Werk & Studie
alle pijlers
Afgestudeerd en wat nu??
maandag 14 januari 2008 om 14:13
Hoi allemaal,
Afgelopen september ben ik afgestudeerd aan de hotelschool. Het heeft uiteindelijk nog wel moeite gekost maar toch mijn diploma op zak. Ik dacht altijd, als ik mijn diploma heb ga de ideale baan vinden en echt gelukkig worden. Ik weet dat wel een beetje hoge verwachtingen zijn, maar tijdens mijn studie voelde het alsof ik altijd alles uitstelde. De vakantie, de auto, het huisje voor jezelf en echt investeren in vrienden en familie.
Ik ben altijd iemand geweest met plannen, op mijn twaalfde zei ik al tegen mijn ouders: 'zet maar wat geld opzij voor mijn studie, want ik ga studeren en een goede baan krijgen zodat ik voor jullie kan zorgen'. Kortom ik wist altijd dat ik carriere wilde maken. Nu ben ik afgestudeerd en werk al een tijdje. Ik heb mijn eerste baan alweer opgezegd omdat het helemaal niet goed voelde. Het was niet zo dat het heel moeilijk was, maar het was gewoon totaal niet wat ik er van verwacht had. Ik kon mezelf binnen 4 maanden al totaal niet meer motiveren en lag als ik thuis was alleen maar op bed. Uiteindelijk heb ik 'per ongeluk' ontslag genomen, tijdens een moeilijk gesprek met mijn baas. Vervolgens ben ik heel hard gaan nadenken over of de hotellerie wel wat voor mij was. Mijn conclusie was dat ik daar niet echt verder in wilde. Gewoon aan de receptie staan is super leuk, maar daar raak je ook op uitgekeken... en dan?? Nu werk ik als directie assistente op een theater academie, maar ik heb dat vuurtje niet terug dat ik tijdens mijn studietijd had. Ik weet niet meer wat ik er aan moet doen, ik heb al een paniek aanval gehad (bij mijn vorige baan meerdere) en daar zal ik nog wel vaker last van krijgen. In deze baan zou ik heel gelukkig moeten zijn. Maar dat lukt niet omdat ik mijzelf dwars zit.
Ik denk dat wij tegenwoordig veel te veel keuzes hebben, dit maakt het ZOOO moeilijk om achter je eerdere keuzes te blijven staan. Ik twijfel elke dag aan of dit wel 'mijn pad' is, en of ik hier in wel echt gelukkig kan worden. Mijn grootse carrière plannen heb ik al laten varen. Het competitieve zakenwereldje is niets voor mij, ik wil gewoon toegevoegde waarde hebben. De keuzes die ik nu maak gaan de rest van mijn leven beïnvloeden, dat is een druk waar ik gewoon niet goed mee om kan gaan.
Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn dit na hun studie hebben ervaren. Wat kan je doen om die energie, motivatie oftewel het vuurtje terug te krijgen. Ik wil niet voor mijn dertigste een burn-out krijgen of de rest mijn werkende leven dit gevoel hebben.
(dit klinkt allemaal erg heftig voor iemand die net is afgestudeerd, maar ik kan al deze gedachtes niet los laten, vandaar dat ik het nu met jullie deel.)
Afgelopen september ben ik afgestudeerd aan de hotelschool. Het heeft uiteindelijk nog wel moeite gekost maar toch mijn diploma op zak. Ik dacht altijd, als ik mijn diploma heb ga de ideale baan vinden en echt gelukkig worden. Ik weet dat wel een beetje hoge verwachtingen zijn, maar tijdens mijn studie voelde het alsof ik altijd alles uitstelde. De vakantie, de auto, het huisje voor jezelf en echt investeren in vrienden en familie.
Ik ben altijd iemand geweest met plannen, op mijn twaalfde zei ik al tegen mijn ouders: 'zet maar wat geld opzij voor mijn studie, want ik ga studeren en een goede baan krijgen zodat ik voor jullie kan zorgen'. Kortom ik wist altijd dat ik carriere wilde maken. Nu ben ik afgestudeerd en werk al een tijdje. Ik heb mijn eerste baan alweer opgezegd omdat het helemaal niet goed voelde. Het was niet zo dat het heel moeilijk was, maar het was gewoon totaal niet wat ik er van verwacht had. Ik kon mezelf binnen 4 maanden al totaal niet meer motiveren en lag als ik thuis was alleen maar op bed. Uiteindelijk heb ik 'per ongeluk' ontslag genomen, tijdens een moeilijk gesprek met mijn baas. Vervolgens ben ik heel hard gaan nadenken over of de hotellerie wel wat voor mij was. Mijn conclusie was dat ik daar niet echt verder in wilde. Gewoon aan de receptie staan is super leuk, maar daar raak je ook op uitgekeken... en dan?? Nu werk ik als directie assistente op een theater academie, maar ik heb dat vuurtje niet terug dat ik tijdens mijn studietijd had. Ik weet niet meer wat ik er aan moet doen, ik heb al een paniek aanval gehad (bij mijn vorige baan meerdere) en daar zal ik nog wel vaker last van krijgen. In deze baan zou ik heel gelukkig moeten zijn. Maar dat lukt niet omdat ik mijzelf dwars zit.
