hij dood. Ik heb mijn best gedaan te helpen met het regelen van praktische zaken. Ik heb daar tijd en moeite ingestoken. Ik ben beleefd gebleven. Maar we zitten nu in het "oh, wat was het een geweldige man"-stadium en ik merk dat het me opvreet. Het maakt me kapot omdat mijn moeder weer mij in de steek laat, dramatisch gezegd. Ik praat erover heen, ik negeer het, maar het maakt me zo kwaad. En ik twijfel aan mezelf. Was het echt zo erg? Hadden ze niet toch gelijk, toen ze zeiden dat ik een overgevoelig aanstellerig rotkind was? Brus is ook compleet van de kaart van het overlijden van de beste man van de wereld, dus dat helpt niet en met mijn man kan ik het er prima over hebben, maar hij was er niet bij. Ik kan dus van hem ook niet geloofwaardig horen dat ik gelijk heb: al zijn informatie heeft hij van mij en ik ben geen betrouwbare bron over mijn eigen jeugdtrauma.
Kortom: ik loop vast in negatieve gevoelens. Het liefst zou ik compleet breken met mijn familie, maar dat vind ik niet oké voor mijn kinderen. Maar deze gesprekken maken me zo intens verdrietig, dat gevoel wil ik helemaal niet hebben. Ik loop vast. Heeft iemand een idee?
Mijn stiefouder is overleden. Dat was geen aardig persoon. Mijn jeugd was niet goed en hij had daar een groot aandeel in. Fysieke mishandeling, uitgescholden worden, genegeerd, belachelijk gemaakt, maar vooral behandeld alsof ik waardeloos was. Mijn moeder wist dat, maar zij is een ingewikkeld, getraumatiseerd type met veel eigen zorgen, psychische problemen en verslaving. Ze tolereerde zijn behandeling van mij en deed er ook wel aan mee, al was verwaarlozing en gemene dingen zeggen meer haar ding. Ik was het moeilijke kind, te lastig, te slim, niet leuk genoeg. Mijn brus was veel leuker. Nu nog steeds, overigens.
Ik ben intussen ruimschoots volwassen en voor mijn kinderen heb ik een redelijke relatie met ze gehouden. Ze deden het aardig als opa en oma en oppervlakkig contact ging oké. Maar nu is hij dood. Ik heb mijn best gedaan te helpen met het regelen van praktische zaken. Ik heb daar tijd en moeite ingestoken. Ik ben beleefd gebleven. Maar we zitten nu in het "oh, wat was het een geweldige man"-stadium en ik merk dat het me opvreet. Het maakt me kapot omdat mijn moeder weer mij in de steek laat, dramatisch gezegd. Ik praat erover heen, ik negeer het, maar het maakt me zo kwaad. En ik twijfel aan mezelf. Was het echt zo erg? Hadden ze niet toch gelijk, toen ze zeiden dat ik een overgevoelig aanstellerig rotkind was? Brus is ook compleet van de kaart van het overlijden van de beste man van de wereld, dus dat helpt niet en met mijn man kan ik het er prima over hebben, maar hij was er niet bij. Ik kan dus van hem ook niet geloofwaardig horen dat ik gelijk heb: al zijn informatie heeft hij van mij en ik ben geen betrouwbare bron over mijn eigen jeugdtrauma.
Kortom: ik loop vast in negatieve gevoelens. Het liefst zou ik compleet breken met mijn familie, maar dat vind ik niet oké voor mijn kinderen. Maar deze gesprekken maken me zo intens verdrietig, dat gevoel wil ik helemaal niet hebben. Ik loop vast. Heeft iemand een idee?
woensdag 18 juni 2025 om 14:06
Ik denk dat je het op deze manier heel goed doet.
Het is het 6 - 9 verhaal.
