Gezondheid
alle pijlers
Twijfel over mijn borstimplantaten. Eruit of behouden.
zondag 7 september 2025 om 09:47
Hoi allemaal,
Na jaren van mee lezen zonder account heb ik nu toch besloten om iets te schrijven waar ik over pieker. Excuses bij voorbaat al voor het lange bericht. Ik probeer het zo kort mogelijk te houden, maar ik ben vaak lang van stof.
Ik ben moeder van 3 kinderen en heb ze alle drie borstvoeding gegeven. Ik had nooit zo'n heel grote borsten, maar wel mooi en stevig. Klagen deed ik absoluut niet. Mijn man ook zeker niet. Echter, nadat mijn jongste in 2010 werd geboren en ik weer een klein jaartje borstvoeding heb gegeven waren mijn borsten leeg en futloos. (zo noemde ik het altijd). Jullie kennen het vast wel. Lege theezakjes. Ik zat daar echt mee.
Mijn man is een echte borstenman, wat minder een billenman. Hij "genoot" altijd enorm van mijn borsten. Ik showde ze ook altijd een beetje. Diepe decolleté vond ik altijd leuk, want ik wist dat mijn man ervan genoot. Ook lag ik op vakantie geregeld topless op het Franse strand. Preuts ben ik dus zeker niet. Ik genoot wel van aandacht. Dat zeg ik niet tegen mijn man natuurlijk, maar als ik dan mannen naar me zag staren voelde ik me niet bekeken, maar juist vereerd.
Dat veranderde allemaal toen ik na drie keer borstvoeding de lege theezakjes op mijn lijf had hangen. Mijn lieve man heeft nooit geklaagd, ook al weet ik dat hij er ook van baalt. Maar vooral ikzelf was er echt niet blij mee. Eerst was het balen, maar als ik in de spiegel keek werd ik steeds depressiever. Ik bedekte mijn borsten. In de zomers ook. Nooit meer diepe decolleté, nooit meer topless. Ik had liever een dikke trui aan in de zomer. Veel vrouwen begrijpen mijn gevoel niet, maar ik voelde me niet meer vrouwelijk, niet meer mooi, niet meer mijzelf.
Voorzichtig had ik het woord implantaten al eens laten vallen bij mijn man. Hij vond dat ik mijzelf niet zo naar beneden moest praten. Snijden in een gezond lichaam was absoluut niet nodig. Je bent mooi zoals je bent en de borsten zijn wisselgeld voor drie prachtige kinderen. Heel lief dat mijn man dat zo zegt, maar ik merkte dat ik echt tegen het depressieve aan zat.
Toen in 2013 kregen we plots een flinke financiële meevaller. Ik had informatiefolders laten opsturen over implantaten en die folders verstopt in de kleerkast. Mijn man had ze gevonden en wilde met mij praten. Heel lief hebben we toen over implantaten gehad en besloten om eens vrijblijvend met de kliniek te gaan praten.
Ik noem het bewust geen borstvergroting, maar implantaten. Ik wilde ze niet groter, ik wilde geen (zoals mijn man ze noemt) pornotieten. Ik wilde realistische druppelvorm implantaten die mijn lege zakjes weer gevulde borsten maakte. Niet groter dan nodig. Gewoon realistische, mooie opvulling van de lege zakjes.
Tijdens het gesprek met de arts van de kliniek voelde het meteen goed. Hij gaf me kipfileetjes (zoals ze dat noemen) om even te passen. Ik keek in de spiegel en ik bloeide meteen op. Mijn man zag dat ook. De keuze was gemaakt. We gingen het doen!
Lang verhaal, iets minder lang. In 2013 kreeg ik de implantaten en ik ben met het resultaat tot op de dag van vandaag ontzettend gelukkig. Mijn zelfvertrouwen, vrouwelijk gevoel, enz enz enz zijn helemaal hersteld. Het gaf zelfs ons seksleven een hernieuwde boost. Ik was en ben eigenlijk nog steeds dolgelukkig met ze.
Waarom dan toch die twijfel?