Ik denk dat wij tegenwoordig veel te veel keuzes hebben, dit maakt het ZOOO moeilijk om achter je eerdere keuzes te blijven staan. Ik twijfel elke dag aan of dit wel 'mijn pad' is, en of ik hier in wel echt gelukkig kan worden. Mijn grootse carrière plannen heb ik al laten varen. Het competitieve zakenwereldje is niets voor mij, ik wil gewoon toegevoegde waarde hebben. De keuzes die ik nu maak gaan de rest van mijn leven beïnvloeden, dat is een druk waar ik gewoon niet goed mee om kan gaan.
Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn dit na hun studie hebben ervaren. Wat kan je doen om die energie, motivatie oftewel het vuurtje terug te krijgen. Ik wil niet voor mijn dertigste een burn-out krijgen of de rest mijn werkende leven dit gevoel hebben.
(dit klinkt allemaal erg heftig voor iemand die net is afgestudeerd, maar ik kan al deze gedachtes niet los laten, vandaar dat ik het nu met jullie deel.)
maandag 14 januari 2008 om 14:40
Waarom denk je dat je helemaal gelukkig in deze baan zou moeten zijn? Ik heb wel 10 banen gehad voordat ik zeker wist waar ik wel en waar ik niet gelukkig van werd in een baan!
Het is een illusie om te denken dat je na school precies weet wat je wilt. Dan leer je pas door te ervaren. Na je studie stopt je theoretische leerproces misschien, maar dan begint de tijd dat je over jezelf als werkende persoon dingen gaat leren.
Probeer voor jezelf eens op een rijtje te zetten wat voor jou de leuke en de minder leuke kanten aan deze baan zijn. Op basis daarvan kun je objectief vast stellen of dit nu wel de baan is die bij je past. En als dat niet zo blijkt te zijn, dan kun gerichter gaan zoeken naar een baan die wel echt bij je past. En misschien duurt dat nog wel 10 banen, maar dan ben je in elk geval aan het werk met een ontdekkingsreis naar jouw sterke en zwakke punten, jouw voorkeuren en de dingen waar je een hekel aan hebt, enz.
Het is een illusie om te denken dat je na school precies weet wat je wilt. Dan leer je pas door te ervaren. Na je studie stopt je theoretische leerproces misschien, maar dan begint de tijd dat je over jezelf als werkende persoon dingen gaat leren.
Probeer voor jezelf eens op een rijtje te zetten wat voor jou de leuke en de minder leuke kanten aan deze baan zijn. Op basis daarvan kun je objectief vast stellen of dit nu wel de baan is die bij je past. En als dat niet zo blijkt te zijn, dan kun gerichter gaan zoeken naar een baan die wel echt bij je past. En misschien duurt dat nog wel 10 banen, maar dan ben je in elk geval aan het werk met een ontdekkingsreis naar jouw sterke en zwakke punten, jouw voorkeuren en de dingen waar je een hekel aan hebt, enz.
maandag 14 januari 2008 om 14:41
Hoi JantineJ,
Ik herken je verhaal tot op zekere hoogte. Op mijn 21ste was ik ook klaar met mijn vorige opleiding. Ik was toen zo klaar met school dat ik zeker wist dat ik wilde werken, maar ik wist ook al zeker dat dit eigenlijk toch niet de opleiding was die bij me paste en dat wist ik al vanaf het derde jaar dat ik mijn stage inging. Ik heb het toch afgemaakt wat ik vond het zonde om te stoppen. Ben toen gaan werken, maar deze baan sloot niet helemaal aan bij mijn opleiding.
Na drie jaar was ik het er helemaal zat en heb ik zelf serieus de overweging gemaakt of een baan wat toch aansluit bij mijn opleiding en toch weer terug naar school.
Ik heb voor het laatste gekozen, want ik zag een baan bij mijn opleiding echt niet zitten, daar zou ik niet gelukkiger van worden.
De opleiding die ik nu doe wilde ik toendertijd ook al doen, maar ik twijfelde dus tussen deze opleiding en de opleiding die ik gedaan heb.
Toch is het altijd in mijn achterhoofd gebleven en het blijkt nu dat dit het werk is wat helemaal bij me past, ik heb me eerder niet zo op mijn plek gevoeld.
Ik doe een duale opleiding dus ik werk voornamelijk.
Dus mijn vraag is heb je toendertijd ook nog getwijfeld tussen verschillende opleidingen of sluimert er al een aantal jaren een bepaalde baan/functie door je hoofd die je interessant blijft vinden. Het kan dan heel goed zijn dat dat wel de baan is waar je gelukkig in wordt en misschien moet je kijken wat je mogelijkheden daarin zijn.
Ik ben het helemaal met je eens dat je voor zoveel keuzes staat op al een jonge leeftijd. Dan kan je denk ik geen bewuste keuzes maken in wat je de rest van de leven wil. Sowieso is het denk ik moeilijk om de rest van je leven maar een ding te doen, voor mij wel i.i.g., ik zou nooit mijn hele leven hetzelfde werk willen doen.
Wel denk ik dat door te werken en ouder te worden en dus meer ervaring te krijgen je beter kan beslissen wat nou bij je past en waar je gelukkig van wordt.
Succes met je beslissing!
Groetjes Discovery
Ik herken je verhaal tot op zekere hoogte. Op mijn 21ste was ik ook klaar met mijn vorige opleiding. Ik was toen zo klaar met school dat ik zeker wist dat ik wilde werken, maar ik wist ook al zeker dat dit eigenlijk toch niet de opleiding was die bij me paste en dat wist ik al vanaf het derde jaar dat ik mijn stage inging. Ik heb het toch afgemaakt wat ik vond het zonde om te stoppen. Ben toen gaan werken, maar deze baan sloot niet helemaal aan bij mijn opleiding.
