Werk & Studie
alle pijlers
Afsluiten nare werkervaring- hoe
donderdag 15 september 2022 om 09:53
In juli heb ik ontslag genomen bij mijn laatste werkgever.
Heb hierover destijds ook een topic geopend.
Wat ik wil met dit topic? Geen idee - van me af schrijven, of tips?
Mijn verhaal:
Ik had een leuke baan, na 12 jaren thuis geweest te zijn. Was er zo blij mee, zat goed op mijn plek. Tijdens mijn opleiding 12 jaar terug, had ik bij een bedrijf mijn jaarstage gedaan en dit was zó ontzettend leuk! Altijd de gedachte gehad; is er daar weer een plekje, dan wil ik er weer heen. 2 jaar terug was er een vacature, maar doordat ik lange tijd eruit geweest was, ben ik het destijds niet geworden; door een gebrek aan ervaring. Snap ik. Was zuur, maar gaf niet, ik begreep het. Na een maand kwam ik aan het werk voor dezelfde functie, bij een ander bedrijf. Daar had ik het dus enorm naar mijn zin. En toen werd ik ineens gebeld in mei...; ze hadden een vacature, en vroegen naar mij. Ze vroegen zelf naar mij. Doordat dit veel dichter bij huis was, veranderde er voor mij iets in de functie; ik ken het werkgebied. Dat leek me zo leuk!! En ik kon er nog mensen, eigenlijk was het dus wat ik altijd had gewild. Die mensen die ik nog kon, zouden niet mijn directe collega's worden.
Na lang nadenken heb ik er voor gekozen het aan te gaan. En wat had ik er zin in!!
Helaas liep het echt geheel zo anders dan ik ooit voor mogelijk had gehouden; een nare werksfeer, torenhoge verwachtingen van mij zonder zelfs maar enige bereidheid mij in te werken... En dat ging van kwaad tot erger. In het begin snapte ik niet wat er gebeurde; hoe kan dit?! Wat gebeurt hier? Ik heb me in allerlei bochten gewrongen, maar ik kwam er niet uit. Na een aantal weken zou ik gewoon gaan werken. Ik kwam op kantoor en zou nog één keer mijn 'dingen' op tafel gooien en vragen om eea aan te passen zodat het wél zou gaan werken. Dat was mijn laatste poging... Ik zag het niet meer...
Binnengekomen was de toon gelijk gezet; er kon geeneens een goedemorgen vanaf en het stootte me zo tegen het hoofd dat mijn maag gewoon naar boven kwam. Ik ben toen rustig gaan zitten en heb gezegd dat ik het niet meer ging doen. Dat ik er wel uit was, dat ik stopte. Dat het hem niet werd hier, en ik mij er niet voelde passen. Dat was mijn laatste werkdag. Ben niet met gedoe vertrokken.
Na mijn vakantie ben ik terug geweest om spullen te brengen. De manager was aanwezig en wachtte mij op. Ik had het gevoel dat ze heel graag wilde dat ik zsm zou vertrekken. Ik had echter een afspraak ingepland met iemand daar die ik van vroeger kon, en wilde haar ook gewoon gedag zeggen. Dit heb ik gedaan.
Zij gaf me aan, hoewel ze er natuurlijk niet veel over kon zeggen; ik was de 3e op rij die binnen enkele weken vertrok. Mijn directe collega's hadden geen trek in mij, zouden het mij moeilijk maken, hoopten de vakantieperiode te overbruggen (hoewel ik in jan een vast contract zou krijgen), en zouden wel zien hoelang ik het vol zou houden...
Eerst was ik gek genoeg opgelucht; mijn gevoel was juist geweest; er was iets maar ik kon er de vinger niet op leggen. Eenmaal thuis werd ik ontzettend kwaad; hoezo doe je dit?! Hiervoor heb ik mijn leuke baan opgezegd! Dat was mijn eigen keuze, heb er geen spijt van omdat ik mezelf later altijd had afgevraagd had van 'wat als...', maar wat baal ik van de uitkomst !!!
