Viva zoekt
alle pijlers
Heb jij een bijzondere band met je moeder (of juist niet)?
maandag 4 mei 2015 om 17:13
Voor een online artikel zijn we op zoek naar bijzondere verhalen van forummers en de band met hun moeder.
Woont jouw moeder bijvoorbeeld bij jou in? Of gaat er geen dag voorbij dat je niet met elkaar belt? Of heb je juist helemaal geen contact meer met je moeder? Alle verhalen zijn welkom. Deze worden dan (al dan niet anoniem, hangt van jouw wensen af) verwerkt in een artikel voor VIVA.nl.
Stuur jouw verhaal o.v.v. 'De band met mijn moeder' naar redactie@viva.nl.
Alvast dank!
Woont jouw moeder bijvoorbeeld bij jou in? Of gaat er geen dag voorbij dat je niet met elkaar belt? Of heb je juist helemaal geen contact meer met je moeder? Alle verhalen zijn welkom. Deze worden dan (al dan niet anoniem, hangt van jouw wensen af) verwerkt in een artikel voor VIVA.nl.
Stuur jouw verhaal o.v.v. 'De band met mijn moeder' naar redactie@viva.nl.
Alvast dank!
maandag 4 mei 2015 om 19:28
Wauw.... Wat kan er in godsnaam gebeurd zijn dat je geen contact meer wilt met je moeder of je vader?? Ze hebben je het leven geschonken, waarschijnlijk voor je gezorgd en je gegeven wat ze je konden geven. Als ze je meer hadden kunnen geven hadden ze dat wel gedaan. Zelfs als ze hun handen vol hadden aan hun eigen problemen of als ze er niet van genoten om ouder te zijn, dan moet je toch des te meer waarderen wat ze WEL voor je hebben gedaan en wat een opoffering dat dan wel niet geweest is voor ze!
maandag 4 mei 2015 om 20:14
quote:robbie75 schreef op 04 mei 2015 @ 19:28:
Wauw.... Wat kan er in godsnaam gebeurd zijn dat je geen contact meer wilt met je moeder of je vader?? Ze hebben je het leven geschonken, waarschijnlijk voor je gezorgd en je gegeven wat ze je konden geven. Als ze je meer hadden kunnen geven hadden ze dat wel gedaan. Zelfs als ze hun handen vol hadden aan hun eigen problemen of als ze er niet van genoten om ouder te zijn, dan moet je toch des te meer waarderen wat ze WEL voor je hebben gedaan en wat een opoffering dat dan wel niet geweest is voor ze!Je kunt ook bedenken dat er wel heel wat gebeurd moet zijn als mensen geen contact met hun ouders willen! Maar voel je vooral gezegend dat jij je er niets bij voor kunt stellen. Fijn, als je nog zo weinig ellende hebt gezien.
Wauw.... Wat kan er in godsnaam gebeurd zijn dat je geen contact meer wilt met je moeder of je vader?? Ze hebben je het leven geschonken, waarschijnlijk voor je gezorgd en je gegeven wat ze je konden geven. Als ze je meer hadden kunnen geven hadden ze dat wel gedaan. Zelfs als ze hun handen vol hadden aan hun eigen problemen of als ze er niet van genoten om ouder te zijn, dan moet je toch des te meer waarderen wat ze WEL voor je hebben gedaan en wat een opoffering dat dan wel niet geweest is voor ze!Je kunt ook bedenken dat er wel heel wat gebeurd moet zijn als mensen geen contact met hun ouders willen! Maar voel je vooral gezegend dat jij je er niets bij voor kunt stellen. Fijn, als je nog zo weinig ellende hebt gezien.
maandag 4 mei 2015 om 20:16
quote:Kerstmutsje777 schreef op 04 mei 2015 @ 19:55:
Helemaal mee eens robbie!
@caaf; je kan alleen teleurgesteld worden door je eigen verwachtingspatroon...
Ben je echt zo naief, of doe je alleen zo?
Ooit gehoord van ouders die hun kinderen mishandelen, misbruiken, verwaarlozen, enz? Ze zijn er hoor, en vermoedelijk zijn het er heel wat meer dan jij beseft. En dan zou hun kind niet teleurgesteld mogen zijn?
Helemaal mee eens robbie!
@caaf; je kan alleen teleurgesteld worden door je eigen verwachtingspatroon...
Ben je echt zo naief, of doe je alleen zo?
