Lotgenotengroep depressie

Hi allemaal,

@Marcha: sterkte vandaag! Fijn dat je oxazepam hebt om te ondersteunen bij moeilijke momenten. Heb ik ook gehad maar vond het zelf ook wel moeilijk om te bepalen wanneer het dan moeilijk was, waardoor ik daar weer over ging twijfelen en piekeren.

@Leergierig: hopelijk blijft de angst een beetje meer weg vandaag. Fijn dat je een hulpmiddel hebt. Hopelijk kom je zo de tijd beter door totdat de medicatie aanslaat. Sterkte!

@Leeuw: heel herkenbaar wat je zegt! Die schommelingen vind ik ook naar. De ene dag denk je, fijn het gaat weer iets beter, maar dan is het weer volop angst, somberheid en onrust. Hoelang ben je nu bezig? Hopelijk kan de huisarts je ondersteunen. Het hoort vrees ik bij de bijwerkingen en het duurt zo lang voordat je weer een beetje stabiliteit voelt. Maar 4 tot 6 weken schijnt helaas normaal te zijn. In de tussentijd voelt het zeker meer als overleven. Veel sterkte!

@Dit is het: pittig dat je alleenstaand bent. In welke leeftijd zitten je kinderen? Heel begrijpelijk dat je snel geïrriteerd bent. Het is al lastig als je niet lekker in je vel zit, laat staan als er dan nog dingen gebeuren. Hoe klein dat ook is. Hopelijk kom je de dag een beetje goed door. Sterkte!

Ik had gisteren een redelijke dag. Waardoor ik me weer wat sterker en positiever voelde. Vandaag stond ik echter weer met zoveel spanning en hartkloppingen op, dat ik het mentaal weer heel moeilijk vond. Zou willen dat het wat stabieler werd. Heb morgenmiddag een belafspraak met de huisarts. Dan kan ik even inchecken of dit nog normaal is allemaal. Het schijnt er bij te horen bij ophogen ad maar wat is dit moeilijk zeg, zit inmiddels op dag 20 en had gewoon gehoopt op al iets meer rust. Nu maar weer proberen door te gaan en wat te werken thuis.

Sterkte allemaal vandaag!

Bedankt voor jullie lieve reacties

@Starshine42: ik vind het heel moeilijk om de dag door te komen, aan het einde van de dag gaat het soms beter, maar dat is waarschijnlijk omdat de dag dan voorbij is.
Zoals anderen hier ook schrijven, vind ik vooral de ochtenden heel zwaar.

@Marcha01: ik doe al heel lang naar de buitenwereld alsof het goed gaat (behalve bij de psycholoog), al trek ik me steeds meer terug. Als ik het schrijf, dan is het echt. Ik weet dat het echt is, maar zwart op wit vind ik heel confronterend. Ik moet ook huilen als ik dit schrijf.

Wat lastig lieve Loulou! Maar die tranen mogen er zijn en wat je voelt mag er ook zijn. Misschien helpt het om wel eerlijk te zijn over hoe je je voelt? Het verbaast mij altijd hoeveel begrip mensen hebben en hoeveel mensen soms ook vergelijkbare ervaringen hebben gehad. Maar het is wel confronterend en makkelijker gezegd dan gedaan. Herkenbaar dat de ochtenden zwaar zijn. Heb je een soort structuur, werk je of iets anders om op te focussen? Soms tel ik de uren af naar de avond waarop het weer rustiger is. Ik hoop dat je ook deze dag weer doorkomt en weet dat je hier alles mag schrijven, ook als je daarbij moet huilen. Sterkte.

@Starshine42 Fijn dat je een afspraak hebt. Gaat je man dan mee?

@loulou welkom. Ik snap het wel ik praat er ook weinig over. Maar soms is het wel fijn om het toch te doen. En idd die ochtenden zijn lastiger.

Ik ga volgende week beginnen met medicatie citalopram. Lage dosering. Ik hoop dat het helpt maar ook wel spannend omdat het eerst kan verergeren. Mijn eigen huisarts is er dan niet maar ik deze week starten kwam niet goed uit ivm planning. Maar goed het kan ook zijn dat er weinig bijwerkingen zijn. Het duurt even voor het werkt ook natuurlijk.

@Ditishet: dank voor je bericht! Het is een belafspraak morgenmiddag, mijn man is er helaas niet. Maar voel me mentaal denk ik iets sterker om mijn verhaal te doen en heb alles opgeschreven. Wil vooral weten of deze bijwerkingen nog normaal zijn na 3 weken, of ze nog iets anders kunnen doen qua ondersteuning bieden bij ad bijwerkingen mbt spanning (medicatie, informatie, vaker inchecken, geruststelling, wat dan ook).

