Psyche
alle pijlers
Geen kennis
donderdag 25 september 2025 om 21:39
Ik vraag me iets af.
Mijn motto uit mijn jeugd is "ik ben nooit goed genoeg".
Ik heb dit in mijn burnout best aardig verwerkt maar het komt in stressvolle tijden nog wel boven.
Wat mij nu opvalt in mijn nieuwe baan is dat ik jaaaaaren stil gestaan heb in mijn kennis en algemene ontwikkeling. Ik heb hbo diploma's maar heb nooit gefunctioneerd op kennis maar op gevoel. Ik werd een goede leerkracht omdat ik vertrouwen stelde in kinderen en daar presteerden ze goed op, niet omdat mijn kennis van onderwijs hoog was. Voordat ik door de mand zou vallen verliet ik het onderwijs.
Ik presteerde goed als sociaal werker maar wist niets van sociaal werk af. Ik was een goede luisteraar en mensen voelen zich veilig bij me. Na mijn burnout ging ik in de zorg waar ik als teamleider met gevoel een team goed leidde maar over de zorg wist ik geen fluit. Het team vond het erg toen mijn contract niet verlengd werd maar de locatieleider kon me missen als kiespijn. Ik voegde geen kennis toe.
Nu loop ik opnieuw tegen de lamp in welzijn. Waar collega's de ideeën uit hun mouw schudden heb ik echt geen idee waar ik mee bezig ben. En dan komt de stem weer dat zegt "je bent nergens goed voor".
En ik vraag me af of op gevoel functioneren een kwaliteit is of een afweermechanisme.
Mijn motto uit mijn jeugd is "ik ben nooit goed genoeg".
Ik heb dit in mijn burnout best aardig verwerkt maar het komt in stressvolle tijden nog wel boven.
Wat mij nu opvalt in mijn nieuwe baan is dat ik jaaaaaren stil gestaan heb in mijn kennis en algemene ontwikkeling. Ik heb hbo diploma's maar heb nooit gefunctioneerd op kennis maar op gevoel. Ik werd een goede leerkracht omdat ik vertrouwen stelde in kinderen en daar presteerden ze goed op, niet omdat mijn kennis van onderwijs hoog was. Voordat ik door de mand zou vallen verliet ik het onderwijs.
Ik presteerde goed als sociaal werker maar wist niets van sociaal werk af. Ik was een goede luisteraar en mensen voelen zich veilig bij me. Na mijn burnout ging ik in de zorg waar ik als teamleider met gevoel een team goed leidde maar over de zorg wist ik geen fluit. Het team vond het erg toen mijn contract niet verlengd werd maar de locatieleider kon me missen als kiespijn. Ik voegde geen kennis toe.
Nu loop ik opnieuw tegen de lamp in welzijn. Waar collega's de ideeën uit hun mouw schudden heb ik echt geen idee waar ik mee bezig ben. En dan komt de stem weer dat zegt "je bent nergens goed voor".
En ik vraag me af of op gevoel functioneren een kwaliteit is of een afweermechanisme.
donderdag 25 september 2025 om 21:45
donderdag 25 september 2025 om 21:54
Dit is echt iets typisch! Ik werk al jaren voor mezelf, heb personeel en we hebben allemaal een fijne boterham met beleg, en toch bekruipt me af en toe het gevoel dat er straks iemand komt die echt weet wat ‘ie doet 
Ik lach er maar om, want ondertussen is de omzet goed, gaan collega’s weg omdat ze met pensioen gaan en maken we mooie dingen met elkaar.
Inderdaad, imposter-syndroom.
Werken op gevoel is toch juist onbewust bekwaam? Zo’n beetje het hoogst mogelijk haalbare.
1 onbewust onbekwaam
2 bewust onbekwaam
3 bewust bekwaam
4 onbewust bekwaam
Je doet het dus juist hartstikke goed, maar je gelooft niet in jezelf!