Ooit gehoord van ouders die hun kinderen mishandelen, misbruiken, verwaarlozen, enz? Ze zijn er hoor, en vermoedelijk zijn het er heel wat meer dan jij beseft. En dan zou hun kind niet teleurgesteld mogen zijn?
maandag 4 mei 2015 om 21:00
quote:Kerstmutsje777 schreef op 04 mei 2015 @ 19:55:
Helemaal mee eens robbie!
@caaf; je kan alleen teleurgesteld worden door je eigen verwachtingspatroon...
Héle nare opmerking. Ik was, in de ogen van mijn ouders, een ongelukje en zo heeft mijn moeder mij altijd behandeld, mijn vader trouwens ook. Ze heeft me tot 2 keer toe op straat gezet, mijn vader heeft me ook 1 keer op straat gezet. Ouders zijn gescheiden. En er werd ruzie gemaakt wie mij moest opvangen, want beide wouden ze niet. Mijn vader heeft mij aangeraakt zoals een vader dat niet zou moeten doen. Mijn moeder wist dat het gebeurde, maar heeft nooit de keuze gemaakt om mij te beschermen of te helpen.
En dan, is het verdomme mijn eigen schuld dat ik te vaak teleur gesteld ben door mijn eigen verwachtingspatroon? Een beetje liefde van mijn bloed eigen ouders, is dat te veel gevraagd?
Dus nee, ook al hebben ze mij het leven geschonken. Ik hoef ze never ever te zien. Ze hebben mij zoveel pijn gedaan. Nog zeker 1 keer in de maand heb ik hele nare nachtmerries over mijn ouders, ik schijt in mijn broek voor mijn ouders. Dat is niet de bedoeling lijkt me toch? Voor een meid van 22 jaar.
Helemaal geen contact met mijn ouders is het beste wat mij ooit is overkomen. Ik kan nu zeggen dat ik gelukkig ben.
Helemaal mee eens robbie!
@caaf; je kan alleen teleurgesteld worden door je eigen verwachtingspatroon...
Héle nare opmerking. Ik was, in de ogen van mijn ouders, een ongelukje en zo heeft mijn moeder mij altijd behandeld, mijn vader trouwens ook. Ze heeft me tot 2 keer toe op straat gezet, mijn vader heeft me ook 1 keer op straat gezet. Ouders zijn gescheiden. En er werd ruzie gemaakt wie mij moest opvangen, want beide wouden ze niet. Mijn vader heeft mij aangeraakt zoals een vader dat niet zou moeten doen. Mijn moeder wist dat het gebeurde, maar heeft nooit de keuze gemaakt om mij te beschermen of te helpen.
En dan, is het verdomme mijn eigen schuld dat ik te vaak teleur gesteld ben door mijn eigen verwachtingspatroon? Een beetje liefde van mijn bloed eigen ouders, is dat te veel gevraagd?
Dus nee, ook al hebben ze mij het leven geschonken. Ik hoef ze never ever te zien. Ze hebben mij zoveel pijn gedaan. Nog zeker 1 keer in de maand heb ik hele nare nachtmerries over mijn ouders, ik schijt in mijn broek voor mijn ouders. Dat is niet de bedoeling lijkt me toch? Voor een meid van 22 jaar.
Helemaal geen contact met mijn ouders is het beste wat mij ooit is overkomen. Ik kan nu zeggen dat ik gelukkig ben.
maandag 4 mei 2015 om 21:04
quote:CaafDracula schreef op 04 mei 2015 @ 21:00:
[...]
Héle nare opmerking. Ik was, in de ogen van mijn ouders, een ongelukje en zo heeft mijn moeder mij altijd behandeld, mijn vader trouwens ook. Ze heeft me tot 2 keer toe op straat gezet, mijn vader heeft me ook 1 keer op straat gezet. Ouders zijn gescheiden. En er werd ruzie gemaakt wie mij moest opvangen, want beide wouden ze niet. Mijn vader heeft mij aangeraakt zoals een vader dat niet zou moeten doen.
En dan, is het verdomme mijn eigen schuld dat ik te vaak teleur gesteld ben door mijn eigen verwachtingspatroon? Een beetje liefde van mijn bloed eigen ouders, is dat te veel gevraagd?
Dus nee, ook al hebben ze mij het leven geschonken. Ik hoef ze never ever te zien. Ze hebben mij zoveel pijn gedaan. Ik hoef ze niet dankbaar te zijn.
Ik ken het. niet hetzelfde meegemaakt als jij, maar ook bewust geen contact meer met moeder omdat ze veel heeft gedaan waaruit blijkt dat ze niet van mij houdt maar alleen van zichzelf...