Elk staat aan een kant van dit cijfer, waardoor de ene een 6 ziet, waar de ander een 9 ziet. Alleen als je naar de andere kant loopt, kun je opeens zien dat jouw cijfer, ook een ánder cijfer kan zijn. Maar als je niet naar de andere kant wíl lopen en stug blijft volhouden dat jij het als enige goed ziet, dan valt er geen zinnig woord te praten.
Je kunt zeggen: 'Ik heb het niet zo ervaren als jullie dat hebben ervaren, met stiefpa.' (dat is jouw 6) En dan zeggen moeder en brus dat ze het wél zo hebben ervaren ( dat is hun 9).
En wanneer geen van jullie naar de andere kant kan lopen en kan komen staan kijken, dan is het wat het is. Niet goed of slecht, maar jullie zullen dan nooit tot elkaar kunnen komen.
Het is het 6 - 9 verhaal.
Elk staat aan een kant van dit cijfer, waardoor de ene een 6 ziet, waar de ander een 9 ziet. Alleen als je naar de andere kant loopt, kun je opeens zien dat jouw cijfer, ook een ánder cijfer kan zijn. Maar als je niet naar de andere kant wíl lopen en stug blijft volhouden dat jij het als enige goed ziet, dan valt er geen zinnig woord te praten.
Je kunt zeggen: 'Ik heb het niet zo ervaren als jullie dat hebben ervaren, met stiefpa.' (dat is jouw 6) En dan zeggen moeder en brus dat ze het wél zo hebben ervaren ( dat is hun 9).
En wanneer geen van jullie naar de andere kant kan lopen en kan komen staan kijken, dan is het wat het is. Niet goed of slecht, maar jullie zullen dan nooit tot elkaar kunnen komen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 18 juni 2025 om 14:19
Cavia, doe wat voor jou goed is. Als het beter voor je zou zijn om het contact te verbreken, wat ik heel goed kan begrijpen, moet je dat doen. Jouw kinderen hebben er niks aan als hun moeder hier steeds door geraakt wordt en onzeker wordt.
Ik herken het, dat aan jezelf twijfelen. Maar dat is niet nodig. Jij weet wat er gebeurd is en wat er speelde. Wat jou is aangedaan. Het contact verbreken zou jou meer rust in je hoofd geven en het uiteindelijk meer los kunnen laten.
Ik herken het, dat aan jezelf twijfelen. Maar dat is niet nodig. Jij weet wat er gebeurd is en wat er speelde. Wat jou is aangedaan. Het contact verbreken zou jou meer rust in je hoofd geven en het uiteindelijk meer los kunnen laten.
“Let’s enjoy the beautiful things we can see, my dear, and not think about those we cannot.” — Johanna Spyri
woensdag 18 juni 2025 om 14:22
Ik heb niet direct een idee maar ik herken het achteraf bagataliseren wel. Vorige keer bij de psycholoog hadden we het erover, die vond ook dat ik dat deed. “Het is gewoon verwaarlozing”.
De reden dat ik reageer is dat ik aansla op je opmerking dat je in de steek werd gelaten. Ik heb daar - blijkbaar - ook last van. Ik functioneerde prima, dacht ik. Tot ik ernstig ziek werd , opkrabbelde en er weer een behoorlijke tegenslag kwam. En op al die momenten, momenten die juist om mij zouden moeten draaien, schitterde de ouder door afwezigheid.
Ik ben het boek aan het lezen van Lindsay Gibson, in het Nederlands verschenen onder de titel Ongezien opgegroeid. Ik heb hier veel aan. Ik herken veel en begin ook in te zien waarom het zou kunnen dat binnen ons gezin de kinderen het zo anders (lijken te hebben) ervaren én hele anders zijn. Onze copingsmechanismen liggen mijlenver uit elkaar maar lijken, als ik dit boek zo lees, toch wel gevoed te worden vanuit dezelfde zaken binnen het gezin.