Ik lach er maar om, want ondertussen is de omzet goed, gaan collega’s weg omdat ze met pensioen gaan en maken we mooie dingen met elkaar.
Inderdaad, imposter-syndroom.
Werken op gevoel is toch juist onbewust bekwaam? Zo’n beetje het hoogst mogelijk haalbare.
1 onbewust onbekwaam
2 bewust onbekwaam
3 bewust bekwaam
4 onbewust bekwaam
Je doet het dus juist hartstikke goed, maar je gelooft niet in jezelf!
donderdag 25 september 2025 om 21:59
donderdag 25 september 2025 om 22:00
Wat je doet is toch wel echt iets om trots op te zijn! Echt knap!ladadieladieda schreef: ↑25-09-2025 21:54Dit is echt iets typisch! Ik werk al jaren voor mezelf, heb personeel en we hebben allemaal een fijne boterham met beleg, en toch bekruipt me af en toe het gevoel dat er straks iemand komt die echt weet wat ‘ie doet
Ik lach er maar om, want ondertussen is de omzet goed, gaan collega’s weg omdat ze met pensioen gaan en maken we mooie dingen met elkaar.
Inderdaad, imposter-syndroom.
Werken op gevoel is toch juist onbewust bekwaam? Zo’n beetje het hoogst mogelijk haalbare.
1 onbewust onbekwaam
2 bewust onbekwaam
3 bewust bekwaam
4 onbewust bekwaam
Je doet het dus juist hartstikke goed, maar je gelooft niet in jezelf!
Dank je voor je lieve verhaal.
donderdag 25 september 2025 om 22:28
donderdag 25 september 2025 om 22:46
donderdag 25 september 2025 om 22:49
Precies, dat heb ik ook! Het zal de combinatie wel zijn, wat je zegt. In niks echt de beste, maar in alles goed genoeg.KamilleT schreef: ↑25-09-2025 22:28Ik werk inmiddels op een niveau waar ze me echt belangrijke dingen laten doen. Daar sta ik nog steeds van te kijken. Ik ben namelijk in niets het beste, niet qua kennis, overwicht, vaardigheden, slimheid, maar kennelijk qua combinatie van die eigenschappen goed genoeg om vertrouwen in te hebben.
donderdag 25 september 2025 om 22:54
Nee joh! Ik zeg het voor jou, dat jij blijkbaar onbewust bekwaam bent. Dat is geen gebrek aan kennis, dat is op basis van je kennis instinctief de juiste keuzes maken om anderen tot bloei te laten komen.
donderdag 25 september 2025 om 23:01
Impostersyndroom inderdaad!
En mss de lat niet zo hoog leggen voor jezelf, de meeste mensen doen maar wat, op gevoel en ervaring. Tuurlijk is er een studie of opleiding aan vooraf gegaan, maar iets minder streng voor jezelf mag ook.
In hoeverre laat je je tijdens een baan bijscholen? Kies je een leuke cursus of volg je vakinhoudelijke nieuwsbrieven, podcasts, ga je naar vakbijeenkomsten? Kan je vragen bij je baas toch? Opleidingsbudget is er vaak, of onderhandel mee bij je contract. Ik krijg het idee dat je je inhoudelijk verdiepen niet echt leuk vindt, anders zou je er mss meer moeite voor doen…? Of heb ik dat mis?
En vergeet niet: al die collega’s die ideeen uit de mouw schudden, zijn vast niet zo attent als jij. Luisteren niet goed (lees:overschreeuwen zichzelf). Helaas ben je daar gevoelig voor (herkenbaar hoor, geen verwijt) en vergeet je je eigen kwaliteiten. Je bent vast een aardig mens, doet je best, fijne collega, vriendin, familie. En je hebt nog uit te vogelen na je burn-out, wat nu echt goed bij je past qua baan. Heb vertrouwen, dat kan jij!
En mss de lat niet zo hoog leggen voor jezelf, de meeste mensen doen maar wat, op gevoel en ervaring. Tuurlijk is er een studie of opleiding aan vooraf gegaan, maar iets minder streng voor jezelf mag ook.