Na drie jaar was ik het er helemaal zat en heb ik zelf serieus de overweging gemaakt of een baan wat toch aansluit bij mijn opleiding en toch weer terug naar school.
Ik heb voor het laatste gekozen, want ik zag een baan bij mijn opleiding echt niet zitten, daar zou ik niet gelukkiger van worden.
De opleiding die ik nu doe wilde ik toendertijd ook al doen, maar ik twijfelde dus tussen deze opleiding en de opleiding die ik gedaan heb.
Toch is het altijd in mijn achterhoofd gebleven en het blijkt nu dat dit het werk is wat helemaal bij me past, ik heb me eerder niet zo op mijn plek gevoeld.
Ik doe een duale opleiding dus ik werk voornamelijk.
Dus mijn vraag is heb je toendertijd ook nog getwijfeld tussen verschillende opleidingen of sluimert er al een aantal jaren een bepaalde baan/functie door je hoofd die je interessant blijft vinden. Het kan dan heel goed zijn dat dat wel de baan is waar je gelukkig in wordt en misschien moet je kijken wat je mogelijkheden daarin zijn.
Ik ben het helemaal met je eens dat je voor zoveel keuzes staat op al een jonge leeftijd. Dan kan je denk ik geen bewuste keuzes maken in wat je de rest van de leven wil. Sowieso is het denk ik moeilijk om de rest van je leven maar een ding te doen, voor mij wel i.i.g., ik zou nooit mijn hele leven hetzelfde werk willen doen.
Wel denk ik dat door te werken en ouder te worden en dus meer ervaring te krijgen je beter kan beslissen wat nou bij je past en waar je gelukkig van wordt.
Succes met je beslissing!
Groetjes Discovery
maandag 14 januari 2008 om 16:24
Ik herken je verhaal hoor. Ik was ook heel gemotiveerd voor mijn studie en dacht na mijn afstuderen mijn ´ideale´ baan te vinden en met het leven te kunnen beginnen. Maar dat liep anders: na afstuderen geen werkervaring dus geen werk op mijn opleidingsniveau en toen ik eindelijk na jaaaaren DE baan had, bleek ik hem helemaal niet zo leuk te vinden.
Ik probeer nu te accepteren dat het een zoektocht is en niet te hoge verwachtingen te hebben. Een goed loopbaanboek en netwerkgesprekken voeren kan helpen maar soms moet je gewoon praktijkervaring opdoen om jezelf en je wensen en kunnen te leren kennen. Zet jezelf niet onder druk maar zie het als een ontdekkingstocht met soms heel onverwachte maar mooie wendingen.
Veel succes.
Ik probeer nu te accepteren dat het een zoektocht is en niet te hoge verwachtingen te hebben. Een goed loopbaanboek en netwerkgesprekken voeren kan helpen maar soms moet je gewoon praktijkervaring opdoen om jezelf en je wensen en kunnen te leren kennen. Zet jezelf niet onder druk maar zie het als een ontdekkingstocht met soms heel onverwachte maar mooie wendingen.
Veel succes.
maandag 14 januari 2008 om 17:50
Hoi JantineJ,
Ik sluit me helemaal aan bij de wijze woorden van mijn voorgangers. Het (werkende) leven is een voortdurende zoektocht. Al is het alleen maar omdat je sowieso ouder wordt en ervaringen opdoet die je kijk op de wereld en op jezelf veranderen.
Mijn "carrière" liep ook anders dan ik had gepland en me had voorgesteld. Nog voor mijn afstuderen had ik mijn droombaan te pakken. In het begin was dat geweldig, maar al na een paar maanden werd ik steeds ongelukkiger. Vervolgens heeft het bijna 2,5 jaar geduurd voor ik kon toegeven dat hier niet mijn toekomst lag, en mocht stoppen van mezelf.
Nu ben ik twee jaar en twee banen verder en heb ik eindelijk het idee dat ik mijn plaats heb gevonden, of beter gezegd: dat ik mijn plaats en richting begin te vinden. Maar ook deze baan weer z'n mindere kanten - maar dat houd je toch geloof ik. Daarnaast heb ik ook wat discovery zegt, dat in mijn achterhoofd nog de gedachte aan een totaal andere baan op een totaal ander vakgebied speelt, die ik eigenlijk het allerliefst zou doen. Maar die tijd komt nog wel. Op dit moment past het werk dat ik doe het beste in mijn leven, en ik vind het ook zo leuk en interessant dat ik er al met al gelukkig mee ben.
Je moet denk ik afstappen van het idee dat een loopbaan altijd in een (min of meer) rechte lijn omhoog moet lopen. Dus dat je precies moet doen waarvoor je bent opgeleid, steeds een stapje hoger moet, promotie moet maken binnen een hiërarchie en dat je een loser bent als je voor minder dan de top in je vakgebied gaat. Je kunt je ook heel goed in de breedte, dus horizontaal, ontplooien, verschillende dingen (vakgebieden, typen functies etc.) uitproberen. Ik geloof er heilig in dat de dingen op een gegeven moment wel op hun plek vallen, dat alle ervaringen die je hebt opgedaan vroeg of laat van pas komen. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden dan de meest voor de hand liggende.