Een paar jaar geleden begon ik enorm last te krijgen van mijn gewrichten. schouders vooral. Eerst dacht ik zoiets als artrose. Het zit een beetje in de familie, dus het zou zomaar kunnen. Ook dat ik nu net de 40 ben gepasseerd en gewoon wat kwaaltjes begin te krijgen. Het ging van kwaad tot erger, vaak zelfs tot onhoudbare pijn. Ik ben wel 100 keer bij artsen geweest. Die zeiden dat artrose wel zou kunnen en ja, ze zagen het ook wel, maar de pijn zou niet zo enorm moeten zijn. De pijn werd erger, maar iets met een kastje en de muur.
Nu las ik een tijdje geleden dat gewrichtspijn een mogelijke link zou kunnen hebben met borstimplantaten. Mogelijk, dus niet zeker. Met artsen erover gehad en (mijn man niet gezegd) heb ik laten nakijken of ze (zonder te snijden) konden waarnemen of ze lekten. Dat was voor zover ze dat van de buitenkant kunnen checken niet het geval.
De wetenschap is er nog niet helemaal over uit of dus mijn gewrichtspijn te maken heeft met mijn implantaten. Toch lees ik hier steeds meer over. Nu begin ik enorm te twijfelen. Ik voel me nog steeds mooi en vrouwelijk en ben zo onwijs gelukkig met hoe mijn borsten eruit zien. Ik ben op die gewrichtspijn ook gewoon gezond en voel me metaal prima. Maar die pijn wordt steeds erger.
Na een (veel te) lang verhaal is nu mijn topic vraag:
Moet ik ze er maar uit laten halen? Wie weet is de pijn dan weg, maar voel ik me ongelukkiger ivm mijn borsten? En wat als het er helemaal niets mee te maken heeft. Dan heb ik nog steeds die pijn, maar dan zonder mijn mooie borsten.
De laatste weken pieker ik me suf.
Groetjes van mij.
Na jaren van mee lezen zonder account heb ik nu toch besloten om iets te schrijven waar ik over pieker. Excuses bij voorbaat al voor het lange bericht. Ik probeer het zo kort mogelijk te houden, maar ik ben vaak lang van stof.
Ik ben moeder van 3 kinderen en heb ze alle drie borstvoeding gegeven. Ik had nooit zo'n heel grote borsten, maar wel mooi en stevig. Klagen deed ik absoluut niet. Mijn man ook zeker niet. Echter, nadat mijn jongste in 2010 werd geboren en ik weer een klein jaartje borstvoeding heb gegeven waren mijn borsten leeg en futloos. (zo noemde ik het altijd). Jullie kennen het vast wel. Lege theezakjes. Ik zat daar echt mee.
Mijn man is een echte borstenman, wat minder een billenman. Hij "genoot" altijd enorm van mijn borsten. Ik showde ze ook altijd een beetje. Diepe decolleté vond ik altijd leuk, want ik wist dat mijn man ervan genoot. Ook lag ik op vakantie geregeld topless op het Franse strand. Preuts ben ik dus zeker niet. Ik genoot wel van aandacht. Dat zeg ik niet tegen mijn man natuurlijk, maar als ik dan mannen naar me zag staren voelde ik me niet bekeken, maar juist vereerd.
Dat veranderde allemaal toen ik na drie keer borstvoeding de lege theezakjes op mijn lijf had hangen. Mijn lieve man heeft nooit geklaagd, ook al weet ik dat hij er ook van baalt. Maar vooral ikzelf was er echt niet blij mee. Eerst was het balen, maar als ik in de spiegel keek werd ik steeds depressiever. Ik bedekte mijn borsten. In de zomers ook. Nooit meer diepe decolleté, nooit meer topless. Ik had liever een dikke trui aan in de zomer. Veel vrouwen begrijpen mijn gevoel niet, maar ik voelde me niet meer vrouwelijk, niet meer mooi, niet meer mijzelf.
Voorzichtig had ik het woord implantaten al eens laten vallen bij mijn man. Hij vond dat ik mijzelf niet zo naar beneden moest praten. Snijden in een gezond lichaam was absoluut niet nodig. Je bent mooi zoals je bent en de borsten zijn wisselgeld voor drie prachtige kinderen. Heel lief dat mijn man dat zo zegt, maar ik merkte dat ik echt tegen het depressieve aan zat.