In hoeverre laat je je tijdens een baan bijscholen? Kies je een leuke cursus of volg je vakinhoudelijke nieuwsbrieven, podcasts, ga je naar vakbijeenkomsten? Kan je vragen bij je baas toch? Opleidingsbudget is er vaak, of onderhandel mee bij je contract. Ik krijg het idee dat je je inhoudelijk verdiepen niet echt leuk vindt, anders zou je er mss meer moeite voor doen…? Of heb ik dat mis?
En vergeet niet: al die collega’s die ideeen uit de mouw schudden, zijn vast niet zo attent als jij. Luisteren niet goed (lees:overschreeuwen zichzelf). Helaas ben je daar gevoelig voor (herkenbaar hoor, geen verwijt) en vergeet je je eigen kwaliteiten. Je bent vast een aardig mens, doet je best, fijne collega, vriendin, familie. En je hebt nog uit te vogelen na je burn-out, wat nu echt goed bij je past qua baan. Heb vertrouwen, dat kan jij!
donderdag 25 september 2025 om 23:18
Járen geleden kreeg ik een standje van mijn stagebegeleider toen ik zei dat ik ‘het gewoon op gevoel doe’. Ze zei; ‘Dat is helemaal niet zo. Je hebt kennis opgedaan en je die kennis zo snel eigen gemaakt dat je je er niet bewust van bent’. Ik moest toen steeds bij alles wat ik deed dat onderbouwen met theorie. 
Nog steeds denk ik vaak; ik doe maar wat! Maar men vindt mij heel kundig in mijn vak. Ik moet nog steeds heel hard nadenken over waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe (in welke training leerde ik dat, welke theorie zit hieronder, wat maakt dat ik deze methodiek inzet etc) omdat ik het voor mijn gevoel ‘zomaar’ doe.
Mijn vraag aan jou is dus; weet je heel zeker dat je niet gewoon onbewust heel bekwaam bent? En kan je jezelf dwingen er bewuster van te worden?
Nog steeds denk ik vaak; ik doe maar wat! Maar men vindt mij heel kundig in mijn vak. Ik moet nog steeds heel hard nadenken over waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe (in welke training leerde ik dat, welke theorie zit hieronder, wat maakt dat ik deze methodiek inzet etc) omdat ik het voor mijn gevoel ‘zomaar’ doe.
Mijn vraag aan jou is dus; weet je heel zeker dat je niet gewoon onbewust heel bekwaam bent? En kan je jezelf dwingen er bewuster van te worden?
•
vrijdag 26 september 2025 om 00:43
Absoluut een kwaliteit om op gevoel te kunnen werken. Het is iets wat we veel meer nodig hebben in sociale zorg.
Je hebt heel veel kwaliteiten in je. En ik hoop ook dat we deze kant meer opgaan in de toekomst.
Uiteindelijk is het voor iedereen beter want het is het stuk wat is gaan missen toen dingen in stukjes werden geanalyseerd in onderwijs, zorg, algehele toenadering tot wat we nodig hebben. Je bent een Gem
Het lijkt me lastig voor je om tegen de andere inhoudelijke dingen aan te lopen.
Geeft het beroepsinhoudelijk problemen voor je op dit moment? Zo niet, dan is er niks aan de hand. Want je bent een kei!
En dan is het vooral een persoonlijke opstakel
vrijdag 26 september 2025 om 07:28
Ik merk momenteel dat welzijn (de organisatie waar ik nu voor werk) meer over cijfers en een mooi plaatje voor de buitenwereld (vanwege het ravijnjaar dat eraan komt) gaat. Ik liep er in onderwijs ook tegenaan dat het alleen nog maar over prestaties ging. Ik kon niets meer met de sociaal emotionele ontwikkeling van kinderen. Daar was amper tijd meer voor.Verbinder schreef: ↑26-09-2025 00:43Absoluut een kwaliteit om op gevoel te kunnen werken. Het is iets wat we veel meer nodig hebben in sociale zorg.