In het verlengde hiervan: probeer ook af te komen van de gedachte dat alle keuzes die je nu maakt bepalend zijn voor het verdere verloop van je loopbaan en zelfs je leven. Als je het zo zwaar oppakt, kan ik me voorstellen dat je enorm gaat twijfelen en angstig wordt om keuzes te maken. Natuurlijk is het zo dat de keuze om wel of niet te stoppen met een baan of om wel of niet een bepaalde studie te gaan volgen gedurende een zekere tijd van invloed is, maar je kunt de dingen altijd ombuigen als ze toch anders uitpakken dan je verwachtte.
Tot slot zou je kunnen overwegen om eens met een coach of loopbaanadviseur te gaan praten. Ik heb dat een paar jaar terug ook gedaan, rond de tijd dat ik stopte met mijn eerste baan. Ik (als chronisch piekeraar
) had al behoorlijk veel zelfkennis en wist goed waar mijn krachten en zwaktes liggen (of dacht dat te weten) maar toch heeft die adviseur me enkele hele nieuwe inzichten gegeven, waar ik echt wat mee kon.
Een goed boek over het onderwerp is "Welke kleur heeft jouw parachute?" van Richard Bolles. Echt een aanrader als je zit met de vragen die jij noemt, en om gemotiveerd te raken in je zoektocht naar werk dat bij je past. Ook een goed boek vind ik "Netwerken werkt" van Rob van Eeden (Volkskrant Banen i.s.m. het Spectrum). Er staan veel verhalen in van mensen die op verrassende manieren aan de baan gekomen zijn die ze wilden. Erg inspirerend.
Veel succes met je zoektocht, groetjes,
sweet pea
Ik sluit me helemaal aan bij de wijze woorden van mijn voorgangers. Het (werkende) leven is een voortdurende zoektocht. Al is het alleen maar omdat je sowieso ouder wordt en ervaringen opdoet die je kijk op de wereld en op jezelf veranderen.
Mijn "carrière" liep ook anders dan ik had gepland en me had voorgesteld. Nog voor mijn afstuderen had ik mijn droombaan te pakken. In het begin was dat geweldig, maar al na een paar maanden werd ik steeds ongelukkiger. Vervolgens heeft het bijna 2,5 jaar geduurd voor ik kon toegeven dat hier niet mijn toekomst lag, en mocht stoppen van mezelf.
Nu ben ik twee jaar en twee banen verder en heb ik eindelijk het idee dat ik mijn plaats heb gevonden, of beter gezegd: dat ik mijn plaats en richting begin te vinden. Maar ook deze baan weer z'n mindere kanten - maar dat houd je toch geloof ik. Daarnaast heb ik ook wat discovery zegt, dat in mijn achterhoofd nog de gedachte aan een totaal andere baan op een totaal ander vakgebied speelt, die ik eigenlijk het allerliefst zou doen. Maar die tijd komt nog wel. Op dit moment past het werk dat ik doe het beste in mijn leven, en ik vind het ook zo leuk en interessant dat ik er al met al gelukkig mee ben.
Je moet denk ik afstappen van het idee dat een loopbaan altijd in een (min of meer) rechte lijn omhoog moet lopen. Dus dat je precies moet doen waarvoor je bent opgeleid, steeds een stapje hoger moet, promotie moet maken binnen een hiërarchie en dat je een loser bent als je voor minder dan de top in je vakgebied gaat. Je kunt je ook heel goed in de breedte, dus horizontaal, ontplooien, verschillende dingen (vakgebieden, typen functies etc.) uitproberen. Ik geloof er heilig in dat de dingen op een gegeven moment wel op hun plek vallen, dat alle ervaringen die je hebt opgedaan vroeg of laat van pas komen. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden dan de meest voor de hand liggende.
In het verlengde hiervan: probeer ook af te komen van de gedachte dat alle keuzes die je nu maakt bepalend zijn voor het verdere verloop van je loopbaan en zelfs je leven. Als je het zo zwaar oppakt, kan ik me voorstellen dat je enorm gaat twijfelen en angstig wordt om keuzes te maken. Natuurlijk is het zo dat de keuze om wel of niet te stoppen met een baan of om wel of niet een bepaalde studie te gaan volgen gedurende een zekere tijd van invloed is, maar je kunt de dingen altijd ombuigen als ze toch anders uitpakken dan je verwachtte.
Tot slot zou je kunnen overwegen om eens met een coach of loopbaanadviseur te gaan praten. Ik heb dat een paar jaar terug ook gedaan, rond de tijd dat ik stopte met mijn eerste baan. Ik (als chronisch piekeraar
) had al behoorlijk veel zelfkennis en wist goed waar mijn krachten en zwaktes liggen (of dacht dat te weten) maar toch heeft die adviseur me enkele hele nieuwe inzichten gegeven, waar ik echt wat mee kon. Een goed boek over het onderwerp is "Welke kleur heeft jouw parachute?" van Richard Bolles. Echt een aanrader als je zit met de vragen die jij noemt, en om gemotiveerd te raken in je zoektocht naar werk dat bij je past. Ook een goed boek vind ik "Netwerken werkt" van Rob van Eeden (Volkskrant Banen i.s.m. het Spectrum). Er staan veel verhalen in van mensen die op verrassende manieren aan de baan gekomen zijn die ze wilden. Erg inspirerend.