Toen in 2013 kregen we plots een flinke financiële meevaller. Ik had informatiefolders laten opsturen over implantaten en die folders verstopt in de kleerkast. Mijn man had ze gevonden en wilde met mij praten. Heel lief hebben we toen over implantaten gehad en besloten om eens vrijblijvend met de kliniek te gaan praten.
Ik noem het bewust geen borstvergroting, maar implantaten. Ik wilde ze niet groter, ik wilde geen (zoals mijn man ze noemt) pornotieten. Ik wilde realistische druppelvorm implantaten die mijn lege zakjes weer gevulde borsten maakte. Niet groter dan nodig. Gewoon realistische, mooie opvulling van de lege zakjes.
Tijdens het gesprek met de arts van de kliniek voelde het meteen goed. Hij gaf me kipfileetjes (zoals ze dat noemen) om even te passen. Ik keek in de spiegel en ik bloeide meteen op. Mijn man zag dat ook. De keuze was gemaakt. We gingen het doen!
Lang verhaal, iets minder lang. In 2013 kreeg ik de implantaten en ik ben met het resultaat tot op de dag van vandaag ontzettend gelukkig. Mijn zelfvertrouwen, vrouwelijk gevoel, enz enz enz zijn helemaal hersteld. Het gaf zelfs ons seksleven een hernieuwde boost. Ik was en ben eigenlijk nog steeds dolgelukkig met ze.
Waarom dan toch die twijfel?
Een paar jaar geleden begon ik enorm last te krijgen van mijn gewrichten. schouders vooral. Eerst dacht ik zoiets als artrose. Het zit een beetje in de familie, dus het zou zomaar kunnen. Ook dat ik nu net de 40 ben gepasseerd en gewoon wat kwaaltjes begin te krijgen. Het ging van kwaad tot erger, vaak zelfs tot onhoudbare pijn. Ik ben wel 100 keer bij artsen geweest. Die zeiden dat artrose wel zou kunnen en ja, ze zagen het ook wel, maar de pijn zou niet zo enorm moeten zijn. De pijn werd erger, maar iets met een kastje en de muur.
Nu las ik een tijdje geleden dat gewrichtspijn een mogelijke link zou kunnen hebben met borstimplantaten. Mogelijk, dus niet zeker. Met artsen erover gehad en (mijn man niet gezegd) heb ik laten nakijken of ze (zonder te snijden) konden waarnemen of ze lekten. Dat was voor zover ze dat van de buitenkant kunnen checken niet het geval.
De wetenschap is er nog niet helemaal over uit of dus mijn gewrichtspijn te maken heeft met mijn implantaten. Toch lees ik hier steeds meer over. Nu begin ik enorm te twijfelen. Ik voel me nog steeds mooi en vrouwelijk en ben zo onwijs gelukkig met hoe mijn borsten eruit zien. Ik ben op die gewrichtspijn ook gewoon gezond en voel me metaal prima. Maar die pijn wordt steeds erger.
Na een (veel te) lang verhaal is nu mijn topic vraag:
Moet ik ze er maar uit laten halen? Wie weet is de pijn dan weg, maar voel ik me ongelukkiger ivm mijn borsten? En wat als het er helemaal niets mee te maken heeft. Dan heb ik nog steeds die pijn, maar dan zonder mijn mooie borsten.
De laatste weken pieker ik me suf.
Groetjes van mij.
zondag 7 september 2025 om 11:47
Potverdorie lees ik nou over die borstkanker heen? Of trek jij een bijzondere vergelijking?Qiya schreef: ↑07-09-2025 11:45Dit lees ik dan weer met volle verbazing. Denk niet dat je ooit in de situatie gezeten hebt ofwel? Zo makkelijk is het niet om een deel van je vrouwelijkheid vrijwillig op te geven.
Vrouwen met borstkanker moeten die pijnlijke keuze soms noodgedwongen maken. Hartverscheurend.
Ik heb dat proces can dichtbij mee gemaakt en daar gaat zoveel verdriet aan vooraf. En dan weet je dat het een oplossing is naar een gezond leven. Dus je doet het hoe dan ook.
