Aangesproken in een groot overleg wat vinden jullie daarvan?

Je vriendin had zich ter plekke moeten verdedigen.. hoe zwaar ook. Ze had kunnen zeggen: zo is het niet gegaan, en u kunt me nu of na afloop van het overleg vragen hoe ik wel heb gehandeld.

Als ze het niet tijdens de vergadering uit kon spreken, zou ik het in een brief aan de directie melden hoe haar verhaal is en deze evt ook bij de volgende vergadering laten mee bespreken. Dan zijn er notulen van de eerste actie en van het vervolg.



En wat een nonsense, degene met wie ze de documenten -of het gebrek daarvan- besprak is dezelfde die ze uberhaupt had moeten aanleveren, vertrouwelijk of niet, hij had ze al gezien moeten hebben. En die andere baas is een sufferd. Een kansarm aapje. Maar dat mag je dan weer niet in de notulen zetten natuurlijk...



Nog zo iets.... Al die 'vertrouwelijke' documenten, ik word er op m'n werk mee doodgegooid, alsof ik uberhaupt ZIN heb om me ze te lezen. Ik heb wel wat beters te doen. Saai spul vaak, kijk dat je het niet naar de krant en naar andere afdelingen stuurt is logisch, maar kom zeg vaak is het gewoon hard overdreven.

Sneu voor je vriendin. Denk dat ze niet zo veel méér kan doen, dan stug doorgaan op de manier waarop ze nu bezig is.

Kennelijk weet men de kritiek niet juist te adresseren. Men is boos over die situatie en heeft haar tot zondebok verkozen. Oneerlijk? Ja. Heeft het zin om er de confrontatie over aan te gaan? Nee, dat denk ik niet. De meeste bazen zijn echt niet zo snel genegen om hun foute inschatting te herzien.

Daarom, gewoon, hoofd omhoog en doorgaan. En beginnen met solliciteren, want in zo'n cultuur zou ik me niet erg fijn voelen...



Advies: er boven staan. Thuis je frustratie uiten, op je werk aangeven dat je de boodschap begrepen hebt. Punt. Geen discussie, geen tranen. Dan waait het het snelst over.



P,S, Zou wel een voodoopoppetje aanschaffen dat op mijn college lijkt en die bij elke k^&opmerking heel onopvallend een naald in zijn lijf jassen op een zeer pijnlijke plek

Waarom heeft je vriendin niet direct gezegd dat het anders is verlopen dan die directeur denkt?

Waarom heeft ze dan niet meteen uitgelegd hoe het zat? Dan kon ze de zaken rechtzetten.

quote:Vana77 schreef op 10 december 2008 @ 20:58:

Je vriendin had zich ter plekke moeten verdedigen.. hoe zwaar ook. Ze had kunnen zeggen: zo is het niet gegaan, en u kunt me nu of na afloop van het overleg vragen hoe ik wel heb gehandeld.In een situatie met allemaal gelijken is dit al enorm moeilijk, laat staan in een situatie van allemaal bazen met een secretaresse. Kan me er alles bij voorstellen dat ze op het moment zelf zich niet durfde te verdedigen. Achteraf is het inderdaad zinloos...

Oh ik zie dat er al meer hetzelfde posten als ik.

Mijn advies is ook: zo snel mogelijk een andere baan zoeken!



Om te beginnen is de handelswijze absoluut oncorrect. En in de tweede plaats is het te kinderachtig voor woorden. De collega die zijn werk niet doet had aangesproken moeten worden en het is belachelijk dat er over zoiets simpels zo'n rel geschopt wordt. Als dat de normale gang van zaken is binnen het bedrijf, dan zij er vast veel leukere banen te vinden!

Je vriendin kan voor de volgende vergadering een brief op de agenda laten zetten als ingezonden stuk, of het deze keer besprokene notuleren en in de volgende vergadering er tijdens bespreken van de notulen op terugkomen.