Soms schaam ik me, voelt het alsof ik gefaald heb en voor schut sta, maar vaak ben ik er heel kwaad om. Ik had het zo leuk, en nu heb ik niks? waarom vragen ze naar mij, lokken mij naar hen toe, halen me aan, als je team dit gaat doen?! En dan was ik ook de 3e al!
Gister ben ik via via heel onbedoeld in contact gekomen met degene die vlak voor mij daar binnen 2 weken vertrokken is. Precies hetzelfde verhaal. Had ook haar vaste baan opgezegd, en was er best van slag door...
Ik weet niet wat ik met mijn gevoel moet. Ik voel me alsof me iets ontzegt is. Het lonkt om naar het bedrijf te stappen en aan te geven dat ik nu weet dat ik de 3e ben. Dat ze dit niet kunnen maken. Maar ik heb er niks aan. Maar ik voel me zo machteloos!!
Intussen ben ik werkzoekende, specifiek voor eenzelfde functie. Dat is het gewoon voor mij!
Morgen zou ik even langsgaan bij vorige werkgever. Hadden we bij vertrek al afgesproken. heb nog goed contact daar, en ze weten ook dat ik al vertrokken ben en in beknopte zin waarom. Er is nu geen ruimte, maar als dat er komt denken ze aan mij. Dat geloof ik ook echt, heb nog goed contact met enkele collega's en ook manager.
Morgen zou ik dus even langsgaan. Het idee was gewoon even binnen te lopen maar de manager wilde even een 'echte afspraak' inplannen. En ik voel dat dat me bezighoud; zit er misschien toch een kleine kans in? Ik wil mezelf geen vaste hoop geven... Dat ik terug zou willen, heb ik echt even over na moeten denken, maar dat zou ik heel graag willen. Ik mis mijn werk daar, en mijn fijne collega's.
Wat wil ik met dit verhaal? Nou, misschien van me af schrijven. Het gebeuren heeft me toch wel een knoei gegeven. En ik denk steeds; nu sta ik hier, zoek weer werk. Heb nu niks meer... Ik voel me genaaid. En machteloos. Ik weet niet wat ik er mee moet...
Heb hierover destijds ook een topic geopend.
Wat ik wil met dit topic? Geen idee - van me af schrijven, of tips?
Mijn verhaal:
Ik had een leuke baan, na 12 jaren thuis geweest te zijn. Was er zo blij mee, zat goed op mijn plek. Tijdens mijn opleiding 12 jaar terug, had ik bij een bedrijf mijn jaarstage gedaan en dit was zó ontzettend leuk! Altijd de gedachte gehad; is er daar weer een plekje, dan wil ik er weer heen. 2 jaar terug was er een vacature, maar doordat ik lange tijd eruit geweest was, ben ik het destijds niet geworden; door een gebrek aan ervaring. Snap ik. Was zuur, maar gaf niet, ik begreep het. Na een maand kwam ik aan het werk voor dezelfde functie, bij een ander bedrijf. Daar had ik het dus enorm naar mijn zin. En toen werd ik ineens gebeld in mei...; ze hadden een vacature, en vroegen naar mij. Ze vroegen zelf naar mij. Doordat dit veel dichter bij huis was, veranderde er voor mij iets in de functie; ik ken het werkgebied. Dat leek me zo leuk!! En ik kon er nog mensen, eigenlijk was het dus wat ik altijd had gewild. Die mensen die ik nog kon, zouden niet mijn directe collega's worden.
Na lang nadenken heb ik er voor gekozen het aan te gaan. En wat had ik er zin in!!