Vrijwillig omdat je denkt dat het wellicht een oplossing is voor pijnklachten, terwijl er totaal geen wetenschappelijk bewijs voor is, is echt niet een: 'dat je hier nog over na moet denken' kwestie.
Het is net zo pijnlijk, confronterend en verdrietig.
zondag 7 september 2025 om 11:48
Er wordt sowieso aangeraden om ze na 10-15 jaar te laten vervangen. Dus al komen deze klachten niet door de implantaten, ook preventief is het aan te raden. Dus zo’n moeilijke keuze is het niet. Deze eruit en dan is de keuze vervangen of niet.Qiya schreef: ↑07-09-2025 11:38Het is natuurlijk heel makkelijk voor iedereen om te roepen; eruit halen.
Terwijl onderzoek totaal niet uitwijst dat de pijn van implantaten komt.
Mijn moeder heeft sinds haar 25ste implantaten. Ze is nu 67.
Ze heeft fybromyalgie en heel veel artrose in haar hele lijf.
Toeval? Geen idee, alarmerend vind ik het wel.
Een vriendin van mij heeft implantaten, nu denk ik zo'n 10 jaar. Zij heeft nergens last van.
Je moet echt doen wat goed voelt, als je ze er uit haalt heb je absoluut geen garantie dat klachten verdwijnen.
Er is geen duidelijk verband.
Het is wel het proberen waard. Verdwijnen de klachten is je leven op dat gebied weer zoveel fijner.
Verdwijnen ze niet lijkt me dat extra pijnlijk.
Het doet pijn, je borsten kwijtraken. Alleen je gezondheid staat wel voorop.
Bijzonder moeilijke keuze lijkt me.
Je moeder heeft ze dus al ruim 40 jaar en nooit laten checken of vervangen? Best wel dom.
zondag 7 september 2025 om 11:50
Jawel hoor, ze laat ze checken en het lekt niet. Wel heeft ze dezelfde symptomen als TO. Dus bijzonder is het zeker.Pelle schreef: ↑07-09-2025 11:48Er wordt sowieso aangeraden om ze na 10-15 jaar te laten vervangen. Dus al komen deze klachten niet door de implantaten, ook preventief is het aan te raden. Dus zo’n moeilijke keuze is het niet. Deze eruit en dan is de keuze vervangen of niet.
Je moeder heeft ze dus al ruim 40 jaar en nooit laten checken of vervangen? Best wel dom.
zondag 7 september 2025 om 11:52
Rare vergelijking. Een borstamputatie is wel wat anders dan slappe borsten.Qiya schreef: ↑07-09-2025 11:45Dit lees ik dan weer met volle verbazing. Denk niet dat je ooit in de situatie gezeten hebt ofwel? Zo makkelijk is het niet om een deel van je vrouwelijkheid vrijwillig op te geven.
Vrouwen met borstkanker moeten die pijnlijke keuze soms noodgedwongen maken. Hartverscheurend.
Ik heb dat proces van dichtbij mee gemaakt en daar gaat zoveel verdriet aan vooraf. En dan weet je dat het een oplossing is naar een gezond leven. Dus je doet het hoe dan ook.
Vrijwillig omdat je denkt dat het wellicht een oplossing is voor pijnklachten, terwijl er totaal geen wetenschappelijk bewijs voor is, is echt niet een: 'dat je hier nog over na moet denken' kwestie.
Het is net zo pijnlijk, confronterend en verdrietig.
En TO kan de implantaten ook vervangen. Het is niet houden of lege theezakjes. Er zijn andere opties.
zondag 7 september 2025 om 11:59
Ruim 20 jaar geleden heb ik er even over nagedacht (ik was toen mid 20) om een borstvergroting te laten doen. Ja, echt een vergroting want ik vul nauwelijks een aa-cup. Echter toen al waren er verhalen over de schadelijkheid van die implantaten. Gecombineerd met dat ik zelf een medische opleiding heb en van risico's op de hoogte ben plus veel te bang ben voor complicaties ben ik destijds een andere weg ingeslagen. De weg van acceptatie.
Het is één van de mooiste dingen die ik mezelf cadeau heb gedaan.