En dan dit soort reacties... Familie kies je niet zelf uit, maar je kiest wel of je ermee samen wilt zijn...
[...]
Héle nare opmerking. Ik was, in de ogen van mijn ouders, een ongelukje en zo heeft mijn moeder mij altijd behandeld, mijn vader trouwens ook. Ze heeft me tot 2 keer toe op straat gezet, mijn vader heeft me ook 1 keer op straat gezet. Ouders zijn gescheiden. En er werd ruzie gemaakt wie mij moest opvangen, want beide wouden ze niet. Mijn vader heeft mij aangeraakt zoals een vader dat niet zou moeten doen.
En dan, is het verdomme mijn eigen schuld dat ik te vaak teleur gesteld ben door mijn eigen verwachtingspatroon? Een beetje liefde van mijn bloed eigen ouders, is dat te veel gevraagd?
Dus nee, ook al hebben ze mij het leven geschonken. Ik hoef ze never ever te zien. Ze hebben mij zoveel pijn gedaan. Ik hoef ze niet dankbaar te zijn.
Ik ken het. niet hetzelfde meegemaakt als jij, maar ook bewust geen contact meer met moeder omdat ze veel heeft gedaan waaruit blijkt dat ze niet van mij houdt maar alleen van zichzelf...
En dan dit soort reacties... Familie kies je niet zelf uit, maar je kiest wel of je ermee samen wilt zijn...
maandag 4 mei 2015 om 21:15
quote:Kerstmutsje777 schreef op 04 mei 2015 @ 19:55:
Helemaal mee eens robbie!
@caaf; je kan alleen teleurgesteld worden door je eigen verwachtingspatroon...
Wauw! Soms verbaas ik mij echt van de reacties die uit iemands toetsenbord kunnen komen.
Geef iemand die de moeilijke keuze heeft moeten maken, geen contact meer te hebben met haar ouders nog even een trap na. Eigen verwachtingspatroon. Natuurlijk....
Je hebt geen idee waar mensen die kinderen krijgen toe in staat zijn. Echt niet de keus van het kind hoor! Geen liefde krijgen, mishandeling (geestelijk/lichamelijk), verkrachting, niet gewild zijn etc etc. Dus als het kind haar verwachting maar bij stelt en genoegen neemt, moet ze het maar accepteren?
Geen contact meer met je ouder willen, is zwaar, tegen je natuur, er is een gevoel van loyaliteit die zo ongelooflijk diep gaat. Kan je na gaan hoe intens verdriet hen aangedaan is, als je er voor kiest geen contact meer met je ouders te willen.
Gelukkig kan ik hier niet over mee praten. Heb een fijn contact met m'n moeder. Er is sinds kort wederzijds begrip en veel gepraat over dingen uit het verleden. Vergeten, vergeven, we doen het nu beter, samen. Fijn.
Voor iedereen die een andere keuze heeft moeten maken, een dikke knuffel Ik vind jullie moedig, dat jullie de kracht hebben voor jezelf te kiezen!
Helemaal mee eens robbie!
@caaf; je kan alleen teleurgesteld worden door je eigen verwachtingspatroon...
Wauw! Soms verbaas ik mij echt van de reacties die uit iemands toetsenbord kunnen komen.
Geef iemand die de moeilijke keuze heeft moeten maken, geen contact meer te hebben met haar ouders nog even een trap na. Eigen verwachtingspatroon. Natuurlijk....
Je hebt geen idee waar mensen die kinderen krijgen toe in staat zijn. Echt niet de keus van het kind hoor! Geen liefde krijgen, mishandeling (geestelijk/lichamelijk), verkrachting, niet gewild zijn etc etc. Dus als het kind haar verwachting maar bij stelt en genoegen neemt, moet ze het maar accepteren?
Geen contact meer met je ouder willen, is zwaar, tegen je natuur, er is een gevoel van loyaliteit die zo ongelooflijk diep gaat. Kan je na gaan hoe intens verdriet hen aangedaan is, als je er voor kiest geen contact meer met je ouders te willen.
Gelukkig kan ik hier niet over mee praten. Heb een fijn contact met m'n moeder. Er is sinds kort wederzijds begrip en veel gepraat over dingen uit het verleden. Vergeten, vergeven, we doen het nu beter, samen. Fijn.