Helaas liep het echt geheel zo anders dan ik ooit voor mogelijk had gehouden; een nare werksfeer, torenhoge verwachtingen van mij zonder zelfs maar enige bereidheid mij in te werken... En dat ging van kwaad tot erger. In het begin snapte ik niet wat er gebeurde; hoe kan dit?! Wat gebeurt hier? Ik heb me in allerlei bochten gewrongen, maar ik kwam er niet uit. Na een aantal weken zou ik gewoon gaan werken. Ik kwam op kantoor en zou nog één keer mijn 'dingen' op tafel gooien en vragen om eea aan te passen zodat het wél zou gaan werken. Dat was mijn laatste poging... Ik zag het niet meer...
Binnengekomen was de toon gelijk gezet; er kon geeneens een goedemorgen vanaf en het stootte me zo tegen het hoofd dat mijn maag gewoon naar boven kwam. Ik ben toen rustig gaan zitten en heb gezegd dat ik het niet meer ging doen. Dat ik er wel uit was, dat ik stopte. Dat het hem niet werd hier, en ik mij er niet voelde passen. Dat was mijn laatste werkdag. Ben niet met gedoe vertrokken.
Na mijn vakantie ben ik terug geweest om spullen te brengen. De manager was aanwezig en wachtte mij op. Ik had het gevoel dat ze heel graag wilde dat ik zsm zou vertrekken. Ik had echter een afspraak ingepland met iemand daar die ik van vroeger kon, en wilde haar ook gewoon gedag zeggen. Dit heb ik gedaan.
Zij gaf me aan, hoewel ze er natuurlijk niet veel over kon zeggen; ik was de 3e op rij die binnen enkele weken vertrok. Mijn directe collega's hadden geen trek in mij, zouden het mij moeilijk maken, hoopten de vakantieperiode te overbruggen (hoewel ik in jan een vast contract zou krijgen), en zouden wel zien hoelang ik het vol zou houden...
Eerst was ik gek genoeg opgelucht; mijn gevoel was juist geweest; er was iets maar ik kon er de vinger niet op leggen. Eenmaal thuis werd ik ontzettend kwaad; hoezo doe je dit?! Hiervoor heb ik mijn leuke baan opgezegd! Dat was mijn eigen keuze, heb er geen spijt van omdat ik mezelf later altijd had afgevraagd had van 'wat als...', maar wat baal ik van de uitkomst !!!
Soms schaam ik me, voelt het alsof ik gefaald heb en voor schut sta, maar vaak ben ik er heel kwaad om. Ik had het zo leuk, en nu heb ik niks? waarom vragen ze naar mij, lokken mij naar hen toe, halen me aan, als je team dit gaat doen?! En dan was ik ook de 3e al!
Gister ben ik via via heel onbedoeld in contact gekomen met degene die vlak voor mij daar binnen 2 weken vertrokken is. Precies hetzelfde verhaal. Had ook haar vaste baan opgezegd, en was er best van slag door...
Ik weet niet wat ik met mijn gevoel moet. Ik voel me alsof me iets ontzegt is. Het lonkt om naar het bedrijf te stappen en aan te geven dat ik nu weet dat ik de 3e ben. Dat ze dit niet kunnen maken. Maar ik heb er niks aan. Maar ik voel me zo machteloos!!
Intussen ben ik werkzoekende, specifiek voor eenzelfde functie. Dat is het gewoon voor mij!
Morgen zou ik even langsgaan bij vorige werkgever. Hadden we bij vertrek al afgesproken. heb nog goed contact daar, en ze weten ook dat ik al vertrokken ben en in beknopte zin waarom. Er is nu geen ruimte, maar als dat er komt denken ze aan mij. Dat geloof ik ook echt, heb nog goed contact met enkele collega's en ook manager.
Morgen zou ik dus even langsgaan. Het idee was gewoon even binnen te lopen maar de manager wilde even een 'echte afspraak' inplannen. En ik voel dat dat me bezighoud; zit er misschien toch een kleine kans in? Ik wil mezelf geen vaste hoop geven... Dat ik terug zou willen, heb ik echt even over na moeten denken, maar dat zou ik heel graag willen. Ik mis mijn werk daar, en mijn fijne collega's.