Heel lullig dit. Ik snap best dat ze zich in eerste instantie niet is gaan verdedigen. Was ook niet handig geweest, omdat betreffende secretaris er niet bij was.



Met een brief als ingezonden stuk, die iedere directeur voor de vergadering hoort te lezen, kunnen de directieleden zich voorbereiden en hun informatie inwinnen voor de volgende vergadering.



Ook zou ik me als ik jouw vriendin wasw tot haar eigen directeur wenden en het verhaal zelf vertellen.

Hoi,



Ik vind de verhoudingen nogal vreemd en vind dat ook je vriendin zich wel had kunnen roeren:

1. Je vriendin had best kenbaar kunnen maken dat de stukken aangeleverd worden en dat zij ze alleen verspreid. Dat is heel feitelijk en ze benoemd hiermee niet de persoon die het instuurt (al kan de groep het wel afleiden).

2. Als je vriendin het niet met haar leidinggevende eens is dat zij die collega moet aanspreken, dan moet ze dat ook tegen haar eigen leidinggevende zeggen.

3. Ik vind het nogal wat om de directeur lastig te vallen met dit soort perikelen, maar goed dat ze het bespreekbaar heeft proberen te maken.

4. Als je dan al hebt gesproken met die directeur, je leidinggevende en de desbetreffende collega mag je best zeggen dat je al allerlei stappen had genomen juist omdat jij integriteit belangrijk vind.

5. Die directeuren binnen dit bedrijf zijn een stelletje ***** als ze zich hiermee bezighouden en dit aan de orde laten komen tijdens zo'n overleg. Zij zouden beter moeten weten. En kan me voorstellen dat het intimiderend en vervelend was.



Ik vind het wat te kort door de bocht om nou de directeur de schuld te geven. Hij heeft de verantwoordelijkheid bij haar zelf neergelegd en blijkbaar is je vriendin wel mondig genoeg om naar de directeur en haar leidinggevende de stappen maar niet om het feitelijk te brengen in een relaas. Als ze er last van heeft moet ze dat bespreekbaar maken en haar kant van de zaak belichten of van haar leidinggevende eisen dat die dit op zich neemt (dus niet vragen, maar eisen).



Gr,

WZK



PS: je vroeg om meningen, hoop dat deze niet te ongezouten is.

quote:kingmarja schreef op 10 december 2008 @ 20:49:

Ik doe dit verhaal uit naam van een vriendin en ik ben heel benieuwd wat jullie mening is. Mijn vriendin werkt op een secretariaat samen met nog 6 andere collega's. Iedereen heeft haar/zijn eigen directeur waar ze voor werken. Mijn vriendin is de secretaresse van de hoogste (algemene) directeur en zij notuleert dus het grote overleg namelijk het MTO. Zij is diegene die de stukken aanlevert en haar collega's moeten deze aanleveren bij diegene waar zij voor werken. Nu is er een collega die flink de kantjes ervan afloopt. Hij (ja een man) is verantwoordelijk voor het feit dat de stukken voor 1 afdelingsdirecteur vaak incompleet zijn of niet kloppen. Mijn vriendin wordt daar iedere keer binnen het MTO op aangesproken. Dit was voor haar heel vervelend omdat ze haar collega eigenlijk niet wil afvallen maar ook niet de schuld van iets wil krijgen waar zij niets aan kan doen. Ze heeft dit dus al een aantal keren besproken met haar leidinggevende. Die leidinggevende heeft het advies gegeven om er met haar collega over te praten. Mijn vriendin was van mening dat dit eigenlijk niet aan haar was en is dus naar die directeur gegaan om de procedure uit te leggen. Ze heeft verteld dat hij zijn secretaris erop aan moet spreken omdat zij de stukken wel verzamelt maar niet verantwoordelijk is voor de aanlevering. Die directeur heeft vervolgens aangegeven dat hij er geen last van wil hebben en dat zij haar collega erop aan kan spreken. Dit heeft zij dus gedaan. Die collega was, terecht van mening, dat zolang die directeur of hun leidinggevende er niets van zei, hij niet op de hoogte was van het feit dat er door hem fouten gemaakt worden. Hij heeft dit ter kennisgeving aangenomen meer niet.