Het was natuurlijk niet altijd leuk, bepaalde kleding zat en zit nog steeds niet mooi. Maar volgens mij heeft vrijwel niemand een figuur waar alles leuk op staat.
Ik denk dat je zelf ook wel de conclusie kunt trekken dat gezondheid belangrijker is dan een paar borsten die voldoen aan het ideaalbeeld wat fabrikanten hebben bedacht om veel geld te verdienen.
En ook al komen je klachten niet door de implantaten, dan nog is het beter om ze te laten verwijderen. Dit moet je volgens mij zelf betalen dus mocht je ooit in je leven krap bij kas zitten dan kán je ze niet eens laten weghalen.
Laat ze liften, koop een goede beha en laat je zelfvertrouwen niet van dit soort dingen afhangen. Ik ben het levende bewijs dat je gewoon een gelukkig mens kan zijn, zonder borsten. Nou ja, hele kleintjes dan.
Het is één van de mooiste dingen die ik mezelf cadeau heb gedaan.
Het was natuurlijk niet altijd leuk, bepaalde kleding zat en zit nog steeds niet mooi. Maar volgens mij heeft vrijwel niemand een figuur waar alles leuk op staat.
Ik denk dat je zelf ook wel de conclusie kunt trekken dat gezondheid belangrijker is dan een paar borsten die voldoen aan het ideaalbeeld wat fabrikanten hebben bedacht om veel geld te verdienen.
En ook al komen je klachten niet door de implantaten, dan nog is het beter om ze te laten verwijderen. Dit moet je volgens mij zelf betalen dus mocht je ooit in je leven krap bij kas zitten dan kán je ze niet eens laten weghalen.
Laat ze liften, koop een goede beha en laat je zelfvertrouwen niet van dit soort dingen afhangen. Ik ben het levende bewijs dat je gewoon een gelukkig mens kan zijn, zonder borsten. Nou ja, hele kleintjes dan.
zondag 7 september 2025 om 12:07
Hoe kun je dit nou met elkaar vergelijken. To wil dat mannen naar haar borsten loeren. Iemand met een levensbedreigende ziekte wil overleven.Qiya schreef: ↑07-09-2025 11:45Dit lees ik dan weer met volle verbazing. Denk niet dat je ooit in de situatie gezeten hebt ofwel? Zo makkelijk is het niet om een deel van je vrouwelijkheid vrijwillig op te geven.
Vrouwen met borstkanker moeten die pijnlijke keuze soms noodgedwongen maken. Hartverscheurend.
Ik heb dat proces van dichtbij mee gemaakt en daar gaat zoveel verdriet aan vooraf. En dan weet je dat het een oplossing is naar een gezond leven. Dus je doet het hoe dan ook.
Vrijwillig omdat je denkt dat het wellicht een oplossing is voor pijnklachten, terwijl er totaal geen wetenschappelijk bewijs voor is, is echt niet een: 'dat je hier nog over na moet denken' kwestie.
Het is net zo pijnlijk, confronterend en verdrietig.
zondag 7 september 2025 om 12:13
Heb je de docu moordtieten al eens bekeken? https://npo.nl/npo3/3doc/01-11-2023/BV_101410206
Misschien vind je er erkenning in en kun je een betere beslissing nemen. Mijn ingeving zou zijn eruit halen maar ik heb makkelijk praten natuurlijk. Er zijn op youtube ook filmpjes te vinden van vrouwen die ze uiteindelijk hebben laten verwijderen en daarover vertellen.
Misschien vind je er erkenning in en kun je een betere beslissing nemen. Mijn ingeving zou zijn eruit halen maar ik heb makkelijk praten natuurlijk. Er zijn op youtube ook filmpjes te vinden van vrouwen die ze uiteindelijk hebben laten verwijderen en daarover vertellen.
zondag 7 september 2025 om 12:18
Bij mij in de omgeving ook vrouwen die hun implantaten hebben laten verwijderen omdat ze allemaal vage klachten kregen. Ze zijn nu alle drie klachtvrij.
Bij hen was het ook gewrichtspijn maar ook lage weerstand (vaak ziek) en dergelijke.