Je hebt heel veel kwaliteiten in je. En ik hoop ook dat we deze kant meer opgaan in de toekomst.
Uiteindelijk is het voor iedereen beter want het is het stuk wat is gaan missen toen dingen in stukjes werden geanalyseerd in onderwijs, zorg, algehele toenadering tot wat we nodig hebben. Je bent een Gem
Het lijkt me lastig voor je om tegen de andere inhoudelijke dingen aan te lopen.
Geeft het beroepsinhoudelijk problemen voor je op dit moment? Zo niet, dan is er niks aan de hand. Want je bent een kei!
En dan is het vooral een persoonlijke opstakel
In welzijn merk ik nu ook dat het niet echt meer om de mensen gaat. Zoveel geld gaat in overhead. En in de zorg ben ik ook best geschrokken hoe hard die wereld is.
Ik voel me vaak niet thuis in deze wereld. Ik denk en doe anders. Dus denk ik ook vaak dat het aan mij ligt. Ik moet het toch doen met wat er is in de wereld.
vrijdag 26 september 2025 om 07:29
Wat me opvalt is dat je spreidt, in plaats van verdiept.
Je hebt hbo diploma's, schrijf je. Verschillende neem ik aan.
Dan ben je van het onderwijs naar de zorg, en vervolgens naar welzijn gegaan.
Je kennis en ervaring is dan natuurlijk anders dan van iemand met hetzelfde aantal werkjaren in één sector of beroep.
Als je in deze sector wilt blijven werken zou je wat aan bijscholing kunnen doen, specifiek gericht op je huidige werk. Daar zijn vast wel mogelijkheden voor.
Al is het maar voor je eigen zelfvertrouwen.
Je hebt hbo diploma's, schrijf je. Verschillende neem ik aan.
Dan ben je van het onderwijs naar de zorg, en vervolgens naar welzijn gegaan.
Je kennis en ervaring is dan natuurlijk anders dan van iemand met hetzelfde aantal werkjaren in één sector of beroep.
Als je in deze sector wilt blijven werken zou je wat aan bijscholing kunnen doen, specifiek gericht op je huidige werk. Daar zijn vast wel mogelijkheden voor.
Al is het maar voor je eigen zelfvertrouwen.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
vrijdag 26 september 2025 om 07:37
Ik denk dat je het verkeerd ziet. Je hebt wel kennis (en werkt daarnaast kennelijk erg op gevoel) maar je onzekerheid over "niet goed genoeg" steekt de kop op en daarom lijkt het of anderen het beter kunnen, meer weten, jij niks weet etc. Je hebt van alles geleerd en je dat eigen gemaakt. Volgens mij is het doodnormaal om dan te denken: 'goh, wat doe of kan of weet ik nou helemaal', simpelweg omdat het normaal voor je is geworden, je kan het gewoon, het is een soort automatisme, je doet het in zekere zin een beetje zonder dat je erover na hoeft te denken. En je kan echt niet een willekeurig iemand van straat plukken en op jouw plekje zetten. Althans, niet zonder dat het in de soep loopt. Dus ik denk niet dat het hier gaat om een gebrek aan kennis, maar toch om dat gebrek aan zelfvertrouwen. Dat anderen makkelijker ideeën uit hun mouw schudden, wil niet zeggen dat ze meer weten. Ik denk dat dat vooral ook een kwestie is van hoe je brein werkt, de één vliegt bijvoorbeeld iets theoretischer aan dan de ander, ik kan me voorstellen dat je dan ook sneller op een idee komt. Dat maakt niet dat diegene meer kennis heeft dan de ander, die denkt gewoon anders dan de ander. Voorbeeldje: mijn man heeft dezelfde studie gedaan als ik, maar daarnaast ook geschiedenis gestudeerd. Hij heeft door dat laatste een manier van denken ontwikkeld, waardoor hij vaak op een andere manier naar een vraagstuk kijkt dat over ons gedeelde vakgebied gaat. Hij vliegt het anders aan dan ik doe. Heeft hij dan meer kennis? Zo ervaar ik het niet, hij denkt gewoon anders na dan ik.