Die collega heeft het er niet bij laten zitten en is een gesprek aangegaan met die directeur. Nu had mijn vriendin vandaag weer een MTO. Een andere directeur (dus niet eens haar "eigen" directeur) begon met een mededeling waarbij het woord tot mijn vriendin werd gericht. Er werd haar verweten dat zij zaken naar buiten had gebracht die binnen het MTO waren besproken waardoor zij niet integer had gehandeld. Omdat mijn vriendin zich van geen kwaad bewust was wilde zij weten wat daar precies mee bedoelt werd. De directeur antwoordde dat het ging om die stukken die niet in orde waren. De directeur zei dat ze dit had moeten bespreken met diegene die er verantwoordelijk voor was en dat zij niet op eigen houtje had mogen handelen. Die andere directeur hield gewoon zijn mond en vertelde niet dat mijn vriendin wel degelijk bij hem was geweest. Jullie (ik ieder geval wel) kunnen je misschien wel voorstellen hoe afschuwelijk mijn vriendin zich voelde. Ten overstaan van 9 directieleden wordt je onterecht terechtgewezen op iets wat je niet gedaan hebt. Mijn vriendin is een 42 jaar en werkt al 20 jaar als secretaresse. Dit heeft zij nog nooit meegemaakt dat iets dergelijks binnen een overleg gebeurde.



Wat vinden jullie ervan? Ik vind het ten eerste heel erg misselijk van die directeur om zijn mond dicht te houden. Hij had al lang zijn secretaris aan moeten spreken. Verder heeft haar collega tegen de hele directie verteld dat mijn vriendin hem bijzonder onaangenaam heeft aangesproken iets wat klakkeloos door iedereen is aangenomen zonder haar kant van het verhaal te horen. Verder vind ik het echt heel raar dat dit binnen een overleg is gebeurd ten overstaan van een hele directie alsof ze ik weet niet wat gedaan heeft. Kortom, ik vind dat die directeur juiste diegene is die niet integer is geweest en het hele gebeuren bijzonder intimiderend is. Nogmaals, wat is jullie mening en wat zou mijn vriendin voor stappen kunnen ondernemen?



Dat je vriendin in het openbaar wordt aangesproken is vanzelfsprekend niet zoals het hoort. Dat laat echter onverlet dat zij dit niet handig heeft aangepakt en dat het draagvlak voor haar functioneren kennelijk niet zo groot is.



Het had voor de hand gelegen dat zij in eerste instantie zelf met haar collega was gaan praten. Als dat niet had geholpen had zij met haar eigen leidinggevende kunnen gaan praten. Deze leidinggevende had de zaak vervolgens met de leidinggevende van de betreffende collega kunnen bespreken. Normaal gesproken is dat de lijn als je een probleem escaleert. In dit geval heeft jouw vriendin ervoor gekozen om een directeur een opdracht te geven ("hij moet zijn secretaris aanspreken") terwijl de hazen zo dus niet lopen. Bovendien zou je verwachten dat er voor de vaste secretaresse enige steun is in zo'n groep managers. Nu dat niet het geval blijkt te zijn krijg ik het idee dat er meer speelt.



Op basis van je informatie krijg ik de indruk de situatie elk moment kan escaleren. Als je vriendin verstandig is gaat ze solliciteren naar een andere baan.

"mijn collega" ipv "mijn vriendin"?



De beschuldiging van intimidatie vind ik wel heel erg uit de lucht komen vallen en daarmee snijdt ze zich zelf denk ik vooral in de vingers.



Waarom wil ze het meteen al zo hoog gaan spelen in plaats van gewoon die brief laten voorlezen tijdens de volgende vergadering, wat ik op zichzelf staand al een actie vind die vrij ver gaat....