Veel succes met je zoektocht, groetjes,
sweet pea
maandag 14 januari 2008 om 18:13
Hoi, ik noem het mijn mid-twintigers crisis (ooit eens iets over gelezen) en hoop dat ik de dingen beter op een lijn heb bij de tijd dat ik dertig ben.
Ik ontdekte tijdens een stage dat het wereldje van (veel) ingenieursbureau's (milieu) ook maar gewoon draait op gewiekste zakenmannen die zoveel mogelijk opdrachten binnen willen slepen. Dit past ook niet echt bij mij, ben nu bezig met een universitaire vervolgopleiding zodat ik ook andere richtingen op kan zoals in onderzoek. Ben er ook niet 100% zeker van of dit een goede oplossing is. Een baan lijkt meer iets waar je soms bij toeval inrolt (bij veel mensen heeft het ook nog weinig meer te maken met hun opleiding).
Ik heb ook een jaartje gewerkt in een administratieve functie, daar kom je meer (afgestudeerde) hoger opgeleiden tegen die niet weten of ze wel verder willen in hun vakgebied. Probeer nu gewoon een baantje te vinden waarin je je op je gemakt voelt, probeer tot rust te komen en je te oriënteren op al je mogelijkheden voor de toekomst.
Ik ontdekte tijdens een stage dat het wereldje van (veel) ingenieursbureau's (milieu) ook maar gewoon draait op gewiekste zakenmannen die zoveel mogelijk opdrachten binnen willen slepen. Dit past ook niet echt bij mij, ben nu bezig met een universitaire vervolgopleiding zodat ik ook andere richtingen op kan zoals in onderzoek. Ben er ook niet 100% zeker van of dit een goede oplossing is. Een baan lijkt meer iets waar je soms bij toeval inrolt (bij veel mensen heeft het ook nog weinig meer te maken met hun opleiding).
Ik heb ook een jaartje gewerkt in een administratieve functie, daar kom je meer (afgestudeerde) hoger opgeleiden tegen die niet weten of ze wel verder willen in hun vakgebied. Probeer nu gewoon een baantje te vinden waarin je je op je gemakt voelt, probeer tot rust te komen en je te oriënteren op al je mogelijkheden voor de toekomst.
maandag 14 januari 2008 om 19:21
Hoi Jantine,
Ik herken je verhaal in die zin dat ik na mijn afstuderen ook dacht dat alle beslissingen die ik dan zou maken groot effect zouden hebben op mijn verdere leven en dat, eenmaal een pad ingeslagen, ik nooit meer van dat pad zou af kunnen wijken en dus gedoomd was om bijvoorbeeld altijd secretaresse te blijven. Daar was ik best angstig voor.
Maar dingen vallen nu eenmaal niet altijd te sturen en de beslissingen die je nu maakt, daar hoef je niet je hele verdere leven aan vast te zitten. Ik ben ook ver onder mijn opleidingsniveau (WO) met mijn eerste baan (MBO) begonnen, en van daaruit doorgegroeid naar mijn huidige baan (HBO) en als ik alle ins en outs van deze functie weet dan ga ik weer verder een stapje omhoog. Als starter begin je nu eenmaal vaak niet met dé baan die je altijd voor ogen had, maar is het opklimmen en verder kijken. Verwacht er allemaal niet te veel van en zie gewoon wat het brengt.
Ik herken je verhaal in die zin dat ik na mijn afstuderen ook dacht dat alle beslissingen die ik dan zou maken groot effect zouden hebben op mijn verdere leven en dat, eenmaal een pad ingeslagen, ik nooit meer van dat pad zou af kunnen wijken en dus gedoomd was om bijvoorbeeld altijd secretaresse te blijven. Daar was ik best angstig voor.
Maar dingen vallen nu eenmaal niet altijd te sturen en de beslissingen die je nu maakt, daar hoef je niet je hele verdere leven aan vast te zitten. Ik ben ook ver onder mijn opleidingsniveau (WO) met mijn eerste baan (MBO) begonnen, en van daaruit doorgegroeid naar mijn huidige baan (HBO) en als ik alle ins en outs van deze functie weet dan ga ik weer verder een stapje omhoog. Als starter begin je nu eenmaal vaak niet met dé baan die je altijd voor ogen had, maar is het opklimmen en verder kijken. Verwacht er allemaal niet te veel van en zie gewoon wat het brengt.
maandag 14 januari 2008 om 19:34
Tsja ik kan je niet echt advies geven, maar wel zeggen dat ik het heel erg herken. Ben nu eindelijk afgestudeerd, na veel uitloop en een studiewisseling. Heb ook tussendoor wat uitzendwerk voor studenten gedaan en sinds dit jaar dus op zoek naar een echte eerste baan. Had al wel verwacht dat het moeilijk zou zijn, maar vind het ook moeilijk om te bedenken wat ik echt wil. Sta wel uitgeschreven bij uzb's maar merk dat zij met mijn vage werkvoorkeuren ook weinig kunnen. Misschien toch maar eens wat proberen ook al lijkt het niks, wie weet wordt het wat en anders weet je meteen wat je echt niet leuk vindt. Heb die tip van dat boek welke kleur je parachute heeft wel vaak gehoord, denk dat het tijd wordt hem aan te schaffen!
Nouja succes en bij deze een hart onder de riem!