Spannend dat je gaat beginnen met citalopram! Heb ik eerder heel lang geleden wel eens geprobeerd en toen vond ik de bijwerkingen meevallen. Maar elk lichaam is anders dus je weet nooit wat het met je doet. Goed dat je naar je eigen planning kijkt en voorbereid bent dat het even kan duren. Een dappere stap ook om te proberen en ik hoop dat het je gaat helpen.

Leergierig@ Dan zou het mooi zijn als je het laat inneem dan heb je misschien nog dat het wat zachtheid geeft in de moeilijke ochtenden. Of denk ik nu te makkelijk. Maar goed, de ochtenden blijft gewoon pittig! Ik weet niet of je werk en gaat dat?

Dit is het@ De kleinste trigger kan je dan zo slecht wegvegen en dan blijft het maar malen, terwijl het soms nergens over gaat, ik herken dat ook. AD heeft tijd nodig maar zoals ik lees, hou je daar al goed rekening mee met het plannen wanneer je ermee begint.

Loulou@ Ach wat naar , en hoe harder je toneelspeel, hoe vermoeider het allemaal wordt. En daardoor trek jij jezelf waarschijnlijk terug of niet? Heb je wat mensen om je heen waarbij je open en eerlijk mag zijn, wat maakt het dat je jouw gevoel niet durf of kan uiten bij hun? Je hoeft niet te antwoorden hoor, want het zijn best kwetsbare vragen, maar het komt vanuit mij uit belangstelling.

Sunshine@ Je hebt alles goed opgeschreven en je kunt nu luid en duidelijk de behoeftes aangeven wat je nodig hebt. Sterkte en succes voor morgen.

Vanochtend gesprek gehad in ziekenhuis, ik ga er voor nu even niet te diep op in. Net gebeld morgenochtend heeft partner een scan en dan volgende week maandag een gesprek in het ziekenhuis. Op een of ander manier was ik voor mijn doen, kalm en rustig, ik kon het gesprek volgen, ondanks mijn gebrek aan concentratie, maar heb wat dingen herhaald bij de arts voor de duidelijkheid.

Ben nu wel moe!



Iedereen bedankt nog voor de sterkte wensen!

@Marcha: wat heftig moet dit zijn, je eigen gevoel en dan ook nog een ziekenhuis traject voor je man. Wat goed dat je het gesprek kalm en rustig inging en kon volgen. Logisch dat je nu moe bent. Heel erg veel sterkte en hopelijk lukt het om bij te komen!

Hai iedereen, hoe gaat het deze ochtend met jullie? Hopelijk allemaal een beetje kunnen slapen!

Sunshine@ Hoe is het gesprek met huisarts gegaan?

Het was hier een hele vroege ochtend, ivm scan partner. Ik had mezelf opgepept en emoties flink verborgen.

Nu ben ik weer thuis en ik voel mij zoals alle ochtenden maar het lijkt of alle emoties angsten onrust gedachten dubbel zo hard aanvoelen. Op dit moment zo onrustig, ik lig op de bank dan weer staan dan weer liggen, zo rusteloos! Ik heb het gevoel dat ik moet huilen maar het zit vast.

Hi allemaal,

@Marcha: knap dat je de vroege ochtend doorstaan hebt en er voor je partner kon zijn. Logisch dat het nu even terugkomt al die emoties maar ook heel zwaar. Kan me heel goed voorstellen dat je er rusteloos van wordt. Misschien even naar buiten of iets doen wat nog een beetje goed voelt als afleiding? En accepteren dat dit er nu mag zijn. Makkelijker gezegd hoor, want zelf lukt het mij ook niet. Heel veel sterkte!

Mijn belafspraak is ergens in de middag. Vervelend want dan heb je geen vaste tijd en wordt ik nog onrustiger van het afwachten tot iemand belt.

Vanochtend stond ik weer met zoveel spierspanning op. Trillen, hartkloppingen, steen in je maag. Ik vind het echt moeilijk om maar steeds door te zetten, hopend dat het ooit beter wordt. Dus hoop dat ik dat straks goed kan aangeven bij de huisarts en dat ze ook kunnen helpen.

Hoe is het verder met iedereen?

Net een belafspraak met de huisarts. Het was helaas helemaal ruk. Ben rustig begonnen en heb uitgelegd dat ik de fysieke bijwerkingen op dit moment enorm zwaar vind. Elke ochtend opstaan met enorme spierspanning, trillen en hartkloppingen. Gedurende de dag blijft het hangen en in de avond wordt het iets beter. Uitgelegd dat het me mentaal en fysiek uitput en gevraagd hoe ik mezelf staande kon houden. Gezegd ook dat ik het op sommige momenten ondragelijk vind. Ik wilde weten of dit normaal was en hoe het dragelijk kan blijven.