Zelf heb ik geen kinderen dus ik zou niet weten hoe het voelt om dan in een ongezonde relatie met een ouder te zitten. Ik heb met mijn ouder nauwelijks contact en ik kan op dat punt echt goed aan mezelf denken zonder dat er belangen van kleinkinderen betrokken zijn. Ik vraag me wel af of je kinderen wel een emotioneel goede en gezonde relatie met een grootouder kunnen hebben/krijgen en in hoeverre zij dat zouden missen.
Ik mis mijn ouder als persoon ook niet. Ik mis alleen hetgeen wat had kunnen zijn als de ouderrol goed ingevuld was maar daar is de ouder niet tot in staat.
Ik wens je veel wijsheid en kracht.
De reden dat ik reageer is dat ik aansla op je opmerking dat je in de steek werd gelaten. Ik heb daar - blijkbaar - ook last van. Ik functioneerde prima, dacht ik. Tot ik ernstig ziek werd , opkrabbelde en er weer een behoorlijke tegenslag kwam. En op al die momenten, momenten die juist om mij zouden moeten draaien, schitterde de ouder door afwezigheid.
Ik ben het boek aan het lezen van Lindsay Gibson, in het Nederlands verschenen onder de titel Ongezien opgegroeid. Ik heb hier veel aan. Ik herken veel en begin ook in te zien waarom het zou kunnen dat binnen ons gezin de kinderen het zo anders (lijken te hebben) ervaren én hele anders zijn. Onze copingsmechanismen liggen mijlenver uit elkaar maar lijken, als ik dit boek zo lees, toch wel gevoed te worden vanuit dezelfde zaken binnen het gezin.
Zelf heb ik geen kinderen dus ik zou niet weten hoe het voelt om dan in een ongezonde relatie met een ouder te zitten. Ik heb met mijn ouder nauwelijks contact en ik kan op dat punt echt goed aan mezelf denken zonder dat er belangen van kleinkinderen betrokken zijn. Ik vraag me wel af of je kinderen wel een emotioneel goede en gezonde relatie met een grootouder kunnen hebben/krijgen en in hoeverre zij dat zouden missen.
Ik mis mijn ouder als persoon ook niet. Ik mis alleen hetgeen wat had kunnen zijn als de ouderrol goed ingevuld was maar daar is de ouder niet tot in staat.
Ik wens je veel wijsheid en kracht.
woensdag 18 juni 2025 om 14:30
Aanvulling: je zou ook het contact tijdelijk op pauze kunnen zetten. Ik kan me voorstellen dat je zegt dat je tijd nodig hebt om deze ingewikkelde situatie voor jezelf helder te krijgen. Op die manier doe je hun rouw niet te kort, en maar ook jezelf niet. Jij hebt rust en je hebt niks gedaan wat je niet kunt terugdraaien.Johanna schreef: ↑18-06-2025 14:19Cavia, doe wat voor jou goed is. Als het beter voor je zou zijn om het contact te verbreken, wat ik heel goed kan begrijpen, moet je dat doen. Jouw kinderen hebben er niks aan als hun moeder hier steeds door geraakt wordt en onzeker wordt.
Ik herken het, dat aan jezelf twijfelen. Maar dat is niet nodig. Jij weet wat er gebeurd is en wat er speelde. Wat jou is aangedaan. Het contact verbreken zou jou meer rust in je hoofd geven en het uiteindelijk meer los kunnen laten.
Wat eten we vanavond?
woensdag 18 juni 2025 om 14:42
Waarom heb je behoefte aan de erkenning dat jouw beleving 'waar' is? Waarom is jouw eigen beleving niet genoeg voor je om serieus genoeg te nemen? Waarom zoek je extra bevestiging van de betrouwbaarheid van jouw beleving?
Jouw beleving is niet minder waar, omdat anderen iets anders hebben beleefd. Het komt heel vaak voor dat kinderen uit hetzelfde gezin hun jeugd allebei heel anders hebben ervaren.