Nouja succes en bij deze een hart onder de riem!
maandag 14 januari 2008 om 20:01
Ik wilde alleen even zeggen dat ik dit echt een eye-opener vind! Ik ben zelf pas afgestudeerd en ben constant bezig me te vergelijken met anderen en mezelf voor te houden dat ik, om mijn 'droombaan' te bereiken, dit en dat 'moet' doen. Kostte me vooral veel energie en werd er erg onzeker van. Nergens voor nodig eigenlijk. Bedankt voor je verhelderende verhaal! (f)
En Jantine, veel succes!
...
maandag 14 januari 2008 om 20:54
Begrippen als "droombaan", "perfecte loopbaan" en "ideaal werk" lijken mij eerlijk gezegd meer iets voor een sprookjesboek. De meeste mensen werken in de eerste plaats om brood op de plank te krijgen en daar is niets mis mee. En het is logisch dat we dat salaris zo prettig mogelijk willen verdienen. Probeer echter wel realistisch te blijven: werk heeft leuke en minder leuke kanten en de perfecte baan bestaat niet.
Wanneer je als starter nog niet weet wat je belangrijk vindt kun je gaan experimenteren. Zoek een baan die in het verlengde ligt van je opleiding en werk tenminste twee jaar in die functie. In die twee jaar zul je ontdekken dat je jezelf hebt ontwikkeld en dat je al een paar concrete zaken kunt benoemen. Met die nieuwe kennis kun je gaan zoeken naar een andere baan en verder experimenteren. Dat experimenteren mag je vervolgens veertig jaar volhouden Oja, vrijwilligerswerk kan een hele prettige aanvulling zijn op je betaalde baan. Je hóeft niet alle verwachtingen van het leven te projecteren op je werk.
Wanneer je als starter nog niet weet wat je belangrijk vindt kun je gaan experimenteren. Zoek een baan die in het verlengde ligt van je opleiding en werk tenminste twee jaar in die functie. In die twee jaar zul je ontdekken dat je jezelf hebt ontwikkeld en dat je al een paar concrete zaken kunt benoemen. Met die nieuwe kennis kun je gaan zoeken naar een andere baan en verder experimenteren. Dat experimenteren mag je vervolgens veertig jaar volhouden
Oja, vrijwilligerswerk kan een hele prettige aanvulling zijn op je betaalde baan. Je hóeft niet alle verwachtingen van het leven te projecteren op je werk.
dinsdag 15 januari 2008 om 19:50
Misschien vinden jullie het leuk om mijn verhaal te lezen, het sluit namelijk naadloos aan op hetgeen hiervoor al is gezegd. bovendien blijkt hieruit dat jullie de enigen niet zijn! IK, 28 jaar, heb twee heeel leuke studies afgerond waar een gouden toekomst in zou liggen, heb net baan nummer 2 achter de rug, die maarliefst 2 weken geduurd heeft. Mijn eerste baan, projectmatig, hield me slechts drie maanden van de straat. En nu? Nu ben ik overwegend thuis, waar ik me zit af te vragen waar het "misging", als je al kan spreken over misgaan.Net als Jantine had ik al heel vroeg mijn padje uitgestippeld, spaarde ik geld voor de uni ( nooit nodig gehad, paps en mams stonden namelijk ook achter het idee studerende dochter ) en was ik bezig met "carriere", ofwel datgeen wat ik onder carriere verstond. Ik heb tijdens mijn studie een notie gehad van hoe het werkende leven eruit zou zien, maar nu ik zover ben, blijkt dat ik mijn draai niet goed kan vinden, geen flauw benul heb wat ik kan en wat ik wil, dat de keuzes overdonderend zijn, ben ik bang dat ik me vastleg , "de boot mis", ik pieker me suf, en het ergste van alles , het lijkt erop of ik mezelf de "afgrond in ga piekeren". Ik vergelijk mezelf telkens met mijn leeftijdsgenoten, en alhoewel ik goed uit de verf kom, blijft het knagen " doe ik het wel goed? ".......Ik ga dus vooral door met het lezen van dit topic.,..... want ik heb in de misere!
woensdag 16 januari 2008 om 11:40
woensdag 16 januari 2008 om 17:45
Ik denk wel dat er in wat wuiles oa schreef een kern van waarheid zit. Namelijk dat we teveel naar perfectie streven en te hoge verwachtingen hebben. Misschien moeten we even leren met wat minder genoegen te nemen en leeftijdsgenoten die opscheppen over de perfecte baan wat minder serieus nemen. Die hebben vast ook dagen dat ze met minder plezier hun werk doen alleen kijken zij er in het algemeen miss wat positiever tegenaan. Het is natuurlijk ook hoe je het zelf bekijkt. En soms denk ik maar zo, dat het als het tegen zit op je werk het goed is voor je ontwikkeling in doorzettingsvermogen.