vrijdag 26 september 2025 om 07:37
Echt opleidingen zijn lang geleden maar cursussen (vanuit de werkgever) doe ik wel. Maar ik ben er alleen happig op als ik vind dat het bij gevoel past. Of als het mooi klinkt voor een nieuwe baanGryla schreef: ↑25-09-2025 23:01Impostersyndroom inderdaad!
En mss de lat niet zo hoog leggen voor jezelf, de meeste mensen doen maar wat, op gevoel en ervaring. Tuurlijk is er een studie of opleiding aan vooraf gegaan, maar iets minder streng voor jezelf mag ook.
In hoeverre laat je je tijdens een baan bijscholen? Kies je een leuke cursus of volg je vakinhoudelijke nieuwsbrieven, podcasts, ga je naar vakbijeenkomsten? Kan je vragen bij je baas toch? Opleidingsbudget is er vaak, of onderhandel mee bij je contract. Ik krijg het idee dat je je inhoudelijk verdiepen niet echt leuk vindt, anders zou je er mss meer moeite voor doen…? Of heb ik dat mis?
En vergeet niet: al die collega’s die ideeen uit de mouw schudden, zijn vast niet zo attent als jij. Luisteren niet goed (lees:overschreeuwen zichzelf). Helaas ben je daar gevoelig voor (herkenbaar hoor, geen verwijt) en vergeet je je eigen kwaliteiten. Je bent vast een aardig mens, doet je best, fijne collega, vriendin, familie. En je hebt nog uit te vogelen na je burn-out, wat nu echt goed bij je past qua baan. Heb vertrouwen, dat kan jij!
.In mijn huidige baan draait veel om communicatie. Daar heb ik niet echt kaas van gegeten maar begin ik te leren. En veel activiteiten en evenementen bedenken en uitvoeren. Daar ben ik niet goed in (dat was vroeger beter maar ik kom hier niet goed bij mijn gevoel en dus ook niet bij mijn fantasie). Dus voel ik me al best snel stom. Mijn collega's lijken ook best aan het knokken voor hun baan dus iedereen schreeuwt van de daken wat ze kunnen. Ik ga dan in de schaduw staan. Voelt niet zo lekker daar.
vrijdag 26 september 2025 om 07:42
Dat herken ik wel ja. De 2 kanten van mijn werk zijn zo anders. Ik denk aan de ene kant en de andere kant lukt me dan niet meer. Hmm, dat is het inderdaad. Ik help mensen aan vrijwilligerswerk en ondersteun verenigingen. Dat past bij me. Maar evenementen organiseren hoort bij mijn werk maar vraagt een andere denkwijze van me. Ik krijg het er niet in omdat ik in de andere denkwijze zit.meisje85 schreef: ↑26-09-2025 07:37Ik denk dat je het verkeerd ziet. Je hebt wel kennis (en werkt daarnaast kennelijk erg op gevoel) maar je onzekerheid over "niet goed genoeg" steekt de kop op en daarom lijkt het of anderen het beter kunnen, meer weten, jij niks weet etc. Je hebt van alles geleerd en je dat eigen gemaakt. Volgens mij is het doodnormaal om dan te denken: 'goh, wat doe of kan of weet ik nou helemaal', simpelweg omdat het normaal voor je is geworden, je kan het gewoon, het is een soort automatisme, je doet het in zekere zin een beetje zonder dat je erover na hoeft te denken. En je kan echt niet een willekeurig iemand van straat plukken en op jouw plekje zetten. Althans, niet zonder dat het in de soep loopt. Dus ik denk niet dat het hier gaat om een gebrek aan kennis, maar toch om dat gebrek aan zelfvertrouwen. Dat anderen makkelijker ideeën uit hun mouw schudden, wil niet zeggen dat ze meer weten. Ik denk dat dat vooral ook een kwestie is van hoe je brein werkt, de één vliegt bijvoorbeeld iets theoretischer aan dan de ander, ik kan me voorstellen dat je dan ook sneller op een idee komt. Dat maakt niet dat diegene meer kennis heeft dan de ander, die denkt gewoon anders dan de ander. Voorbeeldje: mijn man heeft dezelfde studie gedaan als ik, maar daarnaast ook geschiedenis gestudeerd. Hij heeft door dat laatste een manier van denken ontwikkeld, waardoor hij vaak op een andere manier naar een vraagstuk kijkt dat over ons gedeelde vakgebied gaat. Hij vliegt het anders aan dan ik doe. Heeft hij dan meer kennis? Zo ervaar ik het niet, hij denkt gewoon anders na dan ik.