Wat betreft je moeder ligt dat overigens anders dan bij je brus, want je moeder was volwassen en had een verantwoordelijkheid richting jou als haar kind. Het was haar verantwoordelijkheid als jouw moeder om tijdens je jeugd oog voor jou en je behoeften te hebben en daarop te acteren en dat heeft ze nagelaten.
Je kan trouwens wel degelijk contact pauzeren, verminderen of verbreken en voor je kinderen nog wel contact met hun oma en toom faciliteren als ze daar behoefte aan hebben. Want welk belang hebben je kinderen er precies bij dat jij een relatie met familie onderhoud die ten koste van je eigen zelfbeeld en grenzen?
Jouw beleving is niet minder waar, omdat anderen iets anders hebben beleefd. Het komt heel vaak voor dat kinderen uit hetzelfde gezin hun jeugd allebei heel anders hebben ervaren.
Wat betreft je moeder ligt dat overigens anders dan bij je brus, want je moeder was volwassen en had een verantwoordelijkheid richting jou als haar kind. Het was haar verantwoordelijkheid als jouw moeder om tijdens je jeugd oog voor jou en je behoeften te hebben en daarop te acteren en dat heeft ze nagelaten.
Je kan trouwens wel degelijk contact pauzeren, verminderen of verbreken en voor je kinderen nog wel contact met hun oma en toom faciliteren als ze daar behoefte aan hebben. Want welk belang hebben je kinderen er precies bij dat jij een relatie met familie onderhoud die ten koste van je eigen zelfbeeld en grenzen?
woensdag 18 juni 2025 om 14:47
Uit eigen waarneming kan ik zeggen dat het voor kinderen niet absoluut noodzakelijk is dat ze een relatie met hun opa en oma hebben, of met hun taom (?).
Mijn kinderen hebben heel wat meer familie dan ze weten, en ze kennen de meeste familie waarvan ze wel weten nauwelijks. En ze kennen in ieder geval iets van mijn jeugdervaringen om te snappen waar dat vandaan komt.
Het zijn vrolijke, fijne, verantwoordelijke jonge volwassenen inmiddels. Ik heb geen enkele indicatie dat er zaken bijzonder mis zitten in hun leven. Dat zegt natuurlijk niet alles, maar ik denk oprecht dat ik ze erger had verpest door koste wat kost mijn familie in mijn/hun leven te houden, dan door mijn leven wat ongecompliceerder te maken.
Kortom, mijn advies: doe wat goed voor je is.
Mijn kinderen hebben heel wat meer familie dan ze weten, en ze kennen de meeste familie waarvan ze wel weten nauwelijks. En ze kennen in ieder geval iets van mijn jeugdervaringen om te snappen waar dat vandaan komt.
Het zijn vrolijke, fijne, verantwoordelijke jonge volwassenen inmiddels. Ik heb geen enkele indicatie dat er zaken bijzonder mis zitten in hun leven. Dat zegt natuurlijk niet alles, maar ik denk oprecht dat ik ze erger had verpest door koste wat kost mijn familie in mijn/hun leven te houden, dan door mijn leven wat ongecompliceerder te maken.
Kortom, mijn advies: doe wat goed voor je is.
Oh, Spike, how could you ever know what it's like to be totally obsessed with a pony only to find out they're obsessed with somepony else?
woensdag 18 juni 2025 om 14:49
Waarom voelde je de behoefte om zo bij te dragen aan het afscheid, en waarom wil je daar nu waardering voor? Ik ben het eens met de anderen; zelfs binnen het gezin kunnen verschilllende ervaringen zijn. Je kan het gewoon bij jezelf houden, projecteer het niet op andere familieleden. Jullie hoeven niet hetzelfde van iemand te vinden. Van je moeder is al bekend dat ze een complexe problematiek heeft, dus daar hoef je sowieso geen waardering of bevestiging te verwachten.
Je eigen negatieve ervaring proberen weg te stoppen heeft niet zoveel zin. Kan je het opschrijven, desnoods een paar gesprekken met een professional? Bedenk voor jezelf voorwaarden waarop je deze ervaring kan accepteren.