Bovendien mogen andere dan de perfecte baan hebben, miss moeten zij wel 60 uur per week werken om hun carrierekansen/promotie niet te laten liggen, ik noem maar een zijstraat hoor. Dan ben ik weer blij met mijn eigen sociale leven wat zij dan bijv veel minder hebben. Maw het is misschien ook een kwestie van prioriteiten. Dus miss wat meer bij jezelf kijken wat je wel hebt en waar jij gelukkig van wordt ipv het groene gras bij de buren bestuderen zegmaarzo. En dat is een stuk makkelijker getypt dan irl uitvoeren, daar ben ik een wandelend voorbeeld van :-)
Bovendien mogen andere dan de perfecte baan hebben, miss moeten zij wel 60 uur per week werken om hun carrierekansen/promotie niet te laten liggen, ik noem maar een zijstraat hoor. Dan ben ik weer blij met mijn eigen sociale leven wat zij dan bijv veel minder hebben. Maw het is misschien ook een kwestie van prioriteiten. Dus miss wat meer bij jezelf kijken wat je wel hebt en waar jij gelukkig van wordt ipv het groene gras bij de buren bestuderen zegmaarzo. En dat is een stuk makkelijker getypt dan irl uitvoeren, daar ben ik een wandelend voorbeeld van :-)
woensdag 16 januari 2008 om 19:07
Als anderen vertellen een perfecte relatie te hebben of in het prefecte huis te wonen geloof je dat toch ook niet? Bij de meeste (zoniet alle) banen horen nou eenmaal:
- vervelende taken
- en paar luie of juist over-ambitieuze collega's
- een chef die soms geen idee heeft wat je doet
- minder opleidingsmogelijkheden dan je van tevoren dacht
- te lange reistijden
En als het goed is biedt die baan ook:
- een paar leuke en enthousiaste collega's
- de kans om nieuwe vaardigheden aan te leren
- de mogelijkheid om je kennis uit te breiden
- een salaris
De echte uitdaging zit in het vinden van een goede balans tussen de voordelen en de nadelen, niet in het zoeken van de perfecte baan.
- vervelende taken
- en paar luie of juist over-ambitieuze collega's
- een chef die soms geen idee heeft wat je doet
- minder opleidingsmogelijkheden dan je van tevoren dacht
- te lange reistijden
En als het goed is biedt die baan ook:
- een paar leuke en enthousiaste collega's
- de kans om nieuwe vaardigheden aan te leren
- de mogelijkheid om je kennis uit te breiden
- een salaris
De echte uitdaging zit in het vinden van een goede balans tussen de voordelen en de nadelen, niet in het zoeken van de perfecte baan.
donderdag 17 januari 2008 om 17:37
Da's herkenbaar allemaal. Ik ben halverwege 2005 afgestudeerd in een richting die het uiteindelijk niet echt voor me was. Daar kwam ik tegen het eind van mijn studie achter, maar heb hem toen wel afgemaakt. Vervolgens in verschillende banen (nou ja, baantjes) gerold die niks met mijn studie te maken hadden, maar die ik ook niet bijzonder leuk vond. En nu ben ik ruim 2,5 jaar verder, 26 jaar oud en nog steeds aan het aanrommelen, baantechnisch gezien. Wat ik kan (door opleiding en werkervaring) wil ik niet en wat ik graag wil, kan ik niet (nou ja, kan ik misschien wel, maar voor banen die me ECHT leuk lijken, word ik toch niet aangenomen, omdat ik 0,0 opleiding of ervaring in die richting heb).
En ondertussen pieker ik mijzelf ook compleet suf over wat ik nou wil. Ik denk een nieuwe opleiding, maar welke dan precies... Of proberen werkervaring op te doen in de richting die ik wel leuk vind (desnoods onbetaald) en uiteindelijk op die manier een leuke baan vinden...
Nou ja, echt tips heb ik helaas ook niet voor je
Ik denk er zelf wel eens over om een keer met een loopbaanadviseur te praten ofzo, maar ik heb geen idee of dat voor deze situatie zinvol is... Anderen misschien ervaring hiermee?
En ondertussen pieker ik mijzelf ook compleet suf over wat ik nou wil. Ik denk een nieuwe opleiding, maar welke dan precies... Of proberen werkervaring op te doen in de richting die ik wel leuk vind (desnoods onbetaald) en uiteindelijk op die manier een leuke baan vinden...
Nou ja, echt tips heb ik helaas ook niet voor je
Ik denk er zelf wel eens over om een keer met een loopbaanadviseur te praten ofzo, maar ik heb geen idee of dat voor deze situatie zinvol is... Anderen misschien ervaring hiermee?
donderdag 17 januari 2008 om 19:28
Mijn idee was om in elk geval ervaring op te gaan doen in de gewenste hoek, inderdaad desnoods onbetaald. Nu kwam er een geweldige kans langs die ik op dit moment aan het onderzoeken ben ( in het bedrijf van een heel goede kennis ) Als het goed is doe ik daar dan twee jaar ervaring op, en kan ik alsnog van start in een richting waar ik totaal geen ervaring in heb.
stages doen het ook goed.mouz, jij bent pas 26.. lijkt oud, is jong. stages kunnen je verder helpen, vrijwilligerswerk vaak ook ngo wel eens. en als je dan een baantje erbij neemt om jezelf te onderhouden, dan ben je in elk geval op weg.......
stages doen het ook goed.mouz, jij bent pas 26.. lijkt oud, is jong. stages kunnen je verder helpen, vrijwilligerswerk vaak ook ngo wel eens. en als je dan een baantje erbij neemt om jezelf te onderhouden, dan ben je in elk geval op weg.......
donderdag 17 januari 2008 om 20:21
@ Sha_la: dat is precies wat ik ook heb gedaan. De sector waarin ik wil werken is erg populair en zonder relevante werkervaring en de juiste contacten kom je er haast niet binnen. Daarom ben ik na mijn studie alsnog stage gaan lopen en dat is erg goed bevallen! Je moet alleen wel een manier vinden om jezelf tijdens je stage te onderhouden, want alleen een stagevergoeding is te weinig natuurlijk.