Voor iedereen die een andere keuze heeft moeten maken, een dikke knuffel Ik vind jullie moedig, dat jullie de kracht hebben voor jezelf te kiezen!
maandag 4 mei 2015 om 21:55
dinsdag 5 mei 2015 om 11:02
Mijn moeder heeft 4 jaar geleden alle contacten met mij verbroken. Vorig jaar is mijn vader overleden, dit "ontdekte" ik pas ca. 4 weken later toen ik een brief van een notaris kreeg i.v.m. de erfenis.
Ik zit niet te wachten op oordelen maar bedenk wel dat niemand er voor kiest dat het contact tussen ouder(s) is verbroken.
Ik zit niet te wachten op oordelen maar bedenk wel dat niemand er voor kiest dat het contact tussen ouder(s) is verbroken.
Enjoy the little things in life
dinsdag 5 mei 2015 om 11:10
Caaf wat verschrikkelijk dat je dat hebt moeten meemaken.. Hopelijk heb je genoeg andere mensen in je leven die je liefdevol behandelen.. Ook voor alle anderen die geen contact meer hebben..
Hier goed contact, m'n moeder past 1 dag in de week op onze kinderen, en we eten gemiddeld 2x per week met mijn ouders mee. Schoonouders idem.
Als er iets is gebeurd, is mijn moeder de eerste die ik bel om m'n verhaal kwijt te kunnen. Zowel verdrietige als grappige.
Hier goed contact, m'n moeder past 1 dag in de week op onze kinderen, en we eten gemiddeld 2x per week met mijn ouders mee. Schoonouders idem.
Als er iets is gebeurd, is mijn moeder de eerste die ik bel om m'n verhaal kwijt te kunnen. Zowel verdrietige als grappige.
dinsdag 5 mei 2015 om 13:31
quote:CaafDracula schreef op 04 mei 2015 @ 21:00:
[...]
Héle nare opmerking. Ik was, in de ogen van mijn ouders, een ongelukje en zo heeft mijn moeder mij altijd behandeld, mijn vader trouwens ook. Ze heeft me tot 2 keer toe op straat gezet, mijn vader heeft me ook 1 keer op straat gezet. Ouders zijn gescheiden. En er werd ruzie gemaakt wie mij moest opvangen, want beide wouden ze niet. Mijn vader heeft mij aangeraakt zoals een vader dat niet zou moeten doen. Mijn moeder wist dat het gebeurde, maar heeft nooit de keuze gemaakt om mij te beschermen of te helpen.
En dan, is het verdomme mijn eigen schuld dat ik te vaak teleur gesteld ben door mijn eigen verwachtingspatroon? Een beetje liefde van mijn bloed eigen ouders, is dat te veel gevraagd?
Dus nee, ook al hebben ze mij het leven geschonken. Ik hoef ze never ever te zien. Ze hebben mij zoveel pijn gedaan. Nog zeker 1 keer in de maand heb ik hele nare nachtmerries over mijn ouders, ik schijt in mijn broek voor mijn ouders. Dat is niet de bedoeling lijkt me toch? Voor een meid van 22 jaar.
Helemaal geen contact met mijn ouders is het beste wat mij ooit is overkomen. Ik kan nu zeggen dat ik gelukkig ben.
[...]
Héle nare opmerking. Ik was, in de ogen van mijn ouders, een ongelukje en zo heeft mijn moeder mij altijd behandeld, mijn vader trouwens ook. Ze heeft me tot 2 keer toe op straat gezet, mijn vader heeft me ook 1 keer op straat gezet. Ouders zijn gescheiden. En er werd ruzie gemaakt wie mij moest opvangen, want beide wouden ze niet. Mijn vader heeft mij aangeraakt zoals een vader dat niet zou moeten doen. Mijn moeder wist dat het gebeurde, maar heeft nooit de keuze gemaakt om mij te beschermen of te helpen.
En dan, is het verdomme mijn eigen schuld dat ik te vaak teleur gesteld ben door mijn eigen verwachtingspatroon? Een beetje liefde van mijn bloed eigen ouders, is dat te veel gevraagd?
Dus nee, ook al hebben ze mij het leven geschonken. Ik hoef ze never ever te zien. Ze hebben mij zoveel pijn gedaan. Nog zeker 1 keer in de maand heb ik hele nare nachtmerries over mijn ouders, ik schijt in mijn broek voor mijn ouders. Dat is niet de bedoeling lijkt me toch? Voor een meid van 22 jaar.
Helemaal geen contact met mijn ouders is het beste wat mij ooit is overkomen. Ik kan nu zeggen dat ik gelukkig ben.
anoniem_212624 wijzigde dit bericht op 05-05-2015 13:38
Reden: waarheid is hard!
Reden: waarheid is hard!
% gewijzigd