Wat wil ik met dit verhaal? Nou, misschien van me af schrijven. Het gebeuren heeft me toch wel een knoei gegeven. En ik denk steeds; nu sta ik hier, zoek weer werk. Heb nu niks meer... Ik voel me genaaid. En machteloos. Ik weet niet wat ik er mee moet...
nadine1988 wijzigde dit bericht op 15-09-2022 10:06
Reden: typfouten
Reden: typfouten
0.02% gewijzigd
donderdag 15 september 2022 om 10:01
Ik volgde je vorige topic.
Je kunt niet tegen deze onrechtvaardigheid, waardoor je nu aan het kortste eind trekt voor je gevoel.
Maar weet je? Die collega's, die trekken aan het kortste eind he? Zij zitten elke dag in zo'n verzuurde, loerende, elkaar het licht in de ogen niet gunnende omgeving. Jij niet. Jij bent vrij om een leuke werkplek te vinden.
Je hebt hier lessen uit geleerd. Je gaat nooit meer zoveel proberen als je hebt gedaan. Je gaat je veel later pas emotioneel verbinden aan je werk. Je weet nu dat je na een week wel weet of dit iets voor je is of niet.
En dat is goud waard.
Laat het slijten. Zoals je liefdesverdriet met een nare break up laat slijten.
Wees lief voor jezelf, want jij bent buiten jezelf gegaan om iets van dat werk te maken. Maar je kan van een totaal doorgeroeste auto nooit meer een nieuwe Porsche maken. Je hebt het geprobeerd. Echt. Volledig. Maar het was al kansloos voor je eraan begon.
Jij komt er wel!
Je kunt niet tegen deze onrechtvaardigheid, waardoor je nu aan het kortste eind trekt voor je gevoel.
Maar weet je? Die collega's, die trekken aan het kortste eind he? Zij zitten elke dag in zo'n verzuurde, loerende, elkaar het licht in de ogen niet gunnende omgeving. Jij niet. Jij bent vrij om een leuke werkplek te vinden.
Je hebt hier lessen uit geleerd. Je gaat nooit meer zoveel proberen als je hebt gedaan. Je gaat je veel later pas emotioneel verbinden aan je werk. Je weet nu dat je na een week wel weet of dit iets voor je is of niet.
En dat is goud waard.
Laat het slijten. Zoals je liefdesverdriet met een nare break up laat slijten.
Wees lief voor jezelf, want jij bent buiten jezelf gegaan om iets van dat werk te maken. Maar je kan van een totaal doorgeroeste auto nooit meer een nieuwe Porsche maken. Je hebt het geprobeerd. Echt. Volledig. Maar het was al kansloos voor je eraan begon.
Jij komt er wel!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 15 september 2022 om 10:08
Tja, een werkomgeving van 12 jaar geleden zegt natuurlijk niets over de huidige situatie. Je had het moeten beschouwen als een functie bij een bedrijf dat je nog niet kent en op basis daarvan moeten kijken of het bij je zal passen. Misschien heb je in de procedure te weinig kritische vragen gesteld?
Hoe dan ook, vervelende gang van zaken. Lekker verder solliciteren, er zit altijd weleens een scheve scheet in bijna iedereen’s carrière. Succes!
Hoe dan ook, vervelende gang van zaken. Lekker verder solliciteren, er zit altijd weleens een scheve scheet in bijna iedereen’s carrière. Succes!
donderdag 15 september 2022 om 10:11
Dankjewel voor je superlieve post! In mijn andere topic reageerde e ook altijd heel wijs, begripvol en kreeg daar echt een oppepper van. Doet me goed, dankjewel!Doreia* schreef: ↑15-09-2022 10:01Ik volgde je vorige topic.
Je kunt niet tegen deze onrechtvaardigheid, waardoor je nu aan het kortste eind trekt voor je gevoel.