...
vrijdag 18 januari 2008 om 12:09
Ik ben zelf ook met een switch bezig maar haak af vanwege de lange studie die ik nog moet volgen (voordat ik psycholoog ben, ben ik 8 deeltijdstudiejaren verder). Ik heb wel al een baantje in de hulpverlening maar ga daar ook mee stoppen omdat ik zonder diploma toch niet verder kom in de GGZ.
Ik heb testen gedaan bij een loopbaanadviesbureau (waar ik stage liep dus gratis) waar deze richting uit kwam. Was ook wel herkenbaar want op het VWO leek dit me ook een leuke studie. Maar was bang vanwege het moeilijke arbeidsmarktperspectief.
Mbv goede loopbaanboeken (oa Jij bent aan Z van Y. Buchel) kun je ook al je wensen in kaart brengen en geven ze aan hoe je een passende baan kan vinden.
Veel praten met mensen over hun banen kan je ook een idee geven over wat voor jobs er nog meer te koop zijn en die je evt aanspreken.
Ik heb testen gedaan bij een loopbaanadviesbureau (waar ik stage liep dus gratis) waar deze richting uit kwam. Was ook wel herkenbaar want op het VWO leek dit me ook een leuke studie. Maar was bang vanwege het moeilijke arbeidsmarktperspectief.
Mbv goede loopbaanboeken (oa Jij bent aan Z van Y. Buchel) kun je ook al je wensen in kaart brengen en geven ze aan hoe je een passende baan kan vinden.
Veel praten met mensen over hun banen kan je ook een idee geven over wat voor jobs er nog meer te koop zijn en die je evt aanspreken.
vrijdag 18 januari 2008 om 15:43
Ik denk inderdaad dat dat de beste manier is. Je kan er wel over blijven piekeren, maar uiteindelijk schiet je daar weinig mee op. In de praktijk merk je toch het beste wat je echt leuk vindt en goed kunt.
Enneuh... 26 is misschien nog niet echt oud, maar ik heb toch een beetje het gevoel dat de tijd begint te dringen
. Stom eigenlijk, als het goed is heb ik nog wel een jaartje of 50, 60 te gaan. Een jaartje meer of minder maakt dan ook niet zoveel uit 
.
maandag 21 januari 2008 om 12:31
Wauw, het is echt heel prettig te lezen dat dit gewoon een probleem is bij veel mensen. Ik heb ondertussen al wat stappen ondernomen. Die paniekaanvallen wil ik eerst aanpakken. Ik loop nu (hopelijk effe) bij een psycholoog die veel ervaring heeft met mensen die problemen hebben met hun loopbaan/werk. Zij heeft mij het boek beren op de weg aangeraden, en daar ben ik nu aan begonnen.
Het is vreemd wanneer je beseft dat je op een bepaalde manier je eigen geluk in de weg zit door je verwachtingen en het beeld dat je van je eigen leven hebt. Eigenlijk zijn dit dingen die je vaak al weet, maar je eigen verwachtingen en eisen aanpassen is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik merk bijvoorbeeld dat het gewoon als een slechte gewoonte in mijn leven verstrengeld is. Dus nu maar proberen actie te ondernemen en daadwerkelijk eens wat te veranderen. Wat betreft mijn werk, ik wacht het nu eerste af en probeer niet te veel na te denken over wat voor gevolgen mijn keuzes kunnen hebben. Een vriendin van mij (ik praat er op het moment HEEL veel over) maakte van de week de geweldige opmerking: wat je ook kiest/doet je hebt nooit de garantie dat het uitpakt zoals jij dat wilt. Die garantie wil ik eigenlijk wel hebben, maar als ik die toch niet heb waarom doe ik dan niet wat op dat moment goed voelt. Misschien best spannend ;)
In ieder geval ontzettend bedankt voor jullie reacties. Ik blijf nog wel piekeren, dat is een gewoonte die ik waarschijnlijk niet snel af ga leren. Gelukkig hebben deze hersenspinsel soms hele interessante discussies als gevolg.
Het is vreemd wanneer je beseft dat je op een bepaalde manier je eigen geluk in de weg zit door je verwachtingen en het beeld dat je van je eigen leven hebt. Eigenlijk zijn dit dingen die je vaak al weet, maar je eigen verwachtingen en eisen aanpassen is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik merk bijvoorbeeld dat het gewoon als een slechte gewoonte in mijn leven verstrengeld is. Dus nu maar proberen actie te ondernemen en daadwerkelijk eens wat te veranderen. Wat betreft mijn werk, ik wacht het nu eerste af en probeer niet te veel na te denken over wat voor gevolgen mijn keuzes kunnen hebben. Een vriendin van mij (ik praat er op het moment HEEL veel over) maakte van de week de geweldige opmerking: wat je ook kiest/doet je hebt nooit de garantie dat het uitpakt zoals jij dat wilt. Die garantie wil ik eigenlijk wel hebben, maar als ik die toch niet heb waarom doe ik dan niet wat op dat moment goed voelt. Misschien best spannend ;)
In ieder geval ontzettend bedankt voor jullie reacties. Ik blijf nog wel piekeren, dat is een gewoonte die ik waarschijnlijk niet snel af ga leren. Gelukkig hebben deze hersenspinsel soms hele interessante discussies als gevolg.