Dat gezegd hebbende kan artrose ook echt heel pijnlijk zijn, ook als het theoretisch gezien nog niet zo erg is. In de praktijk kan het dan toch ontzettend pijnlijk zijn (gewicht van borsten kan dan ook tegenwerken trouwens).
Bij hen was het ook gewrichtspijn maar ook lage weerstand (vaak ziek) en dergelijke.
Dat gezegd hebbende kan artrose ook echt heel pijnlijk zijn, ook als het theoretisch gezien nog niet zo erg is. In de praktijk kan het dan toch ontzettend pijnlijk zijn (gewicht van borsten kan dan ook tegenwerken trouwens).
zondag 7 september 2025 om 12:20
zondag 7 september 2025 om 12:28
Niet houdbaar voor de lange termijn. Op een dag ga je merken dat er niet meer naar je borsten wordt gestaard op het strand, hoe prachtig ze ook zijn.SweetFirefly schreef: ↑07-09-2025 12:20Wat wil je nou eigenlijk, dat mannen naar je borsten staren, de aandacht, je man plezieren, je blijkbaar vrouwelijker voelen met implantaten?
Dan is het ook fijn als je inmiddels geleerd hebt om je eigenwaarde uit andere dingen te halen dan je implantaten.
zondag 7 september 2025 om 12:35
Ik ben het met je eens dat het niet zo eenvoudig is als ‘weghalen natuurlijk!’ Al is dat ook mijn eerste reactie. Natuurlijk is er een emotionele lading bij en hoewel ik dat zelf niet zo zou voelen, kan dat voor TO natuurlijk wel heel heftig zijn.Qiya schreef: ↑07-09-2025 11:38Het is natuurlijk heel makkelijk voor iedereen om te roepen; eruit halen.
Terwijl onderzoek totaal niet uitwijst dat de pijn van implantaten komt.
Mijn moeder heeft sinds haar 25ste implantaten. Ze is nu 67.
Ze heeft fybromyalgie en heel veel artrose in haar hele lijf.
Toeval? Geen idee, alarmerend vind ik het wel.
Een vriendin van mij heeft implantaten, nu denk ik zo'n 10 jaar. Zij heeft nergens last van.
Je moet echt doen wat goed voelt, als je ze er uit haalt heb je absoluut geen garantie dat klachten verdwijnen.
Er is geen duidelijk verband.
Het is wel het proberen waard. Verdwijnen de klachten is je leven op dat gebied weer zoveel fijner.
Verdwijnen ze niet lijkt me dat extra pijnlijk.
Het doet pijn, je borsten kwijtraken. Alleen je gezondheid staat wel voorop.
Bijzonder moeilijke keuze lijkt me.
Desondanks snap ik je reactie niet goed geloof ik. Het klinkt een beetje als ‘mijn opa heeft 60 jaar gerookt en geen kanker, dus er is geen bewijs dat roken kankerverwekkend is’. Of ‘mijn opa heeft 60 jaar gerookt en longkanker, maar dat kan ook door iets anders ontstaan zijn, we weten nooit zeker of het van het roken komt’. Tsja… nee, je weet het nooit zeker maar met de klachten die je moeder heeft, snap ik niet hoe je dit als voorbeeld aandraagt dat er geen bewijs is dat het door de implantaten komt. Natuurlijk weet je het nooit 100% zeker maar wáárom heeft ze ze nog als ze zulke heftige klachten heeft?
zondag 7 september 2025 om 12:46
Serieus? Wat ontzettend kortzichtig. Wat is er NIET vrouwelijk aan kinderen krijgen, borstvoeding geven en vervolgens veranderde borsten dan? Heel erg benieuwd hoe je dát in je hoofd gelijkstelt aan je vrouwelijkheid opgeven.
TO, als je depressief raakt omdat je borsten niet meer zijn wat ze geweest zijn lijkt me psychische hulp veel meer op z'n plek. Hartstikke leuk en vrouwelijk en aantrekkelijk die dingen, maar zo heftig reageren op een natuurlijk proces is niet heel gezond. En dan daar bovenop al je klachten: no brainer, die dingen eruit!
s-groot wijzigde dit bericht op 07-09-2025 12:48
0.06% gewijzigd
zondag 7 september 2025 om 12:48
Gisteren sprak ik toevallig een vriendin die implantaat heeft laten verwijderen. Ze had een kleine aan één kant vanwege borstkanker. Ze had klachten en na een scan bleek dat het implantaat lekte. Heel weinig maar. Er is besloten het te verwijderen. Naast het lekken bleek het ook enorm ingekapseld te zijn. Waardoor er hard weefsel was.