Je eigen negatieve ervaring proberen weg te stoppen heeft niet zoveel zin. Kan je het opschrijven, desnoods een paar gesprekken met een professional? Bedenk voor jezelf voorwaarden waarop je deze ervaring kan accepteren.
woensdag 18 juni 2025 om 15:07
Tijd en moeite was een feitelijke constatering, ik hoef er geen waardering voor. Ik bedoel meer te zeggen dat ik echt mijn best heb gedaan geen belemmerende factor in het afscheid te zijn. Er is iets wat ik best goed kan en dat was een wenselijk onderdeel van de uitvaart en dat heb ik dus ook gedaan, bijvoorbeeld. Niet om achteraf te eisen dat mensen me een goed mens vinden, maar omdat ik belang hecht aan "wat hoort."
En dat is gelijk het probleem. Ik lees jullie (en ik waardeer het!) en als jullie zeggen dat ik tijdelijk afstand kan nemen of voor mezelf kan kiezen dan begrijp ik dat. Ik zou het misschien ook tegen iemand anders kunnen zeggen. Maar ik zie het niet voor me, het voel zo GTST-achtig om actief met iemand te breken. Dat is absoluut mijn gebrek. Hoe ouder ik word, hoe meer ik merk dat ik het in sommige situaties lastig vind na te denken over wat ik zelf dan eigenlijk zou willen.
En waarom ik het belangrijk vind dat mensen objectief me gelijk geven dat mijn jeugd naar en onveilig was, dat vind ik ook lastig.
Oh, en prachtige vinding, die taom
Ik vind brus ook niet fraai, maar omdat we hier allemaal spelen dat niemand weet wie ik ben, vind ik het wel een geschikte oplossing
En dat is gelijk het probleem. Ik lees jullie (en ik waardeer het!) en als jullie zeggen dat ik tijdelijk afstand kan nemen of voor mezelf kan kiezen dan begrijp ik dat. Ik zou het misschien ook tegen iemand anders kunnen zeggen. Maar ik zie het niet voor me, het voel zo GTST-achtig om actief met iemand te breken. Dat is absoluut mijn gebrek. Hoe ouder ik word, hoe meer ik merk dat ik het in sommige situaties lastig vind na te denken over wat ik zelf dan eigenlijk zou willen.
En waarom ik het belangrijk vind dat mensen objectief me gelijk geven dat mijn jeugd naar en onveilig was, dat vind ik ook lastig.
Oh, en prachtige vinding, die taom
Ik vind brus ook niet fraai, maar omdat we hier allemaal spelen dat niemand weet wie ik ben, vind ik het wel een geschikte oplossing
woensdag 18 juni 2025 om 15:17
Mijn man heeft ooit tijdelijk een punt gezet achter het contact met zijn familie. Maar dat beviel zo goed dat het permanent is geworden.
Als je er nog middenin zit voelt definitief breken vrijwel altijd te rigoreus vanwege tig redenen. Een tijd geen, minder of minimaal contact kan je ook doen realiseren hoeveel contact houden jou kost.
Als je moeder en brus weten hoe jij je jeugd hebt beleefd kun je nu het overlijden van je stiefvader gebruiken als reden om tijdelijk geen/minimaal contact te willen vanwege alle emoties die er bij jou boven komen. En dat je wel weer contact opneemt als het voor jou goed voelt.
Als je er nog middenin zit voelt definitief breken vrijwel altijd te rigoreus vanwege tig redenen. Een tijd geen, minder of minimaal contact kan je ook doen realiseren hoeveel contact houden jou kost.
Als je moeder en brus weten hoe jij je jeugd hebt beleefd kun je nu het overlijden van je stiefvader gebruiken als reden om tijdelijk geen/minimaal contact te willen vanwege alle emoties die er bij jou boven komen. En dat je wel weer contact opneemt als het voor jou goed voelt.
woensdag 18 juni 2025 om 15:22
Je bent bang voor confrontatie. Doen 'wat hoort' is een vorm van people pleasen en dat doe je. Waarom zou je het niet op je eigen manier kunnen doen? Ruzie?