Kan je vriendin tijdens een vergadering niet gewoon melden dat ondanks herhaald verzoek helaas niet alle stukken zijn aangeleverd? Dan is het wel duidelijk wie zijn werk niet goed heeft gedaan.



Daarnaast begint dit verhaal een mooie soap te worden. En zoals kiks76 al opmerkt intimidatie is wel een hele grote stap. En je vriendin/collega heeft zelf de keuze gemaakt om die dure opleiding te gaan volgen. Ze weet dan heel goed dat je dan voor een langere periode vast zit aan een bedrijf. Toen ze die keuze maakte was alles dus nog goed.

Erboven staan. Het is echt niet de eerste keer dat iemand de "schuld" krijgt van de nalatigheid van een ander die dan tevens zo zwak is dat hij/zij het misverstand niet even corrigeert. Slechte collega dus... bah



Je vriendin/collega had op het moment dat ze werd aangesproken tijdens het overleg (waar zij als notuliste zit, niet als deelnemer, neem ik aan?) even moeten zeggen dat ze de klacht begrijpt en merkt dat zaken wat anders worden voorgesteld dan ze in werkelijkheid zijn en dat ze buiten/na het overleg hierover gerust dudidelijkheid wil geven aan hem.

Op die manier blijft ze correct maar geeft ze meteen aan dat die directeur (die niet eens de directeur is die het betreft, begrijp ik?) buiten zijn boekje gaat.

Dit niet notuleren maar wel zelf even de hele geschiedenis opschrijven en dit aan leidinggevende en afdeling HRM doen toekomen voor je werkdossier (just in case).



Als zij daar al 20 jaar werkt en er is nog nooit iets soortgelijks voorgevallen door toedoen van je vriendin/collega, zal ze hier echt niet voor berispt worden.

Maar ze hoeft zich ook niet als een deurmat te laten behandelen. We leven niet meer in de 1930!

Zelf heb ik ook eens een directeur (achter gesloten deur en zonder getuigen) duidelijk verteld wat ik van zijn manier van werken vond en hoe dat overkwam op mij en anderen. En op een niet mis te verstane manier hoor. Toen ik wegliep dacht ik nog dat dat mijn laatste dag bij dat bedrijf zou zijn. Maar nee, hij heeft mijn opmerkingen ter harte genomen en ondanks dat ik daar niet meer werk (ben om andere redenen weggegaan) hebben we nog steeds een leuk contact.

Directieleden worden in de regel niet gecorrigeerd, vergeet dat niet.... ze weten vaak niet beter want iedereen praat ze naar de mond.

Waar was trouwens haar eigen directeur tijdens dat overleg? Vind het een sneue bedoening dat een 3e directeur voor nummer 2 spreekt en haar eigen directeur niet voor zijn trouwe en doorgaans onberispelijke secretaresse opkomt tijdens zo'n overleg waar zij met de rug tegen de muur wordt gezet.



Maar om nu direct ergens anders te gaan solliciteren? Dit is éénmalig en op te lossen. Zulke zaken zullen nog wel vaker voorkomen, en niet alleen daar. Hoort erbij hoor. Even slikken en weer doorgaan.....

Die klacht zou ik niet indienen. Om de doodeenvoudige reden dat je nooit kunt winnen van een heel directieteam en je al je kansen vergooit.

Nogmaals: schouders ophalen en doorgaan.... dat dwingt veel meer respect af dan als een klein kind te te gaan lopen drammen.



En onder intimidatie valt dit echt niet hoor. Kul!

Is het heel erg dat ik het niet snap?



Als zowel Wuiles als Nummerzoveel zeggen: wegwezen, dan ben ik geneigd mijn renschoenen te pakken. Ik acht beiden bijzonder hoog in hun oordeel, en meestal ben ik het met ze eens, maar hier snap ik het echt niet.



Als ik het nogal forse verhaal samenvat is de situatie als volgt:



Directeur dA + Secretaresse sA

Directeur dB + Secretaris sB



sA notuleert directieoverleg en levert stukken aan voor dit overleg via de verschillende secretariaten.



sB geeft die stukken niet aan dB. dB spreekt daar sA op aan.