Misschien eens vragen naar nader onderzoek om te kijken of ze lekken?
Misschien eens vragen naar nader onderzoek om te kijken of ze lekken?
zondag 7 september 2025 om 13:40
Toch gek dat de conclusie uit een onderzoek geen verband toont tussen de implantaten en de klachten van vrouwen, en dat daarmee dan ook de kous af is.
Er zijn zoveel verhalen van vrouwen die hondsberoerd waren met implantaten en direct na het verwijderen opknapten van die klachten.
Hoe zit dat eigenlijk?
Er zijn zoveel verhalen van vrouwen die hondsberoerd waren met implantaten en direct na het verwijderen opknapten van die klachten.
Hoe zit dat eigenlijk?
zondag 7 september 2025 om 13:42
Helemaal waar!
zondag 7 september 2025 om 13:49
Ik denk dat het om geld draait. Implantaten en de business er om heen is een groot verdienmodel.Yakuzakiko schreef: ↑07-09-2025 13:40Toch gek dat de conclusie uit een onderzoek geen verband toont tussen de implantaten en de klachten van vrouwen, en dat daarmee dan ook de kous af is.
Er zijn zoveel verhalen van vrouwen die hondsberoerd waren met implantaten en direct na het verwijderen opknapten van die klachten.
Hoe zit dat eigenlijk?
Laat in de herfst blaadjes in de tuin gewoon liggen of veeg ze op een hoop: goed voor insecten, vogels, eekhoorns en egels.
zondag 7 september 2025 om 13:50
Het zit tussen de oren. We zijn emotionele wezens die elkaar allemaal napraten. Je weet tochYakuzakiko schreef: ↑07-09-2025 13:40Toch gek dat de conclusie uit een onderzoek geen verband toont tussen de implantaten en de klachten van vrouwen, en dat daarmee dan ook de kous af is.
Er zijn zoveel verhalen van vrouwen die hondsberoerd waren met implantaten en direct na het verwijderen opknapten van die klachten.
Hoe zit dat eigenlijk?
zondag 7 september 2025 om 13:53
Wat fijn dat je dit schrijft! Ik denk ook altijd maar: niks vrouwelijker dan wat jij omschrijft. Dan kun je sjek roken, in de bouw werken, bier uit flesjes drinken en John deere shirts dragen zoveel je wilt, je bent echt een vrouw.S-Groot schreef: ↑07-09-2025 12:46Serieus? Wat ontzettend kortzichtig. Wat is er NIET vrouwelijk aan kinderen krijgen, borstvoeding geven en vervolgens veranderde borsten dan? Heel erg benieuwd hoe je dát in je hoofd gelijkstelt aan je vrouwelijkheid opgeven.
TO, als je depressief raakt omdat je borsten niet meer zijn wat ze geweest zijn lijkt me psychische hulp veel meer op z'n plek. Hartstikke leuk en vrouwelijk en aantrekkelijk die dingen, maar zo heftig reageren op een natuurlijk proces is niet heel gezond. En dan daar bovenop al je klachten: no brainer, die dingen eruit!
zondag 7 september 2025 om 14:01
Dit. Money talks.SweetFirefly schreef: ↑07-09-2025 13:49Ik denk dat het om geld draait. Implantaten en de business er om heen is een groot verdienmodel.
zondag 7 september 2025 om 14:55
Kunnen we TO gewoon serieus nemen in plaats van dit soort aannames? Zinloze trollenjacht. Zo'n reactie op een probleem kan behoorlijk pijnlijk zijn.
Je hoeft iemand niet te kwetsen hè?
Wat boeit het ook of een verhaal onnodige details bevat. Waarom zou je TO daar op aanspreken?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 07-09-2025 14:59
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
25.70% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