Je hoeft niet meteen theatraal met iemand te breken he? Je hoeft het ook niet zo letterlijk te zeggen. Je kan gewoon je eigen plan trekken en als iemand vraagt dan zeg je "ik kies even voor mezelf, heb een andere behoefte, ik wil liever dit". Hou het dan gewoon bij jezelf.
Mijn ervaring is dat mensen je meer waarderen als je autonoom bent dan dat je altijd een people pleaser bent. En als mensen het wel lastig vinden dat je ineens je grenzen bewaakt, dan komt dat veelal omdat het hen heel goed uitkomt dat ze over jouw grenzen kunnen gaan.
Je hoeft niet meteen theatraal met iemand te breken he? Je hoeft het ook niet zo letterlijk te zeggen. Je kan gewoon je eigen plan trekken en als iemand vraagt dan zeg je "ik kies even voor mezelf, heb een andere behoefte, ik wil liever dit". Hou het dan gewoon bij jezelf.
Mijn ervaring is dat mensen je meer waarderen als je autonoom bent dan dat je altijd een people pleaser bent. En als mensen het wel lastig vinden dat je ineens je grenzen bewaakt, dan komt dat veelal omdat het hen heel goed uitkomt dat ze over jouw grenzen kunnen gaan.
woensdag 18 juni 2025 om 15:26
Nou als mijn zus zo akelig behandeld is door onze stiefvader, dan vind ik het gewoon een lul omdat hij zo akelig was voor haar. Kan hij nog zo leuk tegen mij hebben gedaan. Je weet als moeder en zus toch dat dit TO is overkomen, het heeft haar halve leven verziekt.Doreia* schreef: ↑18-06-2025 14:06Ik denk dat je het op deze manier heel goed doet.
Het is het 6 - 9 verhaal.
Elk staat aan een kant van dit cijfer, waardoor de ene een 6 ziet, waar de ander een 9 ziet. Alleen als je naar de andere kant loopt, kun je opeens zien dat jouw cijfer, ook een ánder cijfer kan zijn. Maar als je niet naar de andere kant wíl lopen en stug blijft volhouden dat jij het als enige goed ziet, dan valt er geen zinnig woord te praten.
Je kunt zeggen: 'Ik heb het niet zo ervaren als jullie dat hebben ervaren, met stiefpa.' (dat is jouw 6) En dan zeggen moeder en brus dat ze het wél zo hebben ervaren ( dat is hun 9).
En wanneer geen van jullie naar de andere kant kan lopen en kan komen staan kijken, dan is het wat het is. Niet goed of slecht, maar jullie zullen dan nooit tot elkaar kunnen komen.
Dus van mij hoeft TO helemaal niets van een andere kant te bekijken. Ik zou er ook doodziek van worden als ik haar was en me er eerlijk gezegd gewoon van afwenden. Zijn ze nou helemaal betoeterd?!
woensdag 18 juni 2025 om 15:28
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat een confrontatie in welke vorm dan ook GTST-achtig zou zijn samenhangt met de verwijten die TO gemaakt zijn (blijkbaar niet alleen door stiefvader haal ik uit de openingpost) over overgevoelig en aanstellerig zijn.
Wellicht dat zodra zij ook maar op een bepaalde manier voor haar belangen opkomt dan ligt het op de loer dat haar familie haar gaat gaslighten dat ze onnodig drama aan het maken is oid?
Als haar familie dat soort gaslighten inderdaad doet kan ik de twijfel over haar eigen beleving ook beter plaatsen.
Wellicht dat zodra zij ook maar op een bepaalde manier voor haar belangen opkomt dan ligt het op de loer dat haar familie haar gaat gaslighten dat ze onnodig drama aan het maken is oid?