Maar weet je? Die collega's, die trekken aan het kortste eind he? Zij zitten elke dag in zo'n verzuurde, loerende, elkaar het licht in de ogen niet gunnende omgeving. Jij niet. Jij bent vrij om een leuke werkplek te vinden.
Je hebt hier lessen uit geleerd. Je gaat nooit meer zoveel proberen als je hebt gedaan. Je gaat je veel later pas emotioneel verbinden aan je werk. Je weet nu dat je na een week wel weet of dit iets voor je is of niet.
En dat is goud waard.
Laat het slijten. Zoals je liefdesverdriet met een nare break up laat slijten.
Wees lief voor jezelf, want jij bent buiten jezelf gegaan om iets van dat werk te maken. Maar je kan van een totaal doorgeroeste auto nooit meer een nieuwe Porsche maken. Je hebt het geprobeerd. Echt. Volledig. Maar het was al kansloos voor je eraan begon.
Jij komt er wel!
Ik trek het me zo persoonlijk aan, doet hoeft en moet niet, maar het wás ook persoonlijk. Ergens weet ik ook wel dat ik er 'niks aan kon doen', dat ik mezelf geen verwijten kan maken. Maar zo voelt het wel. Misschien moet het slijten inderdaad.
Waarom ik nú zo boos ben denk ik, na dat gister gehoord te hebben, is omdat ik nu weet dat het bij de volgende ook gebeurt waarschijnlijk. En daar word ik echt beroerd van, alsof ik sta toe te kijken hie iemand zich in een ravijn stort. Maar ik kan er ook niks aan doen om het tegen te houden. Vind dat echt heel erg beroerd...
donderdag 15 september 2022 om 10:17
Klopt ook wat je zegt. Doordat ik al een hele leuke baan had, ben ik juist wel heel kritisch geweest. Heb ze zelfs beiden even gecombineerd omdat nieuwe werkgever wilde dat ik zsm zou starten. Toen was er geen vuiltje aan de lucht. Dat was een week of 5. Na mijn vertrek en echte volledige start, ging het roem om. En dat is wel iets wat ik niet had aan zien komen. Dat was de hele verrassing... En daarom vond ik het ook zo schokkend dat dit al na min 1e volledige werkweek daar, echt naar boven kwam en ik schrok; wat gebeurt hier?!Lorem_Ipsum schreef: ↑15-09-2022 10:08Tja, een werkomgeving van 12 jaar geleden zegt natuurlijk niets over de huidige situatie. Je had het moeten beschouwen als een functie bij een bedrijf dat je nog niet kent en op basis daarvan moeten kijken of het bij je zal passen. Misschien heb je in de procedure te weinig kritische vragen gesteld?
Hoe dan ook, vervelende gang van zaken. Lekker verder solliciteren, er zit altijd weleens een scheve scheet in bijna iedereen’s carrière. Succes!
donderdag 15 september 2022 om 10:17
Iedereen mag zijn lessen leren bij dat bedrijf.
De collega's, de leidinggevenden, de mensen die 'ja' zeggen.
Pas als de leidinggevenden het niet langer pikken, of wanneer een van de langzittenden dinosaurussen vertrekt, kan er weer een kans zijn om iets van die verziekte sfeer op te lossen.
Maar ...
Dat is NIET jouw strijd. Is ook niet aan jou om anderen ervoor te behoeden.
Leer de lessen die je te leren had en ga morgen monter terug naar je oude werkgever op gesprek. Hou het algemeen over het bedrijf waar je weg bent gegaan. Meld over de verziekte werksfeer waar jij helemaal niet tussen paste, maar ga geen voorbeelden noemen of in op details. En kijk vooruit: bestaat er een redelijke kans dat ik terug kan komen?
En maak er voor hén een sense of urgency van: 'het werk ligt best voor het oprapen. Dus ik kijk ook weer verder voor ander werk. Mocht je overwegen me weer terug te willen na dit alles, daar zou ik voor openstaan. Maar omdat ik geen termijn krijg van jullie, ben ik wel zo eerlijk om te melden dat ik ook naar andere bedrijven kijk, omdat ik niet op jullie kan wachten zonder termijn.'