vrijdag 26 september 2025 om 08:29
Ik zit in een werkveld die op het eerste gezicht niet bij mij lijkt te passen. Ook hier zijn collega's veel aanweziger dan dat ik dat ben. Toch lopen klanten met mij weg, net als LG.
Toen ik daar eens met een proff. over sprak zei hij: Misschien ben jij er wel als een soort 'tegenhanger' van de hardere mensen. Zachtheid en op je gevoel werken is zo belangrijk. Het is niet dat we steeds maar harder moeten zijn om gehoord te worden, juist de mensen die anders werken, net als jij TO, houden de boel in evenwicht.
Geef niet te veel toe aan je onzekere gedachten, dat zijn maar gedachten, meer niet. Als jij het niet goed deed, was je nooit zo ver gekomen.
Wat wel belangrijk is: blijf werk doen wat bij je past. Als je werk evenementen plannen is, en dat is je ding niet, zou ik verder kijken tot iets wel bij je past.
Maar loop niet weg voor je onzekere gedachten, en ga niet door deze gedachtes iets anders doen.
Toen ik daar eens met een proff. over sprak zei hij: Misschien ben jij er wel als een soort 'tegenhanger' van de hardere mensen. Zachtheid en op je gevoel werken is zo belangrijk. Het is niet dat we steeds maar harder moeten zijn om gehoord te worden, juist de mensen die anders werken, net als jij TO, houden de boel in evenwicht.
Geef niet te veel toe aan je onzekere gedachten, dat zijn maar gedachten, meer niet. Als jij het niet goed deed, was je nooit zo ver gekomen.
Wat wel belangrijk is: blijf werk doen wat bij je past. Als je werk evenementen plannen is, en dat is je ding niet, zou ik verder kijken tot iets wel bij je past.
Maar loop niet weg voor je onzekere gedachten, en ga niet door deze gedachtes iets anders doen.
Creativiteit is de adem van de ziel – dus adem elke dag!
vrijdag 26 september 2025 om 08:30
Spiri123 schreef: ↑26-09-2025 07:42Dat herken ik wel ja. De 2 kanten van mijn werk zijn zo anders. Ik denk aan de ene kant en de andere kant lukt me dan niet meer. Hmm, dat is het inderdaad. Ik help mensen aan vrijwilligerswerk en ondersteun verenigingen. Dat past bij me. Maar evenementen organiseren hoort bij mijn werk maar vraagt een andere denkwijze van me. Ik krijg het er niet in omdat ik in de andere denkwijze zit.
Is je werk niet deels te veranderen? Dat je je meer kan richten op mensen ondersteunen, en evenementen aan iemand anders kan overlaten. Misschien zijn er mogelijkheden.
Creativiteit is de adem van de ziel – dus adem elke dag!
vrijdag 26 september 2025 om 09:02
Ik zie kennis als de basis, dat leerde ik in de vorige eeuw tijdens mijn studies. En nu spijker ik dat bij met nieuwe opleidingen etc.