Als haar familie dat soort gaslighten inderdaad doet kan ik de twijfel over haar eigen beleving ook beter plaatsen.
woensdag 18 juni 2025 om 15:32
Lieverd, dikke knuffel. Wat zou je ze graag de waarheid willen vertellen en laten zien wat jij hebt meegemaakt. Het lijkt een beetje op de gouden kind/zwarte schaap-dynamiek.
Praktisch: Misschien helpt het te begrenzen door te zeggen dat je er voor de praktische zaken bent, maar het over hem praten niet wilt met hen. Je hoeft geen reden te geven hè, je mag nu echt voor jezelf zorgen. Dat heb ik ook zo aangepakt met mijn fam. Het was heftig, maar op deze manier kon ik mezelf helpen. Misschien heb je er iets aan.
Sterkte
Praktisch: Misschien helpt het te begrenzen door te zeggen dat je er voor de praktische zaken bent, maar het over hem praten niet wilt met hen. Je hoeft geen reden te geven hè, je mag nu echt voor jezelf zorgen. Dat heb ik ook zo aangepakt met mijn fam. Het was heftig, maar op deze manier kon ik mezelf helpen. Misschien heb je er iets aan.
Sterkte
heksenkaas wijzigde dit bericht op 18-06-2025 16:08
8.77% gewijzigd
woensdag 18 juni 2025 om 15:37
Lastige situatie voor je. En pijnlijk. Op een lager pitje zetten het contact is dat een optie voor je?
Bij mij in de familie weet iedereen dat een broer een zus jarenlang verkracht heeft en toch mag hij de hoofdrol spelen in familiecontacten. Niet bij mij hoor, heb mijn kinderen toen ze jong waren uitgelegd, waarom ik nooit bij hem en zijn gezin thuis kom.
Maar mijn 9 is voor bepaalde onder het kleed vegende familieleden een -9. Niet eens een 6.
Bij mij in de familie weet iedereen dat een broer een zus jarenlang verkracht heeft en toch mag hij de hoofdrol spelen in familiecontacten. Niet bij mij hoor, heb mijn kinderen toen ze jong waren uitgelegd, waarom ik nooit bij hem en zijn gezin thuis kom.
Maar mijn 9 is voor bepaalde onder het kleed vegende familieleden een -9. Niet eens een 6.
Everything you see I owe to spaghetti!
woensdag 18 juni 2025 om 16:38
Tante/oom, net zoiets als brus.
Leuk gevonden trouwens!
woensdag 18 juni 2025 om 16:38
Tante/oom
Be yourself, everyone else is already taken.
Oscar Wilde
woensdag 18 juni 2025 om 16:42
Natuurlijk doe ik net of ik je niet herken, maar ik denk niet dat jij dingen verzint of zo. En wat breken betreft: dat kan ook zonder dramatische brieven. Wij hebben gebroken met de familie van mijn man en dat ging eigenlijk heel organisch. Na enkele ijdele toenaderingspogingen van hun kant drong het al snel tot ze door dat wij niet meer op ze zaten te wachten zeg maar.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
woensdag 18 juni 2025 om 17:01
Contact verbreken hoeft niet op een dramatische manier en het hoeft ook niet dramatisch te zijn.
Je kunt ook eerst gaan voor gewoon weinig contact. Dat heb ik ook bij mijn vader gedaan, omdat ik gewoon klaar met hem was, maar nog geen contact wilde verbreken. Ik wilde hem de kans geven om zelf moeite in onze relatie te steken.
Gevolg: elkaar dus maanden niet gesproken. En toen hij wel belde, was het niet om mij, maar omdat hij wilde dat ik iets tegen zijn zoon zou zeggen waar hij zelf te schijterig voor was. Toen was ik er zo overheen, dat ik gezegd heb geen contact meer te willen.