De collega's, de leidinggevenden, de mensen die 'ja' zeggen.
Pas als de leidinggevenden het niet langer pikken, of wanneer een van de langzittenden dinosaurussen vertrekt, kan er weer een kans zijn om iets van die verziekte sfeer op te lossen.
Maar ...
Dat is NIET jouw strijd. Is ook niet aan jou om anderen ervoor te behoeden.
Leer de lessen die je te leren had en ga morgen monter terug naar je oude werkgever op gesprek. Hou het algemeen over het bedrijf waar je weg bent gegaan. Meld over de verziekte werksfeer waar jij helemaal niet tussen paste, maar ga geen voorbeelden noemen of in op details. En kijk vooruit: bestaat er een redelijke kans dat ik terug kan komen?
En maak er voor hén een sense of urgency van: 'het werk ligt best voor het oprapen. Dus ik kijk ook weer verder voor ander werk. Mocht je overwegen me weer terug te willen na dit alles, daar zou ik voor openstaan. Maar omdat ik geen termijn krijg van jullie, ben ik wel zo eerlijk om te melden dat ik ook naar andere bedrijven kijk, omdat ik niet op jullie kan wachten zonder termijn.'
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 15 september 2022 om 10:19
Maar niet iedereen zal het zo erg vinden. Iedereen heeft met werk een andere motivatie. Ik heb ook eens een tijd in een slangenkuil gewerkt waar niks goed was en iedereen elkaar onderuit haalde. Maar ik had toen even behoefte aan een baan waar ik me niets van anderen aan hoefde te trekken en waar ik me kritiek niet persoonlijk aan hoefde te trekken, dus ik vond het heerlijk! Het was toch nooit goed, dus daar hoefde ik me niet meer druk om te maken. Paar mooie bullets op mijn cv gezet en lekker door naar de volgende werkgever. Maar die mensen daar? Vreselijk.
Er waren daar leidinggevenden die mensen echt verrot scholden. Mij ook een keer. Daarna niet meer, want het was duidelijk dat het me niet raakte. Ik schoot ervan in de lach. Wat een treurnis. Maar einde dag trok ik de deur dicht en klaar. Moet er wel bij zeggen dat ik kwam van een softe organisatie waar een enorm beroep werd gedaan op collegialiteit, ook buiten werktijd. En daar werd ik gek van. Dus ik was even toe aan wat harders.
Er waren daar leidinggevenden die mensen echt verrot scholden. Mij ook een keer. Daarna niet meer, want het was duidelijk dat het me niet raakte. Ik schoot ervan in de lach. Wat een treurnis. Maar einde dag trok ik de deur dicht en klaar. Moet er wel bij zeggen dat ik kwam van een softe organisatie waar een enorm beroep werd gedaan op collegialiteit, ook buiten werktijd. En daar werd ik gek van. Dus ik was even toe aan wat harders.
donderdag 15 september 2022 om 10:51
donderdag 15 september 2022 om 10:57
donderdag 15 september 2022 om 11:05
ow misschien heb ik het wel verkeerd begrepen, kan ook nog.Lorem_Ipsum schreef: ↑15-09-2022 10:59Oh, ik dacht dat de afspraak om langs te gaan was bij dat leuke bedrijf waar TO haar baan had opgezegd.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 15 september 2022 om 11:06
Nee, haar vorige werk waar ze nog goed contact heeft, slaat op het bedrijf waar ze weg is gegaan om naar het bedrijf met de slechte werksfeer te gaan.Lorem_Ipsum schreef: ↑15-09-2022 10:59Oh, ik dacht dat de afspraak om langs te gaan was bij dat leuke bedrijf waar TO haar baan had opgezegd.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 15 september 2022 om 11:23
Ik had Nlies moeten quoten inderdaad.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 15 september 2022 om 11:26
Hoop dat er wat uitkomt, maar blijf actief zoeken. Er is zijn heel veel leuke banen, pin je niet vast op één ding en laat de negatieve ervaring je niet teveel beïnvloeden. Je bent er weg, daar gaat het om.nadine1988 schreef: ↑15-09-2022 11:13De afspraak is bij mijn werk waar het leuk was en waar ik zelf weggegaan ben naar mijn achteraf, debacle.