Maar het grootste deel van mijn werk doe ik op basis van ervaring en gevoel.
En voor mij is snappen hoe mensen in elkaar zitten steeds belangrijker geworden.
vrijdag 26 september 2025 om 09:32
Ik heb bij mijn sollicitatie aangegeven dat evenementen organiseren niet iets is waar ik blij van word en waar mijn kwaliteiten liggen. Het antwoord was "er zijn genoeg collega's die dat wel leuk vinden dus dat komt wel goed". Eenmaal binnen werd het alsnog in mijn schoenen geschoven. Toen ik zei tegen mijn leidinggevende "die collega is daar veel beter in dan ik en vindt het ook leuk" werd er gezegd "hij heeft het al heel druk en het is jouw werk". Toen ik het bij hr nog eens aangaf werd er gezegd "dit is wat onze organisatie wil en als dat niet is wat bij je past moet je maar ander werk zoeken".
Vanaf dat punt heb ik me wel voorgenomen dat ik beter af ben ander werk te gaan zoeken maar aangeven dat ik bepaald werk niet leuk vind of niet goed kan zeg ik niet meer.
Tegelijkertijd heb ik de energie niet om te solliciteren en ben ik wat doodgeslagen door het falen gevoel. Vorige keer heb ik 18 afwijzingen binnen gehad. Ik durf niet zo goed. Ik moet weer even sterker staan voordat ik ga solliciteren.
vrijdag 26 september 2025 om 10:14
Dit herken ik ook en is best een zoektocht.Sierlijk schreef: ↑26-09-2025 08:29Ik zit in een werkveld die op het eerste gezicht niet bij mij lijkt te passen. Ook hier zijn collega's veel aanweziger dan dat ik dat ben. Toch lopen klanten met mij weg, net als LG.
Toen ik daar eens met een proff. over sprak zei hij: Misschien ben jij er wel als een soort 'tegenhanger' van de hardere mensen. Zachtheid en op je gevoel werken is zo belangrijk. Het is niet dat we steeds maar harder moeten zijn om gehoord te worden, juist de mensen die anders werken, net als jij TO, houden de boel in evenwicht.
Geef niet te veel toe aan je onzekere gedachten, dat zijn maar gedachten, meer niet. Als jij het niet goed deed, was je nooit zo ver gekomen.
Wat wel belangrijk is: blijf werk doen wat bij je past. Als je werk evenementen plannen is, en dat is je ding niet, zou ik verder kijken tot iets wel bij je past.
Maar loop niet weg voor je onzekere gedachten, en ga niet door deze gedachtes iets anders doen.
Het lijkt voor mij soms alsof ik nog moet leren om mee te doen met de rest en dat ik basale werkvaardigheden mis. Ook wel coaches gehad die probeerden me die dingen bij te spijkeren, zoals proactief zijn.
In sollicitaties in adviesbanen ben ik altijd als ik afgewezen werd, daarop afgewezen. Dat ik niet extravert genoeg ben en daar werd automatisch aan gekoppeld: niet klantgericht, niet sociaal/collegiaal, niet invoelend, geen leiderschap.
Ik ben ook niet proactief en kan ook niet organiseren, ook niet als ik mijn best doe. Ik zou het als beklemmend ervaren als dat mij mijn functie zou horen.
En toch doe ik het heel goed als adviseur, ik kan er althans van leven. Ik denk ook dat droge kennis overrated is, veel daarvan kan AI binnenkort beter dan een mens. Ervaring met mensen, communicatie en met complexe situaties daarentegen wordt steeds belangrijker.
Als je van nature goed kan aanvoelen, signalen ziet, patronen kan ontdekken en mensen kan beïnvloeden heb je eigenlijk al een talent voor allerlei soorten werk.
Nu nog leren om jezelf dat vertrouwen te geven en jezelf op te vangen bij teleurstellingen TO. 18 afwijzingen gaat niemand in de koude kleren zitten, echt niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