Het was bij mij niet dramatisch omdat ik hem gebeld heb, aangegeven dat ik er klaar mee was en geen contact meer wilde, hem geen ruimte heb gegeven voor zijn zegd (don't care), opgehangen en geblokkeerd. Plus de rest van dat gezin. Was het even heftig? Ja. door de adrenaline, boosheid, teleurstelling en verdriet dat ik zo'n waardeloze vader heb.
Maar nu... heerlijk rustig wetende dat het mijn probleem niet meer is.
TO, voor je kinderen hoef je het niet te doen. Want ze hebben meer aan een moeder die niet steeds hoeft te dealen met mensen die haar ongelukkig maken. Naast dat je ze het signaal geeft, dat mensen die je ongelukkig maken, niet in je leven hoeven te blijven. Het is oké om voor jezelf te kiezen.
Je kunt ook eerst gaan voor gewoon weinig contact. Dat heb ik ook bij mijn vader gedaan, omdat ik gewoon klaar met hem was, maar nog geen contact wilde verbreken. Ik wilde hem de kans geven om zelf moeite in onze relatie te steken.
Gevolg: elkaar dus maanden niet gesproken. En toen hij wel belde, was het niet om mij, maar omdat hij wilde dat ik iets tegen zijn zoon zou zeggen waar hij zelf te schijterig voor was. Toen was ik er zo overheen, dat ik gezegd heb geen contact meer te willen.
Het was bij mij niet dramatisch omdat ik hem gebeld heb, aangegeven dat ik er klaar mee was en geen contact meer wilde, hem geen ruimte heb gegeven voor zijn zegd (don't care), opgehangen en geblokkeerd. Plus de rest van dat gezin. Was het even heftig? Ja. door de adrenaline, boosheid, teleurstelling en verdriet dat ik zo'n waardeloze vader heb.
Maar nu... heerlijk rustig wetende dat het mijn probleem niet meer is.
TO, voor je kinderen hoef je het niet te doen. Want ze hebben meer aan een moeder die niet steeds hoeft te dealen met mensen die haar ongelukkig maken. Naast dat je ze het signaal geeft, dat mensen die je ongelukkig maken, niet in je leven hoeven te blijven. Het is oké om voor jezelf te kiezen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 18 juni 2025 om 17:46
Ik zou vooral geen zin hebben in veel diepgaande gesprekken met mijn moeder of mijn zus.
Hij was niet geweldig, dus ik hoef hun "praise the lord" niet continu te aanhoren.
Ik zou wel vaag contact houden voor de kinderen en er nog een paar keer per jaar langsgaan. En het telefonisch of app-contact puur praktisch houden als in "ik kom om uur X" of "jullie zijn uitgenodigd voor de verjaardag van Pietje op dag Z om uur Y".
Je kan het praktische contact natuurlijk ook altijd langs je partner laten verlopen om er een buffer tussen te hebben en minder "praise the lord" of "dat is niet waar" te moeten horen.
Regelt hij de afspraken maar en vertelt jou gewoon wanneer jullie er moeten zijn.
Hij was niet geweldig, dus ik hoef hun "praise the lord" niet continu te aanhoren.
Ik zou wel vaag contact houden voor de kinderen en er nog een paar keer per jaar langsgaan. En het telefonisch of app-contact puur praktisch houden als in "ik kom om uur X" of "jullie zijn uitgenodigd voor de verjaardag van Pietje op dag Z om uur Y".
Je kan het praktische contact natuurlijk ook altijd langs je partner laten verlopen om er een buffer tussen te hebben en minder "praise the lord" of "dat is niet waar" te moeten horen.
Regelt hij de afspraken maar en vertelt jou gewoon wanneer jullie er moeten zijn.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 18 juni 2025 om 17:50
Meh. Ik denk dat de kinderen meer gebaat zijn bij een rielekste moeder dan bij sporadisch en ongemakkelijk contact met een grootouder waar moeder duidelijk niet bij floreert. En die kinderen zijn intussen al geen drie meer he, die krijgen veel meer mee dan je denkt.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
woensdag 18 juni 2025 om 17:57
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