donderdag 15 september 2022 om 11:39
Tja, het is hartstikke fout, maar het wordt door hele volksstammen in bepaalde regio’s zo gezegd. Vandaar dus. En diezelfde mensen kennen dan weer niet op die dag komen.
donderdag 15 september 2022 om 11:45
Dit idd! TO, ga gewoon lekker verder op je eigen pad, die mensen krijgen hun karma nog wel en jij bent er vanaf. Ze hebben hier vooral zichzelf mee, ook al voelt dat nu wellicht niet zo.Doreia* schreef: ↑15-09-2022 10:01Ik volgde je vorige topic.
Je kunt niet tegen deze onrechtvaardigheid, waardoor je nu aan het kortste eind trekt voor je gevoel.
Maar weet je? Die collega's, die trekken aan het kortste eind he? Zij zitten elke dag in zo'n verzuurde, loerende, elkaar het licht in de ogen niet gunnende omgeving. Jij niet. Jij bent vrij om een leuke werkplek te vinden.
Je hebt hier lessen uit geleerd. Je gaat nooit meer zoveel proberen als je hebt gedaan. Je gaat je veel later pas emotioneel verbinden aan je werk. Je weet nu dat je na een week wel weet of dit iets voor je is of niet.
En dat is goud waard.
Laat het slijten. Zoals je liefdesverdriet met een nare break up laat slijten.
Wees lief voor jezelf, want jij bent buiten jezelf gegaan om iets van dat werk te maken. Maar je kan van een totaal doorgeroeste auto nooit meer een nieuwe Porsche maken. Je hebt het geprobeerd. Echt. Volledig. Maar het was al kansloos voor je eraan begon.
Jij komt er wel!
anoniem_63d7cf7e9ac44 wijzigde dit bericht op 15-09-2022 13:01
37.62% gewijzigd
donderdag 15 september 2022 om 11:46
Vervelend verhaal, dat allereerst, en ik snap dat je heel teleurgesteld bent. Maar dit bedrijf is duidelijk niet meer het bedrijf waar je 12 jaar geleden zat. De cultuur is niet meer hetzelfde en dus past het niet meer bij jou. Naar om achter te komen, en vooral heel pijnlijk omdat het persoonlijk voelt, maar dit is 100% hoe die collega's deden.nadine1988 schreef: ↑15-09-2022 09:53Soms schaam ik me, voelt het alsof ik gefaald heb en voor schut sta, maar vaak ben ik er heel kwaad om. Ik had het zo leuk, en nu heb ik niks? waarom vragen ze naar mij, lokken mij naar hen toe, halen me aan, als je team dit gaat doen?! En dan was ik ook de 3e al!
Mogelijkheid is ook nog dat jij als stagiair geen concurrentie was en ze dus lief deden, en nu als professional met ervaring wel. En die hete adem is niet fijn.
Dan heeft deze nare ervaring je wel dit opgeleverd. Je weet nu waar je naar op zoek moet en wat je wilt, zowel qua functie als werkgever.nadine1988 schreef: ↑15-09-2022 09:53Intussen ben ik werkzoekende, specifiek voor eenzelfde functie. Dat is het gewoon voor mij!
donderdag 15 september 2022 om 11:49
Utrecht e.o. waarschijnlijkLorem_Ipsum schreef: ↑15-09-2022 11:39Tja, het is hartstikke fout, maar het wordt door hele volksstammen in bepaalde regio’s zo gezegd. Vandaar dus. En diezelfde mensen kennen dan weer niet op die dag komen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