Het enige waar de huisarts weer over begon is het beleid om geen kalmeringsmiddelen meer voor te schrijven en dat bijwerkingen eigenlijk na 2 weken wel minder horen te worden. Dat ik bij eerdere ophoging wel goede ervaringen heb gehad met kalmeringsmiddelen bij de opbouw daar kunnen ze niks mee. En dan de vraag wat ik van hem verwacht om hier mee te doen....

Ik weet en lees overal dat ad ook langer de tijd nodig kan hebben en dat bijwerkingen langer kunnen duren. Soms heeft het wel 6 tot 8 weken nodig. Dat je als tijdelijke ondersteuning kalmeringsmiddelen kunt gebruiken. Soms merk ik wel wat verbeteringen, zeker mentaal, maar die spanning de hele dag nu vind ik heel erg lastig.

Er waren geen praktische tips, geen medicatie ondersteuning, geen empathie, geen informatie, geruststelling of erkenning.

Mijn man heeft het gesprek overgenomen. Uiteindelijk toch nog oxazepam gekregen voor 10 dagen en volgens mij moet ik gewoon alsnog afwachten of de ad beter gaat werken.

Ik voel me weer enorm verdrietig dat ik geen hulp of ondersteuning krijg.

Ik twijfel nu tussen toch maar weer afwachten/uitzitten (aangezien ik wel wat kleine verbeteringen zie) of vast een doorverwijzing vragen naar GGZ psychiater die meer verstand heeft van medicatie. Al zal dat misschien ook wel weer even duren.

Zo stom dat hulpverlening juist meer stress geeft in plaats van dat het helpt.

Sunshine@ Wat vervelend zeg, ik voel bij jouw bericht heel veel paniek! Zou je niet eerst aankijken wat de oxzapam met je doe. GGZ staat een flinke wachttijd voor en straks krijg je daar weer stress van omdat het lang kan duren of je moet je mentaal voorbereiden dat dit wel maanden kan duren en dat je dat aankan. Klink strenger dan ik bedoel En ik lees dat je mentaal een kleine verbetering voel, misschien is dat al wel een kleine stap vooruit!

Ik heb vandaag zo een onrustige verdrietige dag, ik kan niet huilen het zit vast. Ik schrijf hier even van mij af want ik zou het wel uit kunnen schreeuwen en afleiding is voor nu niet haalbaar heb daar de puf niet voor!

Dank voor je bericht Marcha! Ik had al oxazepam, het helpt wel een beetje bij de ondersteuning met spanning. Maar het blijft een zwaar traject. Fijn dat ik het bij hoge uitzondering dus nog een week kan gebruiken. Maar ze wilde het dus eigenlijk niet meer geven en nemen voor mijn gevoel mijn klachten ook niet serieus. Het feit dat ik het van hun dus niet mag, geeft nog meer onzekerheid. Terwijl ik het de vorige keer ook gebruikt heb. Toen stelde de huisarts juist gerust, gaf aan dat het geen enkel probleem is en dat de medicatie gewoon tijd nodig heeft.

Misschien heb ik te hoge verwachtingen van hulpverlening. Ik zou een stukje erkenning verwachten, uitleg, wat normaal is na 3 weken ophoging, hoe het komende weken nog kan helpen. De paniek valt mee (denk ik), ik verwacht gewoon iets betere begeleiding bij medicatie die zulke heftige bijwerkingen kan veroorzaken. Nu voelt het alsof ik me aanstel en maar gewoon afleiding moet zoeken.

De verwijzing naar GGZ zie ik meer als voorzorgsmaatregel om achter de hand te hebben. Mocht de ad toch niet goed aanslaan komende weken, heb ik liever begeleiding van iemand die er meer verstand van heeft. Stel je moet wisselen/afbouwen/ophogen. Ze noemde zelf dat hier ook een snellere lijn met de psychiater voor is. Heb nu voor 31 oktober een nieuwe afspraak staan met mijn eigen huisarts en tot die tijd ga ik maar proberen om de dagen weer zo goed mogelijk door te komen met mijn eigen structuur. Uiteindelijk moet je het toch zelf doen.

@Marcha: vervelend dat je zo'n onrustige en verdrietige dag hebt. Heel frustrerend als je dan ook niet kan huilen. Is er nog iets wat je dan de dag doorsleept? Ook een dikke knuffel terug voor jou.

Sunshine@Als jij van de huisarts niet krijgt wat je nodig hebt, empathie, medicatie info etc en je denkt dat bij de GGZ wel te krijgen dan zou je een verwijzing kunnen vragen. En misschien geeft alleen de stap in die richting al wat rust! Je stel je niet aan, jij voel wat je voelt!

Ik heb vanmiddag een oxzapam ingenomen en heb 1 uur of wat even geslapen en slapen is niet hoeven te voelen!