Geen kennis

Ik vraag me iets af.
Mijn motto uit mijn jeugd is "ik ben nooit goed genoeg".
Ik heb dit in mijn burnout best aardig verwerkt maar het komt in stressvolle tijden nog wel boven.
Wat mij nu opvalt in mijn nieuwe baan is dat ik jaaaaaren stil gestaan heb in mijn kennis en algemene ontwikkeling. Ik heb hbo diploma's maar heb nooit gefunctioneerd op kennis maar op gevoel. Ik werd een goede leerkracht omdat ik vertrouwen stelde in kinderen en daar presteerden ze goed op, niet omdat mijn kennis van onderwijs hoog was. Voordat ik door de mand zou vallen verliet ik het onderwijs.
Ik presteerde goed als sociaal werker maar wist niets van sociaal werk af. Ik was een goede luisteraar en mensen voelen zich veilig bij me. Na mijn burnout ging ik in de zorg waar ik als teamleider met gevoel een team goed leidde maar over de zorg wist ik geen fluit. Het team vond het erg toen mijn contract niet verlengd werd maar de locatieleider kon me missen als kiespijn. Ik voegde geen kennis toe.
Nu loop ik opnieuw tegen de lamp in welzijn. Waar collega's de ideeën uit hun mouw schudden heb ik echt geen idee waar ik mee bezig ben. En dan komt de stem weer dat zegt "je bent nergens goed voor".
En ik vraag me af of op gevoel functioneren een kwaliteit is of een afweermechanisme.

Frizz schreef: ↑

26-09-2025 09:34

Weet je überhaupt wel wat je wil, qua nieuwe baan?

Ik vind de facilitaire kant heel leuk icm omgaan met mensen. Heel eerlijk gezegd vind ik mbo banen veel leuker. Maar ja, mijn leven is ingericht op een hbo salaris. En dan nog moet ik best opletten. Ik heb gewoon een rijtjeshuis, 1 auto voor de deur en verder geen gekke dingen. Dus een concreet plan heb ik niet moet ik bekennen.

bijtie schreef: ↑

26-09-2025 10:14

Dit herken ik ook en is best een zoektocht.

Het lijkt voor mij soms alsof ik nog moet leren om mee te doen met de rest en dat ik basale werkvaardigheden mis. Ook wel coaches gehad die probeerden me die dingen bij te spijkeren, zoals proactief zijn.

In sollicitaties in adviesbanen ben ik altijd als ik afgewezen werd, daarop afgewezen. Dat ik niet extravert genoeg ben en daar werd automatisch aan gekoppeld: niet klantgericht, niet sociaal/collegiaal, niet invoelend, geen leiderschap.

Ik ben ook niet proactief en kan ook niet organiseren, ook niet als ik mijn best doe. Ik zou het als beklemmend ervaren als dat mij mijn functie zou horen.

En toch doe ik het heel goed als adviseur, ik kan er althans van leven. Ik denk ook dat droge kennis overrated is, veel daarvan kan AI binnenkort beter dan een mens. Ervaring met mensen, communicatie en met complexe situaties daarentegen wordt steeds belangrijker.

Als je van nature goed kan aanvoelen, signalen ziet, patronen kan ontdekken en mensen kan beïnvloeden heb je eigenlijk al een talent voor allerlei soorten werk.

Nu nog leren om jezelf dat vertrouwen te geven en jezelf op te vangen bij teleurstellingen TO. 18 afwijzingen gaat niemand in de koude kleren zitten, echt niet.

Dat klinkt me heel bekend in de oren.

ciabatta schreef: ↑

26-09-2025 11:01

Je verhaal is herkenbaar TO. Het impostergevoel, het gevoel altijd anders te zijn, anders te denken, dingen op gevoel doen ipv kennis.
Ik heb mij de laatste tijd verdiept in onontdekte ADHD bij vrouwen. En ik herken mijzelf perfect in dat plaatje. Alles wat jij omschrijft heb ik ook last van. Ik ben momenteel bezig met diagnostiek.
Natuurlijk zeg ik niet dat dit bij jou ook het geval is, maar wie weet, heb je iets aan deze info, voor een stukje herkenbaarheid en erkenning

Ik heb geen adhd. Heb sinds mijn burnout wel meer trekken van add. Heb om verschillende vrienden en kennissen met ad(h)d. We trekken elkaar wel aan.
Op zich is adhd ook een mate van hooggevoeligheid. Mijn zoon heeft autisme, is ook een bepaalde hooggevoeligheid. En dat heb ik ook. Maar dan zonder stempel.