Zit ik tot zover nog goed?



Tussenconclusie: sB doet zijn werk niet, dB veronderstelt ten onrechte dat sA haar werk niet goed doet.

Tussenoplossing: sA laat voortaan sB even paraferen voor ontvangst stukken. Einde probleem.



Maar dan begint het gemier. sA gaat met dA praten over een kwestie die ze gewoon zelf kan oplossen. dA zegt dus, geheel terecht dat sA dat lekker met sB moet oplossen. In plaats van zelf haar problemen oplossen, of luisteren naar dA gaat sA NIET naar sB, maar naar dB. dB heeft daar, volkomen terecht, geen trek in, en verwijst sA naar sB, waar ze al door dA naar verwezen was, en wat ze al zelf had kunnen en moeten bedenken.



Ben ik er nog bij?



Tussenconclusie: sA reageert volstrekt onprofessioneel, lost haar problemen niet op, terwijl ze die heel eenvoudig had kunnen oplossen als ze een beetje daadkracht had getoond. Nu valt ze dA lastig, wat nog kan, en valt ze dB lastig, wat echt niet kan.

Tussenoplossing: sA erkent dat ze hier gewoon fout gehandeld heeft, ziet het als leermomentje, communiceert hier helder over naar de betrokkenen, en terug naar de vorige oplossing.



En dan is er het nieuwe overleg. Een tot nu toe onbekende dC verwijt sA niet-integer gedrag vanwege het op eigen houtje naar buiten brengen van vertrouwelijke stukken. Enige relatie met het voorafgaande ontgaat mij compleet, maar sA ziet die relatie blijkbaar wel, en is nu boos op dB, voelt zich geïntimideerd, gaat klachten indienen en is algeheel zielig.



Hoe ver begrijp ik het nu nog?



Voorlopige conclusie: sA gaat onprofessioneel met haar verantwoordelijkheden om, benadert sB niet waar ze dat had moeten doen, valt twee directeuren lastig met deze flauwekul. Haar fout, niks intimidatie.



Vervolgens is er een incident met dC, waarvan mij niet helder is dat het verband houdt met deze kwestie, maar sA ziet dat verband blijkbaar wel. Verband of geen verband, sA heeft met haar onprofessionele optreden, het negeren van dA, het onnodig lastig vallen van dB en het NIET OPLOSSEN van haar eigen probleem, een situatie doen ontstaan waarin een niet betrokken directeur reden ziet aan haar integriteit te twijfelen.



Dan lijkt mij in volgorde van wenselijkheid:



1. fout erkennen, leermomentje formuleren, communiceren en oplossen.

2. Wegwezen

3. Je volkomen onmogelijk maken door slachtoffergedrag en een klacht indienen.

Helemaal Eensch met Rider.

Maar wat ik niet snap is dat dit akkefietje tijdens een directievergadering wordt aangehaald. Dat zou een leermomentje voor de voltallige directie moeten zijn.

quote:its schreef op 11 december 2008 @ 11:07:

Helemaal Eensch met Rider.

Maar wat ik niet snap is dat dit akkefietje tijdens een directievergadering wordt aangehaald. Dat zou een leermomentje voor de voltallige directie moeten zijn.Ja, dat is mijn naiviteit vermoedelijk, maar ik geloof er dus niks van dat het verwijt van gebrek aan integriteit uitsluitend is gebaseerd op het al dan niet aanleveren van stukken door sB.

Tja, ik vermoed ook dat er meer aan de hand is, maar dat vertelt het verhaal ons niet. Misschien komt dat nog?

Verder vindik het feit dat er zo bij wordt stilgestaan dat sB een man is ook nogal vreemd. Komt op mij over alsof hij niet welkom zou zijn binnen het team en daarom....(vul maar in). Maar dat zijn puur (mijn) aannames.

De reactie van sB vind ik trouwens ook veelzeggend.